ေဆာင္းလူ
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၇၊ ၂၀၁၄
ဘယ္သူမွ ဖြင့္ဟမေျပာေပမယ့္ …
လူတေယာက္က …လူတေယာက္ကုုိ ယုုံၾကည္ဖုုိ႔ ခက္ခဲပါတယ္ …။
ယုုံၾကည္ဖုိ႔ ခက္ခဲတဲ့အထဲမွာကလည္း ထိပ္တန္းကလပ္ပါပဲ …။
အသိညဏ္ရွိလုုိ႔ …ယုုံၾကည္ရ ပုုိခက္ခဲပါတယ္ …။
အသိညဏ္မဲ့လုုိ႔ …. ယုုံၾကည္ရ ပုုိခက္ခဲလာပါတယ္ …။
ဟန္ေဆာင္မႈမ်က္ႏွာဖုုံးေတြ ကုုိယ္စီကုုိယ္ငွ တပ္ထားတဲ့ ၿမိဳ႕ထဲမွာမွ … အယုုံအၾကည္မဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ေနမိတာပါ။ ႏႈတ္တုုိက္ခ်ေနတဲ့ ယုုံ ၾကည္ျခင္း … ယုုံၾကည္ျခင္း …ဒီ ..ယုုံၾကည္ျခင္း ….
ရွာေဖြေနတဲ့ ယုုံၾကည္ျခင္းဟာ …ၿမိဳ႕ျပညရဲ့ … လမ္းစြန္ လမ္းေထာင့္မွာ မီးပြဳိင့္နဲ႔စကားေျပာေနတာ ေတြ႕ခဲ့တယ္ …။
မ်ဥ္း၀ါေတြ …
မ်ဥ္းနီေတြ ….
ေပါင္းလုုိက္သမွ်မွာ …. အကုုန္ …ၾကားကုုန္ေတာ့မွပဲ …
၀ါ …နီ ..စိမ္း …ေတြလည္း …ၿဖိဳးကနဲ ..ျဖတ္ကနဲ … ျဖတ္လမ္းဆီ လုုိက္ေနၾကတယ္ …။
မေန႔က ျပဳံးျပသြားတာလည္း … သူတုုိ႔ ..
ဒီေန႔ ..မဲ့ျပသြားတာလည္း သူတုုိ႔ …
လမ္းတေလွ်ာက္မွာ … ျမစ္ေၾကာင္းတေၾကာင္း စီးဆင္းေနတယ္ …
ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ …ေျမာင္းေပါက္မတတ္ ….
ဒါေပမယ့္ ….
သိမ့္သိမ့္ …
ၿငိမ့္ၿငိမ့္ ….
ေတြ႕ဖူးသလား …ခဏ ခဏ မေမးစမ္းပါနဲ႔ဗ်ာ …
ခင္ဗ်ားစိတ္တုုိင္းက် ထြက္က်လာတဲ့ စိတ္အတုုိင္းဆုုိရင္ …
ခက္ၿပီ …
မယုုံ မရွိပါနဲ႔ ……
ေတြ႔တုုိင္း ျပံဳးမျပတတ္တဲ့ က်ေနာ့္မွာ .. မိတ္ေဆြရွားပါတယ္ ….
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၇၊ ၂၀၁၄
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
