ေအးၿငိမ္း ● ကြၽန္ေတာ္ စာကဗ်ာမ်ားကို ခ်စ္တတ္လာပံုအေၾကာင္း

(၁)
မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ေက်ာင္းစာအုပ္မ်ားကို စိတ္ဝင္စားႏွစ္ခ်ဳိက္သူ အေတာ္နည္းလွ၏။
မျဖစ္ႏိုင္လို႔သာ သင္ေနရသည္၊ စိတ္ကေတာ့ သိပ္မဝင္စားလွ။
အျပင္စာအေနႏွင့္ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွေသာ စာတစ္ပုဒ္သည္ပင္လွ်င္ ေက်ာင္းစာအေနႏွင့္ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းၿပီး ေက်ာင္းစာ အုပ္ထဲ ထည့္လိုက္ပါက စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းမႈ ေလ်ာ့က်သြားေလေတာ့၏။

သုိ႔တိုင္ ကြၽန္ေတာ္ အလြန္ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္လွသည့္ ေက်ာင္းစာအုပ္မ်ား ရိွခဲ့ဖူးပါသည္ဆုိလွ်င္ အသင္တို႔ အံ့ၾသေလမည္လား မေျပာတတ္။

ကြၽန္ေတာ္ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝက (၁၉၇၅-၇၆) အလယ္တန္းတြင္ ျမန္မာစာ၌ ကဗ်ာစာအုပ္ အသစ္က်ပ္ခြ်တ္ ကေလးႏွင့္ သင္ခဲ့ရ၏။ စာအုပ္နာမည္မွာ အလယ္တန္း ျမန္မာကဗ်ာလက္ေရြးစင္ ျဖစ္၏။ အဖံုးစိမ္းေလးႏွင့္။ စာအုပ္ကေလး မွာ အသစ္ဆိုေတာ့ အသစ္နံ႔ေလးေမႊးလို႔။ အထဲက ကဗ်ာကေလးေတြကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ အလြန္ႏွစ္သက္လွ၏။ သည္ စာအုပ္ကေလးကို ခုထိ အသည္းထဲစဲြေနတံုး ျဖစ္၏။ စာအုပ္အဖံုးမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါသည္။

စာအုပ္ထဲတြင္ ေရွးကဗ်ာမ်ားေရာ၊ ေခတ္ကဗ်ာမ်ားပါ ပါသည္။ အားလံုးကို ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္သက္သည္။ ငယ္ငယ္တံုးကေတာ့ ဉာဏ္ကလဲရႊင္တံုးဆိုေတာ့ ကဗ်ာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အလြတ္က်က္ခဲ့ပါသည္။

ပထမဆံုးအဖြင့္ကဗ်ာမွာ တိမ္ပန္းခ်ီ ဟူ၏။ ရွင္ဥတၱေက်ာ္၏ ေတာလားမွ ေကာက္ႏုတ္ထားေသာ ကဗ်ာေလး ျဖစ္သည္။ ခုနစ္တန္းတံုးက အလြတ္က်က္ခဲ့သည့္ ထုိကဗ်ာေလးကို အသက္ ၆ဝ နားနီးသည္ထိ ရေနေသး၏။

ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္သက္ခဲ့ေသာ ေနာက္စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ အထက္တန္း စိတ္ႀကိဳက္စကားေျပလက္ေရြးစင္ စာအုပ္ ျဖစ္၏။ ထုိ စာအုပ္ကိုမူ ကြၽန္ေတာ္ မသင္ခဲ့ရပါ။ ကြၽန္ေတာ့္၌ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးေသာ အစ္ကိုတစ္ဝမ္းကဲြရိွ၏။ ကိုသန္းႏိုင္ဟု ေခၚ၏။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမအားလံုး စုၿပီး တစ္အိမ္တည္း၌ ေနၾကသည္ျဖစ္ရာ သူတက္ေနသည့္ အထက္တန္းမွ စာအုပ္ မ်ား ကိုပါ ကြၽန္ေတာ္ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့၏။ ထိုအခ်ိန္က အထက္တန္းျမန္မာစာတြင္ ပင္ရင္းစကားေျပႏွင့္ စိတ္ႀကိဳက္စကားေျပဟု ႏွစ္မ်ိဳး သင္ရေလရာ ကြၽႏု္ပ္မွာ ပင္ရင္းစကားေျပထက္ စိတ္ႀကိဳက္စကားေျပပါ ျပ႒ာန္းစာမ်ားကို အေတာ္သေဘာက်မိေလ၏။

ထုိ စိတ္ႀကိဳက္စကားေျပလက္ေရြးစင္တြင္ မိတဆိုးရွင္ျပဳ၊ က်ားကုိက္ေသာျမင္း၊ စေလာင္းဖံုးတစ္ခ်ပ္ စသည္တို႔ ပါသည္ထင္ ပါသည္။ ေကာင္းေကာင္းမမွတ္မိေတာ့။ စာအုပ္အဖံုးမွာ အစိမ္းေရာင္ မွန္ကူကြက္ကေလးမ်ားျဖစ္၏။ ထိုစာအုပ္ထဲမွ စာအား လံုးကို ကြၽန္ေတာ္ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ပင္ရင္းျမန္မာစကားေျပ လက္ေရြးစင္ကို လည္း ဖတ္ခဲ့သည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစာအုပ္မ်ား ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္တြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ ရိွေနပါသည္။ ယခုေတာ့ ရိွေသးလား မေျပာတတ္။

လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္ခန္႔ကမူ လွည္းတန္း လမ္းေဘးစာအုပ္ဆုိင္တစ္ခုတြင္ အလယ္တန္းစကားေျပစာအုပ္ကို ေတြ႔ခဲ့သျဖင့္ ဝယ္ခဲ့ပါသည္။ မူလ စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးမ်ား မရိွေတာ့။ အဖံုး၌ “လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၄ဝ က ဝတၱဳမ်ား” ဟု လက္ေရးႏွင့္ ေရးထား၏။ ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္ဝင္စားသျဖင့္ လွန္ၾကည့္ရာမွ မထင္မွတ္ဘဲ အလယ္တန္း ျမန္မာစာအုပ္ကို ျပန္ေတြ႔ရျခင္း ျဖစ္၏။) သည္စာအုပ္ကေလး ျပန္ေတြ႔ရေတာ့ အေတာ္ဝမ္းသာမိ၏။ ငယ္ေပါင္း ေရာင္းရင္းတစ္ေယာက္ကို ျပန္ေတြ႔ရသကဲ့သို႔ ရိွပါ သည္။ ငယ္စဥ္က သည္စာအုပ္ထဲက စာေတြကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သင္ခဲ့ရသကိုး။ ၇ တန္းတံုးက ျမန္မာစာဆရာမွာ ဆရာ ဦးတင္ေမာင္ႀကီး ျဖစ္၏။

ေက်ာင္းတြင္ စာၾကည့္တုိက္ ရိွ၏။ ေက်ာင္းအားခ်ိန္မ်ား၌ ကြၽန္ေတာ္ စာၾကည့္တိုက္သုိ႔သြား စာဖတ္ျဖစ္၏။ ထိုစဥ္က ကြင္းေကာက္ မွာ ေတာၿမိဳ႔ေပါက္စနကေလး တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ေလရာ စာအုပ္စာတမ္းဟူ၍ ဖတ္စရာ မ်ားမ်ားစားစား မရိွ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုျမန္မာစာ စာအုပ္ပါ စာမ်ားကုိ ကြၽန္ေတာ္ အေတာ္သေဘာက်ရျခင္း ျဖစ္ေပမည္။

ကြၽန္ေတာ္ ကဗ်ာႏွင့္စကားေျပမ်ားကို ခ်စ္တတ္လာျခင္းမွာ ထုိစာအုပ္မ်ား၏ ေက်းဇူးပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ငယ္စဥ္က ကဗ်ာစာအုပ္မ်ားမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔လက္လွမ္းတမီ၌ မရိွသေလာက္ ရွားသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ကဗ်ာခ်စ္သူျဖစ္သည့္အတြက္ မဂၢဇင္းမ်ား၌ ပါသည့္ ကဗ်ာမ်ားကို အားလံုးလိုလို ဗလာစာအုပ္၌ ကူးယူေရးမွတ္ထားခဲ့ဖူးသည္။ အခ်ဳိ႔ဗလာစာအုပ္မ်ားမွာ ယခုတိုင္ ရိွေသး၏။ ထုိစဥ္က ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ မဂၢဇင္းမ်ားမွာ ျမဝတီ၊ ေငြတာရီ၊ စႏၵာ၊ သေျပေတးမဂၢဇင္း၊ ေသြး ေသာက္ စသည္တို႔ျဖစ္၏။ ငယ္စဥ္က ထိုမဂၢဇင္းမ်ား၌ ဖတ္ခဲ့ဖူးသည့္ ထန္းတက္သမား ငေထႀကီး၊ မဂ်ိဳးကို ဘယ္လိုေျပာရပါ့။ တင့္တယ္ ၏ ၾကယ္ေႂကြသည့္ ည စသည္တို႔ကို ယခုတိုင္ မွတ္မိေနေသးသည္။

၉ တန္းတက္ေတာ့ ကြင္းေကာက္မွ ေလးမ်က္ႏွာသို႔ ေျပာင္းလာသည္။ ကဗ်ာရူးစာရူး ဖိုးတင္စိုးတို႔ႏွင့္ ေပါင္းမိ၏။ ရွင္မဟာရ ႒သာရ အႏွစ္ ၅ဝဝ ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ထုတ္ေဝသည့္ စာအုပ္မွ ကဗ်ာမ်ားကို ကူးယူကာ အေတာ္မ်ားမ်ားကို က်က္မွတ္ခဲ့ဖူး ပါသည္။ အခ်ဳိ႕ကဗ်ာမ်ားကို ယခုတိုင္ အလြတ္ရေနေသးသည္။

(၂)
ကဗ်ာအဖဲြ႔မ်ားတြင္ ကြၽန္ေတာ္အႏွစ္သက္ဆံုး ကဗ်ာအဖဲြ႔ကိုျပပါဆိုလွ်င္ ေတးထပ္ကို ျပရမည္ျဖစ္၏။ ေနာက္ၿပီး ရွင္မဟာရ ႒သာရ၏ ေတာင့္တဲတြန္႔ ပိုဒ္စံုရတုမ်ားမွာလည္း ကြၽန္ေတာ့္အသည္းစဲြျဖစ္၏။ ေနာက္ႏွစ္သက္လွသည့္ အဖဲြ႔တစ္ခုမွာ သံခ်ဳိေလးခ်ဳိး ျဖစ္ေလသည္။

ဝဏၰပဘာ၊ ကလ်ာဖူးစသစ္၊ ပ်ိဳျမစ္ျမစ္လွ်င္၊ က်စ္လ်စ္တင့္စံပယ္၊ လွမ်ိဳးႂကြယ္သားဟူသည့္ ေတာင့္တဲတြန္႔ပိုဒ္စံုရတုကို ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုခ်စ္မွန္းမသိ။ စကားလံုးေလးေတြကလည္းလွ၊ အဓိပၸာယ္ကလည္းေကာင္း၊ အသံကလည္းသာ။ အျပစ္ ေျပာစရာ တစ္ကြက္မွမေတြ႔။ သည္ကဗ်ာကို အဘယ္မွ် ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္သနည္းဟူမူ တစ္ေခါက္ဖတ္ရံုႏွင့္ အလြတ္ရေလ သည္။ က်က္စရာ ေတာင္မလို။

ေနာက္အလြန္ႀကိဳက္သည့္ ကဗ်ာေလးမွာ ခ်စ္ထိုက္မယ္ႏွင့္သာ ဟု မွတ္မိပါသည္။

ဆင္းလွဆင္းထြတ္၊ ဆင္းလြတ္လွေမာ၊ တုေလ်ာတူဖက္၊ တူစက္ၿပိဳင္အံ့၊ မဝံ့သည္သာ၊ မဟုတ္စြာတည့္၊ လူ႔ရြာဌာန၊ ႏ႔ွံမွ်ပတ္ညက္၊ ေက်ာ္တူဖက္မူ၊ တစ္ေယာက္ဟူသည္၊ ရည္တူမရိွရာတကား။

ျမတ္မ်ိဳးျမင့္မွန္၊ ၾကင္ေပတန္၍၊ ရြယ္ရန္ရည္ရင့္၊ ဆင္တိုင္းတင့္သား – ဟူေသာအဖဲြ႔။

ရတုဘုရင္ နတ္သွ်င္ေနာင္ဟု ဆိုေသာ္ျငား၊ နတ္သွ်င္ေနာင္၏ ရတုမ်ားကို မၾကာခဏ ဖတ္မိျငားလည္း ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ရွင္မဟာရ႒သာရ၏ အထက္ေဖာ္ျပပါ ကဗ်ာေလးမ်ားကို ပိုခ်စ္ပါသည္။ (ယခုတစ္ေခါက္ ျပန္လာေတာ့ စိတ္ကူးခ်ဳိခ်ဳိက ထုတ္သည့္ ဂႏၳဝင္ ၁၂ တြင္ပါေသာ နတ္သွ်င္ေနာင္ ရတုေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ကို ယူလာခဲ့ပါသည္။)

ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္သက္သည့္ အဖဲြ႔တစ္ခုမွာ သံခ်ဳိေလးခ်ဳိး ျဖစ္၏။ သံခ်ဳိေလးခ်ဳိးကဗ်ာေလးမ်ားမွာ ဖတ္ရတာ အလြန္အရသာ ရိွ၏။ သံခ်ဳိေလးခ်ဳိးမ်ားအနက္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ေရွးေခတ္ပုဂံျပည္ ကဗ်ာမွာ ကြၽန္ေတာ့္ အသည္းစဲြ ျဖစ္ပါသည္။ စကားလံုးေလးမ်ား ကလည္းလွ၊ အသံကလည္းသာ၊ ဖတ္ရတာ ေလးေလးပင္ပင္ရိွပါသည္။

ဟုိးငယ္ငယ္က မဂၢဇင္းမွာဖတ္ရသည့္ –

ေခ်ာတမူ မေနာျဖဴ သေဘာအူစင္း
အေျပာမူလင္းတဲ့ တုိ႔ေတာသူ

ဟန္ေတြ ပန္ေတြ မာန္ေတြ မထပ္
ကန္ေရခပ္တဲ့ တို႔ေတာသူ… ဆိုသည့္ကဗ်ာေလးကို အလြန္ႏွစ္သက္ခဲ့သည္။

ေဒသေကာလိပ္က်ေတာ့ ဆရာမင္းသုဝဏ္၏ ခါေႏြဆန္းေတာ့ လြမ္းမိတယ္ ကဗ်ာေလးတစ္ပိုင္းတစ ပါလာသည္။
“ေတာစံပယ္ျဖဴ၊ ဝတ္မႈန္က်င္းတဲ့၊ သင္းၾကဴၾကဴကို၊ ေလျခဴလို႔လႊင့္၊ ပန္းထံုတဲ့ ေလခ်ဳိမွာ ၊ေရႊခ်ဳိးဖို ကူသံဆင့္ေပလိမ့္… ”

ၾကည့္စမ္းပါ့ခင္ဗ်ာ။ လွလိုက္တဲ့အဖဲြ႔။ ကဗ်ာဖတ္ေနရင္းေတာင္ စံပယ္ပန္းရနံ႔ကေလး ရလာသည္။ ခ်ဳိးကူသံေလး ၾကားလာ ရသည္။ ေတာင္ေလတျဖဴးျဖဴးတုိက္လာသလို ခံစားရသည္။

ရိုးရိုးသားသားသား ဝန္ခံရပါမူ ေရွးကကဗ်ာႀကီးေတြမွာ အဖဲြ႔အႏဲြ႔၊ တင္စားခ်က္ စသည္မ်ားစြာ ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ နားမလည္တာေတြ အေတာ္မ်ား၏။ သည္ေတာ့ တိုက္ရိုက္ခံစားလို႔မရ။ ခက္ဆစ္မ်ားကို ဖတ္ၿပီးမွ ေၾသာ္ ဒါပါလားဟု သိရေတာ့ အဘယ္ကဲ့သို႔သာလွ်င္ ကဗ်ာအရသာကို အျပည့္အဝ ခံစားႏိုင္ပါေတာ့မည္နည္း။ ကဗ်ာကုိဖတ္ၿပီး တိုက္ရိုက္ ႏွလံုးသားႏွင့္ နားလည္ခံစားႏိုင္မွ ခံစားမႈအစစ္ကို ရသည္။ ယခုေတာ့ သူမ်ားျပန္ေျပာျပမွ ခံစားရတာဆိုေတာ့ အငွားခံစား ခ်က္သာ ျဖစ္ေလသည္။

(၃)
ယခုေခတ္တြင္မူ ကဗ်ာကို နမိတ္ပံုမ်ားျဖင့္ ဖဲြ႔သည္။

ေခတ္ေပၚ ကဗ်ာမ်ားကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳက္ပါသည္။
ဖတ္ျဖစ္သည္။ ကဗ်ာစာအုပ္မ်ားကိုမူ ယခင္ကေလာက္ မဝယ္ျဖစ္ေတာ့။ online မွ download လုပ္ယူထားသည့္ ကဗ်ာစာ အုပ္မ်ားကား အေတာ္မ်ားေလသည္။

စင္ကာပူတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကဗ်ာဖတ္ပဲြေလး လုပ္ျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ ကိုေက်ာ္သက္ေအာင္တို႔ႏွင့္။
ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းကင္ကို ၏ တို႔အိမ္ ဟူေသာ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ခဲ့သည္။ ထုိကဗ်ာေလးကို ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ေတာ့ ဆရာမ ခိုင္က မ်က္ရည္ေတာင္က်ခ်င္တယ္ ဆို၏။ ကဗ်ာေလးမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို တင္စားဖဲြ႔ဆိုထားသည့္ ကဗ်ာေလးျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ အလြန္ ႀကိဳက္လွ၏။ ေကာင္းကင္ကို၏ ကဗ်ာအေတာ္မ်ားမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳက္၏။

ေနာက္ၿပီး အႏွစ္ ၂ဝ ေက်ာ္ၾကာသည့္တိုင္ မွတ္မိေနေသးသည့္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ရိွပါေသးသည္။

“ေရသည္ျပဇာတ္ တစ္ခန္းရပ္”
<ျပဇာတ္ဆရာ ေမာင္ခုိင္မာ>

ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္
အိမ္ေရွ႔ေပါက္မွာ
ေမာင္ေရာက္ခ်ိန္ကို နားစြင့္ခင္
တံခါးဖြင့္ပါ ေတာ့လားဟင္… .

ဆုိရလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္သည့္ ကဗ်ာဆရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါသည္။ တခ်ဳိ႔နာမည္ေတြ က်န္ခဲ့မွာစိုး၍ မေဖာ္ျပေတာ့ပါ။

(၄)
အဲေလ – ကဗ်ာေတြအေၾကာင္းခ်ည္း။

စကားေျပထဲမွာေရာ –

စကားေျပထဲမွာလည္း ကြၽန္ေတာ္ အလြန္ႏွစ္သက္လွ၍ ထပ္ခါတလဲလဲ ဖတ္ျဖစ္သည့္ ဝတၳဳေလးမ်ား ရိွပါသည္။

ဥပမာ – ေမာင္ထင္ ၏ ထားဝယ္လံုခ်ည္ ျဖစ္၏။
သည္ဝတၳဳကေလးကို ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ႏွစ္ခါျပန္ဖတ္ဖတ္ ႀကိဳက္သည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ ရိုးသြားသည္ မရိွခဲ့။
ဆရာေရးထားတာဖတ္ရတာ အလြန္အရသာရိွလွသည္။

အမွန္ဆို ထိုေခတ္က ဆရာႀကီးမ်ား၏ အေရးအသားကို ကြၽန္ေတာ္ လႊတ္သေဘာက်ခဲ့၏။ ေမာင္ထင္၊ သခင္ဘေသာင္း၊ ေရႊဥေဒါင္း၊ မဟာေဆြ စသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေရးထားသည့္ စာမ်ားကို ဖတ္ဖူးသူမ်ားအေနႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ေရးဟန္မွာ ထုိဆရာႀကီး မ်ား၏ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈ မ်ားစြာလႊမ္းမိုးေနသည္ကို သတိထားမိပါလိမ့္မည္။

လံုးခ်င္းဝတၱဳမ်ားတြင္ လြန္းထားထား၊ မုိမုိ၊ ခင္သာျပည့္ စသည့္ စာေရးဆရာမမ်ားမွလဲြ၍ က်န္သည့္ဝတၱဳအေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ျဖစ္၏။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းသားဘဝက ေမာင္သာရ၊ စန္းစန္းႏြ႔ဲ (သာယာဝတီ)၊ မိုးမိုး (အင္းလ်ား)၊ ႏုႏုရည္ (အင္းဝ)၊ ကလ်ာ (ဝိဇၨာ၊ သိပံၸ)၊ ခင္ေဆြဦး၊ ယုဝတီခင္စိန္လိႈင္၊ တကၠသုိလ္ဘုန္းႏိုင္၊ ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)၊ မင္းေက်ာ္၊ ၿငိမ္းေက်ာ္၊ ႏြမ္ဂ်ာသိုင္း၊ ျမသန္းတင့္ အမ်ားႀကီးျဖစ္ပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္က ေတာသားျဖစ္ေလေတာ့ အားမနာတမ္းေျပာရလွ်င္ အရသာကို အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ ပစ္ထည့္ေပးသည့္ ဝတၱဳမ်ားကို ပိုႏွစ္သက္တတ္သည္။ ဖတ္လိုက္ရလွ်င္ တစ္ခါတည္း မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်လာတာမ်ိဳး။ ဇာတိမာန္ ဝတၳဳမ်ိဳးဆို ခုပဲ ဓားႏွင့္ထခုတ္ခ်င္တာမ်ိဳး ျဖစ္၏။

ထုိဝတၱဳနမူနာမ်ားကိုျပပါဆုိလွ်င္ လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္၏ ပန္းၿမိဳင္လယ္မွ ဥယ်ာဥ္မႉး၊ ဖဲသမားသား စသည့္ ဝတၱဳမ်ား ျဖစ္၏။

သုိ႔ေသာ္ ႏုႏုရည္ (အင္းဝ) ၏ လဝန္းစက္ဝိုင္း ထက္ပိုင္းျပတ္ေၾကြ လုိ ဟာမ်ိဳးက်ေတာ့ သိပ္မႀကိဳက္ပါ။ တခါတည္း သူ႔ဝတၳဳကို ဖတ္ေနရင္း ကုိယ္ပါ ေရာေသခ်င္စိတ္ေပါက္လာေလသည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္ ဝတၳဳေရးဆရာ၏ အလြန္ေျပာင္ေျမာက္ေသာ အတတ္ ပညာတစ္ခု ျဖစ္ပါ၏။

ယခင္က မဂၢဇင္းမ်ားမွာ ဖတ္စရာ ဝတၳဳ၊ ကဗ်ာ၊ ကာတြန္း၊ ေဆာင္းပါး၊ အက္ေဆး အစံုပါသည္။ ယခု မဂၢဇင္းမ်ားႏွင့္ ေဝးသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္စုမကေတာ့ၿပီ။ ဘာေတြေရးလို႔ ဘာဖတ္စရာေတြ ပါသည္ မသိေတာ့။ စင္ကာပူေရာက္စကေတာ့ ပင္နင္ဆူလာတြင္ ျမန္မာ့ဓန၊ Living Colour၊ သင့္ဘဝ စသည့္မဂၢဇင္းမ်ားကုိ ပံုမွန္ဝယ္ယူ ဖတ္ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ ပင္နင္ဆူလာကိုလည္း အေၾကာင္းမရိွဘဲ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့။ စာအုပ္မ်ားလည္း မဝယ္ျဖစ္ေတာ့။

စာကဗ်ာမ်ားကို ဖတ္တတ္၊ ခံစားတတ္၊ ခ်စ္တတ္တာလည္း ဘဝေပးကုသိုလ္တစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္ဟု ကြၽႏု္ပ္ကေတာ့ ဆုိခ်င္ပါ၏။ စာကဗ်ာကေလးမ်ားကို မခ်စ္တတ္၊ မခံစားတတ္သူသည္ တစ္နည္းအားျဖင့္ လူ႔ဘဝ အရသာကို အျပည့္အဝ မခံစားရသူမ်ား ျဖစ္၏။

ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ၊ ရုပ္ရွင္မ်ားလည္း အလားတူ ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔ေတာင္ သန္းခ်ီအကုန္ခံ ရိုက္ထားေသးတာ ငါ ၾကည့္မွ ျဖစ္မေပါ့ ဆိုကာ ေကာင္းမည္ထင္သည့္ကားမ်ားကို သြားၾကည့္ျဖစ္ပါသည္။ (ယခု ျပႆနာ တက္ေနသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ရုပ္ရွင္ သြားၾကည့္လွ်င္ သားကိုပါ ေခၚသြား၏။ သူက အသက္ ၁၂ ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသးဆိုေတာ့ PG13 တို႔၊ M18 တို႔၊ R21 တို႔ဆို ၾကည့္လို႔မရ။ သူၾကည့္လို႔မရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း သြားမၾကည့္ေတာ့ပါ။ သူကေတာ့ ေဖႀကီး၊ ရုပ္ရွင္ေကာင္းတယ္။ သြားၾကည့္ေခ် ဟု ေျပာရွာပါသည္။ ကာတြန္းႏွင့္ animation ကားမ်ားကလဲြ၍ ရုပ္ရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း PG13၊ M18၊ R21 မ်ားျဖစ္ေလရာ ကြၽႏု္ပ္မွာ ရုပ္ရွင္ႏွင့္ ေဝးေနရျပန္ေလ၏။)

(၅)
ကြၽႏု္ပ္၏ ကဗ်ာရူး၊ စာရူးအေၾကာင္းကို ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖင့္ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါမည္။ ခံစားၾကည့္ၾကပါကုန္။

အဘယ္ေၾကာင့္ ဤကဗ်ာကို ေဝငွရသနည္း။ သည္ကေန႔ကား လြတ္လပ္ေရးေန႔ ျဖစ္၏။ အဂၤလိပ္တို႔က ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ လြတ္လပ္ေရး ေပးခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ ထုိလြတ္လပ္ေရးမွာ သိပ္တာရွည္မခံ။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ လူတစ္စု က အတင္းအဓမၼ လုယူသြားခဲ့၏။ ၈-၈-၁၉၈၈ တြင္ အမ်ားျပည္သူတို႔ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အံုးအံုးထကာ ထုိလြတ္လပ္ေရးကို ျပန္ယူရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾက၏။ (ထိုစဥ္က တိုင္းျပည္ႀကီးေခ်ာက္ထဲက်ဘို႔ လက္ႏွစ္လံုးေလာက္အလိုတြင္ ကယ္တင္ခဲ့ရေသာ ကယ္တင္ရွင္ႀကီး မ်ားကို တစ္ေန႔လွ်င္ ဦးသံုးႀကိမ္ ခ်သင့္ေပသည္။ သူတို႔သာ မကယ္တင္လွ်င္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ ေသဖြယ္ရာရိွသည္ မဟုတ္ေလာ။) ယခုေတာ့ ျပန္လြတ္လပ္စျပဳလာၿပီဟု ထင္ပါသည္။

အဂၤလိပ္ေခတ္၌ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက “ဥံဳ အရဟံ သစၥာကတိေတြႏွင့္၊ ဂဠဳန္သရဏံ ဂစၦာမိၾကေပေရာ့ . . ” ဟု တပ္လွန္႔ခဲ့၏။ ယခု ကဗ်ာမွာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားလက္ထဲမွ လြတ္လပ္ေရးကို ေပါင္းစည္းအားျဖင့္ အရယူၾကဘို႔ ႏိႈးေဆာ္ထားေသာ တုိက္ပဲြေခၚသံ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါသည္။

(၁၉၈၈ ခုႏွစ္အေရးေတာ္ပံုတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ရဟန္းပ်ိဳမ်ားသမဂၢ ႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး ရဟန္းေတာ္ (ေမဃသာ) ၏ အလြန္ေက်ာ္ၾကားလွေသာ ကဗ်ာ)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သို႔ (၂၆) ႏွစ္ၾကာ သမိုင္းရွင္းတမ္း

(၁) ခ်စ္လွစြာေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
အတိုခ်ဳပ္၍ ကြၽႏု္ပ္တင္ျပပါမည္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မရွိသည့္ေနာက္
၆၂ ခုေလာက္ထင္ပါသည္
ဖေနာင့္တို နဖူးေမာက္
ႏွာေယာင္ေကာက္ေကာက္
ဦးေဏွာက္မသန္စြမ္းတဲ့
ေျခလက္ေဆာ့ ေမ်ာက္ေတြရဲ့ အတၱလက္မွာ
ျမန္မာျပည္ က်ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

(၂) အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ့
မဟာစေနၿဂိဳဟ္ဆိုး
သည္းေျခပ်က္ ေမ်ာက္ရူးမ်ိဳးေတြဟာ
အခိုးရမၼက္လႊမ္းတဲ့ မ်က္လံုးတေစ ၦ
ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ လက္စုန္းကေဝ
ေျခာက္ေသြ႔ပူျပင္းတဲ့ ပါးစပ္ဥပေဒ
ပုပ္ပြနံေစာ္တဲ့ ယၾတာနတ္မႉးေတြႏွင့္
အထူးျပည့္စံု ဘုန္းမီးေနလေတာက္စြာ
ျမန္မာျပည္ကို နာဇီလို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

(၃) တန္ခိုးအာဏာႏွင့္ သူခိုးရာဇာတို႔ၾကား
ေသြးစုတ္ခံ ျပည္သူတို႔ အမ်ားစုမွာ
လြတ္လပ္ေရးအရသာ ခ်ဳိသတဲ့လား
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ခ်ဳိနဲ႔လား
ေယာင္ဝါးဝါးပါဘဲ
ေမ်ာက္သမီးသား၊ ဇနီးမယားတို႔အတြက္
လယ္ထြက္ ယာထြက္ တြင္းထြက္ စက္ရံုထြက္
ေသြး… ေခြၽးစက္ႏွင့္ ေပးဆက္ရင္း
ျမင္းမိုရ္ထိပ္ဖ်ား၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းၾကားမွာ
အားငယ္ျခင္း ႏွလံုးမသာယာျခင္း
စိတ္ဓါတ္က်ျခင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ျခင္း
ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡသံသရာမွာ
ႏွစ္ (၂ဝ) ေက်ာ္ၾကာ၊ မဟာအုတ္ျမစ္
ဂုတ္ညွစ္လို႔ ေနပါတယ္။

(၄) ကိုယ္ယူကိုယ္ရစနစ္ႏွင့္
အလိုတူ အလိုက်ျဖစ္ေအာင္
စစ္ေခါင္းေဆာင္ေနာက္ ေျခဖဝါး
ခံစားတဲ့ ဝံပုေလြ ေျမေခြး
ညစ္ေထးတဲ့ လက္ႏွီးစုတ္စိတ္ဓါတ္
လူသတ္တဲ့ လက္ညိႈးႏွင့္ က်ည္ဆံ
တယူသန္ဝါဒ အဆိုးမာန
ငါ့နာဇီ၊ ငါ့ မဆလ ယ၊ ငါကြ ေဒါသကုမၼာရ
အဖာဗလပြ အာဏာမက်ေရးအတြက္
အျပစ္မဲ့ ျပည္သူ႔ေသြး
ေျခေဆးလို႔ ေနပါတယ္။

(၅) ႏြားေခ်းအတြင္းခံ အျပင္ယံေရႊမႈန္က်ဲ
မ်က္ႏွာမဲြ စ႑ာလ
ေဒဝါလီခံဘဝ တက္ႂကြစြာ ခ်ီတက္ရင္း
စီးပြားေရး က်န္းမာေရး ပညာေရး
တစ္ေရးမွမေအာင္ျမင္၊ ေခြးမွ် မေဟာင္ခ်င္ေအာင္
(စင္ကာပူ၊ မေလးရွား၊ ကိုးရီးယား၊ ေဟာင္ေကာင္)
အာရွနဂါး၊ ေလးေကာင္ၾကားမွာ
တီေကာင္မွ်လားလား မျဖစ္ခဲ့ပါ
ကြာ… ၂၆ ႏွစ္
ေသာက္ျဖစ္က မတန္
ကုလ၊ အေမရိကန္၊ ရုရွား၊ ဂ်ပန္
ဂ်ာမဏီ၊ ျပင္သစ္နဲ႔ အဂၤလန္
အာရွဖံြ႔ၿဖိဳးေရးဘဏ္
ျမန္မာမွန္ရင္ ႏိုး ႏိုး – – –
ရိွႀကီးမ်ား ခိုးပါသတဲ့။

(၆) အို… ခ်စ္လွစြာေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
အတိုခ်ဳပ္၍ ကြၽႏု္ပ္တင္ျပပါဦးမည္
အရင္းအျမစ္ သယံဇာတ ေပါႂကြယ္ဝပါတဲ့
သာယာလွပ ခ်စ္စရာ့ အမိျမန္မာ
ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့၊ သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့ရာတဲ့
ဗုဒၶအဘိဓမၼာႏွင့္ ခ်စ္စရာ့ အမိျမန္မာ
အႏီွပါ ျမန္မာကား
မသတီစရာ အာဏာရူးေခြးေတြေၾကာင့္
ပဋာလူး ေသြးေျမခရၿပီး
အေၾကြးေတြ လည္မွာ နင့္ပါလို႔
တြယ္ရာမင့္ အေမွာင္ကမ ၻာမွာ
ေပါင္စရာ ဖင္သာရိွေတာ့တာမို႔
ေယာင္ခ်ာခ်ာ အသက္ရႉဆံုးေတာ့မယ္
ပိသုကာရယ္…
ၾကည့္လွည့္ပါဦး။

(၇) ခ်စ္လွစြာေသာ ပိသုကာဗိုလ္ခ်ဳပ္
ကြၽႏ္ုပ္ တပ္လွန္႔ ေဆာ္ၾသပါရေစ
အို – သစၥာရိွ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္အေပါင္းတို႔
ခါးေတာင္းႀကိဳက္ မျဖဳတ္
လက္သီးဆုပ္ မျဖည္ၾကကုန္လင့္
ခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္တို႔လို ေရႊဟသၤာေတြက
စစ္ဘီလူး က်ီးေကာင္ေတြရဲ့ စကားကို
နားေထာင္ဘို႔ မလိုဘူး
ဦးညြတ္ဘို႔ မလိုဘူး
ေအာင္ပဲြဆိုတာ တိုက္ရဲသူအတြက္ ျဖစ္တယ္
ျပည္ေတာ္ခ်စ္ စိတ္ဓါတ္ေမြး
သတိၱေသြးကို ျပၾကပါကုန္ေလာ့
ပိုးလိုးပက္လက္လန္ ျပည္ႏိုင္ငံကို
ၿမိဳင္ဆိုင္စြာ ကယ္တင္ၾကပါကုန္ေလာ့။ ။

(ေမဃသာ)

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း
၄ – ၁ – ၂ဝ၁၉၊ လြတ္လပ္ေရးေန႔

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ