ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့လာေသာ ကခ်င္ႏွင့္ ရွမ္းနီ
အတိတ္ျဖစ္ရပ္ဆိုးကို သင္ခန္းစာယူၿပီး ေအးအတူပူအမွ် ျပန္လည္ေနထိုင္ႏိုင္ရန္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွ အရပ္ဖက္အဖဲြ႔မ်ား၊ ေဒသခံမ်ား ပူးေပါင္း ႀကဳိးစားေနၾကသည္
ေအာင္ၿငိမ္းခ်မ္း/Myanmar Now
(မိုးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၇၊ ၂ဝ၁၈
ဝိုင္းေမာ္ၿမိဳ႕မွ မူႀကဳိကေလးငယ္တစ္ဦး (ဓာတ္ပံု – ဝင္းနႏၵာ/Myanmar Now)
ကခ်င္ျပည္နယ္ရွိ ေတာင္ကုန္းေတာင္တန္းမ်ား ဝန္းရံထားသည့္ မုိးညွင္းၿမိဳ႕ေလးမွာ ၾသဂုတ္လကုန္ပိုင္း တေျဖာက္ေျဖာက္ ရြာေနေသာ မိုးစက္မ်ားေအာက္တြင္ ေအးခ်မ္း၊ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။
ဤၿမိဳ႕ေလးတြင္ ေဒသခံတိုင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ကခ်င္ႏွင့္ ရွမ္းနီတို႔၏ ပဋိပကၡကို ႀကဳံေတြ႔ခဲ့ရသူ တစ္ဦးမွာ အသက္ ၅ဝ ေက်ာ္အရြယ္ ဦးသန္းေမာင္ျဖစ္သည္။
ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ (KIA) စတင္ ဖဲြ႔စည္းသည့္ ၁၉၆၁ ေနာက္ပိုင္း
ျပည္နယ္အတြင္း ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈတို႔ ေနာက္ဆက္တဲြ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ နားလည္မႈ လဲြမွားျခင္းေၾကာင့္ အရပ္သား အခ်င္းခ်င္းၾကား ပဋိပကၡျဖစ္ၾကစဥ္ ေသဆံုးသြားသူမ်ားထဲတြင္ ဦးသန္းေမာင္၏ မိသားစုဝင္တစ္ဦး ပါဝင္သည္။
“အစ္ကိုအရင္း တစ္ေယာက္လံုး ဆံုးရံႈးခဲ့ရၿပီးၿပီ။ ေနာက္ထပ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထပ္မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး၊ မျဖစ္ေအာင္လည္း ဝိုင္းတားရမွာပဲ” ဟု တုိင္းလုိင္ ေခၚ ရွမ္းနီတိုင္းရင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သည့္
ဦးသန္းေမာင္က ေၾကကဲြစြာ ေျပာသည္။
ေခတ္အဆက္ဆက္ ရင္းရင္းႏီွးႏီွး ေနထိုင္လာခဲ့ၾကသည့္ ကခ်င္ ႏွင့္ တိုင္းလုိင္တို႔ၾကား မသင့္မျမတ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးျခင္း၊ အရပ္သားတို႔ၾကား အခ်င္းမ်ား ရန္ပြားမႈကို အားေပးႏိုင္သည့္ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈတခ်ဳိ႕ ရိွေနျခင္းမွာ ဤေဒသအတြက္ သတင္းဆိုး ျဖစ္သည္။
သတင္းေကာင္းမွာ အတိတ္ျဖစ္ရပ္ဆိုးကို သင္ခန္းစာယူၿပီး အခ်င္းခ်င္း ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆက္လက္ ယွဥ္တြဲ ေနထုိင္ႏိုင္ေရးအတြက္ ေဒသခံမ်ား၊ အရပ္ဖက္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ပူူးေပါင္း
ႀကိဳးစားေနၾကသည္ ဟူေသာ အခ်က္ ျဖစ္သည္။
မိုးညွင္းၿမိဳ႕၊ စစ္ေရွာင္စခန္းတစ္ခုတြင္ ေတြ႔ရေသာ ကခ်င္အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ သူ၏ ရင္ေသြးငယ္ (ဓာတ္ပံု – ေကဇြန္ေႏြး/Myanmar Now)
ျပည္သူ႔စစ္အဖဲြ႔
ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ေနထိုင္ေသာ ရွမ္းမ်ဳိးႏြယ္စု ငါးခုမွာ တုိင္းလုိင္(ရွမ္းနီ)၊ တုိင္းလံု၊ တုိင္းေလ၊ တုိင္းဆာ၊ တုိင္းခမ္းတီတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ တုိင္းလုိင္ကို ရွမ္းနီ၊ ရွမ္းကေလးဟုလည္း ေခၚဆိုၾကၿပီး ဗမာႏွင့္ အသြင္ တူေသာေၾကာင့္ ရွမ္းဗမာဟုလည္း ေခၚဆုိေၾကာင္း သိရသည္။ ျမစ္ႀကီးနား၊ မိုးညွင္း၊ မုိးေကာင္းစသည့္ ေဒသမ်ားတြင္ တိုင္းလိုင္ ၅ သိန္းေက်ာ္ခန္႔ ရွိေနႏိုင္ေၾကာင္း တုိင္းလိုင္(ရွမ္းနီ) စာေပႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႔က ခန္႔မွန္းထားသည္။
KIA ၏ လူသစ္စုေဆာင္းျခင္း၊ အခြန္ေကာက္ခံျခင္းတို႔ကို ေဒသတြင္း ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားနည္းတူ ရွမ္းနီတို႔လည္းရင္ဆုိင္ၾကရသည္။ နာတာရွည္ေရာဂါတစ္ခု ခံစားရသကဲ့သို႔ ျဖစ္လာသည့္ ရွမ္းနီတို႔က ျပည္သူ႔စစ္ဖြဲ႔ျခင္း၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီထူေထာင္ျခင္းျဖင့္ အခြင့္အေရး ကာကြယ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းလာၾကသည္။
မုိးညွင္းခရုိင္ နမ့္မြန္းၿမိဳ႕မွ ဌာေနျပည္သူ႔စစ္အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ဦးၾကည္ေအာင္က ၎တို႔၏ အဖဲြ႔သည္ ရပ္ရြာႏွင့္ ျပည္သူကုိ ကာကြယ္ရန္ ဖြဲ႔စည္းထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ တုိင္းရင္းသား
အခ်င္းခ်င္း တုိက္ခိုက္ရန္ ဦးတည္ခ်က္ မရိွေၾကာင္း Myanmar Now ကို ရွင္းျပသည္။
ျပည္သူ႔စစ္ ႏွင့္ ရွမ္းနီအမ်ားအျပားက KIA ၏ အခြန္ေကာက္၊ လူသစ္စုေဆာင္းျခင္းသည္ ရွမ္းနီတို႔အတြက္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖစ္ေနသည္ဟု ေျပာသည္။
KIA ၏ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ ဗို္လ္မွဴးႀကီးေနာ္ဘူက ထိုေဝဖန္ခ်က္မ်ားကို ကာကြယ္ ေျပာဆိုသည္။
“ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တာ ကခ်င္ျပည္နယ္က တုိင္းရင္းသားအကုန္အလံုးအတြက္ပါ။ ကခ်င္ တစ္မ်ဳိးတည္းအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး” ဟု ဗိုလ္မွဴးႀကီးေနာ္ဘူကေျပာသည္။
ကာကြယ္ေရးအတြက္ ဌာေနျပည္သူ႔စစ္ဖြဲ႔ရျခင္းကို လက္ခံေသာ္လည္း တုိင္းရင္းသားညီအစ္ကို အခ်င္းခ်င္း စည္းလံုးမႈ မပ်က္ေရးအတြက္ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ဆံုမႈ ေရွာင္ရွားသင့္သည္ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။
KIA ႏွင့္ တပ္မေတာ္သည္ ၁၉၉၄ မွ ၂ဝ၁၁ အထိ အပစ္အခတ္ရပ္စဲခဲ့ၾကသည္။ ၁၇ ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္ ျပန္လည္ ေပၚထြက္လာေသာ တိုက္ခုိက္မႈမ်ားထဲတြင္ ရွမ္းနီအမ်ားစုပါဝင္သည့္
ဌာေနျပည္သူ႔စစ္မ်ားႏွင့္ KIA တုိ႔အၾကား ျဖစ္ပြားသည့္ ၁ဝ ႀကိမ္ထက္မနည္းေသာ တုိက္ပဲြမ်ားလည္း ပါဝင္သည္။
ယမန္ႏွစ္က ဝိုင္းေမာ္ၿမဳိ႕နယ္အတြင္း တပ္မေတာ္ႏွင့္ရင္ဆိုင္ရသည့္ တုိက္ပြဲတစ္ခုတြင္လည္း ျပည္သူ႔စစ္မ်ားက တပ္မေတာ္ဘက္မွ ပါဝင္ႏုိင္ေၾကာင္း ဗိုလ္မွဴးႀကီးေနာ္ဘူက ခန္႔မွန္းသည္။
KIA ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းႏွင့္ ရွမ္းနီအရပ္ဖက္အဖြဲ႔မ်ား ေတြ႔ဆံုတုိင္း ျပည္သူ႔စစ္အဖဲြ႔ႏွင့္ KIA တို႔ ထိပ္တုိက္ မေတြ႔ေစေရးကို အသားေပး ေဆြးေႏြးေျပာဆုိသည္ဟု သိရသည္။
အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ ပ်က္ျပယ္ၿပီး ၇ ႏွစ္အတြင္း တုိက္ပြဲႀကီးငယ္ေပါင္း ၃,ဝဝဝ နီးပါးျဖစ္ပြားခဲ့သည္ဟု KIA က ယခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္ပိုင္းတြင္ သတင္းထုတ္ျပန္သည္။
ဇူလိုင္လ ဖားကန္႔ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တိုက္ခုိက္ၾကၿပီး ေနာက္ပိုင္း တုိက္ပြဲ သတင္း
ၿငိမ္သက္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္ေရွာင္စခန္းမ်ားတြင္မူ အရပ္သား တစ္သိန္းဝန္းက်င္
ေသာင္တင္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။
ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕တြင္ ေတြ႔ရေသာ ကခ်င္ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ စာေပအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ဌာနခ်ဳပ္ရံုး (ဓာတ္ပံု – ေကဇြန္ေႏြး/Myanmar Now)
တင္းမာမႈကိုေလွ်ာ့ခ်လာ
ဌာေနတုိင္းရင္းသားတုိ႔ မည္သုိ႔ မည္ပံု အတူတကြ ယွဥ္တဲြ ေနထိုင္ခဲ့ၾကေၾကာင္း ရွင္းျပႏိုင္သူတစ္ဦးမွာ ယခင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ အစိုးရအဖဲြ႔တြင္ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားေရးရာဝန္ႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့သူ ေဒၚခင္ၿပံဳးရည္ျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသမီးခ်င္း၊ အမ်ဳိးသားခ်င္း ေဆြမ်ဳိးမေတာ္၊ သိကြ်မ္းျခင္းမရိွလွ်င္လည္းေခၚေဝၚၾကပံုမွာ တျခားေဒသ အမ်ားစုႏွင့္ ကဲြျပားၾကသည္။
“ေခၚတာေတာင္မွ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ‘ေယာက္မ’ လို႔ပဲ ေခၚၾကတာ။ ကခ်င္ေတြနဲ႔ ရွမ္းေတြက အသီးအႏွံေတြနဲ႔ စားေသာက္စရာေတြကို လဲလွယ္စားေသာက္ၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနခဲ့ၾကတာ” ဟု တုိင္းလိုင္(ရွမ္းနီ) စာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအသင္း ဥကၠ႒ တာဝန္ ယူထားသူ ေဒၚခင္ၿပံဳးရည္က ေျပာသည္။
ကခ်င္ျပည္နယ္ အစိုးရအဖဲြ႔တြင္ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားေရးရာဝန္ႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့သူ ေဒၚခင္ၿပံဳးရည္ (ဓာတ္ပံု – ဝင္းနႏၵာ/Myanmar Now)ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕အေျခစုိက္ ကခ်င္စာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႔ဥကၠ႒ ဦးထိန္နန္ေယာ္ဆမ္က ဌာေနတုိင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္စည္းလံုးမႈ ဆက္လက္ တည္တံ့သြားရန္ ထိန္းသိမ္းသြားရန္ အေရးႀကီးသည္ဟု ယူဆသည္။
“အဓိကက ညီအစ္ကိုေတြအၾကား ဆက္လက္ စည္းလံုးသြားဖို႔ပဲ” ဟု ဦးထိန္နန္ေယာ္ဆမ္က ေျပာသည္။ ဌာေနတိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း အၾကားတင္းမာမႈေလ်ာ့က်လာျခင္းမွာ နွစ္ဖက္လံုးက ထိန္းသိ္္မ္းလာၾကျခင္းကလည္း အဓိက အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။
အမုန္းပြားမႈ ဟန္႔တားႏိုင္ရန္အတြက္ ထိပ္တုိက္ေတြ႔ျခင္းကို ေရွာင္ရွားသြားရန္ ဆံုးျဖတ္ထားသည္ဟု KIA ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕က ေျပာၾကားထားသည္။
၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္က ရွမ္းအမ်ားစုပါဝင္သည့္ ကိုယ္စားလွယ္ ၇ ဦးသည္ KIA ေခါင္းေဆာင္တို႔ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုကာ တုိင္းရင္းသားတို႔ၾကား ပဋိပကၡ ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ေရး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။
ရွမ္းနီျပည္သူမ်ားကို တပ္သားသစ္စုေဆာင္းထားျခင္းမွ ျပန္လႊတ္ေပးရန္၊ အႏိုင္က်င့္၊ ႏွိပ္စက္မႈမ်ား မျပဳလုပ္ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြန္ေမာ္က ကတိေပးခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႔ဆံုမႈတြင္ ပါဝင္သည့္ ဝိုင္းေမာ္ၿမိဳ႕နယ္ ဝါေရွာင္ေက်းရြာ သီတလရံသီေက်ာင္းတုိက္မွ ဆရာေတာ္ ဦးဝိဇယက မိန္႔သည္။
ဆရာေတာ္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြန္ေမာ္သည္ ငယ္စဥ္က တီးဝိုင္းတစ္ခုတည္းတြင္ အတူ တီးခတ္ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ၾကဖူးသည္အထိ ရင္းႏွီးသည့္ဆက္ဆံေရးရွိခဲ့ျခင္းမွာ KIA စစ္သားအျဖစ္စုေဆာင္း ထားသည့္ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ားထဲမွ အေယာက္ ငါးဆယ္နီးပါး ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ေရး ညိွႏိႈင္းရာတြင္ အေထာက္အကူျဖစ္ခဲ့သည္။ “ရွမ္းေတြဘက္ကလည္း ခံစားခဲ့ရတာေတာ့ မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ခံစားသူအႀကိဳက္ သြားေနရင္ေတာ့ မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ဘူးေလ” . ဟု ဆရာေတာ္က မိန္႔သည္။
“ကခ်င္ဒုကၡသည္စခန္းမွာရွိတဲ့ ကခ်င္ကေလး အမ်ားႀကီးဟာ တခ်ိန္က်ရင္ ကခ်င္စစ္သားမျဖစ္ဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္သလား။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေမြးလာတဲ့ ရွမ္းကေလးေတြ အမ်ားႀကီးကလည္း ကခ်င္မုန္းတီးေရးအား ပိုမႀကီးလာႏိုင္ဘူးလား၊ အဲဒါကို စဥ္းစားရမွာ”
ဤသို႔ျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာလက္တြဲေနထိုင္ေရး လံႈ႔ေဆာ္ၾကရာတြင္ အရပ္ဖက္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ အခန္းက႑ အေရးပါလာသည္။
ၾသဂုတ္လကုန္ပိုင္းက ေတြ႔ရေသာ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ မေနာကြင္း (ဓာတ္ပံု – ေကဇြန္ေႏြး/Myanmar Now)
အမုန္းတရား မျပန္႔ပြားေရး
မိုးေကာင္းၿမိဳ႕တြင္ All to One ဟု အမည္ေပးထားသည့္ အမုန္းတရား မျပန္႔ပြားေရး ႀကဳိးပမ္းေနေသာ အဖြဲ႔တြင္ ေဒသခံမ်ား၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ စာေပယဥ္ေက်းမႈအသင္းမ်ား၊
ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ပါဝင္သည္။
ေဒသခံတို႔၏ ပူးေပါင္းပါဝင္မႈေၾကာင့္ လုပ္ငန္း ပိုမိုအဆင္ေျပလာသည္ဟု အဆုိပါအဖြဲ႔၏ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သူ ရွမ္း၊ ကခ်င္ ကျပား ဦးေက်ာ္ေထြးေမာင္က ေျပာသည္။ ယခင္က ေတြ႔ဆံုရန္ ခက္ခဲျခင္း၊ ေဆြးေႏြးပဲြ စကားဝိုင္းတြင္ပင္ ရန္ပဲြျဖစ္မတတ္ အေျခအေန ေပၚေပါက္လာျခင္းတို႔ကို ႀကဳံေတြ႔ခဲ့ရသည္ဟု ဆုိသည္။
မုိင္းကြဲမႈျဖစ္စဥ္တစ္ခုတြင္ ရွမ္းတစ္ေယာက္ ေသဆံုးသြားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားေသာ ျပႆနာ တစ္ခုကို သံဃာေတာ္တို႔ကို ပင့္ဖိတ္ၿပီး အရိွန္ေလ်ာ့က်ေရး လုပ္ေဆာင္ခဲ့ဖူးသည္ဟု ဆိုသည္။
“ကြ်န္ေတာ့္ရံုုးမွာပဲ ကခ်င္ဘက္ကေရာ ရွမ္းမိသားစုဘက္ကေရာ ေခၚၿပီးေတာ့ စကားဝုိင္း လုပ္ရတယ္။ ကခ်င္တုိင္း KIA မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေတြကို ကုိယ္က ရွင္းျပရတာေပါ့။ မရွင္းႏိုင္ရင္ လူမ်ဳိးေရးျပႆနာ ျဖစ္ေတာ့မွာ” ဟု ဦးေက်ာ္ေထြးေမာင္က ေျပာသည္။
“ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သားသမီးေတြလက္ထက္မွာ ပဋိပကၡေတြထားခဲ့မွာလား။ ေရွရွည္မွာ ၿငိ္မ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနႏုိင္ေအာင္ နွစ္ဖက္အသုိင္းအဝိုင္းေတြ မႀကိဳးစားသင့္ဘူးလား” ဟု ၄င္းက ေမးခြန္းထုတ္သည္။
မိုးညွင္းၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ျမင္ကြင္းတစ္ခု (ဓာတ္ပံု – ေကဇြန္ေႏြး/Myanmar Now)
ကခ်င္ျပည္နယ္ဒီမိုကေရစီပါတီ
ဥကၠ႒ ေဒါက္တာတူးဂ်ာကလည္း ေတြ႔ဆံုညွိႏိႈင္း အေျဖရွာသည့္ နည္းကိုသာ သံုးရန္ တိုက္တြန္းသည္။
ဥကၠ႒ ေဒါက္တာတူးဂ်ာကလည္း ေတြ႔ဆံုညွိႏိႈင္း အေျဖရွာသည့္ နည္းကိုသာ သံုးရန္ တိုက္တြန္းသည္။
“ျပည္သူအခ်င္္္းခ်င္းၾကားမွာ သဟဇာတျဖစ္ေနတာကို ျမင္ေတြ႔ေနရတာပဲ။ ဒါက ျပည္သူအခ်င္းခ်င္းၾကားက ျပႆနာ မဟုတ္ဘူး။ လက္နက္ကိုင္ အခ်င္းခ်င္းၾကားက ျပႆနာပဲ” ဟု KIA ဌာနခ်ဳပ္မွ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ေဒါက္တာတူးဂ်ာက ေျပာသည္။
ႏွစ္ဘက္ၾကား ေသြးထိုးၿဖဳိခဲြမႈ ရွိေနႏိုင္ေသာ္လည္း ညီညြတ္လွ်င္ အဆုိပါၾကားဝင္ေနွာက္ယွက္မႈမ်ား ပေပ်ာက္သြားမည္ဟု သူက ယူဆသည္။
ဝိုင္းေမာ္ၿမိဳ႕ မူႀကဳိေက်ာင္းတစ္ခုမွ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း ဆရာမမ်ား (ဓာတ္ပံု – ဝင္းနႏၵာ/Myanmar Now)
သင္ခန္းစာ
နမ့္မြန္းျပည္သူ႔စစ္အဖြဲ႔မွ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရး တာဝန္ယူထားသူ ဦးစုိးပိုင္က လူမ်ဳိးေရး ျပႆနာ မႀကီးထြားေစေရးကို ဆက္လက္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မည္ဟု အေကာင္းျမင္သည္။
သူ၏ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ဦးဂ်ဳိးဆက္ဇုန္းေယာ္ကလည္း စိတ္ဝမ္းကြဲမႈမ်ားကို နွစ္ဖက္လံုးက ထိန္းသိမ္းလာသည့္အတြက္ ပိုမို တည္ၿငိမ္လာသည္ဟု ေျပာသည္။
“သူနဲ႔ဆံုတုိင္း အဲဒီျပႆနာေတြ မေျပာျဖစ္ၾကဘူး။ သူလည္း မေျပာဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း မေျပာဘူး။ ႏွစ္ေယာက္လံုး ထိန္းၾကတယ္” ဟု ဦးဂ်ဳိးဆက္ဇုန္းေယာ္က ဆိုသည္။
ႏွစ္ဘက္အသိုင္းအဝန္း၏ ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ ပဲြသဘင္ အခမ္းအနားတို႔တြင္ ပူးေပါင္း ပါဝင္ၾကရန္လည္း သူက တုိက္တြန္းသည္။
မိုးညွင္းၿမိဳ႕မွ ဦးသန္းေမာင္က အစ္ကိုျဖစ္သူကို ေစာေစာစီးစီး ဆံုးရံႈးခဲ့ရသည့္ အတြက္လည္း ယေန႔တိုင္ ဝမ္းနည္းေနသူ ျဖစ္သည္။
လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္သည္ အေျဖ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား ေလ်ာ့က်သြားမွ ေဒသတြင္း ပိုမို တည္ၿငိမ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ယူဆေနသူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။
“အတိတ္က ကိစၥေတြကေတာ့ ေမ့ပစ္ရမွာပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္မျဖစ္ေအာင္ေတာ့ သင္ခန္းစာ ယူရမယ္” ဟု ဦးသန္းေမာင္က ေျပာလိုက္သည္။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
