ဟယ္လို…ႏိုဝင္ဘာ
အိမ့္ၾကည္ျဖဴ
အိမ့္ၾကည္ျဖဴ
(မိုးမခ) ႏိုဝင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၈
အိမ္ကိုျပန္ခ်င္သည္။ ကၽြန္မ အိမ္မျပန္ျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာပါၿပီ။
မႏွစ္ကလည္း အိမ္မျပန္ျဖစ္။
မႏွစ္ကလည္း အိမ္မျပန္ျဖစ္။
မႏွစ္တႏွစ္ကလည္း အိမ္မျပန္ျဖစ္။
တတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူဘဝကတည္းက အိမ္မျပန္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ မႏွစ္တုန္းကယခုလိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မဘြဲ႔ယူေနသည္။
ယခုႏွစ္တြင္ သင္တန္းတစ္ခုတက္ေနရျပန္သည္။
က်န္အခ်ိန္မ်ားတြင္အိမ္ကို လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးႀကီးမျဖစ္။ ႏွင္းေတြအနည္းငယ္ထူပိန္းလာသည့္ ႏိုဝင္ဘာတြင္ေတာ့ ကၽြန္မ၏လြမ္းဆြတ္မႈလည္း ထူပိန္းလာသည္။ အိမ္ကိုျပန္ခ်င္သည္။ ကၽြန္မအိမ္ကိုျပန္ခ်င္သည္။
ဇာတိၿမိဳ႕ေလးကိုလြမ္းလာသည္။ ေကာင္းကင္တြင္ ၾကယ္တာရာမ်ားစံုလင္စြာလင္းလက္ေနသည္။
တတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူဘဝကတည္းက အိမ္မျပန္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ မႏွစ္တုန္းကယခုလိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မဘြဲ႔ယူေနသည္။
ယခုႏွစ္တြင္ သင္တန္းတစ္ခုတက္ေနရျပန္သည္။
က်န္အခ်ိန္မ်ားတြင္အိမ္ကို လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးႀကီးမျဖစ္။ ႏွင္းေတြအနည္းငယ္ထူပိန္းလာသည့္ ႏိုဝင္ဘာတြင္ေတာ့ ကၽြန္မ၏လြမ္းဆြတ္မႈလည္း ထူပိန္းလာသည္။ အိမ္ကိုျပန္ခ်င္သည္။ ကၽြန္မအိမ္ကိုျပန္ခ်င္သည္။
ဇာတိၿမိဳ႕ေလးကိုလြမ္းလာသည္။ ေကာင္းကင္တြင္ ၾကယ္တာရာမ်ားစံုလင္စြာလင္းလက္ေနသည္။
လျပည့္ဝန္းက ႐ႊန္း႐ႊန္းေတာက္ေတာက္။ ယခုလိုညမ်ဳိးတြင္ အေမ့အိမ္တံခါးကိုသာ တေဒါက္ေဒါက္ေခါက္လိုက္ခ်င္မိသည္။
က်ံဳးေရျပင္ထဲမွလမင္းကို စတီးလက္ရမ္း မ်ားေနာက္မွ ေငးေနမိသည္။ က်ြန္မသည္ ထိုလမင္းႀကီးကို ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးထဲသို႔ေနရာေရႊ႕လိုက္ခ်င္သည္။ သို႔ဆိုလ်ွင္ က်ြန္မသည္လည္း ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးထဲမွ သဲေသာင္ခံုေလးအေပၚသို႔ ေရာက္သြားေလမည္လား။
ဆူညံလွေသာဆိုင္ကယ္အိတ္ေဇာသံမ်ားက လမင္းကို ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔သြားေစသည္။ ၂၆ ဘီလမ္းသည္ တျဖည္းျဖည္းရႈပ္ေထြး လာေနၿပီ။ ဆိုင္ကယ္သံမ်ားတိုးသြားခ်ိန္တြင္ လမင္းက ဝိုင္းစက္လာျပန္သည္။
တၿငိမ့္ၿငိမ့္တသိမ့္သိမ့္ ျမစ္ဧရာထဲကလမင္းသည္ ပို၍လွသည္ဟု က်ြန္မထင္ပါသည္။
ယခုလိုညမ်ဳိးတြင္ က်ြန္မတို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စုသည္ ၿမိဳ႕ေလး၏အထက္ဖက္အရပ္၌ရွိေသာ သဲေသာင္ခံု ေရလယ္က်ြန္းသို႔သြားၾကသည္။
ဆူညံလွေသာဆိုင္ကယ္အိတ္ေဇာသံမ်ားက လမင္းကို ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔သြားေစသည္။ ၂၆ ဘီလမ္းသည္ တျဖည္းျဖည္းရႈပ္ေထြး လာေနၿပီ။ ဆိုင္ကယ္သံမ်ားတိုးသြားခ်ိန္တြင္ လမင္းက ဝိုင္းစက္လာျပန္သည္။
တၿငိမ့္ၿငိမ့္တသိမ့္သိမ့္ ျမစ္ဧရာထဲကလမင္းသည္ ပို၍လွသည္ဟု က်ြန္မထင္ပါသည္။
ယခုလိုညမ်ဳိးတြင္ က်ြန္မတို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စုသည္ ၿမိဳ႕ေလး၏အထက္ဖက္အရပ္၌ရွိေသာ သဲေသာင္ခံု ေရလယ္က်ြန္းသို႔သြားၾကသည္။
ငွက္ေပ်ာတံုးေလးမ်ားေပၚဆီမီးထြန္း၍ ဆီမီးတစ္ေထာင္ ေမ်ွာၾကသည္။ မီးေမ်ွာပြဲမွျပန္လာၿပီးေနာက္ ကာတြန္းဆရာညိဳကိုႏိုင္၏ကာတြန္းျပပြဲသို႔သြားၾကသည္။ မီးပံုးမ်ားတြင္ေရးဆြဲထားေသာဟာသကာတြန္းမ်ားကို သီတင္း က်ြတ္ပြဲေတာ္ႏွင့္ယခုလိုတန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္တြင္ ၾကည့္ခြင့္ရပါသည္။
ကာတြန္းအမ်ားစုသည္ ေခတ္ကာလ၏ပုံရိပ္ကိုေဖာ္ျပထားၾကသည္။
ကာတြန္းအမ်ားစုသည္ ေခတ္ကာလ၏ပုံရိပ္ကိုေဖာ္ျပထားၾကသည္။
ဆူညံစြာေအာ္ဟစ္သြားၾကေသာ လူငယ္တစု၏အသံမ်ားကို ၾကားရျပန္သည္။ ကာတြန္းညိဳကိုႏိုင္၏ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ကိုရင္သာေဂါင္၏ပါးစပ္ႀကီးသည္ ပိုို၍က်ယ္သြားပါသည္။ လမင္းဝိုင္းစက္စက္သည္
ဘဲဥပံုျဖစ္သြားသည္။ ဆူညံသံမ်ားသည္ ၇၇ လမ္းထဲသို႔ခ်ဳိးဝင္သြားၾကသည္။
ဘဲဥပံုျဖစ္သြားသည္။ ဆူညံသံမ်ားသည္ ၇၇ လမ္းထဲသို႔ခ်ဳိးဝင္သြားၾကသည္။
က်ြန္မျပန္အလာကို ေဖေဖႏွင့္ေမေမက အိမ္လမ္းခ်ိဳးကေလးက ေစာင့္ေနၾကသည္။
“မီးေမ်ွာပြဲက ခါတိုင္းႏွစ္ေတြလိုစည္ေသးရဲ႕လားသမီး၊ ကာတြန္းေတြကေရာ ေကာင္းရဲ႕လား”ဟု ေမေမကဆီးေမးသည္။ ေဖေဖက အေမႀကီးတို႔အိမ္ေလးကို ျမန္ျမန္သြားခ်င္ေနပံုရသည္။ က်ြန္မသည္ အိမ္သို႔မျပန္ျဖစ္ေသးပဲ ေဖေဖႏွင့္ေမေမ၏ေနာက္သို႔ လိုက္ခဲ့ရျပန္သည္။
တကယ္ေတာ့ က်ြန္မသည္လည္း အိမ္သို႔မျပန္ခ်င္ေသးပါ။
အေမႀကီးတို႔အိမ္ေလးမွာ လူစံုရွိသည္။ ေမေမ့အစ္မမ်ား၏ မိသားစုရွိၾကသည္။ ေမ့ေမ့အစ္မႀကီးႀကီးသက္၏ေယာက်္ားျဖစ္ေသာ ဘဘျမင့္က ဂစ္တာတီးတတ္သည္။ အေမႀကီးတို႔အိမ္ၿခံဝေရာက္လ်ွင္ ၾကက္သြန္ဆီသတ္ေနသည့္ရနံ႔မ်ားႏွင့္အတူ ေျမပဲဆံေထာင္းေနသည့္အသံကိုပါၾကားရပါသည္။
အေမႀကီးက မယ္ဇလီဖူးေလးမ်ားကို ျပဳတ္ကာေရညႇစ္ၿပီးေထာင္းေနသည္္။
ေဖေဖက ယခုညအတြက္ ဘီယာနည္းနည္းေသာက္ခြင့္ကို ေမေမ့ထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ယူထားၿပီးျဖစ္သည္။
ေဖေဖတို႔မယားညီအစ္ကိုငါးေယာက္ ဂစ္တာတီးသီခ်င္းဆို၍ ေဆးေပါင္းခတဲ့ညဟုေအာ္ဟစ္ေနခ်ိန္တြင္ အေမႀကီးကၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ မယ္ဇလီဖူးသုပ္ေနသည္။ ႀကီးႀကီးသက္က ဘဘျမင့္ကို မ်က္ေစာင္းတခ်က္လွမ္းထိုးသည္။ ”ေဆးေပါင္းခတဲ့ည” ဟု အုပ္စုလိုက္မူးယစ္ေနသူ မ်ားက ေအာ္ဟစ္သြားခ်ိန္တြင္ က်ဴံးေရသည္ လိႈင္းဂယက္မ်ားထသြားခဲ့သည္။ လမင္းသည္ ရႈံ႕တြသြားသည္။ ၾကယ္တာရာမ်ား တစ္ပြင့္ ႏွင့္တစ္ပြင့္ လြန္စြာေဝးသြား ၾကျပန္သည္။
ေဖေဖက ယခုညအတြက္ ဘီယာနည္းနည္းေသာက္ခြင့္ကို ေမေမ့ထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ယူထားၿပီးျဖစ္သည္။
ေဖေဖတို႔မယားညီအစ္ကိုငါးေယာက္ ဂစ္တာတီးသီခ်င္းဆို၍ ေဆးေပါင္းခတဲ့ညဟုေအာ္ဟစ္ေနခ်ိန္တြင္ အေမႀကီးကၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ မယ္ဇလီဖူးသုပ္ေနသည္။ ႀကီးႀကီးသက္က ဘဘျမင့္ကို မ်က္ေစာင္းတခ်က္လွမ္းထိုးသည္။ ”ေဆးေပါင္းခတဲ့ည” ဟု အုပ္စုလိုက္မူးယစ္ေနသူ မ်ားက ေအာ္ဟစ္သြားခ်ိန္တြင္ က်ဴံးေရသည္ လိႈင္းဂယက္မ်ားထသြားခဲ့သည္။ လမင္းသည္ ရႈံ႕တြသြားသည္။ ၾကယ္တာရာမ်ား တစ္ပြင့္ ႏွင့္တစ္ပြင့္ လြန္စြာေဝးသြား ၾကျပန္သည္။
က်ြန္မသည္လည္း ဇာတိၿမိဳ႕ေလး ႏွင့္ေဝးေနရသည္မွာ မည္သူ႔ေၾကာင့္နည္းဟု ေမးခ်င္လွပါသည္။
ဇာတိၿမိဳ႕ေလးတြင္ က်ြန္မဆက္လက္သင္ယူလိုေသာပညာရပ္မ်ားမရႏိုင္ပါ။ ၿမိဳ႕ႏွင့္ေတာသည္ ပညာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြာဟခ်က္မ်ားစြာ ရွိေနေသးသည္။
ဇာတိၿမိဳ႕ေလးတြင္ က်ြန္မဆက္လက္သင္ယူလိုေသာပညာရပ္မ်ားမရႏိုင္ပါ။ ၿမိဳ႕ႏွင့္ေတာသည္ ပညာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြာဟခ်က္မ်ားစြာ ရွိေနေသးသည္။
ပညာဆက္လက္ဆည္းပူးလိုသူတို႔သည္ၿမိဳ႕ျပသို႔လာ ေန ၾကရဆဲ။ သို႔ျဖင့္ ႏိုဝင္ဘာတိုင္းတြင္ ဇာတိၿမိဳ႕ေလးႏွင့္အေဝးမွာ က်ြန္မေရာက္ေနခဲ့ရသည္။ ဇာတိၿမိဳ႕ေလး၏ေဘးမွျဖတ္၍စီးဆင္းသြားေသာ ျမစ္ဧရာေရအလ်ဥ္တြင္ ဆီးမီးတစ္ေထာင္ပူေဇာ္ထားေသာ ငွက္ေပ်ာတံုးေဖာင္ေလးမ်ား ေမ်ွာေနၾကေရာ့မည္။
ေ႐ႊဂူႀကီးေစတီ၊ ျမေစတီ ႏွင့္မဟာေလးထပ္ေက်ာင္းမ်ား ရွိရာကမ္းနဖူးတြင္ မီးေမ်ွာပြဲကိုလာေရာက္ဖူးေမ်ွာ္ၾကည့္ရႈၾကသူမ်ားျဖင့္ စည္ကားေနေရာ့မည္။ တရုတ္ျပည္မွလာေသာ မီးရႈးမီးပန္းေဖာက္သံမ်ား ဆူညံသြားျပန္သည္။ ယခုေနရာသည္ က်ြန္မ၏ ဇာတိေျမမဟုတ္။
နန္းၿမိဳ႕ရိုးသည္ မီးရႈးမီးပန္းမ်ားႏွင့္အတူဆူညံစြာထြက္လာေသာ တေဖာင္းေဖာင္းအသံမ်ားေၾကာင့္ တုန္လႈပ္သြားပံုရသည္။ ေရျပင္တြင္အရိပ္ထင္ေနေသာပစၥင္သည္ သိမ့္ခနဲလူးလြန္႔သြားသလိုထင္ရသည္။
နန္းၿမိဳ႕ရိုးသည္ မီးရႈးမီးပန္းမ်ားႏွင့္အတူဆူညံစြာထြက္လာေသာ တေဖာင္းေဖာင္းအသံမ်ားေၾကာင့္ တုန္လႈပ္သြားပံုရသည္။ ေရျပင္တြင္အရိပ္ထင္ေနေသာပစၥင္သည္ သိမ့္ခနဲလူးလြန္႔သြားသလိုထင္ရသည္။
က်ြန္မသည္ ရတနာ ပံုေနျပည္ေတာ္ေခတ္က မင္းတရားႀကီးတို႔၏တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲကို စိတ္ကူးၾကည့္မိသည္။ ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားကို က်ြန္မမေလ့လာျဖစ္ ေသးပါ။ သို႔ျဖစ္၍ ေရးေရးသာ မွန္းဆႏိုင္ပါသည္။ ေ႐ႊနန္းေတာ္ႀကီးအတြင္းတြင္ မသိုးသကၤန္းမ်ားလည္း ရက္လုပ္ေနေလာက္ပါသည္။ ေရေျမ႕သခင္၏အနီးအပါး၌ခစားေနၾကေသာ နန္းတြင္းသူနန္းတြင္းသားမ်ားသည္ ဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ားျဖင့္ ျဖစ္ေနၾကလိမ့္မည္။
တရားေဒႆနာေတာ္မ်ားကို ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက
႐ြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေနၾကလိမ့္မည္။ က်ြန္မယခုရပ္ေနေသာေနရာေလးသည္ ၿမိဳ႕ျပင္တေနရာျဖစ္လိမ့္မည္။ နန္းၿမိဳ႕ရိုးႀကီးသည္ ႏွင္းဆီေရာင္သမ္းေနေပလိမ့္မည္။ ျပႆဒ္္ကေလးေတြ၊ ျပအိုးကေလးေတြကေတာ့ ယခုလိုပင္ အကြာအေဝးညီညီျဖင့္ အစီအရီျဖစ္ေနၾကလိမ့္မည္။
ထိုအခ်ိန္က က်ံဳးေရျပင္ထဲတြင္ ၾကာျဖဴပြင့္ ၾကာနီပြင့္မ်ားရွိခဲ့ေလသလားက်ြန္မမသိႏိုင္ေတာ့ၿပီ။
႐ြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေနၾကလိမ့္မည္။ က်ြန္မယခုရပ္ေနေသာေနရာေလးသည္ ၿမိဳ႕ျပင္တေနရာျဖစ္လိမ့္မည္။ နန္းၿမိဳ႕ရိုးႀကီးသည္ ႏွင္းဆီေရာင္သမ္းေနေပလိမ့္မည္။ ျပႆဒ္္ကေလးေတြ၊ ျပအိုးကေလးေတြကေတာ့ ယခုလိုပင္ အကြာအေဝးညီညီျဖင့္ အစီအရီျဖစ္ေနၾကလိမ့္မည္။
ထိုအခ်ိန္က က်ံဳးေရျပင္ထဲတြင္ ၾကာျဖဴပြင့္ ၾကာနီပြင့္မ်ားရွိခဲ့ေလသလားက်ြန္မမသိႏိုင္ေတာ့ၿပီ။
ယခုေနရာေလးတြင္ေတာ့ နန္းၿမိဳ႕ရိုးႀကီးအတြင္း မဝင္ဆန္႔ ႏိုင္သည့္ တိုင္းသူျပည္သားဇနပုဒ္သားတို႔႔႔႔ သြားလာေနၾကေပလိမ့္မည္။ သူတို႔အထဲမွ တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားသည္ ေ႐ႊနန္းေတာ္ႀကီးအတြင္းသို႔
ေရာက္ဖူးခ်င္ၾကလိမ့္မည္။ ေ႐ႊနန္းေတာ္ႀကီးအတြင္းမွ ဘုရင္ႏွင့္နီးစပ္သူမ်ား မိဖုရားႏွင့္ပတ္သက္သူမ်ားလို အဝတ္ေကာင္းဝတ္၍ အစား ေကာင္း စားလိုၾကလိမ့္မည္။
ထိုသူမ်ားထဲတြင္ လိုအင္မျပည့္ဝၾက၍ ခိုးသားဓားျပျဖစ္သြားၾကသူမ်ားလည္း ရွိႏိုင္ပါသည္။
ထိုသို႔ေတြးမိသည့္အခိုက္အတန္႔တြင္ ပလက္ေဖာင္းေဘးတြင္ရပ္ထား ေသာ က်ြန္မ၏စကူဖီဆိုင္ကယ္ေလးကို စိတ္မခ်စြာလွည့္ၾကည့္မိပါ သည္။ ဆိုင္ကယ္ေလးသည္ ၿငိမ္သက္စြာျဖင့္က်ြန္မကိုေစာင့္ေနရွာပါသည္။
စကူဖီဆိုင္ကယ္ေလးကေတာ့ ရွိေနေသးသည္။ ရတနာပံုေနျပည္ေတာ္၏သီေပါမင္းတရားကေတာ့ လြန္ခဲ့ေပၿပီ။
ေရာက္ဖူးခ်င္ၾကလိမ့္မည္။ ေ႐ႊနန္းေတာ္ႀကီးအတြင္းမွ ဘုရင္ႏွင့္နီးစပ္သူမ်ား မိဖုရားႏွင့္ပတ္သက္သူမ်ားလို အဝတ္ေကာင္းဝတ္၍ အစား ေကာင္း စားလိုၾကလိမ့္မည္။
ထိုသူမ်ားထဲတြင္ လိုအင္မျပည့္ဝၾက၍ ခိုးသားဓားျပျဖစ္သြားၾကသူမ်ားလည္း ရွိႏိုင္ပါသည္။
ထိုသို႔ေတြးမိသည့္အခိုက္အတန္႔တြင္ ပလက္ေဖာင္းေဘးတြင္ရပ္ထား ေသာ က်ြန္မ၏စကူဖီဆိုင္ကယ္ေလးကို စိတ္မခ်စြာလွည့္ၾကည့္မိပါ သည္။ ဆိုင္ကယ္ေလးသည္ ၿငိမ္သက္စြာျဖင့္က်ြန္မကိုေစာင့္ေနရွာပါသည္။
စကူဖီဆိုင္ကယ္ေလးကေတာ့ ရွိေနေသးသည္။ ရတနာပံုေနျပည္ေတာ္၏သီေပါမင္းတရားကေတာ့ လြန္ခဲ့ေပၿပီ။
ယခုလိုအခါသမယတြင္ သီေပါမင္းတရားႀကီးေရာ ပံ့သကူပစ္တတ္ပါသလားဟု က်ြန္မေတြးမိျပန္သည္။
သီေပါမင္းတရားႀကီး ပ့ံသကူပစ္ခဲ့ဖူးလ်ွင္လည္း အနီးအပါးတြင္ ခစားေနၾကသူမ်ားႏွင့္ ေ႐ႊနန္းေတာ္အတြင္းေနထိုင္ခြင့္ရၾကသည့္ ျပင္သစ္လူမ်ဳိး၊ အေမရိကန္လူမ်ဳိး၊ ဂရိလူမ်ဳိး၊ အာေမးနီးယန္းလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးတခ်ဳိ႕တို႔သာရၾကမည့္အေၾကာင္း ေတြးမိျပန္သည္။ သီေပါမင္းတရားႀကီးစိတ္ေကာင္းရွိ၍ ယခုေနရာေလးအထိ ပံ့သကူလာပစ္လ်ွင္ေတာ့ သူဆင္းရဲဇနပုဒ္သားမ်ားလည္း ပံသကူထုပ္ကို ေကာက္ရႏိုင္ပါသည္။
ပံ့သကူထုပ္ေကာက္ရသည့္ သူဆင္းရဲသည္ သာဓုေခၚဆိုေပလိမ့္မည္။
က်ြန္မဇာတိၿမိဳ႕ေလးတြင္ေတာ့ ပ့ံသကူပစ္ခဲ့ၾကဖူးသည္။ အေမႀကီးကလည္း သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ေလးပံ့သကူပစ္တတ္သည္။ ေဖေဖ ေမေမႏွင့္က်ြန္မတို႔အိမ္ျပန္ၾကၿပီး မနက္အေစာႀကီးတြင္
အေမႀကီးကသူပိုင္ပင္စင္လစာေလးမ်ားထဲမွ တခ်ဳိ႕ကို စာအိတ္ကေလးနဲ႔ထည့္ၿပီး ပစ္တတ္သည္။
အေမႀကီးကသူပိုင္ပင္စင္လစာေလးမ်ားထဲမွ တခ်ဳိ႕ကို စာအိတ္ကေလးနဲ႔ထည့္ၿပီး ပစ္တတ္သည္။
ေဖေဖက “အေမေနာ္ က်ေနာ္မအိပ္ပဲ ေခ်ာင္းေနမွာဗ်” ဟု ျပန္ကာနီးမွာ ေနာက္တတ္သည္။
ေငြေၾကး တတ္ႏိုင္သူမ်ား ကေတာ့ လွဴခ်င္သည့္ပစၥည္းမ်ား၊ ေငြေၾကးမ်ားကို အိတ္တလံုးျဖင့္ထည့္ၿပီး လမ္းမတေနရာရာမွာ တိတ္တိတ္ ေလးသြားခ်ထားခဲ့ၾကသည္။ ပံ့သကူအလွဴဆိုသည္မွာ ေရထဲသို႔ေက်ာက္ခဲပစ္ခ်လိုက္သလို မည္သူမွ်မရလိုက္ပဲ နစ္ျမဳပ္ဆံုးရႈံးသြားတာ မ်ဳိးမျဖစ္ေစရဟုက်ြန္မၾကားဖူးခဲ့ပါသည္။ ပံ့သကူပစၥည္းလိုက္ရွာေနၾကသူမ်ားကို မနက္ခင္းေဝလီေဝလင္းႏွင္းေတြၾကားမွာ ျမင္ခဲ့ရဖူးသည္။
ေဖေဖက “အေမေနာ္ က်ေနာ္မအိပ္ပဲ ေခ်ာင္းေနမွာဗ်” ဟု ျပန္ကာနီးမွာ ေနာက္တတ္သည္။
ေငြေၾကး တတ္ႏိုင္သူမ်ား ကေတာ့ လွဴခ်င္သည့္ပစၥည္းမ်ား၊ ေငြေၾကးမ်ားကို အိတ္တလံုးျဖင့္ထည့္ၿပီး လမ္းမတေနရာရာမွာ တိတ္တိတ္ ေလးသြားခ်ထားခဲ့ၾကသည္။ ပံ့သကူအလွဴဆိုသည္မွာ ေရထဲသို႔ေက်ာက္ခဲပစ္ခ်လိုက္သလို မည္သူမွ်မရလိုက္ပဲ နစ္ျမဳပ္ဆံုးရႈံးသြားတာ မ်ဳိးမျဖစ္ေစရဟုက်ြန္မၾကားဖူးခဲ့ပါသည္။ ပံ့သကူပစၥည္းလိုက္ရွာေနၾကသူမ်ားကို မနက္ခင္းေဝလီေဝလင္းႏွင္းေတြၾကားမွာ ျမင္ခဲ့ရဖူးသည္။
“မီးေမ်ွာပြဲက စည္ေသးရဲ႕လားသမီး၊ ကာတြန္းေတြေရာ ေကာင္းရဲ႕လား” ဟူသည့္ ေမေမ့အသံကို နီးကပ္စြာၾကားလိုက္မိသလိုခံစားရသည္။ မီးေမ်ွာပြဲကို က်ြန္မမႀကံဳႀကိဳက္ေတာ့တာၾကာပါၿပီေကာ။
ကာတြန္းမ်ားကအရင္ကထက္ပို၍ေကာင္းေနၾကမည္ဟုခန္႔မွန္းေနမိျပန္သည္။ ကာတြန္းဆရာညိဳကိုႏိုင္တေယာက္ ကာတြန္းမွဆြဲပါေသးရဲ႕လား။ အေမႀကီးက်န္းမာသည္ဟု သတင္းၾကားရပါသည္။
အေမႀကီး ကေတာ့ သူ၏ေခ်ြးႏွဲစာပင္စင္လစာမွ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလးကို ပံ့သကူပစ္ေနေပလိမ့္မည္။
အေမႀကီး ကေတာ့ သူ၏ေခ်ြးႏွဲစာပင္စင္လစာမွ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလးကို ပံ့သကူပစ္ေနေပလိမ့္မည္။
ေခတ္သည္ လ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္ေနပါသည္။ ပံ့သကူ ပစၥည္းမ်ားလည္း အရင္ကထက္တိုးတက္လာပါကမည္မ်ွေကာင္းေလမည္နည္း။ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့မ်ားအတြက္ အိမ္ၿခံေျမစာခ်ဳပ္စာတမ္းမ်ား ပံ့သကူ။ ပညာေရးပံ့သကူ။ နာတာရွည္လူမမာမ်ားအတြက္ ရာသက္ပန္ေဆးဝါးကုသမႈပံ့သကူ။ စစ္မက္ေရးရာထူ ေျပာရာေဒသမွလူမ်ား အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပံ့သကူ။
လက္မေထာင္မျပ ရင္ဘတ္မေကာ့ျပ မဏၭပ္တိုင္တက္မျပသည့္ ပံ့သကူမ်ား။
အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစ ေသာပံ့သကူမ်ားကို စိတ္ကူးယဥ္မိရင္း တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ဝန္းတြင္ မထင္မရွားျမင္ေနရသည့္ ရွမ္းရိုးမကို ေငးမိျပန္သည္။ ရွမ္းရိုးမသည္ မလင္းတလင္း ျဖစ္ေနရွာသည္။
လက္မေထာင္မျပ ရင္ဘတ္မေကာ့ျပ မဏၭပ္တိုင္တက္မျပသည့္ ပံ့သကူမ်ား။
အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစ ေသာပံ့သကူမ်ားကို စိတ္ကူးယဥ္မိရင္း တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ဝန္းတြင္ မထင္မရွားျမင္ေနရသည့္ ရွမ္းရိုးမကို ေငးမိျပန္သည္။ ရွမ္းရိုးမသည္ မလင္းတလင္း ျဖစ္ေနရွာသည္။
အခ်ိန္မ်ားသည္ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျဖင့္ကုန္ဆံုးေနပါသည္။ ပဟိုရ္စည္မွတီးခတ္လိုက္မည့္နာရီေမာင္းသံ ကို က်ြန္မမေမ်ွာ္လင့္ပါ။
မျဖစ္ႏိုင္သည္မ်ားကို က်ြန္မမေမ်ွာ္လင့္သင့္ပါ။
သို႔ေသာ္ က်ြန္မငယ္စဥ္ဘဝက ႏိုဝင္ဘာကိုေတာ့ ျပန္ရခ်င္ေနမိျပန္သည္။ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးသည္ တရံေရာအခါက ငလ်င္လႈပ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ေနာက္ျပန္စီးခဲ့ဖူးသည္ဟု ေဖေဖကေျပာျပဖူးပါသည္။
မျဖစ္ႏိုင္သည္မ်ားကို က်ြန္မမေမ်ွာ္လင့္သင့္ပါ။
သို႔ေသာ္ က်ြန္မငယ္စဥ္ဘဝက ႏိုဝင္ဘာကိုေတာ့ ျပန္ရခ်င္ေနမိျပန္သည္။ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးသည္ တရံေရာအခါက ငလ်င္လႈပ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ေနာက္ျပန္စီးခဲ့ဖူးသည္ဟု ေဖေဖကေျပာျပဖူးပါသည္။
ဟယ္လို…ႏိုဝင္ဘာ၊
အခ်ိန္တည္းဟူေသာယာဥ္ရထားသည္ က်ြန္မထံသို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာဆိုက္ကပ္ခဲ့ပါေတာ့။
က်ြန္မ၏ ငယ္စဥ္ေတာင္ ေက်းကေလးဘဝမ်ားကို တဆိတ္စာကေလးေတာ့ ယူေဆာင္ေပးခဲ့ပါ။ ေက်းဇူးျပဳ၍ ႏိုဝင္ဘာ။
အခ်ိန္တည္းဟူေသာယာဥ္ရထားသည္ က်ြန္မထံသို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာဆိုက္ကပ္ခဲ့ပါေတာ့။
က်ြန္မ၏ ငယ္စဥ္ေတာင္ ေက်းကေလးဘဝမ်ားကို တဆိတ္စာကေလးေတာ့ ယူေဆာင္ေပးခဲ့ပါ။ ေက်းဇူးျပဳ၍ ႏိုဝင္ဘာ။
အိမ့္ၾကည္ျဖဴ