>
အယ္ဒီတာ့လက္ေရးစက္တင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၁
ေမာင္ရစ္
မိုုးမခက ဒီတပတ္မွာစာေတြေရးစရာေတြ၊ အေၾကြးေတြ ပိျမဲ ပိေနဆဲပါပဲ။ တေယာက္တလက္ ၀ိုုင္းကူၾကတာကိုုေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း စကားဆိုုလိုုက္ပါတယ္။ ေရးစရာ ၾကဳံရ ဆုုံရတာေလးေတြကိုုမွတ္စုုထုုတ္ထားသမွ်ကိုု သည္ေနရာကေန ပရိသတ္ၾကီးကိုု အသိေပးလိုုက္တယ္ပဲဆိုုၾကပါစိုု႔။
ဧရာ၀တီအေရးလႈပ္ရွားမႈေတြဆက္
တနလၤာေန႔တုန္းကဆန္ဖရန္တရုုတ္သံရုုံးေရွ႔မွာ ျမန္မာေတြက ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပၾကတယ္။ ဧရာ၀တီအေရးဟာျပည္တြင္းျပည္ပက ျမန္မာေတြအတြက္ တေသြးတည္း တသားတည္း အေရးျဖစ္လာပါေကာလားလိုု႔ဆႏ̔ၵျပေနသူ မိတ္ေဆြေတြကိုု ဓာတ္ပုုံရိုုက္ရင္း ေတြးမိတယ္။ စကာၤပူက ျမန္မာေတြကလည္းအြန္လိုုင္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲ၊ ေဟာေျပာပြဲေတြ လုုပ္ၾကမယ္လိုု႔ ေျပာသံၾကားတယ္။အိုုင္အိုု၀ါတကၠသိုုလ္ရဲ့ စာေရးဆရာအစီအစဥ္ကိုု တက္ေရာက္ေနတဲ့ ဧည့္သည္ေတာ္စာေရးဆရာ၊ ဒါရိုုက္တာ ခ်ဴိတူးေဇာ္က သူ႔ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ေရးထားတယ္၊ ကိုုလိုုနီေခတ္ကေရႊတိဂုုံဘုုရားေပၚ ဖိနပ္မစီးဖိုု႔အေရး ကန္႔ကြက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈလိုုမ်ဴိးပဲ တဲ့။ အင္း … ဒီဖက္မွာလည္း ဧရာ၀တီကိစၥကိုု အက်ယ္တ၀င့္ေရးသား ေျပာဆိုုမႈေတြလုုပ္ခဲ့သူေတြျဖစ္တဲ့ ကိုုေအာင္ဒင္တိုု႔ ကိုုမင္းဇင္တိုု႔နဲ႔ သူ႔တိုု႔ေတြ႔ဆံုုျပီးစကားမိတ္ဆုုံပြဲေလး ျဖစ္ေစခ်င္မိပါရဲ့ ဗ်ာ။
မိုုးမခက ေပးစရာခရက္ဒစ္
ယခင္အပတ္ကမိုုးမခက စာမူေတြ သတင္းေတြ ဖိတ္ေခၚလိုုက္တယ္။ မိုုးမခရဲ့ႏြားေက်ာင္းသားအယ္ဒီတာေတြကိုုလည္း ဆက္ရုုန္းၾကပါဦးလိုု႔မ်က္ႏွာခ်ဴိေသြးရတာေပါ့ေလ။ မိုုးမခက ေပးစရာစာမူခ မရွိဘူးေလ။ ေပးရင္လည္းအလွဴေငြရတဲ့အထဲက လိုုအပ္ေနသူေတြ၊ ေက်းဇူးတင္ ဂုုဏ္ျပဳခ်င္သူေတြကိုုအမွတ္တရလက္ေဆာင္၀ယ္ေပးတာမ်ဴိးေတြ လုုပ္ပါတယ္။
ေပးစရာတခုု အၾကံေပးလာသူပညာရွင္တဦးအဆိုုကေတာ့ ၀ိုုင္းေတာ္သားေတြကိုု ႏွစ္စဥ္ ေဗာ္လန္တီယာနာရီေတြ တြက္ျပီးေပးပါ။ ထုုတ္ျပန္ေၾကညာပါတဲ့။ သည္အေမရိကန္က non-profit အဖြဲ႔ေတြက ကြန္ျမဴနီတီအလုုပ္ေတြလုုပ္သူ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြကိုု အားေပးမႈအေနနဲ႔ လုုပ္တဲ့ ပုုံသ႑န္ေပါ့ေလ။၀ုုိင္းေတာ္သားေတြရဲ့ ကၽြမ္းက်င္မႈေပးဆပ္တဲ့ ေစတနာ့၀န္ထမ္းနာရီေတြကိုုတြက္ခ်က္ထုုတ္ျပန္ေပးဖိ္ုု႔ ျဖစ္ပါတယ္။
မိုုးမခက လက္ရွိ စာမူတပုုဒ္ေပးဆပ္သူတဦးကိုု ေစတနာ့၀န္ထမ္းအခ်ိန္ ၁ နာရီစာ လွဴတယ္လိုု႔ အနည္းဆုုံး တြက္ရင္တလကိုု နာရီေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ ရွိတယ္ဗ်ာ။ လုုပ္အားေပးတင္ဆက္ေနသူ အေထြေထြလုုပ္သား(အယ္ဒီတာ၊ ၀က္ဆရာ၊ နည္းပညာဆရာ လူ ၅ ဦး၊ တပတ္ကိုု နာရီ ၂၀ စီထားဗ်ာ) ေစတနာ့၀န္ထမ္းတပတ္ကိုု နာရီ ၁၀၀ နဲ႔ တလကိုု နာရီ ၄၀၀ ရွိတယ္။ စုုစုုေပါင္း ေစတနာ့၀န္ထမ္းလွဳဒါန္းသူေတြရဲ့ နာရီေပါင္း ၆၀၀ ေက်ာ္နဲ႔ မိုုးမခကိုု လည္တယ္လိုု႔ တြက္လိုု႔ရပါတယ္။ ဒါဆိုုရင္ ကယ္လီဖိုုးနီးယားျပည္နယ္ရဲ့ အနည္းဆုုံး နာရီစားအလုုပ္သမားလစာတနာရီ ၈ က်ပ္ ပ်မ္းမွ်နဲ႔ တြက္ခ်က္လိုုက္ရင္ တလကိုု ေဒၚလာ ၄၈၀၀ ဘိုုးကိုုမိုုးမခ၀ိုုင္းေတာ္သားေတြက လွဴျပီး တင္ဆက္ေနတယ္လိုု႔ အနညး္ဆုုံး စာရိတ္အျဖစ္ေျပာႏိုုင္ပါတယ္။
အင္း ၄၈၀၀ ဆိုုတာ အေမရိကန္ကေကာလိပ္ေက်ာင္းထြက္ တက္ခနင္ရွင္တေယာက္ လစာေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ မိုုးမခက လူေတြေစ်းအေတာ္ေပါသကိုုးဆိုုလဲ ေျပာပါေစ။ ဒီလိုု တလကိုု နာရီေပါင္း ၆၀၀ ဆိုုတာ တေန႔ ၈နာရီ အလုုပ္ခ်ိန္နဲ႔တြက္ရင္ အခ်ိန္ျပည့္ ၀န္ထမ္း ၄ ဦးစာ ရွိပါတယ္။အဲသည္လိုုမ်ဴိးနဲ႔ က်ေနာ္တိုု႔ စာနယ္ဇင္း၀က္ဆိုုက္သတင္းအလွဴကိုု လုုပ္ေနတယ္။ အဲသည္၄ ဦးစာကိုု လစာေပးမယ္ဆိုုရင္ အနည္းဆုုံး ေငြ ၄၀၀၀ ပဲေပး၊ တလကိုု ေဒၚလာ ၁ ေသာင္း ၆ေထာင္ က်မယ္။
ကဲ ေပး … ေဒၚလာေငြ ၁ ေသာင္း ၆ေထာင္ … မရွိဘူးဗ်။ ႏြားေက်ာင္းသားေတြရဲ့ အင္တာနက္ဖိုုးေတာင္ အိတ္ထဲက စိုုက္ရတာေလ။မိုုးမခကိုု လွဴၾက တမ္းၾကသူေတြ ရသမွ်ကိုုလည္း က်ေနာ္တိုု႔က ျပန္ျပီးလွဴဒါန္းႏိုုင္တာ တလကိုု ေဒၚလာေငြ ၁ ေထာင္ေက်ာ္ေတာင္ ရွိေသးပါဗ်ာ။
ဒါကိုုပဲမိုုးမခ၀ိုုင္းေတာ္သားေတြ ၀မ္းသာ ဂုုဏ္ယူႏိုုင္ေအာင္ တြက္ခ်က္ ေပးလိုု္က္တယ္။က်ေနာ္တိုု႔တေတြရဲ့ အလကားမတ္တင္း၀က္ဆိုုက္ကိုု ျမန္မာျပည္တြင္း ျပည္ပက ခ်စ္သူေတြကတန္ဖိုုးထား ဖတ္ရႈေနၾကတာေတြဟာ အဖိုုးမျဖတ္ႏိုုင္တဲ့ ကိစၥပါ။ အက်ဥ္းေထာင္ထဲကႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတဦးရဲ့ အခ်ိန္တနာရီနဲ႔ ယွဥ္လိုုက္ရင္ က်ေနာ္တိုု႔ေပးဆပ္မႈဟာေျမမႈန္ေလးမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။
ခရက္ဒစ္ဆိုုလိုု႔ ဂ်စ္တူးကိုု သတိရ၊ကိုုမ်ဴိး၊ မင္းေက်ာ္ခိုုင္၊ မစၥတာခရီယိတ္တာ နဲ႔ ပန္းခ်ီ ကာတြန္းသမားေတြကိုု သတိရ
တေလာကမိုုးမခစာေရးဆရာ ဆရာသန္း၀င္းလႈိင္ရဲ့ ေဒၚစုုဂုုဏ္ျပဳ စာအုုပ္တအုုပ္ ထိုုင္းႏိုုင္ငံမွာထြက္ပါတယ္။ ျမန္မာဒီမိုုကေရစီမိခင္ၾကီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ပါ။ အဲသည္စာအုုပ္ေနာက္ဖုုံးမွာ ကခ်င္၀တ္စုုံနဲ႔ေဒၚစုုပုုံ ပါတယ္။ ဒီပုုံကျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားသူေတြၾကား ပရိသတ္အတြင္းမွာ ေခတ္စားျပီးသားပုုံပါ။ တဦးဦးရဲ့ဒီဇိုုင္းေပါ့ေလ။ သိုု႔ေသာ္ စာအုုပ္ကိုု အေၾကာင္းျပဳျပီးေတာ့မွ ပုုံရဲ့ဂရပ္ဖစ္ဒီဇိုုင္းဖန္တီးသူကိုု သိရတယ္။
စကၤာပူက ဓာတ္ပုုံဆရာ၊မိုုးမခမိတ္ေဆြ၊ ၀ိုုင္းေတာ္သား၊ ဂ်စ္တူး မုုံရြာ ပါ။ သူက သူရဲ့လက္ရာဆိုုတာေလးစာျဖင့္ေဖာ္ျပတာမ်ဴိး ထည့္ေပးႏိုုင္မလားလိုု႔ တဆင့္လွမ္းေမးလိုု႔ … ေအာ္ သူ႔လက္ရာပါကလားလိုု႔ သိရတယ္။သူ႔လက္ရာေတြထဲမွာ ေဒၚစုုက ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကိုု ကန္႔ကြက္မဲ ၾကက္ေျခခတ္ထည့္တဲ့ပုုံဟာလည္း အေတာ္ ထင္ရွားပါတယ္။ ျပည္တြင္းက ေရႊဂုုံတိုုင္ဌာနခ်ဴပ္မွာေတာင္ရုုံးအ၀င္မွာ အၾကီးၾကီး ခ်ိတ္ဆြဲခဲ့ဖူးတယ္။
အဲသည္လိုုပဲ ျပည္သူေတြေျမွာက္စားလိုု႔ ျမန္မာ့အေရး ပုုံေတြ၊ ဓာတ္ပုုံေတြ၊ ဂရပ္ဖစ္ေတြ ေရးဆြဲသူေတြရဲ့ပုုံေတြဟာလည္း အလြန္ကိုု က်ယ္ျပန္႔ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္မိုုးမခမိတ္ေဆြေတြျဖစ္တဲ့ ကိုုမ်ဴိး၊ မင္းေက်ာ္ခိုုင္၊ မစၥတာခရီယိတ္တာနဲ႔ ကာတြန္းဘီရုုမာ၊ ေစာငိုု နဲ႔တကြ (ဟန္ေလးကိုုေတာ့ မေျပာနဲ႔ေတာ့၊ သူက ပြဲတိုုင္းေက်ာ္ေပါ့)ပန္းခ်ီ ကာတြန္းသမားေတြလက္ရာေတြ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ေခတ္စားတယ္။ ျဖစ္ႏိုုင္ရင္ တခါတေလ ပုုံႏွိပ္တာ၊ ျပပဲြေတြမွာသူတိုု႔လက္ရာေလးေတြဆုုိတာ အမည္ထုုတ္ေဖာ္ျပီး ေဖာ္ျပေပးႏိုုင္ရင္ ေကာင္းမွာပဲလိုု႔တိုုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။
အလွဴရွင္ေတြကိုု ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
မိုုးမခကိုု၀ိုုင္း၀န္းကူညီသူေတြ၊ လွဴဒါန္း အားေပးသူေတြကိုုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီလမွာအထူးသျဖင့္ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႏွစ္ပတ္လည္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သံဃာေတာ္ေတြကိုုလည္းေက်းဇူးရွင္ အလွဴရွင္ေတြအျဖစ္ မွတ္တမ္းထုုတ္ေဖာ္ခ်င္တယ္။ ေရႊ၀ါေရာင္ကာလမွာမိုုးမခက ျမန္မာျပည္ဒီမုုိကေရစီေရးကူညီမႈ ရန္ပုုံေငြကိုု စတင္ခဲ့တယ္။အလွဴရွင္ေတြထဲမွာ ျပည္ပေရာက္ သံဃာေတာ္ေတြကိုုယ္တိုုင္က မိုုးမခကတဆင့္လွဴဒါန္းမႈေတြ လုုပ္ခဲ့တယ္။ သူတိုု႔အလွဴေတြနဲ႔ စစ္အစုုိးရ နင္းေျခဖ်က္ဆီးထားတဲ့ရန္ကုုန္ကေက်ာင္းေတြကိုု ၀င္ျပီး ဆြမ္းနဲ႔ ပစၥည္းေလးပါး ကပ္လွဴခဲ့ရတာေတြ ရွိတယ္။မႏၱေလးက ေက်ာင္းေတြကိုုလည္း ပ်ံလြန္သြားျပီျဖစ္တဲ့ မစုုိးရိမ္ဆရာေတာ္ ဦးေကာ၀ိဒထံအသိေပးျပီး လွဴဒါန္းတာေတြ လုုပ္ခဲ့တယ္။
တေလာကသံဃာေတာ္တပါးက သူ႔ဆီမွာရွိတဲ့ အလွဴေငြနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီရဲ့ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြအတြက္ လွဴတယ္၊ ျပီးေတာ့ စာအုုပ္ေတြေတာင္ မိုုးမခအတြက္လွဴလိုုက္ပါေသးသဗ်ာ။ ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြရဲ့ အလွဴေတြကိုု လက္ခံျပီးအက်ဴိးရွိေအာင္ လွဴဒါန္းမႈျပဳရတာအတြက္ ၾကားခံ တဆင့္ကုုသိုုလ္ျပဳသူရဲ့ ပီတိဟာအလြန္ၾကီးပါတယ္ဗ်ာ။ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းလည္း အလွဴရွင္ေတြကိုု ဦးညြတ္ျပီးေျပာလိုုက္ပါတယ္။
က်ေနာ့္ပါစင္နယ္ေလးတခုုေျပာရရင္ က်ေနာ့္အဖုုိးျဖစ္သူ ဦးခင္ေမာင္လတ္လိုုအလွဴရွင္မ်ဴိးကိုု သတိရလြမ္းဆြတ္မိတယ္။ နံနက္ အိမ္ကေန ၁၅မိနစ္ေလာက္ ေ၀းတဲ့အဂၤလိပ္စာသင္တန္းကိုု စာသင္ဖိုု႔ သြားတဲ့ လမ္းတေလ်ာက္မွာ ေတြ႔တဲ့သူေတြမွန္သမွ်တခုုခုု ေပးခ်င္ လွဴခ်င္လိုု႔ ေငြ အေၾကြေတြ တိုုက္ပုုံထဲ ထည့္သြားတဲ့သူ။အဂၤလိပ္စာအလြတ္သင္တန္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြေပးသမွ် ေက်ာင္းလစာကိုုသာ ယူျပီးလိုုအပ္ေနသူေတြကိုု အခမဲ့ ပညာဒါနေပးသူ။ အိမ္မွာ ေန႔လည္ေန႔ခင္း တေရးတေမာအိပ္စက္အနားယူရင္ေတာင္မွ အလွဴခံေတြ လာရင္ လြတ္သြားမွာစိုုးလိုု႔ သူ႔ကိုုႏႈိးျဖစ္ေအာင္ ႏႈိးဖိုု႔ ေျပာသူ ျဖစ္တယ္။ ဘဘက လူေတြကိုု ပတ္၀န္းက်င္ကိုု တခုုခုုဘာေပးရမလဲ စဥ္းစားေနတာလိုု႔ ေျပာခဲ့တာ ျပန္သတိရမိတယ္။
အခုုက်ေတာ့ေမာင္ရစ္တေကာင္လည္း ဘဘၾကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္ အိပ္ယာက ထလာေလမလားလိုု႔ ျခံ၀ကေနေမွ်ာ္ေနရတဲ့ အလွဴခံတဦးလိုုမ်ဴိး ခံစားမိတယ္။ က်ေနာ္တိုု႔ကလည္း ျပန္ေပးခ်င္တာပါ။သူမ်ားဆီက အျမဲလက္ျဖန္႔ခံေနရသူ ဘယ္ျဖစ္ခ်င္ပါ့မလဲဗ်ာ။
ျမန္မာျပည္ကိုုလားေဟ့၊ သြားၾကစုုိ႔တဲ့လား။
အခုုတေလာမွာျပည္တြင္းက မိတ္ေဆြေတြ ေမးေနၾကစကားကေတာ့ ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမွာလဲ ဆိုုတာ ျဖစ္တယ္။အလည္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လာေလဗ်ာလိုု႔ ေလာကြတ္ေခ်ာ္တဲ့သူေတြလည္း ရွိတယ္။မျပန္ေသးပါဘူးဗ်ာလိုု႔ ျပန္ေျဖတာ မ်ားပါတယ္။
တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ခင္ဗ်ားတိုု႔ေတြက စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အိမ္ေၾကြး အိုုးေၾကြး၊ ကားေၾကြး၊ သားေရးသမီးေရး၊ စား၀တ္ေနေရးေတြ ပိေနေတာ့ ဘယ္မွာ ျမန္မာျပည္ျပန္ဖိုု႔ ေနေနသာသာဆန္ဖရန္စစၥကိုုက တရုုတ္သံရုုံးေရွ႔ ဆႏၵျပဖိုု႔ အေရာက္သြားဖိုု႔ေတာင္ မနည္းရုုန္းကန္ေနရရွာတာ … သနားစရာ၊ ကၽြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ တဲ့ဗ်။ အင္း ဟုုတ္တာပဲ။ ျမန္မာျပည္ကလူေတြကလည္း ဘုုမသိဘမသိနဲ႔ ေမာင္ရစ္လိုု အလကားေကာင္တေကာင္ကိုု ျမန္မာျပည္မျပန္ဖူးလား ေမးေနၾကေသးတယ္။ ဒုုကၡပါပဲဗ်ာ။
ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္တိုုင္းျပည္ရဲ့ ေစတနာမွန္ကိုု သိလိုု႔ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ အလုုပ္အေကၽြးေတြျပဳဖိုု႔ ဘယ္ႏွယ့္ညာႏွယ့္၊ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြထဲ ျပန္မလြတ္လာေသးလိုု႔တိုု႔၊သတင္းစာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ မရွိေသးလိုု႔တိုု႔ ဘာညာ ဆင္ေျခေတြ ဘာေတြေပးမေနေတာ့ပါဘူး။ ကိုုယ့္၀မ္းနာ ကိုုယ္သာသိျပီး မျပန္ဖူးပဲ ထားပါေတာ့ေလ။မိုုးမခ၀က္ဆိုုက္ဆိုုတာက အင္တာနက္ေတြ ပိတ္လိုုက္ ေႏွးလိုုက္ အီလက္ထရြန္နစ္ဥပေဒနဲ႔ေထာင္ဒဏ္ ကမာၻနဲ႔ တသိန္း ခ်လိုု႔ရတဲ့ အရပ္မွာ သြားေထာင္လိုု႔ မွ မရေသးတာ။
ႏြားေက်ာင္းသားကိုု၀င္းေျပာသလိုုေပါ့။အင္တာနက္ၾကီး အမွန္တကယ္ပြင့္လင္း ျမန္ဆန္သြားျပီဆိုုလိုု႔ကေတာ့ေန႔စဥ္အီးေမးသတင္းလႊာ အပင္ပန္းခံပိုု႔ေနတာၾကီးက ရာသက္ပန္ အနားယူလိုုက္မယ္။သာမန္ျပည္သူတဦးလိုု ပူပင္ေၾကာင့္ၾကမႈ မရွိပဲ လြတ္လပ္ေအးခ်မ္းစြာ ၀င္ထြက္သြားလာလႈပ္ရွားတာေတြ လုုပ္မယ္။ ဘယ္သူဆီကလည္း အခြင့္ေတာင္းေနစရာလည္း မလိုုဘူး။ ဘာမွလည္းေလ်ာက္ထား တင္ျပေနစရာလည္း မလိုုပါဘူး တဲ့။ အဲဒါဟာ ကဗ်ာဆရာ တင္မိုုး ေနာက္ဆုုံးေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာလိုုေပါ့ ။ “သာမန္လူသားတဦးရဲ့ ဆႏၵ” ပါပဲ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
