>
တင္မုိး
ဇန္န၀ါရီ ၂၂၊ ၂၀၁၀
၁။
ရွစ္ေလးလုံးလူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီးေပၚၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ေခါင္းေဆာင္တဦး ေပၚလာတယ္။
လူထုေခါင္းေဆာင္ မုိးေသာက္ၾကယ္ေျပာင္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တဲ့။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အေထြးဆုံးသမီး…တဲ့။ ညသန္းေခါင္မွာ ၾကယ္ေရာင္ကုိျမင္လုိက္ရသလုိ။ လူထုကႀကိဳဆုိတယ္။ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတယ္။ ေပြ႕ေပြ႕ပိုက္ပုိက္၊ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ တခဲနက္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတနံတလ်ား သြားေလရာရာ ေသာင္းေသာင္း ျဖျဖ၊ ေထာင္းလေမာင္းထမတတ္။ ခေမာက္ေဆာင္းတဲ့ လူထုဘုရင္မ။
၂။
“စု” က လူထုဘက္ကရပ္လုိက္တယ္။ သူ႕စကားေတြက လူထုကိုႏွိပ္စက္ေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ယႏၱရားေတြကို တုိက္စားလုိက္တယ္။ ျမန္မာတမ်ဳိးသားလုံး အက်ဥ္းေထာင္ထဲ႐ုိက္သြင္းေနတဲ့ သံေျခခ်င္းေတြကုိ ႐ိုက္ခ်ဳိးလုိက္တယ္။
“ဒုတိယလြတ္လပ္ေရး အေရးေတာ္ပုံကုိဆင္ႏႊဲၾက” လုိ႔ လႈံ႕ေဆာ္လုိက္တယ္။ ေသာင္းေသာင္းညံညံ လက္ခုပ္ၾသဘာသံ။
လူထုတရပ္လုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေတြ ျဖာသြားတယ္။ အားတက္၀မ္းသာသြားတယ္။
ေက်ာင္းေခါင္ရိပ္အနီးမွာလ
ေကာင္းေအာင္ဟိတ္ႀကီးပါဘိ
ေခါင္းေဆာင္ထိပ္သီး
လုိ႔ ကဗ်ာကာရန္ေတြ လွ်ံက်သြားေအာင္ အနႏၱအင္အားေတြ ျမင္ခဲ့တယ္။
လူထုအခန္းက႑ကို ဘယ္မွာအဖြင့္ခံမွာတုန္း။ လူထုရဲ႕တုိက္ပြဲေခၚသံကုိ ဘယ္မွာေႂကြးေၾကာ္ခြင့္ ေပးမွာတုန္း။ လူထုရဲ႕ ပလႅင္ေပါက္ရင္ စစ္ဘုရင္ေတြ ေပ်ာက္ကုန္မွာေပါ့။ ပလႅင္ေပ်ာက္ေအာင္ တမင္ ေႏွာက္ေတာ့မွာေပါ့။ စစ္ယႏၱရားေတြက လူထုအားကိုတားတယ္၊ ဆီးတယ္၊ လမ္းလႊဲတယ္။ စစ္ဘုရင္ေတြက မီးကုန္ယမ္းကုန္ ကာကြယ္တယ္။ လူထုရဲ႕ေႂကြးေၾကာ္သံေတြကုိ ဆိတ္သုဥ္းသြားေအာင္ လက္နက္၊ ဗုံး၊ ေသနတ္၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႏွိမ္နင္းတယ္၊ ပစ္ခတ္တယ္၊ ေသြး တစက္စက္။
လူထုေခါင္းေဆာင္ အက်ဥ္းက်
ခြပ္ေဒါင္းအလံကေလးေတြ ေသြးေျမက်
ျမန္မာႏုိင္ငံကေတာ့ သုသာန္တစ
အေမွာင္က်တဲ့ သန္းေခါင္ည အကာလမ်ားပါပဲ။
၃။
ဒီမုိကေရစီကုိ႐ုိက္ခ်ဳိးၿပီး စစ္၀ါဒီဆုိးေတြႀကီးစုိးေနခုိက္မွာ လူထုဘက္သားေတြ က်ဆုံးရတယ္၊ ေက်ျပဳန္းရတယ္။ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းလုိ႔ ေသရြာလမ္းျမန္းရတယ္။ ေဒၚစုရဲ႕ရင္ေသြး အာဇာနည္ကေလးေတြေပါ့။ သူတုိ႔ကုိ ေမာ္ကြန္းထုိးရမယ္။ ကမၸည္းတင္ရမယ္။ သူတုိ႔ဟာ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ အသက္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ မြန္ျမတ္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သူတုိ႔အသက္ကုိ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ့္ႏွလုံးသားထဲမွာ သူတုိ႔ရဲ႕ ျမင့္ျမတ္မႈကို ဂုဏ္ျပဳလုိ႔မ၀၊ တမ္းတလို႔မေျပ။
ဥပမာ က်ေနာ္နဲ႔အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ အတူေနခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ကေလး၊ သူ႕စိတ္ဓာတ္က ႐ုိးသားတယ္၊ ျဖဴစင္တယ္၊ မြန္ျမတ္တဲ့စိတ္ႏွလုံး အၿမဲေမြးျမဴတယ္။ သူ .. အခုဆုံးၿပီ။ ကြယ္လြန္ၿပီ။ သူ႕ကုိသတိရတယ္။ သူ႔လုိလူငယ္ ေက်ာင္းသားေတြ အနႏၱ။ ဒီလုိ အာဇာနည္ ခြပ္ေဒါင္းလူငယ္ကေလးေတြကို ကုိယ္စားျပဳေနတဲ့ သူ႕ဂုဏ္ကုိ စာ႐ုပ္ပုံေရးရမယ္။
သုတေအာင္
သူ႔နာမည္က သုတေအာင္
ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တက္
၈၈ ခုႏွစ္ သည္ဘက္က်ေတာ့
သူပုန္တကၠသိုလ္ေျပာင္း
ခြပ္ေဒါင္းဘာသာယူခဲ့တယ္။
ေနာက္ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း
ကြင္းဆင္းေလ့လာ
က်မ္းစာတင္သြင္း
သံေျခခ်င္းဆုရခဲ့တယ္။
ဗကသဥကၠ႒ မင္းကုိႏုိင္က
သံတုိင္ၾကားက ဘြဲ႕ႏွင္း
ကမၻာမေၾကသီခ်င္းနဲ႔ဂုဏ္ျပဳတယ္။
အေမ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က
ပီတိနဲ႔၀မ္းေျမာက္
ေရႊခေမာက္ေဆာင္းေပးလုိက္တယ္။
ခုေတာ့
ထိန္ပင္သုသာန္ဆုိတဲ့ေနရာမွာ
ခြပ္ေဒါင္းဘာသာမဟာသိပၸံ
ခြပ္ေဒါင္းအလံရ သုတေအာင္လုိ႔
ေျပာင္ေျမာက္စြာေမာ္ကြန္းထုိးၿပီး
မေသမ်ဳိး အာဇာနည္
အုတ္ဂူကေလးတည္ခဲ့ပါတယ္။
သုတေအာင္သုိ႔ ( ၁၅၊ ၄၊ ၂၀၀၁)
၄။
လမုိက္ညေတြတုိင္း ၾကယ္ပြင့္ေတြတစုတ႐ုံးနဲ႔ သူ႕ပခုံးအင္အားသုံးၿပီး အလင္းေရာင္ ထြန္းေတာက္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ ေႏြဦးေရာက္တုိင္း ဥၾသငွက္ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ၿပီး တေတာလုံးညံေအာင္ တြန္သံေပး၊ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခဲ့တယ္။ သဲကႏၱာရေျမမွာ ႏွိပ္စက္ေလသမွ် ကႏၱာရအပင္ေတြ ၀ုိင္းၿပီးခုခံၾကတယ္။ လူထုအား၊ လူထုတရား။
တေယာက္စြမ္းအား၊ မႏုိင္ျငားလည္း
အမ်ားလူထု၊ အင္အားစုတုိ႔
သူ႕အားကုိယ့္အား၊ အသစ္ပြားလ်က္
တားၾကဆီးၾက၊ တည္ေဆာက္ၾကေသာ္
ညခင္းကၿပိဳ၊ လမင္းခ်ဳိလိမ့္
ႏုပ်ဳိခြန္အား၊ တံခြန္လႊားသည္
ထူးျခားဒီေရပမာတည္း။
ဒီလို “လူထုဒီလႈိင္း” ကုိ ကဗ်ာနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္မိပါတယ္။ ။
တင္မိုး
ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္ အတြဲ (၉၇)၊ ဇြန္ ၂၀၀၁
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
