>
ဒုကၡကို ပ်ားရည္ဆမ္း၍ – ၁၃
ေမာင္လြမ္းဏီ
ဇူလိုင္ ၅၊ ၂၀၁၁
“အုတ္နဲ႔ပတ္သက္ႏွီးႏြယ္တာကို ေျပာရရင္ေတာ့ မီးေသြးမီးဖိုေလးေအာက္က ခုခံထားတဲ့ အုတ္ခဲသံုးလံုးကိုပဲ ေျပာရပါလိ္မ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတဲ့ အုတ္က်င္းေလးက ေနခ်င့္စဖြယ္ေနရာေလးပါ။ ေဘးကပ္လ်က္မွာ ပန္းျခံေလးနဲ႔ လွလွပပ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ သခ်ဳႋင္းေလးတခု ရွိတယ္။ ေငြကုန္ ေၾကးက်ခံလုပ္ထားတဲ့ အုတ္ဂူေလးေတြ စီစီရီရီနဲ႔ေပါ့”
အာအက္ဖ္ေအ ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား
ထိုင္းႏိုင္ငံဟာ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္တာနဲ႔အညီ ေနအိမ္တိုက္တာေတြ၊ ပိသုကာလက္ရာဆန္းေတြနဲ႔ အပတ္မန္႔ႀကီးေတြ၊ အစိုးရ႐ံုးဌာနႀကီးေတြ၊ ကုန္တိုက္ႀကီးေတြ၊ မိုးေမွ်ာ္ အေဆာက္အအံုေတြ၊ ေဟာ္တယ္ႀကီးေတြ၊ တကၠသိုလ္ႀကီးေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာ ေလဆိပ္ႀကီးေတြကလည္း ခန္႔ညားထည္ဝါလွပါတယ္။
ဒီလို အေဆာက္အအံုႀကီးေတြ ေဆာက္လုပ္ဖို႔ရာအတြက္ ဘိလပ္ေျမ၊ ေက်ာက္၊ သဲ၊ အုတ္ဟာ အေျခခံအက်ဆံုး ေဆာက္လုပ္ေရးပစၥည္းေတြ မဟုတ္ပါလား။ အဲဒီေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္ေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ အေျခခံအုတ္သားေတြကို အေျခခံအလုပ္သမားေတြျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ဖြား တိုင္းရင္းသားမိသားစုေတြ လုပ္ကိုင္ေနတာေပါ့လို႔ေျပာရင္ မထူးဆန္းတဲ့ အေၾကာင္းအရာပဲ ျဖစ္ေနေလမလား။ သို႔ေပမယ့္ စိ္တ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း အခ်က္ေလးေတြရွိေနတယ္ဆိုတာကို စုတ္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ ့ ေခၽြးေဆးပန္းခ်ီကားေတြ ေရးၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။
ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ ့ ပိသုကာလက္စြမ္းနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ အေဆာက္အအံုႀကီးေတြထဲမွာ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕က ကစုန္ကေယာက လို႔ ေခၚတဲ့ ကစြန္ကေယာက္စင္ထရယ္ ကုန္တိုက္ႀကီးကလည္း ခန္႔ထည္ဝင့္ႂကြားၿပီး ထူးျခားျပည့္စံုလွတဲ့ ပိသုကာအေဆာက္အအံုႀကီး တခုလို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ အေဆာက္အအံုႀကီးရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးတခုက ရဲတိုက္ႀကီးတခုသဖြယ္ တည္ေဆာက္ထားတာပါ။ အုတ္တခ်ပ္ခ်င္း၊ အုတ္႐ိုးတလႊာခ်င္း ညီညာ ေသသပ္ စီရီမြန္းမံထားပံုက ျမင္သူရဲ အာ႐ံုကိုညႇိဳ႕ယူဖမ္းစား ထားပါတယ္။ ေရွးေဟာင္းရဲတိုက္ႀကီးတလံုးကို ေငးေမာ့ၾကည့္ေနရသလိုဆိုပါေတာ့။ အထူးသျဖင့္ အုတ္ထု အုတ္သားေတြနဲ႔ ျခယ္မႈန္းတည္ေဆာက္ထားေလေတာ့ နီညိဳေရာင္ အုတ္တိုက္ေဟာင္းႀကီးတလံုး ေခတ္သစ္ၿမိဳ႕ျပအလယ္မွာ ျပတိုက္ႀကီးတခုအလား ထီးထီးမားမား ေတြ႔ျမင္ရတာပါ။
ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕က နန္းၿမိဳ႕ေဟာင္း၊ နန္းေတာ္ရာေဟာင္းျဖစ္တာနဲ႔အညီ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ေတြကိုလည္း ထိန္းသိမ္းေနဆဲပါပဲ။ တခ်ဳိ႕ေသာ ဗုဒၵဘာသာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြ၊ ၿမိဳ႕လယ္မွာ ယခုထိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ၾကပ္ထားတဲ့ မုခ္ဦးနဲ႔ ၿမိဳ႕႐ိုး၊ က်ဳံးနဲ႔ ေစတီေဟာင္းေတြဟာ သမိုင္းတန္ဖုိးကို အေလးအျမတ္ထားတဲ့သေဘာလို႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ သိသာျမင္သာတာကေတာ့ အုတ္ေဟာင္းတခ်ပ္၊ အုတ္႐ိုးအလႊာတိုင္းမွာ ေဟာင္းေျမ႕ေပမယ့္ နီညိဳေရာင္ယဥ္ေက်းမႈသမိုင္းကို ေဖာ္ျပေနျခင္းပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား အလုပ္သမားေတြ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္တဲ့ အုတ္က်င္းေလးေတြကို သြားေရာက္ေလ့လာခံစားၾကည့္ပါတယ္။ မအံ့ၾသေပမယ့္ မင္သက္မိစရာပါ။ အုတ္ဖုတ္တဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေလးေတြရဲ႕ အိမ္ေလးေတြက သြပ္မိုးသြပ္ကာ တဲသာသာေတြပါ။ သြပ္ကလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ဖာေထးထားတဲ့ အမ်ဳိးအစားလို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ အုတ္နဲ႔ပတ္သက္ႏွီးႏြယ္တာကို ေျပာရရင္ေတာ့ မီးေသြးမီးဖိုေလးေအာက္က ခုခံထားတဲ့ အုတ္ခဲသံုးလံုးကိုပဲ ေျပာရပါလိ္မ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ေနတဲ့ အုတ္က်င္းေလးက ေနခ်င့္စဖြယ္ေနရာေလးပါ။ ေဘးကပ္လ်က္မွာ ပန္းျခံေလးနဲ႔ လွလွပပ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ သခ်ဳႋင္းေလးတခု ရွိတယ္။ ေငြကုန္ ေၾကးက်ခံလုပ္ထားတဲ့ အုတ္ဂူေလးေတြ စီစီရီရီနဲ႔ေပါ့။
“သူေဌး အလုပ္ရွင္ေပါ့ေနာ္၊ သူ႔ေျမ သူ႔အုတ္က်င္းေပါ့။ ဒီမွာပဲေနခိုင္းတယ္။ ေရမီးလည္း ေပးထားပါတယ္။ ေရခမီးခကိုေတာ့ ေနၾကတဲ့သူေတြ စုေပးေပါ့။ ေနထိုင္မေကာင္းရင္ေတာ့ ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ ကိုယ္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခုလုပ္တဲ့ အုတ္က်င္းက သာမာန္ပါ။ အိမ္တြင္း အုတ္လုပ္ငန္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာလို ၿမိဳ႕တိုင္းလိုလို အုတ္က်င္းေတြ ဒီမွာမရွိဘူး။ ဒီႏိုင္ငံမွာက အုတ္လုပ္မယ့္ အုတ္ဖုတ္မယ့္ ေျမကို ေသေသခ်ာခ်ာ တူးေဖာ္သန္႔စင္ၿပီးမွ ဓာတ္ေငြ႔နဲ႔ အုတ္အလုပ္႐ံုႀကီးေတြမွာ ဖုတ္တာေလ၊ ခု ကၽြန္ေတာ္တို႔လုပ္တဲ့ အုတ္က်င္းက ေစာေစာကေျပာသလို အုတ္အညံ့စားလုပ္တဲ့ က်င္းေပါ့။ ေျမညံ့ေပါ့။ ဒီလို အုတ္က်င္းမ်ဳိးက ထင္းမီးကို အဓိကသံုးရတာကို။ ဒီမွာက ဂတ္စ္က ေပါတယ္။ ထင္းက ရွားတယ္။ ထင္းခုတ္ရင္ သိတ္အျပစ္ႀကီးတယ္၊ စြန္႔ပစ္ကိုင္းဖ်ားကိုင္းနားနဲ႔ ယူကလစ္သားနဲ႔ ဖုတ္ၾကတာပါ။ အုတ္ကလည္း အညံ့စားဆိုေတာ့ ေျမခင္းခဲခုေလာက္ပဲ အသံုးဝင္တယ္ေလ။ ေစ်းေပါတဲ့အုတ္ေပါ့”
အုတ္က်င္းက ျမန္မာစကား လည္လည္ဝယ္ဝယ္ေျပာတတ္တဲ့ ရွမ္းလူငယ္ေလးတေယာက္က မိတ္ဆက္ေျပာျပေနတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အုတ္က်င္းေလးရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္ ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ရင္း ဖိုထဲမထည့္ရေသးတဲ့ မို႐ိုက္ထားတဲ့၊ စီကာညီကာ တန္းထားတဲ့ အုတ္စိုေတြကို ခ်ဳိးေရတြက္ဆေနတဲ့ အုတ္လုပ္သားႀကီးကို ၾကည့္ေနမိပါတယ္။
“ဦးေလးက ဒီက်င္းမွာ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ အုတ္သူႀကီးေပါ့။ ရြံ႕အေၾကာင္းလည္း သိတယ္။ ထင္းအေၾကာင္း မီးအေၾကာင္းလည္း သိတယ္။ သူေဌးက ဦးေလးေျပာရင္ အကုန္ၿပီး။ စားဝတ္ေနေရး က်န္းမာေရး အကုန္ေပါ့။ ဦးေလးကို သူေဌးကေပါ့ေနာ္။ အုတ္က်င္း ပိုင္ရွင္ေပါ့။ ယုံၾကည္တာ။ သူက ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ သစၥာရွိရွိလုပ္ေနတာကိုး။ ဒီအလုပ္က ဘယ္သူမွ မျမဲဘူးေလ။ တျခားအလုပ္ေတြထက္ ဆင္းရဲပင္ပန္းတယ္။ ေလးလံတယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ခလစာ အျပည့္ရပါတယ္။ အလုပ္ေကာင္းမေတြ႔ခင္ ေခတၱယာယီဝင္လုပ္တဲ့ အလုပ္မ်ဳိးေပါ့။ ဒီအုတ္လုပ္ငန္းနဲ႔ ေဘာက္အုတ္လုပ္ေခၚတဲ့ ဘိလပ္ေျမ အုတ္လုပ္ငန္းက ကဲြျပားေပမယ့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲတာက တူတယ္။ ဒီအလုပ္ကို သူတို႔ထို္င္းေတြ မလုပ္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာျပည္သားေတြပဲ ခဏတျဖဳတ္ ဝင္လုပ္ၾကတာ။ အုတ္က်င္းနဲ႔ အုတ္လုပ္ငန္း၊ ေဘာက္အုတ္လုပ္ငန္းေတြအေၾကာင္းေျပာရင္ ေသခ်င္ေစာ္နံ သြားမယ္” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က သိခ်င္ၾကားခ်င္တာေပါ့လို႔ေျပာေတာ့ “ဟုိဘက္မွာ ေတြ႔လား”တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ လည္ဆန္႔ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ “သူတို႔က သခ်ဳႋင္း။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ပန္းျခံေလ။ ဒီထဲမွာ ဘဝေတြရွိတယ္ တဲ့။ အကိုသိခ်င္ရင္ ေျပာျပပါအုန္းမယ္” တဲ့။
နားဆင္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေမာင္လြမ္းဏီ
၂၄- ၁၁- ၂၀၁၀
လြတ္လပ္တဲ့ အာရွအသံ (RFA) မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။
သ႐ုပ္ေဖာ္ – ေမာင္ေမာင္တင္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
