သမုိင္းတေကြ႔မွ သခင္ေဖေဌး

သခင္ေဖေဌးကို ၁၉၁၃ ခုတြင္ ဓႏုျဖဴၿမိဳ႕၌ ဖြားျမင္သည္။ အဘမွာ ေျမတိုင္း အင္စပက္ေတာ္ ျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က ဓႏုျဖဴၿမိဳ႕ ဆရာဦးခ်စ္ဖူးေက်ာင္းတြင္ စတင္ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ၁၉၂ဝ တြင္ ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္း၍ ဆရာဦးဘခ်စ္ေက်ာင္း၌ ေနရျပန္သည္။ ၎ေနာက္ ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အစိုးရ အထက္တန္းေက်ာင္းသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ၇ တန္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ သခင္ေဖေဌးသည္ ျမင္းေပၚမွတစ္ႀကိမ္၊ သစ္ပင္ေပၚမွ တစ္ခါ လိမ့္က်ခဲ့သျဖင့္ မသန္မစြမ္း ဒုကိၡတဘဝသို႔ ေရာက္႐ွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

သခင္ေဖေဌးသည္ သစ္ပင္ေပၚမွ လိမ့္က်ခဲ့စဥ္က အသက္ ၁၉ ႏွစ္မွ်သာ ႐ွိေသးသည္။ လိမ့္က်စဥ္က ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီးတြင္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ တက္ေရာက္ကုသခဲ့ေသာ္လည္း ကြယ္လြန္သည့္တုိင္ ေျခတစ္ဖက္ေစာင္း၍ ဇက္ပါ ေစာင္းခဲ့ရသည္။ လမ္းသြားလွ်င္ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းေထာက္ကူ၍ သြားရသည္။

ဤသို႔ ဒုကိၡတဘဝသို႔ ေရာက္႐ွိၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းမေနရေတာ့ဘဲ ေက်ာင္းထြက္လိုက္သည္။ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္၌ပင္ စာဖတ္ျခင္း၊ စာေရးျခင္း ၊ စာဖတ္အသင္း တည္ေထာင္ျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ သူသည္ အားလပ္ခ်ိန္၌ ေရာင္းရင္းမ်ားႏွင့္အတူ ဝါသနာအရ မယ္ဒလင္ တီးခတ္ေလ့ ႐ွိသည္။

၁၉၃၆ ေက်ာင္းသားသပိတ္ အေရးေတာ္ပုံ ေပၚေပါက္လာေသာအခါ ဒုကိၡတဘဝ ေရာက္ေနေသာ္လည္း သပိတ္အေရးေတာ္ပုံတြင္ ပါဝင္လႈပ္႐ွား ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ အဆုိပါ အေရးေတာ္ပုံမွသည္ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ဓါတ္ ရင့္သန္ႏိုးၾကြလာၿပီးေနာက္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသို႔ ဝင္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဝင္ သခင္တစ္ဦး အေနျဖင့္ ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕၌ တက္ၾကြစြာ ပါဝင္လႈပ္႐ွားခဲ့သည္။

ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၄၁ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ ရက္တြင္ ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕၌ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးတရား ေဟာေျပာမႈေၾကာင့္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ မအူပင္၌ ေထာင္ဒဏ္တစ္ႏွစ္ အျပစ္ေပးခံခဲ့ရသည္။ ေထာင္ထဲတြင္ ရာဇဝတ္အက်ဥ္းသားမ်ားကဲ့သို႔ စီအတန္း (C.Class) ကိုသာ ရခဲ့သျဖင့္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့သည္။ ဘီအတန္း (B.Class) ရ႐ွိေရးအတြက္ (၆) ရက္မွ် အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့ၿပီးေနာက္ သက္ဆိုင္ရာ ေထာင္အာဏာပိုင္တုိ႔က ဘီကလပ္ ေပးခဲ့သည္။ ဘီကလပ္ရ႐ွိၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ သခင္ေဖေဌးအား မအူပင္ေထာင္မွ သေဘၤာျဖင့္ ရန္ကုန္အင္းစိန္ သီးသန္႔ေထာင္သို႔  ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့သည္။

ထိုစဥ္က အင္းစိန္သီးသန္႔ေထာင္အတြင္း၌ သူ႔အရင္ အက်ဥ္းက်ေနသူမ်ားမွာ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စိုး၊ သခင္ႏု၊ သခင္ေလးေမာင္၊ သခင္တင္ျမ၊ သခင္အုံးေဖ၊ သခင္ေ႐ႊအုပ္ႀကီး၊ သခင္လွထြန္း၊ သခင္ခႀကီး၊ သခင္ဗစိန္၊ သခင္သိန္းဟန္၊ သခင္ခ်မ္းသိမ္း၊ သခင္သိန္းေမာင္တို႔ႏွင့္တကြ ေဒးဒရဲမွ သခင္တင္၊ ရန္ကုန္မွ သခင္ဝိုင္း၊ ဝါးခယ္မမွ သခင္သိန္းေဖ၊ သခင္ေမာင္ေမာင္၊ သခင္ခ်စ္တင္၊ သခင္သန္းေလး၊ ေမာ္လၿမိဳင္မွ သခင္ခ်စ္တင္တို႔ႏွင့္တကြ ၊ ဝံသာႏု ဆင္းရဲသားပါတီမွ ဗႏၶဳလဦးစိန္၊ ဗိုလ္စိုးလြင္၊ ဗိုလ္ေငြ၊ ဦးဘုံစြမ္း စသူမ်ား သခင္သုဒႆန၊ သခင္သုမန၊ သခင္ဝါသဝ စေသာ သခင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ေထာင္ႀကီးဘက္တြင္ သခင္ျမသြင္၊ သခင္၀တင္၊ ေဒးဒရဲ သခင္ေမာင္ေမာင္၊ သခင္တင္ေ႐ႊ စသည္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ 

သို႔ကလို ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးမ်ားႏွင့္ လက္ပြန္းတတီး ေနထုိင္ခဲ့ရကာ ႏိုင္ငံေရး အသိအျမင္မ်ား ၾကြယ္၀လာခဲ့သည္။ သခင္ေဖေဌးသည္ ေထာင္မက်မီကပင္ ေဒၚတင္တင္ေဌးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သားဦးကေလး ေမာင္ရဲထြဋ္ေဌးပင္ ရ႐ွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၁ တြင္ ေထာင္က်ေနစဥ္က သခင္ေဖေဌး၏ ဇနီးသည္မွာ သားသမီးႏွစ္ဦးႏွင့္အတူ အျပင္ေလာကတြင္ ျဖစ္သလို ေနထိုင္စားေသာက္ခဲ့ရသည္။

ထိုခ်ိန္မွစ၍ အခ်ဳပ္ႏွင့္ေထာင္၊ ေထာင္ႏွင့္ကၽြန္း သံသရာလည္ေနခဲ့သည္။ ေထာင္ထဲတြင္ အေနၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ျပင္းထန္ရင့္က်က္ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့သည္။

သခင္ေဖေဌးသည္ ေထာင္မွလြတ္ၿပီးေနာက္ ၁၉၄၇ တြင္ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရန္ကုန္ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္၌ ယာယီတာဝန္ယူခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ရပ္ကြက္တိုင္း၌  ညတရားပြဲမ်ားတြင္ သူသည္ ပါဝင္တရား ေဟာခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ရန္ကုန္ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီဌာနခ်ဳပ္တြင္ ယာယီတာဝန္ယူၿပီးေနာက္ ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕သို႔ ျပန္ကာ မအူပင္ခ႐ိုင္ စည္း႐ုံးေရးကုိ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၌ပင္ မအူပင္ခ႐ိုင္ လယ္သမားတုိက္ပြဲမ်ားကို ဦးေဆာင္ကာ ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕အုပ္ႏွင့္ နယ္ပိုင္၀န္ေထာက္႐ုံးသို႔ ခ်ီတက္ဆႏၵျပမႈေၾကာင့္ အျခားသူမ်ားနွင့္အတူ ထပ္မံဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသည္။ ေထာင္ထဲတြင္ ရက္ေပါင္း ၂၄ ရက္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပမႈေၾကာင့္ သက္ဆိုင္ရာမွ ျပန္လည္လႊတ္ေပးခဲ့သည္။

၁၉၄၇ ဇန္န၀ါရီ ၂၃ တြင္ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ (၀န္ႀကီးအဖြဲ႔) က ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ဗမာျပည္) ေခၚ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ဒုတိယအႀကိမ္ မတရားသင္းအျဖစ္ ေၾကညာလိုက္ေလသည္။ ေၾကညာၿပီး မၾကာမီမွာပင္ ေထာင္မွလြတ္ေျမာက္ၿပီး ေလးငါးရက္သာ ႐ွိေသးေသာ သခင္ေဖေဌးသည္ ထပ္မံဖမ္းဆီး ခံရျပန္သည္။ သခင္ေဖေဌးသည္ အမႈစစ္ေဆးရန္အတြက္ ရုံးသို႔ထုတ္ရန္ လာေရာက္ေခၚယူေသာအခါတြင္  အစစ္မခံလို ဟူ၍  ျငင္းဆိုကာ ႐ုံးမထြက္ဘဲ ေနခဲ့သည္။ သို႔ျဖင့္ နယ္ခ်ဲ႕တရား႐ုံးကို အသိအမွတ္မျပဳဟု ဆိုကာ အစစ္အေဆးမခံဘဲ ျငင္းဆန္ေနေသာ သခင္ေဖေဌးကို မတရားအသင္း ဥပေဒပုဒ္မ (၁၇) ျဖင့္ မ်က္ကြယ္ျပစ္ဒဏ္တစ္ႏွစ္ ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီး ေျမာင္းျမေထာင္သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့သည္။

သခင္ေဖေဌးသည္ ေထာင္ဒဏ္တစ္ႏွစ္ စီရင္ခ်က္ ခ်လိုက္သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ အစာငတ္ခံတုိက္ပြဲ ဝင္ခဲ့ျပန္သည္။ ၄၅ ရက္လုံးလုံး အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၿပီးေနာက္ သခင္ေဖေဌးကို သက္ဆိုင္ရာမွ ျပန္လည္ လႊတ္ေပးခဲ့သည္။ ေထာင္မွလြတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕႐ွိ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဌာနတြင္ ေခတၱတည္းခို ေနထိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဘိုကေလးၿမိဳ႕သို႔ ေ႐ွာင္တိမ္းထြက္ခြာသြားခဲ့ေလသည္။ ဘိုကေလးၿမိဳ႕၌ အေတာ္ၾကာေနထိုင္ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ လွ်ိဳ႕၀ွက္ျပန္လည္ ေရာက္႐ွိကာ ပါတီတာဝန္မ်ားကို ဆက္လက္ထမ္း႐ြက္ခဲ့ျပန္သည္။ 

ယင္းေနာက္ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ သခင္စိုး အဖမ္းခံသြားေသာ အခ်ိန္တြင္ ေျမေအာက္တြင္ လႈပ္႐ွားေနေသာ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီတြင္ သခင္ေဖေဌးသည္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ျဖစ္လာၿပီးလွ်င္သခင္စိုး၏ကိုယ္စားအလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီအား ေခါင္းေဆာင္လာခဲ့ေလသည္။ သခင္ေဖေဌးသည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွစ၍ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ထိေအာင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေနထိုင္ကာ သူ၏ ႏိုင္ငံေရး တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္လာခဲ့သည္။ ရဲႏွင့္စုံေထာက္မ်ားက သူ႔အား ဖမ္းဆီးရန္ ႐ွာေဖြလ်က္ ႐ွိေသာ္လည္း သူသည္ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာစြာျဖင့္ ေ႐ွာင္႐ွားေနထိုင္ခဲ့သည္။ သုိ႔ကလို ရဲႏွင့္စုံေထာက္တို႔၏ ေဘးမွ ပြတ္ကာသီကာ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ေသာ္လည္း အႀကိမ္ေပါင္းမွာ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားျပားခဲ့ေလသည္။

ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၉ ခု ဒီဇင္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ၃၇ လမ္း႐ွိ သုံးထပ္တိုက္ေပၚတြင္ သခင္ေဖေဌးသည္ သခင္စိုး၏ဇနီး ေဒၚႏွင္းေမ မိသားစုမ်ားႏွင့္အတူ အဖမ္းခံရျပန္သည္။ သခင္ေဖေဌးသည္ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေထာင္ႏွင့္ ကၽြန္း သံသရာတြင္ ၁၂ ႏွစ္လုံးလုံး က်င္လည္ရေတာ့သည္။ ပထမတြင္ သူ႔အား မတရားအသင္း ဥပေဒပုဒ္မ ၁၇ ႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ အျပစ္ေပးခဲ့သည္။ ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ က်ခံၿပီး လြတ္ရက္ေစ့ေျမာက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ သူ႔အား သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရက လႊတ္မေပးေတာ့ဘဲ ပုဒ္မ(၅) ျဖင့္ ျပန္လည္ဖမ္းဆီးကာ ေထာင္ထဲ၌ ဆက္လက္အက်ဥ္းခ် ထားခဲ့ေလသည္။

သခင္ေဖေဌးအား ရန္ကုန္ေထာင္အတြင္း၌ ၁ဝ ႏွစ္ေက်ာ္ အက်ဥ္းက်ခံရၿပီးေနာက္ ၁၉၅၈ ခု၊ ဒီဇင္ဘာတြင္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ လက္ထက္၌ ရန္ကုန္ေထာင္မွ ေညာင္ဦးေထာင္သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့သည္။ ေညာင္ဦးေထာင္မွတဖန္ ၁၉၅၉ မတ္လတြင္ ကိုကိုးကၽြန္းသို႔ ပို႔ခဲ့သည္။

သခင္ေဖေဌးသည္  ကိုကိုးကၽြန္းတြင္ ၁၉၅၉ ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔၌ ဘီကလပ္ရ႐ွိေရးႏွင့္ ျပည္ေထာင္ႀကီးမ်ားသုိ႔ ျပန္ပုိ႔ေရးအတြက္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့ရာ ဒီဇင္ဘာလ ၂၇ ရက္တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ ကိုကိုးကၽြန္းျပန္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား အေတာ္မ်ားမ်ားအား ေထာင္မွ လႊတ္လိုက္ၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္မူ သခင္ေဖေဌးႏွင့္ ကိုအုန္းေမာင္ (ေလထီး)တို႔မူကား လြတ္ေျမာက္ဖို႔ေ၀းစြ ေဂၚတူးေခၚ လိပ္ကၽြန္းသို႔ ထပ္မံပို႔ျခင္းကို ခံရျပန္သည္။ လိပ္ကၽြန္းသည္ ကိုကိုးကၽြန္းေလာက္ ေဝးလံျခင္း မ႐ွိေသာ္လည္း အေနအထိုင္မွာ ကိုကိုးကၽြန္းထက္ပင္ ပိုမိုဆိုးဝါးေသာ ေနရာျဖစ္သည္။

ထို႔ေနာက္ သခင္ေဖေဌးသည္ သူ႔အား ၁၉၆ဝ ဒီဇင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔ ေနာက္ဆုံးထား၍ ေထာင္မွ လြႊတ္မေပးလွ်င္အစာငတ္ခံေတာ့မည္ ဟူ၍ အာဏာပိုင္မ်ားထံသို႔ တစ္လႀကိဳတင္၍ အေၾကာင္း ၾကားလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အာဏာပိုင္မ်ားထံမွ မည္သည့္အေၾကာင္းျပန္ မႈ မရခဲ့သျဖင့္ ၁၉၆၁ ခု၊ ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔မွစတင္ကာ သခင္ေဖေဌးသည္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့ေလသည္။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵမျပမီ အေတာအတြင္း ေထာင္ဝင္စာလာေတြ႔သည့္ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚတင္တင္ေဌး အားေျပာၾကားခဲ့ေသာ စကားတစ္ခြန္းမွာ “ငါေသလို႔႐ွိရင္ င့ါအေလာင္းသာ ရေအာင္ ေတာင္းၾက” ဟူေသာ စကားပင္ ျဖစ္သည္။

သို႔ကလို သခင္ေဖေဌး အစာငတ္ခံလ်က္႐ွိစဥ္ အတြင္းအျပင္တြင္ အဖဲြ႔ေပါင္းစုံကလည္း သခင္ေဖေဌး လြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္႐ွားမႈေကာ္မတီကို ဖြဲ႔ကာ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။

ထို႔ေနာက္ ၁၉၆၁ ခု၊ ဇန္န၀ါရီ ၂၆ တြင္ အင္းစိန္ေထာင္တြင္ တိုက္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းကေလး႐ွိ ခုတင္ေပၚတြင္ အာဟာရျပတ္၍ ခပ္ေျမာ့ေျမာ့သာ႐ွိေသာ သခင္ေဖေဌးထံသို႔ စာေရးဆရာ သခင္ျမသန္းႏွင့္ ျပင္ပအဖြဲ႔အစည္း ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ေထာင္ပိုင္ႀကီးႏွင့္အတူ ေတြ႔ဆုံကာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးခဲ့ပုံကို ေျပာျပ၍ သခင္ေဖေဌးအား ဥပေဒအတြင္းမွ ေနထိုင္မည္၊ အစာျပန္စားမည္ဟူေသာ စာႏွစ္ေစာင္ေပၚတြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးခိုင္းသည္။ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး ဇန္န၀ါရီ ၂၆ ေန႔ညမွာပင္ ေထာင္မွ သက္ဆိုင္ရာက လႊတ္ေပးလိုက္သျဖင့္ သခင္ေဖေဌးအား ရဲေဘာ္မ်ားကေထာင္မွ ေပြ႔ယူထမ္း ထုတ္ယူခဲ့ရသည္။

သခင္ေဖေဌးသည္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ ေထာင္သက္ ၁၄ ႏွစ္မွ် အက်ဥ္းက်ခံခဲ့ရၿပီး ၁၉၄၁ တြင္ ဘီကလပ္ ရ႐ွိေရးအတြက္ မအူပင္ေထာင္တြင္တစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၄၆ တြင္ အေထြေထြသပိတ္ေမွာက္မႈျဖင့္ သာယာဝတီေထာင္တြင္ တစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၄၇ ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕ ႐ုံးဝိုင္းဂတ္တိုင္မႈ (႐ုံးေတာ္ေစာ္ကားမႈဟု ဆိုကာ) မအူပင္ေထာင္တြင္ ဖမ္းဆီးခံရစဥ္ကတစ္ႀကိမ္ ၊ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့ရာ စုစုေပါင္း ၁၅၁ ရက္မွ် အစာငတ္ခံ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သည္။ သခင္ေဖေဌးသည္ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရး ရာဇဝင္ႏွင့္ သူ၏ ေတာ္လွန္ေရး မွတ္တမ္းမ်ားကို စုစည္း၍ သခင္ေဖေဌး၏သခင္ေဖေဌး စာအုပ္ကို ၁၉၆၃ တြင္ ဒီဇိုင္းစာအုပ္တိုက္မွ ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ ယင္းစာအုပ္ကို ဒုတိယအၾကိမ္အျဖစ္ စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳ စာေပတိုက္မွ၂ဝ၁၂ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ျပန္လည္ထုတ္ေဝခဲ့သည္။

သို႔ကလို ေထာင္သက္အ႐ွည္ဆုံး၊ အနစ္နာအခံဆုံး၊ သံမဏိရဲနီႀကီး သခင္ေဖေဌးသည္ ၁၉၆၈ ခု ႏို၀င္ဘာ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ေလသည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္၌ ဇနီးေဒၚတင္တင္ေဌး၊ သမီးႀကီး ခင္မ်ိဳးျမင့္ေဌး၊ သားေမာင္ရဲထြဋ္ေဌး၊ ေမာင္ေဇာ္ထြဋ္ေဌး၊ သမီးငယ္ ခင္ရဲျမင့္ေဌးတို႔ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

သခင္ေဖေဌး၏ ၾကြင္းက်န္ေသာ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ႀကံေတာသုသာန္၌ ဂူသြင္းသၿဂိဳဟ္ထားသည္။ ယခုအခါ ေျမာက္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္႐ွိ ေရေဝးသုသာန္သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သၿဂိဳဟ္ထားသည္။

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ