လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ဆႏၵရွိပါ၏ တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ ေဝးကြာလြန္းလွေပစြ
တူေမာင္ညိဳ (၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၆ ရက္)
“ျမစ္ႀကီးနားစကားေျပာပြဲ” နဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြ၊ ႏွစ္ဖက္ေျပာစကားေတြ၊ ပူးတြဲေၾကညာခ်က္ဆုိတာေတြ၊ သတင္းထုတ္ ျပန္ခ်က္ေတြ ဖတ္ရေတာ့ “ေျမေခြးနဲ႔ငွက္က်ား အျပန္အလွန္ဖိတ္ၾကားၿပီး ေကၽြးေမြးဧည့္ခံတဲ့ပံုျပင္” ကို သြား၍ သတိရမိပါသည္။
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံသမုိင္းမွာ တစ္ခါမွမရခဲ့ဘူးတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေနမင္းႀကီး ထြန္းလင္းလာမယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ပါတယ္” လို႔ ဘယ္ လိုပဲ၊ ဟိတ္ေတြ၊ ဟန္ေတြထုတ္ၿပီး ေလလံုးထြားခဲ့ၾကေသာ္လည္း ႏွစ္ဖက္မည္မည္ရရ သေဘာတူညီခ်က္မရရွိဘဲ၊ “ျမစ္ႀကီးနားစကား ေျပာပြဲ” သည္ တစ္ခန္းရပ္သြားခဲ့ျပန္ၿပီ။
တကယ္ေတာ့ “ျမစ္ႀကီးနားစကားေျပာပြဲ”ဆုိသည္မွာ အစုိးရလုပ္ငန္းေကာ္မတီ၏ “တစ္ႏုိင္ငံလံုးအတုိင္းအတာအပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးသေဘာတူညီခ်က္စာခ်ဳပ္(မူၾကမ္း)” ႏွင့္ လက္နက္ကုိင္တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ “လုိင္ဇာဘံုသေဘာတူညီခ်က္” အျပန္ အလွန္ ဖလွယ္ၾကျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္။
သုိ႔ျဖင့္“တစ္ႏုိင္ငံလံုးအတုိင္းအတာအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး”သည္“ေအာက္တုိဘာ”မွ “ဒီဇင္ဘာ”သုိ႔ လည္းေကာင္း၊ “ျမစ္ႀကီးနား” မွ “ဘားအံ” သုိ႔ လည္းေကာင္း ေျပာင္းသြားျပန္သည္။ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ စစ္ပြဲမ်ားျပန္ျဖစ္လာႏုိင္ေျခရွိသျဖင့္ ျမစ္ႀကီးနား မွ ဘားအံသုိ႔ ႀကိဳတင္ေျပာင္းေရႊ႕ထားျခင္းမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ေစသင့္။
ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ ကာလအတြင္း “ဘံုရန္သူ”သည္ တစ္ဦးတည္းသာရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အင္ အားစုမ်ား အခ်င္းခ်င္းအၾကားတြင္ တစ္သံတည္း ညီၫြတ္ခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ေခ်။
လိုင္ဇာကြန္ဖရင့္သို႔ “ဝ”ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးပါတီ (UWSP/UWSP)ႏွင့္ မိုင္းလားအဖြဲ႕ (NDAA) တုိ႔ကို ဖိတ္ၾကားခဲ့ေသာ္ လည္းတက္ေရာက္ခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့။ ကြန္ဖရင့္သို႔ တက္ေရာက္လာေသာ္လည္း ဘံုသေဘာတူညီခ်က္၌ လက္မွတ္မထိုးသည့္အဖြဲကလည္းရွိ ေနျပန္ေသးသည္။
ယခင္ကလည္း (NDF)၊ (DAB) ၊ (NUCB)၊(UNFC) စသျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကသည့္ မဟာမိတ္တပ္ေပါင္းစုမ်ားအတြင္းမွ တစ္ကိုယ္ေတာ္/ တစ္ဖြဲ႔တစ္စည္း ခြဲထြက္ၿပီး အစုိးရႏွင့္ အေပးအယူေစ်းတည့္သြားခဲ့ၾကသည့္ အေတြ႔အႀကံဳသာဓကေတြရွိခဲ့ဖူးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မည္သည့္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမွ် “ဒီမုိကေရစီႏွင့္ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရသြားခဲ့သည္” ဟူေသာအေတြ႔အႀကံဳ ေတာ့မရွိခဲ့ဘူးပါ။
“ျမစ္ႀကီးနားစကားေျပာပြဲ” ၌ ကာ/ခ်ဳပ္ ကုိယ္စားလွယ္ ဗိုလ္ျမင့္စိုးေျပာသည့္ စကားမ်ားမွာ သမၼတကိုယ္စားလွယ္ (ဗိုလ္) ဦးေအာင္မင္းတို႔၏ အသံကို လႊမ္းမိုးေနသည္။ ကာ/ခ်ဳပ္ ကုိယ္စားလွယ္၏ ေျပာဆုိသံသည္ ဒန္အိုးသံေပါက္ေနသည္။
ကာ/ခ်ဳပ္ ကုိယ္စားလွယ္ ဗိုလ္ျမင့္စိုးသည္ မွာ လိုက္သည့္အတုိင္းပင္ တိတိက်က် ေျပာသည္။
သူေျပာသည္မွာ “စစ္တပ္နဲ႔၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ မထိနဲ႔မီးပြင့္သြားမယ္” ဆုိသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ (ဗိုလ္)ဦးေအာင္မင္းတုိ႔ အသံတိတ္ေနျခင္းမွာ ပုလင္းတူဗူးဆုိ႔ တစ္က်ိတ္တည္း၊ တစ္ဉာဏ္တည္းျဖစ္၍ ျဖစ္သည္။
ဤသည္မွာ ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရႏွင့္စစ္တပ္အေနျဖင့္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အင္အားစုမ်ား အဆုိျပဳေနၾကသည့္ “ဖက္ဒရယ္ တပ္မေတာ္ဖြဲ႔စည္းေရး” ဆုိသည့္ကိစၥကို လံုးဝလက္မခံဟု တိတိလင္းလင္းအေၾကာင္းျပန္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
စစ္တပ္သည္တစ္တပ္တည္းသာရွိရမည္။ အျခားမည္သည့္လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မွ် ဖြဲ႔စည္းတည္ရွိခြင့္မျပဳေခ်။ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ ဖ်က္သိမ္းရမည္ သုိ႔တည္းမဟုတ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္၊ ျပည္သူ႔စစ္မ်ားအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းၿပီး လက္ရွိ စစ္တပ္၏ အမိန္႔ေပးမႈေအာက္တြင္ရွိရမည္။
တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ ႏုိင္ငံေရးပါတီတည္ေထာင္လုိလွ်င္ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ကို လက္ခံရမည္။ ထုိ႔ေနာက္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားမွတ္ပံုတင္ျခင္းဥပေဒႏွင့္အညီ တည္ေထာင္ခြင့္/ မွတ္ပံုတင္ခြင့္ေလွ်ာက္ထားၾကရမည္။
ေဒါက္တာတူးဂ်ာဆုိလွ်င္ ယခုအခါ ႏုိင္ငံေရးပါတီ “တည္ေထာင္ခြင့္” ရရွိထားၿပီျဖစ္သည္။ မၾကာခင္ “ပါတီမွတ္ပံုတင္ခြင့္” ရ ရွိဖြယ္ရွိပါသည္။ ဤသည္မွာ“ဥပေဒစကားဝုိင္း”တြင္ တက္ႂကြစြာ ပါဝင္မႈအတြက္ “ႏုိင္ငံေတာ္မွခ်ီးျမွင့္သည့္သေဘာ” လည္းျဖစ္ႏုိင္သည္။
(ဗိုလ္)ဦးသိန္းစိန္အစုိးရ ေျပာေနသည့္ “ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲ” ဆုိသည္မွာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အင္အားစုမ်ား၏ စစ္တပ္မ်ား မည္သုိ႔မည္ပံု ဖ်က္သိမ္း/ အသြင္ေျပာင္းၾကမည္၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီအျဖစ္မည္သုိ႔ ဖြဲ႔စည္းၾကမည္ဆုိသည့္ကိစၥကို ညွိႏိႈင္းၾကေရးသာ ျဖစ္ပါသည္။ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အင္အားစုေခါင္းေဆာင္မ်ားလက္ရွိ ပုိင္ဆုိင္ထားသည့္ ဥစၥာဓနမ်ားကို မည္သုိ႔တရားဝင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးမည္ဆုိသည့္ အေပးအယူမ်ိဳးသာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ (နဝတ-နအဖ)စစ္အစုိးရကိုအေမြခံခဲ့ေသာ လက္ရွိ (ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္အစုိးရ ၌ ဘိန္းဘုရင္မ်ားကို “တုိင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရွင္” အျဖစ္သုိ႔ ရုပ္ေျပာင္းရုပ္လႊဲ ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္သည့္ ကၽြမ္းက်င္မႈႏွင့္ အေတြ႔အႀကံဳ မ်ား ေျမာင္ႂကြယ္ဝလွပါသည္။
“ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု” ဆုိသည့္ကိစၥမွာလည္း ေဒါက္တာတူးဂ်ာတုိ႔၊ ေဒါက္တာငြန္က်ံဳးလ်န္တုိ႔ ေျပာေနသည့္ “ျဖည္းျဖည္း ျခင္းျပင္သြားရမည့္ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု”၊ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒပါ ဇယား (၁) (၂) (၅) တုိ႔ကိုျပဳျပင္ဖာေထးယူမည့္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု” မ်ိဳးကုိသာ လက္ခံစဥ္းစားမည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” အရ သယံဇာတခြဲေဝေရးဆုိသည္မွာလည္း ျပည္နယ္ႏွင့္ တုိင္းေဒသႀကီးမ်ားသည္ ေက်ာက္တူး၍လည္းမရ၊ ငါးဖမ္းဖုိ႔လည္းခက္ၿပီး “ဝါးခုတ္ေရာင္းခ်ခြင့္” သာရွိသည္။ ေက်ာက္တူးခြင့္၊ ငါးဖမ္းခြင့္၊ သစ္ခုတ္ခြင့္ေပးလုိက္လွ်င္ ေဒါက္တာ တူးဂ်ာတုိ႔၊ ေဒါက္တာ ငြန္က်ံဳးလ်န္တို႔ေျပာေနသည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ ေပေတာ့မည္။
“ဆႏၵရွိလွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ရႏုိင္သည္” ဟုေျပာသံၾကားရပါသည္။
မည္သူသည္၊ မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္းသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မလိုလားသည့္ ဆႏၵရွိေနပါသနည္း။
လူမ်ိဳးေပါင္းစံုျပည္သူမ်ားသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျပင္းျပင္းျပျပ လုိလားေနခဲ့သည္မွာ လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္းႏွင့္အမွ်ပါဟု ဆုိ လွ်င္ပိုလြန္းသည္ဟု မဆိုႏုိင္ပါ။ (ပုိလြန္းသည္ဟု ယူဆလွ်င္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုျပည္သူမ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုိလား/ မလိုလား ဆႏၵခံယူၾကည့္ႏုိင္ပါ သည္)
လူမ်ိဳးေပါင္းစံုျပည္သူမ်ားသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ လုိလားပါ၏။
သုိ႔ေသာ္လည္း တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ ေဝးကြာလြန္းလွေပစြ။
လူမ်ိဳးေပါင္းစံုျပည္သူမ်ားအတြက္ တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပန္းပြင့္ မည္သူ ဆြတ္ခူး ေပးမည္နည္း။
ၫြန္း
– သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္ (၁၇/၂၀၁၃) ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာ ၆ ရက္၊
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
