သတင္းေဆာင္းပါး ေရျခားေျမျခား ျမန္မာမ်ား

ေတာက္ပေနသည့္ ၾကယ္ေလးမ်ား (Ashin Osadha)

ေတာက္ပေနသည့္ ၾကယ္ေလးမ်ား

အရွင္ၾသသဓ (ဟပ္မြန္းေဘး)၊ ၾသဂုုတ္ ၁၁၊ ၂၀၁၂

            ဒီႏွစ္ ဓမၼာနႏၵဝိဟာရေက်ာင္း ေႏြရာသီဗုဒၶဘာသာသင္တန္းကုိ ဇူလုိင္ ၂၈-ရက္ကေန ၾသဂုတ္ ၄-ရက္ေန႕အထိ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အားလုံး အဆင္ေျပ ေခ်ာေမာစြာနဲ႕ဘဲ ေအာင္ျမင္ၿပီးဆုံးခဲ့ပါတယ္။ ၾသဂုတ္ ၄-ရက္ေန႕ညေန ပိတ္ပြဲ အခမ္းအနား ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသား ေတြ, ဆရာေတြ, လုပ္အားေပးေတြ, ေက်ာင္းသားမိဘေတြက ေနာက္ဆုံးႏႈတ္ဆက္ farewell party လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒကာ တစ္ေယာက္က သူ႕ကေလး ေစာင့္ေနရင္း စာေရးသူထံ ေရာက္လာပါတယ္။ ကေလးေစာင့္ရင္း အခ်ိန္ရတာနဲ႕ သူသိခ်င္တာေလးေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး ေစ့ေစ့စုံစုံ ေမးျမန္းသြားပါတယ္။

            “ဒါနဲ႕ စကားမစပ္၊ အရွင္ဘုရား အခု ဒီသင္တန္းဟာ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ ရွိသြားၿပီလဲ ဘုရာ့”

            “ဒီႏွစ္က အႀကိမ္ ၂၀-ေျမာက္ ဒကာႀကီးရ”

            “ေအာ္…ၾကာၿပီဘဲဘုရာ့၊ ညအိပ္လက္ခံတာက ဘယ္ႏွစ္က စတာလဲဘုရာ့”

            “၂၀၀၆-မွ စျဖစ္တာ ဒကာႀကီးရ။ ၂၀၀၅-မွာ စဖုိ႕ဟာ ဓမၼာနႏၵဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ပ်ံေတာ္မူသြားလုိ႕ အလုပ္မ်ား ေနတာနဲ႕ ေန႕ေက်ာင္းဘဲလက္ခံၿပီး အက်ဥ္းခ်ဳပ္လုပ္လုိက္ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဖြင့္စဆုိေတာ့ အစစ အရာရာ ဘာမွ် ျပည့္စုံမႈမရွိဘူး။ ကုိယ္တုိင္ နည္းရွာ၊ ကိုယ္တုိင္ လူရွာ၊ ကုိယ္တုိင္ လက္ခံ၊ ကုိယ္တုိင္ စာသင္၊ ကုိယ္တုိင္ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ ဆုိတဲ့ “ကုိယ္” ၅-ကုိယ္နဲ႕ စခဲ့ရတာ ဒကာႀကီးေရ။ ေနာက္ႏွစ္ေတြၾကေတာ့ ေက်ာင္းသားပုိမ်ားလာတယ္။ ဒါနဲ႕ ဟုိတုန္းက ၿပီးသြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြကုိ ျပန္ေခၚ, သင္တန္းေလးေပးၿပီး ဆရာေမြးထုတ္ရျပန္တယ္။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ တေျဖးေျဖးနဲ႕ လုပ္အားေပးအင္အားလည္း ပုိေတာင့္လာတယ္။ လႉဒါန္းေထာက္ပံ့သူလည္း ပုိမ်ားလာပါတယ္။

            “တပည့္ေတာ္ သတိထားမိသေလာက္ ကေလးေတြက ဒီမွာ ေပ်ာ္ၾကတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္သားဆုိ ေႏြေက်ာင္းပိတ္တာနဲ႕ ဟပ္မြန္းေဘးေက်ာင္း ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းသြားမယ္ဘဲ ေျပာေနတာ။ အရွင္ဘုရားတုိ႕ ဒီလုိ ကေလးေတြေပ်ာ္ေအာင္ ဘယ္လုိထား သလဲဘုရာ့”

            “ဒကာႀကီးေရ….ကေလးေတြက စာခ်ည္းဘဲလဲ သင္လုိ႕ မရဘူး။ သူတုိ႕ နားခ်ိန္, ကစားခ်ိန္, အျခားစိတ္ဝင္စား ဖြယ္ရာေလး ေတြကုိလည္း ထည့္ေပးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စာသင္ၿပီး ညေနဘက္မွာ ဗဟုသုတလဲရ, ေပ်ာ္ရႊင္စရာလဲျဖစ္ေစမဲ့ tie dying T-shirt လုပ္တာ, ေယာဂလုပ္တာ, ေက်ာင္းပတ္လည္ walk-a-thon ေလွ်ာက္တာ, ceramic tile art လုပ္တာ၊ ဒါမ်ိဳးေလးေတြကုိ တစ္ႏွစ္တစ္မ်ိဳး စီ ထည့္ေပးတယ္။ ညဘက္မွာလဲ ျပင္ပ guest speaker ေတြဖိတ္ၿပီး ကေလးမ်ား လိမၼာယဥ္ေက်းဖြယ္ရာ, ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္ရာ ေခါင္းစဥ္ ေတြနဲ႕ ေျပာေစတယ္။ ႏွစ္တုိင္း ၆-ရက္ စာသင္ၿပီးတဲ့အခါ ညေနဘက္မွာ ကေလးေတြ အပမ္းေျပေအာင္ ပင္လယ္ကမ္းေျခဘက္သုိ႕ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကတယ္”

“ေနာက္ၿပီး ကေလးေတြ ပိုစိတ္အားထက္သန္မႈရွိလာေအာင္ ၂၀၀၉-ခုႏွစ္က စလုိ႕ သင္တန္းတီရွပ္ေလးေတြလည္း ေပးတယ္။ တီရွပ္မွာတပ္တဲ့ တံဆိပ္ကုိ ေက်ာင္းသားေတြကုိယ္တုိင္ ဆြဲၾကတယ္။ အဲဒိထဲက သင့္ေတာ္တဲ့ပုံကုိ အဖြဲ႕က ေရြးခ်ယ္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္ အတြက္ သတ္မွတ္တယ္။ အေရာင္ကုိေတာ့ ၂၀၀၉-ခုႏွစ္က အညိဳေရာင္၊ ၂၀၁၀-မွာ လိေမၼာ္ေရာင္၊ ၂၀၁၁-မွာ အဝါရင့္ေရာင္၊ ဒါကလဲ ေက်ာင္းကန္ဘုရားႏွင့္ သင့္ေတာ္ေအာင္သာ အမွတ္တမဲ့ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတာပါ။”

“အရွင္ဘုရား….. ဒီႏွစ္ေတာ့ တီရွပ္အေရာင္က ခါတုိင္းႏွစ္ေတြနဲ႕ မတူဘဲ အျပာႏုေရာင္ ေျပာင္းသြားပါလား ဘုရာ့”

“ဟုတ္တယ္ ဒကာႀကီး၊ ဒီတခါေတာ့ တမင္သက္သက္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ေရြးလုိက္တာ”

လုိ႕ စာေရးသူက ဒီတခါေတာ့ ပေဟဠိဆန္ဆန္ ျပန္ေျဖလုိက္တယ္။ အဲဒီမွာ သူ႕မ်က္ႏွာက ပုိလုိ႕ သိခ်င္လာပုံ ေပါက္သြားၿပီး-

“အရွင္ဘုရား၊ အျပာႏုေရာင္က ဘာအဓိပၸါယ္လဲ ဘုရာ့”

 “ေအးဗ်ာ၊ ေက်ာင္းမွာ astronomy သင္ခဲ့ရတုန္းက ဆရာေတြက ေျပာတယ္။ ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြဟာ ျဖစ္ခါစမွာ အားမရွိေသးလုိ႕ အေရာင္မထြက္ဘူးတဲ့။ ခပ္မႈိင္းမိႈင္း ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ဘဲ ရွိေသးသတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ တေျဖးေျဖး သက္တမ္းရင့္လာေတာ့ အညိဳေရာင္ေတြ သန္းလာတယ္။ နည္းနည္း အားရွိလာေတာ့ လိေမၼာ္ေရာင္သန္းလာတယ္။ ပုိအားေကာင္းလာေတာ့ အဝါေရာင္ထြက္ လာတယ္။ ဒိထက္ပုိ အားေကာင္းလာရင္ ၾကည္ျပာေရာင္ ေတာက္ပ,လာတယ္လုိ႕ ဆုိတယ္ဗ်။”

ဒီေတာ့ သူက ပုိစိတ္ဝင္စားလာဟန္ျဖင့္ ၿပံဳးၿဖဲၿဖဲနဲ႕ ေရွ႕နား တုိးလာၿပီး-

“ဒါဆုိ အရွင္ဘုရားရဲ့ ၾကည္ျပာေရာင္ အေတြးအေခၚက ဘာတုန္းဘုရာ့….”

“ဒါက ခင္ဗ်ား သိတဲ့အတုိင္းဘဲေလ။ ဖြင့္ခါစမွာ ဘာမွျပည့္စုံမႈ မရွိဘူး။ ကေလးေတြ စားစရာ ေနရာမရွိ၊ စာသင္ဖုိ႕ ေက်ာင္းခန္း မရွိ၊ အကူဆရာ မရွိ၊ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္သူ မရွိ၊ ဘတ္ဂ်က္ မရွိ။ ဒီ “မရွိ” ငါးမ်ိဳးနဲ႕ စခဲ့ရတာ မဟုတ္လားဗ်။ အားလုံး အခက္အခဲေတြနဲ႕ ရင္ဆုိင္ၿပီး လုပ္ခဲ့ရတယ္ေလ။ ႏွစ္စဥ္ လုပ္ျဖစ္လာေတာ့ ေနာက္ပုိင္းမွာ အဖြဲ႕အစည္းေလး ဖြဲ႕ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီကေန ေနာက္ထပ္ ဆရာေတြေရာ၊ ေဝယ်ာဝစၥပါ အင္အားသစ္ေတြ တုိးလာတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြလဲ တႏွစ္ထက္တႏွစ္ ပုိပုိမ်ားလာတယ္။ ေထာက္ပံ့ လႉဒါန္းမႈလဲ ပုိတုိးလာတယ္။ ဆရာဒကာ ဝုိင္းဝန္း ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ သတင္းေကာင္းေလးေတြျပန္႕ၿပီး ေနာက္ေတာ့ အေဝးက ေက်ာင္းသားေတြပါ ေရာက္လာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့လဲ သင္ၾကားမႈပုိင္းဆုိင္ရာမွာလဲ က႑ေတြ ပုိစုံ လာတယ္။ ကေလးေတြလဲ ကုိယ့္မ်က္စိ ေအာက္တင္ ပုိပုိႀကီးလာၾကတယ္။ သူတုိ႕ ေတြးေခၚမႈေလးေတြကလဲ ၿပီးခဲ့တဲ့ သုံးေလးႏွစ္ကထက္ သိသိသာသာႀကီး ေျပာင္းလဲတုိးတက္လာတာ ေတြ႕ရတယ္။ ပုိၿပီးေတာ့ သိသာတာက သူတုိ႕ စာစီစာကုံး ေရးတဲ့အခါ သူတုိ႕ျမင္တာ၊ သူတုိ႕ နားလည္ တာေလးေတြကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးၾကတယ္။ ညဘက္ guest speaker ေတြေျပာတာ နားေထာင္ၿပီး သူတုိ႕သိခ်င္တာေတြ ေမးၾကတယ္။ ပါဝင္ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ အဲဒိ အခါမွာ ဒီကေလးေတြရဲ့ ေမးျမန္းမႈ, ပါဝင္ေဆြးေႏြးမႈေတြဟာ ဘာသာေရးဘက္က အေတာ္ေလး တုိးတက္လာတာ ေတြ႕ရတယ္ဗ်။ ေမးခြန္း ေမးခ်ိန္ေရာက္ရင္ လက္ညိႈးေတြကုိ မႈိေပါက္ေနတာဘဲ။ စိတ္မဝင္စားသလို ေငါင္ေငါင္ႀကီးေတြ ထုိင္မေနဘူး။ ဒါကုိ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ အားရတယ္။ ေက်နပ္တယ္။ ပင္ပမ္းသမွ်ေတြလဲ ေျပသြားတယ္ ဗ်…။”

            “ဒီေတာ့ အရွင္ဘုရားေျပာတဲ့ အျပာႏုေရာင္နဲ႕ ဘယ္လုိဆက္စပ္မႈ ရွိသလဲ ဘုရာ့…..။

“အဓိပၸါယ္က ဒီလုိဗ်။ ၾကယ္ေတြဆုိတာ အင္အားမရွိေသးရင္ အေရာင္မထြက္ေသးဘူးေလ။ ထြက္ရင္လဲ အေရာင္မေတာက္ ေသးဘူး။ အားေကာင္းလာၿပီဆုိရင္ေတာ့ ၾကည္ျပာေရာင္ေပါက္ေအာင္ အလင္းေရာင္က ေတာက္ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္တုိ႕လဲ “မရွိ” ငါးမ်ိဳးနဲ႕ စခဲ့ရာက အခုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အရွိန္ရလာၿပီ, အင္အားေကာင္း လာၿပီ, ထုိက္သင့္သေလာက္လဲ ေအာင္ျမင္လာၿပီလုိ႕  ဆုိရမွာေပါ့။ ကေလးေတြလဲ ဘာသာေရးအသိဉာဏ္ေလးေတြ ပုိမုိ ရင့္က်က္လာၿပီ။ ပုိၿပီး နားလည္လာၾကၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္က သူတုိ႕ ေလးေတြကုိ ေကာင္းကင္က ေတာက္ပေနတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြနဲ႕ တင္စားထားတာဗ်”

 “ေအာ္…တင့္ပါဘုရား။ ဒိျပင္ အဓိပၸါယ္ေကာ ရွိေသးလားဘုရား”

“အုိ….ဒကာကလဲ၊ ဘယ္မရွိဘဲ ေနပါ့မလဲ။ ၾကယ္ဆုိတာ တစ္လုံးခ်င္းေတာ့ အလင္းေရာင္ မေျပာပေလာက္ေပမဲ့ အမ်ားစုေပါင္း လုိက္ေတာ့ ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီး တစ္ခုလုံး လင္းၿပီး လွပသြားတာဘဲေလ။ ၿပီးေတာ့ ၾကယ္ဆုိတာ ကုိယ္ပုိင္ အေရာင္ရွိတာဗ်။ သူမ်ား ဆီကလာတဲ့ ေရာင္ျပန္ေၾကာင့္ ေတာက္ပေနတာ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႕ေလးေတြလဲ တစ္ေယာက္ခ်င္းေတာ့ ေျပာပေလာက္ေအာင္ မထူးျခား ေပမဲ့ သူတုိ႕ အားလုံးေပါင္းလုိက္ရင္ သူတုိ႕ေလ့လာထားတဲ့ ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္ အလင္းေရာင္ေလးေတြဟာ အေမွာင္ေလာကႀကီးကုိ အလင္းေတြေပးၿပီး ေလာကကုိ အလွဆင္မဲ့သူမ်ားလို႕ က်ဳပ္က ယုံၾကည္တယ္ဗ်”

            “အရွင္ဘုရား စိတ္ကူးက တယ္ၿပီး ဆန္းၾကယ္တာဘဲ။ ေနာက္ ဘာေတြမ်ား တင္စားထားတာ ရွိေသးလဲဘုရား”

“ဘယ္ကုန္အုံးမလဲ ဒကာရယ္….။ က်ဳပ္က အေတြးသမားဗ်၊ wishful thinker လုိ႕ ေျပာခ်င္ေျပာ။ ၾကယ္ကုိ ၾကည့္ခ်င္ရင္ အၿမဲတမ္း ေမာ့ၾကည့္ရတယ္ မဟုတ္လားဗ်။ ေအာက္ငုံ႕ၾကည့္လုိ႕ မျမင္ရဘူးေလ။ ၿပီးေတာ့ ၾကယ္ဆုိတာ သက္တမ္း အင္မတန္ ရွည္လ်ားတယ္။ ဒီလုိဘဲ ဒီကေလးေတြဟာ ဒီေက်ာင္းက သင္တန္းေတြကုိ ေလ့လာသင္ၾကားၿပီးတဲ့ အခါမွာ ပုိယဥ္ေက်းလာၾကတယ္။ လူႀကီးသူမ ဆုံးမစကားကုိ နာခံလာၾကတယ္။ မိဘကုိ သိတတ္လာတယ္။ ရတနာ သုံးပါးကုိ ပုိၿပီး ကုိင္းရႈိင္းလာတယ္။ သူတုိ႕ဘဝ ေလးေတြကုိ ေကာင္းေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းတတ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကေလးေတြဟာ တစ္ေန႕မွာ လူတကာ ေမာ္ၾကည့္ေလာက္ ေအာင္ကုိ ေတာ္လာၾကလိမ့္မယ္လုိ႕ ယုံၾကည္ထားတယ္ေလ။ ေနာက္ၿပီး သူတုိ႕ တတ္သိေလ့လာထားတဲ့ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားကုိလဲ အဓြန္႕ရွည္ၾကာ တည္တံ့ရေလေအာင္ သူတုိ႕ရဲ႕ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြကုိလဲ အဆင့္ဆင့္ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ သြားၾကလိမ့္မယ္လုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္…ဗ်။”


“တယ္ေကာင္းတဲ့ စိတ္ကူးဘဲဘုရာ့။ ဒါနဲ႕…ဒီႏွစ္က ေက်ာင္းသားေတြေရာ၊ လုပ္အားေပးေတြပါ ပုိမ်ားလာ သလုိဘဲ။ အားလုံး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိသလဲဘုရာ့”

            “ေအးဗ်ာ…၊ ဒီႏွစ္ ေက်ာင္းသားက ၁၀၇-ေယာက္၊ ဆရာက ၁၇-ေယာက္၊ လုပ္အားေပး ၁၈ ေယာက္ ရိွတယ္။ ဒီႏွစ္ ေက်ာင္းသားပုိမ်ားလာလုိ႕ သင္တန္းမစခင္ ၂-ပါတ္ေလာက္ကတယ္လုိ႕ ေနရာျပင္ဆင္ ၾကရတယ္ဗ်။ စာသင္ခန္းေတြ မေလာက္လို႕ အျပင္ဘက္မွာ စာသင္ခန္းႏွစ္ခု လုပ္ရတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားလို႕ ဆြမ္းစားေက်ာင္း စားပြဲေနရာကုိ လက္မႏွင့္ေတာင္ အတိအက်တုိင္းၿပီး သတ္မွတ္ယူရ၏။ ေနရာျပင္ဆင္သူေတြကလဲ တတ္ႏုိင္သမွ် အဆင္ေျပေအာင္၊ ေက်ာင္းသားလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် လက္ခံႏုိင္ေအာင္ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားၾကလုိ႕ က်ဳပ္ေတာ့ အင္မတန္ ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ။ သူတုိ႕လဲ မအားတဲ့ၾကားက ကေလးေတြ ေရွ႕ေရးအတြက္ အတတ္ႏုိင္ဆုံး အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ဝုိင္းလုပ္ရွာၾကတယ္။”

“လူတိုင္းအလုပ္ရႈပ္ေနခ်ိန္မွာ ဒီလုိလုပ္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္စရာပါဘုရား။ ဒါနဲ႕…အရွင္ဘုရား၊ ဒီႏွစ္ အေဝးကလဲ လာၾက တယ္လုိ႕ ၾကားပါတယ္၊ ဘယ္ေတြက လာၾကလဲဘုရား..”

“ဟုတ္တယ္ ဒကာႀကီးေရ၊ ဒီႏွစ္ကေတာ့ ထူးျခားတယ္ ေျပာရမယ္။ က်ဳပ္တုိ႕ ေဘးဧရိယာ ဥကၠလန္ၿမိဳ႕ ဓမၼေအးရိပ္ေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ေလး ဦးအရိယာစာရ ဦးေဆာင္ၿပီး ေက်ာင္းသား ၁၃-ေယာက္၊ အုပ္ထိန္းသူ မိဘ ၉-ေယာက္နဲ႕အတူ သင္တန္းကုိ တေနကုန္ လာၿပီး ေလ့လာၾကတယ္။ သူတုိ႕ကေလးေတြကုိလည္း ဒီက ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ ခင္မင္မႈရွိေအာင္ အတန္းေတြမွာ ေရာထားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေန႕လည္စာ အတူစားၾက, အတူကစားၾကနဲ႕ သူတုိ႕ ကေလးေတြလဲ သေဘာေတြက်ၿပီး ျပန္သြားၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး တျခား အေဝးက ေက်ာင္းသားေတြလည္း လာၾကတယ္။ နယူးေယာက္က ေက်ာင္းသားသုံးေယာက္နဲ႕ လုပ္အားေပး မိဘႏွစ္ေယာက္၊ Yuba City က ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္၊ Fresno က ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္နဲ႕ လုပ္အားေပးမိဘ တစ္ေယာက္၊ Davis က ေက်ာင္းသား ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ လုပ္အားေပးမိဘ တစ္ေယာက္ လာၾကတယ္ ဒကာႀကီးရ။”

“လုပ္အားေပးဆုိလုိ႕ ကေလးေတြေကာ ေဝယ်ာဝစၥ ဝိုင္းကူရတာ မရွိဘူးလားဘုရာ့”

“ဘယ္ခ်န္ထားလုိ႕ ျဖစ္မလဲ ဒကာႀကီးရာ။ သူတုိ႕လဲ အလွည့္က်ရင္ သူတုိ႕ဆရာေတြနဲ႕ အတန္းလုိက္ ပန္းကန္ ေဆးရတယ္။ ဘယ္လုိေဆးရမယ္ဆုိတဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြကုိ တစ္, ႏွစ္, သုံး, ေလး ထုိးၿပီး ပန္းကန္ေဆးတဲ့ေနရာမွာ ကပ္ထားတယ္ေလ”

 “ေအာ္….ေကာင္းတယ္ဘုရား။ အိမ္မွာေတာ့ ကေလးေတြက မလုပ္ပါဘူး ဘုရား…။ ဒါနဲ႕ အရွင္ဘုရားတုိ႕ ေက်ာင္းကႀကီးေတာ့ ပြဲဆုိလဲ လူေတြအမ်ားႀကီး လာၾကတယ္။ အခု ေႏြရာသီဗုဒၶဘာသာသင္တန္းမွာလဲ ကေလးေတြ အမ်ားႀကီးလာၾကတယ္။ ၿမိဳခံလူေတြလဲ သိမွာဘဲ၊ ေဒသခံသတင္းေထာက္ေတြက သတင္းယူတာမ်ိဳးေတြ ရွိလားဘုရား”

“ေအးဗ်ာ….။ ခင္ဗ်ားေမးတာနဲ႕ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆို္င္ဘဲ၊ ခါတုိင္းႏွစ္ေတာ့ သူတုိ႕လဲ လာမေမးတာနဲ႕ က်ဳပ္တုိ႕လဲ မဖိတ္မိဘူး။ ဒီႏွစ္ေတာ့ Half Moon Bay Review သတင္းစာက က်ဳပ္တုိ႕ကုိ ႀကိဳၿပီး ခြင့္ေတာင္းထားတာနဲ႕ ဖိတ္လုိက္လုိ႕ သတင္းလာယူၾကတယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြေရာ ဆရာေတြပါ သိခ်င္တာေတြ ေမးၾကတယ္။ ဓာတ္ပုံေတြလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး စုံေအာင္ ရုိက္သြားၾကတယ္။ ေန႕လည္ စားခ်ိန္နဲ႕ႀကံဳလုိ႕ သူတို႕ပါေရာၿပီး ကေလးေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စားသြားတယ္။ သူတုိ႕ ၾကည့္ရတာ အဘိဓမၼာအေၾကာင္းနဲ႕ တရား ထုိင္တဲ့အေၾကာင္းေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားပုံ ရတယ္”

“ခါတုိင္းႏွစ္က ကေလးေတြ essay ေရးၾကရတယ္။ ဒီႏွစ္ ဘာအေၾကာင္း ေရးၾကရလဲဘုရာ့။”

“ဒီႏွစ္ကေတာ့ ေမတၱာ (loving-kindness)အေၾကာင္း ေရးၾကရတယ္။ ဒီေန႕ ကမၻာႀကီးမွာ ေမတၱာအေစးဓာတ္ေတြ ခမ္းေျခာက္ လာမႈေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္မႈေတြဟာ တေန႕တျခား မ်ားျပားလာေနတာ မဟုတ္လား။ ဒါေတြေၾကာင့္ဘဲ ကမၻာႀကီးဟာ လုံၿခံဳမႈအားနည္း လာတယ္လုိ႕ေတာင္ ေျပာရမလားဘဲ။ အခက္အခဲမ်ိဳးစုံ, ျပႆနာမ်ိဳးစံုေတြၾကာင့္ မြမ္းၾကပ္မႈေတြမ်ားၿပီး လူေတြဟာ အခ်ိန္တုိင္းမွာ ေဒါသ ထြက္ေနၾကတယ္။ ေဒါသကုိ ထိန္းႏုိင္တဲ့ တရားမရွိၾကေတာ့လဲ မၾကာခဏ ဆုိသလုိ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ, ပစ္ခတ္မႈေတြ, သတ္ျဖတ္မႈေတြ ျဖစ္ၿပီး မိမိေရာ မိမိပတ္ဝန္းက်င္ပါ ဒုကၡေရာက္ၾကရတာလဲ ခင္ဗ်ားအသိဘဲ။ လူမ်ိဳး,ဘာသာ,အယူဝါဒ မတူညီၾကသူမ်ား စုေပါင္း ေနထုိင္တဲ့ ဒီကမၻာႀကီးမွာ ခ်စ္ခင္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႕ အတူလက္တြဲ ေနႏုိင္ေၾကာင္းတရားကေတာ့ “ေမတၱာမွတပါး အျခားမရွိ” ဆိုတာကုိ ကေလးေတြ သိေစခ်င္လုိ႕ ဒီေခါင္းစဥ္ကုိ ေရးခုိင္းတာပါ”

“ကေလးေတြက ေမတၱာဆုိတာကုိေရာ နားလည္ၾကရဲ႕လား ဘုရာ့”

 “ေမတၱာအေၾကာင္း သူတုိ႕ဘယ္ေလာက္ နားလည္ၾကသလဲသိခ်င္ မူလတန္းအဆင့္မွာ တတိယဆု ရသြားတဲ့ သုံးတန္း ေက်ာင္းသူေလးရဲ့ အဆုံးသတ္ စာေၾကာင္းေလး နားေထာင္ၾကည့္ေပါ့ – Without metta, this planet won’t be nice! တဲ့။ ကုိင္း….ဘယ့္ေလာက္ေကာင္းသလဲဗ်ာ”

“မွန္ပါ့ဘုရား…… ေကာင္းလုိက္တဲ့ စကားေလးပါ…။ တျခားသင္တန္းေတြမွာေတာ့ ရိုးရုိးစာသင္ေပးတာဘဲ ရွိတယ္။ အရွင္ဘုရားတုိ႕ဆီက ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ essay ေရးခုိင္းတာလဲ ဘုရာ့”

 “ ခင္ဗ်ားသိတဲ့အတုိင္းဘဲ…အေမရိကန္ေက်ာင္းေတြမွာေနရင္ essay ေရးရတာခ်ည္းဘဲ။ မေရးလုိ႕ မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္မွာေရာက္ေရာက္, ဘာလုပ္လုပ္ essay ေရးတဲ့ အေလ့အက်င့္ေလး ရေစခ်င္လုိ႕ပါ။ အဲသလုိ ေရးရမယ္ဆုိရင္ ကေလးေတြက အတန္းထဲမွာ ပုိၿပီး ဂရုစုိက္နားေထာင္တယ္။ ပုိစဥ္းစားလာတယ္။ ပုိစာဖတ္လာတယ္။ ညဘက္ စပီကာေတြေျပာတာကုိလည္း ေသေသ ခ်ာခ်ာ မွတ္ထားၾကတယ္။ သုံးတန္းေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ဆုိ သူ႕essay ကုိ မတင္ေသးခင္ draft သုံးခါေရးတယ္။ အဲဒိကေလးဟာ သူ႕အတန္းထဲမွာ နံပါတ္(၁) ရတယ္ဗ်။ ဒါ ကေလးေတြရဲ႕ လက္ေတြ႕ တုိးတက္မႈဘဲ။ အဲသလုိ မခုိင္းရင္ ကေလးဆိုတာ ေဆာ့ေနတာဘဲ မဟုတ္လား။


“မွန္ပါတယ္ဘုရား…..။ ဒီႏွစ္ ညဘက္ guest speaker ေတြေကာ ဘာေတြ ေျပာၾကသလဲ ဘုရား”

“စိတ္ဝင္စားစရာ ေလးေတြခ်ည္းပါဘဲ ဗ်ာ။ ပထမညမွာ ေျပာသြားတာက ေမတၱာပြားခ်င္ “သူတစ္ပါးရဲ့ ေကာင္းကြက္ကုိရွာ၊ အျပစ္ကုိမရွာနဲ႕” ဆုိၿပီး ေမတၱာျဖစ္ႏုိင္ဖုိ႕ နည္းလမ္းကုိ ညႊန္ျပပါတယ္။ ေမတၱာက်င့္သုံးရင္ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေတာရုိင္း တိရစၦာန္မ်ားေတာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းလာေၾကာင္း သုဝဏၰသာမဇာတ္ေတာ္ကုိ သက္ေသထားၿပီး ေျပာသြားတယ္ဗ်။ ဒုတိယညမွာေတာ့ အေနာက္ႏုိင္ငံသားေတြလည္း ေမတၱာကမၼ႒ာန္းပြားမ်ားေၾကာင္း ဗြီဒီယိုကလစ္ပ္ေတြျပၿပီး ေျပာသြားတယ္။ တတိယ ညမွာေတာ့ ေလာကမွာ တုိးတက္ခ်င္ရင္ မိတ္ေဆြ ေကာင္းရဖုိ႕လုိေၾကာင္း၊ ကုိယ္တိုင္လဲ သူတပါးရဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းျဖစ္ဖုိ႕ အေရးႀကီးေၾကာင္း ေျပာသြားတယ္။ စတုတၳညမွာေတာ့ မိမိကုိ မုန္းတီးသူအေပၚမွာေတာင္ ေမတၱာထားႏုိင္လုိ႕ ေျမျပင္က ပေဒသာပင္ေပါက္ၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရင့္သားေတာ္ေလးက ေကာက္ေတာ္ မူသြားတဲ့ တံငါသည္ရဲ့ သမီးေလးတစ္ေယာက္ပုံျပင္ကုိ ေျပာသြားတယ္။ ပဥၥမညမွာ Mindful Youth Development ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ နဲ႕ ေျပာသြားတာ လူငယ္ေတြ အေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားၾကတယ္။ ဆ႒မညမွာ “ေၾကာက္တတ္ရင္ ေမတၱာပြား”ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ေျပာ သြားၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးညမွာ After Death ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ အေနာက္ႏုိင္ငံက လူဝင္စားမ်ားအေၾကာင္း ဗြီဒီယုိကလစ္ပ္ေတြျပၿပီး ေဟာ ေျပာသြားတယ္ဗ်။ အားလုံးဟာ ဗဟုသုတ ရစရာေတြခ်ည္းပါဘဲ။ ကေလးေတြလဲ သေဘာက်ပါတယ္။ ညေနဘက္ တရားလာထုိင္ေနက် အေမရိကန္မႀကီး ၂ေယာက္ေတာင္ လာလာၿပီး နားေထာင္တယ္။

“တင့္ပါ၊ အရွင္ဘုရား အခုလုိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တုိ႕ ေနာက္မ်ိဳးဆက္သစ္ သားသမီးေလးေတြ ဘာသာသာသနာ မကြယ္ရေအာင္, ယဥ္ေက်းလိမၼာေအာင္ သင္ၾကားေပးတဲ့ အရွင္ဘုရားတုိ႕ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးလဲ ဆက္လက္တည့္တံ့ ႏုိင္ပါေစ။ မ်ိဳးဆက္သစ္ေက်ာင္းသားေလးေတြလဲ သူတုိ႕ ဘဝမွာ အရွင္ဘုရား ေမွ်ာ္မွန္းသလုိ shining stars ေလးေတြ ျဖစ္ၾကပါေစလုိ႕ တပည့္ေတာ္လဲ ဆုေတာင္းပါတယ္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ကုိ ျပန္ခြင့္ျပဳပါအုံးဘုရား”

“ေကာင္းပါၿပီ ဒကာႀကီး”


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts