ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ဆိုင္ရာ ေဖာ္ျပခ်က္ အမွားမ်ား
အမ္း(မ္)ေလာင္ရႊီ၊ ဧျပီ ၃၊ ၂၀၁၃
ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ စာမူတပုဒ္ ေရးသားတင္ျပခြင့္ရခဲ့သည္။ လိုရင္းကို အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔က်င္းပခြင့္ကို အမ်ားျပည္သူတို႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း တင္ျပခြင့္ေတာင္းခဲ့စဥ္က ခြင့္ျပဳသင့္ပါလ်က္ CNF လို လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းက တင္ျပခြင့္ေတာင္းပါမွ ခြင့္ျပဳခဲ့ျခင္းသည္ လက္နက္ကိုင္၍ စကားေျပာမွ အဆင္ေျပႏိုင္သည္ဟု ထင္မွတ္မွားႏိုင္သျဖင့္ စိုးရိမ္မိေၾကာင္း ဆိုလို၏။
ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပည္တြင္းထုတ္ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္၎၊ အင္တာနက္၀က္ဆိုက္မ်ားတြင္၎၊ သတင္းပုံစံျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ အင္တာဗ်ဴးပုံစံျဖင့္ျဖစ္ေစ ေရးသားေဖာ္ျပခ်က္မ်ား ဖတ္ရႈရသည္။ မသိမသာ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ား၊ မွားယြင္းမႈမ်ား ေတြ႔ရွိရသျဖင့္ သိျမင္မွတ္သားမိသမွ် ေထာက္ျပေဆြးေႏြးလိုပါ၏။
အခ်ဳိ႔က ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ ျဖစ္ေပၚလာပုံႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔သည္ ခ်င္းေစာ္ဘြားမ်ား၏ ေျမရွင္ပေဒသရာဇ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ျဖဳတ္ခ်ခဲ့ေသာ ေန႔မွ ေပါက္ဖြားလာခဲ့ေၾကာင္း ေျပာဆိုေရးသား တင္ျပၾကသည္။ လုံး၀မွားယြင္းသည္ဟု မဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ရာႏႈန္းျပည့္မွန္ကန္သည္ဟု မဆိုႏိုင္ပါ။ သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားကို စနစ္တက်ျပန္လည္ ေလ့လာဆန္းစစ္၍ ယထာဘူတာက်က် သုံးသပ္တင္ျပရန္ အေရးၾကီးပါသည္။ ခ်င္းတမ်ဳိးသားလုံးဆိုင္ရာ စာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ေကာ္မီတီလိုမ်ဳိး ဖြဲ႔စည္း၍ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ဟု ယူဆပါသည္။
ခ်င္းအမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ဦး၀မၼသူးေမာင္းသည္ ျဗိတိသွ်တပ္တြင္ ရွိစဥ္က လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ခ်င္းအခ်ဳိ႔ႏွင့္ အတူ ခ်င္းအမ်ဳိးသားမ်ား ပညာရည္ျမွင့္တင္ေရးအဖြဲ႔ကို ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့သည္ဟု အခ်ဳိ႔မွတ္တမ္းမ်ားက ဆိုသည္။
ဦး၀မၼသူးေမာင္း ဦးေဆာင္ေသာ ခ်င္းေတာင္ညီညြတ္ေရးအဖြဲ႔၀င္မ်ားႏွင့္ ခ်င္းျပည္သူတို႔ နယ္ခ်ဲ့ဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ အုံၾကြခဲ့ေသာ ျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ဖမ္းဆီးခံရေသာ ျဖစ္စဥ္တို႔သည္း ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀ ရက္ေန႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေနျပန္သည္။
လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ တိုက္သူၾကီးမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ရပ္ဆိုင္း၍ အမ်ားျပည္သူတို႔က ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို က်င့္သုံးရန္ တခဲနက္ အတည္ျပဳေသာ ေန႔ရက္သည္လည္း ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၀ ရက္ေန႔ပင္ ျဖစ္သည္။
အထက္ပါအေၾကာင္းအရင္း ၃ ခ်က္ကို ေရွ႔မီေနာက္မီ ပုဂၢဳိလ္မ်ား မၾကာခဏေရးသား တင္ျပခဲ့ၾက၏။
နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာ သိန္းေဖျမင့္က ခ်င္းေတာင္ေဒသ အႏွံအျပားသို႔ ခရီးထြက္၍ ခရီးသြားေဆာင္းပါးမ်ားကို သတင္းစာတြင္ ေရးခဲ့သည္။ ထိုေဆာင္းပါးမ်ားကို စုစည္း၍ စာအုပ္ထုတ္ခဲ့သည္။ ေရာင္းအားလည္း ေကာင္း၍ ဆုလည္း ရခဲ့သည္။ စာအုပ္အမည္က “၀ိေသသတိုင္း၊ သမိုင္းအစ …”။
ခ်င္းတို႔၏ သမိုင္းသည္ ယခုမွ အစပဲ ရွိေသးသည္ဟု ဆိုလိုဟန္ တူပါသည္။ ခ်င္းေတာင္တန္းတြင္ မ်ဳိးႏြယ္စုေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖင့္ ေနထိုင္လာခဲ့ၾကသည္။ ေျမပိုင္ရွင္ျဖစ္ေသာ မ်ဳိးႏြယ္က သီးစားခေပးရန္ မလို။ ေျမပိုင္ရွင္ မဟုတ္ေသာ မ်ဳိးႏြယ္က ေျမပိုင္ရွင္မ်ဳိးနြယ္မ်ားအား ေတာင္ယာထြက္သီးႏွံ၏ ၁၀ ပုံ ၁ပုံ ကို သီးစားခအျဖစ္ ေပးအပ္ခဲ့ရသည္။ သားေကာင္ကို မိလ်င္ ေရွ႔ေပါင္ ၁ ဖက္ သို႔မဟုတ္ သတ္မွတ္ေသာ အစိတ္အပုိင္းကို ေျမရွင္တို႔အား ေပးအပ္ရသည္။
ေျမပိုင္ရွင္တို႔သည္ မိမိတို႔ေျမအတြက္ ခုခံကာကြယ္ရသည္။ တိုက္ေျမ ခိုက္ေျမ Fighting Land အတြက္ တိုက္ခိုက္ၾက၏။ ေျမပိုင္ရွင္တို႔သည္ အျခားေျမကို က်ဳးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ႏိုင္ရန္ တိုက္ခိုက္ၾကေလ့ရွိသည္။ ေျမပိုင္ရွင္မဟုတ္သူတို႔သည္ ခုခံကာကြယ္ေရးအတြက္ ျဖစ္ေစ၊ က်ဳးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ေရးအတြက္ ျဖစ္ေစ ဘာတာ၀န္မွ် မရွိေပ။ အသက္ေသြးေခၽြး ၀င္ေရာက္စေတးရန္ မလိုေပ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေျမပိုင္ရွင္မ်ဳိးႏြယ္တို႔သည္ ခုခံကာကြယ္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ထားႏိုင္ၾက၍ က်ဳးေက်ာ္သူတို႔ နည္းပါးလာကာ သာယာေအးခ်မ္းေသာ ကာလမ်ားသည္ မ်ားခဲ့ပါသည္။
ေျမပိုင္မဟုတ္သူတို႔မွာလည္း ေတာင္ယာခုတ္၊ အမဲလိုက္၍ ၁၀ % ခန္႔ကို ေျမပိုင္ရွင္တို႔အား ေပးအပ္လိုက္ရုံ၊ အရိုအေသေပးရုံျဖင့္ ကိစၥျပီးသြားေတာ့သည္။ ေက်းကၽြန္သေဘာမ်ဳိး လုံး၀မရွိေပ။ ေျမပိုင္မ်ဳိးႏြယ္ႏွင့္ ေျမပိုင္မဟုတ္သူတို႔မွာ သားေပးသမီးယူ ဆက္ႏြယ္မႈမ်ားပင္ ရွိသည္။ ဖခင္၏ မ်ဳိးႏြယ္ဖက္သို႔ လိုက္ပါရသျဖင့္သာ ညီအကို တ၀မ္းကြဲတို႔မွာ မ်ဳိးႏြယ္မတူၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
အခ်ဳိ႔ေသာ ခ်င္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းရွိ ေျမရွင္တို႔မွာမူ အာဏာၾသဇာၾကီးမားလာျပီး ေစာ္ဘြားအငယ္စားတမွ် ျဖစ္လာသည္ဟု ၾကားရ၏။ သို႔ေသာ္ သူ႔အရပ္ သူ႔ဇာတ္ အဆင္ေျပေနပုံရသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ လူထုက အုံၾကြေတာ္လွန္ရေလာက္ေသာ ဖိႏွိပ္မႈမ်ား ရက္စက္မႈမ်ား မရွိခဲ့ေပ။
လြတ္လပ္ေရးရလာေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကို က်င့္သုံးလာခဲ့ရာ ခ်င္းေတာင္တန္း အစဥ္အဆက္က လက္ခံက်င့္သုံးခဲ့ၾကေသာ မ်ဳိးႏြယ္စဥ္ဆက္အလိုက္ ေျမပိုင္ရွင္မ်ားက လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို ေျဖေလ်ာ့ေပးဖို႔ လိုအပ္လာသည္။ ထိုလိုအပ္ခ်က္အရ ေျမပိုင္ရွင္မ်ားက အာဏာစြန္႔ခဲ့သည္ ဆိုေသာ္လည္း ဒီမိုကေရစီစနစ္အရ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ေသာအခါတြင္လည္း အမ်ားျပည္သူတို႔က သိရွိၾကည္ညိဳ သေဘာတူသျဖင့္ ထိုေျမပိုင္ရွင္မ်ားကသာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျပန္လည္ေရြးေကာက္ခံၾကရသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ သက္တမ္း အၾကာရွည္ဆုံး ခ်င္းေရးရာ၀န္ၾကီး လုပ္သြားသူ ဦးဇာဟရဲလွ်ံ မွာ ေစာ္ဘြားသားတဦး ျဖစ္သည္။
ေျမပိုင္ရွင္လည္း ခ်င္း၊ အမ်ားျပည္သူလည္း ခ်င္း ျဖစ္၍ ခ်င္းအမ်ိဳးသားေန႔ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းသည္ ေျမပိုင္ရွင္မ်ားကို ျဖဳတ္ခ်၍ အာဏာသိမ္းေသာ အထိမ္းအမွတ္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။ ထုိကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခ်င္းလူၾကီးတဦး ေျပာခဲ့ေသာ စကားမွာ မွတ္သားဖြယ္ ျဖစ္သည္။
“တို႔ခ်င္းေတြဟာ ေဒသႏၱရစကားလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲတယ္။ ေနတဲ့ ေနရာေဒသကလည္း အႏွံအျပား၊ ျပည္နယ္မွာေရာ ျပည္နယ္ျပင္ပမွာေရာ …။ လူဦးေရနည္းတဲ့ ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြ မေပ်ာက္ဖိ္ု႔ အခ်င္းခ်င္း စည္းလုံးညီညြတ္ဖို႔ လိုတယ္။စာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းျမွင့္တင္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒါေတြ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ စုရပ္ သေဘာမ်ဳိး လိုတယ္။ ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ဟာ စုရပ္သေဘာမ်ဳိးပဲ။ တခုေသာ ေန႔ရက္ကုိေတာ့ ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔လို႔ သတ္မွတ္ရလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဆင္ေျပသင့္ေတာ္တဲ့ ေန႔ကုိ သတ္မွတ္လိုက္ရတာပဲလို႔ ငါ ယူဆတယ္။ ဥပမာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အမ်ိဳးသားေန႔ကို သတ္မွတ္ဖို႔ စဥ္းစားတဲ့အခါ ပါေတာ္မူေန႔ကို အခ်ဳိ႔က တင္ျပခဲ့ၾကေသးတယ္။ ေနစရာလိုလို႔ အိမ္ေဆာက္ၾကတာပါ။ အိမ္က ဘြားကနဲေပၚလာလို႔ သြားေနၾကရတာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါေလး သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုတယ္”။
အခ်ဳိ႔ေသာ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွ စ၍ ယခုထိ ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ကို ပိတ္ပင္ခဲ့သေယာင္ေယာင္ ေရးသားၾကသည္။ လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္က အခ်ဳိ႔ေသာႏွစ္မ်ားတြင္ ခြင့္ျပဳမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ခ်င္းျပည္နယ္အတြင္းတြင္ကား မည္သည့္ႏွစ္မ်ားက ခြင့္ျပဳခဲ့သည္ဟု တိတိက်က်မသိရွိရေသာ္လည္း ျပည္နယ္ျပင္ပရွိ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ့မ်ားတြင္ ႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ား ခြင့္ျပဳခဲ့သည္မွာ က်ေနာ့္ ကိုယ္ေတြ႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ျမိဳ့ၾကီးအသီးသီးရွိ ခ်င္းတိုင္းရင္းသားမ်ား၊ စာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈေကာ္မီတီ (ခစယ) (တကၠသိုလ္မ်ား၊ ရန္ကုန္) က ဦးေဆာင္၍ ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ကို က်င္းပေလ့ရွိသည္။ အထိမ္းအမွတ္မဂၢဇင္းမ်ားကိုလည္း အခါအားေလ်ာ္စြာ စာေပစိစစ္ေရး၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ထုတ္ေ၀ႏိုင္ခဲ့သည္။ ေဒါက္တာ လွ်ံမႈန္းဆာေခါင္း သည္ ခ.စ.ယ အတြင္းေရးမွဴး၊ ထုတ္ေ၀သူမ်ားအနက္ တဦး ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။
န၀တ၊ နအဖ လက္ထက္တြင္လည္း အေစာပိုင္းႏွစ္မ်ားတြင္ ရန္ကုန္မွာ က်င္းပခြင့္ရခဲ့သည္။ ၁၉၉၈ ေရႊရတု ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ကို စမ္းေခ်ာင္းပဒုမၼာကြင္းတြင္ စည္ကားသိုက္ျမိဳက္စြာ က်င္းပခြင့္ရခဲ့ျပီး ေရႊရတု ခ်င္းအမ်ဳးိသားေန႔ မဂၢဇင္း ထုတ္ေ၀ႏိုင္ခဲ့သည္။ က်ေနာ့္စာမူတပုဒ္လည္း ေဖာ္ျပခြင့္ ရခဲ့ပါေသးသည္။ ထိုေရႊရတုပြဲသို႔ ဆရာ ရီယန္းဗဲလ္၏ သူငယ္ခ်င္း စင္ေရာ္ေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ေမသန္းႏုတို႔လည္း တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၈ ေနာ္ပိုင္တြင္ က်င္းပခြင့္ ရပ္သြားဟန္တူ၏။
နယ္ျမိဳ့အခ်ဳိ႔တြင္ ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ကို ၂၀၁၀ ပတ္၀န္းက်င္မ်ားမွာ က်င္းပခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။ ဥပမာ ပဲခူးတိုင္း၊ ေပါက္ေခါင္းျမိဳ့နယ္ရွိ အရႈိခ်င္းေက်းရြာ ၃၁ ရြာ စုစညး္၍ ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ က်င္းပလာခဲ့သည္။
ခ်င္းျပည္နယ္ ျပင္ပတြင္ ခြင့္ျပဳလိုက္၊ ျပန္ပိတ္လိုက္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္မွာ အၾကိမ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ေပ။ အခ်ဳိ႔ေသာႏွစ္မ်ားတြင္ ေပါက္ေပါက္ေရာက္ေရာက္ပုဂၢဳိလ္က တာ၀န္ခံလ်င္ ခြင့္ျပဳတာမ်ဳိးလည္း ရွိေသး၏။ အခ်ဳိ႔ေသာ ႏွစ္မ်ားတြင္မူ ဘယ္သူက တာ၀န္ခံခံ၊ ဘယ္လိုမွ မရေပ။ အခ်ဳိ႔ေသာႏွစ္မ်ားတြင္ ယခင္ႏွစ္ မူးျပီး ရန္ျဖစ္လို႔ ခြင့္ မျပဳႏိုင္ပါ ဆုိတာမ်ဳိးလည္း ရွိေသး၏။
ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ကို ဒီမုိကေရစီေရးႏွင့္ ထပ္တူျပဳသူလည္း ရွိသည္။ ထပ္တူ က်မက် ဆိုတာ သမိုင္းက သက္ေသခံပါလိမ့္မည္။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ဘယ္ေခတ္ ဘယ္စနစ္တြင္ ျဖစ္ျဖစ္ ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ား အဓြန္႔ရွည္စြာ သိကၡာရွိရွိ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔ပဲ အေရးၾကီးသည္။
ေျမရွင္ပေဒသရာဇ္ေခတ္၊ အာဏာရွင္ေခတ္၊ အရင္းရွင္ေခတ္၊ ဒီမိုကေရစီေခတ္ … ဘယ္ေခတ္မွာမဆို လူမ်ဳိးညံ့လ်င္ ေအာက္က်ေနာက္က် ျဖစ္မည္။ လူမ်ဳိးေတာ္လ်င္ ေခါင္းေမာ္ႏိုင္မည္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္သည္ မီးႏွင့္တူသည္ဟု က်ေနာ္ထင္သည္။ သုံးတတ္လ်င္ အသုံး၀င္မည္။ မသုံးတတ္လ်င္ ဆုံးရႈံးမည္။
(ခ်င္းအမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠဌ ဆလိုင္းရမ္လိန္မႈန္း (ကြယ္လြန္) အား သတိရလ်က္)
အမ္း(မ္) ေလာင္ရႊီ (မတ္ ၂၊ ၂၀၁၃)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ