>
ဒုကၡကို ပ်ားရည္ဆမ္း၍ – ၉
ေမာင္လြမ္းဏီ
ေမ ၂၃၊ ၂၀၁၁
“နဖူးကေခၽြး ေျခမေပၚက်႐ံုမက ဘဝတခုလံုးေပၚ က်သက္ေပ်ာ္ဝင္တဲ့ အလုပ္ပါ။ အႏုပညာဆန္တဲ့ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေလးေတြလည္း ဝါသနာပါရမယ္။ အလင္းအေမွာင္နဲ႔ အထားအသိုကိုလည္း အကဲခတ္တတ္ရတယ္။ ကြန္ကရစ္လမ္းကေလး၊ ေရႏႈတ္ေျမာင္းေလးကစလို႔ အိမ္တေဆာင္၊ တိုက္တလံုးမက ဂုိေဒါင္တလံုးကေန ၾကယ္ငါးပြင့္ ေဟာ္တယ္ေတြ အဆံုး အေျခခံအက်ဆံုးက ပန္းရံလုပ္ငန္း မဟုတ္လား …”
အာအက္ဖ္ေအ ေသာတရွင္မ်ား ခင္ဗ်ား
ဘိလပ္ေျမေဖ်ာ္စက္ကားေတြေပၚက တဂ်ဳံးဂ်ဳံး ထစ္ခ်ဳံး လည္ပတ္ ေအာ္ျမည္ေနသံေတြေၾကာင့္ လုပ္ငန္းခြင္ႀကီးၾကပ္ေနတဲ့ အလုပ္ၾကပ္ေတြရဲ႔စကားသံေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မၾကားႏိုင္ေပမယ့္ အုတ္စီ အေခ်ာကိုင္ အေျခခံ ပန္းရံဆရာအဆင့္ရွိသူတိုင္း နားရည္ဝေနပံုရတဲ့အတိုင္း ကိုယ့္အုတ္႐ိုးအုတ္လႊာကိုပဲ သံလ်က္နဲ႔ တဆစ္ခ်င္း တလႊာခ်င္း အုတ္သားတက္ေနပံုက အထာမသိရင္ ဆရာနဲ႔ၿငိမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာ။ သို႔ေပမယ့္ အံခြ႐ံုမက အံက်ဳိးေနေအာင္ ဒီပန္းရံေလာကထဲမွာ က်င္လည္လာခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြကို လက္ခ်ဳိး မေရတြက္ခ်င္သူေတြေပါမ်ားတဲ့ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္လို႔ပဲ ေျပာရမွာပါပဲ။
ဒီအလုပ္က ပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ အလုပ္ဆိုပါေတာ့။ နဖူးကေခၽြး ေျခမေပၚက်႐ံုမက ဘဝတခုလံုးေပၚ က်သက္ေပ်ာ္ဝင္တဲ့ အလုပ္ပါ။ အႏုပညာဆန္တဲ့ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေလးေတြလည္း ဝါသနာပါရမယ္။ အလင္းအေမွာင္နဲ႔ အထားအသိုကိုလည္း အကဲခတ္တတ္ရတယ္။ ကြန္ကရစ္လမ္းကေလး၊ ေရႏႈတ္ေျမာင္းေလးကစလို႔ အိမ္တေဆာင္၊ တိုက္တလံုးမက ဂုိေဒါင္တလံုးကေန ၾကယ္ငါးပြင့္ ေဟာ္တယ္ေတြ အဆံုး အေျခခံအက်ဆံုးက ပန္းရံလုပ္ငန္း မဟုတ္လား။ ဗိသုကာပညာရွင္ ကြန္႔ျမဴးထားတဲ့ ေခတ္မီအေဆာက္အအံုေတြကို စနစ္တက် အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးရတဲ့ ပန္းဆယ္ပြင့္ထဲက လက္မႈလုပ္ငန္းတမ်ဳိးကိုး။
ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတာက ေျမက်င္းတူးလုပ္ငန္းၿပီးစီးလို႔ သံခ်ည္သံေကြးနဲ႔ ပန္းရံလုပ္ငန္းေတြ စတင္ လုပ္ကိုင္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကုန္ေလွာင္႐ံု ဂိုေဒါင္ႀကီးေတြ ေဆာက္လုပ္ေနတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ႀကီးပါ။ ျမန္မာျပည္သား ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ၆၀ ရာခိုင္ႏႈန္း လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကတဲ့ ဆန္အိုး ထမင္းအိုး အလုပ္အကိုင္ႀကီးေတြပါ။ ဒုကၡကိုပ်ားရည္စမ္းၿပီး က်င္လည္ေနၾကသလို ကၽြန္ေတာ့္ ေရးသား ထုတ္လႊင့္ခ်က္ေတြကို နားမယဥ္ေပမယ့္ လူကိုေတာ့ ရင္းႏွီးေနၾကၿပီျဖစ္တဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္ေတြက အလုပ္သမားႀကီးေတြ ဆိုပါေတာ့။
ေျမက်င္းတူးလုပ္ငန္း လုပ္စဥ္ကလည္း ဒီလူ ဒီမ်က္ႏွာေတြခ်ည္းပါပဲ။ ခုလို အႀကီးစား ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ေတြကကပဲ အလုပ္ကို ဆင့္ပြားဖန္တီးေပးႏိုင္တာေလ။ ေျမက်င္းတူးလုပ္ငန္းက အေျခခံ အၾကမ္းထည္လုပ္ငန္းဆိုေပမယ့္ အုတ္သယ္၊ မဆလာသယ္ သဲက်ဳံးလုပ္ငန္းကလည္း ေခါင္းနဲ႔ ပန္းလို ထူးမျခားနား သီခ်င္းလို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ ဒီအေျခခံ အဆင့္ကလည္း ပါးကြက္ၾကားနဲ႔ သက္ထားေမ၊ ရြက္ထားေလ အုတ္တ႐ိုး လို႔ စာခ်ဳိးရတဲ့ ဘဝေတးသံေတြပါပဲ။
တထပ္တိုက္၊ ႏွစ္ထပ္တိုက္ေလာက္ ေဆာက္ရမယ့္ ပန္းရံအဖဲြ႔ေတြမွာ အနည္းဆံုး အုတ္စီ ကြန္ကရစ္ေခ်ာဆရာ ၅ ေယာက္နဲ႔ အကူလို႔ ေခၚၾကတဲ့ အၾကမ္းသမား ၅ ေယာက္ လိုအပ္ပါတယ္။ ႀကီးၾကပ္သူ ၂ ေယာက္ကလည္း အၾကမ္းအလုပ္သမ ၂ ဦး လိုအပ္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ကာ တိုက္တလံုးအတြက္ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ခ်ိန္ ၃ လၾကာျမင့္ႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ဒါကိုပဲ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ ကံထ႐ိုက္ေတြက ခ်ိန္ဆတြက္ခ်က္ၿပီး လုပ္ခကို ေပးေခ်တယ္ ေျပာရမွာပါပဲ။
ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ အုတ္စီ ကြန္ကရစ္ေေခ်ာ အေျခခံဆရာအဆင့္ သတ္မွတ္သူတဦးရဲ႕ တေန႔ လုပ္ခက ၁၇၀ ဘတ္။ အၾကမ္းထည္သမားေတြျဖစ္တဲ့ ေယာက်္ားေလးျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းခေလးျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ေလးေတြကေတာ့ ၁၁၀၊ ၁၂၀ ဘတ္သာ ရၾကတာာပါ။ ပန္းရံလုပ္ငန္းနဲ႔ တဆက္တစပ္တည္း တည္မွီေနတဲ့လုပ္ငန္းကေတာ့ သံခ်ည္သံေကြးလုပ္ငန္း ဆိုပါေတာ့။ တိုက္တလံုးအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ သံခ်ည္ သံေကြးလုပ္ငန္းကို ပန္းရံဆရာအဖဲြ႔ေတြကပဲ ကံထ႐ိုက္ ပုတ္ျပတ္စနစ္ထဲကေန လုပ္ၾကတာပါ။ တပိုင္တႏိုင္ လုပ္ငန္းလို႔ ပန္းရံေလာကသားေတြက ခိုင္းႏႈိင္းေျပာဆိုၾကပါတယ္။ အႀကီးစားလုပ္ငန္းႀကီးေတြမွာေတာ့ သံခ်ည္သံေကြးလုပ္ငန္းကို သီျခား ကံထ႐ိုက္ ပုတ္ျပတ္ေစ်း၊ ပုတ္ျပတ္ေၾကးနဲ႔ တင္ဒါေခၚယူ လုပ္ကိုင္ေစတာပါ။
ပန္းရံလုပ္ငန္းရဲ႕ အစပ်ဳိးလုပ္ငန္းကေတာ့ ေျမက်င္းတူးၿပီးတဲ့ အခင္းအက်င္းကေန သံခ်ည္သံေကြး အထိုင္ခ်ျခင္းနဲ႔ သံကူကြန္ကရစ္တိုင္ ေထာင္ျခင္းလုပ္ငန္းလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ၁၀ လက္မ x ၁ လက္မ အထူ သစ္ၾကမ္းျပားေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ၈ လက္မ x ၁ လက္မ အထူ သစ္ၾကမ္းေတြနဲ႔ ေဘ႐ိုက္တဲ့ လုပ္ငန္းအဆင့္ပါ။ ေဘ႐ိုက္ပံုသြင္းထားတဲ့ ဇလား ေျမာင္းခြက္ေတြထဲကို ဘိလပ္ေျမအသားခ်ည္း ေလာင္းထည့္၊ တညအိပ္ သိပ္ၿပီးမွ ေနာက္ရက္မွာ အုတ္စီ အလႊာတက္ရတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒီပန္းရံလုပ္ငန္းအဆင့္နဲ႔ တၿပဳိင္နက္တည္း ေဆာင္ရြက္တဲ့လုပ္ငန္းကေတာ့ အမိုးျပားအတြက္ ဒိုင္းျမား သံဂေဟေဆာ္လုပ္ငန္းပါ။ အမိုးထက္ေပၚက မီးပြား တဖြားဖြားနဲ႔ သံဂေဟေဆာ္ေနသံေတြနဲ႔ ေအာက္က အုတ္နံရံေတြ တလႊာခ်င္းတက္ေနတဲ့ အလုပ္ခြင္က နားဝင္ပီယံ အသံေတြဟာ စည္းနဲ႔ဝါးအလား ဒိုေရမီဖာ ႏိုင္တာေပါ့။
ပန္းရံလုပ္ငန္းရဲ ့ ႀကီးမားတဲ့ျပႆနာကေတာ့ အထက္ေအာက္ ျပႆနာပါပဲ။ လူေဟာင္းက လူသစ္ကို အႏိုင္က်င့္သလို၊ ပညာသည္ခ်င္းတူတူ လူရင့္က လူႏုကို ဗိုလ္က်တာပါပဲ။ ထိုင္းကံထ႐ိုက္ သေဘာေခြ႔တဲ့ လူက ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းျဖစ္ပါေစ တဆိုဒ္ထဲ သံလ်က္ ၂ လက္ မရွိရဆိုတဲ့ထံုးဓေလ့က မုန္းေမ့ပါဘူးလို႔ပဲ ေျပာရေလမလားပါပဲ။ ဒီလုပ္ငန္းနယ္ပယ္ခြင္မွာက ပညာခ်င္း၊ လုပ္သက္ခ်င္း၊ ေဒသစဲြခ်င္း၊ ပန္းရံမေလးနဲ႔ ခ်စ္ျခင္း၊ ထိုင္းကံထ႐ိုက္ရဲ႕ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း စတဲ့ ေလးေတာ္တင္ခန္းေတြက မ်ားေျမာင္လွတာနဲ႔အညီ စီးခ်င္းထိုးပဲြေတြကလည္း ႐ိုးတယ္ကိုမရွိပါ။ ဒီပဲြကဲြေပမယ့္ ေနာက္ပြဲမွာလည္း လက္တဲြေနၾကရတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပန္းရံေလာကမွာ ကာရန္အေဟာဝတပဲ ကိုယ့္လူတဲ့။
နားဆင္တဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေမာင္လြမ္းဏီ
၂၂ – ၁၂-၂၀၁၀
မူရင္း – လြတ္လပ္သည့္ အာရွအသံ www.rfa.org/burmese
သ႐ုပ္ေဖာ္ – ေမာင္ေမာင္တင္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
