>
ဇူလုိင္ ၃၊ ၂၀၁၁
ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရးေတြ က်ေနာ္တုိ႔ႏိုင္ငံမွာ ျပန္လည္ထြန္းကားဖုိ႔နဲ႔ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းက ျမန္မာစစ္အုပ္စုနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစု၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုကိုယ္စားလွယ္မ်ား
သုံးပြင့္ဆိုင္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး ညႇိႏိႈင္းေျဖရွင္းျခင္းပဲျဖစ္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ လက္ခံယံုၾကည္ထားၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ယံုၾကည္မႈအတိုင္း စစ္အုပ္စုကို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးဖုိ႔၊ ဒိုင္ယာေလာ့ (Dialogue) လုပ္ဖုိ႔ေတာင္းဆိုခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္ခဲ့ပါၿပီ။ အခုထိေတာ့ စစ္အုပ္စုက လုံးဝလက္မခံ ျငင္းဆန္ေနဆဲပါ။
တကယ္ေတာ့လဲ ျပႆနာေတြ၊ ပဋိပကၡေတြ၊ စစ္ပြဲေတြ၊အားလုံးဟာ ဘယ္လိုက စခဲ့စခဲ့ နာက္ဆုံးအဆင့္မွာႏွစ္ဖက္ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ အဆုံးသတ္ရတာပါ။ ဒါေပမည့္ ဒိုင္ယာေလာ့တိုင္းဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ရလဒ္ကို မဖန္တီးႏိုင္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ တဘက္ရန္သူက အင္အားႀကီးမားၿပီး အႏိုင္ရေနခ်ိန္မွာ ဒိုင္ယာေလာ့ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္မရွိသလို ျဖစ္ျပန္ရင္လဲ အားနည္းတဲ့ဘက္က အ႐ႈံးေပးလက္နက္ခ်ရတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ အဆုံးသတ္တတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ႏိုင္ငံကို ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီအစိုးရက နယ္ခ်ဲ႕ေတာ့ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္ သုံးႀကိမ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ စစ္ပြဲသုံးခုစလုံးကို ႏွစ္ဖက္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးၿပီး အဆုံးသတ္ခဲ့ရေပမယ့္ အဲဒီေဆြးေႏြးပြဲေတြက က် ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လိုအ႐ႈံးေပးရမယ္ဆိုတာကို ျပ႒ာန္းအတည္ျပဳတဲ့ပြဲေတြပဲျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အက္တလီေခါင္းေဆာင္တဲ့ ၿဗိတိသွ်အစိုးရတုိ႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ျမန္မာျပည္သူေတြဘက္က ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ားရဲ့ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ ညီညြတ္အားေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္၊ လြတ္လပ္ေရးရယူဖုိ႔ စိတ္ဓာတ္ထက္သန္ ျပင္းထန္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ စစ္အေတြ႕အၾကဳံ၊ လူထုတိုက္ပြဲအေတြ႕အၾကဳံျမင့္မားၿပီး ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္လြတ္လပ္ ေရးကိုအရယူဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့အခ်ိန္၊ တဘက္မွာ ၿဗိတိသွ်အစိုးရအေနနဲ႔က ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီးမွာ ဦးေဆာင္တိုက္ခိုက္ခဲ့ရလုိ႔ ပင္ပန္းၿပီး စီးပြါးေရးအၾကပ္အတည္း၊ ႏိုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရၿပီး အားနည္းေနတဲ့အခ်ိန္ပါ၊ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ အဲဒီ ေဆြးေႏြးပြဲကေန ျမန္မာႏိုင္ငံကို တႏွစ္အတြင္းလြတ္လပ္ေရးေပးမယ္ဆိုတဲ့ ကတိကဝတ္ကိုရခဲ့တာပါ၊
ဒီေတာ့ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးဖုိ႔ေတာင္းဆိုတာမွန္ေပမည့္ ကိုယ့္ဘက္က အင္အားမေကာင္းရင္ ဒိုင္ယာေလာ့ဆိုတာ ျဖစ္လာႏိုင္စရာမရွိဘူး ဆိုတာရယ္၊ ျဖစ္ရင္ေတာင္မွ တန္းတူညီမွ်ေဆြးေႏြးခြင့္ရၿပီး အားလုံးအတြက္အက်ိဳးရွိတဲ့ ရလာဒ္ေတြ ထြက္ေပၚလာမည့္အေျခအေနမ်ဳိးမွာ မရွိပဲ ကိုယ့္ဘက္ကပဲ ေလွ်ာ႕ၿပီးရင္း ေလွ်ာ႕ရတဲ့အေျခအေနမ်ဳိးကိုပဲ ေရာက္ေစႏိုင္ပါတယ္၊ စစ္အစိုးရက တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ သီးျခားေဆြးေႏြးမႈေတြ လုပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ အဲဒီေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ စစ္အုပ္စုက အေပၚစီးကေန “ခင္ဗ်ားတုိ႔ လက္နက္ခ်ၾက၊ ဥပေဒေဘာင္ထဲဝင္လာၾက။ က်ဳပ္တုိ႔ကို မဆန္႔က်င္နဲ႔။ ဒါဆို ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို က်ဳပ္တုိ႔က သူေကာင္းျပဳမယ္” လုိ႔ဆိုၿပီး လက္ေအာက္ခံျပဳေရး ေဆြးေႏြးတာမ်ဳိးပဲျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကခ်င္က မထုေနာ္တုိ႔၊ စခံုတရိန္းတုိ႔၊ ပအို႔က ေအာင္ခမ္းထီတုိ႔၊ ကရင္က ဖဒိုေအာင္ဆန္းတုိ႔ကေတာ့ သူေကာင္းျပဳခံၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ေတာ္လွန္ေရးကို ေက်ာခိုင္းသြားၾကၿပီး သေဘာမတူတဲ့အဖြဲ႕ေတြကေတာ့ စစ္အုပ္စုရဲ႕ထိုးစစ္ကို ရင္ဆိုင္ေန ၾကရပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အေရးအႀကီးဆုံးက ဒိုင္ယာေလာ့ကို ေတာင္းဆိုေနတဲ့တခ်ိန္တည္းမွာပဲ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုႀကီး အား ေကာင္းၾကံ့ခိုင္ညီညြတ္ၾကဖုိ႔ လိုအပ္သလို တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားကလဲ စစ္အုပ္စုက တဖြဲ႕ျခင္း ခြဲျခားတိုက္ခိုက္တာ၊ စည္း႐ုံးတာကို စုေပါင္းၿပီး ညီညီညာညာတုံ႕ျပန္ၾကဖုိ႔လိုပါတယ္။ အဲဒီလို ဒီမိုကေရစီအင္အားစုႀကီးနဲ႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ား အားေကာင္းမွ၊ ညီညြတ္မွ၊ ခိုင္မာမွ စစ္အုပ္စုနဲ႔ တန္းတူညီမွ်ေဆြးေႏြးႏိုင္ၾကမွာပါ၊
က်ေနာ္က ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရးကို ေထာက္ခံသူပါ၊ ဒါေပမယ့္လည္း က်ေနာ္တုိ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုႀကီးနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ား အားေကာင္းသန္မာညီညြတ္မွနဲ႔ စစ္အုပ္စုအားနည္းမွပဲ က်ေနာ္တုိ႔ေတာင္းဆိုတဲ့ ဒိုင္ယာေလာ့ဆိုတာျဖစ္မယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ထားပါတယ္။ အဲဒီလို ဒိုင္ယာေလာ့မ်ဳိးျဖစ္မွပဲ အားလုံးအတြက္ အက်ဳိးရွိတဲ့ရလဒ္ေတြထြက္ႏိုင္မယ္လုိ႔ အခိုင္အမာယံုၾကည္ပါ တယ္။ ဒါေပမည့္လဲ ျပည္တြင္းကေန ထြက္ေျပးလာသူ တေယာက္မုိ႔ ျပည္တြင္းက ဒီမိုကေရစီအင္အားစုႀကီး အားေကာင္းခိုင္မာေရး ဆိုတာကို အေဝးက စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ေထာက္ပံ့႐ံုကလြဲလုိ႔ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္သူပါ။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ား ညီညြတ္ ခိုင္မာေအာင္ဆိုတာလည္း ဆုေတာင္းေပး႐ံုကလြဲလုိ႔ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပါ။ က်ေနာ္တတ္ႏိုင္တာ တခုကေတာ့ စစ္အုပ္စုအားနည္းေရး အတြက္ အေမရိကန္အစိုးရကဦးေဆာင္ၿပီး စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေတြနဲ႔ စစ္အုပ္စုရဲ့ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ၊ ေငြဝင္လမ္းေၾကာင္းေတြကို တားျမစ္ ေအာင္ လံႈ႕ေဆာ္စည္း႐ုံးတာပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ့ လူသတ္ယႏၱယားႀကီးကို အင္အားျဖည့္ဖုိ႔၊ လက္နက္ တပ္ဆင္ဖုိ႔ ေငြေၾကးအေျမာက္အမ်ားသုံးစြဲြ ေနပါတယ္။ အဓိက႐ုဏ္းေတြကိုဟန္႔တားဖုိ႔၊ ဒီမိုကေရအင္အားစုႀကီးကို ႏွိမ္ႏွင္းဖုိ႔အတြက္ သူတုိ႔ရဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးလုပ္ငန္းေတြအ တြက္ေငြေၾကးအေျမာက္အမ်ားသုံးစြဲပါတယ္။ အဲဒါအျပင္ သူတုိ႔နဲ႔ မိသားစုေတြရဲ႕အက်ဳိးစီးပြား အတြက္ တိုင္းျပည္ရဲ့ အဖိုးတန္သယံဇာတပစၥည္းေတြ၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြ၊ ကြၽန္းသစ္ေတြ၊ သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ေတြကို ျပည္ပကို ေရာင္းစားၿပီး ရရွိတဲ့ေငြေၾကးေတြကို ျပည္ပဘဏ္ေတြမွာ ခိုးဝွက္ျမႇဳပ္္ႏွံထားတာပါ။
ရဲတံခြန္နဲ႔ ရတနာကထြက္တဲ့ ဓာတ္ေငြ႕ေတြကို ထိုင္းႏိုင္ငံကိုေရာင္းတာကတင္ တႏွစ္ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း (၅၀၀) ေက်ာ္ရရွိၿပီး စေရာင္းခ်ိန္ကေန ဒီကေန႔အထိ ေဒၚလာသန္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာရခဲ့ၿပီးျဖစ္ေပမည့္ အဲဒီပိုက္ဆံေတြဟာ လူထုရဲ့ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရးကိစၥေတြအတြက္ မဟုတ္ခဲ့ပါ။ ဒီေတာ့ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔တာ၊ သူတုိ႔ ခိုးဝွက္ျမႇဳပ္ႏွံထားတဲ့ ပိုက္ဆံ ေတြ၊ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္တာ၊ တားျမစ္တာေတြဟာ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့အေရးယူမႈလုိ႔ က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ ေငြဝင္လမ္းေၾကာင္းေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ပိတ္ဆို႔ႏိုင္မယ္ဆိုရင္၊ သူတုိ႔ရဲ့ ျပည္ပမွာသိမ္း ဆည္းထားတဲ့ ေငြေၾကးေတြ၊ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ စစ္အုပ္စုဟာ တေျဖးေျဖးနဲ႔ အားနည္းလာလိမ့္ မယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ထားပါတယ္။ အဲဒီလို ယံုၾကည္တဲ့အတြက္ အေမရိကန္အစိုးရကို ျမန္မာ႔ဒီမိုကေရစီအင္အားစုႀကီးကို အျမင့္မားဆုံး ေထာက္ခံပံ့ပိုးဖုိ႔နဲ႔ ျမန္မာစစ္အုပ္စုကို အျပင္းထန္ဆုံး ပိတ္ဆို႔အေရးယူဖုိ႔ စည္း႐ုံးလံႈ႕ေဆာ္ေနခဲ့တာ အခုဆို (၁၀) ႏွစ္ရွိပါၿပီ။
လြန္ခဲ့တဲ့ (၂) ႏွစ္ သမၼတအိုဘားမားတက္လာတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕မူဝါဒကို ျပန္လည္သုံး သပ္ၿပီး ဆန္ရွင္နဲ႔ဖိအားေပးမႈေတြကို ဆက္လက္ဆုတ္ကိုင္ထားၿပီး တခ်ိန္တည္းမွာ ျမန္မာစစ္အုပ္စုနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းမယ္ဆိုတဲ့ (Pragmatic Engagement Policy) မူဝါဒကို ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာမယ္ဆိုရင္ အေမရိကန္အစိုးရ ကလည္း ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ဒိုင္ယာေလာ့လုပ္မယ္ေပါ့။ အဲဒီ မူဝါဒသစ္ကို က်ေနာ္ေထာက္ခံပါတယ္။ အရင္တုံးက အေမရိကန္ က စစ္အုပ္စုကို ၾကားလူကတဆင့္ဆက္ဆံၿပီး အေျပာင္းအလဲလုပ္ဖုိ႔တိုက္တြန္းခဲ့တယ္။ အခု ၾကားလူ/ၾကားႏိုင္ငံကို မသုံးေတာ့ပဲ တိုက္႐ိုက္စကားေျပာမယ္။ စစ္အုပ္စုက အျပဳသေဘာတုန္႔ျပန္မွ၊ အေျပာင္းအလဲေတြလုပ္မွ ဆန္ရွင္ကို ႐ုပ္သိမ္းမယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းမြန္ တဲ့ မူဝါဒတရပ္ပါ။ ဒါေပမည့္ အဲဒီလို တိုက္႐ိုက္ဆက္ဆံမႈအေပၚမွာ စစ္အုပ္စုက အျမတ္ထုတ္ အခြင့္အေရးယူၿပီး ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားေပးမႈ ေတြကို ေဝဝါးေအာင္၊ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ လွည့္ဖ်ားႏိုင္တာမုိ႔ သတိႀကီးႀကီးထားဖုိ႔ အၾကံျပဳေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အာဏာရွင္မ်ားနဲ႔ ဒိုင္ယာေလာ့လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အထက္ကတင္ျပခဲ့သလို ကိုယ့္ဘက္က အားေကာင္းဖုိ႔လိုပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ အာဏာရွင္က ဒိုင္ယာေလာ့ဆိုတာကို ေလးစားမႈမရွိပဲ တဖက္က အားနည္းလုိ႔၊ အေရးနိမ့္ေနလုိ႔ စကားေျပာဖုိ႔ကမ္းလွမ္းတာလုိ႔ ျမင္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို ျမင္တဲ့အခါက်ေတာ့ အာဏာရွင္က သူလိုခ်င္တာကိုပဲ တဘက္သတ္ေတာင္းဆိုၿပီး သူ႔ဘက္ကေတာ့ တစံုတရာ ျပန္ေပးဖုိ႔ စဥ္းစားမွာမဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က အေမရိကန္အစိုးရကို ကိုယ့္ဘက္က အားေကာင္းေအာင္အရင္လုပ္ဖုိ႔၊ ဒိုင္ယာေလာ့ လုပ္မည့္အခ်ိန္ကာလကို (၁) ႏွစ္ျဖစ္ေစ၊ (၂) ႏွစ္ျဖစ္ေစ အတိအက်သတ္မွတ္ဖုိ႔၊ အဲဒီ တိက်တဲ့အခ်ိန္ဇယားထဲမွာ ကိုယ့္ဘက္က လိုခ်င္ တာေတြ၊ (ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံး ခြၽင္းခ်က္မရွိလႊတ္ေပးဖုိ႔၊ လူ႕အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ ရပ္တန္႔ဖုိ႔၊ ႏိုင္ငံသားအားလုံး တိုင္းျပည္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္အတြင္းမွာ လြတ္လပ္စြာ ပါဝင္ခြင့္ျပဳဖုိ႔၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစု၊ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးၿပီး မတူညီမႈေတြကို ညႇိႏိႈင္းေျဖရွင္းဖုိ႔) စတာေတြကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ေတာင္းဆိုဖုိ႔၊ ၿပီးေတာ့ စစ္အုပ္စုက အျပဳသေဘာတုန္႕ျပန္ရင္ ကိုယ့္ဘက္က လိုက္ေလ်ာႏိုင္တာေတြကို ခ်ျပဖုိ႔နဲ႔ စစ္အုပ္စုက မတုန္႔ျပန္ ရင္ ကိုယ့္ဘက္က ပိုၿပီးအေရးယူႏိုင္တာေတြကို ျပင္ဆင္ထားဖုိ႔၊ အဲသလို အၾကံျပဳခဲ့ပါတယ္။ အခုထိေတာ့ အေမရိကန္ရဲ့ စစ္အုပ္စုနဲ႔ ဒိုင္ယာေလာ့ဟာ ႏွစ္ႏွစ္သာၾကာလာတယ္။ ဘာရလာဒ္မွမထြက္ဘူးဆိုတာကိုဝန္ခံၾကေပမည့္ က်ေနာ္အၾကံျပဳသလို ျဖစ္မလာေသးပါ။
တဖက္မွာလည္း ဆန္ရွင္ဟာ ထိေရာက္မႈမရွိဘူး ဆိုၿပီး အေမရိကန္အစိုးရကို ဆန္ရွင္ေတြလုံးဝရုတ္သိမ္းၿပီး စစ္အုပ္စုနဲ႔ ရင္းႏွီးေအာင္ ဆက္ဆံဖုိ႔ တိုက္တြန္းလံႈ႕ေဆာ္ေနၾကသူေတြလဲအမ်ားႀကီးပါ။ သူတုိ႔ရဲ့ အဓိကေဝဖန္ခ်က္ကေတာ့ တ႐ုတ္အစိုးရက ျမန္မာစစ္အုပ္စုကို စီးပြားေရးအေထာက္အပံ့နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအကာအကြယ္ေပးေနတာမုိ႔ အေမရိကန္ရဲ့ ဖိအားေပးမႈဟာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမရွိဘူးလုိ႔ ဆိုပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈကို႐ုတ္သိမ္း၊ ျမန္မာစစ္အုပ္စုကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးဆက္ဆံၿပီး ယံုၾကည္မႈရေအာင္ႀကဳိးစားရင္ တေျဖး ေျဖးနဲ႔ အေျပာင္းအလဲေတြလုပ္ေအာင္ စည္းရုံးသိမ္းသြင္းႏိုင္လိမ့္မယ္၊ တ႐ုတ္လက္ထဲကေန ျမန္မာစစ္အုပ္စုကို ဆြဲထုတ္ႏိုင္ဖုိ႔က ပိုအေရးႀကီးတယ္လုိ႔ အဲဒီဉာဏ္ႀကီးရွင္မ်ားက ေႂကြးေၾကာ္ၾကပါတယ္။
တ႐ုတ္ရဲ႕အကာအကြယ္ေပးမႈေၾကာင့္ အေမရိကန္ရဲ႕ဖိအားေပးမႈေတြ ထိေရာက္သင့္သေလာက္ မထိေရာက္ဘူးဆိုတာ အတိုင္းအတာ တခုထိေတာ့မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္အစိုးရက အာဏာရွင္မ်ားအားလုံးရဲ့ ဖခင္ႀကီး၊ သူကိုယ္တိုင္က သူ႕ျပည္သူေတြကို အကန္႔ အသတ္ေတြ၊ အၾကမ္းဖက္မႉေတြနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသလို တကမၻာလုံးက အာဏာရွင္အစိုးရမ်ားကို ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေနသူျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္ရဲ႕တန္ဘိုးထားမႈေတြက အေရွ႕နဲ႔အေနာက္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ၾကပါတယ္။ တ႐ုတ္က ဒီမိုကေရစီ၊ တရားမွ် တမႈနဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတာကို ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ့ အာဏာကို ၿခိမ္းေျခာက္မႈအျဖစ္သေဘာထားတယ္။ အေမရိကန္က ဒီမိုကေရစီ၊ တရားမွ်တမႈ နဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတာကို လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတိုင္းမွာ မလြဲမေသြရွိသင့္တဲ့၊ လူသားတိုင္း ခံစားပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ အေျခခံရပိုင္ခြင့္ မ်ားလုိ႔ ယံုၾကည္တယ္။ တ႐ုတ္အစိုးရက အာဏာဟာ ေသနတ္ေျပာင္းဝမွာတည္တယ္လုိ႔က်င့္သုံးၿပီး အေမရိကန္က အာဏာဆိုတာ
လူထုရဲ႕လြတ္လပ္စြာေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္မႈနဲ႔ပဲ ရရွိသင့္တယ္လုိ႔ လက္ခံတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တန္ဘိုးထားမႈျခင္း ဆန္႔က်င္ၾကတဲ့ေနရာမွာ အေမရိကန္အစိုးရကို သူ႕ရဲ႕တန္ဘိုးထားမႈေတြကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီး တ႐ုတ္အစိုးရလို က်င့္ၾကံဖုိ႔ေတာင္းဆိုတာ အဓိပၸါယ္မရွိပါ။
ျမန္မာစစ္အုပ္စုနဲ႔ ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္သြားရင္ အေျပာင္းအလဲေတြလုပ္ေအာင္ ေျဖးေျဖးခ်င္း စည္း႐ုံးႏိုင္လိမ့္မယ္လုိ႔ဆိုတာလဲ စိတ္ကူးယဥ္ တာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အေမရိကန္က အီဂ်စ္သမၼတ မူဘာရက္ကို မဟာမိတ္အျဖစ္ဆက္ဆံၿပီး အေထာက္အပံ့ေတြအမ်ားႀကီးေပးၿပီး ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲေတြလုပ္ဖုိ႔ စည္း႐ုံးခဲ့ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ပါ။ လူထုရဲ့အခြင့္အေရးေတြကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ၿပီး လူထုကို အၾကမ္းဖက္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ မူဘာရက္ဟာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ လူထုအံုႂကြမႈေတြကဖယ္ရွားမွပဲ အာဏာက ဆင္းေပးရတာပါ။ ဆီးရီးယား သမၼတ အာဆတ္ကိုလဲ အေျပာင္းအလဲလုပ္မည့္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္လုိ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကဘူးပါတယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီအစိုးရေတြအားလုံးက ျပည္သူေတြရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပမႈကို အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္ႏွိမ္နင္းေနတဲ့ အာဆတ္ကို ဝိုင္းဝန္း႐ံႈ႕ခ် ေနၾကရပါၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ေတာင္းဆိုေနတဲ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆိုတာ ျမန္မာစစ္အုပ္စုနဲ႔ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအၾကား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အုပ္စုနဲ႔ အေမရိကန္အပါအဝင္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ားရဲ႕ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးမဟုတ္ပါ။
ေနာက္တခ်က္က ဆန္ရွင္ကမထိေရာက္ဘူးဆိုရင္ အေမရိကန္ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္က ဥပေဒျပ႒န္းခ်မွတ္ထားတဲ့ အေရးယူမႈေတြကို အေမရိကန္အစိုးရက အျပည့္အဝ၊ ထိထိေရာက္ေရာက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ရဲ႕လားဆိုတာကိုလည္း ျပန္လည္သုံးသပ္သင့္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အေမရိကန္အစိုးရဟာ ဥပေဒနဲ႔ ျပ႒န္းထားတဲ့အေရးယူမႈေတြကို အျပည့္အဝအေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းမရွိေသးဘူး။ အေမရိကန္သံတမန္ေတြကိုယ္တိုင္က ဆန္ရွင္ကို အေရးႀကီးတဲ့လက္နက္တခုအျဖစ္ အသုံးမခ်ၾကဘူးလုိ႔ ေထာက္ျပခ်င္ပါတယ္။
အေမရိကန္သံတမန္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ဆန္ရွင္ဆိုတာကို အက်ိဳးရွိတဲ့လက္နက္တခုလုိ႔မျမင္ပဲ သူတုိ႔ရဲ႕သံတမန္ေရးရာအားထုတ္မႈမွာ အဟန္႔အတားတခုလုိ႔ျမင္ပါတယ္။ ဒီဆန္ရွင္ေၾကာင့္ သူတုိ႔ဟာ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေတြမွာ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခြင့္မရ၊ ေတြ႕ဆံုခြင့္မရ၊ သူတုိ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားလာလုိ႔မရတာလုိ႔ အျပစ္ျမင္ၾကပါတယ္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္က ျမန္မာႏိုင္ငံကတင္ပို႔တဲ့သြင္းကုန္ေတြကို ပိတ္ဆို႔တဲ့အေရးယူမႈပါဝင္တဲ့ (Burmese Freedom and Democracy Act of 2003) ကို ဥပေဒျပ႒န္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဥပေဒက သမၼတက ဇူလိုင္လထဲမွာ လက္မွတ္ေရးထိုးအတည္ျပဳၿပီး တလအၾကာ ဩဂုတ္လထဲမွာမွ အသက္ဝင္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ စက္တင္ဘာလထဲမွာလုပ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ၾကားနာပြဲတခုမွာ အဲဒီတုံးက ဒုလက္ေထာက္ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးလုပ္ေနတဲ့ပုဂိၢဳလ္က ဒီသြင္းကုန္ပိတ္ဆို႔မႈေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံုေတြ ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ပိတ္ရၿပီး
အမ်ဳိးသမီးေလးေတြ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ အလုပ္ျပဳတ္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕မိန္းကေလးေတြ ျပည့္တန္ဆာ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္လုိ႔ ထြက္ဆိုသြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူထြက္ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ သြင္းကုန္ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈက သက္ေရာက္မႈရွိတာ ရက္ပိုင္းေလးပဲ ရွိပါ ေသးတယ္။ သူေျပာသလို ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္အစိုးရထိပ္္တန္းအရာရွိ ကိုယ္တိုင္ကေျပာတာမုိ႔ ကမာၻတဝွမ္းက သတင္းစာေတြမွာ ထိပ္္တန္းသတင္းတပုဒ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး အခုထိလဲ ဆန္ရွင္သည္ သာမာန္ျပည္သူမ်ားကိုသာ ထိခိုက္သည္လုိ႔ ေျပာခ်င္သူမ်ား အတြက္ ထာဝရကိုးကားစရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အဲဒီအရာရွိလည္း တာဝန္ကအနားယူၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ဆန္ရွင္ေတြ ရုတ္သိမ္းေပးဖုိ႔ အႀကီးအက်ယ္ေလာ္ဘီလုပ္ေနတဲ့ စီးပြားေရးေကာ္ပိုေရးရွင္းမ်ားကိုယ္စားျပဳအဖြဲ႕တဖြဲ႕ရဲ႕ အႀကီးအကဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက အေမရိကန္သံတမန္တခ်ဳိ႕ကိုယ္တိုင္က အစိုးရရဲ႕ ဆန္ရွင္မူဝါဒကို ထိထိေရာက္ေရာက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမည့္အစား သူတုိ႔ကိုယ္တိုင္က ဆန္ရွင္ကို ျပစ္တင္ေဝဘန္ၿပီး အားနည္းေအာင္လုပ္ေနၾကတာပါ။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္က Tom Lantos Block Burmese JADE Act of 2008 ကို ျပဌန္းအတည္ျပဳပါတယ္။ အဲဒီဥပေဒမွာပါတဲ့အေရးယူမႈေတြထဲမွာ ထင္ရွားတာ (၂) ခုက စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ သူတုိ႔ကို စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးေထာက္ပံ့ေနသူေတြကို ပစ္မွတ္ ထား အေရးယူတဲ့ Targeted Financial Sanctions နဲ႔ သူတုိ႔ရဲ့ ေငြေၾကးကိစၥေတြကို စီမံခန္႔ခြဲေပးေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားဘဏ္ေတြကိုအေရး ယူတဲ့ Banking Sanction ပါ။ အဲဒီဥပေဒအရ အေမရိကန္ ဘဏၰာေရးဝန္ႀကီးဌာနက စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ မိသားစုဝင္ေတြ၊ အလိုေတာ္ရိ စီးပြားေရးသမားေတြကို နာမည္ပ်က္စာရင္းထဲ (Specially Designated Nationals/SDN) ထည့္သြင္းၿပီး အေရးယူမႈေတြ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမည့္လည္း ဒီကေန႔ အေမရိကန္အစိုးရက ပစ္မွတ္ထားအေရးယူတဲ့ နာမည္ပ်က္စာရင္းဝင္ပုဂိၢဳလ္မ်ားအေရအတြက္ဟာ ဥေရာပသမဂၢက ျပည္ဝင္ခြင့္မျပဳဖုိ႔ ျငင္းဆိုထားတဲ့အေရအတြက္နဲ႔ ဩစေၾတးလ်အစိုးရက ပစ္မွတ္ထားအေရးယူထားတဲ့အေရ အတြက္ထက္ အမ်ားႀကီးနည္းေနပါတယ္။ ဥေရာပသမဂၢနဲ႔ ဩစေၾတးလ်အစိုးရကအေရးယူထားတဲ့ အလိုေတာ္ရိတခ်ဳိ႕ဟာ ဒီကေန႔ အထိ အေမရိကန္အစိုးရရဲ႕အေရးယူမႈကေန ကင္းလြတ္ေနဆဲျဖစ္တာကို အံ့ဩဖြယ္ေတြ႕ရပါတယ္။
ပိုၿပီးအေရးႀကီးတဲ့ Banking Sanction ကိုေတာ့ အေမရိကန္အစိုးရက လုံးဝအေကာင္အထည္ေဖာ္တာမေတြရပါဘူး။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က အဲဒီဆန္ရွင္နဲ႔ အေမရိကန္အစိုးရက ေျမာက္ကိုရီးယားအစိုးရ မကာအိုဘဏ္တခုမွာလွ်ိဳ႕ဝွက္အပ္ႏွံထားတဲ့ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း (၂၀) ေက်ာ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ႏိုင္လုိ႔ ေနာက္ဆုံးမွာ ကင္ဂ်ဳံးအီက ေျခာက္ႏိုင္ငံေဆြးေႏြးပြဲမွာ ျပန္ပါဖုိ႔ ကတိျပဳရတာပါ။ အခု ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြေရာ၊ အလိုေတာ္ရိစီးပြားေရးသမားေတြေရာ တိုင္းျပည္တြင္းက သယံဇာတေတြ၊ ျပည္သူလူထုရဲ့အက်ဳိးစီးပြားေတြကို ခိုးဝွက္လုယူထားတဲ့ ေဒၚလာ သန္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို ျပည္ပႏိုင္ငံတခ်ဳိ႕ကဘဏ္ေတြမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထားၾကတာပါ။ အဲဒီေငြေၾကးေတြကိုသာထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ စစ္အုပ္စုကို အႀကီးအက်ယ္အားနည္းေစမွာပါ။
ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဆန္ရွင္က မထိေရာက္ဘူးဆိုတာဟာ အေမရိကန္သံတမန္ေတြက ထိေရာက္မႈရွိေအာင္ အသုံးမခ်တာရယ္၊ အေမရိကန္အစိုးရကိုယ္၌က ဆန္ရွင္ကိုအျပည့္အဝအေကာင္အထည္မေဖာ္ေသးလုိ႔ျဖစ္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ ရဲရဲႀကီးေျပာႏိုင္ပါတယ္။
ကိုယ့္ဘက္က အင္အားေကာင္းမွ တန္းတူညီမွ် စကားေျပာလုိ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ဒီ႔အတြက္ ကိုယ့္ဘက္ကအင္အားကို အျမင့္မားဆုံးျဖစ္ ေအာင္ တည္ေဆာက္ဖုိ႔နဲ႔ ျမန္မာစစ္အုပ္စုကို စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးအေရးယူမႈေတြနဲ႔ အားအင္ခ်ိနဲ႔ေအာင္ အျပင္းထန္ဆုံး ဖိအားေပးေရး ႏွစ္ခုဟာ အေရးအႀကီးဆုံးျဖစ္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း က်ေနာ္တုိ႔က အေမရိကန္အစိုးရကို လက္ရွိခ် မွတ္ထားတဲ့ဥပေဒအရ အေရးယူမႈေတြကို အျပည့္အဝနဲ႔ ထိေရာက္ေအာင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔၊ စစ္အုပ္စုနဲ႔ေဆြးေႏြးတာကို တိက်တဲ့အခ်ိန္စာရင္းသတ္မွတ္ဖုိ႔၊ သတ္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ကာလအတြင္း ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္တဲ့အေျခအေနေတြအေပၚမွာ ေကာင္းရင္ ေကာင္းသလို၊ ဆိုးရင္ဆိုးသလို တုန္႔ျပန္ႏိုင္ရန္အဆင္သင့္ရွိဖုိ႔ တိုက္တြန္းေနၾကတယ္။ အဲဒီလိုတိုက္တြန္းရာမွာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ U.S. Campaign for Burma အဖြဲ႕ဝင္မ်ား၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတဝွမ္းက ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးေထာက္ခံသူမ်ားနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႕ အစည္းမ်ား၊ ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားရဲ႕ ကူညီအားေပးမႈနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာပါ။
ဒီလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ အဆင့္တဆင့္အေနနဲ႔ ဇြန္လ (၂၇) ရက္ေန႔က ျမန္မာစစ္အုပ္စုကို ႏိုင္ငံေရးအရ၊ စီးပြားေရးအရ ေထာက္ခံပံ့ပိုးေနတဲ့ အလိုေတာ္ရိစီးပြားေရးသမားနဲ႔ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးသမား (၄၂) ေယာက္ရဲ႕အမည္စာရင္းကို အေမရိကန္ဘဏၰာေရးဝန္ႀကီးထံ က်ေနာ္တုိ႔ တရားဝင္တင္သြင္းၿပီး ဒီပုဂိၢဳလ္ေတြကို အေမရိကန္အစိုးရက ပစ္မွတ္ထားအေရးယူဖုိ႔ ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။ (အဲဒီ အလိုေတာ္ရိ ၄၂ ေယာက္စာရင္းကို ေအာက္မွာၾကည့္ပါ၊) ဒီ (၄၂) ဦးစာရင္းကိုလည္း ျပည္တြင္းက မိတ္ေဆြမ်ား၊ ရဲေဘာ္မ်ားရဲ႕အကူအညီနဲ႔ ျပဳစုခဲ့တာပါ။သိပ္ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ စာရင္းေတာ့မဟုတ္ေသးပါ။ အမွားအယြင္းအခ်ဳိ႕လည္း ရွိပါတယ္။ ျပည္သူမ်ားရဲ့ အၾကံျပဳခ်က္၊ ျဖည့္စြက္ခ်က္ေတြကိုလလည္း ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ တေယာက္ကေထာက္ျပလုိ႔ ဥႆာယူႏိုက္တက္ ေဘာလုံးကလပ္ရဲ႕ပိုင္ရွင္ဟာ ေအာင္ေက်ာ္မိုးမဟုတ္ပဲ ေအာင္မိုးေက်ာ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဧရာဝတီ မဂၢဇင္းရဲ႕ဘေလာ့ကိုပို႔တဲ့ မွတ္ခ်က္တခုအရ စစ္ကိုင္း ေဒသႀကီး ေကာလင္းၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္ ပင္လယ္ဘူးၿမိဳ႕ကေလးမွာ ရုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္လြင္မိုးရဲ႕ သတၱဳတူးေဖာ္ေရးကုမၸဏီက ေဒသခံ ေတြရဲ႕လုပ္ကြက္ေတြကို စစ္တပ္နဲ႔ေပါင္း အဓမၼသိမ္းဆည္းၿပီး လုပ္ငန္းလုပ္ေနတာေတြ၊ လမ္းေတြကိုဖ်က္ၿပီး ၿမိဳ႕ကေလးကို နစ္နာ အ႐ုပ္ဆိုးေအာင္လုပ္ေနတာေတြ သိရပါတယ္။ အလိုေတာ္ရိစာရင္းမွာ ထည့္သြင္းရမည့္ အျခားပုဂိၢဳလ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္။ လူထုရဲ႕အၾကံျပဳခ်က္ေတြနဲ႔ အလိုေတာ္ရိမ်ားစာရင္းကို ပိုၿပီး ျပည့္စံုေအာင္ျပဳစုၿပီး အေမရိကန္အစိုးရက အေရးယူေအာင္ ဆက္ၿပီး ေတာင္းဆိုပါ့မယ္။
Banking Sanction ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔အတြက္လဲ ဇြန္ (၂) ရက္ေန႔က ေအာက္လႊတ္ေတာ္ ႏိုင္ငံျခားေရးရာေကာ္မီတီက က်င္းပတဲ့ ၾကားနာပြဲနဲ႔ ဇြန္ (၂၂) ရက္ေန႔မွာ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အာရွနဲ႔ပစိဖိတ္ေဒသဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မီတီကက်င္းပတဲ့ ၾကားနာပြဲမွာ ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားကို က်ေနာ္ တရားဝင္တင္ျပေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဆက္လက္ၿပီးလဲ အေမရိကန္ျပည္သူမ်ား၊ လူ႕အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားရဲ့အကူအညီနဲ႔ အေမရိကန္အစိုးရကို ဆက္လက္ဖိအားေပးသြားပါ့မယ္၊ ျမန္မာ စစ္အုပ္စုက က်ဴးလြန္ေနတဲ့ စစ္ရာဇဝတ္မႈေတြ၊ လူသားမ်ဳိးႏြယ္စုတခုလုံးအေပၚ အၾကမ္းဖက္ေနမႈေတြကို ကုလသမဂၢက စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ႕စည္းၿပီး စံုစမ္းစစ္ေဆးဖုိ႔ကိုလည္း တကယ္ျဖစ္ေျမာက္လာေအာင္ ဆက္လက္လံႈ႕ေဆာ္ပါမယ္။ စစ္အုပ္စုကို ဘက္ေပါင္းစံုက အားနည္းေအာင္လုပ္ႏိုင္မွ၊ ကိုယ့္ဘက္က အင္အားေကာင္းမွပဲ ဒိုင္ယာေလာ့ဆိုတာ တကယ္ျဖစ္လာၿပီး အဲဒီ ဒိုင္ယာေလာ့မွာ တန္းတူညီမွ်ေဆြးေႏြးႏိုင္ၾကၿပီး တိုင္းျပည္နဲ႔လူထုအတြက္ အမွန္တကယ္အက်ိဳးရွိတဲ့ရလဒ္ေတြ ထြက္ေပၚလာႏိုင္မွာပါ။
ေလးစားစြာျဖင့္
…. …. ….
ဇြန္ ၂၇၊ ၂၀၁၁
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
