>ေျပာျပစရာေတြလဲ တပုံႀကီးရိွေသးတယ္ – အမွတ္ ၃၀၉
မာမာေအး
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂၊ ၂ဝ၁ဝ
ေသာတရွင္တုိ႔ေရ၊ ေရွ႕တပတ္မွာ အမ်ဳိးသားေန႔ ဆုိတာ ယူနီဗာစီတီ အက္ဥပေဒကုိ ဆန္႔က်င္တ့ဲ အေနနဲ႔ စတင္တ့ဲ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားႀကီး ၁၁ ဦး သစၥာျပဳ လက္မွတ္ထုိး သပိတ္ေမွာက္ခ့ဲတ့ဲ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေက်ာ္ ၁၀ ရက္ေန႔ ျဖစ္တယ္။ GCBA ၀ံသာႏု အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ႀကီးက ျပဌာန္းခ့ဲတ့ဲ အေၾကာင္း ေျပာခ့ဲပါတယ္။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံက အမ်ဳိးသားေရး ႏုိးၾကားေရး လြတ္လပ္ေရး ေတာ္လွန္ေရး ကိစၥေတြ ေျပာၾကၿပီ ဆုိရင္လည္း အသက္ေပးရ ပညာေပးရ ဘက္ေပါင္းစုံက ၀ုိင္း၀န္း က်ဳိးပမ္းခ့ဲရတာ ဆုိေတာ့ ကုိယ့္သဘင္ေလာကထဲ ပုဂၢဳိလ္ေတြ ဘယ္သူျဖင့္ ဘယ္လုိ ပါ၀င္ခ့ဲတာေပါ့ လုိ႔ ရင္ေကာ့ ေခါင္းေမာ့ ေျပာႏုိင္ေအာင္ သူတုိ႔ စြမ္းသမွ် ေဆာင္ရြက္ခ့ဲၾကတ့ဲ ေရွးက ဘုိးဘြား သဘင္ ဂီတသမားမ်ားကုိ ၾကည္ႏူးစြာ ဦးခ် ေဖာ္ထုတ္ရ ဂုဏ္ယူရပါတယ္ရွင္။ မာေအး ညႊန္းခ့ဲတ့ဲ သူေတြထဲမွာ ေမာင္းေထာင္ ဦးေက်ာ္လွ ဆုိတာလည္း ပါတယ္ရွင့္။ သူက ‘သံခ်ဳိ’ ဆုိရင္း ျမန္မာ့ရင္တြင္းကုိ စိတ္အားသြင္းေပးခ့ဲတ့ဲ ပညာရွင္မုိ႔ ခ်စ္ေဆြတုိ႔ သိသင့္တ့ဲ အထဲ သူလည္း ပါတယ္မဟုတ္လားေနာ္။ တိမ္ေကာေနတ့ဲ ကဗ်ာ ‘သံခ်ဳိ’ ဆုိတာကုိလည္း သိရတာေပါ့ရွင္။
ျမန္မာ့သဘင္ ေလာကဟာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္မွာ အရိွန္အဟုန္ ႀကီးစြာနဲ႔ ‘အနိမ့္သဘင္၊ အျမင့္သဘင္၊ အတီးသဘင္၊ အဆုိသဘင္’ ရယ္လုိ႔ သန္႔သန္႔ ကြဲျပား ထြန္းကားခ့ဲပါတယ္။ အျမင့္သဘင္ ဆုိတာက ဒီကေန႔ ရုပ္ေသးပဲြေပါ့ရွင္။ ရုပ္စုံသဘင္ ရုပ္ႀကီးစင္ လုိ႔လည္း ေခၚပါေသးတယ္။ မင္းသား မင္းသမီးကေန စပ္ၿဖီးၿဖီး မ်က္ႏွာနဲ႔ ေဆးျခယ္ထားတ့ဲ လူျပက္ရုပ္အဆုံး သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သုံးတ့ဲ အခါမွာ ေလးနက္တ့ဲ အေၾကာင္းအရာမ်ဳိး က်ေတာ့ လူျပက္ရုပ္နဲ႔ မကုိက္ေတာ့ဘူးေလ။ ေထာင္တန္တ့ဲစကား ရယ္လွ်င္ ေပါ့ ဆုိတာမ်ဳိး ျဖစ္မွာ ဆုိေတာ့ ‘စာဆုိရုပ္’ ေခၚတ့ဲ အရုပ္ တရုပ္ ပညာရွင္ေတြက တီထြင္ သုံးခ့ဲၾကရပါသတ့ဲ။ အဲဒီ ‘စာဆုိရုပ္’ ကုိ ကုိင္ရတ့ဲသူကုိလည္း ‘စာဆုိကုိင္’ လုိ႔ ေခၚရပါတယ္။ ကဗ်ာေတြ လကၤာေတြကုိ အဲဒီ ‘စာဆုိရုပ္’ က ရြတ္ရတာေပါ့။ အဲဒီလုိနဲ႔ ‘သံခ်ဳိ’ လုိ႔ ေခၚတ့ဲ ကဗ်ာမ်ဳိး ရုပ္ႀကီးစင္မွာ ေခတ္စားလာတ့ဲအခါမွာ သံခ်ဳိဆုိတ့ဲသူကုိ ‘သံခ်ဳိကုိင္’ လုိ႔ ေခၚျပန္ပါတယ္ရွင္။ ဒီစာဆုိရုပ္ကုိ ကုိင္ၿပီး သံခ်ဳိဆုိတ့ဲသူ ရိွသလုိ အရုပ္မကုိင္ဘဲ သံခ်ဳိဆုိတ့ဲသူလည္း ရိွပါတယ္။ ေမာင္းေထာင္ဦးေက်ာ္လွဟာ အရုပ္မကုိင္ဘဲ သံခ်ဳိဆုိတ့ဲ ပညာရွင္ ျဖစ္ပါတယ္ရွင္။
သံခ်ဳိ ဆုိတာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ဒုတိယပုိင္းေလာက္က ေပၚခ့ဲပါတယ္။ ေလးခ်ဳိးကဗ်ာလုိ အခ်ဳိးေလးခ်ဳိး ရိွပါတယ္။ ေလးခ်ဳိး မူရင္းနဲ႔ ကြာတာကေတာ့ အခ်ဳိး တခ်ဳိးထဲမွာ ႀကိဳက္သလုိ ပုဒ္ေရ ထည့္စပ္ ေရးသား ရြတ္ဆုိလုိ႔ ရပါတယ္။
သံခ်ဳိရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ႀကိဳတင္ စပ္ဆုိခ့ဲတ့ဲ ကဗ်ာ မဟုတ္ဘဲ ရြတ္ရမယ့္ ပဲြေတာ္စင္ ေရာက္မွ ရုပ္ေသးစင္ လက္ရမ္းကုိ ကုိင္ၿပီး လက္ငင္း ႀကဳံေတြ႔ေနရတ့ဲ အျဖစ္အပ်က္ အေၾကာင္း အရာေတြကုိ အလြတ္ ရြတ္ဆုိ စပ္သြားရတ့ဲ ကဗ်ာမ်ဳိးပါ။ သံခ်ဳိဟာ အခ်ဳိးလည္း မွန္ရမယ္။ ကာရံလည္း မိရမယ္။ အဓိပၸာယ္လည္း ေကာင္းရမယ္။ ဟာသလည္း ပါရမယ္ ႀကိဳၿပီးေတာ့လည္း မစပ္ရဘူး ဆုိေတာ့ ဗဟုသုတနဲ႔ မျပည့္စုံဘဲ ဘယ္ေရးႏုိင္မွာလဲေနာ္။ အသံကုိ သာယာနာေပ်ာ္ဘြယ္ ျဖစ္ေအာင္ ေပ်ာ့ေျပာင္း ခ်ဳိသာ စပ္ဆုိရလုိ႔ သံခ်ဳိ လုိ႔ ေခၚတ့ဲ အေၾကာင္းလည္း မွတ္ထားၾကဦးေပါ့။ အလြတ္ ရြတ္စပ္ဆုိရတာမုိ႔ သံခ်ဳိဆရာကုိ ‘လက္တန္းစာဆုိ’ လုိ႔လည္း ေခၚၾကပါသတ့ဲရွင္။
မာေအး ေျပာေနတ့ဲ ေမာင္းေထာင္ရြာသား ဦးေက်ာ္လွကေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕ ေခတ္မွာ သံခ်ဳိဆရာ မျဖစ္မီက မင္းတုန္းမင္းႀကီးရဲ႕ တပင္တုိင္သမီးေတာ္ စလင္း ထိပ္ေခါင္တင္ သီရိ ျမတ္စြာ ရတနာ ေဒ၀ီရဲ႕ စင္ေတာ္မွာ သံခ်ဳိဆရာေပါ့။ သမီးေတာ္က မယ္သီလ ၀တ္သြားေတာ့ သီေပါမင္းထံမွာ ဆက္ အမႈထမ္းခ့ဲပါတယ္။ ပါေတာ္မူၿပီးခ်ိန္မွာ ရြာကုိ ျပန္ခ့ဲၿပီး အားငယ္ေနတ့ဲ ျပည္သူေတြအတြက္ ေခတ္အေျခအေန တင္ျပႏုိင္တ့ဲ သံခ်ဳိကုိင္ ဆရာအလုပ္ ဆက္လုပ္သြားတ့ဲ နမူနာေလး ရြတ္ေပးလုိက္ပါတယ္ရွင္။
(ပဲြေတြ႔ႏွစ္ပဲ သံခ်ဳိ)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
