အရွင္ၾသသဓ (ဟပ္မြန္းေဗး) – အခြင့္ရယ္သာ လာခ်င္ပါရဲ႕ေလး

အေရွ႕မေလးရွား၊ ဆားဘျပည္နယ္၊ ကုိတကိနဘာလုၿမိဳ႕က ဝိမုတိၱသုခါရာမရိပ္သာသုိ႕ ေမလႏွင့္ ဂၽြန္လ ေလာက္တြင္ တရားျပ သြားေနၾကျဖစ္၏။ မႏွစ္ကေတာ့ ဘရူႏုိင္းမွ လင္းႏွင့္တန္ဘီးလန္တုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံက သူတုိ႔ဆီကုိလည္း ႂကြဖုိ႔ ပင့္လာ၏။ သုိ႕အတြက္ေၾကာင့္ ေမလ ၂၉-ရက္ေန႕တြင္ ကြာလလမ္ပူကေန ဘရူႏုိင္းႏုိင္ငံသုိ႕ ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕မွ မဂၤလာ ရာမေက်ာင္း ဆရာေတာ္ဦးအာသဘာစာရႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြားၾက၏။ ဒါရုဆလန္ (Darussalam)ၿမိဳ႕ ေလဆိပ္သုိ႕ ညေန ၅-နာရီခြဲေလာက္တြင္ ေရာက္ၾက၏။

ကံအားေလွ်ာ္စြာ ေလဆိပ္တြင္ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာနဲ႔ ဝင္ခြင့္ရခဲ့၏။ အျပင္က ႀကိဳေနသူမ်ားကေတာ့ ရမွ,ရပါ့မလားဟု ရင္တမမႏွင့္ ေစာင့္ေနၾကသည္ဆုိ၏။ အျပင္ေရာက္ေတာ့ သူတုိ႔မ်က္ႏွာေတြက သာမန္ေပ်ာ္ရႊင္မႈထက္ မ်ားစြာ ပုိလြန္ေန သည္ကုိ စာေရးသူ ရိပ္စားမိ၏။ အျပင္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း စာေရးသူတုိ႔ကုိ ဖုန္းနဲ႔ဓာတ္ပုံေတြရုိက္ၿပီး သူတုိ႔မိတ္ေဆြမ်ား ဆီသုိ႕ ခ်က္ခ်င္း သတင္းပုိ႕ေနသည္ကုိလည္း ေတြ႕ရ၏။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ သူတုိ႔၏ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိ အားရပါးရ ေျပာၾကေတာ့၏။ အေၾကာင္းမွာကား ဘရူႏုိင္းႏုိင္ငံသည္ အစၥလာမ္ႏုိင္ငံျဖစ္၍ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား ဝင္ခြင့္ရဖုိ႔ အင္မတန္ ခက္ခဲသည္ဟု သိရ၏။ ထုိင္းဘုန္းႀကီးမ်ားလည္း ခဏတျဖဳတ္ေလာက္သာ ဝင္ခြင့္ရၿပီး ၾကာရွည္ေနခြင့္မရဟု ဆုိ၏။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေစာင့္ေနသူမ်ား ရင္တမမ ေမွ်ာ္ေနရျခင္း ျဖစ္၏။ ၿပီးေတာ့လည္း အကၽြႏု္တုိ႔ႏွစ္ပါးသည္ ဘရူႏုိင္း ႏုိင္ငံသုိ႕ ႂကြလာသည့္ ပထမဆုံးေသာ ျမန္မာဘုန္းႀကီးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိလုိက္ရေတာ့၏။
စာေရးသူတုိ႔ သီးသန္႕အိမ္ႀကီးတစ္ေဆာင္တြင္ တည္းခုိၾကရ၏။ ထုိညတြင္ မိတ္ဆက္အေနအားျဖင့္ မဂၤလာရာမေက်ာင္း ဆရာေတာ္မွ တရားခ်ီးျမွင့္၏။ ပင့္ဖိတ္သူမိသားစုႏွင့္ တရုတ္ႏြယ္ဖြား ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား, သံအမတ္ႀကီး ေဒၚရင္ရင္ျမင့္ႏွင့္ သံရုံးဝန္ထမ္းမ်ား, ျမန္မာျပည္မွ လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ေနၾကသူမ်ား, အားလုံး ၅၀-ခန္႕ တရားနာလာၾက၏။ အျခား သူမ်ား တရားနာလာလုိေသာ္လည္း အစီအစဥ္ကုိ ရုတ္တရက္ျပဳလုပ္လိုက္ရသည့္အတြက္ မသိၾကေသာေၾကာင့္ မလာႏုိင္ၾကဟု ဆုိ၏။

ေနာက္ေန႕တြင္ အာရုံစားၿပီး မစၥတာလင္းက ပင္လယ္ကမ္းေျခဘက္သုိ႕ sightseeing လုိက္ပုိ႕၏။ ၿပီးေတာ့ Empire Hotel တြင္ ေကာ္ဖီေသာက္ၾက၏။ ဟုိတယ္ကုိ ဘုရင့္ညီက ေဆာက္ထားသည္ဟုဆုိ၏။ အေတာ္ေလး သားနားလွေပ သည္။ ပင္လယ္ကမ္းေျခတြင္ ေဆာက္ထားသျဖင့္ ရႈခင္းကလည္း ရင္သတ္ရႈေမာ သာယာလွေပသည္။ ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ ရခုိက္ ၿမိဳ႕ထဲသုိ႕ လွည့္ၾကည့္ၾက၏။ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ ျမင့္မားလွသည့္ တုိက္ႀကီးေဘးတြင္ တရုတ္ဗုဒၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္း ေလးတစ္ခု သြားေတြ႕၏။ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ဘရူႏုိင္းသုိ႕ ေရာက္လာၾကေသာ တရုတ္ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားက ေဆာက္ လုပ္ထားျခင္း ျဖစ္၏။ ဘုရားေက်ာင္းက ေဘးခ်င္းကပ္ေနသည့္ တုိက္ႀကီးနဲ႔စာရင္ ပမာဏအားျဖင့္ အလြန္ ေသးငယ္လြန္း ေနသျဖင့္ စာေရးသူက “ဘာေၾကာင့္ ဘုရားေက်ာင္းက ေသးေသးေလး ေဆာက္ထားရတာလဲ”ဟု ေမးၾကည့္မိ၏။ ေနာက္ထပ္ တုိးခ်ဲ႕ေဆာက္ခြင့္ မေပးေတာ့သျဖင့္ နဂုိမူလ ရွိၿပီးသားကုိသာ ေဆးသုတ္မြမ္းမံ ထားရသည္ဆုိ၏။ ပုံမွန္ဝတ္ျပဳ သည္မွလြဲ၍ အျခား ဘာသာေရးအခမ္းအနားမ်ား လုပ္ခြင့္မရဟု သိရ၏။ ဤတြင္ အျခားဘာသာဝင္မ်ားအတြက္ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ မရွိေၾကာင္း သိလုိက္ရေပသည္။ မေန႕က သူတုိ႔ ရင္ေမာမယ္ဆုိလဲ ေမာေလာက္ေပသည္။

ေရွ႕ဆက္သြားရင္း ကမ္းနားဘက္ေရာက္ေတာ့ ေရေပၚအိမ္မ်ားကုိ ေတြ႕ရ၏။ တခ်ိန္တုန္းက ဘရူႏုိင္းႏုိင္ငံသား အမ်ားစု သည္  တံငါလုပ္ငန္းျဖင့္ စားေသာက္ၾကသည္ဟု ဆုိ၏။ ထုိေရေပၚအိမ္မ်ားသည္ ယခင္တုန္းက တံငါမ်ားေနၾကသည့္ရြာဟု ဆုိ၏။ အခုေတာ့ လူစုံေနၾက၏။ ထုိသူမ်ား ခ်မ္းသာ၍ ကုန္းေပၚတြင္ ေနႏုိင္ေသာ္လည္း ေရထဲတြင္သာ ဆက္ေနၾက၏။ လွမ္းျမင္ရသေလာက္ေတာ့ အေတာ္ေလးေကာင္းေအာင္ ေဆာက္လုပ္ထားၾက၏။ ေရေပၚတြင္ေနေသာ္လည္း အဆင့္ မနိမ့္။ Shopping Mall ရွိ၏။ စာသင္ေက်ာင္း ရွိ၏။ ဗလီရွိ၏။ ဘုရင္က ေဆာက္ေပးထားသည္ဆုိ၏။ သူတုိ႔ကားေတြကုိ ေတာ့ ကမ္းနားက parking ထဲတြင္ ရပ္ထားၾက၏။ အရင္ကေတာ့ သူခုိးမရွိဟု ဆုိ၏။ သုိ႕ေသာ္ အခုေတာ့ ႏုိင္ငံျခားမွ ဝင္သူမ်ား ေဗ်ာက္ေသာက္ျဖစ္လာသျဖင့္ သူခုိးရွိလာၿပီဟု သိရ၏။

ၿပီးေတာ့ ေန႕ဆြမ္းစားဖုိ႔ မစ    ၥတာလင္းတုိ႔ အိမ္သုိ႕ ဆက္သြားၾက၏။ အခ်ိန္ေလး နည္းနည္းေစာေနေသးသျဖင့္ စကားေျပာ ျဖစ္ၾက၏။ အိမ္ရွင္က ဘုရားေလးတစ္ဆူ ပင့္ထားတာရွိေၾကာင္း၊ ထုိဘုရားကုိ စြန္႕စြန္႕စားစားျဖင့္ မေလးရွားဘက္မွ ကားထဲဖြက္ၿပီး နယ္စပ္က ပင့္လာခဲ့ရေၾကာင္း၊ အခုၾကံဳတုန္း အေနကဇာတင္လုိပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားသျဖင့္ အကၽြႏု္ပ္ တုိ႔က အေနကဇာ တင္ေပးၾက၏။ အေနကဇာတင္ၿပီးေတာ့ အိမ္ရွင္မက မ်က္ရည္မ်ားက်လ်က္ သာဓုေခၚေန၏။ “ဘာလုိ႕ ငုိတာလဲ”လုိ႕ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီဘုရားေရာက္တာ ၁၀-ႏွစ္ ရွိၿပီတဲ့။ အခုလုိ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ အေနကဇာတင္ရလိမ့္မယ္ လုိ႕ ဘယ္တုန္းကမွ မထင္ခဲ့ဘူး။ ဒိအတြက္ သူ႕မွာ ဝမ္းသာလြန္းလုိ႕ ငုိတာပါ. . .တဲ့။ ဟုတ္မွာဘဲေလ…။

ဆြမ္းမစားခင္ အနည္းငယ္ အခ်ိန္ရေသးသျဖင့္ အိမ္ၿခံပတ္လည္ ဆင္းၾကည့္ၾက၏။ အိမ္ရွင္က စဥ့္အင္တုန္ထဲတြင္ ပြင့္ ေနသည့္ ၾကာပြင့္ေလးတစ္ပြင့္ကုိ လက္ညိႈးထုိးၿပီး “ဒီၾကာပန္းက ဖူးေနတာၾကာၿပီ။ ပြင့္ခ်ိန္တန္ပါလ်က္နဲ႔ မပြင့္ဘူး။ အရွင္ဘုရားတုိ႔ လာတဲ့ေန႕က်မွ ပြင့္တာ။ ထူးဆန္းတယ္”ဟု ဆုိလာ၏။ ဟုတ္ေပမည္။ ၾကာပန္းကလဲ အခုမွ ပထမဆုံး ေရာက္လာၾကသည့္ ဆရာေတာ္မ်ားကုိ ပူေဇာ္လုိ၍ “အရွင္တုိ႔ေရာက္မွ ပြင့္ပါရေစ”လုိ႕မ်ား ေစာင့္ဆုိင္းေနေလေရာ့သလား မသိ။

ဆြမ္းကပ္ေတာ့ ျမန္မာဒကာမ်ားလည္း လာေရာက္ကပ္ၾက၏။ မလာႏုိင္သူမ်ားကလည္း ဆြမ္းဟင္းပါးလုိက္ၾက၏။ ဆြမ္းစားၿပီး ခဏအနားယူ။ ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲ လွည့္ၾကည့္ၾကျပန္၏။ ဘုရင့္နန္းေတာ္ၾကီးကေတာ့ အေပါက္ဝကသာ ျဖတ္ သြားခဲ့ရ၏။ အခန္းေပါင္း (၁၈၀၀) ရွိသတဲ့။ ေရနံခ်မ္းသာေသာႏုိင္ငံျဖစ္၍ ဆူလတန္ဘုရင္က သူ႕ႏုိင္ငံကုိ အားလုံး ျပည့္စုံေအာင္ လုပ္ေပးထား၏။ ဘရူႏုိင္းသည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ စကၤာပူၿပီးလွ်င္ ဒုတိယအခ်မ္းသာဆုံး ႏုိင္ငံျဖစ္၏။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ားက အစိုးရကုိ အခြန္မေပးရဘူးတဲ့။ ျပည္သူျပည္သားမ်ား အိမ္တုိ႔၊ ကားတုိ႔ ဝယ္လုိလွ်င္ အတုိးႏႈန္း သက္သက္သာသာျဖင့္ ေခ်းေပးသတဲ့။ ရုံးအေဆာက္အဦးမ်ား အလြန္ေကာင္း၏။ လမ္းမ်ားလည္း ေကာင္း၏။ ဗလီႀကီး မ်ားလည္း အလြန္လွပစြာ တည္ေဆာက္ထား၏။ ပညာေရး, က်န္းမာေရး အခမဲ့ျဖစ္၏။ ထူးခၽြန္ေသာေက်ာင္းသားမ်ားကုိ နုိင္ငံျခားပညာေတာ္သင္စရိတ္လည္း ေထာက္ပံ့ေပး၏။ က်န္းမာေရးအတြက္ ႏုိင္ငံျခားသြားကုရမည္ဆုိလွ်င္လည္း ဘုရင္က ကူညီေပးေသးသတတ္။ ေကာင္းေပစြတကား။ တုိင္းသူျပည္သားမ်ား ကံေကာင္းလွ၏။

ညဘက္ေရာက္ေတာ့ စာေရးသူက တရားေဟာရ၏။ တရားနာလာသူ အမ်ားစုမွာ ျမန္မာမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း တရုတ္ႏြယ္ ဌာေနသားမ်ားလည္း ပါေနသျဖင့္ အဂၤလိပ္လုိဘဲ ေဟာခဲ့ရ၏။ စာေရးသူ ဘရူႏုိင္းသြားမည္ဆုိေတာ့ ေခတ္အေျခအေနအရ တခ်ိဳ႕ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားက စိတ္ပူၾက၏။ တခ်ိဳ႕လည္း မသြားရန္တားၾက၏။ သူတုိ႔ စိတ္ပူေသာ္လည္း ပင့္ဖိတ္သူတုိ႔၏ သဒၶါတရားကုိ ငဲ့ကြက္၍ ရွင္ပုဏၰ၏ထုံးကုိ ႏွလုံးမူလ်က္ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၿပီး ပုေဏၰာဝါဒသုတၱန္ကုိ ေဟာခဲ့၏။ ဘရူႏုိင္းေန ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း မရွိသျဖင့္ တစ္ပါတ္တစ္ခါ အိမ္တစ္အိမ္၌စုေပါင္း၍ တရားနာ, တရားထုိင္ၾကေၾကာင္း သိရ၏။

၃၁-ရက္ေန႕တြင္ အာရုံဆြမ္းကုိေတာ့ ပင့္ဖိတ္သူမိသားစုႏွင့္ ျမန္မာဒကာမ်ား လာေရာက္ကပ္ၾက၏။ ဆြမ္းစားၿပီးေတာ့ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ, တရားအားထုတ္မႈဆုိင္ရာ ေမးခြန္းမ်ားကို လာေရာက္ေမးျမန္းၾက၏။ ၂-နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ ေျဖဆုိခဲ့ရ၏။ သူတုိ႔လဲ သိလုိသည္မ်ားကုိ ေမးခြင့္ရလိုက္သျဖင့္ တိမ္စင္လပမာ ဝင္းပလ်က္ ရႊန္းျမၾကည္လင္သည့္ မ်က္ႏွာေလးမ်ားျဖင့္ သာဓုေခၚကာ ျပန္သြားၾက၏။ ေမးခြန္းမ်ား၏ အတိမ္အနက္ကုိ ၾကည့္ေသာအားျဖင့္ သူတုိ႔ဟာ တရား ကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး လုိက္စားအားထုတ္ထားေၾကာင္း သိလုိက္ရ၍ ဝမ္းသာမိ၏။
ဒီေန႕ ေန႕ဆြမ္းကုိေတာ့ သံအမတ္ႀကီး ေဒၚရီရီျမင့္က ဆြမ္းကပ္ဖုိ႔ ဖိတ္ထား၏။ ၉-နာရီခြဲေလာက္ သံအမတ္ႀကီးအိမ္က လာပင့္၏။ တရားမနာခင္ အခ်ိန္ေလးရခုိက္ ဧည့္သည္မ်ားနဲ႔ သံအမတ္ႀကီးက မိတ္ဆက္ေပး၏။ သူ႕ကုိယ္သူလည္း မိတ္ ဆက္ေပး၏။ သံအမတ္ႀကီးသည္ သံတမန္ေလာကမွ ရာထူးအလုိက္ အဆင့္ဆင့္တက္လာသည့္ ပထမဦးဆုံးေသာ အမ်ိဳးသမီး သံအမတ္ႀကီးဟု သိလုိ္က္ရ၏။ စာေရးသူတုိ႔ ဘရူႏုိင္းခရီးစဥ္တြင္ အခုဆုိလွ်င္ “ပထမဦးဆုံးအျဖစ္” ေလးခု ေတြ႕လာရ၏။ စာေရးသူတုိ႔သည္ ဘရူႏုိင္းသုိ႕ ပထမဦးဆုံးခရီးစဥ္ ျဖစ္၏။ ၿပီးေတာ့ ပထမဦးဆုံး ဘရူႏုိင္းသုိ႕ ႂကြလာေသာ ျမန္မာဆရာေတာ္မ်ား ျဖစ္၏။ ပထမဦးဆုံး ဘုရားတစ္ဆူကုိ အေနကဇာ တင္ခဲ့ရ၏။ ပထမဦးဆုံး ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး သံအမတ္ႀကီး ေဒၚရီရီျမင့္ႏွင့္ ေတြ႕ရ၏။ စာေရးသူ၏ဘဝတြင္ သမုိင္းမွတ္တမ္း တင္စရာေလးတစ္ခု ရလုိက္ေပသည္။

နံနက္ ဆယ္နာရီေလာက္တြင္ တရားနာဖုိ႔ စတင္ၾက၏။ စာေရးသူက သီလမ်ား ခ်ီးျမွင့္ေပး၏။ မဂၤလာရာမ ဆရာေတာ္က တရားခ်ီးျမွင့္ေပး၏။ တရားနာၿပီး မွတ္တမ္းတင္ ဓာတ္ပုံမ်ား ရုိက္ၾက၏။ ထုိ႕ေနာက္ေတာ့ ဆြမ္းကပ္ၾကေပသည္။ သံအမတ္ ႀကီးက ဆရာေတာ္မ်ား ဆြမ္းကပ္ဖုိ႔ မနက္သုံးနာရီထုိးကထဲက ထၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ထားသည္ဟု ေလွ်ာက္၏။ သူကုိယ္တုိင္ ခ်က္သည့္ ဟင္းမ်ားကပ္ရ၍ သံအမတ္ႀကီးလည္း ေပ်ာ္ေန၏။ ျမန္မာဟင္းမ်ားျဖစ္၍ အင္မတန္ စားေကာင္းလွေပသည္။ ဆြမ္းစားၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ေလးရခုိက္ ေရာက္လာေသာဧည့္သည္မ်ားႏွင့္ ခဏေလာက္ စကားေျပာျဖစ္ၾက၏။ စာေရးသူတုိ႔ကုိ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ ဘရူႏုိင္းကုိ ႏွစ္စဥ္မဟုတ္ေတာင္ မၾကာမၾကာ ႂကြေစလုိေၾကာင္း၊ ဘုန္း ေတာ္ႀကီး ေက်ာင္း မရွိသျဖင့္ အခုလုိ သံဃာေတာ္မ်ား ႂကြလာမွသာလွ်င္ တရားနာခြင့္၊ ဆြမ္းကပ္ခြင့္၊ သိလုိသည္မ်ားကုိ ေမးျမန္းခြင့္ရပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾက၏။

ဆြမ္းစားၿပီး ေလဆိပ္ဆင္းရန္ အနည္းငယ္ေစာေနေသးသျဖင့္ မေရာက္ေသးေသာ ျပည္သူ႕ဥယ်ာဥ္ တစ္ခုကုိ ဝင္ၾကည့္ၾက ၏။ အခ်ိန္ေရာက္မွ ေလဆိပ္ဆင္းခဲ့ၾက၏။ ေလဆိပ္တြင္ လုိက္ပုိ႕သူမ်ားက ေရာက္ႏွင့္ေနၾက၏။ ေလယာဥ္က ဘရူႏုိင္း ဒါရုဆလန္ေလဆိပ္ကေန မေလးရွားဘက္ ကူတကိနဘာလုကုိ ၁-နာရီေလာက္သာ စီးရ၏။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ ေစာေသး သျဖင့္ အတြင္းသုိ႕ မဝင္ေသးဘဲ လုိက္ပုိ႕သူမ်ားနဲ႔ စကားထုိင္ေျပာၾက၏။ သူတုိ႔ကလည္း ေနာင္ကုိ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ ဘရူႏုိင္း ကုိ ႏွစ္စဥ္ႂကြလာဖုိ႔ ေလွ်ာက္ထားၾက၏။

အင္း….။ သူတုိ႔တေတြက ဤကဲ့သုိ႔ တဖြဖြနဲ႔ ဖိတ္မာန္ခဲ့ၾကပါေသာ္လည္း ဆူလတန္ဘုရင္က ဒီႏွစ္ ေမလ ၁ ရက္ေန႕က အစၥလာမ္ဥပေဒ(Sharia Law)ထုတ္လုိက္ေပသည္။ ဘရူႏုိင္းႏုိင္ငံတြင္ သုံးပုံ ႏွစ္ပုံက မူဆလင္မ်ားျဖစ္၏။ က်န္တစ္ပုံမွာ တရုတ္မ်ား၊ ဖိလစ္ပိုင္မ်ား၊ ေဒသခံတုိင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားမွလာေရာက္ အလုပ္လုပ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ကုိးကြယ္ ရာ ဘာသာလည္း မတူၾကေပ။ ရွာရိယာဥပေဒသစ္ကုိ ဘယ္ပုံဘယ္နည္း က်င့္သုံးမည္ဆုိသည္ကုိ တိတိက်က် မသိရေသး ေသာေၾကာင့္ အခုရက္မ်ားတြင္ မူဆလင္မဟုတ္သူမ်ားမွာ အမွားမရွိေအာင္ သတိေဆာင္၍ ေနၾကရသည္ ဆုိ၏။ အထူး သျဖင့္ ဘာသာေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ တိတ္တိတ္ပုန္းက်ိတ္ၿပီးသာ လုပ္ေနၾကရ၏။ ဤရွာရိယာဥပေဒသည္ အျခားႏုိင္ငံမွ လာေရာက္ အလုပ္လုပ္သူမ်ားေရာ၊ မူဆလင္ မဟုတ္သူမ်ားပါ လုိက္နာရမည္ ဆုိ၏။

မႏွစ္က ဘရူႏုိင္းရွိ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ဖိတ္ခဲ့စဥ္တုန္းကေတာ့ သူတုိ႔ကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာ သနားၿပီး ဓမၼေအးရိပ္ျဖင့္ ေခၽြးသိပ္ ႏုိင္ဖုိ႔အေရး “ႂကြေပးပါ့မယ္”ဟု ကတိေပးခဲ့ေပသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ကုိယ့္ဘက္ကလဲ ႂကြႏုိင္ေအာင္ အခြင့္ရက္မ်ား ဖြင့္ထား ခဲ့၏။ သုိ႕ေသာ္လည္း ယခုေတာ့ျဖင့္ . . . .။       ။

၂၀၁၄-ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၅-ရက္။

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ