ရသေဆာင္းပါးစုံ

သြားေတြစုုံတုုန္း ျပံဳးထားလုုိက္ပါ

အရွင္ဉာဏိကာ ဘိ၀ံသ (ကာလဖုုိးနီးယားတကၠသုုိလ္)
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၈၊ ၂၀၁၄

 

အမ်ားအက်ဳိး၊ သယ္ပိုးပါရ၊
ဤပုညေၾကာင့္၊ အမ်ား၏သာ၊
ႀကီးပြားရာကို၊ ဘ၀ထိုထို၊
ၿပီးေစလို၏ . . .
၀ုုေတၱာဒယဆုုိတဲ့ ဆန္းက်မ္းကုုိ ျပဳစုုေတာ္မူခဲ့တဲ့ သံဃရကၡတမဟာသာမိ အရွင္သူျမတ္ရဲ့ ဆုေတာင္း စကားေလးပါ။ မူရင္းက-

ပရတၳ သမၸာဒနေတာ ၊ ပုေညနာဓိဂေတန ဟံ။

ပရတၳ သမၸာဒနေကာ ၊ ဘေ၀ယ်ံ ဇာတိ ဇာတိယံ။ ။ -တဲ့။

 

အဟံ = ငါသည္၊ ပရတၳသမၸဒနေတာ = သူတစ္ပါးတို႔၏အက်ဳိးစီးပြားျဖစ္ေသာ ၀ုေတၱာဒယအမည္ရွိေသာ ဆန္းက်မ္းကို ၿပီးေစေသာေၾကာင့္၊ အဓိဂေတန = ရအပ္ေသာ၊ ပုေညန = ေကာင္းမႈေၾကာင့္၊ ဇာတိ ဇာတိယံ = ျဖစ္တိုင္းျဖစ္တိုင္းေသာဘ၀၌၊ ပရတၳသမၸာဒနေတာ = သူတစ္ပါးတို႔၏အက်ဳိးစီးပြားကို ၿပီးေစႏိုင္သည္၊ ဘေ၀ယ်ံ = ျဖစ္ရပါလို၏။

 

ကုုိယ္က်ိဳးစီးပြားအေလးထားတတ္ၾကတဲ့ သာမန္လူမ်ားၾကားမွာ ကုုိယ့္အက်ိဳးစီးပြားကုုိ ငဲ့က ြက္မႈမရွိတဲ့ ဆန္းက်မ္းဆရာေတာ္ရဲ့စိတ္ထားက ေလးစာအားက်စရာပါ။ ျမတ္ႏုုိးဖြယ္သူ႔စကားက ရင္မွာၿငိေစတာမုုိ႔ “အရာရာမွာ အမ်ားအတြက္သာရယ္လုုိ႔ အၿမဲသေဘာမထားႏုုိင္ၾကသည့္တုုိင္ေအာင္ အမ်ားစုုက အမ်ားအက်ိဳးအတြက္သာဆုုိတဲ့ ဒီသေဘာမ်ိဳး တခါခါမွာသာပဲ ထားႏုုိင္ရင္ကုုိပဲ ေလာကႀကီးက သာေတာင့္ သာ ယာျဖစ္ေလမွာပ ဲ” ရယ္လုုိ႔ ေတြးမိခဲ့ဖူးပါတယ္။

 

မၾကာမီက မိတ္္ေဆြဆရာေတာ္တစ္ပါးကုုိသြားေဆးခန္းလုုိက္ပုုိ႔ျဖစ္ေတာ့ ေဆးခန္းမွာ ထုုိင္ေစာင့္ေနရင္း ဟုုိဟုုိဒီဒီ စဥ္းစားမိတယ္။ ကုုိယ္ တုုိင္လည္းပဲ သြားဒုုကၡေပးလုုိ႔ မၾကာခဏ သြားေဆးခန္းေရာက္ရတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ က်ိဳးသြားလုုိ႔ အစားထုုိးခဲ့ရတဲ့ သြားတစ္ေခ်ာင္းအေၾကာင္း လည္းပါတယ္။ အမာေတြ ၀ါးမိလုိ႔ နာတတ္တဲ့သြားေတြ၊ မမာေပမယ့္ နာေစတတ္တာေတြ ၀ါးမိလုုိ႔ မမာႏုုိင္ေတာ့တဲ့ သြားေတြ၊ အမာမဖက္၊ အနာမစြက္ေပမယ့္ ဇရာလက္ခ်က္ သက္သက္ေၾကာင့္ ဇီ၀ိန္ေၾကြရတဲ့သြားေတြ …စသျဖင့္ သြားေတြအေၾကာင္း စဥ္းစားေနမိပါတယ္။

 

ေၾကာ္ျငာအျဖစ္ သြားေဆးခန္းနံရံမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ၿပဳံးေနတဲ့ပုုံက သြားေတြစုုံတုုန္း ၿပဳံးထားလုုိက္ပါလုုိ႔ ေျပာျပေနသလုုိ ခံစားမိတယ္။ ငယ္ရြယ္စဥ္က ခုုိင္မာသန္စြမ္းခဲ့တဲ့သြားေတြက ခုုေတာ့ အားနည္းခ်ည့္နဲ႔ လုုိ႔လာၿပီ။ သြားေတြတင္လားဆုုိေတာ့ ဘယ္ဟုုတ္ပါ့မလဲ။ ကုုိယ့္ ကုုိယ္မွာရွိတဲ့ အရာအားလုုံးက သြားေတြလုုိပဲေပါ့။ ခုုိင္မာမႈေတြအစား မခုုိင္မာမႈေတြ၊ ႏုုပ်ိဳမႈေတြအစား ရင့္ေရာ္မႈေတြ၊ ေတာက္ပမႈေတြအစား  ေမွးမွိန္မႈေတြ၊ လန္းဆန္းမႈေတြအစား ႏြမ္းလ်မႈေတြ။ အရာအားလုုံးနီးပါးက အက်ဖက္ဆီ၊ ယုုတ္ေလ်ာ့မႈဖက္ဆီသုုိ႔သာ။ အခ်ိန္ရဲ့တုုိက္ စားမႈက ကုုိယ္မွာ ဒဏ္ရာအနာတရမ်ားစြာ။

 

ေပ်ာက္ဆုုံးသြားတဲ့အခ်ိန္ဆုုိတာ ျပန္ရွာလုုိ႔ မရႏုုိင္တဲ့အရာေလ။ အနာဂတ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရႏုုိင္တဲ့သူေတြဟာ ပစၥဳပန္မွာ သူတုုိ႔ပုုိင္ဆုုိင္တဲ့ အခ်ိန္ေတြကုုိ မျဖဳန္းတီးတတ္ၾကတဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။ သဘာ၀က ေပး ထားတဲ့အရာေတြဟာ အၿမ ဲရွိမေနဘူး။ဒီေတာ့ ကုုိယ့္ဆီမွာရွိေနခုုိက္မွာ အက်ိဳးရွိရွိ အသုုံးခ်ဖုုိ႔လုုိပါတယ္။

 

သြားေတြမစုုံေတာ့ရင္ အလွလည္း မစုုံေတာ့ဘူး။ ဘ၀ဆုုိတာ သိပ္တုုိေတာင္းပါတယ္။ သြားေတြစုုံတုုန္း ၿပဳံးထားလုုိက္ပါ။ သင့္နာမည္က သူမ်ားရဲ့ပါးစပ္ထဲမွာ။ အဲဒီပါးစပ္မွာ သြားေတြရွိတယ္ဆုုိတာ မေမ့ပါနဲ႔ စတဲ့ ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးတဲ့ ဟုုိတစ္စ ဒီတစ္စ စကားေတြက စိတ္ထဲ ေပၚလာတယ္။ ဟုုိဟုုိဒီဒီ စဥ္းစားမိတာေတြထဲက သြားေတြစုုံတုုန္း ၿပဳံးထားလုုိက္ပါဆိုုတဲ့ စကားေလးက မွတ္မွတ္သားသားျဖစ္ခဲ့တယ္။

 

အ ဲဒီကတည္းက သြားေတြစုုံတုုန္း ျပဳံးထားလုုိက္ပါဆုုိတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စာတစ္ပုုဒ္ေရးမယ္လုုိ႔လည္း စိတ္ကူးမိခဲ့တာ။ တကယ္ေရးျဖစ္တဲ့အထိ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ဖူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ေရးျဖစ္ဖုုိ႔ တြန္းအားေပးဖုုိ႔ အေၾကာင္းေပၚလာတယ္။

 

လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္က ဆုုံးပါးသြားတဲ့ မခင္စႏၵာကုုိအေၾကာင္းျပဳၿပီး ညီမျဖစ္သူ မေကခုုိင္နဲ႔ခင္ပ ြန္းျဖစ္သူ ကုုိသာဓုုတုုိ႔မိသားစုုက ရက္လည္ ဆြမ္းကပ္လွဴပါတယ္။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္သူမ်ားရဲ့ေၾကြခ်ိန္တန္ လုုိ႔ေၾကြရတာမ်ိဳးဆုုိရင္ေတာ့ ဒီစာကုုိေရးျဖစ္ခ်င္မွ ေရးျဖစ္ဦးမွာ။ ခုုေတာ့ ကြယ္လြန္သူ မခင္စႏၵာက အသက္သုုံးဆယ္ငါးႏွစ္အရြယ္ဆုုိေတာ့ အသက္အရြယ္က ေတာ္ေတာ္ငယ္ရြယ္ေသးတဲ့အရြယ္။

 

အသက္သုုံးဆယ္ငါးႏွစ္ကုုိ ေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတယ္ဆုုိေတာ့ ကေလးငယ္ေတြ၊ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြကေတာ့ ရီခ်င္ေကာင္း ရီခ်င္မ လားပဲေပါ့။ သုုိ႔ေပမယ့္ သုုံးဆယ့္ငါးႏွစ္အရြယ္ကုုိ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေက်ာ္လြန္လာတဲ့ ကုုိယ့္အရြယ္အရဆုုိ သုုံးဆယ့္ငါးႏွစ္ဆုုိတာက တကယ့္ ကုုိမွ ခ်ာတိတ္သာသာ အရြယ္။ လူ႔သက္တမ္းအရေျပာရရင္ ဒီအရြယ္က ေၾကြခ်ိန္ေစာေနေသးတဲ့အရြယ္။

 

ဆြမ္းအႏုုေမာဒနာ၊ ကုုသုုိလ္အမွ်ေ၀တရား ေဟာၾကားတဲ့အခါမွာ အရြယ္နဲ႔စပ္တဲ့အေၾကာင္းအရာ တရားစကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ဘ၀ဆုုိ တာက တကယ့္ကုုိမွ ေၾကြလြယ္ ပ်က္လြယ္ သေဘာတရား။ အပူထိလုုိ႔ေၾကြတတ္သလုုိ အေအးမိလုုိ႔လည္း ေသတတ္ျပန္တာ။ ခုုိင္မာ မႈမရွိလွတဲ့ဘ၀။ အာမခံခ်က္လုုံး၀မေပးႏုုိင္တဲ့အရာ။ ေသခ်ာတာဆုုိလုုိ႔အခ်ိန္မေရြး အရြယ္မေရြး ေသတတ္တယ္ဆုုိတာပဲ ရွိတာမ်ိဳး။

 

လူ႔ဘ၀သက္တမ္းဆုုိတာ ခုုနယ္ဆယ္၊ ရွစ္ဆယ္၊ ကုိးဆယ္၊ တစ္ရာ သက္တမ္းေစ့ေနရလုုိ႔ အသက္ေတာ္ေတာ္ရွည္တယ္၊ ဖုုိးသက္ရွည္     ဖြား သက္ရွည္လုုိ႔ အေခၚခံရရင္ေတာင္ သံသရာထ မွာ အစမထင္ က်င္လည္ေနရတဲ့ ျဖစ္စဥ္မ်ားနဲ႔ႏႈိင္းစာလုုိက္ရင္ ဘာမွေျပာပေလာက္ေအာင္ မၾကာတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္တယ္။

 

လူ႔သက္ လူ႔အိမ္၊ လူ႔စည္းစိမ္ကား၊ မုုိးတိမ္လွ်ပ္နယ္၊ ပ်ံေသာၾကယ္မွ်၊ ၾကာႏြယ္ေရေျခာက္၊ ေသမီးေတာက္သုုိ႔၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ခႏၶာ၊ ကြယ္ရရွာ သည္၊ မွန္စြာအနိစၥပါတကား။ မွန္စြာဒုုကၡပါတကား၊ မွန္စြာ အနတၱပါတကား။

 

လူ႔အသက္ လူ႔စည္းစိမ္ဆုုိတာ မုုိးတိမ္ၾကားက ရုုတ္တရက္ လင္းလက္လုုိက္တဲ့ လွ်ပ္စီးပမာ ခဏတာမွ်။ တကယ့္ကုုိမွ ေကာင္းကင္မွာ ျမင္လုုိက္ရတဲ့ ေၾကၾကြယ္ခုုိက္မွ်သာ။ မတည္ၿမဲတဲ့ဘ၀။ ေရပြက္ပမာ။

 

လုုပ္သင့္လုုပ္ထုုိက္တဲ့အလုုပ္ကုုိ ေန႔ညေရႊ႔မေနပါနဲ႔။ ခ်က္ျခင္းလက္ငင္းျပဳလုုပ္လုုိက္ပါ။ ဘယ္ခ်ိန္ ဘယ္ခါ ေသရမယ္ဆုုိတာ ဘယ္သူမွ တပ္အပ္ေသခ်ာ မသိႏုုိင္ဘူး ဆုုိတဲ့ တုုိက္တ ြန္းစကားကုုိ ဗုုဒၶက မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့တယ္။ ေကာင္းတာလုုပ္ရမွာ တ ြန္႔ဆုုတ္ေနတတ္တဲ့သူေတြကုုိ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္လုုပ္ျဖစ္ေအာင္ တုုိက္တြန္းတဲ့ေနရာမွာ ဒီစကားေလးကုုိ ယူသုုံးတတ္ၾကပါတယ္။

 

“သင့္နာမည္က သူမ်ားေတြရဲ့ပါးစပ္ထဲမွာရွိတယ္။ အ ဲဒီပါးစပ္ထဲမွာ သြားေတြရွိတယ္ဆုုိတာ မေမ့ပါနဲ႔” ။ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနထုုိင္ေနရတာ။ နာမည္ေကာင္းမေကာင္းကုုိ ပတ္၀န္းက်င္က ဆုုံးျဖတ္လိမ့္မယ္။ အဲဒီလုုိဆုုံးျဖတ္ၾကရာမွာ အႏၲရာယ္ေပးတတ္တဲ့ စူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ သြားလုုိအရာေတြရွိေနတယ္ဆုုိ တာ အၿမ ဲတမ္း အမွတ္ရေနေစဖုုိ႔လည္း လုုိပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္သူ၊ စိတ္ထားမ ြန္ျမတ္သူတုုိ႔ကေတာ့ တဖက္သားရဲ့အားနည္းခ်က္ကုုိ ေတြ႔ခဲ့ရင္ေတာင္ အဲဒီအားနည္းခ်က္ကုုိ ျဖည့္စြက္လုုိ႔ ျမင္တတ္ၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကုုိယ့္အထင္နဲ႔ လြယ္ လြယ္ ေကာက္ခ်က္မဆြဲတတ္ၾကပဲ သူ႔ယုုံၾကည္ခ်က္ သူ႔အျမင္က ဘယ္လုုိရွိေလမလဲလုုိ႔လည္း ေတြးဆတတ္ၾကတယ္။ ကုုိယ့္အျမင္ ကုုိယ့္ အယူနဲ႔မတူခဲ့လ်င္ေတာင္ ေကာင္းကြက္ကုုိၾကည့္ကာ နားလည္ေပးႏုုိင္ၾကတယ္။

 

နိမ့္က်တဲ့စိတ္ထားရွိသူမ်ားကေတာာ့ တဖက္သားရဲ့အားနည္းခ်က္ကုုိသာလ်င္ အေပါက္ရွာၿပီး အျပစ္တင္ဖုုိ႔ စိတ္ကူးတတ္ၾကတယ္။ သင့္ တင့္တဲ့ႏွလုုံးသြင္းနဲ႔ ကုုသုုိလ္ျဖစ္ေစေရးထက္ အကုုသုုိလ္တုုိးပြားေစေရးဖက္ကုုိသာ ဦးတည္တတ္ၾကတယ္။

 

ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ေနေနရတာ။ ျပစ္တင္စကားဆုုိမည့္သူေတြနဲ႔အျမဲထိေတြ႔ေနရတာ။ ဒါေၾကာင့္ သင့္နာမည္က သူမ်ားေတြရဲ့ပါးစပ္ထဲမွာရွိ တယ္။ အ ဲဒီပါးစပ္ထဲမွာ သြားတယ္ရွိတယ္ဆုုိတာ မေမ့ပါနဲ႔လုုိ႔ သတိေပးစကားဆုုိထားခဲ့တာ ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္။ သြားသတိ၊ စားသတိ၊ ေန သတိ၊ ထုုိင္သတိ၊ ဘယ္ေသာ အခါမွာမွ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့မျဖစ္ေစဖုုိ႔လုုိတယ္ရယ္လုုိ႔လည္း သတိေပးသလုုိျဖစ္ေစပါတယ္။

 

ကုုိယ္ေတြးမိတာေတြကုုိ ျပန္သုုံးသပ္ၾကည့္ေတာ့ ေဟာဒီလုုိပ ဲ အေျဖရပါတယ္။ လုုပ္ႏုုိင္ကုုိင္ႏုုိင္ သန္ သန္မာမာရွိတဲ့အရြယ္မွာ လုုပ္သင့္လုုပ္ထုုိက္တဲ့အလုုပ္ကုုိ အခ်ိန္မဆုုိင္းပဲ လုုပ္ဖုုိ႔လုုိတယ္။ လုုပ္တဲ့အခါမွာလည္း ေ၀ဖန္မႈေတြကုုိခံႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားဖုုိ႔လုုိတယ္။ လုုပ္ကုုိင္ ရာမွာလည္း ပ်င္းရိ ပ်င္းတြဲ႔ တြန္႔တြန္႔ဆုုတ္ဆုုတ္ မဟုုတ္ပဲ ထက္ထက္သန္သန္လုုပ္ဖုုိ႔နဲ႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ လုုပ္ဖုုိ႔လုုိတယ္။

 

ကုုိယ့္အဖုုိ႔ေတာ့ ကုုိယ္လုုပ္မည့္ အလုုပ္ဟာ ဆန္းက်မ္းဆရာေတာ္ရ့ဲ ဆုုေတာင္းစကားထဲကလုုိ အမ်ား ေကာင္းက်ိဳးအတြက္သာ ျဖစ္ေစခဲ့ရင္ ပုုိေကာင္းေပလိမ့္မယ္။ အဲဒီလုုိ အမ်ားႀကီးေဆာင္ရြက္ရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ရရွိလာမည့္ ကုုသုုိလ္က်ိဳးဟာလည္း အမ်ားအက်ိဳးကုုိ ပုုိ၍ပုုိ၍ သာေဆာင္ရ ြက္ႏုုိင္ရေစ ျခင္းအက်ိဳးသာ ျဖစ္ေစဖိုု႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ။


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
My Friend Tin Moe By Maung Swan Yi - Selection of MoeMaKa Articles

Similar Posts