>
ေဆးသား … စုတ္ခ်က္ … ပီတိလက္ေဆာင္
တင္သီရိ
ဇြန္ ၁၇၊ ၂၀၁၁
မေပးျဖစ္ခဲ့ေသာ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္မ်ားမွာ သူ႔သခင္မနဲ႔အတူ အက်ဥ္းက်ေနခဲ့ဖူးပါ သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားဆီကတည္းက ရည္စူးကာ ခ်ယ္မႈန္းခဲ့ဖူးေသာ ပန္း ခ်ီမ်ားစြာ …၊ သည္တႏွစ္မွာေတာ့ျဖင့္ သူတုိ႔ခ်စ္ေသာ သခင္မထံ နာခံေတာ္ဆင့္ ၀င့္ ခြင့္ရေတာ့မည္။ သည္အေတြးမ်ားႏွင့္ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးစြာ ခံစား ရင္း စုခ်စ္သူတဦး၏ မပီမသ ကသီကရီ ေရးခ်ယ္မႈန္းထားေသာ ပန္းခ်ီမ်ားစြာကုိ တယုတယျပန္ထုတ္ၿပီး တသ သ လုပ္ေနမိသည္။
သည္ႏွစ္ … ႏွစ္ေထာင့္တဆယ့္တစ္သည္ကား … က်က္သေရရွိစြာေသာႏွစ္ျဖစ္ခဲ့သည္ ဘဲ။ အက်ဥ္းက်ခံႏွစ္ မ်ား စြာမွာ သူႏွင့္အတူ ၿငိမ္သက္စြာ ေၾကကြဲရင္း အေမွာင္ထုထဲကုိ လွမ္းၾကည့္ရင္း သတၱိရွိရန္ အားတင္းခဲ့ရဖူး ပါသည္။ သူလြတ္ေတာ့မည္ဆုိေသာ ညက … ”တကယ္မလႊတ္ဘဲမ်ား ေနေလဦးမလား” ဟူေသာ သံသယ တစႏွင့္အတူ အိပ္မရ ထုိင္မရ စိတ္အစဥ္ကစဥ့္ကလ်ားႏွင့္ ေဆာက္တည္မဲ့စြာ ရွိခဲ့သည္။ ထုိညကလည္း သူမ အ႐ုပ္ပုံေလးတပုံကုိေရးဆြဲေနရင္း တည္ၿငိမ္ရာရွာခဲ့ရသည္။ ကယ္လီဖုိးနီး ယား၏ညမွာ စိမ့္စိမ့္ေအးေတာ့ သူ႔ပုံေ လး မွာ ျခံဳလႊာကေလး ျဖန္႔က်က္လႊမ္းေပးလုိက္ ခဲ့သည္။
ဟုိးအရင္ ကုိးဆယ္ခုႏွစ္၀န္းက်င္တုန္းကေတာ့ သူမပုံေလးေတြကုိ တုိင္း (မ္) မဂၢဇင္း၊ နယူး (စ) ၀ိစ္ မဂၢဇင္းေတြ ကေန ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ မိတၱဴဆြဲယူကာ ပန္းခ်ီဆြဲခဲ့ဖူးသည္။ အဲသည္တုန္းက မွတ္မွတ္ရရ စုဓာတ္ပုံေကာက္ေ ၾကာင္း ကုိ ႏွစ္လုိေလးစားစိတ္ႏွင့္ ႏွစ္သက္စြာေရးျခစ္ခဲ့ရွာေသာ မိတ္ေဆြႀကီးတဦး မွာ ေထာင္ဒဏ္က်ခံရသည္ ထိ ျဖစ္ခဲ့ဘူးပါသည္။ တခုေသာ ညေနေစာင္းမွာ (၃၃) လမ္း ေလထန္ကုန္း လၻက္ရည္ဆုိင္က အျပန္ တ႐ုတ္ တန္းလမ္းၾကား ဆုိင္တဆုိင္မွာ အရက္ျဖဴႏွစ္ပက္ ေသာက္ျဖစ္ခဲ့သည္ တဲ့။ သေဘာၤဆိပ္တခုက လၻက္ရည္ ဆုိင္မွာ ယာဥ္အလာေစာင့္ရင္း ခဲတံႏွင့္ A4 စာ ရြက္ျဖဴေပၚ စုမ်က္ႏွာပုံ ေကာက္ေၾကာင္းကုိ အိမ္အေရာက္ မေအာင့္အီးႏုိင္စြာ ခ်ဆြဲ ျဖစ္သြားသည္။ ဆုိင္ရွင္က သခင္အားရ ကြၽန္ပါး၀သူပီပီ ေထာက္လွမ္းေရးကုိ ဖုန္း ဆက္ေခၚ၍ ဖမ္းဆီးသြားခဲ့ရာက ေထာင္ဒဏ္ (၇) ႏွစ္ခ်လုိက္သည္။ က်မက အေမရိ ကားက ပန္းခ်ီဆရာ သူငယ္ခ်င္းကု ိၾကဳံႀကိဳက္၍ ေျပာျပေသာအခါ သူ႔မွာ ဒ႑ာရီတပုဒ္ ၾကားရသလုိ နေ၀တိမ္ေတာင္ႏွင့္ အလြန္အမင္းအံ့ၾသသြားရွာသည္။ ထုိအျဖစ္အပ်က္ ကေလးက အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း ထုိပန္းခ်ီပုံတူေကာက္ေ ၾကာင္း က ေထာင္ဒဏ္ (၇) ႏွစ္ ျဖစ္သြားေၾကာင္း၊ အဲ့သည္အျဖစ္၏ ေနာက္ဆက္တြဲမွာ မိသားစုဘ၀ေတြ မလွမ ပစြာ ျဖတ္သန္း႐ုန္းကန္ရတာေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ခဲ့ပါေသးသည္။ ထုိမိတ္ေဆြႀကီး လြတ္ ေျမာက္လာျပန္ေတာ့ လက္က်န္အေပါင္းအသင္းတခ်ဳိ႕သာ ေခၚရဲ ေျပာရဲၿပီး တခ်ဳိ႕က မသိမသာ .. တခ်ဳိ႕က သိသိသာသာ ကြ င္းေရွာင္သြားၾကျပန္သည္။ သူေရးေသာစာ သူဆြဲေသာ ပန္းခ်ီတုိ႔ကုိလည္း အခ်ဳိ႕မဂၢဇင္းတုိက္ေတြႏွင့္ အယ္ဒီတာေတြက လက္ ေရွာင္ခဲ့ၾကျပန္ေသးသည္။
သုိ႔ပါေသာ္လည္း က်မႏွင့္ မိတ္ေဆြႀကီးတုိ႔ ပန္းခ်ီဆြဲျဖစ္ၾကေသာအခါမွာ မေၾကာက္မ ရြံ႕ စုပုံကုိ ထပ္ဆြဲျဖစ္ ၾကျပန္ သည္ပင္။ အဲသည္တုန္းက သူ႔ေပါင္ႏွင့္ ေျခသလုံးမ်ားမွာ စီးကရက္မီးညႇိၿပီး တုိ႔ကာ စစ္ေမးထားေသာ ဒဏ္ရာေတြ အကင္းပင္ မေသေသးပါ။ ထုိစဥ္ကစၿပီး က်မတုိ႔ ေလးစားၾကည္ညဳိေသာ သူမ၏ပုံေတြကုိလည္းေ ကာင္း၊ ဗုိလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပုံမ်ားကုိလည္းေကာင္း ေရးဆြဲျခင္းမွာ အထုံ၀ါသနာပါခဲ့သည္။
ေနာက္ အေမစု လြတ္လပ္ျခင္းတုိ႔ ဆိတ္သုဥ္းရခ်ိန္မွာ က်မတုိ႔လည္း စိတ္ႏွလုံး ညႇဳိး ခ်ဳံးကာ အလင္းေ ရာင္ေဖ်ာ့က်သြားသလုိ ခံစားရျပန္ပါသည္။ အဲသည္ကာလအခ်ဳိ႕မွာ ေတာ့ တိတ္တိတ္ေလး စုထားေသာ ဓာတ္ပုံေလးေတြ ထုတ္ၾကည့္႐ုံသာ လုပ္ျဖစ္ သည္။ သုိ႔ေပမယ့္ သူ႔ေမြးေန႔ေရာက္လွ်င္ေတာ့ အျမဲတမ္း မွတ္မွတ္ရရ ပန္းခ်ီေလးတ ပုံေတာ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ ဆြဲျဖစ္ခဲ့သည္ခ်ည္းသာ …။
ျမန္မာျပည္မွာ ေနစဥ္ခုိက္ …ပုံဆြဲစာရြက္ေလးေတြႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ ၾကဳံရာက်ဘမ္း A4 စာ ရြက္ႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ ဘိလပ္ေျမအိပ္ခြံညဳိေပၚမွာျဖစ္ေစ၊ ခဲ၊ ေဘာပင္မွင္၊ ေရာင္စုံခဲ့တံ၊ ဖ ေဖယာင္းေတာင့္ စသည္ျဖင့္ ရရာေလးႏွင့္ ခပ္ေသးေသးေရးျဖစ္ခဲ့တာမ်ားပါသည္။ တခါက သုံးထပ္ျပားအေဟာင္းေပၚမွာ ေျမျဖဴႏွင့္ေရးျခစ္ေတာ့ … အတူေန သူငယ္ ခ်င္းမတဦးက အျမန္ယူသြားၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ ေရႏွင့္ေဆးကာ ဖ်က္ပစ္ပါသည္။ သူေၾကာက္တတ္သည္ကလည္း ျဖစ္သင့္ေနခ်ိန္မုိ႔ မည္သုိ႔မွ ေစာဒက မတက္ျဖစ္ခဲ့ေပ ဘူး။
ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ က်မ ဆီေဆးေတြခ်ည္း ကဲင္းန္ဗတ္သားေပၚမွာ ဆြဲျဖစ္သည္။ ဆြဲသည့္အခါတုိင္းမွာလည္း က်မငယ္တုန္းက ခင္ခဲ့ဖူးေသာ ပန္းခ်ီဆရာ၏ၾသ၀ါဒအ တုိင္း ပကတိလူအရြယ္အစားႏွင့္ဆြဲေလ့ရွိပါ သည္။ ျမန္ မာျ ပည္နဲ ႔ေ၀း လာကာမွ ျမန္မာ ျပည္က ပုံတူပန္းခ်ီဆရာေတြဆီမွာ ပညာဆည္းပူးခြင့္မရခဲ့သည့္ကာလ မ်ားကုိလည္း ျပန္ႏွေမ်ာတသေနမိပါသည္။ သုိ႔ပါေသာ္လည္း ပန္းခ်ီေကာက္ေၾကာင္းေရး႐ုံမွ်ႏွင့္ ေထာင္ (၇) ႏွစ္က်တတ္ေလေသာ ျမန္မာျပည္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပုံဆြဲခြင့္ပင္ မရွိခဲ့ျခင္းအတြက္ေတာ့ ရင္ထဲမွာ နင့္နင့္သည္းသည္း နာက်ည္းေနမိျပန္ပါသည္။
မည္မွ်ပင္ အလုပ္ေတြ စာအုပ္ေတြ လူမႈ၀တၱရားေတြႏွင့္ ႐ုန္းမလႈပ္သာလင့္ကစား ႏွစ္ စဥ္ ေမြးေန႔ခ်ိန္နီး လွ်င္ေတာ့ အမွတ္တရ ပန္းခ်ီေရးျဖစ္ခဲ့သည္ခ်ည္းပင္။ ပန္းခ်ီထဲမွာ က်က္သေရရွိစြာ ယဥ္စစႏွင့္ ေတာက္ ပထက္ျမက္သည့္ မ်က္လုံးမ်ားသခင္သည္ ပန္း ခ်ီးထဲကေန က်မကုိ အျမဲအားေပးခ်စ္ခင္ေနသလုိ ခံစားရပါသည္။ ေရးျဖစ္ေသာ္လည္း မလြတ္မလပ္ အက်ဥ္းက်ခံေရေသာ ျပည္သူ႔ေခါင္းေဆာင္ အစစ္အမွန္အား မိမိကုိယ္ ပုိင္သီးသန္႔ခံစားမႈျဖင့္သာ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးျဖစ္ခဲ့သည္။ သည္ႏွစ္ကေတာ့ စာ မ်က္ႏွာသစ္ဟု ခံစားေနရသည္။ က်မတုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမုိကေရစီတကယ္ရေတာ့မ ေယာင္ ယုံၾကည္စိန္ႏွင့္ ရဲရင့္ေနမိသည္။ ထုိ႔ျပင္ အေမစု တကယ္လြတ္လာခ်ိန္မွာေတာ့ အတုိင္းမသိ ၀မ္းသာစိတ္ႏွင့္ အားတက္မိရျပန္သည္။
အားလပ္ခ်ိန္သိပ္ရွိပုံမရဟု ခန္႔မွန္းရေလာက္ေအာင္ အေမစု အလုပ္တာ၀န္ေတြ မ်ား ေနသည္ကု ိအင္တာ နက္စာ မ်က္ႏွာႏွင့္ သတင္းမ်ားကေန သိေန ၾကားေနရသည္။ အခ်ိန္ကာလတခု၏ တုိက္စားမႈေအာက္မွာ ဇရာ၏အရိပ္အေယာင္ မ်ား စြန္းထင္းလာ ၿပီျဖစ္လင့္ကစား မ်က္၀န္းမ်ား၏ ေတာက္ပမႈက ေလ်ာ့က်မသြား ခဲ့ေပ။ ထုိ႔အျပင္ အ ေမစုဆီမွ ေအးျမေသာ ေမတၱာဓာတ္ေ တြ ျဖာဆင္းေနသလုိ က်မအာ႐ုံသိမွာ စဲြၿငိေန မိသည္။ ထုိ႔အတြက္ ခရမ္းႏုေရာင္ ပန္းခရမ္းေရာင္ ပန္းမရမ္း မဲနယ္ခရမ္း ခရမ္းျပာ ေရာင္ စသည့္အေရာင္ေတြကုိ ပုိပုိကဲကဲ သုံးျဖစ္သြားသည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ သံဃာ့အ ေရးအခင္းကာလမ်ားမွာေတာ့ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္မ်ားမွာ သကၤန္းေရာင္ႏွင့္ ႏွီးႏြယ္ေသာ အေရာင္ေတြျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့မိသည္။ တဖန္ စိတ္ထဲမွာ ေသာင္စဥ္ေရမရ မတင္မက် ျဖစ္ခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ႏွစ္ေရာင္တည္းျဖင့္ ဆြဲကာ စိတ္ကုိ ေျဖေလွ်ာ့ရန္ ႀကိဳးစားဖူးျပန္ သည္။ Free From Fear စာသားကုိ အူလႈိက္သဲလႈိက္ သေဘာက်သြားခုိက္မွာ Text Portarait တပုံလုံးကုိ ထုိစားသား အႀကီးအေသးတြင္တြင္ေရးကာ ဆြဲခဲ့ဖူးေသးသည္။ အေမစု ပုံတူကုိ ပန္းပုပညာႏွင့္ သြန္းထုဂုဏ္ျပဳၾကတာ ျမင္စဥ္ခဏမွာ အားက်သြားၿပီး ေရႊမႈံ ေၾကးမႈံေလးေတြရွာေဖြကာ ႐ုပ္ထုဆန္ဆ န္ေရးဆြဲၾကည့္မိျပန္သည္။
အေမရိကန္ႏုိင္ငံကုိ ေရာက္ကာစမွာ ပန္းခ်ီဆြဲစရာေဆး၊ စုတ္တံႏွင့္ ဓားမ်ား တစုိးတ စိမွ် လက္၀ယ္ရွိမေနခဲ့ပါ။ စင္ကာပူမွ အေမရိကားသုိ႔အလာ စင္ကာပူေလဆိပ္မွာ ရွာေဖြေရးတာ၀န္က်မ်ားက pigments ဘူး၊ ပုံဆြဲဒါး palletle knife မ်ား၊ ေဆးဗူးမ်ား အားလုံးကုိ သိမ္းဆည္းၿပီး အမႈိက္ပုံထဲပစ္ခ်လုိက္ခဲ့သည္။ ထုိစဥ္က သံမဏိအမႈိက္ပုံး ႏွင့္ ပန္းခ်ီေဆးပစၥည္းေလးေတြထိၿပီး “ကေလာင္” ဟု ျမည္သြားေသာအသံသည္ က်မရင္မွာ ေတာ္လဲသံလုိ က်ယ္ေလာင္ပဲ့တင္ထပ္ၿပီး က်မရင္ကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ နာက်င္ေစခဲ့ဖူးသည္။ ထုိ႔ျပင္ နာဂုိရာသုိ႔ထြက္ခြာမည့္ ေလယာဥ္ေပၚကုိ အသည္းအ သန္ မာရသြန္စံျဖင့္ ေျပးတက္ခဲ့ရျပန္သည္။ သာမာန္ဟုေတြလွ်င္ ရလင့္ကစား က်မအား အလြန္အမင္းနာက်င္ခံခက္ေစၿပီး လူ႔အခြင့္အေရးမေပးသလုိ ခံစားခဲ့ရ သည္။ တကယ္ဆုိ က်မပစၥည္းေလးေတြကုိ က်မျမတ္ႏုိးမွာကုိ သူတုိ႔ကိုယ္ခ်င္းစာသင့္ ခဲ့သည္။ သိမ္းဆည္းထားၿပီး က်မမိတ္ေဆြတေယာက္ေယာက္ကုိ ဆက္သြယ္ကာ ျပန္ေပးရန္သင့္သည္ဟု က်မ အတိအက်ယူဆသည္။ သည္အေၾကာင္းကုိ တေနရာ မွာေရးမိစဥ္ ဆရာမႀကီးဉာဥ္ျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးတဦးက ဘာမ်ားခက္လုိ႔လဲ ျပန္၀ယ္လိုက္ ေပါ့ဟုေျပာလာသည္။ ကြ်န္မမွာ ေငြေၾကးပမာဏထက္ ကြ်န္မတ သက္လံုး စုထား ေသာ က်မ၏လက္ေခ်ာင္းႏွင့္ ႏွလုံးသားသဖြယ္ သံေယာဇဥ္ႀကဳိးႏွင့္ ခုိင္ခုိင္မာမာ တုတ္ေႏွာင္ထားေသာ ပန္းခ်ီပစၥည္းေလးေတြကုိ ဘယ္လုိအရာႏွင့္မွ အစားထုိးရန္ မ စဥ္းစားႏုိင္ခဲ့။ တြယ္တာလြန္းေနခဲ့သည္း။ ခုေရး ခုေတြး႐ုံႏွင့္ပင္ ျပန္ၿပီး နာက်င္ခ်င္ေသး သည္။ အဲ့သည္ေနာက္ ”သံေယာဇဥ္ ပဋိဉာဥ္” ဟု ေျပာရမလား၊ အၾကာႀကီး ပန္းခ်ီမ ဆြဲျဖစ္ခဲ့။ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ပဲ ပန္းခ်ီဆြံ႕အေနခဲ့မိခဲ့သည္။
တရက္မွာ တင္သူရိန္ငယ္ေလးက သူ႔ေက်ာင္းအျပန္မွာ One Dollar Shop မွ ပန္းခ်ီ ပစၥည္းခပ္ ညံ့ညံ့ေလးေတြကုိ သူ႔မုန္႔ဖုိ႔းေငြႏွင့္ ၀ယ္လာရွာသည္။ ထုိစဥ္က လုိင္းကား တတန္၊ ရထားတတန္ႏွင့္ သူ႔ခမ်ာ ေက်ာင္းတက္ရတာျဖစ္လွ်က္ အေ၀းႀကီးေျခလွ်င္ ေလွ်ာက္ကာ သူ၀ယ္ခဲ့ရွာသည္။ အဲသည္ကစ၍ က်မ ပန္းခ်ီကုိ ရတတ္သမွ်ပစၥည္းေလး ေတြႏွင့္ ေတာက္တုိမယ္ရသေဘာ စေရးျခစ္မိသည္။ တေန႔ ဆန္ဖရန္စၥကုိၿမိဳ႕က Pearl ပန္းခ်ီပစၥည္းဆုိင္သုိ႔ အမွတ္မထင္ေရာက္စဥ္မွာေတာ့ အလြန္ခမ္းနားျပည့္စုံ လြန္း ေသာ ပန္းခ်ီပစၥည္းမ်ဳိးစုံကုိ မ၀ယ္ရမေနႏုိင္ျဖစ္ကာ ၀ယ္ျဖစ္သြားရာက ပန္းခ်ီေတြကုိ ေလးနက္ခံစား သက္၀င္စြာ ေရးဆြဲျဖစခဲ့ပါေတာ့သည္။
ႏွစ္စဥ္ အေမစုေမြးေန႔သာမက တုိက္ဆုိင္တုိင္းမွာ ဆြဲခဲ့ဖူးေသာ ပန္းခ်ီေတြကုိ သည္ ႏွစ္မွာေတာ့ ျပန္ၿပီး သ,ေနမိျပန္ပါၿပီ။ ေျခာက္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ ေရႊသကၠရာဇ္ျဖစ္လိမ့္ မည္ဟုလည္း ေတြးေနမိသည္။ လြတ္လပ္ေ နၿပီျဖ စ္ေသာ ပန္းခ်ီကားမ်ားထဲက အရွင္သ ခင္မကုိ သည္ႏွစ္မွာေတာ့ လက္ေဆာင္ပန္းခ်ီေလးေတြကုိ ခ်ျပခြင့္ကုိ မိမိဦးေႏွာက္က ခြင့္ျပဳေနၿပီျဖစ္ပါသည္။
ဟုိး ငယ္ႏုစဥ္ အတိတ္ေတာနက္တြင္မက ႏုပ်ဳိျခင္း ဒီမုိကေရစီမီး႐ွဴးတန္ေဆာင္ကုိ က်မ ျပန္ေတြ႕ရသည္။ ၀ါးဖတ္ခေမာက္ … ေရႊပိေတာက္၀ါ၀ါႏွင့္ က်မတုိ႔ လြတ္လပ္ ေရး၏ ဖခင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်က္ႏွာက်ကုိ ႀကိဳးစားေရး မိခဲ့ဖူးသည္။ ဆံေကာသာရင္းမွာ ပန္း မ်ဳိးစုံစြာ ေ၀ဆာဖူးပြင့္ရင္းက ရဲရဲရင့္ရင့္ အမွားစကားေ တြ ေခြၽခဲ့ေသာ႐ုပ္သြင္ေတြက ျပန္ၿပီး ႐ုန္းႂကြရွင္သန္လာၾကသည္။ ကသီကရီ … မပီတပီ ေဆးစက္ႏွင့္ စုတ္ခ်က္ေတြ ကုိ ၾကည့္ရင္း ပီတိလႈိင္းေတြ ရင္ထဲမွာ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ တသြင္သြင္ စီးလာေနသည္။
သည္ႏွစ္ပုိင္းဆီ ေရးဆြဲမိေသာပုံေတြမွာေတာ့ ရင့္က်က္တည္ၾကည္သည္ႏွင့္အမွ် ခံႏိုင္ ရည္ျပည့္၀ေ လေသာ ႏွလုံးရည္ေရာင္စဥ္ျဖင့္ အေမကုိ ျပန္ၿပီးေတြ႕ရသည္။ သည္ ႏွစ္ေထာင့္ တစ္ဆယ့္တစ္ စာမ်က္ႏွာသစ္မ်ားကေတာ့ ေျခာက္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ ျပည္မည့္ အေမစု၏ ေရႊသကၠရာဇ္ဟု ယုံစားေနမိ သည္။ ေရႊျမန္မာျပည္မွာ ေအာင္စည္ ေတာ္ ရႊမ္းမယ္ပ ..ဟုလည္း ယုံုယုံရဲရဲ ေႂကြးေၾကာ္လုိက္ဖူးသည္။ မဂၤလာရွိေသာ ဒီမုိ ကေရစီတုိင္းျပည္အေရာက္ လမ္းေဖာက္ေပးမည့္ အရည္အေသြးႏွင့္အေမတေယာက္ က်မတုိ႔ ျမန္မာျပည္သူအားလုံးေရွ႕ေမွာက္မွာ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္လမ္းျပေပးေန ခ်ိန္ပါဘဲ။ သည္ႏွစ္မွာေတာ့ ႏွလုံးသားက လြင့္စင္လွ်ံက်ေသာ ေဆးစက္မ်ားႏွင့္ မပီမ သ ကသီကရီ စုတ္ခ်က္ေ တြျဖင့္ ေရးခဲ့ဖူးသမွ် ပန္းခ်ီကားေလးေတြကုိ ေမြ႕ေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ ခ်,ျပပါေတာ့မည္။
အေမစု … သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ