>
ကမာပုလဲ
ဒီဇင္ဘာ ၃၊ ၂၀၁၁
ခုတေလာမွာ ကဗ်ာေတြ ေရးျဖစ္ေနတယ္။ အက္ေဆးလည္း ႀကိဳၾကားေရးျဖစ္ပါတယ္။ ဘ၀ကုိ တဆစ္ခ်ဳိးေကြ႕ခဲ့တာ ၂၃ ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီ။ ဇာတိရပ္ရြာကိုလည္း ေသေတာင္ျပန္ေရာက္ခ်င္မွ ေရာက္မယ့္ ယံုၾကည္ရာလမ္းကို ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။
ခုတေလာ အေျပာင္းအလဲေတြအေၾကာင္း လူေတြ အေတာ္ေျပာေျပာ ေနၾကတယ္။ ထင္မွတ္မထားတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြကုိ ႀကံဳရတဲ့အခါ အလြယ္တကူ လက္ခံႏိုင္ဖို႔ ခက္ေနၾကတယ္ေပါ့။ ေျပာင္းတာကေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားတာပါပဲ။ အေကာင္းဘက္ကုိလား၊ အဆိုးဘက္ကုိလား။ လက္ခံႏိုင္သလား၊ လက္မခံႏိုင္ဘူးလား။ ကိုယ့္အတၱ၊ ကိုယ့္အျမင္နဲ႔ ဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္ေနၾကတယ္။ ဆံုးျဖတ္ေနၾကရမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားအတြက္၊ ျပည္သူအတြက္ ေကာင္းသလား၊ ဆိုးသလား၊ အက်ဳိးလား၊ အျပစ္လားဆိုတာကေတာ့ သမိုင္းက ဒီအတိုင္း လက္ပိုက္ ထိုင္ၾကည့္ေနမွာ မဟုတ္ဘူးေပါ့။
သမိုင္းက ေနလိုက္ဦး။ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္မွာ ထူးျခားစြာေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အေရြ႕ရဲ႕သက္ေရာက္မႈကုိ ဆက္စပ္ေနတဲ့ပတ္၀န္းက်င္က ႐ိုက္ခတ္ခံရမွာပါပဲ။ ဒီေတာ့ သူေျပာင္းသလို ကိုယ္ကလည္း ျပင္ရ၊ ဆင္ရ၊ တည္ရ၊ ေဆာက္ရတာေတြရွိမယ္။ `ယုန္ႏွင့္အတူေျပး၊ ေခြးႏွင့္ အတူလိုက္´ တဲ့ စာေရးဆရာတဦးရဲ႕ ၀တၳဳေခါင္းစဥ္ကုိ အမွတ္ရမိတယ္။ ယုန္ႏွင့္အတူေျပးရင္း သားေကာင္ဘ၀ကို သက္ဆင္းရေလမလား။ ေခြးႏွင့္အတူလိုက္ရင္း ေတာေခ်ာက္ခံရတဲ့ လမ္းမွားမုဆိုးျဖစ္ေလမလား။ အင္းပါေလ ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္တားတား သမိုင္းဆိုတာမ်ဳိး က ရပ္ေနမွာမွမဟုတ္တာ။
ေျပာင္းလဲျခင္းတရားဆိုလို႔ ေျပာရဦးမယ္။ ေလာကမွာ မေျပာင္းလဲတာဆိုလို႔ ဘာမ်ားရွိလို႔လဲေပါ့။ မရွိပါဘူး။ အရာ၀တၳဳေတြလည္း ေျပာင္းလဲ တယ္။ လူေတြလည္း ေျပာင္းလဲတယ္။ အဲဒါ ဆန္းသလားေလ။ ေရွ႕မွာေျပာခဲ့သလို အေျပာင္းအလဲဟာ မဆန္းေပမဲ့ အက်ဳိးနဲ႔အျပစ္၊ အေကာင္းနဲ႔ အဆိုးေတာ့ ရွိမွာပါပဲ။ တံတားေအာက္က စီးေနတဲ့ျမစ္ေရဟာ စကၠန္႔နဲ႔အမွ် တူတာမွမဟုတ္တာ။ ေျပာင္းေနတယ္။ ေျပာင္းလဲ စီးဆင္းေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျမစ္တျမစ္မွာ ႏွစ္ခါ ေရခ်ဳိးခ်င္လို႔ မရတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ေလ႐ူးသုန္သုန္၀တၳဳႀကီးထဲက စကားလက္လို အေမရိကန္ျပည္တြင္းစစ္ကုိ စိတ္က လက္မခံခ်င္ေပမဲ့ စစ္ႀကီးက သူ႔အိမ္ထဲထိ မဖိတ္ေခၚဘဲ ၀င္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဆရာပါရဂူ ဘာသာျပန္ခဲ့တဲ့ ပန္းပုဆရာ ၀တၳဳထဲကလို သူေရာက္စက လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆိုလက္ခံခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕ႀကီးက သူ႔ကို မလိုေတာ့တဲ့ အခါ ခဲေတြ၊ တုတ္ေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္လို႔ ပစ္ပစ္ခါခါ ႏွင္ထုတ္လိုက္သလိုမ်ဳိး။
ထားပါေလ။ အဓိကေျပာခ်င္တာက ႐ုပ္ရွင္ကားကေလးတကား အေၾကာင္းကိုပါ။ ေန႔ခင္းဖက္ အားအားလ်ားလ်ား အခ်ိန္ကေလးရတုန္း ႐ံုးက တီဗြီမွာ ဟုိေလွ်ာက္ႏွိပ္၊ ဒီေလွ်ာက္ႏွိပ္နဲ႔ မွတ္မထင္ ၾကည့္ျဖစ္လိုက္တဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကားကေလး တကားရယ္ပါ။ ဇာတ္ေကာင္က ႀကီး ေကာင္စိတ္မ၀င္ေသးတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလး။ ေကာင္ေလးတေယာက္ေပါ့။ သူနဲ႔ တြဲၿပီး သ႐ုပ္ေဆာင္တာက ေခြးကေလး တေကာင္။ ေခြးဇာတ္လိုက္ ရုပ္ရွင္ကားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကည့္ခဲ့ဖူးေပမဲ့ ဒီဇာတ္ကားကေတာ့ သိပ္ကို ထူးျခားလွပါတယ္။
ေျပာခဲ့သလို ဇာတ္လိုက္ေကာင္ေလးဟာ ေတာလမ္းေလးအတိုင္း ေလေသနတ္ကေလးထမ္းၿပီး လမ္းမွာ ေခြးကေလး တေကာင္နဲ႔ မွတ္မ ထင္ ဆံုခဲ့တယ္။ ေခြးကေလးက လည္ပတ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ပိုင္ရွင္ ရွိၿပီးသား။ ဒီေတာ့ ေကာင္ေလးက သူ႔ေနာက္လိုက္ေနတဲ့ ေခြးကေလးကို အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ပါပဲ။ ေခြးကေလး ကို သူ႔ေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနလို႔ ေမာင္းေတာင္ထုတ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေခြးက စိတ္မေလွ်ာ့ဘူး။ လိုက္ၿမဲလိုက္ေနေတာ့ ေကာင္ေလးက အိမ္ေခၚသြားခဲ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အစာေကြၽး၊ ေခြးကေလးနဲ႔ ပြတ္သတ္ကစားတယ္။ ကေလးမိဘေတြက ေမးေတာ့ ကေလးက အမွန္အတိုင္းပဲ ေျဖလိုက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ သူ႔သခင္လိုက္လာပါတယ္။ သူ႔သခင္က ေခြးေတြအမ်ားႀကီးေမြးၿပီး ေတာေကာင္လိုက္ဖမ္းေနတဲ့ အဖိုးႀကီး။ အဖိုးႀကီးက သူ႔ေခြးေလးေခၚထားရပါမလားဆိုၿပီး ကေလးကို မိဘေတြေရွ႕တင္ ျပစ္တင္ႀကိမ္းေမာင္းတယ္။ ကေလးကလည္း ေခြးကေလးကို သူေခၚလာ တာမဟုတ္ေၾကာင္းေျပာၿပီး ေခြးကို အဖိုးႀကီးနဲ႔ ျပန္ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ ျပကြက္ကေလးတခုက ေခြးကေလးကို ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္လိုက္တဲ့အခန္းပဲ။ ပုိင္ရွင္အဖိုးႀကီးက ေကာင္ေလးနဲ႔ သူ႔မိဘေတြေရွ႕မွာ ကန္တာ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေခြးကေလးခမ်ာ သခင္နဲ႔ မေနခ်င္ရတဲ့ အေၾကာင္းကို ခံစားလုိက္ရတယ္။
ညေရာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးအိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။ ေခြးကေလးကုိ လြမ္းစိတ္နဲ႔။ ေခြးကေလးက လည္း မေခလွဘူး။ သူ႔ေကာင္ေလးဆီ ေလွာင္အိမ္ကုိတိုးထြက္ၿပီး ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ ေခြးကေလးခမ်ာ ေကာင္ေလးရဲ႕ အိမ္ကေလးကိုေရာက္ေတာ့ ပထမ ေကာင္ေလးရဲ႕ ညီမေလးေတြ အိပ္ယာဆီသြားၿပီး မွားႏႈိးမိတယ္။ မဟုတ္ေတာ့ ေနာက္တကုတင္။ မိဘႏွစ္ပါး ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်မွ သူ႔ရဲ႕ တရား မ၀င္ သခင္စစ္စစ္ ေကာင္ေလးအိပ္ယာဆီကို ေရာက္ေတာ့တယ္။ ေကာင္ေလးခမ်ာ ေပ်ာ္လို႔ မဆံုးလုိက္တာေလ။
ညတြင္းခ်င္းပဲ ေကာင္ေလးက သူ႔တို႔ျခံထဲမွာရွိေနတဲ့ စတိုေဟာင္းေလးဆီ ေခြးကေလးကို ေခၚသြားတယ္။ ေနာက္တေန႔မွာ ေခြးကေလး အတြက္ စတိုေဟာင္းကေလးကုိ ျပန္ျပင္ေပးတယ္။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းမကေလးက သူ႔ကို၀ိုင္းကူတယ္။ အေဆာက္အဦေလး စိတ္ခ်လံုျခံသြား တဲ့အခါ ေခြးကေလးကို ထည့္ၿပီးေနေစတယ္။ သံမရိုက္တတ္ ရိုက္တတ္နဲ႔ အေဆာက္အဦးေလးကို ျပင္ေနတာ ရပ္သပ္႐ႈေမာပဲ။ ေကာင္ေလး ဆီ ေခြးကေလးက လြမ္းလို႔ ညည ခိုးခိုးလာေတြ႕တယ္။ ေကာင္ေလးက လူေတြသိရင္ ဒုကၡေရာက္မစိုးလို႔ ျပန္ျပန္ပို႔တယ္။ အစားေတြလည္း ယူယူသြားတယ္။ မိဘေတြနဲ႔ ညီမေလး ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ဒါကို သိေနတယ္။ အေဖနဲ႔ အေမကေတာ့ ေကာင္ေလးကို သတိေပးရွာပါတယ္။
တညမွာ ေခြးကေလးဆီကို ေခြးေလ ေခြးလြင့္ႀကီးတေကာင္ ေရာက္လာတယ္။ ယိုင္နဲ႔ေနတဲ့ တံခါးေလးကို ကိုယ္လံုးနဲ႔ ၀င္တိုက္ဖ်က္ဆီး၊ ေခြးကေလးက ထြက္ေျပး၊ ေကာင္ေလးရဲ႕အိမ္နားမွာမိ၊ ကိုက္ျဖတ္ အႏိုင္က်င့္တယ္။ အသံၾကားလို႔ ေကာင္ေလးနဲ႔ သူ႔အေဖ ဓါတ္မီးကိုယ္စီနဲ႔ ထြက္လာၾကည့္ေတာ့ ေခြးကေလး လဲေနၿပီ။ အျမန္ပဲ ေခြးကေလးကို ဆရာ၀န္ဆီေခၚသြား ကုသေပးတယ္။ အနာ သက္သာလာေတာ့ အိမ္ျပန္ေခၚလာ။ အိမ္မွာ တမိသားစုလံုးက ၀ိုင္းခ်စ္၊ ေနာက္ေတာ့ သူ႔သခင္ လုိက္လာပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္ အေၾကာင္းစံုကုိ ေျပာျပေတာ့ ေခြးသခင္က ေခြးကို ေကာင္ေလးနဲ႔ အနာေပ်ာက္တဲ့အထိ ေနခြင့္ျပဳတယ္။
ေကာင္ေလးဟာ အဖိုးႀကီးနဲ႔ ေခြးကေလးကိစၥကုိ ဒိုင္ယာေလာ့ပါတယ္။ အဖိုးႀကီးရဲ႕ သားေကာင္လုိက္အလုပ္မွာ ေခြးကေလးအဖုိ႔ အသံုး မတည့္ႏိုင္ေၾကာင္းကိုလည္း နားခ်တယ္။ ေခြးကေလးကို သူ႔ကိုေပးဖို႔ စည္း႐ံုးတယ္။ ေရာင္းဆိုေတာ့လည္း အဖိုးႀကီးက သိကၡာက်မွာစိုးလို႔ မေရာင္းဘူး။ ဒီေတာ့ အဖိုးႀကီးနဲ႔ေကာင္ေလး သေဘာတူညီခ်က္တခုရတယ္။ အဖိုးႀကီးရဲ႕အိမ္မွာ ေကာင္ေလးက အဖိုးႀကီးခိုင္းတဲ့ အလုပ္ ေတြကို နာရီ ၂၀ လုပ္ေပးရမယ္။ လုပ္ႏိုင္ရင္ ေခြးကေလးကို ေကာင္ေလးပုိင္ၿပီ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ စာရြက္တရြက္မွာ သေဘာတူလက္မွတ္ ထုိးတယ္။
ေကာင္ေလးက မိဘေတြဆီခြင့္ပန္ၿပီး အဖုိးႀကီးခိုင္းတဲ့ အလုပ္ေတြကို သြားလုပ္ရတယ္။ နာရီ ၂၀ ျပည့္ေအာင္ ေန႔တိုင္းသြားလုပ္ေပးရတာ။ အဲဒီအခန္းေတြဟာ အသက္႐ႈမွားမတတ္ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ေကာင္ေလးေနရာကို ေရာက္ေနသလိုပဲ။ အဖိုးႀကီးခိုင္းတဲ့ အလုပ္ ေတြကလည္း ေကာင္ေလးနဲ႔ ဘယ္လိုမွကို မမွ်တာ။ ေကာင္ေလး ဖ်ားသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလးက သူ႔ ဇြဲကို မေလွ်ာ့ဘူး။ သူ႔ကတိ ကို မပ်က္ေစရဘူး။ ေဆးထိုး ေဆးေသာက္ၿပီး သြားလုပ္တယ္။ နာရီ ၂၀ ျပည့္သြားတယ္။ ေကာင္ေလးဟာ ေခြးကေလးရဲ႕သခင္ ျဖစ္သြား ၿပီေပါ့။ အဲဒီလို မဟုတ္ခဲ့ဘူး …။
ေခြးသခင္လိုက္လာတယ္။ သူ႔ေခြးကို အဓမၼျပန္ေခၚတယ္။ ေကာင္ေလးက မႏိုင္ေပမဲ့ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ အဖိုးႀကီးကို ၀င္လံုးတယ္။ အေဖျဖစ္သူပါ ပါလာတယ္။ သားကို ေခ်ာ့တယ္။ အဖိုးႀကီးကို ေခြးကေလးေခၚၿပီး ျပန္ခိုင္းတယ္။ အဖိုးႀကီးဟာ ကေလးတေယာက္ေလာက္ေတာင္မွ ကတိအေပၚမွာ သစၥာမၿမဲဘူး။ လူႀကီး လူေကာင္း မဆန္ဘူး။ ေကာင္ေလးက အဖိုးႀကီးကို နာနာက်င္က်င္ေျပာလိုက္ၿပီး သူ႔ေခြးကေလးရဲ႕ အျပန္လမ္းကို ေၾကကြဲစြာၾကည့္ေနတယ္။ အေဖကပါ ၾကည့္ေနတာ။ ေနာက္ေတာ့ ေမာင္းထြက္သြားတဲ့ အဖုိးႀကီးရဲ႕ကားဟာ ရုတ္တရက္ မီးေတြ နီသြားတယ္။ ရပ္လိုက္တယ္။ ေခြးကေလးကို တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။ သြားေတာ့ …. ႐ႈိင္းေလာ့ခ်္ … ။
ေခြးကေလးဟာ သူ႔သခင္ ေကာင္ေလးဆီအေျပးကေလး။ ေကာင္ေလးလည္း ေခြးကေလးကို ရင္နဲ႔ ဆီးႀကိဳေပြ႕ ေျမနီလမ္းေပၚ အေပ်ာ္နဲ႔ လူးလွိမ့္ရင္း … ရုပ္ရွင္ကားကေလး ဇာတ္သိမ္းသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္ခံစားမႈကေတာ့ ဇာတ္မသိမ္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ပီတိမ်ား … ၾကည္ႏူး မႈမ်ား …. အေတြးမ်ား …. အေျပာင္းအလဲမ်ား ….။ ။
႐ုပ္ရွင္ကေလးရဲ႕လင့္ = http://www.imdb.com/title/tt0120118/)
ဇာတ္ေကာင္ ေကာင္ေလး ဘလိတ္ဟီ႐ြန္၏ ေနာက္ေၾကာင္းအက်ဥ္း
Blake HeronActor
Blake Heron was born in Sherman Oaks, California on January 11, 1982. After his parents divorced, Blake moved with his mother to Atlanta, Georgia, then to New York, New York and then finally they resided in Burbank, California where Blake started his acting career. At the age of 13 he made his film-debut in the Disney film Tom and Huck… See full bio »
Born: January 11, 1982 in Sherman Oaks, California, USA
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
