>“ေျပာျပစရာေတြလည္း တပံုႀကီးရိွေသးတယ္” အမွတ္ (၄၀၁)
မာမာေအး
နုိ၀င္ဘာ ၆၊ ၂၀၁၁
ေသာတရွင္မ်ား က်န္းမာေတာ္မူၾကပါစရွင္
မာေအးခ်စ္တဲ့ေသာတရွင္ေတြ ဂီတ၀ါသနာရွင္ေတြအားလံုး မာေအးရဲ႕အသံေလး ၾကားရတဲ့အခါမွာ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ေသာတရွင္တုိ႔ေရ – မာေအးရဲ႕ အိမ္မွာ “ျမန္မာျပည္အတြက္ ကဗ်ာသရုပ္ေဖၚ ရြတ္ဆုိပဲြ”ကေလး ျပီးစီးသြားတ့ဲအခါ အားလုံးရဲ႕ ရင္ထဲ ကုိယ္စီ ေအာ္ … ဧရာ၀တီ … ဧရာ၀တီ … လုိ႔ စိတ္မွန္းနဲ႔ လြမ္းၾကသည္ႏွင့္အမွ် ဧရာ၀တီနဲ႔ ျငိတြယ္ၾကဖူးသူတုိင္း သည္ျမစ္မႀကီး ေကါျပီးသြားမွာ စုိးရိမ္ၾကပါေသာ္လဲ ဆုေတာင္းဖုိ႔သာဘဲ တတ္နုိင္ၾကတ့ဲ အျဖစ္နဲ႔ မာေအးကုိ ထားရစ္ခ့ဲၾကပါတယ္ရွင္။
သူတုိ႔ေတြထက္ စုိးရိမ္ေနခ့ဲရတာ မာေအးပါ လုိ႔မ်ား ေျပာခ့ဲရင္ ႀကိဳက္ခ်င္မွ ႀကိဳက္မယ္ေပါ့ရွင္။ ကုိယ္က ဧရာ၀တီျမစ္မွာဖြား၊ ဧရာ၀တီေရကုိေသာက္လုိ႔ လူလားေျမာက္ခ့ဲတာက အရင္းခံလာတာမုိ႔လားရွင့္။ မာေအး အိႏၵိယကုိ ဃနာႏုိ႔ဆြမ္း ကပ္ခ့ဲတ့ဲေနရာလုိ႔ သိရ ၾကည့္ခ့ဲရတ့ဲ ေနရာရဲ႕ ဇရပ္ကုတ္ကုတ္၊ အုတ္ရုိးျမဳပ္တ့ဲပုံနဲ႔ မလွန္းမကန္းမွာ၊ မဟာဂရုဏါေတာ္ရင္ ဘုရားရွင္ ေရႊခြက္ေမွ်ာခ့ဲတ့ဲ “ေနရဥၥရာျမစ္” ဆုိလုိ႔ ၾကည့္လုိက္ပါ့၊ ေရစီးေၾကာင္းက မွ်င္မွ်င္ေလးဘဲ က်န္ေတာ့တာကလား။ ဘုရား… ဘုရား… တုိ႔ ဧရာ၀တီႀကီးမ်ား ဒီလုိ ျဖစ္နုိင္သလားမသိဘူး လုိ႔ အဲဒီကတည္းက ရင္မွာ လာပူတာ … သတိရတာ၊ အပုိေတြ မေျပာပါဘူး ရွင္တုိ႔ရယ္၊ မွန္တာေျပာ သေဘာက်ပါေစေနာ္။
မာေအး ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းဘ၀၊ ျပန္ၾကားေရးနဲ႔ အသံလႊင့္ ဦးစီးဌာနမွာ အလုပ္လုပ္ခ့ဲတုန္းက တခါမွ ရာထူး မတက္ခ့ဲဖူးတ့ဲ လက္ေထာက္ ထုတ္လႊင့္ေရးမွဴးပါ။ အလုပ္သမား ပညာေပး အစီအစဥ္ေတြအတြက္ တဲြဘက္အတြင္းေရးမွဴး တာ၀န္လဲ ယူရပါတယ္။ အစုိးရဌာနေပါင္း ေျခာက္ဆယ္ေလာက္က ညႊန္မွဴးေတြ၊ ကုိယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ အသံလႊင့္ဖုိ႔ ကိစၥေတြ စည္းေ၀းရ၊ အသံသြင္းေပးရ၊ စာမူ ကူေရး – အသံျပင္ေပးေတြ လုပ္ရတာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ေပါ့။ သူတုိ႔ အသံလာလႊင့္ၾကေတာ့ သူတုိ႔ဌာနရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြ၊ တုိင္းျပည္အတြက္ ဘယ္လုိ အက်ဳိးျဖစ္ေစပါတယ္ ဆုိတာေတြ ၾကားဖန္ မ်ားေတာ့ “ဗဟုသုတ အလုပ္ခြင္ကရ” ျဖစ္လာတာေပါ့ရွင္။ အလုပ္သမားတုိ႔က႑ ဆုိေပမယ့္ အားလုံးအတြက္ ဗဟုသုတ ရေစတာမုိ႔ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေလးေတြနဲ႔ မွတ္စု ထုတ္ထားခ့ဲပါတယ္ (၁၉၉၇) မွာ ပင္စင္ယူခ့ဲေတာ့ ရုံးပုိင္စာအုပ္နဲ႔ မွတ္ခ်က္မွတ္တမ္းလုပ္ထားတာမုိ႔ မယူလာျဖစ္ပါဘူး။ ကုိယ္ပုိင္ ဓါတ္ျပားစာရင္း ျပဳစုထားတာေတြပါ ထားခ့ဲပါတယ္။ မၾကာခင္ တေခါက္ ေရာက္သြားေတာ့ကုိ ေပ်ာက္ပ်က္သြားကုန္ျပီ တ့ဲ။ အား ႏွေမ်ာလုိက္တာ ျပန္လုပ္ဖုိ႔အခ်ိန္ မရႏုိင္ေတာ့လုိ႔ပါ။
အကုန္ မမွတ္မိေပမယ့္ ဧရာ၀တီသူက ေရကိစၥမုိ႔ မွတ္မိတာေတာ့ ရိွေသးတာေပါ့ရွင္။ ေရေၾကာင္း ထိမ္းသိမ္းေရး ညႊန္ၾကားမႈ ဌာနက ေဆာင္းပါးေတြမွာ ျမစ္ရဲ႕ေဘးမွာ ေရေလွာင္တမံ လုပ္ေရးရင္ ေရႀကီးတာကုိ ထိန္းႏုိင္မယ္တုိ႔၊ ေသါင္တူးဖုိ႔တုိ႔၊ ေရစီးေရလာေကါင္းမွ ေသာင္မထြန္းေျမမျပဳျဖစ္မယ္တုိ႔၊ ဆည္ေတြကုိ လုိမွ ေဆာက္တုိ႔ေတြ ပါရိွေၾကာင္းေတာ့ မေမ့ဘူး။ အခု ဧရာ၀တီ ေရေျမလုိက္ျပီး တစုိက္စုိက္ ရင္လိႈက္ေအာင္ ပင့္သက္ရိႈက္မိတ့ဲအခါ ျမစ္ေတြေပၚ တံတားခင္း၊ ျမစ္တြင္းက ေသာင္မတူး၊ ဦးတုိက္လာတ့ဲ ေခ်ာင္းရုိးေျမာင္းျမြာ၊ သဘာ၀က လုပ္ေပးထားသလုိ လွ်ဳိေျမာင္ ေတာင္ဆီး၊ လုိအပ္လုိ႔ အျမင့္ကေန အနိမ့္စီးမယ့္ ေရဇလာကုိ ဆည္ေတြကါ ေျမာင္းေတြပိတ္၊ ေရွ႕မွန္းမသိ ေနာက္မွန္းမသိ၊ ငါလုပ္တယ္သိရင္ ေအးေရာ သေဘာနဲ႔ ေဖါခ်င္းေသာခ်င္း သတင္းစာေတြ မ်က္ႏွာစာမွာ ေ၀ဆာဆာ ပါေလတုိင္း ငါ့ျမင္းငါ့စုိင္း နတ္ေနကုိင္းေတာင္ မခ်န္တ့ဲ လူတစုေၾကာင့္ ဧရာ၀တီ အမိရင္ထုရမယ့္ကိန္းဘဲလုိ႔ စုိးရိမ္ခ့ဲတာေတြေပါ့။
ကုိယ္ခံစားခ့ဲရတ့ဲ ေ၀ဒနာ လြတ္လပ္စြာ ေျပာခြင့္ အခါသင့္ေနလုိ႔ ေျပာနုိင္တာပါ။ ဧရာ၀တီကုိ ခင္ၾကပါ၊ ျပင္သင့္တာကုိ ျပင္ၾကပါေနာ္။
မာေအးမွာေတာ့ ဧရာ၀တီနဲ႔ ယွဥ္လုိ႔ ျပင္ရမယ့္ ကိစၥတခု ရိွေနပါတယ္။ ဧရာ၀တီသူ ျဖစ္ေပမယ့္ ျမစ္ေၾကာင္းညာ-ေက် စဆုံးေတာ့ မသြားဖူးခ့ဲပါဘူး။ နုိင္င့ံေျမာက္ကေတာင္ကုိ စီးတ့ဲ အရွည္ဆုံးျမစ္ႀကီးကုိးရွင့္။ မာေအးနဲ႔ သမီးႀကီးတဲြျပီး ‘ခ်စ္တာသူ႔ကုိ’ စီးရီး ထုတ္ဖုိ႔ လုပ္ေတာ့ ‘ေမာင္ႀကီးေရႊေရာင္ရစ္’ ဆုိတ့ဲ သီခ်င္းတပုဒ္ ေရြးမိပါတယ္။ ဂီတစာဆုိ ကုိရဲေအာင္ ေရးတ့ဲ သီခ်င္းေလးပါ။ သူ႔ဇနီး မတင္တင္ အသံနဲ႔ ေရာင္းတန္းဓါတ္ျပားလဲ ထြက္ဖူးခ့ဲပါတယ္။ စာသားကုိ ဓါတ္ျပားက ထုတ္ယူဖုိ႔ နားေထာင္တ့ဲအခါ ေဟာင္းလြန္းေတာ့ ဝါးတားတားနဲ႔ ဘာဆုိလုိက္မွန္း ဖမ္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ေမာင္ေလးတင္၀င္းလိႈင္လဲ အတူ ရိွေနေတာ့ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ တုိင္ပင္ျပီး ၾကားရတာကုိ ဝါးပီး ဟုတ္ခ့ဲၾကတာေပါ့ရွင္။
ဒီသီခ်င္းပုဒ္ကေလးပါဘဲ၊ နားေထာင္ၾကည့္စမ္းပါရွင္။
(ေမာင္ႀကီးေရႊေရာင္ရစ္မွ)
ၾကားလုိက္တယ္မဟုတ္လား ခ်စ္ေဆြတုိ႔ေရ၊ သေကါင္းဆုိ ၾကာခ်ပ္နဲ႔ ရြာရပ္ျဖင့္ နီးလာျပီ၊ ရြက္ႀကိဳးကုိ သူျဖီလုိ႔ ေငးေတာ့မည္ တ့ဲ။ ဟုတ္တယ္မုိ႔လား၊ အဲဒီဟာ မွားေနတယ္ ရွင့္ – သိလား။ ကါတြန္းစုံေထာက္ႀကီးစကါးဘဲ ငွားေျပာလုိက္ဦးမယ္ရွင္၊ မွားတ့ဲအခါလည္း မွာေပမေပါ့ – ေနာ
မွားခ်င္လုိ႔ မွားတာမွ မဟုတ္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ၾကေပါ့ရွင္။ ဧရာ၀တီ အစုန္အဆန္ မေရာက္ဖူးလုိ႔ ဧရာ၀ါး မ၀လုိ႔ ျဖစ္ရတာ မွားရတာေလ၊ အဲဒီသီခ်င္းကုိ ထုတ္ျပီးတ့ဲ အခါက်မွ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းနေဘးက ထီးခ်ဳိင့္ဆုိတ့ဲ ျမိဳ႕ကေလးမွာ ကန္ထရုိက္ငွားတ့ဲ မႏၱေလးဇါတ္ကေလးတဇါတ္နဲ႔ သြားတဲြျပီး သီခ်င္း ဆုိျဖစ္ခ့ဲပါတယ္။ မာေအးကေတာ့ အဲဒီေတာ့မွ မႏၱေလးအထက္ပုိင္း ဧရာ၀တီကုိ ‘ပုဏၰားပ်ံ’ ဆုိတ့ဲ သေဘၤာႀကီး စီးျပီး သြားဖူးတာ၊ ေက်ာက္ေျမာင္းျမိဳ႕နဲ႔ ထီးခ်ဳိင့္ျမိဳ႕ရဲ႕ ၾကားမွာ ‘ျမန္မာအစ တေကါင္းက’ လုိ႔ စာဆုိခံထားခ့ဲတ့ဲ ‘တေကါင္းျမိဳ႕’ နဲ႔ အဲဒီျမိဳ႕နဲ႔ မ်က္ေစာင္းထုိးမွာ ‘ႀကံညွပ္’ ဆုိတ့ဲ ျမိဳ႕ကေလး ေတြ႔ခ့ဲရတယ္။ သီခ်င္းထဲက မမတင္ဟာ အဲဒီရြာႀကီးေတြလုိ ျဖစ္ေနတ့ဲ ျမိဳ႕နာမည္ေတြကုိ ဆုိထားတာပါ။ အမွန္က “သေကါင္းဆုိ၊ ႀကံညွပ္နဲ႔ ရြာရပ္ျဖင့္ နီးလါျပီ” ျဖစ္ရမွာရွင့္။ ေနာင္ အသံသြင္းဘုိ႔ ႀကဳံလာရင္ ျပင္ဆုိဘုိ႔ မွတ္ထားလုိက္ပါျပီ။
ပုဏၰားပ်ံသေဘၤာႀကီးနဲ႔ အညာဆန္ခရီးဟာ သိတ္ျပီး ေပ်ာ္ရ၊ အမွတ္တရ ျဖစ္ရပါတယ္။ လက္၀ဲ သုျႏၵရ အမတ္ႀကီးက ဘုရင္မင္းျမတ္ကုိ ေစာင္းေျမာင္း ဆုံးမတ့ဲ စကါး အၾကားနဲ႔ ‘မဲဇာ’ အပုိ႔ခံရတယ္ ဆုိတာ ၾကားဖူးတယ္မုိ႔လား၊ အဲဒီရြာပ်က္ကေလးနဲ႔ ဘုရားေလးကုိ ထီးခ်ဳိင့္ျမိဳ႕စြန္က လွန္းၾကည့္ရင္ေတာင္ ျမင္ႏုိင္ပါတယ္ရွင္။ ‘ထီးခ်ဳိင့္နတ္စုိး’ အမည္ခံ တည္ေတာေက်ာင္းဆရာေတာ္လဲ ဖူးခ့ဲရတယ္၊ မာေအးတည္းခုိခ့ဲတ့ဲ အိမ္ရွင္စုံတဲြရဲ႕ သစၥာႀကီးမႈကုိလဲ ျမိဳ႕က ေျပာဆဲဘဲမုိ႔ ၾကားရတ့ဲအတုိင္း ႀကဳံရင္ ေျပာျပဦးမယ္။
ဧရာ၀တီေက်ာေပၚ ဇိမ္ကေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ရေတာ့ ညင္ညင္သာသာ ခ်စ္စရာဘဲ၊ တခါတေလ ေၾကာက္စရာ ျဖစ္နုိင္တာလဲ လက္ေတြ႔ သိလာေသးတယ္လုိ႔ ေျပာရမွာပါ။ ထီးခ်ဳိင့္ကေနျပီး အထက္ဖက္ကုိ နည္းနည္း ဆန္တက္လာလုိက္တာနဲ႔ ၾကက္တေကါင္နားက ရြာႀကီး တရြာမွာ ပဲြခင္းမွာမုိ႔ ဆင္းေနခ့ဲရတယ္။ ဧရာ၀တီမွာ ေသာင္ထုိးလုိ႔ ကမ္းရုိးကုိ သေဘၤာက မကပ္နုိင္ေတာ့ ေျခဖမုိးျမဳပ္ရုံ ေရစပ္စပ္ ၾကည္လ့ဲလ့ဲမွာ ေျခကုိ ရွပ္တုိက္ေလွ်ာက္လုိက္တာ ေပ်ာ္လုိ႔ အသက္ေတာင္ ျပန္မေထာက္မိဘူး။
ညမွာ ပဲြခ်ိန္က်ေတာ့ တည္းတ့ဲ ေျခတန္ရွည္အိမ္နဲ႔ တေခၚေလာက္ပဲ ေ၀းေတာ့ ဇါတ္ရုံကုိ ဒီလုိဘဲ ေလွ်ာက္သြားခ့ဲတာေပါ့။ ကုိယ္ဆုိေနတုန္းမွာ တုိးတုိး – တုိးတုိးနဲ႔ ေရတက္ ေရတက္ ဆုိလား ၾကားသလုိဘဲ၊ ႏွစ္ပုဒ္ေလာက္ ဆုိျပီးခ်ိန္မွာ လူေတြက ရုန္းရုန္းရုန္းရုန္းနဲ႔ ကုန္းျပဳထတာနဲ႔ ဘာမ်ားလဲ ေမွာင္ထဲ လွမ္းၾကည့္ေနခုိက္မွာ – မာေအးေရ – လာလာ ရုံထဲ ေရ၀င္လာလုိ႔ ျပန္ရေအာင္ တ့ဲ ကန္ထရုိက္ဦးႀကီးက လာေခၚတယ္၊ ဇါတ္ခုံက ဆင္းေတာ့ အလုိ အမယ္တ၊ အ့ံအဲၾသခ် လျပည့္ည ေျမျပင္မဟုတ္ေတာ့တ့ဲ ေရျပင္က်ယ္ ေဖြးေဖြးမွာ အိပ္မက္ႏွယ္ ေလွစီးျပန္ခ့ဲရပါတယ္ရွင္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
