>Inn Wa Khit MinSar Kabyar : Yan Win (Taung Da Gar)

>


ပုဂံဂူဘုရားနံရံေပၚက အင္းဝေခတ္ ေခတ္စမ္းကဗ်ာ

ရန္ဝင္း (ေတာင္တံခါး)

ဇြန္ ၅ ရက္။ ၂၀၁၀



ပုဂံက ေရွးေဟာင္း ဂူဘုရားေတြမွာ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီနဲ႔ မင္စာေတြ အနည္းနဲ႔အမ်ား ရိွၾကတာခ်ည္းပါ။ ပုဂံေခတ္က မူလေရးဆြဲခဲ့တဲ့ လက္ရာေတြရွိၾကသလို၊ အင္းဝ၊ ကုန္းေဘာင္၊ အမရပူရ ရတနာပံု ေႏွာင္းေခတ္ေတြမွာ ေရးဆြဲ မွတ္တမ္းတင္ထားတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္အတြင္းက သမိုင္းေကာ္မရွင္ ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တခု အေနနဲ႔ ပုဂံေဒသတဝိုက္ ေရွးေဟာင္း ဘုရားေတြက မင္စာေတြကို စုေဆာင္းမွတ္တမ္းတင္တဲ့ မင္စာစု သုေတသနလုပ္ငန္း လုပ္ခဲ့တယ္။ မင္စာေတြကို ကူးေရး၊ ပံုဆြဲ၊ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ မွတ္တမ္းတင္ၾကတယ္။

ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္း ေရႊဆံေတာ္ေစတီရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာရွိတဲ့ ဂူဘုရား အမွတ္ ၁၄၆၇/၇၈ဝ က နရပတိစည္သူ မင္းႀကီး (နန္းစံႏွစ္၊ ၅၃၆-၅၇၃) ရဲ႕ ေကာင္းမႈ၊ ေလာကဥေသွ်ာင္ ႏွစ္ထပ္ဂူဘုရားျဖစ္ပါတယ္။

နရပတိစည္သူမင္းႀကီး ေကာင္းမႈ၊ ေလာကဥေသွ်ာင္ ဂူဘုရား၊ ပုဂံၿမိဳ႕

ဓာတ္ပံု-ရန္ဝင္း (ေတာင္တံခါး)

မင္စာစုသုေတသနအဖြဲ႔က ေလာကဥေသွ်ာင္ ဘုရားအတြင္း အာ႐ုံခံ နံရံတေလွ်ာက္ ေနရာအႏွံ႔အျပားက မင္စာေတြကို လိုက္ရွာၾကည့္ၾကတယ္။ အေရွ႕ဘက္အာ႐ုံခံ ေျမာက္ဘက္နံရံေပၚမွာရွိတဲ့ မင္စာ အစုကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ၊ ေလးလံုးစပ္ ကဗ်ာတပုဒ္ ျဖစ္ေနတာကို ရင္သပ္႐ႈေမာစရာ ေတြ႔ၾကရပါေတာ့တယ္။

ေလာကဥေသွ်ာင္ ဂူဘုရားအတြင္း၊ အေရွ႕ဘက္အာ႐ုံခံ ေျမာက္ဖက္နံရံေပၚမွာရွိတဲ့ မင္စာ

ဓာတ္ပံု-ရန္ဝင္း (ေတာင္တံခါး)

ဒီေန႔ေခတ္သံုး ျမန္မာ အကၡရာနဲ႔ ကူးေရးတယ္။

။ ဝ ။ နမာမိရတနတၱယံ။ ပန္ (ပ) လင္ေတာ္ေအာက္ အေစာက္ငါသူ တြင္

ႀကီတူ၍၊ ဖ်က္ေလၿပီ၊ ေပါင္ေတာ္ႏွစ္ဖက္ ခ်က္ေတာ္မႂကြင္

ဓိပ္ေတာ္ထြင္၍ အခ်င္ေအာက္သိုဝ္တူေလၿပီ၊ ပခံုမ္ ေ

တာ္ႏွစ္ဖက္၊ ဒိ႒ိဖ်က္၍ ပ်က္ၿပီသည္ကိုဝ္ ဖုန္လိုဝ္သု

ေတာ္ ေစာ္သည္တည္၊ လူၿပိတၱာတိုဝ္၊ စာရာမသိ မိမိမယာ

သာႏွင့္တကြ ရွာစၾကလည္ စာမေလာက္ အေစာက္နက္စြာ၊ တူက (ရွာ)၏

ဥစၥာမရ၊ (ယ)င္ဓ (တ) သွ်ိဳဝ္ သွ်ိဳ(ဝ္) သွ်ိဳက္သွ်ိ၊ လူဒိ႒ိတိုဝ္ ဖ်က္မိ

ေသာအာ ပါယ္ေလပါသိုဝ္ လာေလအၿမဲ အဝီဇိဓဲ ငရဲ

ခံ၏၊ မီလွ်ံကိုဝ္လံုမ္လေတာက္၊ ျပဳျပင္သူေကာင္ နိဗၺာန္ ေ

တာင္၏၊ ေသွ်ာင္ေသွ်ာင္နတ္ရြာ၊ ဆကာမာသိုဝ္လေရာ

က္။

ဒီေန႔ေခတ္သံုး ျမန္မာ စကားနဲ႔ ျပန္ေရးတယ္။

။ ဝ ။ နမာမိရတနတၱယံ။

(၁) ပလႅင္ေတာ္ေအာက္၊ အေစာက္ငါးသ ူ၊ တြင္းႀကီးတးူ၍၊ ဖ်က္ေလၿပီ။

(၂) ေပါင္ေတာ္ႏွစ္ဖက္၊ ခ်က္ေတာ္မႂကြင္း၊ ထိိပ္ေတာ္ထြင္း၍၊ အခ်င္းေအာက္သို႔ တူးေလၿပီ။

(၃) ပခံုးေတာ္ႏွစ္ဖက္၊ ဒိ႒ိဖ်က္၍၊ ပ်က္ၿပီးသည္ကို၊ ဖုန္းလိုသူေတာ္၊ ေစာ္သည္တည္း။

(၄) လူၿပိတၱာတို႔၊ စားရာမသိ၊ မိမိမယား၊ သားႏွင့္တကြ၊ ရွာစားၾကလည္း၊ စားမေလာက္။

(၅) အေစာက္နက္စြာ၊ တူးကာ (ရွာ)၏၊ ဥစၥာမရ၊ (ယ)င္ဓ (တ)။

(၆) သွ်ိဳဝ္ သွ်ိဳ(ဝ္) သွ်ိဳက္သွ်ိ၊ လူဒိ႒ိတို႔၊ ဖ်က္မိေသာအား၊ ပါယ္ေလးပါသို႔၊ လားေလအၿမဲ၊ အဝီဇိထဲ၊

ငရဲခံ၏၊ မီးလွ်ံကိုယ္လံုးလေတာက္။

(၇) ျပဳျပင္သူေကာင္း၊ နိဗၺာန္ ေတာင္း၏၊ ေသွ်ာင္းေသွ်ာင္းနတ္ရြာ၊ ဆကာမာသို႔လေရာက္။

အဲဒီ မင္စာမွာ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္လည္း မပါ၊ ေရးတဲ့သူလည္း မသိရေပမယ့္၊ ေရွးေဟာင္းသုေတသန ပညာရွင္ေတြက ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ မွတ္တမ္းပါတဲ့ ေခတ္ၿပိဳင္ မင္စာေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ သမိုင္းေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ ဆရာႀကီး ဦးေဘေမာင္တင္၊ ဗိုလ္မႈးဘရွင္ နဲ႔ ဆရာႀကီး ဦးဝန္ (မင္းသုဝဏ္) တို႔က ျမန္မာသကၠရာဇ္ ဂ၅ဝ နဲ႔ ၉ဝဝ အၾကား၊ ပထမအင္းဝေခတ္၊ ရွင္ဥတၱမေက်ာ္(၈၁၅-၉ဝ၄)၊ ရွင္မဟာရ႒သာရ (၈၃ဝ-၈၉၂) တို႔နဲ႔ေခတ္ၿပိဳင္ အခ်ိန္ေလာက္မွာ ေရးခဲ့တာျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ မွန္းဆခဲ့ၾကပါတယ္။

စာလံုးပံုစံက မန္က်ည္းေစ့ ေလးေထာင့္လည္းမက်၊ ခရာဝန္း အဝိုင္းလည္းမဟုတ္ပါ။ စာအေရးအသားကေတာ့ စကားေျပ႐ိုး႐ိုးမဟုတ္ဘဲ၊ ကာရန္ နဲ႔ ေလးလံုးစပ္အေျခခံ ကဗ်ာဟန္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အခ်ပိုဒ္ေတြနဲ႔ အားလံုးေပါင္း ခုႏွစ္ပိုဒ္ ပါဝင္ပါတယ္။

ဘုရားဌာပနာ တူးေဖာက္သူတို႔ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားေလတဲ့ ပဓာန ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ႀကီးနဲ႔ ပလႅင္ေတာ္ရဲ႕ျမင္ကြင္းကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေရးျပလိုက္တာပါပဲ။ ‘အေစာက္ ငါးသူ’ ဆိုရာမွာ၊ တသူ ကို လက္ခုပ္တေဖာင္ရိွတယ္ဆိုေတာ့ လက္ခုပ္ငါးေဖာင္ေပါ့။ ထူးထူးကဲကဲ ရသေျမာက္ေအာင္ တင္စားဖြဲ႔ဆိုတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ‘အသူတရာနက္ေသာ’ ဆိုတဲ့စကားမွာပါတဲ့ ‘အသူ’ပါ။ ေနာက္အပိုဒ္နဲ႔ကာရန္မမိေပမယ့္၊ ဆရာႀကီး ဦးဝန္က အဲဒီအဓိပၸာယ္ပဲ သင့္ေတာ္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

ေလာကဥေသွ်ာင္ဂူဘုရားအတြင္းက၊ မင္စာကဗ်ာမွာပါတဲ့ ျပဳျပင္ၿပီး ဗုဒၶ႐ုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္

ဓာတ္ပံု-ရန္ဝင္း (ေတာင္တံခါး)

ဖ်က္ဆီးတဲ့လူေတြအတြက္ က်ိန္စာကလည္း ႐ိုး႐ိုးနဲ႔ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ရွိလိုက္ပါဘိေတာ့တယ္။ တဆက္တည္းမွာလည္း ျပဳျပင္တဲ့ေကာင္းမႈရွင္ေတြကို ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါေသးတယ္။

တခ်ဳိ႕စာလံုးေတြကိုလည္း အဓိပၸာယ္အေဖာ္ရခက္ေနပါေသးတယ္။ (ယ)င္ဓ (တ)။ ကိုေတာ့ အဓိပၸာယ္ မမွန္းဆႏိုင္ပါ။ အသံထြက္အတိုင္း အနက္အဓိပၸာယ္ေတြကို ယူရသလိုပဲ၊ သွ်ိဳဝ္၊ သွ်ိဳက္၊ သွ်ိ စာလံုးေတြက သက္ျပင္းခ် စုတ္သပ္ၿပီး မျမင္ရက္စရာ၊ ဆံုး႐ႈံး လို႔ ဝမ္းနည္းတာကို ေဖာ္ျပတာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေသွ်ာင္း ကေတာ့ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ဆိုတဲ့ အထူးျပဳ စကားလံုးအျဖစ္ သံုးစြဲထားတယ္လို႔ မွန္းဆရပါတယ္။ ဆကာမာ ဆိုတာကေတာ့ ဆကမာဝစရ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ ကိုေခၚတာပါ။

အထူးျခားဆံုးကေတာ့ ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ရဲ႕ ေတာလား ၉ ပုဒ္မွာ ‘လ’ သံုးခဲ့သလို၊ ‘မီးလွ်ံကိုယ္လံုး လ ေတာက္’ နဲ႔ ‘ဆကာမာသို႔ လ ေရာက္’ အပိုဒ္ေတြက ‘လ’ ေတြျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ပိုဒ္ေတြကိုလည္း အဲဒီေခတ္က စပ္႐ိုးစပ္စဥ္ ေခတ္ၿပိဳင္ ကဗ်ာလကၤာေတြလိုမဟုတ္ဘဲ တိုတိုျပတ္ျပတ္ ေရးထားပါတယ္။ အဲဒီစာကိုေရးခဲ့တဲ့ေခတ္ရဲ႕ ေခတ္စမ္းကဗ်ာေလလားလို႔ ေတြးစရာပါပဲ။

ေက်းဇူးအထူးတင္စြာျဖင့္ ကိုးကားျခင္း

(၁) ပုဂံမင္စာစုသုေတသနလုပ္ငန္း အစီရင္ခံစာ (ဗိုလ္မွဴး ဘရွင္)၊ ၁၉၆၄

(၂) ႏွစ္အမည္ပါေသာ ျမန္မာေရွးေဟာင္း မင္စာမ်ား (ဦးဆြဲ)၊ ေမလ ၂ဝဝ၁

(၃) ျမန္မာေရွးေဟာင္းမင္စာ ႏွင့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ (ေမာင္သစၥာ-သမိုင္းသုေတသန)၊ ၂ဝဝ၃

(၄) ရွင္ဥတၱမေက်ာ္-ရွင္မဟာရ႒သာရ ေတာလားမ်ား၊ ၁၉၆၇

(၅) ပုဂံေရွးေဟာင္းသုေတသနလမ္းၫႊန္ (ဦးဗိုေက)၊ ၁၉၈၁


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts