ေမာင္စြမ္းရည္ – အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္နာယကႀကီး၊ အၿငိမ္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရဦးတင္ဦး အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္မ်ား
(မိုးမခ) ႏို၀င္ဘာ ၂၇၊ ၂၀၁၈
ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း သူရဦးတင္ဦးဟာ မ်က္ေမွာက္ကာလ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းမ်ား အတြင္းမွာေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာေရာ အသက္ဂုဏ္ဝါ အႀကီးဆံုးပုဂၢိဳလ္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ အသက္၉၀ ေက်ာ္၁၀၀ တန္းေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္အသက္၈၀ ေက်ာ္ျဖစ္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကန္ေတာ့ ဂုဏ္ျပဳရမယ့္ပုဂၢိဳလ္ရွာတဲ့အခါ အလြန္႔ကိုရွားေနလို႔ဦးတင္ဦးကိုပဲ ရွာၿပီးကန္ေတာ့ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလို သက္ႀကီးဝါႀကိးေခါင္းေဆာင္ႀကီးဆိုတာ အတၳဳပၸတၱိတို႔၊ ႐ုပ္တုတို႔လုပ္ထားသင့္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ ရဲ႕ဂုဏ္ေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမဟုတ္လား။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြအဖို႔ဆိုရင္လည္း ဒီလိုပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ဳိးေတြရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္ေတြကို ဖတ္႐ႈၿပီး အားက်ဂုဏ္ယူၾကရမွာကိုး။ ဖတ္႐ႈအတုခိုးရမွာကိုး။ သူရဦးတင္ဦးဆိုတာ ရွားရွားပါးပါး သူရဘြဲ႕စစ္သားေဟာင္းႀကီးမဟုတ္လား။ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲမွာ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း သတ္ၾက ျဖတ္ၾကလို႔ရတဲ့ ဘြဲ႕မ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ တိုင္းတပါးက်ဴးေက်ာ္သူ တ႐ုတ္ျဖဴေတြကို သူကိုယ္တိုင္ ေရွ႕ကတက္ၿပီး လွံစြပ္ထိုး တိုက္ခိုက္စြန္႔စားခဲ့သူစစ္သားႀကိး။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြကိုလည္း ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ဗထူးတပ္က ေတာ္လွန္ေရးသူရဲေကာင္းႀကီး တဦးအျဖစ္နဲ႔လည္း ထင္ရွားသူပါ။
သူနဲ႔အတူ ဖက္ဆစ္ေတြကို တိုက္ရာမွာ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူက ရဲေဘာ္သံုးက်ပ္ဝင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာေလ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာဆိုတာက မ်က္ႏွာလိုက္တာေတြ၊ မေတာ္မတရားလုပ္တာေတြ လံုးဝမလုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ဳိးပါ။ သူက သူနဲ႔အတူ သက္စြန္႔က်ဳိးပမ္းတိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္းစစ္သားႀကီးကို သီဟသူရဘြဲ႕ ေပးဖို႔ အထက္ကို တင္ျပခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ အထက္က ဘာမွမတိုက္မခိုက္ခဲ့ရသူ ဗိုလ္ေနဝင္းက တြန္႔တိုရွာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦးကို “သီဟသူရ” ဘြဲ႕ မေပးဘဲ “သူရ” ဘြဲ႕ပဲေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ရန္ကုန္ကို သူပုန္စီးေတာ့လည္း ဗိုလ္တင္ဦးတို႔၊ ဗိုလ္လြင္တို႔ သက္စြန္႔က်ဳိးပမ္း တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကရတယ္။ (ဒီလိုတိုက္ပြဲမ်ဳိး ဦးေနဝင္း တပြဲမွ မတိုက္ဖူးပါ။)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦးဟာ ျပည္ပရန္သူေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္ရာမွာ သက္စြန္႔က်ဳိးပမ္း အမႈထမ္းေလ့ရွိေပမယ့္ ျပည္သူေတြႏွိမ္ႏွင္းျခင္းတြင္ေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုးသက္ညႇာတတ္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးတို႔၊ ေက်ာင္းသားတို႔၊ အလုပ္သမားတို႔ကို သက္ညႇာခဲ့လို႔ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦး က်န္းမာပါေစ”၊ “ေနဝင္း၊ စန္းယု အလိုမရွိ” လို႔ ေက်ာင္းသားေတြ၊ အလုပ္သမားေတြက ေအာ္ၾကေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းက သူ႔ေအာက္ကလူကို မနာလိုျဖစ္တယ္။ သူ႔ကိုေလးစားခ်စ္ခင္လို႔ မိဘလို၊ သားသမီးလို ဆက္ဆံခဲ့သူကို သူႏိုင္တဲ့ဘက္ကႏွိမ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထုတ္ပစ္လိုက္တဲ့အထိ ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ ခုလို စစ္တပ္အျပင္ဘက္ေရာက္သြားေတာ့ ျပည္သူလူထုက သူ႔ကို ႀကိဳဆိုတယ္။
ရွစ္ေလးလံုးျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုႀကီးၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီေထာင္ၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ဝန္းရံၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ေရႊ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လြင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်စ္ခိုင္၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ၾကည္ေမာင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦး၊ ဗိုလ္ရဲထြတ္၊ ဗိုလ္ေသာ္က စသျဖင့္ ပါၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ “ေအာင္ဆန္း” ဆိုတာက စစ္ဗိုလ္မျဖစ္ခင္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ႏိုင္ငံေရးသမားေလ။ မံုရြာတင္ေရႊ၊ ေမာင္ကိုယု၊ ဦးဝင္းတင္၊ ေမာင္မိုးသူ၊ ေမာင္သိန္းႏိုင္၊ တင္မိုး တို႔ကို ေက်ာင္းသားေလာက၊ တကၠသိုလ္ေလာကဘက္က ရဲေဘာ္ေတြကလည္း ေရွ႕တန္းထြက္ၿပီး ဝန္းရံလာၾကတာေပါ့။ စစ္ဗိုလ္ေတြဘက္ကဆိုရင္ ဒီေန႔ထိ ေနာက္ဆံုးဆန္ခါတင္ က်န္ရွိၿပီး နာယကႀကီးအျဖစ္ ရပ္တည္ေနသူကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သူရဦးတင္ဦးေပါ့။
သူရဦးတင္ဦးဟာ စစ္ဗိုလ္ေလာက၊ စစ္တပ္ေလာက ကလာတာဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ လူသိနည္းမွာေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ စာနယ္ဇင္းေလာကနဲ႔ အသံလႊင့္ဌာန သတင္းေလာကသားေတြက ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းေဖာ္ထုတ္ၾကပါတယ္။ ဘီဘီစီ၊ ဗြီအိုေအ၊ အာရ္အက္ဖ္ေအ တို႔က ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းတာေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါကို ဗမာလို မေျပာခ်င္ရင္ေတာ့ “အင္တာဗ်ဴး” လုပ္ၾကတယ္လို႔ေျပာၾကတာေပါ့။ သူတို႔ “ဗ်ဴး” ထားတာေတြကိုသတင္းသမားႏွစ္ဦးက မွီျငမ္းၿပီး စာအုပ္ထုတ္ပါတယ္။ သတင္းသမားလည္း ဗမာလိုမေျပာခ်င္ရင္“ဂ်ာနယ္လစ္” လို႔ေျပာၾကေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ “ဗ်ဴး မွီျငမ္း အတၳဳပၸတၱိ” စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ “ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီခရီးႏွင့္ သူရဦးတင္ဦး [ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး(ၿငိမ္း)]၊ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္(ၿငိမ္း)” လို႔ဆိုတာ တအုပ္။ ေနာက္ တအုပ္က “ျပည္သူခ်စ္ေသာ ကာကြယ္ေရးဦးစီခ်ဳပ္ေဟာင္း သူရဦးတင္ဦး NLD ဗဟိုနာယက” တဲ့။ ဒီမွာလည္း NLD တဲ့။ ဗမာလိုမသံုးဘူး။ ကေလာင္ရွင္နာမည္မွာေတာ့ ဗမာလို “ဂ်ာနယ္လစ္” လို႔ေရးထားေလရဲ႕။ စာနယ္ဇင္းသမား၊ သတင္းစာဆရာကိုလည္း သတင္း “မီဒီယာ” သမားတဲ့။ မီဒီယာတို႔၊ ဂ်ာနယ္လစ္ တို႔ကို ေတာ္ေတာ္ေလး အရသာေတြ႕ေနပံုရပါတယ္။
စာေရးဆရာေတြရဲ႕ နာမည္ေတြဘာေတြကို အေသအခ်ာမေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူး။ စာအုပ္ေတြက သူမ်ားဆီက ငွားဖတ္ရတာဆိုေတာ့ ပယ္ပယ္နယ္နယ္မင္နီမင္နက္ေတြသားၿပီး အမွတ္အသားေတြလုပ္လို႔မရ ဘူးေလ။ အျမန္ျပန္ေပးရတဲ့ သူတပါးရဲ႕စာအုပ္။ အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္အျဖစ္ ေရးထားတာကလည္း သူတပါး ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းထားတာေတြကို ျပန္ေရးထားတာေတြဆိုေတာ့ သိပ္ၿပီး ႏိႈက္ႏိႈက္ခၽြတ္ခၽြတ္ ဖတ္မေန၊
မွတ္မေနေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းဆရာလုပ္လာတဲ့ အဖတ္သမားအေနနဲ႔ သဒၵါသတ္ပံုနဲ႔ပတ္သက္ရင္ မ်က္စိလွ်င္ေနတဲ့အတြက္သဒၵါသတ္ပုံ ခိုးလိုးခုလုေလးေတြေတြ႕ရင္ေတာ့ စိတ္မခ်မ္းသာဘူး။
ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတဦးရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိကို ေရးေဖာ္ရတာကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ရမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ “အေျပာမတတ္ေတာ့ ဆဲသလို” ဆိုတဲ့စကားလည္း အရွိသားမဟုတ္လား။ အေရးမတတ္ရင္ “အဂါရဝ” မ႐ိုေသရာက်ပါတယ္။ မေသမသပ္ ေရးရင္ေထာက္ျပေဝဖန္တဲ့လူကလည္း ဒီေလာက္ပဲ ရွားေနသလားမသိ။ စာနယ္ဇင္းေတြမွာ စာအုပ္ေဝဖန္ေရးက႑ေတြလည္း မယ္မယ္ရရပါတာ မေတြ႕ရမိေတာ့။ စာေရးဆရာေတြကလည္း “ဆရာဘြဲ႕ခံ” ၿပီး လက္မေထာင္ေနၾကဟန္ရွိပါတယ္။ ေထာက္ျပေဝဖန္သူဆိုတာ လိုအပ္လွပါတယ္။
တခါက ေမာင္စြမ္းရည္က ဆရာတက္တိုးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ေဝဖန္ဖူးတယ္။ ဆရာတက္တိုးရဲ႕ တပည့္တစုက လာၿပီး “ဆရာႀကီးရယ္ ဒီေကာင္က ဘာတတ္လို႔လဲ။ လူႀကီးေတြကို ေစာ္ကားေနတာ” လို႔ လာေျပာသတဲ့။ ဆရာတတ္တိုးက ဘာေျပာတယ္မွတ္သလဲ။ “ဟဲ့ … ဒီလိုမေျပာၾကနဲ႔။ ဒဂုန္တာရာတို႔၊ ေမာင္စြမ္းရည္တို႔က သူတို႔အျမင္နဲ႔ သူတို႔ေရးေနၾကတာ။ ပုဂၢိဳလ္ေရးအမုန္းနဲ႔ ပုတ္ခတ္ေရးသားေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုေရးတဲ့လူေတြ လိုအပ္တယ္ကြဲ႕။ အတမ္းအေစာင္း နည္းနည္းပါးပါး ရွိခ်င္ရွိမွာေပါ။ ႐ိုး႐ိုးသားသားေရးေနၾကတာကို ၀မ္းသာရမယ္။ ေရးပါေစကြယ္” လို႔ ေျပာဆိုဆံုးမဖူးသတဲ့။ ေၾသာ္… ခုေတာ့ ေဝဖန္သူ တက္တိုးတို႔လို ဆရာႀကီးေတြကလည္း ရွားပါး။ ေဝဖန္သူကလည္း ေခါင္းပါးေနေတာ့ ျမန္မာစာေပေလာကမွာ အဂၤါမစံုသလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့ေနာ္။ အမုန္းခံရဲသူက ရွားတယ္ေလ။
တိုတိုေျပာရရင္သူတို႔ေရးေဖာ္ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္။ တျခားလူက ဘယ္သူမွမေရးဘဲကိုး။ ကၽြန္ေတာ့္ သေဘာေျပာရရင္ေတာ့ ဒီစာအုပ္ေတြမွာ အမွာစာေရးၾကတဲ့ စာေရးဆရာေတြထဲက စာေရးေကာင္းသူႏွစ္ဦးကို ေတြ႕ပါတယ္။ ဆရာမင္းယုေဝ နဲ႔ဆရာေမာင္မိုးသူပါ။ သူတို႔ဟာ အတၳဳပၸတၱိစာေပေတြလည္း ေရးဖူးၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေမာင္မိုးသူက ႏိုင္ငံျခားစာေပ၊ ႏိုင္ငံျခားအတၳဳပၸတၱိ ေရးတာမ်ားပါတယ္။ တကယ္ေရးမယ္ဆိုရင္ တနယ္တည္းသား၊ တၿမိဳ႕တည္းသားျဖစ္တဲ့ စာေပအခန္႔ေရးသားသူ ဦး၀င္းတင္လို၊ မင္းယုေ၀လို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး ေရးသင့္ပါတယ္။ ဟိုႏွစ္ဦးေရးထားတာဟာ မရွိသံုး ဖတ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မခန္႔ညားဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔ႏွစ္ဦးလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ သူတို႔အေရးအသားကေတာ့ သူရဦးတင္ဦးလို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ အတည္အခန္႔နဲ႔ မလိုက္ဖက္ဘူးလို႔ေတာ့ ေျပာပါရေစ။ အသားလြတ္ေျပာတာ မဟုတ္ပါ။ ၀ါက်ဖြဲ႕တာ၊ စာပိုဒ္ခြဲတာ အစ “ပညာ” လိုပါတယ္။ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းစကားနဲ႔ေျပာရရင္ “ခြန္အားရွိေသာ ၀ါက်” မ်ားကို သူတို႔မတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကဘူး။ အားနည္းခ်ည့္နဲ႔တဲ့ ဝါက်ေတြပဲ ေရးတတ္ပါေသးတယ္။ “ကို နဲ႔ အား” ကို ေကာင္းေကာင္းေကာင္းမသံုးတတ္ဘူး။ “လည္း၊ လဲ” “နည္း၊ နဲ” စသည္တို႔ကို ေကာင္းေကာင္း မသံုးတတ္ဘူး။
ခ်ည့္နဲ႔ေသာဝါက်ကိုကၽြန္ေတာ္နမူနာျပမယ္။
၁။ အျပန္အလွန္ ကရင္ဗမာအဓိက႐ုန္း ျဖစ္သည္ တဲ့။ ဒီဝါက်က တိုတိုေလးပါပဲ။ အျပန္အလွန္ဆိုတာ လံုးဝ မလိုပါဘူး။ (ႏွာ-၁၀၆)
၂။ ကၽြန္ေတာ္လြတ္ၿပီဆိုရင္ မၾကာခင္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း လြတ္မွာပါ ဆိုသည့္ အေျဖစကားကိုေျဖၾကားသည္။ ဒီဝါက်မွာ အေျဖစကားကိုေျဖၾကားသည္ဆိုတာ နားကေလာစရာ။ … ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း မၾကာမီလြတ္မွာပါ ဟုေျဖသည္ ဆိုရင္ၿပီးတာပါပဲ။ ရွည္႐ံုမက ထပ္ေနေသးလို႔ေျပာတာပါ။
၃။ ထိုသို႔ လုပ္ကိုင္စဥ္ တလလွ်င္ ဂ်ပန္ယန္းေငြ ၆၀ က်ပ္ ရရွိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဒါက္တာဘေမာ္အစိုးရ က ဂ်ပန္အစိုးရႏွင့္ပူးေပါင္းကာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ မူဝါဒတခုကို ခ်မွတ္ထားသည္။ “ႏိုင္ငံေတာ္၏ မူဝါဒ” ႏွင့္ “တလ ဂ်ပန္ယန္းေငြ ၆၀ က်ပ္” နဲ႔ ဘယ္လိုဆက္စပ္ရမလဲ မသိ။ ယန္းေငြကို “က်ပ္” လို႔ ထည့္စရာလည္း မလို။ ယန္းက ယန္း။ က်ပ္က က်ပ္။ ေဒၚလာ ၆၀ က်ပ္လို႔ သံုးခ်င္ရင္လည္း မရဘူး။ ဥပမာေျပာတာပါ။ ေဒၚလာက ေဒၚလာ။ က်ပ္က က်ပ္။
၄။ ပါတီအဖြဲ႕ဝင္မ်ား၏ ယံုၾကည္မႈႏွင့္အတူ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ သမီးျဖစ္သူ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ သူရဦးတင္ဦးလြတ္ၿပီးလွ်င္ မၾကာခင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း လြတ္ ေျမာက္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သူရဦးတင္ဦးက ေအာက္ပါစကားကို သတင္းမီဒီယာသမားမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုစဥ္ေျဖၾကားခဲ့သည္။ ဒီ၀ါက်မွာ ေရွ႕အစက (ပါတီအဖြဲ႕၀င္မ်ား၏ ယံုၾကည္မႈႏွင့္အတူ) ဆိုတာ မလိုဘူး။ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ သမီးဆိုတာလည္း မလိုေတာ့ဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အလုပ္နဲ႔၊ သူရဦးတင္ဦးအလုပ္ကို ဒီဝါက်တခုတည္းမွာ ႏွစ္ခါထပ္ေနတယ္။ အထက္မွာ သူေျပာခ်င္တာေျပာၿပီးမွ “ေအာက္ပါစကား” ကို ဆိုတာ ထည့္လိုက္ေသးတယ္။ သတင္းမီဒီယာသမားမ်ား ဆိုတာလည္း မ်က္စိေနာက္စရာပါပဲ။ “သတင္းသမားမ်ား” “စာနယ္ဇင္းသမား” စသည့္ေျပာရင္ရပါၿပီ။
၅။ သူရဦးတင္ဦးသည္ ပင္နီတိုက္ပံုအက်ႌျဖင့္ သတင္းသမားမ်ားကို အၿပံဳးျဖင့္ ဆီးႀကိဳဧည့္ခံေနသည္။ (ႏွာ- ၁၀၀) ဒီဝါက်ေလးမွာ ပင္နီတိုက္ပံုျဖင့္ဆိုတာကို သူရဦးတင္ဦးသည္နဲ႔ တြဲခ်င္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ (ပင္နီတိုက္ပံု အက်ႌျဖင့္ သတင္းေထာက္…..) လို႔ တြဲဖက္လို႔လည္း ရေနတယ္။ ဖတ္မိတယ္။ ၿပီးမွ စာဖတ္သူကပဲ ျပင္ဖတ္ ရပါတယ္။ (ျဖင့္) ဆိုတဲ့စကားလံုးကလည္း ဝါက်တိုတခုထဲမွာ ကပ္ၿပီး ၂ ခါ ထပ္ေနေတာ့ နားကေလာရပါတယ္။
၆။ ယင္းေန႔တြင္ ကာကြယ္ေရးဦးစီခ်ဳပ္အျဖစ္ တပ္မေတာ္တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ အၿငိမ္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရဦးတင္ဦးသည္ ဒီပဲယင္းလုပ္ႀကံမႈတြင္ အၾကမ္းဖက္ခံရကာ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းျခင္းကို ခံရရာမွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာေသာ ေန႔လည္းျဖစ္၏။ ဒီဝါက်ကို ဖတ္လွ်င္ဖတ္ခ်င္း (ယင္းေန႔တြင္)ပဲ ဦးတင္ဦးက ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္သလို ျဖစ္ေနပါေရာေပါ့။ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္တာ၀န္ကလည္း တပ္မေတာ္မွာ မထမ္းေဆာင္ရင္ ဘယ္မွာ ထမ္းေဆာင္မွာလဲ။ (တပ္မေတာ္) ဆိုတာ မလိုဘူး။ အလကားေနရင္း ခ်ဲ႕ကားေနသလိုျဖစ္ေန တယ္ေလ။
၇။ ထိုေန႔သည္သူရဦးတင္ဦးလည္း ေထာင္မွလြတ္ေသာေန႔ ျဖစ္သည္… ဆိုရင္ၿပီးပါၿပီ။ သူရဦးတင္ဦးက တပ္မေတာ္မွာ အမႈထမ္းတာ၊ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္လုပ္ခဲ့တာေတြ ေရွ႕မွာ ပါၿပီးပါၿပီ။ စဖတ္ခဲ့ရတာလည္း ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ ေဖာ္ျပၿပီးေနရင္ အထပ္ထပ္ျပန္လုပ္ေဖာ္ျပေနစရာ လိုပါဦးမလား။ ခုလို ကေလးကလား ေထာက္ျပေနရတာကိုက ရွက္စရာျဖစ္ေနရပါၿပီ။
ဆိုခ်င္တာက ေရးသားျပဳစုတာကို ေက်းဇူးတင္တယ္။ စာမေရးတတ္တာေၾကာင့္ သူရဦးတင္ဦးနဲ႔ ဒီလို ဝါက်တည္ေဆာက္ပံု အေရးအသားေတြနဲ႔ မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ဆိုခ်င္တာပါ။ အားနာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က က်ဳပ္တို႔ နာယကႀကီးကိုမွ အားမနာတတ္ေတာ့ ေျပာရေတာ့မွာပဲ။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္စာေရးဆရာေတြက ဦးစြာ ၾကည့္႐ႈတည္းျဖတ္ေပးရင္ ေကာင္းမွာပဲ။ “ဒီလိႈင္း” ဆရာေတြ မအားလပ္ရင္ကၽြန္ေတာ့္ကို အလုပ္အပ္ပါ။ အခမဲ့ ေမတၱာ ျဖင့္ သည္းခံဖတ္႐ႈ တည္းျဖတ္ေပးပါမယ္ ခင္ဗ်ား။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေမာင္စြမ္းရည္
၂၀၁၈ ႏို၀င္ဘာ ၂၀
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ