>
ကမာပုလဲ
ဒီဇင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၁
နဝတ ရဲ႕ ၁/၉၀ ကို လက္မွတ္ထိုးအၿပီးမွာ ဇာတိၿမိဳ႕ကေလးကုိ ျပန္ခဲ့တယ္။ ဘဝ အရ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ေက်းလက္ အလယ္တန္းေက်ာင္းကေလးမွာ တြဲဖက္ေက်ာင္းဆရာအျဖစ္နဲ႔ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းကုိ ျပဳေနခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းပိတ္တဲ့အခါ၊ ၿမိဳ႕ကို အေၾကာင္းကိစၥ တခုခုေၾကာင့္ တက္ရတဲ့အခါ ေက်ာင္းသားပါတီႏိုင္ငံေရးအလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္ျဖစ္တယ္။ လုပ္သာလုပ္ေနရတယ္ စိတ္ထဲကေတာ့ ကသိကေအာင့္နဲ႔ပါ။
၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက ပါတီဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒအရ မဲဆႏၵအမတ္ေနရာ အနည္းဆံုးျဖစ္တဲ့ ၃ ေနရာသာ မၿပိဳင္မျဖစ္ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့တယ္။ အဓိက ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ငန္းစဥ္မွာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ မဲေအာင္ႏိုင္ေရးကိုသာ ဗဟိုျပဳ ဝိုင္းရံစည္း႐ံုးေပးခဲ့တယ္။ ခေမာက္ေလ … ခေမာက္ အျပတ္အသတ္ႏိုင္ဖို႔ပဲ လုပ္ခဲ့တယ္။ ရင္းႏွီးရက်ဳိးနပ္ပါတယ္။ ခေမာက္ အျပတ္အသတ္ ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ခုခ်ိန္မွာ ၁/၉၀ ရဲ႕ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ ေျမေပၚ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးအတြက္ လုပ္ရ၊ ကိုင္ရတဲ့ကြင္းဟာ အေတာ့္ကုိ က်ဥ္းေျမာင္းသြားပါ ေတာ့တယ္။ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ကေလးေတြ က်င္းပရတာေတာင္ အကန္႔အသတ္ေတြက မ်ားလြန္းေနတယ္။ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ေထာင္က ျပန္လြတ္လာတယ္။ ဥကၠ႒က ဗဟိုမွာ တြဲဖက္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ျဖစ္ေနတယ္။ ဂ်ပန္ႀကီး (ေခၚ) ေက်ာ္မ်ဳိး သန္႔က မအူပင္အက်ဥ္းေထာင္မွာ က်ဆံုးခဲ့ၿပီ။
မ်ဳိးဆက္သစ္လို႔ေျပာရင္ မမွားႏိုင္တဲ့ အထက္တန္းနဲ႔ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား ကေလးေတြက အင္နဲ႔အားနဲ႔ကို ပါတီကို ေထာက္ခံၾကတယ္။ ဝိုင္းရံၾကတယ္။ တခါခါမွာ သူတို႔ကုိ ရန္သူကဖမ္းဆီးအေရးယူမွာစိုးလို႔ တားရ၊ ေဆြးေႏြးရတာေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ဒါဟာ အေရးေတာ္ပံုႀကီးကေပးလိုက္တဲ့ တိုက္ပြဲဝင္သမိုင္းစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအရ ႏိုးၾကားမႈေတြပါပဲ။
ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးမွာ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး (UNDP – ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး) ဟာ စည္း႐ံုးေရး ခရီးစဥ္အျဖစ္ ၿမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စတင္တည္ေထာင္စဥ္က ဥကၠ႒ေနရာကုိ ရယူႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးဟာ စစ္အုပ္စုအႀကိဳက္ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔ က်င္ေရး မီး႐ွဴးမီးပန္းအေျမာက္ကို ပါတီအတြင္းမွာ အစီအစဥ္ရွိရွိ ေဖာက္ခြဲခဲ့သူပါ။ သမုိင္းဝင္ တကသအေဆာက္အဦႀကီးကို မိုင္းခြဲဖ်က္ဆီး ခဲ့ရာမွာလည္း ဗိုလ္ေနဝင္းၿပီးရင္ သူဟာ တာဝန္အရွိဆံုးပါ။ အေရးေတာ္ပံုႀကီးျဖစ္မယ့္ အႀကိဳကာလမွာ ဗိုလ္ေနဝင္းထံေပးစာမ်ားနဲ႔ သူ႔ကိုယ္ သူ သိဒၶိတင္လို႔ အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ ေခါင္းေဆာင္လိုလို ျဖစ္ခဲ့သူပါ။ သမိုင္းေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးအရ ေနရာယူတတ္သူပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သိပ္ေတာ့ မၾကာတတ္ပါဘူး။ ေရပြက္ပမာပါ။ ထားပါေလ။ သူ႔အေၾကာင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ ေပရွည္ေနပါတယ္။ သူ႔ ခရီးစဥ္နဲ႔ ၿမိဳ႕က ေလးရဲ႕အေၾကာင္းကို ေျပာခ်င္တာပါ။
သူ႔ရဲ႕ UNDP ပါတီ႐ံုးခြဲမွာ အစည္းအေဝးလုပ္ပါတယ္။ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ စည္း႐ံုးေရးကိစၥေတြလို႔ သိရပါတယ္။ အစည္းအေဝးမွာ ေက်ာင္း သားေလးတေယာက္က သူ႔ကို ထေမးပါတယ္။ “ဘဘ … ဘဘ ေျပာခဲ့တယ္ေလ၊ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးလို႔ စစ္အုပ္စုက အာဏာလႊဲမေပးရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ မီး႐ႈိ႕ၿပီး ဆႏၵျပမယ္လို႔ … အဲဒါ … ခု စစ္တပ္က အာဏာလႊဲမေပးတဲ့အျပင္ ပုဒ္မေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးတပ္ၿပီး ဖမ္းေနတယ္ေလ … ဘဘ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ” ဆိုၿပီး ေမးတာပါ။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးလည္း အာေစးထည့္ထားသလုိျဖစ္ေနၿပီး ေခတၱခဏ ေၾကာင္ေနတယ္ ေျပာပါတယ္။ အစည္းအေဝးကို ျမန္ျမန္သိမ္းလိုက္တယ္ ၾကားပါတယ္။ ေမးသူက မိမိတို႔ ေက်ာင္းသားပါတီကို ေထာက္ခံအားေပးသူ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပါတီက ခုလို ေမးဖို႔ ညႊန္ၾကားတာဝန္ေပးလိုက္တာ မဟုတ္ပါ။ သူ႔သေဘာနဲ႔သူ အစည္းအေဝးသြားတက္ၿပီး ေမးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါဟာ သူ႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးပဲ။ အားလံုးက လက္ခံၾကပါတယ္။ ေမးသူက ဆယ္တန္းေက်ာင္းသား ကေလးျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္လံုးျပဴးျပဴးကေလးနဲ႔မို႔ တၿမိဳ႕လံုးက သူ႔ကို ‘ကိုျပဴး’ လို႔ ေခၚၾကတယ္။ သူ႔နာမည္အရင္းဟာ ေပ်ာက္သေလာက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးလည္း သတ္မွတ္ရက္အတိုင္းမေနေတာ့ဘဲ ၿမိဳ႕ကေလးကေန အျမန္ဆံုး ျပန္လစ္သြားပါေတာ့တယ္။
၁၉၉၁ ေအာက္တိုဘာလမွာ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ဦးနီစု ေက်းရြာကေန အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္နီးပါး ကြယ္ေပ်က္ေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသမွာ ျပန္လည္ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ဘိုကေလး၊ ဖ်ာပံု၊ ေမာ္လၿမိဳင္ကြၽန္း၊ လပြတၱာ၊ ေျမာင္းျမအထိ ပုသိမ္နားကပ္ကာ ဆက္တုိက္လိုလို ေက်းရြာေဒသေတြမွာ က်ည္ျပန္ေပါက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ည္ စေပါက္ေပါက္ျခင္း ၿမိဳ႕ကေလးက ရဲ ၂၇ ေယာက္ စီးလာတဲ့ ပဲ့ေထာင္ RPG နဲ႔ အပစ္ခံရပါတယ္။ ေသခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ ဒဏ္ရာရ ရဲတေယာက္ကလြဲလို႔ ပဲ့ေထာင္ေပၚပါသူ ရဲအားလံုး ေသပါတယ္။ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ အေနာက္ေတာင္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ရဲ႕ ေရွ႕တန္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ လုပ္လိုက္ပါတယ္။ ထိုစဥ္က တိုင္းမွဴးျမင့္ေအာင္ (ယခု ေသဆံုး) ကုိယ္တိုင္ လာေရာက္ကြပ္ကဲတယ္။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔(ယခု စစ္အုပ္စုက ဖမ္းဆီးထားဆဲ)၊ ဗိုလ္တင္ဦး (ရဟတ္ယာဥ္ႏွင့္ ေသဆံုး)၊ ဗိုလ္သန္းေရႊ (ထိုစဥ္က နဝတ၏ ဒု-ဥကၠ႒ ) တို႔ကိုယ္တိုင္ ေရာက္ လာၾကပါတယ္။ စစ္ပြဲကို စစ္အုပ္စုက ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ နဲ႔ တဖက္သတ္ တိုက္တာပါ။ မာနယ္ပေလာမွာ တိုင္းမွဴး ဗိုလ္ေမာင္လွ ဦးစီးကြပ္ကဲတဲ့ စစ္အုပ္စု တပ္ေတြဟာ အက်အဆံုးႀကီးစြာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကရခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္မွ တဆင့္စကားနဲ႔ ၾကားသိရတာက ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚလက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲဟာ အခ်ိန္မတန္မီ ေပၚသြားခဲ့တဲ့အတြက္ လက္ဦးမႈနဲ႔ ဟန္ခ်က္ညီမႈေတြ ဆံုး႐ႈံးသြားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တဖက္သတ္ ေခ်မႈန္းခံလိုက္ရတယ္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုက္ပြဲျဖစ္ေနစဥ္ကာလမွာ ၿမိဳ႕ကေလးက အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၿမိဳ႕နယ္ေကာ္မတီဝင္ေတြကို အခ်ဳပ္ထဲဖမ္းထည့္ပါတယ္။ အခ်ဳပ္ခန္း သံုးခန္းရွိတဲ့အနက္ အလယ္ခန္းမွာထားတယ္ ေျပာပါတယ္။ ေဘး ႏွစ္ခန္းကိုေတာ့ ေသာင္းက်န္းသူေတြဆိုၿပီး ဖမ္းလာသူေတြကို ထားပါတယ္။ အခ်ဳပ္ခန္းထဲထိ လက္ထိပ္ေတြ၊ ႀကိဳးေတြ ျဖည္ေပးမထားပါ။ မူးလာသည္ ျဖစ္ေစ၊ မေက်နပ္လို႔ျဖစ္ေစ စိတ္ႀကိဳက္ ထုတ္ထုတ္႐ိုက္ႏွက္ပါတယ္။ ေထာက္လွမ္း ေရးက ႐ိုက္လိုက္၊ စစ္သားက ႐ိုက္လိုက္၊ ရဲက ႐ိုက္လိုက္နဲ႔ပါ။ ႏွိပ္စက္ခံရလို႔ ေသဆံုးရသူအေရအတြက္ဟာ မနည္းဘူးဆိုတာကို တၿမိဳ႕ လံုးက သိေနၾကပါတယ္။
အဲဒီ အခ်ိန္ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ရဲအခ်ဳပ္ထဲမွာ အဖမ္းဆီးခံ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္တဦးက ခုျဖစ္ေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲေတြအေပၚ သူ႔အျမင္ကုိ ေျပာပါေတာ့တယ္။ တူးတူးခါးခါး မ်က္ႏွာေသြးပ်က္ေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ “ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီဟာ ခုလို အၾကမ္းဖက္မႈ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္ဘူး၊ ဒီ နည္းလမ္းနဲ႔ ဒီမိုကေရစီရမယ္လို႔ က်ေနာ္ မယံုၾကည္ဘူး” …။ ေနာက္ေတာ့ သူဟာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ပါတီကေန ႏႈတ္ထြက္သြားသလား မသိပါ။ စီးပြားေရးပဲလုပ္ၿပီး ၿမိဳ႕ကေလးမွာ အေတာ္ၾကာၾကာ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနတတ္ပါတယ္။ အခ်ဳပ္ထဲမွာ သူေျပာခဲ့တဲ့စကားက သူ႔ ေၾကာက္စိတ္နဲ႔၊ ေသြးပ်က္မႈက လာတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္ဟာ စစ္အာဏာရွင္ အလုပ္ကိုလုပ္ပါတယ္။ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေက်းရြာ၊ ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမ၊ ေဆးဝန္ထမ္းမ်ားကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ပါတယ္။ အနည္းဆံုး ၃ ႏွစ္အထိ ေထာင္ဒဏ္ေပးပါတယ္။ အိမ္ျပန္ ကေလးေမြးေနတဲ့ သားသည္မိခင္ ေက်ာင္းဆရာမကိုလည္း သတင္းေတြ ထိန္ခ်န္မႈဆိုၿပီး စြပ္စြဲ ေထာင္ဒဏ္အျပစ္ေပးခဲ့တယ္။ အားလံုးနီးပါးဟာ ကရင္တုိင္းရင္းသား၊ တိုင္းရင္းသူေတြျဖစ္ေနၿပီး ဒါဟာ စစ္အုပ္စုရဲ႕ မဟာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒနဲ႔ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုမ်ား အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ဗမာမုန္းတီးေရးကို စနစ္တက် အေကာင္အထည္ေဖာ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုက္ပြဲျဖစ္ေနတဲ့ ေက်းရြာေတြကေန ညဘက္ ေမွာင္ရီပ်ဳိးျပမွာ ကေလးေတြ၊ အဖြားအို ေတြ၊ အဖိုးအိုေတြ ေလွနဲ႔ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ လမ္းမေတြ၊ ဘုရားေက်ာင္းနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဇရပ္ေတြမွာ ျပည့္လို႔ပါ။ ေအးကလည္း ေအး၊ စားစရာကလည္း မရွိ အေတာ့္ကို ေၾကကြဲစရာ … ျမင္ကြင္းေတြ။ ခ်က္ခ်င္းကို မဝတ က အမိန္႔ထုတ္ၿပီး ေအာ္လံႀကီးေတြနဲ႔ လိုက္လံေၾကညာပါေတာ့တယ္။
“ယခု ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ တရားမဝင္ေရာက္ရွိေနသူမ်ားအား မည္သူတဦးတေယာက္ကုိမွ် ဧည့္သည္အျဖစ္ လက္သင့္ခံတည္းခိုေနထိုင္ခြင့္ မရွိေစ ရ။ လက္သင့္ခံ တည္းခိုေနထိုင္ခြင့္ျပဳထားပါက ထိေရာက္စြာ အေရးယူသြားမည္ျဖစ္သည္”
ထိုေန႔၊ ထိုရက္၊ ထိုအခ်ိန္ကာလမ်ားဆီက ၿမိဳ႕ကေလး၏ ညတို႔သည္ အစာငတ္၊ ေရငတ္၊ ေနစရာငတ္ေနၾကေသာ ကေလးငယ္မ်ား၏ ငိုေႂကြးသံတို႔ျဖင့္ အတိၿပီးလ်က္ … ။ နာက်င္ ညည္းတြားသံမ်ားက ည၏ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္မႈကို ပမာမခန္႔ျပဳလ်က္ …။ ၿမိဳ႕ကေလးသည္ ေၾကကြဲစြာ နာက်ည္းမႈမ်ားျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပြဲစစ္စစ္ကို တမ္းတမ္းမက္မက္ ငတ္မြတ္လ်က္ … ။ လြမ္းပါတယ္ … ၿမိဳ႕ကေလး …။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
