Uncategorized

Ashin Nanika – The Place of Beauty

အလွေနရာ ေျပာင္းၾကမယ္
အရွင္ဥာဏိက၊ ေမ ၂၃၊ ၂၀၁၃

အသက္ေလးဆယ္အရြယ္ဆုုိတာ လူငယ္ေတြအတြက္ေတာ့ လူႀကီးပါ။ ဒါေပမယ့္ လူႀကီးေတြအတြက္ ေတာ့ အသက္ငါးဆယ္ဆုုိတာက လူငယ္ပါပဲ။ (ဗစ္တာ ဟူဂုုိ)

ဟုုိက္၊ သူ႔အလုုိအရဆုုိ ကုုိယ့္အရြယ္က ခုုမွ ခ်ာတိတ္မွ်သာ ရွိေသးသပ။ သုုိ႔ေပမယ့္ တကယ့္ခ်ာတိတ္ ေတြ ဘယ္လုုိမွ ေတြးဆလုုိ႔မရႏုုိင္တဲ့ ခြ်တ္ယြင္းခြ်တ္ေခ်ာ္မႈမ်ားကေတာ့ ခႏၶာကုုိယ္နဲ႔အျပည့္ျဖစ္လုုိ႔ေန ၿပီ။

အသိတစ္ေယာက္က ငယ္စဥ္ကတည္းက အသက္အပုိင္းအျခားလုိက္ အမွတ္မထင္ ဟုိနားဒီနားမွာ မွတ္တမ္းတင္ရုိက္ကူးလာတဲ့ သူ႔ဓာတ္ပုံေတြကုိ ပီကာစာဖုိင္နဲ႔ေပးပုိ႔ပါတယ္။ တစ္ကုိယ္ေတာ္ရုိက္ထား ပုံေတြကမ်ားေပမယ့္ ပုံေတြထဲမွာ မိတ္ေဆြငါးဦး စုေပါင္းရုိက္ထားတဲ့ ပုံႏွစ္ခုကိုထူးထူးျခားျခား အမွတ္ ျပဳမိလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္ပုံကေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ႏုပ်ိဳစဥ္ကပုံနဲ႔ အရြယ္လတ္ပုိင္းျဖစ္တဲ့ လက္ရွိအရြယ္ပုံတစ္ပုံရယ္ပါ။ ပုံေတြကုိၾကည့္ၿပီး ဘယ္လုိထင္ျမင္သလဲလုိ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေလး မွတ္ ခ်က္ေပးပါဦးလုိ႔ သူကဆုိလုိက္ပါေသးတယ္။

သာမန္ျမင္ေတြ႔ရတဲ့ ပုံေတြကုိၾကည့္ၿပီး အားမနာတမ္း မွတ္ခ်က္ေပးရမယ္ဆုိလ်င္ေတာ့ ပုုိပုုိသစ္လာတဲ့ ေနာက္ပုိင္းပုံေတြက အေရာင္ေတြစုံ၊ ဓာတ္သားေတြ ပုိေကာင္းလာေပမယ့္ ဓာတ္ပုံရွင္ရဲ့ ရုုပ္ကေတာ့ ပုိပုိေဟာင္းႏြမ္းလာတယ္လုိ႔ ထင္ရပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အေကာင္းထက္ အဆုိးေတြကသာ မ်ား လာတယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္္။ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳစဥ္ကပုံနဲ႔ ရင့္ေရာ္ကာမွ ရုိက္ကူးထားတဲ့ပုံေတြကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး ပုံသက္သက္ကုိသာၾကည့္လုိ႔ ေျပာရမယ္ဆုိလ်င္ ရင့္ေရာ္ရြယ္ရဲ့ပုံေတြက အားနည္းမႈမ်ားတာခ်ည္းပါပဲ။ ငယ္ရြယ္စဥ္က ျပည့္ၿဖိဳးမႈေတြ(ဝတာမဟုုတ္ပါ) ႏုုပ်ိဳလန္းဆန္းမႈေတြ၊ အပူကင္းစင္တဲ့မ်က္ႏွာေတြက ႀကီးကာမွရုုိက္ထားတဲ့ပုုံေတြထဲမွာ မေတြ႔ရေတာ့သလုုိ ခံစားမိတယ္။

သုိ႔ေပမယ့္ ဓာတ္ပုံပုိင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ သူမွသာ တေျဖးေျဖး ႀကီးရင့္လာခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးေလ။ သူ႔ပုံေတြကုိ ေဝဖန္ခုိင္းတဲ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္းပဲ သူ႔လုိပဲ ႀကီးရင့္လာခဲ့တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ႀကီးရင့္မႈနဲ႔အတူပါလာတဲ့ အသိတရား ခလုတ္က ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ ထင္တဲ့အတုိင္း ေျပာလုိက္ဖုိ႔ ခြင့္မျပဳဘူးေလ။ အက်ိဳးမမ်ားႏုိင္ မယ့္ စိတ္အားငယ္ဖြယ္စကားေတြထက္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာစကားကုိသာ ေျပာေပးရလ်င္ ပုိ ေကာင္းမွာပဲဆုိတဲ့ေတြးစိတ္က ေရွ႕ကေန ေနရာဝင္ယူခဲ့ပါတယ္။ ဒီအတြက္ သူ႔ပုံေတြကုိၾကည့္ၿပီး အေကာင္းဆုံးျဖစ္ႏုိင္တဲ့အရာေတြကုိ ၾကည့္ကာ ခ်ီးမြန္းစကားဆုိလုိက္ပါတယ္။

ႀကီးရင့္မႈနဲ႔အတူပါလာတဲ့ ရင့္က်က္မႈ၊ တည္ၿငိမ္မႈစတဲ့ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြက ဓာတ္ပုုံထဲမွာ အထင္ အရွား ျမင္လုုိက္ရတယ္လုုိ႔ ထင္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓာတ္ပုုံမ်ားနဲ႔စပ္ၿပီး ခ်ီးမြန္းစကား ေျပာလုုိက္ၿပီး ဒီထက္ျပည့္စုံတဲ့ မွတ္ခ်က္ကုိေတာ့ အခ်ိန္ရလုိ႔ စာေရးခ်င္စိတ္ေပါက္တဲ့အခါမွာ ေပးပါဦးမယ္လုိ႔လည္း ေျပာလုိက္ပါတယ္။ သူ႔ကုုိအဲဒီလုုိေျပာျဖစ္ခဲ့တာသည္ပင္ တစ္ႏွစ္နီးပါးရွိၿပီ။ ဒီတစ္ႏွစ္နီးပါးအတြင္းမွာပင္ သူ႔ပုုံက ဘယ္ေလာက္ေျပာင္းသြားေလမလဲ မသိ။ တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာပင္လ်င္ ကုုိယ့္ရုုပ္အသြင္ ေတာ္ ေတာ္ေျပာင္းသြားတာကုုိေတာ့ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ကုုိ သတိျပဳမိပါတယ္။ ရုုပ္အသြင္ ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔အတူ စိတ္အဆင္ပါ ေျပာင္းလဲႏုုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားဖုုိ႔ လုုိတယ္ဆုုိတဲ့အသိကုုိလည္း မၾကာ ခဏ သတိရမိတတ္ပါတယ္။

ရင့္ေရာ္ျခင္းေတြ တုိးလာတာနဲ႔အတူ ရင့္က်က္ျခင္းေတြတုိးလာတာ။ ဆံျဖဴျခင္းနဲ႔အတူ စိတ္ဓာတ္ျဖဴ ျခင္း။ ခြန္အားေတြ နည္းလာျခင္းနဲ႔အတူ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ အတၱေတြ မာန္မာနေတြပါနည္းလာ ျခင္းမ်ိဳးေတြကုိပါ အတူယူေဆာင္ႏုိင္မယ္ဆုိလ်င္ အုိျခင္းအဓိပၸါယ္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ျပည့္ဝသြား ေလမလဲ။ အမ်ားစုေသာ အလုပ္ေတြကုိ ငယ္ရြယ္သူေတြ၊ ခြန္အားရွိသူေတြမွ လုပ္ႏုိင္မယ္ဆုိေပမယ့္ အရြယ္ရင့္မႈနဲ႔မွသာ ယူေဆာင္လုိ႔ရႏုိင္တဲ့ အခ်ိဳ႔အရာေတြအတြက္ ဘယ္လုိခြန္အားရွိတဲ့ လူငယ္ေတြမွ အရမယူႏုိင္တဲ့အလွေတြလည္း ေလာကထဲမွာ အမ်ားႀကီးပဲေလ။

ဘဝတစ္ခုုရလာလ်င္ ဘဝအတြက္လုုိအပ္တဲ့ သင္ယူေလ့လာစရာေတြက အမ်ားသားပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႔ေလ့ လာသင္ယူစရာေတြဆုုိတာက တစ္ေန႔ထဲနဲ႔သင္လုုိ႔ရႏုုိင္တာမ်ိဳး မဟုုတ္ဘူးေလ။ ႏွစ္ေပါင္းတာရွည္ ေလ့ လာမွရႏုုိင္တာမ်ိဳး မဟုုတ္လား။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္လာသူတစ္ေယာက္အဖုုိ႔ ခုုလုုိႏွစ္ရွည္လမ်ားသင္ ယူေလ့လာမွရႏုုိင္တဲ့အရာမ်ားကုုိ သင္ယူခြင့္ရခဲ့ေလၿပီရယ္လုုိ႔ ဝမ္းေျမာက္ဂုုဏ္ယူႏုုိင္ပါတယ္။ အေတြ႔ အႀကဳံဆုုိတာ ဝယ္ယူလုုိ႔ မရႏုုိင္ဘူးလုုိ႔ ဆုုိတယ္ပဲ မဟုုတ္လား။

အုုိရြယ္တာကုုိ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔၊ လူတုုိင္းအုုိခ်င္လုုိ႔ အုုိခြင့္မရႏုုိင္ပါဘူးတဲ့။ ဟုုတ္တာေပါ့ေလ။ ၾကားေနျမင္ ေနရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာတင္ကုုိပဲ အုုိခြင့္မရရွာပဲ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဆုုံးပါးသြားၾကသူေတြ နည္းတာမွ မဟုုတ္တာ။ ကုုိယ့္အနီးဆုုံး အသုုိင္းအဝန္းအတြင္းမွာကုုိပဲ ကုုိယ့္ေအာက္ငယ္သူေတြ၊ ကုုိယ္နဲ႔ရြယ္တူ ေတြ ဆုုံးပါးသြားၾကတာ သိသိသာသာကုုိပဲ မ်ားေနၿပီ။‘ေမွ်ာ္လင့္မႈ အိပ္မက္ေတြေနရာမွာ စိတ္ပ်က္အား ငယ္မႈေတြနဲ႔ အစားမထုုိးေသးသမွ် သင္ မအုုိေသးပါဘူး’ လုုိ႔ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေျပာဖူးတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ခုုခုုအတြက္ မဆုုံးႏုုိင္တဲ့စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြ ဆက္မက္ကာေနဖုုိ႔လုုိမယ္ေပါ့။

ငယ္ရြယ္စဥ္က လုုပ္ႏုုိင္ခဲ့တဲ့အရာ၊ ရႏုုိင္ခဲ့တဲ့အရာေတြကုုိ ႀကီးရင့္လာတဲ့အခါ မရႏုုိင္ေတာ့ေကာင္းလား လုုိ႔ ငယ္ဘဝနဲ႔လက္ရွိႀကီးရင့္မႈကုုိ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး စိတ္ပ်က္အားေလွ်ာ့ေနဖုုိ႔ လုုိမ္ယ္မထင္ပါဘူး။ စိတ္ပ်က္ အားေလ်ာ့ေနျခင္းအတြက္လည္း ဘာေကာင္းက်ိဳးမွ ျဖစ္ႏုုိင္မယ္ မဟုုတ္ပါဘူး။ မႏုိင္ႏုိင္မဲ့အရာေတြကုိ မျဖစ္ႏုိင္မွန္းသိလ်က္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနတာထက္စာလ်င္ ယွင္ၿပိဳင္ႏုိင္လုိ႔ရတဲ့အရာေတြထဲက ကုိယ့္အတြက္ လည္း အေကာင္းျဖစ္ေစ၊ သူတစ္ပါးေတြအတြက္လည္း အေကာင္းခ်ည္းသာျဖစ္ေစမယ့္ အရာမ်ိးမွာ သာ ၿပိဳင္ဆုိင္ဖုိ႔ သင့္မယ္မဟုတ္္လား။

သူ႔ပုုံေတြကုုိျပၿပီး ကုုိယ့္ငယ္ရြယ္စဥ္က ဓာတ္ပုုံေတြကုုိလည္း ျပပါဦးလုုိ႔ ဆုုိပါေသးတယ္။ ကုုိယ့္မွာငယ္ ရြယ္စဥ္ပုုံဆုုိတာ မရွိဘူးေလ။ ဓာတ္ပုုံေတာင္မွ မွတ္မွတ္ရရ ၿမိဳ႔ကုုိေရာက္မွ စာေမးပြဲအတြက္ ဝင္ခြင့္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ဖုုိ႔လုုိလာမွ ပထမဆုုံး ဓာတ္ပုုံရုုိက္ဖူးတာ။ အဲဒီေတာ့ ကုုိယ္ဓာတ္ပုုံစရုုိက္ေတာ့ အသက္က တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။ အဲဒီေနာက္မွာလည္း သူ႔လုုိအသက္အရြယ္အရ စီကာစဥ္ကာရုုိက္ျဖစ္တာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။ သုုံးေလးႏွစ္ေနကာမွ တစ္ခါေတာင္ရုုိက္ခ်င္မွ ရုုိက္ျဖစ္တာ။ ဒီေတာ့ သက္တမ္းအရ မွတ္တမ္းပုုံက ဘယ္မွာရွိႏုုိင္မွာလဲ။

ဓာတ္ပုုံမွတ္တမ္းမရွိလုုိ႔ ငယ္စဥ္ပုုံနဲ႔လက္ရွိအရြယ္ပုုံေတြကုုိ ႏိႈင္းယွဥ္မၾကည့္ႏုုိင္ေပမယ့္ အရြယ္အတန္ ရလာမွ မွတ္တမ္းတင္ျဖစ္တဲ့ပုုံေတြနဲ႔ ခုုလက္ရွိအေနအထားပုုံေတြသည္ပင္လ်င္ ေတာ္ေတာ္ကြာျခား သြားၿပီ။ ဘယ္လုုိမွဖုုံးကြယ္လုုိ႔မရႏုုိင္တဲ့ ႀကီးရင့္မႈရဲ့ အရိပ္နိမိတ္ေတြက ခုုေနာက္ပုုိင္းရုုိက္ခဲ့တဲ့ပုုံေတြမွာ ပုုိမုုိထင္ရွားလာၿပီ။ တကယ္လုုိ႔သာ အျပင္မွာတကယ္ရွိေနတဲ့ ခႏၶာကုုိယ္ရဲ့အတြင္းအျပင္ အေနအထား အတုုိင္းသာ ဓာတ္ပုုံထဲမွာ ေပၚခဲ့မယ္ဆုုိလ်င္ေတာ့ ရုုိက္ထားတဲ့ပုုံေတြက တစ္ႏွစ္နဲ႔တစ္ႏွစ္ ပုုိမုုိလုုိ႔ပင္ ကြာျခားေပလိမ့္မယ္။ တကယ့္ခႏၶာကုုိယ္ရဲ့ခြ်တ္ယြင္းမႈက ဓာတ္ပုုံထဲမွာေတြ႔ရတဲ့ ေျပာင္းလဲလာမႈထက္ ပုုိမုုိတယ္ဆုုိတာ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသိေနေလၿပီ။

သုုိ႔ေပမယ့္ ႏုုပ်ိဳျခင္းနဲ႔အလွတရားဆုုိတာ ရုုပ္ခ်ည္းသက္သက္အေပၚမွာသာ မွီတည္ႏုုိင္မ်ိဳးမွ မဟုုတ္ပဲ ေလ။ “မ်က္ႏွာမွာ ေပၚလြင္ခဲ့တဲ့အလွတရားေတြကုုိ ႏွလုုံးသားဆီသုုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႔ေပးႏုုိင္မယ္ဆုုိလ်င္ သင္ ဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ အုုိမင္းသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္မလာႏုုိင္ပါဘူး” တဲ့။ ပ်ိဳရြယ္မႈေတြ၊ မ်က္ႏွာျပင္အလွ တရားေတြကုုိ ႏွလုုံးသားဆီ ေနရာေျပာင္းႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာေပါ့။ ဒါဆုုိ ဘယ္ေသာအခါမွာမွ မအုုိႏုုိင္တဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီေပါ့။

“သစ္ပင္ရင့္လ်င္ မီးဆုုိက္လုုိ႔ ပုုိေကာင္းတယ္။ ႏွစ္ခ်ိဳ႔ဝုုိင္ဟာလည္း ပုုိေသာက္လုုိ႔ေကာင္းတယ္။ မိတ္ ေဆြေဟာင္းလ်င္လည္း ပုုိၿပီးယုုံၾကည္ရတယ္။ စာေရးဆရာအုုိရဲ့ စာဟာလည္း ပုုိၿပီးဖတ္သင့္တယ္’တဲ့။

ကဲ ဒီလုုိဆုုိေတာ့ကာ ဒီစာဟာျဖင့္ ဖတ္သင့္တဲ့စာတစ္ပုုဒ္ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ့။ ။
https://www.facebook.com/mudita.shwekyaung?fref=ts


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts