>
ဇူလုိင္ ၂၅၊ ၂ဝ၁ဝ
“ေဆးျဖင့္ ေရာဂါတို႔ကို ေဆးေၾကာအံ့” ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ကို လက္ကိုင္ျပဳ၍ ေ၀ဒနာရွင္ အမ်ားျပည္သူတို႔ကုိ အခမဲ့ ေဆး၀ါး ကုသေပးေနေသာ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ သုခ ကုသိုလ္ျဖစ္ ေဆးခန္းတြင္ မ်က္စိေရာဂါ ေ၀ဒနာရွင္၊ ေရတိမ္စြဲ၍ မ်က္စိအျမင္အာရံု ခ်ိဳ႕ယြင္းေနေသာ ေ၀ဒနာရွင္တို႔ကုိ အျမင္အာရံု ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္ ၾကည္လင္မႈ ရရွိေစရန္ မ်က္စိအထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးမ်ားက ခြဲစိတ္ ကုသေပးလ်က္ရွိရာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ မတ္လမွ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇြန္လကုန္အထိ မ်က္စိခြဲစိတ္ လူနာေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ ရွိခဲ့ပါသည္။
၂၃.၇.၂၀၁၀ (ၾကာသပေတး) ေန႔တြင္ ေစတနာရွင္ မ်က္စိဆရာ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာ ဦးမိုးလြင္က ခြဲစိတ္ၿပီးေသာလူနာမ်ားကုိ ျပန္လည္ စစ္ေဆး ၾကည့္ရႈခဲ့ပါသည္။ ေ၀ဒနာရွင္ လူနာမ်ားသည္ ခြဲစိတ္ကုသၿပီးခ်ိန္မွစ၍ အလင္းဒဏ္ကုိ ကာကြယ္ရန္အတြက္ လည္းေကာင္း၊ ဖုန္ အမိႈက္မ်ားမွ ကာကြယ္ရန္အတြက္လည္းေကာင္း ဂြမ္းစ၊ မ်က္စိအဖံုးမ်ား၊ ေနကာမ်က္မွန္ အနက္မ်ားကို တပ္ဆင္ထားၾကသည္။ ဆရာ၀န္ႀကီးက ခြဲစိတ္မႈ အေျခအေနႏွင့္ မ်က္စိ ၏ အျမင္စြမ္းအားတို႔အား စစ္ေဆးၾကည့္ရႈခ်ိန္တြင္ မ်က္စိဖံုးမ်ား၊ ေနကာ မ်က္မွန္မ်ားကို ခြ်တ္လုိက္ၾကသည္။ 
ထိုသို႔ မ်က္စိ ဆရာ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာ ဦးမိုးလြင္က စမ္းသပ္စစ္ေဆးရာတြင္ လူနာမ်ားက မိမိတို႔ အျမင္အာရံု ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္လာၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေစတနာရွင္ ဆရာ၀န္ႀကီး၊ သူနာျပဳ ဆရာမမ်ားအား ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း ၀မ္းသာအားရ ပီတိျဖာလ်က္ ေျပာၾကားခဲ့ၾကပါသည္။
ထိုသို႔ ေျပာၾကားရာတြင္ မ်က္စိလူနာ တစ္ဦး ျဖစ္သူ အေမႀကီးတစ္ေယာက္က ေနကာမ်က္မွန္ ခြ်တ္ၿပီး ၿပီးခ်င္း သူ၏ ေရွ႕တြင္ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံု ရိုက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနေသာ ေက်ာ္သူကုိ ေတြ႔ျမင္သည္ႏွင့္ “ဟယ္ ေတာ္ … ေက်ာ္သူကို အရွင္လတ္လတ္ႀကီး ျမင္ေတြ႔ရၿပီေတာ္။ ေက်ာ္သူ ဇာတ္ကားေတြ အားရပါးရ ၾကည့္ရေတာ့မယ္ ေတာ့” ဟူ၍ ၀မ္းသာအားရ မ်က္ရည္လည္ကာ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်န္္ေတာ္သည္ အျမင္အာရံု ျပန္လည္ ရရွိသြားၿပီျဖစ္ေသာ အေမႀကီးအား ဂါရ၀ျပဳ ေက်းဇူးတံု႔ျပန္ေသာ အၿပံဳးျဖင့္ ျပန္လည္ ၿပံဳးျပၿပီး မိမိ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ မွတ္တမ္း ဓာတ္ပံု ရိုက္ျခင္းကို ျပဳလုပ္ခဲ့ေတာ့သည္။
ကြ်န္ေတာ္၏ အၿပံဳးေနာက္ကြယ္တြင္ စကားလံုးေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ဦးေႏွာက္ထဲတြင္ အစီအရီ ေပၚေပါက္လာသည္။ ထိုစကားလံုးမ်ားသည္ ႏႈတ္မွ ထြက္ေပၚလာျခင္း မရွိေခ်။ ယင္း စကားလံုးမ်ားသည္ “အေမေရ … ကြ်န္ေတာ့္ကို တီဗီဖန္သားျပင္၊ ရုပ္ရွင္ပိတ္ကားထက္မွာ ဘယ္ေတာ့အခါမွ ျမင္ေတြ႔ရေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး အေမ။ ႏိုင္ငံေတာ္က ကြ်န္ေတာ့္ကို အနားေပး လိုက္ၿပီ အေမ။ အႏုပညာေလာကမွ ေမာင္းထုတ္ျခင္း ခံလိုက္ရတာ (၃) ႏွစ္ရွိၿပီ အေမ။ ရုပ္ရွင္ အႏုပညာရပ္ ဆိုတာ အမ်ားျပည္သူကို ငိုျခင္း၊ ရယ္ျခင္း၊ ေဒါသထြက္ျခင္း၊ ေပါက္ကြဲေစျခင္း ဆိုတဲ့ အကုသိုလ္အလုပ္ မိမိ အတၱအက်ိဳးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အတၱဟိတအလုပ္၊ ျပည္သူလူထုကို လိမ္ညာေနတဲ့ အလုပ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ပရိသတ္ အမ်ားျပည္သူနဲ႔ အေမတို႔အတြက္ အေမေျပာလိုက္တဲ့ အတိုင္း အရွင္လတ္လတ္ႀကီးနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ၾကားမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ အနားမွာ ျပည္သူေတြအတြက္ လိုအပ္ေသာ၊ ေပးဆပ္ႏိုင္ေသာ လူမႈေရး ကိစၥရပ္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ထြက္သက္ အခ်ိန္ထိ ႀကိဳးစား ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တဲ့ ပရဟိတ လူသား တစ္ေယာက္အျဖစ္သာ ျမင္ေတြ႔ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္ အေမ” ဟူေသာ စကားလံုးမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ … အကယ္၍မ်ား အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုခုေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္အား အႏုပညာ လုပ္ငန္းမ်ား ျပန္လည္ လုပ္ကိုင္ခြင့္မ်ား ရရွိခဲ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္သည္ အႏွစ္သာရ မရွိေသာ၊ အက်ိဳးမရွိေသာ ေဖ်ာ္ေျဖေရး သက္သက္သာ ေဖာ္က်ဴးသည့္ အမ်ားျပည္သူအား လိမ္ညာေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ားကို ရိုက္မည္ မဟုတ္။ သမိုင္းစစ္ သမိုင္းမွန္မ်ား၊ အတၳဳပၸတၱိမ်ား၊ ဘာသာေရး လူမႈေရး သမိုင္းမွတ္တိုင္ အစစ္အမွန္မ်ားကိုသာ အမ်ားျပည္သူ အတြက္ ေပးဆပ္ရိုက္ကူးသြားမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း စိတ္ကူးယဥ္မိပါေတာ့သည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
