>
အေတြ႔သံသရာလည္ေနပံု ရင္ခုန္လို႔လည္းမရခဲ့ေသးဘူး
ေဆာင္းယြန္းလ
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၉၊ ၂၀၁၀
တေရးတေမာ မေတြးေတာမိၾကလို႔မ်ား
ဦးေဏွာက္ေတြ တုံးသြားခဲ့ၾကသလား….
မသိတာက ခက္ေနခဲ့သလို
မရွိတာကလည္း ခက္ေနခဲ့ၿပန္ပါတယ္….
ေလထဲ ေဆာက္ခဲ့မိတဲ့အိမ္ေတြ
တိမ္တိုက္ေတြထက္ ထူေၿပာခဲ့ၿပီး
လြတ္ထြက္သြားတဲ့ ငါးေတြထက္လည္း
အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေၿခတံရွည္ေနခဲ့ၿပန္ပါတယ္…
မဲမဲၿမင္ရာ ရမ္းပစ္ေနသူေတြ
ခ်က္ေကာင္းကိုပစ္ဖို႔
အကြက္ေကာင္းကို လွစ္ဟေခ်ာင္းေၿမာင္းေနသူေတြ
ပစ္မွတ္အလြဲကို
မယုတ္ေသာဇြဲနဲ႔ စိမ္ေၿပနေၿပပစ္ခြဲေနသူေတြ…
ပစ္ကြင္းဝယ္ဖို႔ ေစ်းလည္ဆစ္ေနသူေတြ
မိမိကိုယ္မိမိ ေသေၾကာင္းၾကံသတ္ဖို႔
ကိုယ့္နားထင္ကိုယ္ ေသနတ္နဲ႔ေတ့ေနသူေတြ
ဇာတ္တူသားစားဖို႔ ဇာတ္လမ္းဆင္ၿပီး
ပစ္ကြင္းပစ္ကြက္ တီထြင္ၾကံဆေနသူေတြ….
အသံတၾကား မနားတမ္းပစ္ေနသူေတြ
ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေသနတ္ကို
အခ်ပ္ပိုပစ္ဖဲတခ်ပ္လို ေလထဲေဝွ႕ယမ္း
မ်က္မွန္းနဲ႔ လက္တည့္စမ္းေနသူေတြ…
အကာအကြယ္ယူၿပီး မီးစင္ၾကည့္ပစ္ေနသူေတြ
ဗ်စ္ရည္တခြက္နဲ႔ ညစာစားေကာင္းေအာင္
အေမွာင္ထဲမွာ ပါးစပ္သရမ္းၿပီး
ပစ္ခ်က္ၾကမ္းေနသူေတြ
ဆိုင္းဘုတ္တင္ေကာင္းေအာင္
တေရးႏုိးမွ တခ်က္တခ်က္ ေခ်ာင္းပစ္ေနသူေတြ….
ညစ္တြန္းတြန္းၿပီး ပစ္ခတ္လြန္းသူေတြ
ဖရုႆဝါစာေသနတ္နဲ႔ မလိုတမာပစ္ခတ္
တေယာက္လည္ပင္းတေယာက္ တက္နင္းၿပီး
လမ္းေပ်ာက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနသူေတြေၾကာင့္
အလိုအပ္ဆံုး က်ည္တေတာင့္ဟာ
အလိုအပ္ဆံုးေနရာကို ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္မသြားႏုိင္ခဲ့ေသး ဘူး…..
ျမႈံးမိငါးေတြဘဝနဲ႔ ႏုံးခ်ိဖားေတြရဲ့ဘဝလို
ဖားတပိုင္းငါးတပိုင္း ဘဝကိုယ္စီကိုယ္ငွထဲ
ၿပံဳးလိုက္မဲ့လိုက္ၾက ရြဲ႕လိုက္တည့္လိုက္ၾကနဲ႔
ေခတ္ေဆြးၾကီး တအိအိပဲ့က်လာလိုက္ပံုက
ေဟတီမွာလႈပ္ခဲ့တဲ့ငလ်င္ထက္ ေၾကလြယ္မြလြယ္
ဧရာဝတီမွာတိုက္ခဲ့တဲ့နာဂစ္ထက္ တဖ်စ္ဖ်စ္ၿမည္
အေရွ႕ေတာင္အာရွကို Hit ဟစ္ခဲ့တဲ့
ေခတ္သစ္ဆူနာမီထက္ တဆစ္ဆစ္ကိုက္ခဲ….
ေရလိုက္လြဲေနတဲ့ ေဟာဒီေခတ္မဲၾကီးထဲမွာ
ငါတို႔ဟာ ေရနဲငါးေတြသာၿဖစ္ေတာ့တယ္…..။ ။