>
နယ္စပ္လမ္းက ဝမ္းတထြာ – ၁၂
ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၆၊ ၂၀၁၀
ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တံခါး ေပါက္တခုျဖစ္တဲ့ စံခလဘူရီ-ဘုရားသံုးဆူေဒဟာ ျမန္မာ့အဖိုးတန္ ကြၽန္း၊ ပ်ဥ္း ကတိုးသစ္ေတြကို ပရိေဘာဂပစၥည္းမ်ဳိးစံု၊ ပန္းပုရုပ္မ်ဳိးစံုထုတ္လုပ္ၿပီး တရားမဝင္ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားေနတဲ့ ေဒသတခုပါ။
သစ္ကုန္သည္ေတြ ေျခခ်င္းလိမ္ေနတဲ့ ဘုရားသံုးဆူ-စံခလေဒသမွာ သစ္ၾကမ္းထည္ေတြကေန ပရိေဘာဂပစၥည္းမ်ဳိးစံု၊ ပန္းပုရုပ္မ်ဳိးစံု ထုတ္လုပ္ေနတဲ့ ပရိေဘာဂစက္ရံုအလုပ္ရံု (၁ဝဝ)ေက်ာ္ရွိပါတယ္။
ဟိုဘက္ျခမ္း၊ ဒီဘက္ျခမ္းက အဲဒီစက္ရံုအလုပ္ရံုေတြမွာ လႊထိုး၊ ေရေဘာ္တိုက္၊ ေဆာက္တြင္း၊ ကႏုတ္ေဖာ္၊ ေကာ္ ပတ္စား၊ ေပၚလစ္တင္စတဲ့ အလုပ္ေတြကို ေန႔စား၊ လစား လုပ္ကိုင္ေနၾကတာက မြန္ျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ပဲခူးတိုင္းနဲ႔ တနသၤာရီတိုင္းေတြကေန အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေရာက္လာၾကတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ပရိေဘာဂအလုပ္သမားေတြဟာ ကုန္္သည္၊ ဝယ္လက္ေတြလိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ၊ ပန္းပုရုပ္ေတြကို အေရးႀကီးရင္ ႀကီးသလို အလွ်င္လိုရင္ လိုသလို မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္အထိ လုပ္ကိုင္ၾကရတာမို႔ သူတို႔ရဲ႔ လုပ္ခ၊ လစာကလည္း ကြၽမ္းက်င္မႈ၊ ပစၥည္းေသသပ္မႈ၊ လုပ္သက္ၾကာျမင့္မႈအေပၚမူတည္ၿပီး တေန႔ ဘတ္ ၁ဝဝ၊ ၁၅ဝ၊ ၂ဝဝ တလကို ဘတ္ ၄ဝဝဝ ကေန ၈ဝဝဝ၊ ၁ဝဝဝဝ အထိရၾကတယ္လို႔ ပရိေဘာဂလုပ္သားေတြက ဆိုပါတယ္။
ပရိေဘာဂစက္ရံု၊ အလုပ္ရံုေတြမွာ လက္ခံအပ္ထည္မ်ားၿပီး ေန႔မအား၊ ညမအား အလုပ္လုပ္ရရင္ အလုပ္သမား အမ်ားစု ဝင္ေငြရြင္ၾကၿပီး သူတို႔ရဲ႔ မိသားစုဝင္ေတြလည္း စားဝတ္ေနေရး အဆင္ေျပတယ္ၾကလို႔ ဆိုပါတယ္။
“ က်ေနာ္တို႔အလုပ္က အလုပ္ပံုမွန္ရွိရင္ (၇)ေယာက္ရွိတဲ့ မိသားတစုမွာ ၂-၃ ေယာက္ေလာက္ပဲ အလုပ္လုပ္ စားလို႔ေသာက္လို႔ စုလို႔ေဆာင္းလို႔ရတယ္၊ အေရးႀကီးတာက အပ္ထည္ေတြနဲ႔ သစ္ၾကမ္းထည္ေတြ ပံုမွန္ရွိေနဖို႔ပဲ။ သစ္ၾကမ္း ထည္ေတြရွိေနလို႔ကေတာ့ ပရိေဘာဂအလုပ္သမားေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ထမင္းမငတ္ဘူး”
လို႔ ပရိေဘာဂ အလုပ္သမားတဦး ျဖစ္တဲ့ ကိုေမာင္ေက်ာ္က ေျပာပါတယ္။
သစ္ၾကမ္းထည္ေတြဟာ ပရိေဘာဂအလုပ္သမားေတြ ထမင္းမငတ္ဖို႔အေရးႀကီးသလို ပရိေဘာဂ စက္ရံုအလုပ္ရံုေတြ လည္ပတ္ေနဖို႔ ပရိေဘာဂလုပ္ငန္းေတြ ရပ္ဆိုင္းမသြားဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ သစ္ၾကမ္းထည္ေတြဟာ ပရိ ေဘာလုပ္ငန္းနဲ႔ စီးပြားျဖစ္ေနၾကတဲ့ ကုန္သည္ေတြ၊ လုပ္ငန္းရွင္ေတြအတြက္ ေသေရးရွင္ေရးတမွ်ကို အေရးႀကီးတာပါ။
“ပရိေဘာဂလုပ္ငန္းရဲ႔ အသက္က အဓိက သစ္ပဲေလ။ သစ္မရွိရင္ စက္ရံုေတြလည္းပိတ္၊ လုပ္ငန္းရွင္မေကာင္းရင္ အလုပ္သမားေတြလည္း ငုတ္တုတ္ထိုင္ငတ္ပဲ”
လို႔ ပရိေဘာဂ လုပ္ငန္းရွင္တဦးက ေျပာပါတယ္။
စံခလဘူရီ-ဘုရားသံုးဆူေဒသက ပရိေဘာဂလုပ္ငန္းဟာ ျမန္မာျပည္ထြက္သစ္နဲ႔ ျမန္မာျပည္သားအလုပ္သမား ေတြကို အဓိကထား လည္ပတ္ေနရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း ပရိေဘာဂလုပ္ငန္းမွာ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေနတာက ထိုင္းကုန္္ သည္ေတြပါ။
“ ဒီလုပ္ငန္းမွာ အမ်ားဆံုး အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းတာကေတာ့ ထိုင္းကုန္သည္ေတြပဲ။ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ဆီက ထြက္သမွ် ပစၥည္းအကုန္ယူတယ္။ ထိုင္းေစ်းကြက္ တင္မကဘူး။ ႏိုင္ငံတကာေစ်းကြက္ဝင္ေအာင္ ဝယ္လက္ေတြကို ထိုးေဖာက္ႏိုင္ေတာ့ သူတို႔က အက်ဳိးအျမတ္ ပိုျဖစ္တယ္”
လို႔ ဘုရားသံုးဆူက ပရိေဘာဂ အလုပ္ရံုပိုင္ရွင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးၫြန္႔ေမာင္က ေျပာပါတယ္။
ဦးၫြန္႔ေမာင္ဟာ ဘုရားသံုးဆူေဒသက ဝါရင့္ပရိေဘာဂလုပ္ငန္းရွင္တဦးပါ။ မြန္ျပည္နယ္ သံျဖဴဇရပ္ၿမိဳ႔နယ္ ရြာေလး တရြာကေန ဘုရားသံုးဆူေဒသကို ေရာက္လာတဲ့ ဦးၫြန္႔ေမာင္ဟာ ပရိေဘာဂလုပ္ငန္းကို သားေတြ၊ သမီးေတြနဲ႔ တႏိုင္တပိုင္ အစပ်ဳိးခဲ့တာပါ။ အခုေတာ့ မြန္၊ ကရင္၊ ဘိတ္၊ ထားဝယ္၊ ျမန္မာ၊ အလုပ္သမား(၁ဝဝ) နီးပါးရွိတဲ့ ပရိေဘာဂ အလုပ္ရံုတခုကို သူတို႔မိသားစုေတြ ပိုင္ဆိုင္ေနပါၿပီ။
ဦးၫြန္္႔ေမာင္ဟာ သူ႔ရဲ႔ ပရိေဘာဂလုပ္ငန္းေလးကို သစ္ၾကမ္းထည္ေတြကို သစ္ေမွာင္ခိုေတြဆီကေန ေငြတဝက္ေခ်၊ တဝက္က်န္ စနစ္နဲ႔ အစျပဳခဲ့ရတာပါ။ သစ္ၾကမ္းထည္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ဝယ္ၿပီးလုပ္တာဟာ ထုတ္လုပ္တဲ့ ပစၥည္းအားလံုး သူပိုင္ပစၥည္း ျဖစ္တာမို႔ ႀကိဳက္ေစ်းေခၚ အခ်ိန္ဆြဲ ေရာင္းလို႔ရတဲ့အတြက္ ပိုၿပီးတြက္ေခ်ကိုက္တယ္လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
“အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ကုန္သည္ေတြက သစ္ၾကမ္းထည္ေတြေပးၿပီး သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ ပစၥည္း၊ ပံုစံ၊ အရြယ္အစားကို က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ အပ္တာမ်ားတယ္။ က်ေနာ္တို႔က လုပ္သားအင္အားသံုးၿပီး ေအာ္ဒါလက္ခံတဲ့အလုပ္ပဲ လုပ္ေတာ့တယ္”
လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။
ဒီလိုျဖစ္လာတာကလည္း ထိုင္းပရိေဘာဂကုန္သည္ေတြက သစ္ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္အထိကို ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ လာၾကလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းကုန္သည္ေတြဟာ (၂)ႏိုင္ငံနုယ္စပ္က ဂိတ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေငြကိုလမ္းခင္းၿပီး အလြယ္တကူ ေက်ာ္လႊားႏိုင္ရံုမက ကရင္ျပည္နယ္ထဲက သစ္ထုတ္လုပ္ေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေပါင္းစံုနဲ႔ေပါင္းၿပီးေတာ့ သစ္ဝယ္ေရာင္း အလုပ္ကိုပါ လုပ္ကိုင္ေနၾကတာပါ။
“သူတို႔အတြက္ကေတာ့ သစ္ၾကမ္းထည္ေတြမွာလည္း အျမတ္ရွိတယ္။ ပစၥည္းအပ္ေတာ့လည္း သူတို႔သစ္နဲ႔ သူတို႔ လိုခ်င္တဲ့ပံုစံ၊ ထြက္တဲ့ပစၥည္းကို ေစ်းကြက္တင္ေတာ့လည္း သူတို႔ေစ်းကြက္နဲ႔ သူတို႔ေခၚေစ်းဆိုေတာ့ အက်ဳိးအျမတ္ ၇ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ထိုင္းေတြရဲ႔ အိတ္ထဲပဲ ေရာက္ကုန္တယ္”
လို႔ အမည္မေဖာ္လိုတဲ့ ပရိေဘာဂလုပ္ငန္းရွင္တဦးက ေျပာ ပါတယ္။
“အခုေတာ့ သစ္ေတြလည္းပါးလာၿပီး။ သစ္အဝင္နည္းေတာ့ လုပ္ငန္းလည္း အရင္လို မသြက္ေတာ့ဘူး။ တခ်ဳိ႔ အလုပ္ရံုေတြလည္း ပိတ္ကုန္ၿပီ။ သစ္မဝင္လို႔ အလုပ္မျဖစ္ရင္ အရင္ဆံုး ဒုကၡေရာက္ၾကတာက အလုပ္သမားေတြပဲ”
လို႔ အဆို ပါလုပ္ငန္းရွင္က ဆိုပါတယ္။
သစ္ၾကမ္းထည္ေတြ အဝင္နည္းလို႔ ပရိေဘာဂလုပ္ငန္းတခ်ဳိ႔ ရပ္ဆိုင္းသြားၾကေပမယ့္ အဲ့ဒီအလုပ္နဲ႔ လက္ဖ်ားေငြရြင္ ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားတခ်ဳိ႔က ပရိေဘာဂလုပ္ငန္းေတြ တေန႔ျပန္ေကာင္းလာမလားႏိုးႏိုးနဲ႔ ဇြဲေကာင္းေကာင္းေန ေစာင့္ေနၾက သလို တခ်ဳိ႔လည္း ေနစရိတ္၊ စားစရိတ္အေၾကြး ေတြတင္၊ စိတ္ဓာတ္ေတြက်ၿပီး မိသားစုဘဝေတြ ဖရိုဖရဲျဖစ္သြားၾကတဲ့ ပရိေဘာဂလုပ္သားေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
