စာပေဒသာ ျမန္မာျပည္တြင္း

အိမ္​့ၾကည္​ျဖဴ – ဟယ္​လို…ႏိုဝင္​ဘာ

ဟယ္​လို…ႏိုဝင္​ဘာ
အိမ္​့ၾကည္​ျဖဴ 
(မိုးမခ) ႏိုဝင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၈

         အိမ္​ကိုျပန္​ခ်င္​သည္​။ ကၽြန္​မ အိမ္​မျပန္​ျဖစ္​တာ အ​ေတာ္​ၾကာပါၿပီ။
မႏွစ္​ကလည္​း အိမ္​မျပန္​ျဖစ္​။ 
မႏွစ္တႏွစ္​ကလည္​း အိမ္​မျပန္​ျဖစ္​။
တတိယႏွစ္​​ေက်ာင္​းသူဘဝကတည္​းက အိမ္​မျပန္​ျဖစ္​​ေတာ့ပါ။ မႏွစ္​တုန္​းက​ယခုလိုအခ်ိန္​တြင္​ ကၽြန္​မဘြဲ႔ယူ​ေနသည္​။
ယခုႏွစ္​တြင္​ သင္​တန္းတစ္​ခုတက္​​ေနရျပန္​သည္​။
က်န္​အခ်ိန္​မ်ားတြင္​အိမ္​ကို လြမ္​းလြမ္​း​ေဆြး​ေဆြးႀကီးမျဖစ္​​။ ႏွင္​း​ေတြအနည္​းငယ္​ထူပိန္​းလာသည္​့ ႏိုဝင္​ဘာတြင္​​ေတာ့ ကၽြန္​မ၏လြမ္​းဆြတ္​မႈလည္​း ထူပိန္​းလာသည္​။ အိမ္​ကိုျပန္​ခ်င္​သည္​။ ကၽြန္​မအိမ္​ကိုျပန္​ခ်င္​သည္​။
ဇာတိၿမိဳ႕​ေလးကိုလြမ္​းလာသည္​။​ ေကာင္​းကင္​တြင္​ ၾကယ္​တာရာမ်ားစံုလင္​စြာလင္​းလက္​​ေနသည္​။ 
လျပည္​့ဝန္​းက ႐ႊန္​း႐ႊန္​း​​ေတာက္​​ေတာက္​။ ယခုလိုညမ်ဳိးတြင္​ အ​ေမ့အိမ္​တံခါးကိုသာ တ​ေဒါက္​​ေဒါက္​​ေခါက္​လိုက္​ခ်င္​မိသည္​။
           က်ံဳး​ေရျပင္​ထဲမွလမင္​းကို စတီးလက္​ရမ္​း မ်ား​ေနာက္​မွ​ ေငး​ေနမိသည္​။ က်ြန္​မသည္​ ထိုလမင္​းႀကီးကို ဧရာဝတီျမစ္​ႀကီးထဲသို႔ေနရာ​ေရႊ႕လိုက္​ခ်င္​သည္​။ သို႔ဆိုလ်ွင္​ က်ြန္​မသည္​လည္​း ဧရာဝတီျမစ္​ႀကီးထဲမွ သဲ​ေသာင္​ခံု​ေလးအ​ေပၚသို႔ ​ေရာက္​သြား​ေလမည္​လား။
ဆူညံလွ​ေသာဆိုင္​ကယ္​အိတ္​​ေဇာသံမ်ားက လမင္းကို ႏႈတ္​ခမ္​းတြန္​႔သြား​ေစသည္။ ၂၆ ဘီလမ္​းသည္​  တျဖည္​းျဖည္​းရႈပ္​​ေထြး လာ​ေနၿပီ။ ဆိုင္​ကယ္​သံမ်ားတိုးသြားခ်ိန္​တြင္​ လမင္​းက ဝိုင္​းစက္​လာျပန္​သည္​။
တၿငိမ္​့ၿငိမ္​့တသိမ္​့သိမ္​့ ျမစ္​ဧရာထဲကလမင္​းသည္​ ပို၍လွသည္​ဟု က်ြန္​မထင္​ပါသည္​။
ယခုလိုညမ်ဳိးတြင္​ က်ြန္​မတို႔သူငယ္​ခ်င္​းတစ္​စုသည္​ ၿမိဳ႕​ေလး၏အထက္​ဖက္​အရပ္​၌ရွိ​ေသာ သဲ​ေသာင္​ခံု​ ေရလယ္​က်ြန္​းသို႔သြားၾကသည္​။
ငွက္​​ေပ်ာတံုး​ေလးမ်ား​ေပၚဆီမီးထြန္​း၍ ဆီမီးတစ္​​ေထာင္​​ ေမ်ွာၾကသည္​။ မီး​ေမ်ွာပြဲမွျပန္​လာၿပီး​ေနာက္​ ကာတြန္​းဆရာညိဳကိုႏိုင္​၏ကာတြန္​းျပပြဲသို႔သြားၾကသည္​။ မီးပံုးမ်ားတြင္​​ေရးဆြဲထား​ေသာဟာသကာတြန္​းမ်ားကို သီတင္​း က်ြတ္​ပြဲ​ေတာ္​ႏွင္​့ယခုလိုတန္​​ေဆာင္​တိုင္​ပြဲ​ေတာ္​တြင္​ ၾကည္​့ခြင္​့ရပါသည္​။
ကာတြန္​းအမ်ားစုသည္​ ​ေခတ္​ကာလ၏ပုံရိပ္​ကို​ေဖာ္​ျပထားၾကသည္​။ 
ဆူညံစြာ​ေအာ္​ဟစ္​သြားၾက​ေသာ လူငယ္​တစု၏အသံမ်ားကို ၾကားရျပန္​သည္​။ ကာတြန္​းညိဳကိုႏိုင္​၏ဇာတ္​လိုက္​​ေက်ာ္​ကိုရင္​သာ​ေဂါင္​၏ပါးစပ္​ႀကီးသည္​ ပိုို၍က်ယ္​သြားပါသည္​။ လမင္​းဝိုင္​းစက္​စက္​သည္​
ဘဲဥပံုျဖစ္​သြားသည္​။ ဆူညံသံမ်ားသည္​ ၇၇ လမ္​းထဲသို႔ခ်ဳိးဝင္​သြားၾကသည္​။
           
က်ြန္​မျပန္​အလာကို ​ေဖ​ေဖႏွင္​့​ေမ​ေမက အိမ္​လမ္​းခ်ိဳးက​ေလးက ​ေစာင္​့​ေနၾကသည္​။
“မီး​ေမ်ွာပြဲက ခါတိုင္​းႏွစ္​​ေတြလိုစည​္​ေသးရဲ႕လားသမီး၊ ကာတြန္​း​ေတြက​ေရာ ​ေကာင္​းရဲ႕လား”ဟု ​ေမ​ေမက​ဆီးေမးသည္​။​ ေဖ​ေဖက အ​ေမႀကီးတို႔အိမ္​​ေလးကို ျမန္​ျမန္​သြားခ်င္​​ေနပံုရသည္​။ က်ြန္​မသည္​ အိမ္​သို႔မျပန္​ျဖစ္​​ေသးပဲ ေဖေဖႏွင္​့​ေမ​ေမ၏​ေနာက္​သို႔ လိုက္​ခဲ့ရျပန္​သည္​။
တကယ္​​ေတာ့ က်ြန္​မသည္​လည္​း အိမ္​သို႔မျပန္​ခ်င္​​ေသးပါ။
အ​ေမႀကီးတို႔အိမ္​​ေလးမွာ လူစံုရွိသည္​။ ​ေမ​​ေမ့အစ္​မမ်ား၏ မိသားစုရွိၾကသည္​။​ ေ​မ့​ေမ့အစ္​မႀကီးႀကီးသက္​၏ေယာက်္​ားျဖစ္​​ေသာ ဘဘျမင္​့က ဂစ္​တာတီးတတ္​သည္​။ အ​ေမႀကီးတို႔အိမ္​ၿခံဝ​ေရာက္​လ်ွင္​ ၾကက္​သြန္​ဆီသတ္​​ေနသည္​့ရနံ႔မ်ားႏွင္​့အတူ​ ေျမပဲဆံ​ေထာင္​း​ေနသည္​့အသံကိုပါၾကားရပါသည္​။ 
အ​ေမႀကီးက မယ္​ဇလီဖူး​ေလးမ်ားကို ျပဳတ္​ကာ​ေရညႇစ္​​ၿပီး​ေထာင္​းေနသည္္​။​ 
ေ​ဖ​ေဖက ယခုညအတြက္​ ဘီယာနည္​းနည္​း​ေသာက္​ခြင္​့ကို ​ေမ​ေမ့ထံမွ ခြင္​့ျပဳခ်က္​ယူထားၿပီးျဖစ္​သည္​။​
ေဖ​ေဖတို႔မယားညီအစ္​ကိုငါး​ေယာက္​ ဂစ္​တာတီးသီခ်င္​းဆို၍ ​ေဆး​ေပါင္​းခတဲ့ညဟုေအာ္​ဟစ္​​ေနခ်ိန္​တြင္​ အ​ေမႀကီးကၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးႏွင္​့ မယ္​ဇလီဖူးသုပ္​​ေနသည္​။ ႀကီးႀကီးသက္​က ဘဘျမင္​့ကို မ်က္ေစာင္​းတ​ခ်က္​လွမ္​းထိုးသည္​။ ​”ေဆး​ေပါင္​းခတဲ့ည” ဟု အုပ္​စုလိုက္​မူးယစ္​​ေန​သူ မ်ားက ​ေအာ္​ဟစ္​သြားခ်ိန္​တြင္​ က်ဴံး​ေရသည္​ လိႈင္​းဂယက္​မ်ားထသြားခဲ့သည္​။ လမင္​းသည္​ ရႈံ႕တြသြားသည္​။ ၾကယ္​တာရာမ်ား တစ္ပြင့္ ႏွင့္တစ္​ပြင္​့ လြန္​စြာ​ေဝးသြား ၾကျပန္​သည္​။
           က်ြန္​မသည္​လည္​း ဇာတိၿမိဳ႕​ေလး ႏွင္​့​ေဝး​ေနရသည္​မွာ မည္​သူ႔​ေၾကာင္​့နည္​းဟု ​ေမးခ်င္​လွပါသည္။
ဇာတိၿမိဳ႕​ေလးတြင္​ က်ြန္​မဆက္​လက္​သင္​ယူလို​ေသာပညာရပ္​မ်ားမရႏိုင္​ပါ။ ၿမိဳ႕ႏွင္​့​ေတာသည္​ ပညာ​ေရးႏွင္​့ပတ္​သက္​၍ ကြာဟခ်က္​မ်ားစြာ ရွိ​ေန​ေသးသည္​။
ပညာဆက္​လက္​ဆည္​းပူးလိုသူတို႔သည္​ၿမိဳ႕ျပသို႔လာ​ ေန ၾကရဆဲ။ သို႔ျဖင္​့ ႏိုဝင္​ဘာတိုင္​းတြင္​ ဇာတိၿမိဳ႕​ေလးႏွင့္အေဝးမွာ က်ြန္​မ​ေရာက္​​ေနခဲ့ရသည္​။ ဇာတိၿမိဳ႕​ေလး၏​ေဘးမွျဖတ္​၍စီးဆင္​းသြား​ေသာ ျမစ္​ဧရာ​ေရအလ်ဥ္​တြင္​ ဆီးမီးတစ္​​ေထာင္​ပူ​ေဇာ္​ထား​ေသာ ငွက္​​ေပ်ာတံုး​ေဖာင္​​ေလးမ်ား ​ေမ်ွာ​ေနၾက​ေရာ့မည္​။
​ 
ေ႐ႊဂူႀကီး​ေစတီ၊ ျမ​ေစတီ ႏွင္​့မဟာ​ေလးထပ္​​ေက်ာင္​းမ်ား ရွိရာကမ္​းနဖူးတြင္​ မီး​ေမ်ွာပြဲကိုလာ​ေရာက္​ဖူး​ေမ်ွာ္​ၾကည္​့ရႈၾကသူမ်ားျဖင္​့ စည္​ကား​ေန​ေရာ့မည္​။ တရုတ္ျပည္​မွလာ​ေသာ မီးရႈးမီးပန္​း​ေဖာက္​သံမ်ား ဆူညံသြားျပန္သည္​။ ယခု​ေနရာသည္​ က်ြန္​မ၏ ဇာတိေျမမဟုတ္​။
နန္​းၿမိဳ႕ရိုးသည္​ မီးရႈးမီးပန္​းမ်ားႏွင္​့အတူဆူညံစြာထြက္​လာ​ေသာ တ​ေဖာင္​း​ေဖာင္​းအသံမ်ား​ေၾကာင္​့ တုန္​လႈပ္​သြားပံုရသည္​။​ ေရျပင္​တြင္​အရိပ္​ထင္​​ေန​ေသာပစၥင္​သည္​ သိမ္​့ခနဲလူးလြန္​႔သြားသလိုထင္​ရသည္​။
             က်ြန္​မသည္​ ရတနာ ပံု​ေနျပည္​​ေတာ္​​ေခတ္​က မင္​းတရားႀကီးတို႔၏တန္​​ေဆာင္​တိုင္​ပြဲကို စိတ္​ကူးၾကည္​့မိသည္​။ ထိုအ​ေၾကာင္​းအရာမ်ားကို က်ြန္​မမ​ေလ့လာျဖစ္​​ ေသးပါ။ သို႔ျဖစ္​၍ ​ေရး​ေရးသာ မွန္​းဆႏိုင္​ပါသည္​။​ ေ႐ႊနန္​း​ေတာ္​ႀကီးအတြင္​းတြင္​ မသိုးသကၤန္​းမ်ားလည္​း ရက္​လုပ္​​ေန​ေလာက္​ပါသည္​။​ ေရ​ေျမ႕သခင္​၏အနီးအပါး၌ခစား​ေနၾက​ေသာ နန္​းတြင္​းသူနန္​းတြင္​းသားမ်ားသည္​ ဝတ္​​ေကာင္​းစားလွမ်ားျဖင္​့ ျဖစ္​​ေနၾကလိမ္​့မည္​။
တရား​ေဒႆနာ​ေတာ္​မ်ားကို ဆရာ​ေတာ္​ႀကီးမ်ားက
႐ြတ္​ဖတ္​သရဇၥ်ာယ္​ေနၾကလိမ္​့မည္​။ က်ြန္​မယခုရပ္​​ေန​ေသာ​ေနရာေလးသည္​ ၿမိဳ႕ျပင္​တ​ေနရာျဖစ္​လိမ္​့မည္​။ နန္​းၿမိဳ႕ရိုးႀကီးသည္​ ႏွင္​းဆီ​ေရာင္​သမ္​း​ေန​ေပလိမ္​့မည္​။ ျပႆဒ္​္​က​ေလး​ေတြ၊ ျပအိုးက​ေလး​ေတြက​ေတာ့ ယခုလိုပင္​ အကြာအ​ေဝးညီညီျဖင္​့ အစီအရီျဖစ္​ေနၾကလိမ္​့မည္​။
ထိုအခ်ိန္က က်ံဳး​ေရျပင္​ထဲတြင္​ ၾကာျဖဴပြင္​့ ၾကာနီပြင္​့မ်ားရွိခဲ့​ေလသလားက်ြန္​မမသိႏိုင္​​ေတာ့ၿပီ။
ယခု​ေနရာ​ေလးတြင္​​ေတာ့ နန္​းၿမိဳ႕ရိုးႀကီးအတြင္​း မဝင္​ဆန္႔ ႏိုင္​သည္​့ တိုင္​းသူျပည္​သားဇနပုဒ္​သားတို႔႔႔႔ သြားလာေနၾက​ေပလိမ္​့မည္​။ သူတို႔အထဲမွ တခ်ိဳ႕​ေသာသူမ်ားသည္​ ​ေ႐ႊနန္​း​ေတာ္​ႀကီးအတြင္​းသို႔
​ေရာက္​ဖူးခ်င္​ၾကလိမ္​့မည္​။​ ေ႐ႊနန္​း​ေတာ္​ႀကီးအတြင္​းမွ ဘုရင္​ႏွင္​့နီးစပ္​သူမ်ား မိဖုရားႏွင္​့ပတ္​သက္​သူမ်ားလို အဝတ္​​ေကာင္​းဝတ္​၍ အစား ေကာင္း စားလိုၾကလိမ္​့မည္​။
ထိုသူမ်ားထဲတြင္​ လိုအင္​မျပည္​့ဝၾက၍ ခိုးသားဓားျပျဖစ္​သြားၾကသူမ်ားလည္​း ရွိႏိုင္​ပါသည္​။
ထိုသို႔​ေတြးမိသည္​့အခိုက္​အတန္​႔တြင္​ ပလက္​​ေဖာင္​း​ေဘးတြင္​ရပ္​ထား​ ေသာ က်ြန္​မ၏စကူဖီဆိုင္​ကယ္​​ေလးကို စိတ္​မခ်စြာလွည္​့ၾကည္​့မိပါ သည္​။ ဆိုင္​ကယ္​​ေလးသည္​ ၿငိမ္​သက္​စြာျဖင္​့က်ြန္​မကို​ေစာင္​့​ေနရွာပါသည္​။
စကူဖီဆိုင္​ကယ္​​ေလးက​ေတာ့ ရွိ​ေန​ေသးသည္​။ ရတနာပံု​ေနျပည္​​ေတာ္​၏သီ​ေပါမင္​းတရားက​ေတာ့ လြန္​ခဲ့​ေပၿပီ။
            
ယခုလိုအခါသမယတြင္​ သီ​ေပါမင္​းတရားႀကီး​ေရာ ပံ့သကူပစ္​တတ္​ပါသလားဟု က်ြန္​မ​ေတြးမိျပန္သည္​။
သီ​ေပါမင္​းတရားႀကီး ပ့ံသကူပစ္​ခဲ့ဖူးလ်ွင္​လည္​း အနီးအပါးတြင္​ ခစား​ေနၾကသူမ်ားႏွင္​့ ​ေ႐ႊနန္​း​ေတာ္​အတြင္​း​ေနထိုင္​ခြင္​့ရၾကသည္​့ ျပင္​သစ္​လူမ်ဳိး၊ အ​ေမရိကန္​လူမ်ဳိး၊ ဂရိလူမ်ဳိး၊ အာ​ေမးနီးယန္​းလူမ်ိဳးမ်ားႏွင္​့အဂၤလိပ္​လူမ်ိဳးတခ်ဳိ႕တို႔သာရၾကမည္​့အ​ေၾကာင္​း ​ေတြးမိျပန္​သည္​။ သီ​ေပါမင္​းတရားႀကီးစိတ္​​ေကာင္​းရွိ၍ ယခုေနရာ​ေလးအထိ ပံ့သကူလာပစ္​လ်ွင္​​ေတာ့ သူဆင္​းရဲဇနပုဒ္​သားမ်ားလည္​း ပံသကူထုပ္​ကို ေကာက္​ရႏိုင္​ပါသည္​။
ပံ့သကူထုပ္​​ေကာက္​ရသည္​့ သူဆင္​းရဲသည္​ သာဓု​ေခၚဆို​ေပလိမ္​့မည္​။
က်ြန္​မ​ဇာတိၿမိဳ႕​ေလးတြင္​​​ေတာ့ ပ့ံသကူပစ္​ခဲ့ၾကဖူးသည္​။ အ​ေမႀကီးကလည္​း သူတတ္​ႏိုင္​သ​ေလာက္​​ေလးပံ့သကူပစ္​တတ္​သည္​။​ ေဖ​ေဖ ေမ​ေမႏွင္​့က်ြန္​မတို႔အိမ္​ျပန္​ၾကၿပီး မနက္​အ​ေစာႀကီးတြင္​
အ​ေမႀကီးကသူပိုင္​ပင္​စင္​​လစာ​ေလးမ်ားထဲမွ တခ်ဳိ႕ကို စာအိတ္​က​ေလးနဲ႔ထည္​့ၿပီး ပစ္​တတ္​သည္​။

ေဖ​ေဖက “အ​ေမ​ေနာ္​ က်​ေနာ္​မအိပ္​ပဲ ေခ်ာင္​း​ေနမွာဗ်” ဟု ျပန္​ကာနီးမွာ​ ေနာက္​တတ္​သည္​။ 
ေငြ​ေၾကး တတ္​ႏိုင္​သူမ်ား က​ေတာ့ လွဴခ်င္​သည္​့ပစၥည္​းမ်ား၊ ​ေငြ​ေၾကးမ်ားကို အိတ္​တလံုးျဖင္​့ထည္​့ၿပီး လမ္​းမတ​ေနရာရာမွာ တိတ္​တိတ္​​ ေလးသြားခ်ထားခဲ့ၾကသည္​။ ပံ့သကူအလွဴဆိုသည္​မွာ ​ေရထဲသို႔​ေက်ာက္​ခဲပစ္​ခ်လိုက္​သလို မည္​သူမွ်မရလိုက္​ပဲ နစ္​ျမဳပ္​ဆံုးရႈံးသြားတာ မ်ဳိးမျဖစ္​​ေစရဟုက်ြန္​မၾကားဖူးခဲ့ပါသည္​။ ပံ့သကူပစၥည္​းလိုက္​ရွာ​ေနၾကသူမ်ားကို မနက္​ခင္​း​ေဝလီ​ေဝလင္​းႏွင္​း​ေတြၾကားမွာ ျမင္​ခဲ့ရဖူးသည္​။
              “မီး​ေမ်ွာပြဲက စည္​​ေသးရဲ႕လားသမီး၊ ကာတြန္​း​ေတြ​ေရာ ​ေကာင္​းရဲ႕လား” ဟူသည္​့ ​ေမ​ေမ့အသံကို နီးကပ္​စြာၾကားလိုက္​မိသလိုခံစားရသည္​။ မီး​ေမ်ွာပြဲကို က်ြန္​မမႀကံဳႀကိဳက္​​ေတာ့တာၾကာပါၿပီ​ေကာ။
ကာတြန္​းမ်ားကအရင္​ကထက္​ပို၍​ေကာင္​း​ေနၾကမည္​ဟုခန္႔​မွန္​း​ေနမိျပန္​သည္​။ ကာတြန္​းဆရာညိဳကိုႏိုင္​တေယာက္​ ကာတြန္​းမွဆြဲပါ​ေသးရဲ႕လား။ အ​ေမႀကီးက်န္​းမာသည္​ဟု သတင္​းၾကားရပါသည္​။
အ​ေမႀကီး က​ေတာ့ သူ၏​ေခ်ြးႏွဲစာပင္​စင္​လစာမွ တတ္​ႏိုင္​သ​ေလာက္​​ေလးကို ပံ့သကူပစ္​​ေန​ေပလိမ္​့မည္​။
ေခတ္​သည္​ လ်င္​ျမန္​စြာ တိုးတက္​​ေနပါသည္​။ ပံ့သကူ ပစၥည္​းမ်ားလည္​း အရင္​ကထက္​တိုးတက္​လာပါကမည္​မ်ွ​ေကာင္​း​ေလမည္​နည္​း။ အိုးမဲ့အိမ္​မဲ့မ်ားအတြက္​ အိမ္​ၿခံ​ေျမစာခ်ဳပ္​စာတမ္​းမ်ား ပံ့သကူ။ ပညာ​ေရးပံ့သကူ။ နာတာရွည္​လူမမာမ်ားအတြက္​ ရာသက္​ပန္​​ေဆးဝါးကုသမႈပံ့သကူ။ စစ္​မက္​​ေရးရာထူ​ ေျပာရာ​ေဒသမွလူမ်ား အတြက္​ ၿငိမ္​းခ်မ္​း​ေရးပံ့သကူ။
လက္​မ​ေထာင္​မျပ ရင္​ဘတ္​မ​ေကာ့ျပ မဏၭပ္​တိုင္​တက္​မျပသည္​့ ပံ့သကူမ်ား။
အ​ေထာက္​အပံ့ျဖစ္​​ေစ​ ေသာပံ့သကူမ်ားကို စိတ္​ကူးယဥ္​မိရင္​း တန္​​ေဆာင္​မုန္​းလျပည္​့ဝန္​းတြင္​ မထင္​မရွားျမင္​​ေနရသည္​့ ရွမ္​းရိုးမကို ေငးမိျပန္​သည္​။ ရွမ္​းရိုးမသည္​ မလင္​းတလင္​း ျဖစ္​ေနရွာသည္​။
           အခ်ိန္​မ်ားသည္​ တ​ေ႐ြ႕​ေ႐ြ႕ျဖင္​့ကုန္​ဆံုး​ေနပါသည္​။ ပဟိုရ္​စည္​မွတီးခတ္​လိုက္​မည္​့နာရီ​ေမာင္​းသံ ကို က်ြန္​မမ​ေမ်ွာ္​လင္​့ပါ။
မျဖစ္​ႏိုင္​သည္​မ်ားကို က်ြန္​မမ​ေမ်ွာ္​လင္​့သင္​့ပါ။
သို႔​ေသာ္​ က်ြန္​မငယ္​စဥ္​ဘဝက ႏိုဝင္​ဘာကို​ေတာ့ ျပန္​ရခ်င္​​ေနမိျပန္​သည္​။ ဧရာဝတီျမစ္​ႀကီးသည္​ တရံ​ေရာအခါက ငလ်င္​လႈပ္​ခတ္​မႈေၾကာင့္ ေနာက္​ျပန္​စီးခဲ့ဖူးသည္​ဟု  ​ေဖ​ေဖက​ေျပာျပဖူးပါသည္​။
ဟယ္​လို…ႏိုဝင္​ဘာ၊
အခ်ိန္​တည္​းဟူ​ေသာယာဥ္​ရထားသည္​ က်ြန္​မထံသို႔ ​​ေပ်ာ္​ရႊင္​ျမဴးတူးစြာဆိုက္​ကပ္​ခဲ့ပါ​ေတာ့။
က်ြန္​မ၏ ငယ္​စဥ္​​ေတာင္​​ ေက်းက​ေလးဘဝမ်ားကို တဆိတ္​စာက​ေလး​ေတာ့ ယူ​ေဆာင္​​ေပးခဲ့ပါ။  ေက်းဇူးျပဳ၍ ႏိုဝင္​ဘာ။
အိမ္​့ၾကည္​ျဖဴ

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts