(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၂၆၊ ၂၀၁၇
● ေကာက္ကြတ္သင္တန္းေက်ာင္း
ေကာက္ကြတ္သင္တန္းေက်ာင္း ဒုတိယပတ္သည္ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လအကုန္တြင္ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆံုးသြားပါသည္။ မိမိလည္း ေဆး႐ုံတက္ေနရသျဖင့္ သင္တန္းအပတ္စဥ္ျပည့္ မပါဝင္ႏိုင္ခ့ဲပါ။ မိမိမပါလည္း ကမၻာႀကီးကေတာ့ လည္ပတ္ေန ဆဲျဖစ္သည္။ ပထမပတ္သင္တန္းတြင္ ကေသာင္းကနင္းမ်ားစြာျဖင့္ မိမိတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား ၾကံဳခ့ဲရေသာ္လည္း ဒုတိယပတ္မွစ၍အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕သြားခ့ဲၿပီျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔တပ္ဖြဲ႕ဝင္အားလုံး ကိုယ္တာဝန္ကို ကိုယ္ကြၽမ္းက်င္စြာလုပ္ေဆာင္နိုင္ခ့ဲျပီျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာအေတြ႕အၾကံဳသက္သက္ေတာ့မဟုတ္ေပ။ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို ေကာင္းစြာ နိဂံုးခ်ဳပ္ သုံးသပ္နိုင္ၾက၍ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရပါမည္။
ဤသုိ႔ ေကာင္းမြန္စြာလုပ္ေဆာင္နိုင္သည့္ အေျခခံအခ်က္မွာ ထိုစဥ္ကပုံမွန္လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ ပါတီတြင္း တပ္တြင္းအစည္း အေဝးမ်ား လုပ္ငန္းနိဂံုးခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ေဝဖန္ေရး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေဝဖန္ေရးမ်ားေၾကာင့္ဟုဆိုနိုင္ပါသည္။ သီတင္းပတ္တပတ္လ်င္ ကိုယ္ယူနစ္ႏွင့္ကိုယ္လုပ္ေသာ အစည္အေဝးမ်ား ပုံမွန္ရွိသည္။ ထိုအျပင္ သင္တန္းအပတ္စဥ္တခုၿပီးလ်င္ တႀကိမ္ျပဳလုပ္ ေသာ နိဂံုးခ်ဳပ္အစည္းအေဝးမ်ားရွိသည္။ ယူနစ္အလိုက္လုပ္သက့ဲသုိ႔ ပါတီဝင္မ်ားကလည္း ပါတီကလပ္စည္းအလိုက္ ပါတီ ေကာ္မတီအလိုက္ အစည္းအေဝးမ်ားရွိသည္။ အစည္းအေဝးၿပီး အစည္းအေဝးဟု ဆိုၾကသည္။
ထိုစဥ္က ထိုအစည္းအေဝးမ်ားတြင္ အျပန္အလွန္ ျငင္းခုန္ၾကသည္ လည္းရွိသည္။ အျပန္အလွန္ ေဝဖန္ၾကသည္လည္းရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုအစည္းအေဝးမ်ားက ရလဒ္ေကာင္းမ်ားထြက္ပါသည္။ မိမိယူနစ္အလိုက္လုပ္ငန္းအေျခအေနမ်ားကို ကိုယ္စီ ေျပာဆိုၾကၿပီး ေဝဖန္ၾကေထာက္ျပၾကၿပီးမည္သုိ႔လုပ္ေဆာင္လ်င္ ပိုမိုေကာင္းမြန္မည္ကို ေဆြးေႏြးၾကသည္။ လုပ္ငန္းတြင္ မတက္ႂကြသူ တာဝန္မေက်သူမ်ားကို ေဝဖန္ေထာက္ျပၾကၿပီး တာဝန္ေက်ေအာင္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ တိုက္တြန္းၾကသည္။ လုပ္ ငန္း၏ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္မ်ားကို ေဝဖန္သုံးသပ္ၿပီး မည္သုိ႔ေရွ႕ဆက္ၾကမည္ကို ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။ သုိ႔ႏွင့္ လုပ္ငန္းကို ပိုမိုေကာင္းမြန္ေအာင္ျပဳလုပ္ၿပီး ေရွ႕ဆက္နိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္။ ထိုအခ်င္းအရာကို မိမိတုိ႔က ပါတီ တည္ေဆာက္ေရး တပ္တည္ေဆာက္ေရးဟု ဆိုပါသည္။ ယခုေခတ္တြင္ေတာ့ အင္စတီက်ဴးရွင္းတခု တည္ေဆာက္ျခင္းဟု ဆိုၾကေပလိမ့္မည္။
● KIA ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ထိေတြ႕ျခင္း
မိမိ ေကာက္ကြတ္ေက်ာင္းတြင္ ေနခ့ဲစဥ္က ကာလက KIA ေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း အခါအားေလ်ာ္စြာ ေကာက္ကြတ္သင္တန္း ေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္လာၾကသည္။ တဦးကေတာ့ KIA စတင္တည္ေထာင္ရာတြင္ပါဝင္ခ့ဲသူ လားမားလရိန္ ျဖစ္ပါသည္။
● လားမား လာရိန္ႏွင့္ လားရႈိးေငြတုိက္
၁၉၇၈ ႏွစ္ဆန္းေလာက္က ထိုမန္႐ႈိးေဒသ ေကာက္ကြတ္သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ KIA တည္ေထာင္ရာတြင္ပါဝင္ခ့ဲသူ လမားလရိန္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခ့ဲဘူးသည္။ ထိုစဥ္က က်ေနာ္မွာ အသက္ ၂ဝ စြန္းစ လူငယ္ တဦးမွ်သာရွိေသးေသာ္လည္း ထိုသူမွာ အသက္ေလးဆယ္ခန္႔ရွိၿပီး KIO ၏ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ေနေပၿပီ။ အေန တည္၍ ရင္းႏွီးေဖၚေရြသည့္ပုံစံမ်ိဳးမေပၚေသာ္လည္း သူသည္ လူၾကီး လူငယ္ မေရြး ေလးေလးစားစား ေဆြးေႏြးေျပာျပတတ္သူတဥိီးျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ ခဏတာမွ်ဆုံ၍ စကားစျမည္ ေျပာခြင့္ၾကံဳခ့ဲသည္။
ကခ်င္ထဲမွလက္ရွိအစိုးရကို စတင္ပုန္ကန္သူမွာဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္းဟုဆိုရမည္။ ၁၉၄၉ ျပည္တြင္းစစ္အစပိုင္းက ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္း သည္ ကခ်င္သနက ၁ မွ ဗိုလ္ႀကီးတဦးျဖစ္သည္။ ၁၉၅ဝ တြင္ KNDO တုိ႔ႏွင့္ အစိုးရပုန္ကန္ၿပီး ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ လႈပ္ရွားခ့ဲသည္။ ထိုစဥ္လား႐ိႈးမွ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သူ ေဇာ္ဆိုင္းသည္လည္း ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္းအဖြဲ႕ႏွင့္ဆက္သြယ္လႈပ္ ရွားခ့ဲသည္။ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္းအဖြဲ႕ တ႐ုတ္ျပည္သုိ႔ ႏိုင္ငံေရးခိုလႈံခြင့္ေတာင္းခံဝင္ေရာက္သြားေသာအခါ လေထာ္ ေဇာ္ဆိုင္းသည္ တ႐ုတ္ျပည္သုိ႔လိုက္ပါမသြားဘဲ KNDO ႏွင့္အတူ သံေတာင္ႀကီး ေဘာဂလိနယ္ဖက္တြင္ က်န္ေနခ့ဲသည္ဟု ဆိုသည္။
၁၉၅၉ တြင္ လေထာ္ ေဇာ္ဆိုင္းသည္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း၌ ကခ်င္ လက္နက္ကိုင္အင္အားမ်ား ဖြဲ႕စည္းရန္ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာခ့ဲပါသည္။သူအားကူညီရန္ KNDO မွ ဗိုလ္မွဴးလစ္လင္း Gilitlin ပါလိုက္ပါခ့ဲသည္ဟု ဆိုပါသည္။ သိႏီၷကြင္းအတြင္းမွာရွိ ေသာ ေဇာ္ဆိုင္း၏မိခင္ ေက်ာင္းဆရာမလုပ္ေနေသာ နန္႔အြန္ရြာမွ အေျချပဳဖြဲ႕စည္းခ့ဲၾကပါသည္။
ေဇာ္ဆိုင္း၏ ညီ ေဇာ္တူးလည္း တကၠသုိလ္တက္ရာမွျပန္လာပူးေပါင္း ခ့ဲသလို ကခ်င္သနက ၄ မွဒုတပ္ၾကပ္လမုန္တူးဂ်ိဳင္လည္း လာေရာက္ပူးေပါင္းခ့ဲသည္။ ထို႔ျပင္ တကၠသိုလ္မွ ဇာတိသုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေနေသာ လားမား လာရိန္လည္း ေဇာ္ဆိုင္းတုိ႔ ႏွင့္ပူးေပါင္းခ့ဲၿပီး KIO ကို စတင္ထူေထာင္ခ့ဲၾကေတာ့သည္။ လားမားလာရိန္၏ဇာတိကေတာ့ ဗန္းေမာ္လား ကြတ္ခိုင္လား ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့ပါ။
ထိုစဥ္ KIO အား လေထာ္ေဇာ္ဆိုင္းမွ ဥကၠဌ လေထာ္ေဇာ္တူးမွ ဒုဥကၠဌ ႏွင့္ လားမားလာရိန္က အတြင္းေရးမွဴးတာဝန္ယူၿပီး လက္နက္ကိုင္အင္အား ၂၇ ေယာက္ႏွင့္ KIO ကို စတင္ဖြဲ႕စည္းခ့ဲၾကသည္။ ၁၉၆ဝ ခုႏွစ္ ေဖဖဝါရီ ၅ ရက္ေန႔ လားရႈိးေငြတိုက္ အား ဝင္ေရာက္စီးနင္းျခင္းျဖင့္ KIO အားစတင္ခ့ဲသည္။ ၁၉၆၁ မတ္လေနာက္ပိုင္း KIA/KIC တုိ႔တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းၿပီး KIA ရင္း ၁ အား ဗန္းေမာ္ မြန္ဘာပါတြင္လည္းေကာင္း၊ KIA ရင္း ၂ အား ကြတ္ခိုင္ေဒသ မုန္းစီး မုန္ထန္တြင္လည္းေကာင္း ဖြဲ႕စည္းခ့ဲ သည္။ KIA ရင္း ၂ အား လားမားလာရိန္မွ တာဝန္ယူဦးေဆာင္ခ့ဲပါသည္။
၁၉၇၂ ခုႏွစ္ KIO/ KIA အားျပင္ဆင္ဖြဲ႕စည္းရာတြင္ ဥကၠဌေဇာ္ဆိုင္း၊ ဒုဥကၠဌေဇာ္တူးတုိ႔ ဦးေဆာင္ေသာ KIO ဗဟိုေကာ္မတီ တြင္ ပုုန္ေရႊေဇာ္ဆိုင္း၊ ေဇာ္ဒန္၊ လမုန္တူးဂ်ိဳင္၊ ေဇာ္မိုင္၊ မရန္ဘရန္ဆိုင္း၊ မရန္ဘရန္ေတာင္တုိ႔ႏွင့္အတူ လားမားလာရိန္လည္း ဗဟိုေကာ္မတီဝင္တစ္ဦးအျဖစ္ ပါဝင္ခ့ဲသည္။
ေျပာရလ်င္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးတခုကို လူအနည္းငယ္ႏွင့္ စတင္စည္း႐ုံးလႈပ္ရွား ေက်ာ္ျဖတ္လာသူ တဦးႏွင့္ ေတြ႕ခ့ဲရျခင္းဟု ဆိုရမည္။ တူမီးအပါ မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ေသနတ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ လူႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေလာက္က အစုိးရကုိ အံတုသည့္ စစ္ပြဲတစ္ပြဲစခ့ဲျခင္းသည္ အ့ံအားသင့္ဘြယ္ အခ်င္းအရာတခု ျဖစ္သည္။
လားမားလာရိန္က သူတုိ႔၏ ပထမဆုံးတိုက္ပြဲက္ို ေျပာျပသည္။ ၁၉၆ဝ ခုႏွစ္ေဖဖဝါရီလ ၅ ရက္ေန႔က ျဖစ္ပြါးသည္။ လားရႈိးေငြ တိုက္ကို စီးနင္းသိမ္းပိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ “အဲဒီတုန္းက လား႐ႈိးေငြတိုက္ကိုစီးၿပီး သိမ္းရလာတဲ့ေငြတခ်ဳိ႕ကို ဂ်စ္ကားနဲ႔ ၿမိဳ႕ ပတ္ၿပီး လိုက္ၾကဲလိုက္ေသးတာဗ်” ဟု ဆိုသည္။ ထိုသုိ႔ေျပာစဥ္ မ်က္ႏွာထားတည္ေသာ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ျပံဳးေယာင္ေယာင္ ျဖစ္ေနသည္။ သူအတြက္ လြမ္းေမာဘြယ္ အတိတ္ဂုဏ္ယူစရာ အတိတ္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
အစုိးရထိမ္းခ်ဳပ္ရာ ၿမိဳ႕ျပတခုအား လ်ပ္တပ်က္ဝင္ေရာက္စီးနင္းၿပီး အင္အားအနည္းငယ္ႏွင့္ အံတုျပနိုင္ျခင္းသည္ ကခ်င္ လူမ်ဳိးမ်ားအား လႈပ္နႈိးလိုက္သလို ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ပါဝင္သူမ်ားအဖို႔လည္း အလြန္တရာ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ အခိုက္အတန္႔ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ေငြတိုက္မွ သိမ္းလာေသာပိုက္ဆံမ်ားကို ဂ်စ္ကားတစ္စီးႏွင့္ၿမိဳ႕ပတ္က်ဲေနသည့္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေအာ္ ဟစ္ ေအာင္ပြဲခံေနသည့္ကခ်င္လူငယ္မ်ား၏ ပုံရိပ္သည္ ကခ်င္လူမ်ိဳးတုိ႔အတြက္ အခ်ိဳးအေကြ႕တခုျဖစ္ခ့ဲေပသည္။ ေတာ္ လွန္ေရးဆိုသည္တုိ႔သည္ စိတ္ကူးစံမ်ားအိပ္မက္မ်ားျဖင့္ အစျပဳခ့ဲၾကသည္ဟု ဆိုရမည္။
အစိုးရေငြတိုက္မွ ပိုက္ဆံသိမ္းၿပီး လူထုအားေဝငွျခင္းသည္ နည္းလမ္းမွန္မဟုတ္ဟု ဆိုနိုင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ လူငယ္တုိ႔၏ စိတ္သဏၭာန္ကို ေကာင္းစြာေတြ႕နိုင္သည္။ မတရားမႈကို ေခါင္းငုုံ႔မခံ တြန္းလွန္လိုေသာစိတ္ အမ်ား ျပည္သူအက်ိဳးသယ္ပိုးလို ေသာစိတ္ ခ်မ္းသားႂကြယ္ဝျခင္းအားျပည္သူ အားလုံးသုိ႔ ေဝငွလိုေသာစိတ္ျဖစ္သည္။ ထိုစိတ္သည္ ကခ်င္လူငယ္မ်ားတြင္ရွိ သက့ဲသုိ႔ လူမ်ိဳးတိုင္းက လူငယ္မ်ားတြင္ရွိၾကသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ လူငယ္မ်ားတြင္ ရွိၾကသည္။ ေဖၚျပသည့္ပုံစံခ်င္းသာ မတူၾက။ သူလူမ်ိဳးဘဝ သူျဖတ္သန္းခ့ဲရေသာ ေခတ္အေျခအေနအရသာ ကြဲျပားမႈရွိေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အနာဂါတ္ကို လူငယ္ေတြကပိုင္သည္ဟု ဆိုၾကသည္မဟုတ္ပါေလာ။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ လားမားလာရိန္ႏွင့္ ထပ္မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ပါ။ ၁၉၈ဝ ေနာက္ပိုင္း သူကြယ္လြန္သြားျပီဟူသည့္ သတင္း ၾကား လိုက္ရသည္။ အခ်ိန္ေတြၾကာျမင္ခ့ဲေပမဲ့ လား႐ႈိးေငြတိုက္မွ သိမ္းလာေသာပိုက္ဆံမ်ားကို ဂ်စ္ကားတစီးနဲ႔ ၿမိဳ႕ပတ္၍ ၾကဲခ့ဲၾကေသာ လားမားလာရိန္ႏွင့္ကခ်င္လူငယ္မ်ားကိုျမင္ ေယာင္ေနဆဲျဖစ္သည္။
ထို႔အတူ ေခတ္အဆက္ဆက္လူငယ္တုိ႔၏ တက္ႂကြေသာ အားမာန္မ်ားကို ျမင္ေယာင္ေနဆဲ ျမင္ေနရဆဲျဖစ္သည္။ အနာ ဂါတ္ကို လူငယ္မ်ားက ပိုင္ဆိုင္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။
● မလိဇြပ္ေဇာ္မိုင္
မလိဇြပ္ေဇာ္မိုင္သည္ ကခ်င္နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ၌ ကခ်င္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ားဖြဲ႕စည္းခ့ဲၾကသည္။ ၾကယ္ ၇ ပြင့္ (seven stars) တြင္ပါဝင္ခ့ဲသူဟု ဆိုၾကသည္။ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းတြင္ ဇခုံတိန္႔ယင္းႏွင့္အတူ KIA မွခြဲထြက္၍ CPB သုိ႔ ကူးေျပာင္းလည့္ CPB ၁ဝ၁ စစ္ေဒသ ဒုတပ္မွဴး လေယာက္ဇလြန္းကေတာ့ သူသြားဖမ္းလာတာဟု ဆိုဘူးသည္။ ထိုစဥ္က မလိဇြန္ေဇာ္မိုင္က ေက်ာင္းၿပီး၍ ေတာင္အုပ္လုပ္ေနစဥ္ KIA ထဲသုိ႔ အမႈထမ္းရန္ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္လာခ့ဲသည္ဟု ဆိုပါ သည္။ ထိုစဥ္ လေယာက္ဇလြန္းသည္ KIA တြင္ တပ္ခြဲမွဴးတာဝန္ႏွင့္ ဗ္ိုလ္ျဖစ္ေနျပီျဖစ္သည္။
“သူကို က်ေနာ္ သြားဖမ္းေခၚလာတုန္းက ႀကိဳးတုပ္ၿပီး တခ်က္ႏွစ္ခ်က္နရင္းရိုက္ေခၚလာတာ။ သူက ပညာတတ္ဆိုေတာ့ ေနာင္ က်ေနာ္တုိ႔ကိုေက်ာ္ၿပီး ဗိုလ္တက္ျဖစ္မဲ့သူေလဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အလွည့္ရတုန္း ပညာေပးထားရတာ” ဟူ၍ ရီေမာ ၍ လေယာက္ဇလြန္းက ေျပာျပဘူးသည္။ လေယာက္ဇလြန္းသည္ ကြန္လုံအနီးမွ ေလာ္ေဝၚေခၚ မ႐ူတိုင္းရင္းသား ေဒသခံ တဥိီးျဖစ္ၿပီး ပညာတတ္ေတာ့မဟုတ္ေပ။ KIA စဖြဲ႕စဥ္က ပါဝင္ခ့ဲၿပီး ေနာက္ပိုင္း KIA စစ္ေၾကာင္းမ်ား ကခ်င္ျပည္နယ္သုိ႔ တက္ရာတြင္ပါဝင္ခ့ဲၿပီး ဝါစဥ္ႏွင့္အေတြ႕အၾကံဳအရ KIA တြင္ တပ္ခြဲမွဴးအထိ တာဝန္ယူခ့ဲဘူးသူျဖစ္သည္။ သူတြက္ ဆသ က့ဲသုိ႔ပင္ မိမိႏွင့္ေတြ႕ဆံုခ်ိန္တြင္ မလိဇြပ္ ေဇာ္မိုင္မွာ KIA ၏ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္၍ေနေပျပီ။
အရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္ မလိဇြပ္ေဇာ္မိုင္သည္ စစ္သားပုံေတာ့ အျပည့္ေပါက္သူျဖစ္သည္။ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္တြင္ မိမိတုိ႔ ေကာက္ကြတ္ေက်ာင္းသုိ႔ေရာက္လာၿပီး သူ႔တပ္ဖြဲ႕အား လာေရာက္ၾကည့္႐ႈခ့ဲသည္။ သူတပ္ကေတာ့ သူ႔အားေၾကာက္ ရြံ႕ၾကသည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအုပ္ခ်ဳပ္တတ္၍ ထိတ္လန္႔ၾကပုံရသည္။ သူအား သူ႔တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ေၾကာက္ရြံ႕ခ့ဲၾကေသာ္လည္း ခ်စ္ေၾကာက္ ႐ိုေသေတာ့ ျဖစ္ခ့ဲပုံမရ။ ၂ဝဝဝ ခုႏွစ္ KIO ဥကၠဌအျဖစ္တာဝန္ယူစဥ္ အာဏာသိမ္းခံရၿပီး တာဝန္မွ ဖယ္ရွားခံ လိုက္ရသည္။ ယခုေတာ့ ျမစ္ႀကီးနားတြင္ရွိသည္ဟု ၾကားရသည္။
● ဒူေဇာ္ဆိုင္း
သူက တပ္မဟာ ၄ ကျဖစ္သည္။ တပ္ရင္း ၉ က ျဖစ္ပုံရသည္။ တပ္ရင္းနံပါတ္ေတာ့ ေကာင္းစြာမမွတ္မိေတာ့။ ထိုစဥ္က မိမိတုိ႔ ေကာက္ကြတ္သင္တန္းေက်ာင္းရွိရာမွ ေရႊလီျမစ္တဖက္ကမ္း နမ့္ခမ္း၊ မူစယ္၊ နန္႔ဖတ္ကာၾကားရွိ အူမ်ွားဂြင္သည္ KIA တပ္မဟာ ၄ ဂြင္ျဖစ္ရာ ဒူေဇာ္ဆိုင္းသည္ မိမိတုိ႔ဖက္ကမ္းသုိ႔ကူးၿပီး ေကာက္ကြတ္သင္တန္းေက်ာင္းသုိ႔ ေခတၲလာ ေရာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူကေတာ့ KIA သင္တန္းရွိမည္ထင္၍ အလြတ္လာေတြ႕ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း သင္တန္းပိတ္ထား ခ်ိန္ျဖစ္၍ မိမိတုိ႔ႏွင့္သာ ေတြ႕ခ့ဲရေပသည္။ သူသည္ေနာက္ KIA တပ္မဟာ ၄ မွ မထုေနာ္ႏွင့္ အဖြဲ႕ KIA မွခြဲထြက္ၿပီး KDA ဖြဲ႕စည္းရာတြင္ ပါဝင္ၿပီး ထိုအဖြဲ႕တြင္ ဒုတိယေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တာဝန္ယူခ့ဲသည္။ ယခုေတာ့ ကြယ္လြန္ျပီဟုသိရပါသည္။
သူအား မိမိမွတ္မိလိုက္သည္မွာ တခ်က္က ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ၇ ရက္ဇူလိုင္အေရးအခင္းကာလက သူရန္ကုန္တကၠသုိလ္တြင္း ရွိေနေၾကာင္းေျပာျပခ့ဲဘူး ၍ ျဖစ္သည္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ သူယူလာ၍ မိမိတုိ႔အား တိုက္သည့္အရက္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူယူလာသည့္အရက္မွာ နိုင္ငံျခားအရက္မဟုတ္ပါ။ ေဒသထြက္ အရက္ျဖစ္သည္။ နမ့္ျမဲအရက္ဟု ေခၚပါသည္။ နမ့္ျမဲရြာ မွခ်က္၍ နမ့္ျမဲအရက္ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ရွမ္းေျမာက္တြင္ ေနရာအႏွံ႔ အရက္ခ်က္လုပ္ၾကပါသည္။ ခ်က္လုပ္ပုံက အတူ တူျဖစ္သည္။ ဆန္ (သုိ႔မဟုတ္) ေကာက္ညႇင္းကို ကေဇာ္ေဖါက္၍ မိုးျဗဲဒယ္ျဖင့္ ေပါင္းခံျခင္းျဖစ္သည္။ တျပည္ကို အ ရက္ ေလးလုံးယူလ်င္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။ ၆ လုံးယူလ်င္ သိပ္မေကာင္းေတာ့။ ပထမဥိီးဆံုးထြက္သည့္ပုလင္းကို ဦးေရ ဟုေခၚသည္။ ေရွ႕ဆံုးထြက္သည့္ ၂ ပုလင္းခန္႔က အျပင္းဆံုးျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္ထြက္သည့္ ပ့ဲေရဟုေခၚသည့္ ပုလင္း မ်ားက ေပါ့သြားသည္။ ေရာင္းလ်င္ ဦးေရႏွင့္ပဲ့ေရကို ေရာေရာင္းၾကသည္။
ဤသုိ႔ခ်က္ပုံခ်က္နည္းတူၾကေသာ္လည္း အရက္အရသာက ကြာျခားသည္။ အေၾကာင္းမွာ အရက္ခ်က္သည္ေနရာရွိ ေရ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေရေကာင္းလ်င္ အရက္ေကာင္းသည္။ အရက္ေကာင္းလ်င္ အရက္သည္ ၾကည္လင္ေနၿပီး ေလပူေပါင္း ေလးမ်ား ပလုံစီထေနသည္။ အဝင္ေကာင္းသည္။ အရက္ခ်ဳိ ခ်ဳိသည္။ အရက္မ်ားသြားၿပီး အမူးလြန္လ်င္ေတာင္မွ ေနာက္ တေန႔ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ရွ္ိသည္။ ေခါင္းမကိုက္ေပ။ မူစယ္ နမ့္ခမ္းဖက္ျခမ္းတြင္ နမ့္ျမဲအရက္ နာမည္ႀကီးသည္။ နမ့္ခမ္း မူစယ္ကားလမ္း အလယ္ေလာက္တြင္ နမ့္စမ္ဂိုေဒါင္ဆိုသည့္ ရြာတရြာရွိသည္။ ထိုရြာ၏ အထက္ေတာင္ေပၚ တြင္ နမ့္ျမဲရြာ ရွိသည္။ လမ္းေလ်ာက္၍ ၂ နာရီေက်ာ္ ၃ နာရီခန္႔တက္ရသည္။ ထိုစဥ္ မဆလအစိုးရ တပ္စုစခန္းငယ္တခုရွိသည္။ ထိုရြာက စမ္းေရသည္ထိုရြာ၏ အရက္ကို နာမည္ႀကီးေစသည္။ နမ့္ျမဲက့ဲသုိ႔ပင္ ရွမ္းျပည္ ကခ်င္ျပည္နယ္တုိ႔တြင္ သဘာဝေရးေကာင္း ေသာ ေဒသတုိ႔မွ အရက္ျဖဴတုိ႔သည္ နာမည္ေကာင္းရၾကပါသည္။
ထိုစဥ္က မိမိတုိ႔အတြက္ ဘလက္ေလဘယ္မရွိ။ ဂိုးလ္ေလဘယ္မရွိ။ ဘလူးေလဘယ္မရွိပါ။ ျဖဴစင္ၾကည္လင္ၿပီး ပလုံစီေန သည့္ နမ့္ျမဲေလဘယ္သည္သာ မိမိတုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
