ေ အ ာ င္ ပြဲ
ျမတ္ထြန္းေအာင္
ဇူလုုိင္ ၂၈၊ ၂၀၁၃
ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔နိုင္ငံမွာ၊ ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႕အစည္း တျဖည္းျဖည္း ျဖစ္တည္ လာတာနဲ႔အမွ်၊ လူထုလူတန္းစားအသီး သီးရဲ့ ဆႏၵေဖာ္ျပမႈေတြကလဲ ပံုသဏၭာန္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ျဖစ္ေပၚလာတာကို ေတြ႔ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေဒသအသီးသီးက လယ္သမားေတြ၊ စက္ရံုေတြက အလုပ္သမား ေတြ၊ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္အသီးသီးမွ ဝန္ထမ္းေတြဟာ သူတုုိ႔ရဲ့နစ္နာခ်က္ေတြ၊ မတရားဖိနိွပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံရမႈေတြနဲ႔ မေက် နပ္ခ်က္ေတြကို နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ထုတ္ေဖာ္လာၾကတာပါ။ လယ္ယာေျမ မတရားသိမ္း ဆည္းခံရတာကအစ၊ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးဆႏၵသာမက၊ ျပည္သူေတြနဲ႔ ရဟန္း သံဃာေတြအားလံုး ပါဝင္လာၾကတာကို ေတြ႔ျမင္ရမွာျဖစ္ျပီး အဲဒီလို ဆႏၵျပမႈေတြကို အုပ္ခု်ပ္ေရးပိုင္းက နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ဟန္႔တားပိတ္ပင္ တား ဆီးတာကိုလဲ ေတြ႔ျမင္လာရပါတယ္။
တစ္ေန႔မွာ မိတ္ေဆြ အျငိမ္းစား ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ၾကရင္း နိုင္ငံတစ္ဝန္း ျဖစ္ေပၚ ေနတဲ့ ဆႏၵျပပဲြေတြအေၾကာင္း စကားစပ္မိၾကျပီး ကြၽန္ေတာ့္သေဘာထားကို စူးစမ္းပါတယ္။ မိတ္ေဆြေက်ာင္းဆရာရဲ့ေမးျမန္းပံုက ဆႏၵျပပဲြေတြကို မေက်မနပ္ ကန္႔ကြက္ လိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက လုပ္ပိုင္ခြင့္ရိွသူနဲ႔ အေရးယူပိုင္ခြင့္ရိွသူေတြထံမွာ ဆႏၵျပခြင့္ေတာင္းၾကရတာကို နည္း လမ္းမက် ဘူးလုုိ႔ ယူဆေနပါတယ္။ ျပည္သူလူထုေတြက ဘာေၾကာင့္ဆႏၵျပခ်င္ၾကတာလဲဆိုတာနဲ႔ ဒီလိုဆႏၵျပတာေတြကို ဘယ္လို ေအး ေအးခ်မ္းခ်မ္း နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ေျဖရွင္းလုုိ႔ရနိုင္မလဲဆိုတာကို သိခ်င္တဲ့ပံုရပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္က ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ရဲ့ ျပည္သူ႔အသံက႑မွာပါတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးခံစားတင္ျပထားခ်က္ထဲက ‘ဒီလို ဆႏၵျပတာ ေတြဟာ၊ သူတုုိ႔မွာ ၾကီးမားတဲ့လိုအပ္ခ်က္ေတြရိွေနလုုိ႔ေပါ့၊ လယ္သမားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အလုပ္သမားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္သူကမွ ကလိမ္ကက်စ္ က်ျပီးေတာ့ ဆႏၵျပမယ္လုုိ႔မထင္ဘူး၊ ေလာကမွာ အလြန္သည္းခံစိတ္ရိွျပီးေတာ့၊ အလြန္ကိုရိုးသားတဲ့သူေတြဟာ၊ သူတုုိ႔ပဲေလ။ သူတုုိ႔ ေတြ ရဲ႕ တစ္ရက္စာ၊ တစ္လစာ၊ တစ္နွစ္စာေတြက မပူမပင္ရရင္၊ သူတုုိ႔လုပ္သေလာက္ သူတုုိ႔ျပန္ရမယ္ဆိုရင္၊ အရမ္းမနစ္နာဘူး ဆိုရင္၊ သူတုုိ႔မွာ ဆႏၵျပစရာအေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ရာမရိွပါဘူး။ ဒီလို လမ္းေပၚထြက္ျပီး၊ လူသိရွင္ၾကားလုပ္ရတာကို သူေဌးေတြထက္၊ သူတုုိ႔က ပိုျပီးရွက္ တတ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဘယ္သူေတြဘက္က ပဲလြန္လြန္၊ အလုပ္သမားဘက္ကပဲ လြန္တယ္ထားဦး၊ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ မွန္မွန္ ကန္ ကန္ ဆံုးျဖတ္လုပ္ေဆာင္ၾကရင္၊ ျပႆနာ နည္းနိုင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဆႏၵျပသူေတြဘက္က မမွားဘူးဆိုတာ ေကာက္ခ်က္ခ်နိုင္ပါတယ္’’ တဲ့။ ဒီေတာ့ ရွင္းမေနဘူးလားဗ်ာလုုိ႔ ေျပာျပလိုက္ေတာ့၊ သူက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ လုပ္ေနတာနဲ႔။
ဟုတ္တယ္ ဆရာရဲ့၊ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ျဖစ္ေပၚေနခဲ့တဲ့၊ ၁၃ဝဝ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုကအစ၊ ရွစ္ေလးလံုး ဆႏၵျပပဲြၾကီးက အလယ္နဲ႔၊ အခု ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆႏၵေဖာ္လမ္းေလွ်ာက္တာေတြအဆံုး၊ လႈပ္ရွားမႈအားလံုးဟာ အေၾကာင္းမရိွ အေၾကာင္းရွာျပီး ဆႏၵျပၾကတာ မဟုတ္ပါ ဘူးဗ်ာ။ အားလံုး အေျခခံအေၾကာင္း အခ်က္လက္ေတြ ခိုင္ခိုင္မာမာရိွေနခဲ့ျပီးသားပါလုုိ႔ ဆက္ေျပာလိုက္ေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ္ မိတ္ေဆြ ေက်ာင္းဆရာက၊ ခင္ဗ်ားလို နိုင္ငံေရးေတြ ဘာေတြကိုေတာ့ နားမလည္ ပါဘူးဗ်ာ။ ေခတ္အဆက္ဆက္ မေက်နပ္ ခ်က္ေတြကမ်ားခဲ့တာရယ္၊ အခုအခိ်န္မွာ ေၾကာက္တတ္တဲ့စိတ္ေတြက နည္းနည္းေလ်ာ့လာတာေၾကာင့္ ဒီလိုဆႏၵျပၾကတာလုုိ႔ ထင္တာပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္တိုင္း ရင္းသား ျပည္သူအခ်င္းခ်င္းေတြပဲ မဟုတ္လား၊ ဖမ္းဟယ္၊ ဆီးဟယ္နဲ႔ တရားစဲြတာမ်ဳိးေတြကိုေတာ့ မျမင္ခ်င္၊ မၾကားခ်င္ပါဘူးဗ်ာလုုိ႔ သူ႔ သေဘာထားကို ေျပာရွာပါတယ္။
မိတ္ေဆြ ေက်ာင္းဆရာကဆက္ျပီး ေျပာပါေသးတယ္။ ဆႏၵျပတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး က်ဳပ္သေဘာမေပါက္လုုိ႔ ေမးရအံုးမယ္။ တ ေလာက ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္ထဲမွာလားေတာ့ မသိဘူး။ တူရကီအက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ကာဒ့္အက်ဥ္းသားေတြက အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ သူတုုိ႔ ေခါင္း ေဆာင္ကိုလႊတ္ေပးဖို႔ (၆၈) ရက္စာ အစာငတ္ခံၾကတဲ့ သတင္းဖတ္လိုက္ရတယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခင္ဗ်ားေျပာျပဖူးတဲ့ ကိုကိုးကြၽန္း အက်ဥ္း စခန္းဖ်က္သိမ္းေရး အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြက (၅၃) ရက္ၾကာျပီး၊ ရဲေဘာ္ (၈) ေယာက္ က်ဆံုးခဲ့တယ္ဆို။ သူတုုိ႔ (၆၈) ရက္ အစာငတ္ ခံဆႏၵျပၾကတာမွာေတာ့ တစ္ေယာက္ တစ္ေလေတာင္ ေသဆံုးေၾကာင္း သတင္းမေတြ႕ခဲ့ရဘူးဗ်တဲ့။
ဟုတ္တယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ားေျပာသလိုပါပဲ၊ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ သူတုုိ႔ရဲ့ေခါင္းေဆာင္ကတိုက္တြန္းလုုိ႔ အစာငတ္ခံတာကို ရပ္လိုက္ ၾကတာလုုိ႔ဆိုပါ တယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ က်ဆံုးေၾကာင္းေဖာ္ျပတာလဲ မေတြ႕ရပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ သူတုုိ႔လူမ်ဳိးေတြရဲ့ ဓေလ့စရိုက္ကို ထဲထဲဝင္၀င္ မသိသလို၊ ေနထိုင္စားေသာက္မႈပံုစံကိုလဲ မသိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ရဲ့ ဓေလ့စရိုက္နဲ႔ ေနထိုင္စားေသာက္ပံုက သူတုုိ႔နဲ႔မတူညီနိုင္တာ ေၾကာင့္၊ သူတုုိ႔ရဲ့ အစာငတ္ငံဆႏၵျပပဲြကို ေဝဖန္တာမ်ဳိးလဲ မျပဳလုပ္သင့္ဘူးဗ်။ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ရဲ့ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြကေတာ့ (၅၃) ရက္ ၾကာ ျမင့္ခဲ့ျပီး၊ ရဲေဘာ္ (၈) ေယာက္က်ဆံုးခဲ့ေပမယ့္၊ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ရဲ့ အဓိကရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ ကိုကိုးကြၽန္းအက်ဥ္းစခန္း ဖ်က္သိမ္းေရး ေတာင္းဆိုခ်က္က ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္ေလ … လုုိ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔ အဲဒီ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြ အေၾကာင္းကို အျပည့္အစံုသိခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားအရင္ေျပာခဲ့တာေတြက ဟိုတစ္ကြက္၊ ဒီတစ္ကြက္၊ တုုိ႔တိတုုိ႔တိနဲ႔ အားမရပါဘူးဗ်ာ။ အခု အခိ်န္ရတုန္း ျပန္ေျပာစမ္းပါအံုးလုုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္က နိုင္ငံေရးအက်ဥ္း သားေတြ ဖိနိွပ္တဲ့ေနရာမွာ၊ အျပင္းအထန္ အရက္စက္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ကိုကိုးကြၽန္း ကိုပို႔ျပီး ကိုယ့္ေရ ကိုယ္ခပ္၊ ကိုယ့္အပင္ ကိုယ္စိုက္၊ ကိုယ့္ထင္း ကိုယ္ခဲြ၊ ကိုယ့္ထမင္း ကိုယ္ခ်က္ဆိုတဲ့ ကိုယ္ထူကိုယ္ထစနစ္ဆိုးနဲ႔ အနိွပ္စက္ခံရတာေတြ၊ ေလး ဘက္ေလးတန္ ကင္းေမွ်ာ္စင္ မီးဆလိုက္ေတြနဲ႔ သံဆူးၾကိုးအထပ္ထပ္ကာထားတဲ့ စစ္အက်ဥ္းစခန္း ဘားတိုက္ေတြထဲမွာ ပိတ္ေလွာင္နိွပ္ စက္မႈအမ်ဳိးမ်ဳိးကို နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ဆန္႔က်င္တိုက္ပဲြ ဝင္ခဲ့ၾကပံုေတြကစျပီး၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြနဲ႔ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြေတြအေၾကာင္း၊ အစီ အရီေျပာျပလိုက္ပါတယ္။
ကိုကိုးကြၽန္းအက်ဥ္းစခန္းမွာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြ (၄) ၾကိမ္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ကိုေကြၽးတဲ့ ငါးပိေတြကပုပ္ေနလုုိ႔ ငါးပိအ ေကာင္းေပးဖို႔ အစာငတ္ခံဆႏၵျပေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတာက ပထမဆံုးတိုက္ပဲြပါ။ (၇) ရက္ၾကာေတာ့ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက အေလွ်ာ့ေပးျပီး ငါးပိ အေကာင္းျပန္လဲေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယ အစာငတ္ခံတိုက္ပဲြကိုေတာ့၊ နယ္ခဲ့်ဆန္႔က်င္ေရးနဲ႔ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပဲြေတြ လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ တိုက္ပဲြေတြမွာ ပါဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ နိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြက ဦးေဆာင္ျပီး၊ မ်ဳိးခ်စ္စာေပပညာရွင္ေတြ၊ ဗမာနိုင္ငံ လံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ သက္ၾကီးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ ရန္ကုန္ခရိုင္ေက်ာင္း သားသမဂၢေတြရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အလုပ္သမားသမဂၢ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈထမ္းသမဂၢေခါင္း ေဆာင္ေတြနဲ႔ ကိုကိုးကြၽန္းအက်ဥ္းစခန္းမွာရိွတဲ့ နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလံုးက ဝိုင္းဝန္းေထာက္ခံၾကျပီး အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ရဲနီတစ္ေယာက္လဲ ပူေပါင္းပါဝင္ဆႏၵျပခဲ့တယ္ဗ်။ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြရဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကေတာ့ ….
(၁) နာမက်န္းျဖစ္တဲ့ အက်ဥ္းသားေတြကို ျပည္မျပန္ပို႔ၿပီး ေဆးကုသေပးေရး၊
(၂) မိသားစုနဲ႔ စာေရးဆက္သြယ္ခြင့္ရေရး၊
(၃) စာအုပ္စာတမ္းအပါအဝင္ ပစၥည္းမ်ားပို႔ခြင့္ရေရး၊
(၄) စည္သြပ္ဗူးအစား၊ အသားစိုေကြၽးေရး
စတဲ့အခ်က္ (၄) ခ်က္ျဖစ္ျပီး၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မရမခ်င္း၊ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့ၾကတာပါ။ ဆႏၵျပပဲြဟာ ရက္ေပါင္း (၄ဝ) ၾကာျမင့္ခဲ့ျပီး၊ ေတာင္းဆိုခ်က္အားလံုး ရရိွခဲ့ၾကပါတယ္။ အက်အဆံုးမရိွေပမယ့္၊ ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္၊ ဦးထင္ရိွန္ (သတင္းေထာက္)၊ ဗိုလ္မဲ (ေခၚ) ဦးလွခ်ဳိ (ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီ)၊ ဦးလွၾကည္ (တ.က.သ)၊ ဦးေအာင္ျငိမ္း (မ.တ.က.သ)၊ ဦးသိန္းျဖဴ၊ ဦးတင္ရီ (ျပည္သူ႔တိုးတက္ ေရးပါတီ) စတဲ့ ရဲေဘာ္ (၆) ဦးဟာ၊ အာ႐ုုံေၾကာထိခိုက္ျပီး၊ က်န္းမာေရး ခြၽတ္ယြင္းခဲ့ၾကရာမွာ၊ အခ်ဳိ႕ရဲေဘာ္ေတြဟာ ကြယ္လြန္ခိ်န္အထိ ခံစားသြားရေၾကာင္းသိရျပီး ဗိုလ္မဲတစ္ေယာက္ကေတာ့ အခုအခိ်န္ အသက္ (၈ဝ) အထိ လႈပ္ရွားသြားလာဆဲပဲဗ်။
အဲဒီရက္ (၄ဝ) တိုက္ပဲြအျပီး မၾကာခင္ကာလအတြင္းမွာ ေနာက္ထပ္တိုက္ပဲြတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္ဗ်။ ကိုကိုးကြၽန္း အက်ဥ္းစခန္းမွာရိွၾကတဲ့ နိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ေက်ာင္းသားနဲ႔ အလုပ္သမားအဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ့ ကမ္းလွမ္းပူးေပါင္းမႈကို လက္မခံဘဲ၊ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တစ္ခုတည္းျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့၊ (၄၆) ရက္ၾကာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြပါ။ တိုက္ပဲြမွာ ရဲနီတစ္ဦးက်ဆံုး အျပီးသတ္ခဲ့ပါတယ္။
အက်ဥ္းေထာင္တြင္း ဖိနိွပ္မႈေတြဟာ ျပင္ပနိုင္ငံေရးအေျခအေနနဲ႔ ဆက္ႏြယ္မႈ အျမဲရိွတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ (၄၆) ရက္ၾကာ အလံနီကြန္ ျမဴနစ္ပါတီရဲ့ တိုက္ပဲြအျပီးမွာ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အက်ဥ္းစခန္းတြင္း ဖိနိွပ္မႈေတြကို ေလထီးဦးအုန္းေမာင္၊ ဆရာရာဂ်န္၊ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ ေအာင္၊ ဆရာဦးခင္ေမာင္ျမင့္၊ ဆရာျမသန္းတင့္၊ သခင္ခင္ေအာင္တုုိ႔နဲ႔ ရဲေဘာ္ေဖေအာင္၊ ရဲေဘာ္စိန္ဝင္း (ရန္ၾကီးေအာင္)၊ ရဲေဘာ္ လွခ်ဳိ စတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အၾကိမ္ၾကိမ္ စဥ္းစားေဆြးေႏြးသံုးသပ္ၾကျပီး၊ အဓိက ကိုကိုးကြၽန္းဖ်က္သိမ္းေရးကို ဦးတည္တဲ့၊ ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထ စနစ္ ဖ်က္သိမ္းေရး၊ အက်ဥ္းသားအားလံုးကို ျပည္မျပန္ေခၚေရး စတဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို မရမခ်င္း အစာငတ္ခံဆႏၵျပတိုက္ပဲြ ဝင္ၾက မယ္လုုိ႔ ေၾကညာျပီး၊ ျမန္မာျပည္အက်ဥ္းေထာင္သမိုင္းမွာ စံျပဳထုုိက္ရံုမွ်သာမက၊ ကမၻာ့နိုင္ငံအသီးသီးမွာျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ နိုင္ငံေရး တိုက္ပဲြ သမိုင္းေတြမွာေတာင္ မေတြ႔၊ မျမင္၊ မၾကားသိရဖူးတဲ့၊ ဂုဏ္တင္စရာတိုက္ပဲြႀကီး စတင္လိုက္ၾကတာပါပဲဗ်ာ။
အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြရဲ့ သေဘာသဘာဝကိုလဲ ခင္ဗ်ားသိထားသင့္တယ္လုုိ႔ ကြၽန္ေတာ္က ေျပာလိုက္ေတာ့.. သူက ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ပါ အံုးဗ်ာ။ ျပီးမွ ဆက္ေျပာပါတဲ့။ ဒီေန႔အခိ်န္လဲရေတာ့ ျပည့္ျပည့္စံုစံုသာ ေျပာပါဗ်ာတဲ့။
ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ လူမႈေရးဓေလ့အရ၊ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတယ္ဆိုတာ ေရကလဲြလုုိ႔ အျခားဘာကိုမွ်မစားဘဲ ဆႏၵျပၾကတယ္ဆိုတာကိုေတာ့၊ ခင္ဗ်ားနားလည္ သေဘာေပါက္မယ္လုုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ၊ စတိသေဘာမ်ဳိး ရက္သတ္မွတ္ျပီး ျပတာမ်ဳိးမဟုတ္ရင္၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို မရမခ်င္း အေသခံတိုက္ၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီးသားပဲဗ်။ ေတာ္ရံုစိတ္ဓာတ္နဲ႔လဲ မတိုက္နိုင္ပါဘူး။ လက္နက္ ကိုင္တိုက္ ပဲြေတြလို သူလဲလက္နက္နဲ႔ ကိုယ္ကလဲလက္နက္နဲ႔တိုက္ၾကရတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ အာဏာပိုင္ေတြဘက္မွာ ဖိနိွပ္မႈယနၱရား လက္နက္မ်ဳိး စံုရိွျပီး က်ဳပ္တုုိ႔မွာ အသက္ပဲရိွတာဗ်။ ဒီအသက္ကိုလဲ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈကို ခံစားရင္း၊ တစ္စကၠန့္ျခင္း၊ တစ္မိနစ္ျခင္း၊ တစ္နာရီျခင္း၊ တစ္ရက္ျခင္း၊ ေသြးတစ္စက္ျခင္း၊ ဆုတ္ယုတ္တာကိုခံစားၿပီး၊ အေပၚေသြးနဲ႔ ေအာက္ေသြး သုည သုည မွာဆံု၊ နွလံုးခုန္ရပ္တဲ့အထိ အ ေသခံတိုက္ၾကတာပါဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြဟာ မင္းတုုိ႔ေနရာေတြက ဖယ္ေပးၾက၊ ငါတုုိ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မယ္လုုိ႔ ေတာင္းၾကတာ လဲမဟုတ္ပါဘူး။ လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးကိုပဲေတာင္းဆိုၾကတာကို ခင္ဗ်ားလဲ သတိထားမိမွာပါ။ ဒါ ေၾကာင့္ က်ဳပ္တုုိ႔က မတရားဖိနိွပ္မႈေအာက္မွာ တရားတဲ့အခြင့္အေရးအတြက္ အေသခံတိုက္ပဲြဝင္ၾကတာဗ်။ ဒီေနရာမွာ အစာငတ္ ခံဆႏၵျပ တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ရုပ္ပိုင္းခံစားမႈနဲ႔ စိတ္ခံစားမႈေတြကိုလဲ ခင္ဗ်ားသိထားသင့္တယ္လုုိ႔ ထင္ပါတယ္ဗ်ာ။ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတဲ့ ရဲေဘာ္ ေတြဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ရုပ္ပိုင္း ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံု မတူညီနိုင္တဲ့အတြက္ ခံစားရမႈေတြ မတူၾကေပမယ့္၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မရရင္ အေသခံမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းခံယူမႈကေတာ့ တစ္ထပ္တည္းတူညီၾကတယ္ေလ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ရက္ေပါင္း (၄ဝ) အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပပဲြမွာ (၃၃) ရက္ ပါဝင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေလးနဲ႔ပဲ ခင္ဗ်ားကို ေျပာျပနိုင္တာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ တိုက္ပဲြဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ခံစားမႈက ပိုျပီး ျပည့္စံုမွာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ အစာငတ္ခံဆႏၵျပ တိုက္ပဲြဝင္ၾကေတာ့မယ္ဆိုရင္ တိုက္ပဲြဝင္ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ပထမဆံုး လက္ခံယံုၾကရတယ္ဗ်။ ဒါကို လက္ခံယံုၾကည္မွလဲ၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြက မရမခ်င္း အေသခံဆႏၵျပဖို့ ကတိကဝတ္ျပုနိုင္ၾက မွာေလ။ အဲဒီလို ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ အသက္စြန္႔ဖို႔ ကတိျပဳနိုင္ရင္ေတာင္ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက လက္ခံေရြးခ်ယ္မွ အစာငတ္ ခံဆႏၵျပပဲြမွာ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခြင့္ရတာဗ်။ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြကလဲ တိုက္ပဲြစျပီဆိုကတည္းက အားလံုးက ျပံဳျပီး တစ္ၿပိဳင္တည္း တိုက္ပဲြဝင္ၾကရ တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သတ္မွတ္လူအင္အားနဲ႔ ပထမအသုတ္စဝင္ျပီး (၇) ရက္ျပည့္ေတာ့ ဒုတိယအသုတ္၊ ေနာက္ထပ္ (၇) ရက္ျပည့္ေတာ့ တတိယအသုတ္၊ စတုတၳအသုတ္ဆိုျပီး ဆႏၵျပရတာဗ်။ ဒုတိယအသုတ္မွာ ဆႏၵျပဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ကို ေရြးခ်ယ္ထားေတာ့၊ တိုက္ပဲြဝင္ရမယ့္ေန႔ နံနက္ (၄) နာရီေလာက္မွာ က်န္းမာေရးေစာင္ေရွာက္မႈတာဝန္ယူထားရတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ရဲ့ မနၱေလးေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား သမဂၢမွ ေနာက္ဆံုးနွစ္ေဆးေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေအးျမင့္က ကြၽန္ေတာ့္ကို အိပ္ရာမွနိႈးျပီး၊ ေရေႏြးေႏြးနဲ႔ေဖ်ာ္ထားတဲ့ ဆားခါးတစ္ခြက္တိုက္ပါတယ္။ အစာအိမ္ထဲမွာ အစားႂကြင္းအစားက်န္ေတြမရိွေအာင္ ဝမ္းနႈတ္ေဆးေၾကာေပးတဲ့သေဘာပါ။
နံနက္ (၇) နာရီထိုးတာနဲ႔ အက်ဥ္းစခန္းဂိတ္၀ထြက္ျပီး ပထမအသုတ္ တိုက္ပဲြဝင္ေနၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔အတူ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြမရမခ်င္း ဆက္လက္တိုက္ပဲြ ဝင္ၾကမယ္လုုိ႔ ေၾကညာျပီး၊ တိုက္ပဲြေဆာင္ေတြထဲ သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အျခားရဲေဘာ္ေတြက တိုက္ ပဲြဝင္အေဆာင္ထဲအထိ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ၾကျပီး (၇) ရက္ၾကာ တိုက္ပဲြဝင္နွင့္ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္အစ္ကိုႀကီးေတြရဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ အားေပးႀကိဳဆိုမႈကို ခံစားၾကရတာဟာ အားရိွစရာပါပဲဗ်ာ။ တိုက္ပဲြေဆာင္ထဲေရာက္ျပီး မၾကာမီ (၈ နာရီခန္႔) မွာ ေထာင္ဆရာဝန္နဲ႔ ေဆးအဖြဲ႕ေရာက္လာၾကျပီး၊ ေသြးေပါင္ခိ်န္နဲ႔ နွလံုးခုန္နႈန္း၊ ကိုယ္အေလးခိ်န္ေတြကို မွတ္တမ္းျပဳပါတယ္။ ဒါက နံနက္ တစ္ၾကိမ္၊ ညေနတစ္ႀကိမ္ မွတ္တမ္းယူျပီး ရန္ ကုန္ကို ပို႔ေပးရတယ္လုုိ႔ သိရပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ တိုက္ပဲြဝင္ရဲေဘာ္ ေတြဟာ အသင့္အတင့္ လမ္းေလွ်ာက္လႈပ္ရွားၾကျပီး၊ အိပ္ရာထဲမွာ (သို႔) ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာထိုင္ျပီး စာဖတ္ ရင္းအနားယူၾကပါတယ္။ လာေရာက္အားေပးၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ စကားေျပာၾကပါတယ္။ ေရမွတပါး အျခား အစားအစာအားလံုး ျဖတ္ျပီး အစာငတ္ခံတာျဖစ္ေပမယ့္၊ ပထမသံုးေလးရက္ ေလာက္အထိ၊ လံုးဝဆာေလာင္မြတ္သိပ္ ရမွန္းမသိပါဘူး။ (၅) ရက္ေလာက္ၾကာလာ ေတာ့ အနည္းငယ္ ဆာေလာင္လာပါတယ္။ တစ္ပတ္ေက်ာ္လာေတာ့ စားခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာျပီး စိတ္ယူးယဥ္မႈအခ်ဳိ႕ ရိွခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြျပီးလုုိ႔ အမွတ္တရေျပာၾကဆိုၾကတဲ့အခါ ရယ္ေမာစရာၾကံဳေတြ႕ရပံုကိုလဲ ေျပာခ်င္ေသးတယ္ဗ်။ အစားအေသာက္ ေတြ ကို စိတ္ကူးယဥ္ၾကတဲ့ေနရာမွာ လူငယ္ရဲေဘာ္အေတာ္မ်ားမ်ားက ထမင္းေကာင္း၊ ဟင္းေကာင္း၊ တရုတ္စာ၊ ကုလားစာ အမ်ဳိးစံုေအာင္ စိတ္ကူးေပါက္ေနၾကျပီး၊ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အညာပဲြေစ်းတန္းမွာ ေရမုန့႔နဲ႔ အေၾကာ္စံုစားခဲ့တာနဲ႔ မုန္႔ပ်ားသလက္ရယ္၊ အေၾကာ္ စံုရယ္၊ စားေတာ္ပဲျပဳတ္ရယ္၊ အားလံုး သုတ္စားခဲ့တာေတြကို အမွတ္ရျပီး စားခ်င္လာတယ္လုုိ႔ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို စားခ်င္းတဲ့စိတ္ဟာ ေန႔စဥ္ အခိ်န္ျပည့္ျဖစ္ေပၚေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစိတ္ေတြေပၚလာတာနဲ႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြမရမခ်င္း အသက္ေသမွာကိုေတာင္ မ ေၾကာက္ရံြ႕ဘဲ တိုက္ပဲြဝင္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္က အုပ္ခ်ဳပ္သူအာဏာပိုင္ေတြ အေပၚနာက်ည္းတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကိုသာ ပိုမိုခိုင္မာေစခဲ့ တယ္ဗ်။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတာ (၁၄) ရက္ျပည့္ေတာ့၊ တတိယအသုတ္၊ ေနာက္တစ္ပတ္ျပည့္ေတာ့ စတုတၳအသုတ္နဲ႔ အားလံုးေလးသုတ္ခဲြျပီး တိုက္ပဲြဝင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ပထမဆံုး အသုတ္ကရဲေဘာ္ေတြက အိပ္ယာထဲမွာ လဲေလ်ာင္းေနၾကပါျပီ။ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ ဒုတိယအသုတ္လဲ ရက္ ေပါင္း (၃ဝ) ေက်ာ္လာျပီဆိုေတာ့ အင္အားကိုေခြၽတာလာၾကရပါျပီ။ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြဘက္လဲ ျခိမ္းေျခာက္တာ၊ ေခ်ာ့ျမဴတာ၊ ေကာ လဟာလမ်ဳိးစံုဖန္တီးျပီး တိုက္ပဲြကိုဖ်က္ဆီးဖို႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္တာေတြကိုလဲ ေတြ႕လာရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ရဲ့ တိုက္ပဲြဝင္စိတ္ ဓာတ္က မယိမ္းမယိုင္ ေက်ာက္စာတိုင္လို ခိုင္ျမဲေတာ့၊ အစာငတ္ ခံဆႏၵျပတာ ရက္ေပါင္း (၄ဝ) ျပည့္တဲ့ေန႔ မွာ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြအေနနဲ႔ ေတာင့္မခံနိုင္ၾကေတာ့ဘဲ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ရဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ (၄) ခ်က္စလံုးကို လိုက္ေလ်ာပါမယ္လုုိ႔ကတိျပဳျပီး အေလ်ာ့ေပးခဲ့ၾကတာပါပဲဗ်ာ။
အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြရဲ့ ဒုတိယအဆင့္တိုက္ပဲြက ဒီအခိ်န္မွစတင္တာဗ်လုုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ကေျပာလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ေက်ာင္းဆရာက အံ့ျသဟန္နဲ႔ မျပီးေသးဘူးလားဗ်ာ၊ ဘာေၾကာင့္လဲလုုိ႔ ေမးပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ ဆရာရဲ့၊ ဆႏၵျပပဲြျပီးျပီးခ်င္း ေထာင္ဆရာဝန္နဲ႔ ေဆးအဖြဲ႕ ေရာက္လာျပီး ေဆးကုသမႈျပဳလုပ္ပါတယ္။ ဖိနိွပ္မႈေတြျပင္းထန္ေနခိ်န္မွာ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ ေတာင့္ခံနိုင္ၾကေပမယ့္၊ ဖိနိွပ္မႈေတြကင္းလာတာနဲ႔ ေနရာလုခ်င္တာေတြ ျဖစ္တတ္ၾကသလို၊ ဆင္းရဲဒဏ္ကို ခံနိုင္ၾကျပီး၊ ခ်မ္းသာတဲ့ဒဏ္ကို မခံနိုင္ၾကပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ အစာငတ္ခံၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြဟာလဲ ရက္ေပါင္း (၄ဝ) ေလာက္ အစာငတ္ခံတာကို မမႈခဲ့ၾကေပမယ့္၊ ေအာင္ပဲြဆင္ျပီး အစားအစာျပန္ လည္စားခြင့္ရတဲ့ အခါမွာေတာ့ အေတာ္ကို ပင္ပင္ပန္းပန္း ျဖတ္သန္းၾကရပါတယ္။ ခင္ဗ်ာပဲစဥ္းစားၾကည့္ပါဗ်ာ၊ ရက္အေတာ္ၾကာ ထမင္းမစားဘဲ အငတ္ ခံခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကို ပထမဆံုး သၾကားရည္ဂလူးကို႔စ္ ခပ္ကဲ်ကဲ်နဲ႔ ခပ္နည္းနည္းပဲ ေသာက္ခြင့္ေပးျပီး၊ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ အုန္းေရနည္း နည္းနဲ႔ထမင္းခိ်န္မွာ၊ ထမင္းေရ ခပ္ကဲ်ကဲ် အနည္းငယ္ေသာက္ရပါတယ္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ အုန္းေရအသင့္အတင့္နဲ႔ ထမင္းေရျပစ္ျပစ္ျဖစ္ လာပါတယ္။ ေနာက္ ေန႔က်ေတာ့ ထမင္းေရသာသာ၊ ဆန္ျပဳတ္ မက်တက်ျဖစ္လာျပီး၊ ေနာက္ေန႔မွာေတာ့ ဆန္ျပဳတ္ျပစ္ျပစ္ ေကြၽးပါတယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ထမင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့၊ တစ္ဆင့္ျပီး တစ္ဆင့္၊ စနစ္တက်စားေသာက္ေစခဲ့တာေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ရဲ့ေဆးမွဴး၊ မန္းေဆး တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးနွစ္ ေဆးေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေအးျမင့္ရဲ့ ေစတနာျဖစ္ေၾကာင္း တိုက္ပဲြဝင္ရဲေဘာ္အားလံုးက သေဘာက်ေက် နပ္ၾကပါတယ္။
မိတ္ေဆြေက်ာင္းဆရာက၊ ခင္ဗ်ားတုုိ႔ အစာငတ္ခံဆႏၵျပၾကတာကလဲ၊ အေတာ္ကို မလြယ္ပါလားဗ်ာ။ ရဲေဘာ္ (၈) ေယာက္က်ဆံုးခဲ့တဲ့ (၅၃) ရက္ တိုက္ပဲြကေတာ့ ပိုျပီး ခက္ခဲမွာေပါ့ေနာ္ . . . လုုိ႔ စာနာစိတ္နဲ႔ ေျပာရွာပါတယ္။
ဟုတ္တယ္ ဆရာရဲ့၊ (၅၃)ရက္ အစာငတ္ခံတိုက္ပဲြၾကီးရဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကလဲ အျမင့္ဆံုးေလဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့သလို၊ ကိုကိုးကြၽန္း အက်ဥ္း စခန္းဖ်က္သိမ္းေရးကိုဦးတည္တဲ့ ကိုယ္ထူကိုယ္ထစနစ္ ဖ်က္သိမ္းေရး၊ အက်ဥ္းသားေတြ ျပည္မျပန္ေခၚေရးစတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ ေတြကို မရမခ်င္း၊ အစာငတ္ခံဆႏၵျပတာဆိုေတာ့ အာဏာသိမ္းစစ္အစိုးရနဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။
အဲဒီ ကိုကိုးကြၽန္းစခန္း ဖ်က္သိမ္းေရး အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြၾကီးကို ၉-၆-၇၁ ေန႔၊ နံနက္ (၈ း ဝဝ) နာရီမွာ တကသေခါင္းေဆာင္ ရဲေဘာ္စိန္ဝင္း (ရန္ၾကီးေအာင္) ဦးေဆာင္ျပီး၊ ရဲေဘာ္ (၁ဝ) ဦးနဲ႔ စတင္လိုက္ၾကတာပါ။ ၁၆-၆-၇၁ ေန႔မွာ ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီေခါင္းေဆာင္ ရဲေဘာ္ ခင္ေမာင္ျမင့္ဦးေဆာင္တဲ့ ရဲေဘာ္ (၁ဝ) ေယာက္က ဒုတိယအသုတ္အေနနဲ႔ အားျဖည့္ခဲ့ျပီး၊ ဦးတင္ညြန္႔ (မာမူၾကီး) ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ရဲေဘာ္ (၁ဝ) ေယာက္ ၂၃-၆-၇၁ ေန႔မွာ တတိယအသုတ္အျဖစ္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြၾကီးကို အားျဖည့္ပါဝင္ခဲ့ၾကတယ္ဗ်။
ကိုကိုးကြၽန္း အက်ဥ္းစခန္းေထာင္ အာဏာပိုင္ေတြကလဲ၊ ေန႔စဥ္နံနက္ တစ္ၾကိမ္၊ ညေနတစ္ၾကိမ္၊ ေသြးေပါင္ခိ်န္၊ ေသြးခုန္နႈန္းနဲ႔ ကိုယ္ အေလးခိ်န္ေတြကို စစ္ေဆးမွတ္တမ္းတင္ျပီး ရန္ကုန္ကို ေပးပို႔ေနပါတယ္။ အျခားတစ္ဖက္မွာလဲ၊ သေဘၤာမၾကာမီ ေရာက္ေတာ့မယ္။ သေဘၤာေရာက္ရင္ ျပည္မသို႔ ျပန္ပို႔ေပးမယ္လုုိ႔ ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္းမႈ ေတြလဲလုပ္ပါတယ္။ ကြၽန္းေပၚမွာရိွတဲ့ ေရတပ္အေျခစိုက္ စခန္း နယ္ေျမထဲကို နယ္ေက်ာ္ေရာက္ရိွသြားတဲ့ ရဲေဘာ္ၾကည္ ေမာင္ညြန္႔နဲ႔ ရဲေဘာ္သိန္းလိႈင္တုုိ႔ကိုဖမ္းဆီးထားရာမွ ျပန္လည္လႊတ္ေပးခဲ့ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ရဲ့ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြၾကီးကေတာ့၊ ဆင္ႏႊဲဆဲ၊ ခီ်တက္ဆဲပါပဲ။
အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြၾကီး ငါးပတ္ေက်ာ္ျပီး နွစ္ရက္စြန္းတဲ့ ၁၆-၇-၇၁ ရက္ေန႔မွာေတာ့၊ အက်ဥ္းစခန္းက ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြအေနနဲ႔ ထိတ္လန့္ မႈေတြ စတင္ၾကံုေတြ့ရတာပဲဗ်။ ဘာ ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြ (၃၇) ရက္ျပည့္တဲ့ အဲဒီေန႔မွာ ပထမအသုတ္မွာ ပါဝင္ဆႏၵျပခဲ့တဲ့ ဘီအိုစီ အလုပ္သမားသမဂၢမွ ရဲေဘာ္သိန္းၾကည္ က်ဆံုးခဲ့ရလုုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ရဲေဘာ္သိန္းၾကည္ရဲ့ ‘ငါ၏ေသြးသား၊ ကုန္ခန္း သြားလည္း၊ အသက္ကိုေပး၊ ငါစေတးမည္’’ ဆိုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံက ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြကို ေသြးပ်က္ေစခဲ့တယ္ဗ်။ အဲဒီလိုပဲ ပထမ အသုတ္နဲ႔ တိုက္ပဲြဝင္ေနတဲ့ တပ္မေတာ္ ေရတပ္၊ ဆက္သြယ္ေရးမွ ရဲေဘာ္အံုးေမာ္က၊ သူအေသခံလိုက္ရင္ အျခားရဲေဘာ္ေတြ မက် ဆံုးနိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ လူၾကီးေတြတားျမစ္တဲ့ၾကားက ေရပါျဖတ္လိုက္ေတာ့ ဆႏၵျပပဲြ (၄၆) ရက္ေျမာက္တဲ့ ၂၅-၇-၇၁ ေန႔မွာ က်ဆံုးခဲ့ပါေတာ့တယ္။ သူမက်ဆံုးမီ နံနက္ပိုင္းေသြးခိ်န္ေတာ့၊ ေသြးေပါင္ခိ်န္ အလ်င္အျမန္က်ဆင္းေနလုုိ႔၊ ေထာင္ဆရာဝန္က ခင္ဗ်ား အေျခအေနဆိုးေနျပီး၊ ၂၄ နာရီ အတြင္းေသနိုင္တယ္။ အခုေဆးကုသခံရင္ မီေသးတယ္လုုိ႔ေျပာေတာ့ ရဲေဘာ္အံုးေမာ္က အၾကီးအက်ယ္ ေဒါသထြက္ျပီး က်ဳပ္နွလံုးသားကို အေသအခ်ာစစ္ၾကည့္စမ္းပါ၊ ပံုမွန္အေနအထားထက္ တစ္ခ်က္ကေလးမွ် ပိုမခုန္ဘူးဆိုတာ က်ဳပ္သိတယ္ ဗ်။ ဒီတိုက္ပဲြအတြက္ အသက္ေပးရတာကို အိမ္အျပန္လမ္းလုုိ႔ သေဘာထားျပီး ၾကည္နူးေနတာဗ်လုုိ႔ မာမာတင္းတင္း ျပန္ေျပာခဲ့ ေသးတယ္ ဗ်။ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြ ပိုမိုေယာက္ယက္ခတ္လာေနခိ်န္ ၂၇-၇-၇၁ ရက္ေန႔မွာ ျပည္ခရိုင္ေက်ာင္းသားသမဂၢမွ ရဲေဘာ္ခ်စ္ေဆြ (မဲၾကီး) က်ဆံုးခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ၁၆-၆-၇၁ ေန႔ ဒုတိယအသုတ္က တိုက္ပဲြဝင္ခဲ့တာျဖစ္ (၄၁) ရက္အၾကာမွာ က်ဆံုးခဲ့တာပါ။ သူက ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ ရဲေဘာ္ေတြထဲမွာ ဘက္စံုစံျပဳထိုက္တဲ့ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ပဲဗ်။ ဆရာျမသန္းတင့္ေရးတဲ့ ဓါးေတာင္ကိုေက်ာ္၍ မီးပင္လယ္ျဖတ္သန္းမယ္ ဝတၳဳထဲကဇာတ္လိုက္ဟာ သူ႔ကိုယ္ပြားပဲေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြကို ပိုျပီးျပာယာခတ္ေစခဲ့တာကေတာ့ အမႈထမ္း ေပါင္းစံုသမဂၢမွ ရဲေဘာ္ထြန္းျမင့္နဲ႔ ဘီအိုစီအလုပ္သမားသမဂၢမွ ရဲေဘာ္စိန္ခ်င္းတုုိ႔နွစ္ေယာက္၊ တစ္ေန႔တည္း တစ္ရက္တည္း ေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ က်ဆံုးခဲ့တာပါပဲ။ ဒီရဲေဘာ္နွစ္ဦးဟာ၊ ၁၆-၆-၇၁ရက္ေန႔မွာ တိုက္ပဲြဝင္တဲ့ ဒုတိယအသုတ္ကရဲေဘာ္ေတြျဖစ္ျပီး ၂၈-၇-၇၁ ေန႔ ဟာ (၄၃) ရက္အျပည့္မွာ က်ဆံုးခဲ့ၾကတာဗ်။
အစာငတ္ခံဆႏၵျပတိုက္ပဲြမွာ က်ဆံုးခဲ့ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ ရုပ္အေလာင္းေတြကို၊ ပိတ္ျဖဴနဲ႔ရစ္ပတ္ျပီး မီးေသြးခဲအမႈန္႔မ်ား ျဖန္႔ခင္းထားတဲ့ သြပ္ျပားအေခါင္းထဲမွာထည့္ျပီး အလံုပိတ္ပါတယ္။ သြပ္ျပားေခါင္းအျပင္မွ ေသသပ္တဲ့သစ္သားအေခါင္းနဲ႔ စီမံထားပါတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြ ရဲ့ရုပ္အေလာင္းေတြကို (၉) အေဆာင္နဲ႔ (၄) ၾကားက ကြက္လပ္မွာ မ႑ပ္ထိုးျပီး စင္ျမင့္ေပၚမွာ တင္ထားပါတယ္။ ရဲေဘာ္ (၅) ေယာက္ က်ဆံုးသြားေပမယ့္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပေနဆဲ ရဲေဘာ္ေတြေရာ၊ အျခားတာဝန္အသီးသီးယူထားၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြေရာ၊ တုန္လႈပ္မႈကင္းျပီး နာက်ည္းမႈအျပည့္နဲ႔ တိုက္ပဲြကို ဆက္လက္ ဆင္ႏႊဲၾကဆဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခိ်န္မွာ အက်ဥ္းေထာင္အာဏာပိုင္ေတြဟာ၊ ဂေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ေသြးပ်က္ေနၾကျပီး ရမ္းရမ္းကားကား ျပဳမူလာၾကျပန္ပါတယ္။ ေထာင္အာဏာပိုင္တစ္ဦးဟာ ေနာက္ပါလက္နက္ကိုင္ အရာရိွတစ္ဦးနဲ႔ တပ္ သားနွစ္ဦးျခံရံျပီး မီးဖိုေဆာင္ဘက္သို႔ ေရာက္လာၾကရာမွာ မ်က္မွန္အက်ဳိးအပဲ့ကို ျဖစ္သလို ျပုျပင္တပ္ဆင္ထားျပီး ခ်က္ျပဳတ္ေရးကို တာ ဝန္ယူထားတဲ့ ဆရာျမသန္းတင့္အနီး ေရာက္လာၾကပါတယ္။ ေထာင္အာဏာပိုင္က၊ ခင္ဗ်ားမ်က္စိကို နိုင္ငံျခားပို႔ျပီး ကုေပးမယ္၊ ကြၽန္ ေတာ္တုုိ႔နဲ႔ ျပန္လိုက္ခဲ့ပါလုုိ႔ေျပာေတာ့၊ ဆရာျမသန္းတင့္က ကန္းသြားပါေစေဟ့ မကုဘူးလုုိ႔ ေဒါသတၾကီးျပန္ေအာ္လိုက္ပါတယ္။ ေထာင္ အာဏာပိုင္ဟာ ဒီလိုအေျပာခံရတာကို မမွတ္ေသးဘဲ၊ အေဆာင္တစ္ေဆာင္ထဲဝင္ျပီး မၾကာမီ သေဘၤာလာေတာ့မယ္၊ အားလံုးကို ျပန္ပို႔ မွာပါလုုိ႔ ထပ္မံေသြးေဆာင္ျပန္ပါတယ္။ အေဆာင္ထဲမွာရိွေနတဲ့ ရဲေဘာ္ျမတ္စံဦးနဲ႔ ဖိုးသံေခ်ာင္းတုုိ႔က ဒီမွာလာမေျပာနဲ႔ လူၾကီး ေတြဆီ သြားေျပာၾကလုုိ႔ မာမာတင္းတင္း ရင္ဆိုင္လိုက္ေတာ့၊ အာဏာပိုင္ရဲ့ေနာက္ပါေတြက ကာဘိုင္ေသနတ္မ်ားကို ေမာင္းတင္လိုက္ၾကပါတယ္။ ရဲေဘာ္ျမတ္စံဦးတုုိ႔က ပစ္ရဲရင္ပစ္ေလ၊ က်ဳပ္တုုိ႔က အေသခံတိုက္ေနၾကတာဗ်လုုိ႔ ေျပာလိုက္ခိ်န္မွာ၊ ရဲေဘာ္ျမတ္ေဆြေရာက္လာျပီး အိပ္ ယာ ေခါင္းရင္းမွာရိွတဲ့ မယ္ဒိုလင္ကို ဆဲြယူတီးခတ္လိုက္ပါတယ္။ တိုက္ပဲြဝင္ေတးသီးခ်င္းသံစဥ္ေတြကို အားပါတရဟစ္ေႂကြး သီဆိုလိုက္ ေတာ့ တခဏခ်င္းအတြင္းမွာပဲ အေဆာင္တစ္ေဆာင္လံုးနဲ႔ အျခားအေဆာင္မ်ားကပါ ညီညီညာညာ သီဆိုဟစ္ေႂကြးလိုက္ၾကပါတယ္။ ေထာင္အာဏာပိုင္နဲ႔ ေနာက္ပါေတြအားလံုး သုတ္သီးသုတ္ပ်ာ ထြက္သြားၾကတယ္ဗ်။
၉-၆-၇၁ ရက္ေန႔က စခဲ့တဲ့ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြဟာ ၃၁-၇-၇၁ ရက္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ ပထမအသုတ္က တိုက္ပဲြဝင္ခဲ့တဲ့ မနၱေလးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢမွ ရဲေဘာ္ေမာင္ေမာင္စိုး (ေခၚ) ကိုလတ္တစ္ေယာက္ (၅၃) ရက္တိုက္ပဲြဝင္ျပီး အသက္စြန႔္က်ဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။ မၾကာမတင္အခိ်န္ကေလးမွာ တတိယအသုတ္နဲ႔ဆႏၵျပခဲ့တဲ့ မတကသမွ ရဲေဘာ္ေလးေမာင္လဲ (၃၉) ရက္ အစာငတ္ခံျပီး က်ဆံုးသြား ခဲ့ျပန္တယ္ဗ်။
အဲဒီအခိ်န္မွာေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းအစိုးရဟာ ဆက္လက္ျပီးတင္းမခံနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုကိုးကြၽန္းအက်ဥ္းစခန္း ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြဟာ စခန္းတြင္းသို႔ သုတ္သီးသုတ္ပ်ာဝင္လာၾကျပီး ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ အားလံုးေပးပါမယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ျပန္ေခၚေပးပါမယ္လုုိ႔ ဝန္ခံကတိ ေပးၾကျပီး နွစ္ဦးနွစ္ဘက္ လက္မွတ္ေရးထိုး အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြႀကီး ေအာင္ျမင္ျပီးဆံုးေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္တဲ့အခိ်န္မွာပဲ ၁၆-၆-၇၁ ရက္ေန႔၊ ဒုတိယအသုတ္မွာပါဝင္ျပီး (၄၆) ရက္ ဆႏၵျပတိုက္ပဲြဝင္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ေလတပ္မွ ရဲေဘာ္ထြန္းဝင္းက်ဆံုးခဲ့ရတာပါပဲဗ်ာလုုိ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြက ဘာမွ်ျပန္မေျပာဘဲ ေငးေငးငိုင္ငိုင္နဲ႔ ၾကည့္ေနပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကလဲ ရဲေဘာ္ (၈) ေယာက္ အက်အဆံုးခံျပီး တိုက္ရဲသူေတြရဲ့ (၅၃) ရက္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပဲြႀကီးနဲ႔ ေအာင္ပဲြရယူခဲ့ျပီး မၾကာခင္ ကာလမွာပဲ ကိုကိုးကြၽန္းအက်ဥ္းစခန္းကိုဖ်က္သိမ္းျပီး ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ကို ျပန္လည္ေခၚယူခဲ့တာပါပဲဗ်ာလုုိ႔ေျပာရင္း ကြၽန္ေတာ့္စကားကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။
ျမနႏၵဂ်ာနယ္ အတဲြ(၂) အမွတ္ (၂၈)
သ႐ုုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီအား ဤေနရာမွ ယူပါသည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
