>
ရင္ထဲက ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ – အပုိင္း (၄)
ေမာင္ေမာင္ဝမ္း
ၾသဂုတ္ ၁၈၊ ၂၀၁၁
က်ေနာ္ အဲဒီ့တညလုံး ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ခဲ့ရဘူး .. အားလုံးကလည္း အကြဲကြဲအျပားျပား ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီ။ ဘယ္ေရာက္လုိ႔ ဘယ္ေပါက္ကုန္မွန္း မသိ။ သပိတ္စခန္းထဲမွာရွိေနတဲ့ လူဦးေရ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အေယာက္ ၂၀ ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမျပည့္ခ်င္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလး ထိတ္လန္႔ၿပီး စုိးရိမ္ေနမိတာ အမွန္ပဲ … ဘယ္အခ်ိန္မ်ား ငါတုိ႔ကုိဝုိင္းၿပီး ဖမ္းမလဲေပါ့ …။
ဒါေပမယ့္ ပတ္ခ်ာလည္မွာ ဝုိင္းပတ္ေနတဲ့ အိမ္ေတြကလူေတြနဲ႔ သပိတ္စခန္းရွိရာ ဆုံတုိက္ရပ္ကြက္က ျပည္သူေတြက အမာခံ ကာကြယ္ေပးထားတယ္ … တုတ္ေတြ၊ ဓားေတြ၊ ဂ်င္ကလိ လက္နက္ေတြ ကုိင္ေဆာင္ၿပီး ညလုံးေပါက္ ကင္းေစာင့္ေပးရွာတယ္။ ၾကားျဖတ္ၿပီး တခုေျပာခ်င္ေသးတယ္။ ဂ်င္ကလိဆုိတာ ျမား ပုံစံလုပ္ထားတဲ့ သံေခ်ာင္းအတုိေလး … ေလာက္ေလးဂြနဲ႔ ထည့္ပစ္တာ … အဲဒါမွန္လုိက္လုိ႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မလြယ္ဘူးဗ် … အာဏာပုိင္ေတြဟာ .. အဲဒီ့ ဂ်င္ကလိလက္နက္ကုိ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ၾကတယ္ … ေတာ္ေတာ္လွမ္းတဲ့အကြာအေဝးထိ လွမ္းပစ္လုိ႔ ရတယ္ …။
ၾသဂုတ္လ ၇ ရက္၊ ၁၉၈၈
မနက္လင္းလင္းခ်င္း ေရာက္လာတာက က်ေနာ့္ အေမ … အူးယားဖားရားနဲ႔ ေရာက္လာတယ္ … က်ေနာ့္ကုိျမင္လုိက္မွ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာသြားပုံရတယ္ … သူလည္း တညလုံး မအိပ္ေရေသးဘူး …။
“အိမ္ကုိ ညကရဲေတြ အထပ္ထပ္ဝုိင္းၿပီး … မင္းကုိ လာရွာတယ္ … တအိမ္လုံး လုိက္ရွာၾကတာ ေျဗာင္းဆန္ေနတာပဲ … ရဲအရာရွိတေယာက္က ငါ့နားထင္ကုိ ေသနတ္နဲ႔ေထာက္ၿပီး … ခင္ဗ်ားသား ဘယ္မွာလဲ မွန္မွန္ေျပာ ဆုိၿပီး … ေမးတယ္.. ငါကလည္း အမွန္ေျပာတာေလ … က်မ ဘာမွမသိဘူး … သူ လုပ္တာေတြက … သူစိတ္သူ႔သေဘာနဲ႔ လုပ္တာ … က်မလည္း ဘာမွမေျပာဘူးဆုိေတာ့ .. ေတာ္ေတာ္ ႐ုိင္းၾကတယ္ကြာ … ေျပာတာဆုိတာေတြက … လူမဆန္ဘူး… တခါ မင္းညီေတြေရာ က်န္တဲ့ အလုပ္သမားေတြေရာကုိ ဝမ္းလွ်ားေမွာက္ခုိင္းၿပီးထားတယ္ … ငါ မင္းအတြက္ေတာ္ေတာ္ စုိးရိမ္တာ … ဆုေတာင္းလုိက္ရတာ အေမာပဲ … မင္းကုိေတြ႔မသြားေတာ့ … သူတုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေဒါကန္ေနပုံရတယ္ … ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အဖမ္းခံရတယ္လုိ႔ ၾကားတယ္ … လူအေယာက္ ၃၀ ေလာက္ ၿမိဳ႕မရဲစခန္းအခ်ဳပ္ထဲမွာ အခုဖမ္းထားတယ္တဲ့…”
အေမနဲ႔ အိမ္သားေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားတယ္ … မနက္ ၇ နာရီေလာက္ ေရာက္ေတာ့ လူေတြ တဖြဲဖြဲ သပိတ္စခန္းရွိရာကုိ ေရာက္လာၾကတယ္ … ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္ေတြက စုစည္းလုိ႔မရေသးဘူး … ယာယီ ဥကၠ႒ တင္ထားတဲ့ .. စက္မႈ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ကုိကံတင္ကလည္း အဖမ္းခံလုိက္ၿပီ … ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ … လႈပ္ရွားမႈအၿဖိဳခြဲခံရၿပီးေနာက္ ကုိယ့္အိမ္ေတြကုိယ္ျပန္အိပ္ၾကတဲ့သူေတြ အကုန္နီးပါးေလာက္ အဖမ္းခံလုိက္ရတယ္ …
ေက်ာင္းသားရယ္လုိ႔ ျပန္စုစည္းလုိ႔ရတာ က်ေနာ္ရယ္၊ ျမင္႔ေငြ၊ ကုိဝင္းေရႊ၊ ကုိေပါက္ (ဂ်ီတီအုိင္) ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္ … က်န္တဲ့သူေတြ ျပန္ဆုံလုိ႔ မရေသးဘူး … လူအေယာက္ ၁၀၀ ေလာက္ သပိတ္စခန္းထဲမွာ စုစည္းမိတယ္ဆုိရင္ပဲ .. ျမင့္ေငြက လူထုတရားပြဲကုိ စက်င္းပတယ္ … မေန႔ညေနက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္စဥ္မွာ သူက ကုိယ္တုိင္ပါဝင္ခဲ့သူဆုိေတာ့ … အပ္က်မတ္က် ေျပာျပႏုိင္တယ္ေလ … လူထုရင္ထဲမွာ ဘယ္လုိျဖစ္သြားသလဲဆုိေတာ့ … အစုိးရရဲ႕ေျဗာင္က်က် လိမ္ညာမႈႀကီးကုိ အေတာ္ကုိ စက္ဆုတ္သြားၾကတယ္ … တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူေတြက သပိတ္စခန္းထဲက ေရာက္လာလုိက္ၾကတာ … လည္ေပၚ သာသနာ့ဗိမၺာန္ထဲမွာ အျပည့္ေလာက္ရွိေနၿပီ … မၾကာခင္ပဲ .. က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္ထဲက .. ေက်ာ္စြာျမင့္ ေရာက္လာတယ္ .. အားလုံးက ေတာ္ေတာ္ဝမ္းသာသြားၾကၿပီ … သူနဲ႔အတူ မႏၱေလးေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား .. ေအာင္မ်ဳိး (ယခု ကင္ဆာ အထူးကု ဆရာဝန္ႀကီး .. စကၤာပူ) ပါ ပါလာတယ္ေလ … အားေတြကုိ ျပန္စုႏုိင္ၾကၿပီ … ဒီလုိနဲ႔ မနက္ ၉ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ၿမိဳ႕လည္ထဲက ပစ္ခတ္ေနတဲ့ေသနတ္သံေတြကုိ အတုိင္းသားၾကားေနရတယ္ .. သတင္းလာပုိ႔သူေတြကလည္း .. အေျပးအလႊား သတင္းလာပုိ႔ၾက …
“ၿမိဳ႕ထဲမွာ … လူစုစုရွိတဲ့ေနရာေတြကုိ လုိက္ၿဖိဳခြဲေနတယ္ … ရဲေတြအမ်ားႀကီးပဲ … လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ထဲက စားပြဲထုိးေလးတေယာက္က ပုဆုိးလွန္ျပလုိ႔ဆုိ ေသနတ္နဲ႔ပစ္လုိက္တာ .. ပြဲခ်င္းၿပီး ေသသြားတယ္ … သူ႔နာမည္က .. ရာကူ တဲ့ … ေနာက္ ဆုိက္ကားစီးလာတဲ့ .. တေယာက္ ေသနတ္က်ည္ဆံ ပါးစပ္မွန္သြားတာ ေဆး႐ုံကုိခ်က္ျခင္း ေခၚသြားတယ္ .. သူ႔နာမည္က ဦးေသာင္း … ေနာက္ထပ္လည္း ေသတဲ့သူေတြ မွန္တဲ့သူေတြ ရွိေသးတယ္ ၾကားတာပဲ … အဲဒီေန႔က က်ေနာ္တုိ႔ သပိတ္စခန္းကေန ျပင္ပထြက္ စီတန္းဆႏၵျပမႈမလုပ္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ၾကတယ္.. သပိတ္စခန္းကုိပဲ .. က်မသြားေအာင္ အကာကြယ္ေပးဖုိ႔ .. ျပည္သူလူထုကုိ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့တယ္ … ေက်ာင္းသားသမဂၢ ကုိလည္း.. ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းလုိက္ၾကတယ္ … က်ေနာ္က ဥကၠ႒၊ ဒု ဥကၠ႒က ေက်ာ္ဆန္းဦး၊ ေအာင္မ်ဳိးက အတြင္းေရးမွဴး၊ တြဲဖက္အတြင္းေရးမွဴး ေက်ာ္စြာျမင့္နဲ႔ ျမင့္ေငြက အေျခခံပညာအထက္တန္း ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္တာဝန္ေတြကုိ ယူခဲ့ၾကတယ္ …
ညေရာက္ေတာ့ လူထုက က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ေမတၱာရပ္ခံတယ္ .. က်ေနာ္တုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းေတြ က်လုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင္႔ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ လုံၿခဳံတဲ့ေနရာမွာ ထားမယ္ .. သပိတ္စခန္းကုိ သူတုိ႔ ကာကြယ္မယ္ .. သတင္းေတြကလည္း ရထားတာရွိတယ္ … သပိတ္စခန္းကုိ ရဲအင္အား အလုံးအရင္းနဲ႔ ဝင္စီးလိမ့္မယ္ .. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ .. မနက္ျဖန္က ရွစ္ေလးလုံးေန႔ .. တႏုိင္ငံလုံး တပ္လွန္႔ထားတဲ့ေန႔ … သတင္းရထားတဲ့အတုိင္းပါပဲ .. သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပုိင္မ်ားက အဲဒီ့ညမွာ .. အလုံးအရင္းနဲ႔ဝင္စီးဖုိ႔ ႀကိဳးစားတယ္ … ဒါေပမယ့္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ မားမားမတ္မတ္ခုခံမႈေၾကာင့္ .. သူတုိ႔ သပိတ္စခန္းကုိ ဝင္မစီးႏုိင္ခဲ့ဘူး .. တပ္လွန္သြားခဲ့တယ္။ ညပုိင္းေရာက္ေတာ့ .. သပိတ္စခန္းတည္ရွိရာ ဆုံတုိက္ ရပ္ကြက္က အမာခံလူထုေတြက .. က်ေနာ္တုိ႔ကုိ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေခၚထုတ္သြားၿပီး .. လုံၿခဳံတဲ့ေနရာကုိ ပုိ႔ေပးထားတယ္ .. မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ က်ေနာ္ရယ္ အတြင္းေရးမွဴး ေအာင္မ်ဳိးရယ္ တြဲ-အတြင္းေရးမွဴး ေက်ာ္စြာရယ္ လူိင္ဂူႀကီးတလုံးထဲ ဝင္အိပ္ရတယ္ .. ေကာင္းေကာင္းလည္း အိပ္မရပါဘူး … အေပၚက သဲေတြက တေဖ်ာေဖ်ာက်ဆုိေတာ့ .. ေပးထားတဲ့ .. ေစာင္ေတြကုိ ေခါင္းၿမီးၿခဳံၿပီး ေကြးေနရတာေပါ့ .. အားလုံးက မနက္ျဖန္အတြက္ ရင္ခုန္ေနၾကေတာ့ .. ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ၾကပါဘူး။
ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္၊ ၁၉၈၈
မနက္မုိးလင္းေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ သပိတ္စခန္းရွိရာကုိ သြားခဲ့တယ္ … လုံၿခံဳေရး တာဝန္ယူထားတဲ့ သူေတြက .. ညက သပိတ္စခန္းကုိ ဝင္စီးဖုိ႔ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ … ရဲေတြကုိ သူတုိ႔ ဘယ္လုိတုံ႔ျပန္ ကာကြယ္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ျပန္ေျပာျပၾကတယ္ … ရဲေတြ ဂ်င္ကလိနဲ႔ ေလာက္ေလးေတြမွန္ၿပီး ေရွ႕ဆက္ မတက္ရဲဘဲ .. ျပန္ဆုတ္သြားၾကတယ္ … မနက္ ၈ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ .. လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္လာၾကၿပီ … ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြ ကုိယ္စီ ကုိယ္စီ လႊင္႔ထူလုိ႔ … က်ေနာ္တုိ႔က ၁၀ နာရီမွာ စီတန္းလွည့္လည္ ဆႏၵျပပြဲလုပ္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ထားေတာ့ … ၁၀ နာရီေလာက္မွာ .. လူထုႀကီးက သပိတ္စခန္းထဲမွာ ေျခခ်စရာေနရာမရွိေလာက္ေအာင္ကုိ မ်ားေနၿပီ … အဲဒီေန႔မွာ က်ေနာ္တုိ႔ထဲက ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းေတြ အကုန္နီးပါးေလာက္ ျပန္ဆုံႏုိင္ၾကတယ္… ျပန္ၾကားေရးတာဝန္ခံ မင္းရဲထြန္းကား၊ တုိ႔ျပန္လာတယ္ … ဒီလုိနဲ႔ သပိတ္လမ္းေၾကာင္းခ်ီတက္ရာ လမ္းေၾကာင္းေရးဆြဲေနစဥ္မွာပဲ … အမႀကီးတေယာက္က အေမာတေကာေျပးလာၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ကုိ လာေျပာတယ္ …
“ေမာင္ေလးတုိ႔ .. အမ အေရးႀကီးတာေလးတခု ေျပာခ်င္တယ္ .. ေမာင္ေလးတုိ႔ ယုံတာ မယုံတာခဏထားေပါ႔ .. အမ ေျပာတာေလးေတာ့ နားေထာင္ေပးပါ … အမကုိ အၾကံေပးတဲ့သူရွိေနလုိ႔ပါ … ေမာင္ေလးတုိ႔ခ်ီတက္ရင္ ေတာင္ဘက္ကုိ ဦးတည္ၿပီး မသြားၾကပါနဲ႔ … နဂါးဦးေခါင္းက ဒီလမွာ ေျမာက္ဘက္ကုိ ဦးတည္ေနတယ္ … ေတာင္ဘက္ကုိ ဦးတည္သြားတယ္ဆုိရင္ .. နဂါးခံတြင္းထဲ ဝင္သြားသလုိျဖစ္မယ္ .. အစားခံရလိမ့္မယ္ … အမ ေတာင္းပန္ပါတယ္ … မသြားၾကပါနဲ႔ … ေျမာက္ဘက္ကုိ ဦးတည္ထြက္ပါ…”
သူကုိၾကည္႔ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ တေယာက္ကုိတေယာက္ ျပံဳးမိၾကတယ္ … ဒါနဲ႔ပဲ .. က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးက .. ေတာင္ဘက္ကုိ ဦးတည္ထြက္မယ့္ လမ္းေၾကာင္းကုိေျပာင္းၿပီး ေျမာက္ဘက္ကုိ ဦးတည္ထြက္လုိက္ၾကတယ္ … ၿပီးေတာ့ .. ပစ္ခတ္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြကုိေရွာင္ၿပီး ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္ … အဲဒီေန႔က ပစ္တာခတ္တာ လုံးဝ မလုပ္ခဲ့ဘူး … ပါဝင္လာတဲ့ လူထု အင္အားႀကီးကလည္း ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ မ်ားလုိက္တာမွ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ … တၿမိဳ႕လုံးမွာရွိေနတဲ့ လူထုကလည္း အားေပးလုိက္ၾကတာ .. က်ေနာ္တုိ႔ တေယာက္ကုိတေယာက္ ၾကည့္ရင္း ေက်နပ္မိခဲ့ၾကတယ္ … ဘာပဲေျပာေျပာ က်ေနာ္တုိ႔ ႀကိဳးပမ္းခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္သြားၿပီ … ပူျပင္းလွတဲ့ အညာေနရဲ႕ဒဏ္ကုိေတာင္ ဘယ္သူမွမမႈၾကဘူး … ၿမိဳ႕လည္မွာ က်ေနာ္ ႏုိင္ငံေရး တရားေဟာေတာ့ … ေအာက္က လူထုကုိၾကည့္ၿပီး … ၾကက္သီးေတြေတာင္ ထမိတယ္ … အားလုံးရဲ႕ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ေတြဟာ .. နာက်ဥ္းခက္ထန္ေနၾကသလုိပဲ … ေႂကြးေၾကာ္သံေတြကုိ ေနာက္က လုိက္ေအာ္သံေတြဟာ … မုိးႀကိဳး အလုံးလုိက္ အလုံးလုိက္ ပစ္ခ်လုိက္သည့္အလား။
တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ျပဳတ္က်ေရး — — — တုိ႔အေရး တုိ႔အေရး
ဒီမုိကေရစီရရွိေရး — — — တုိ႔အေရး တုိ႔အေရး
ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႔စည္းေရး — — — တုိ႔အေရး တုိ႔အေရး
အေရးေတာ္ပုံ — — — ေအာင္ရမည္ ေအာင္ရမည္
အပုိင္း (၅) ဆက္ပါဦးမည္
အားလုံးကုိေလးစားစြာျဖင့္
ေမာင္ေမာင္ဝမ္း
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
