>
အဂၤလန္ခရီး မၿပီးေသးပါ – ၃
အရွင္ဉာဏိက
ဇူလိုင္ ၁၁ ရက္ ၊ ၂ဝဝ၉
ဘစ္ဘင္းနာရီစင္ ၊ ပါလီမန္အေဆာက္အဦတုိ႔နဲ႔ အမွတ္တရဓာတ္ပုံရုိက္ၿပီး သိမ္းျမစ္ကုိျဖတ္ေဆာက္ထားတဲ့ ဝက္စ္မီ နီစတာတံတားေပၚ ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ လန္ဒန္နဲ႔အၿပိဳင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ သိမ္းျမစ္က ေျပာပေလာက္ေအာင္ေတာ့ မက်ယ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လန္ဒန္က ကမၻာေက်ာ္ေတာ့ လန္ဒန္ရဲ့အသည္း သိမ္းျမစ္ကလဲ ပူးတြဲကာ ကမၻာေက်ာ္ရတာ ေပါ့။ ကုိယ္ကေတာ့ လန္ဒန္သိမ္းျမစ္ထက္ ကုိယ့္အမိႏုိင္ငံက ဧရာဝတီရဲ့ အလွက အဆရာေထာင္က သာလြန္တယ္ လုိ႔ ထင္မိတယ္။ ကို္ယ္ျဖတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ဧရာဝတီရဲ့ အစိတ္အပုိင္းတုိင္းရဲ့အလွက သိမ္းျမစ္ရဲ့ ခုျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းအလွထက္ ပုိမုိတယ္ ထင္မိတယ္။ ဒါဟာသဘာဝကုိခ်စ္တဲ့ ကုိယ့္ရဲ့မူလစိတ္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သလုိ ကုိယ့္ငါးခ်ဥ္မုိ႔ ကုိယ္ခ်ဥ္တဲ့ ဇာတိစိတ္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ဧရာဝတီရဲ့ သမုိင္းအစိတ္အပုိင္းတုိင္းဟာလည္း ခုျမင္ေနရတဲ့သိမ္းျမစ္နဲ႔ ႏိႈင္းဆမရေအာင္ နက္ရွိဳင္းမႈေတြ စီးေမ်ာေပါင္းယွက္ ပါဝင္ေနတယ္လုိ႔လည္း ခံစားမိတယ္။ ကိုယ့္ဘဝဟာလည္း ဧရာဝတီရဲ့ အစိတ္အပုိင္းထဲမွာသာ ထာဝရရွိေနမွာပါ။
သာလြန္ထူးျခားမႈက အဂၤလိပ္ေတြဟာ သိမ္းျမစ္ကုိ စနစ္တက် အသုံးခ်ႏိုင္ၾကတယ္။ ကုိယ္တုိ႔က ဧရာဝတီကုိ သူတုိ႔ လုိ အသုံးဝင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါရဲ့လား။ဒီအခ်က္အေပၚမွာေတာ့ သိမ္းျမစ္က ဧရာဝတီထက္အဆ သိန္းသန္းကုေဋ မက သာလြန္ေကာင္းသာလြန္ႏုိင္မယ္။ ဒါနဲ႔အတူ သိမ္းျမစ္ရဲ့ေက်ာ္ၾကားမႈကလည္း ဧရာဝတီထက္ ပုိေကာင္းပုိေန မယ္။ သိမ္းျမစ္ရဲ့ ေအာင္ျမင္မႈကလည္း ဧရာဝတီထက္ ပုိေကာင္းပုိႏုိင္တယ္။ ေဟာ၊ ကုိယ္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ဝက္မီနီ စတာတံတားေအာက္က ျဖတ္ေမာင္းသြားတဲ့ သေဘၤာငယ္တစ္စီး။ ဒုတိယထပ္ေလဟာျပင္မွာ ကမၻာအရပ္ရပ္က ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြ အျပည့္တင္လုိ႔၊ လန္ဒန္ျမင္ကြင္းအလွကုိ သိမ္းျမစ္တြင္းကေန လုိက္ျပေနတယ္။ သေဘၤာ ေပၚပါ ဒီလူေတြက သိမ္းျမစ္နဲ႔လန္ဒန္ရဲ့အလွကုိ ကမၻာႏွံ႔ေအာင္ သယ္ေဆာင္သြားလိမ့္မယ္ဆုိတာ ဘယ္မွာယုံမွား ဖြယ္ရွိဖုိ႔ လုိမွာလဲ။
ကုိယ့္စိတ္ကူးအေတြးထဲမွာက သိမ္းျမစ္ဆုိတာ ႏွင္းပြင့္ေလးေတြ တဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့ မႈန္ပ်ပ် ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ျပာ လဲလဲ့ စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္တစ္စင္းပါ။ ခုကုိယ္ေတြ႔ေနတဲ့ သိမ္းျမစ္က ၾကည္လင္တဲ့ ေကာင္းကင္နဲ႔အတူ ေတာက္ပတဲ့ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေနာက္က်ဳက်ဳ စီးေမ်ာေနတဲ့ ျမစ္ငယ္တစ္စင္းသာသာ။ ေသခ်ာပါတယ္။ ကုိယ္ဟာ ဧရာဝတီကုိပဲ တမ္းတစြာ စြဲစြဲလမ္းလမ္း ခ်စ္ခင္သူပါ။ သိမ္းျမစ္ကုိျဖတ္ေလ်ာက္ၿပီး ကမ္းေျခအတုိင္း ဘယ္ဘယ္ကုိ ကုိက္တရာ ေလာက္ေလ်ာက္လုိက္ေတာ့ လန္ဒန္အုိင္းရဲ့ အေျခကုိေရာက္သြားတယ္။ လန္ဒန္အုိင္း ဆုိတာ ဘာလဲလုိ႔ သိခ်င္ မလားပါပဲ။ လန္ဒန္အုိင္း (London Eye) ဆုိတာ-
လန္ဒန္အုိင္း-တဲ့။ သကၠရာဇ္ ၂ဝဝဝ ခုႏွစ္၊မတ္လမွာ မီလီနီယံ (ရာစုျပည့္) အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာ။ လန္ဒန္အုိင္းက လန္ဒန္ရဲ့ အထိမ္းအမွတ္ တစ္ခုျဖစ္လာသလုိ ေခတ္သစ္ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံရဲ့ သေကၤတတစ္ခုလည္း ျဖစ္သေပါ့။ အင္ဂ်င္နီယာနဲ႔ ဗိသုကာပညာရဲ့ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုလုိ႔လည္း ဂုဏ္ယူစြာ အေလးထားၾကပါတယ္။ ခုဆုိ လန္ဒန္အုိင္းဟာ ခရီး သြားေတြကုိ အမ်ားဆုံးဆြဲေဆာင္ႏုိင္တဲ့ လန္ဒန္ရဲ့ အထင္ကရ ေနရာမ်ားစြာထဲမွာ တစ္ခုအပါအဝင္ ျဖစ္လုိ႔ေနပါၿပီ။ ေထာင္စုႏွစ္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ တည္ေဆာက္ခဲ့တာေၾကာင့္ The Millennium Wheel (ေထာင္စုဘီးႀကီး) ရယ္လုိ႔လည္း သိထားၾကတဲ့ လန္ဒန္အထိမ္းအမွတ္ ျခားရဟတ္ဘီးႀကီးကုိ အဓိက ေငြေၾကးပံ့ပုိးခဲ့သူက ၿဗိတိသွ်ေလ ေၾကာင္း ကုမၸဏီေပါ့။ ကမၻာအရပ္ရပ္ကဧည့္သည္ေတြ တစ္ႏွစ္ကုိ သုံးသန္းခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ ဒီလန္ဒန္အုိင္းကုိ အလည္ ေရာက္ပါတယ္တဲ့။
ရာသီဥတုၾကည္လင္တဲ့ေန႔ေတြမွာဆုိလ်င္ ၄၄၃ ေပ အျမင့္ရွိတဲ့ လန္ဒန္အုိင္းႀကီးရဲ့ အျမင့္ကေန ကီလုိမီတာ ေလးဆယ္ (ႏွစ္ဆယ့္ငါးမုိင္) ခန္႔ေဝးတဲ့ ဝင္ဆာရဲတုိက္ကုိပင္ ျမင္ႏုိင္တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ လန္ဒန္အုိင္းက လန္ဒန္ရွိ အေဆာက္အဦအားလုံးနီးပါးထက္ျမင့္ေနတာမုိ႔ အရပ္မ်က္ႏွားကုိ ေမွ်ာ္ေငးလုိ႔ ၾကည့္ရွဳႏိုင္ပါတယ္။ လန္ဒန္အုိင္းရဲ့ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ မွန္အလုံတပ္ အခန္းထဲကေန အေနာက္ယြန္းယြန္းဆီ ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္လ်င္ျဖင့္ ဘက္ကင္ဟန္နန္း ေတာ္ကုိ စိမ္းညိဳ႔ညိဳ႔သစ္ပင္ေတြၾကားကေန ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔ရမွာပါ။ နန္းေတာ္ရဲ့ေရွ႔မွာလည္း အတန္အသင့္ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ေျမကြက္လပ္တစ္ခု။ နန္းေတာ္ေန အဂၤလန္ ဘုရင္မႀကီးရဲ့ ပြဲထြက္အခမ္းအနားေတြက်င္းပရာ ေနရာ ျဖစ္ေလမလား။ ျမင္ေနရတဲ့ေရကန္ကေရာ သားေတာ္သမီးေတာ္ေတြ ေရေတာ္သုံးရာျဖစ္ေလမလား။ ဒါေတာ့ ေအး လြန္းလုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ မထင္ပါ။ ေျပာရလ်င္ျဖင့္ ဘက္ကင္ဟန္နန္းေတာ္အေၾကာင္းကုိ ေလ့လာမထားလုိ႔ မ်ားမ်ား စားစား မသိပါဆုိတာပါပဲ။
အေနာက္ေတာင္ယြန္းယြန္း သိမ္းျမစ္တဖက္ကမ္းမွာေတာ့ ပါလီန္နဲ႔ဘစ္ဘင္းနာရီစင္။ အေရွ›ေျမာက္ဆီမွာေတာ့ လန္ ဒန္ရဲ့ အထင္ကရ တာဝါတံတား (
သိမ္းျမစ္ကမ္းတေလ်ာက္မွာလည္း လူအုပ္ေတြက ေဖြးေဖြး လႈႈပ္လႈပ္။ သြားသူသြားလုိ႔ လာသူလာ။ လန္ဒန္အုိင္းေျခရင္းမွာရွိတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္မွာေတာ့ လန္ဒန္သူလန္ဒန္သား ေတြက လဲေလ်ာင္းလုိ႔တသြယ္၊ ထုိင္ေနလ်က္တစ္စု၊ သူ႔အုပ္စုေလးေတြနဲ႔သူ ေနစာလႈံေနၾကေလရဲ့။ ၇ နာရီ ေက်ာ္လုိ႔ ည ဂ နာရီထုိးလုနီးတာပင္ ေကာင္းကင္မွာ ေနမင္းႀကီးက ထြန္းလင္းေတာက္ပေနဆဲ။ လန္ဒန္မွာ ေနသာခ်ိန္ နည္း ေလေတာ့ ႀကဳံရတဲ့ေနသာခ်ိန္ေလးကုိ အမိအရ အသုံးခ်ေနၾကဟန္တူရဲ့။ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ ေနသာခ်ိန္ထက္ မႈံပ်ပ် ရာသီက သဘာဝအလွကုိ ပုိမုိခံစားရာမွာ ပုိမုိပီျပင္တယ္လုိ႔ ထင္မိပါရဲ့။ လြမ္တတ္သူမုိ႔လားေတာ့ မဆုိႏုိင္ဘူးေပါ့ ေနာ့။
လန္ဒန္အုိင္းဟာ လန္ဒန္သားေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနမွာပါ။ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ သမုိင္းဝင္ ေရွး ေဟာင္းအႏုပညာေတြ နက္နက္နဲနဲေပ်ာ္ဝင္ေနတဲ့ လန္ဒန္ရဲ့အလွၾကားမွာ ေခတ္မီကိရိယာေတြနဲ႔ ေခတ္မီစြာ တည္ ေဆာက္ထားတဲ့ ဒီလန္ဒန္အုိင္းက လန္ဒန္ရဲ့ မဟာဆန္တဲ့ ဂႏၳဝင္အလွကုိ ဖ်က္ဆီးေနဟန္ ခံစားမိတယ္။
ကုိယ္္ငယ္ ငယ္ ပုံဂံကုိလည္ခဲ့စဥ္က နီညိဳေရာင္ ပုဂံရဲ့သမုိင္းအလွၾကားမွာ ႀကိဳးၾကားၾကား ျမင္ရတတ္တဲ့ ထုံးအေဖြးသား ေစတီ ပုထုိးအခ်ိဳ႔ကုိေတြ႔ရေတာ့ ဆုိ႔နင့္စြာ ေၾကကြဲခဲ့ရတဲ့ ရင္နာဒဏ္ေတြဟာ ခုထိတုိင္ မျပယ္ႏုိင္ေနေသးတာကုိ ျပန္လည္ လုိ႔ အမွတ္ရမိေစပါတယ္။ ဒီလုိဆုိေတာ့ ကုိယ့္ကုိ ရာဇဝင္ထဲမွာပဲထားရစ္ရမည့္ ေရွးေခတ္ဂူေအာင္းလူသားတစ္ဦး ရယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳေကာင္းျပဳလိမ့္မယ္။
တကယ္ေတာ့ ေခတ္မီနည္းပညာေတြနဲ႔ သိပ္ၿပီးမစိမ္းကားလွသလုိ ေခတ္သစ္လူမႈအဖြဲ႔အစည္းရဲ့ အေတြးအေခၚအယူအဆေတြနဲ႔ အလြန္ႀကီး မကင္းေဝးသူတစ္ဦးမုိ႔ ဂူေနလူအေတြးမ်ိဳးနဲ႔ ကုိယ္ဒီစကားကုိဆုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရာဇဝင္နယ္ပယ္မွာ ေမာ္ဒန္ေရာင္ျခယ္သျခင္းဟာ ရာဇဝင္လည္း မပီ၊ ေမာ္ ဒန္ဟန္လည္း မက်၊ စေကာစက အသြင္အျပင္မ်ိဳး ျဖစ္တတ္တာမ်ိဳး ခံစားမိတတ္လုိ႔ပါ။ ကုိယ္က သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ရာဇဝင္ကုိလည္း ထင္က်န္ေစခ်င္သူပါ။ ေလ်ာ္ကန္တဲ့ ေတာ္လွန္မႈမ်ိဳးနဲ႔ ေမာ္ဒန္ကုိလည္း ရွင္သန္ေစခ်င္သူပါ။ ဒါ ကုိယ့္အမွား ဟုတ္မယ္မထင္ပါဘူး။
လန္ဒန္ရဲ့သမုိးဝင္အလွေတြကုိ ေကာင္းကင္ကေန တဝႀကီးငုံ႔ၾကည့္ႏုိင္တဲ့ လန္ဒန္အုိင္းကဆင္းၿပီး သိမ္းျမစ္ကမ္းေဘး တေလ်ာက္ ေျခက်င္ခရီးနဲ႔ အေရွ႔ေျမာက္ယြန္းယြန္းဆီရွိ တာဝါတံတားႀကီးထိေအာင္ လမ္းေလ်ာက္ခဲ့တယ္။ သိမ္းျမစ္ ကုိ ျဖတ္တုိက္လာတဲ့ ေလေျပညင္းဟာ ကုိယ့္ခရီးအတြက္ ေအးျမတဲ့အေတြ႔အထိနဲ႔အတူ လႈိက္လွဲေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳ ဆုိခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ဆုိ ဒီခ်ိန္မွာ ကိုယ့္နဲ႔အတူ မင္းရွိေနမယ္ဆုိလ်င္ မင္းလည္းကုိယ့္လုိပဲ ဝမ္းေျမာက္မႈနဲ႔အတူ ၾကည္ႏူးမႈနဲ႔အမွ် အလြန္ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ လန္ဒန္ရဲ့ ဂႏၳဝင္အလွရသကုိ ျပည့္ျပည့္ဝဝ မွ်ေဝလုိ႔ ခံစားမိမွာပါ။ တကယ္ပါ။ လန္ဒန္ဟာ အလည္ေပ်ာ္တုိ႔အတြက္ တကယ္သင့္ေလ်ာ္တဲ့ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ႏုိင္မွာပါ။
ေမတၱာျဖင့္ …
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
