(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၁၈
‘ရီတာ့’ လက္ကိုဆြဲရင္း စုၿပံဳ ၿပီးတိုးေနၾကတဲ့ လူအုပ္ထဲ ကိုယ္ပါ ဝင္တိုးလိုက္တယ္။
လူေတြဝိုင္းေနတဲ့အလည္မွာ စာသင္ခံုတန္းရွည္တစ္လံုးခ်ၿပီး ေလွ်ာက္လႊာစာရြက္ေတြအပံုလိုက္နဲ႔ အတူ လက္ခံစာရင္းမွတ္တဲ့ စာအုပ္ရွည္ႀကီးထဲ စာရင္းသြင္းေနတဲ့ သူတစ္ဦးကို လွမ္းျမင္ရပါၿပီ။ ရီတာ ကိုင္ထားတဲ့ ေလွ်ာက္လႊာကို ေရွ႕က လူငယ္ေလးတစ္ဦးက လွမ္းယူၿပီး အပံုေပၚ ထပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ရီတာ့ကို လူၾကားထဲထားခဲ့ၿပီး က်မျပန္တိုးထြက္ခဲ့ပါတယ္။
ရီတာ ဆိုတာက က်မတို႔အိမ္မွာ ဝိုင္းကူလုပ္ဖို႔ ေခၚထားတဲ့ ကေလးမေလးပါ။ သူေရာက္လာတာ ၄ လပဲရွိပါေသးတယ္။ မႏွစ္က ၁၀ တန္းေျဖၿပီး က် လို႔ ဒီႏွစ္ကိုယ့္ဘာသာ အလုပ္လုပ္ပိုက္ဆံစုထားၿပီး လာမယ့္ႏွစ္မွာ ၁၀ တန္းျပန္ေျဖမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ က်မတို႔အိမ္ကိုေရာက္လာခဲ့တာပါ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ စာေမးပြဲ အမွတ္ကို ေတာင္းၾကည့္ေတာ့ အဂၤလိပ္စာတစ္ဘာသာပဲ က်ၿပီး က်န္ဘာသာေတြ အကုန္ေအာင္ေနတာေတြ႔လို႔ က်မတို႔သားအမိေတြ သူ႔ကို ညပိုင္းစာသင္ေပးရင္း အေျခအေနမဆိုးရင္ ခုႏွစ္ဝင္ေျဖဘို႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ခုေတာ့ ယံုၾကည္မႈရွိရွိနဲ႔ ၁၀ တန္းစာေမးပြဲေျဖခြင့္ ေလွ်ာက္လႊာတင္တဲ့အဆင့္ေရာက္လာပါၿပီ။
မနက္အိမ္ကထြက္မယ္ဆိုတာနဲ႔ မရီတာတစ္ေယာက္ သူတို႔ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈအတိုင္း နဖူးေတြ၊ပုခုံးေတြ ကို လက္ကေလးတို႔ကာတို႔ကာနဲ႔ ဆုေတာင္းၿပီးထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာလဲ တခ်ိန္လံုးတို႔လာတာပါ။
“ဘာေတြစိတ္ပူေနတာတုန္း၊ ျဖည့္စရာအခ်က္အလက္ေတြလဲစံုစံုလင္လင္ျဖည့္ထားၿပီ၊ ရပ္ကြက္ေထာက္ခံစာ လဲရၿပီ၊ ဟိုက် တင္လိုက္ယံုပဲ” လို႔ က်မကေျပာေတာ့မွ ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ေနတယ္။ဒါေပမယ့္ လူလည္ႀကီးက်မ ပညာေရးမွဴးရုံးဆို ခပ္တည္တည္နဲ႔ အထက (၁) ေက်ာင္းထဲဝင္လာခ်ိန္ အသိဆရာမနဲ႔ေတြ႔ေတာ့မွ ပညာေရးမွဴးရုံးေျပာင္းသြားၿပီဆိုတာ သိရပါတယ္။ စိတ္ပူေနတဲ့ မရီတာေၾကာင့္ Taxi ခ ႏွစ္ေထာင္ ေပးၿပီး ပညာေရးမွဴးရုံးအသစ္ဆီကို အေရာက္လာခဲ့ၾကတာပါ။
က်မလဲ သစ္ပင္ရိပ္မွာထိုင္ရင္း သိေဟာင္း ကၽြမ္းေဟာင္းေလးေတြ ေတြ႔ေလမလား ဟိုေငး၊ဒီေငး လုပ္ေနမိပါတယ္။ “ေလွ်ာက္လႊာလာတင္ၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားသားေနာ္” လို႔ က်မ ေဘးကထိုင္ေနတဲ့ မိခင္တစ္ေယာက္ကို စကားစျမည္ေျပာေတာ့ “ဒီေန႔က ၾကာသာပေတးဆိုေတာ့ ပညာအတြက္ ေကာင္းတယ္ေလ၊ဒါေၾကာင့္ဒီေန႔ လူပိုမ်ားတာ” တဲ့။ ၾကည့္စမ္းကိုယ္ေတြက မရည္ရြယ္ပဲ ေန႔ေကာင္းရက္သာ ေရာက္လာတာကိုး ဆိုၿပီး သေဘာက်ေနမိေသးတယ္။
ေလွ်ာက္လႊာတင္ၾကတဲ့ကေလးေတြ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းေျပာသံေလးေတြ နားေထာင္ၾကည့္ေတာ့ အမ်ားစုက အလုပ္တဘက္နဲ႔ ေလွ်ာက္လႊာ လာတင္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ မိန္းကေလးတစ္ဦးကေတာ့ ၉တန္းတုန္းက ခံုနံပတ္ကိုမမွတ္မိေတာ့လို႔ ဘယ္လိုက္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနပါတယ္။
ေစာင့္ရင္းေစာင့္ရင္း နဲ႔ ေန႔လည္ ၁ နာရီ ထိုးကာနီးၿပီမို႔ ဗိုက္က တဂီြဂီြ ျမည္လာပါတယ္။
ကေလးတသိုက္ေလွ်ာက္လႊာတစ္ထပ္ႀကီးကိုင္ၿပီးဝင္လာရင္း သူတို႔ထဲကတစ္ေယာက္က လူအုပ္ၾကားထဲ တိုးသြားပါတယ္ ။ ခဏအၾကာမွာ ေခၽြးျပန္ေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ ျပန္ထြက္လာရင္း “ဒီေန႔ လက္မခံေတာ့ဘူးတဲ့ဟယ္၊ ငါတို႔ ခြင့္တစ္ရက္ နာသြားၿပီ”။
သူတို႔ေျပာသံေၾကာင့္ က်မလဲ ရီတာ့အေျခအေနသြားၾကည့္ဦးမွဆိုၿပီး လူအုပ္နားကပ္လာခဲ့ပါတယ္။ လူအုပ္ၾကားထဲကေန ရီတာက မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕ၿပီး “အၾကာႀကီးေစာင့္ရဦးမယ္ အန္တီ” တဲ့။ နင့္ဟာက ဟုတ္ေကာဟုတ္ရဲ့လားဟယ္ ေရာက္တာျဖင့္ တစ္နာရီေက်ာ္ၿပီဆိုေတာ့ သမီးစာရြက္အေပၚမွာ စာရြက္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္တဲ့။ သူလဲဗိုက္ဆာေနပံုပါ။ စာရြက္တင္ထားခဲ့လို႔ မရဘူးလားဆိုေတာ့ ေပ်ာက္ရင္ တာဝန္မယူဘူးတဲ့။ ဒီပံုအတိုင္းဆို ညေန ၄ နာရီထိုးေတာင္ သူ႔အလွည့္ေရာက္မယ္မထင္ဘူး။ စာရင္းမွတ္ေနရသူခမ်ာလည္း နံေဘးက လူအုပ္ေၾကာင့္ ေခၽြးျပန္ေနရွာတယ္။ ေလွ်ာက္လႊာရွင္တစ္ေယာက္ကိုေမးလိုက္၊ မမွားရေအာင္ ခပ္ျဖည္းျဖည္းျဖည့္လိုက္နဲ႔ .. သူလဲ ဗိုက္ဆာေနမွာပါ။
ကဲ.. ျပန္ၾကစို႔ ရီတာ၊ စာရြက္ျပန္ယူခဲ့ ေနာက္ရက္မွပဲ တင္ၾကတာေပါ့၊ ရက္ေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ေသးတာပဲ” ဆိုၿပီး က်မတို႔ ၂ ေယာက္ ေအာင္ျမင္စြာ တပ္ေခါက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ရီတာခမ်ာေတာ့ ဗိုက္ဆာတာရယ္၊စိတ္ပူတာ ရယ္၊ လူေတြၾကားထဲေခၽြးျပန္တာရယ္ ေပါင္းၿပီး မ်က္ႏွာေလးမေကာင္းျဖစ္ေနပါတယ္။
ေတြးမိေနတာက အစိုးရ ဌာနတိုင္းလိုလိုမွာ ကိစၥတစ္ခုခုဆို လူေတြစုၿပံဳတိုးေနရတဲ့ စနစ္ကို ပါ။
ဒီေန႔ ေလွ်ာက္လႊာတင္တဲ့ ကိစၥဆို.. ေကာင္တာ နည္းနည္းေလာက္ပိုထားလိုက္လို႔ မရဘူးလား။ ဥပမာ. . .၁၀ တန္းကို သိပၸံတြဲ၊ ဝိပၸံတြဲ၊ဝိဇၨာတြဲ ဆိုၿပီး ၃ ခုေလာက္ခြဲလိုက္မယ္။ ေရွ႕ မွာ လမ္းညႊန္စကၠဴေလး ေထာင္ထားမယ္။ ဝင္လာတဲ့ သူေတြ စနစ္တက် တန္းစီႏိုင္မယ့္ အေနအထားေလး လုပ္ထားေပးခဲ့ရင္ ပိုမေကာင္းေပဘူးလား……။ တန္းစီတဲ့ အေလ့အထ ကို ေလ့က်င့္ေပးရမယ့္ ပညာေရး ရပ္ဝန္းမွာ ..ခုလို လူအံုတဲ့ေနရာ တိုးေဝွ႔ေနရတာက က်မတို႔ အားလံုးအတြက္ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္လိုပါပဲ။
ေနာက္တစ္ခုက Computerize System ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးမခ်ႏိုင္ေသးတာပါ။ ခုေခတ္မွာ အလုပ္ခြင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ Computer ကို မရွိမျဖစ္အသံုးခ်ေနၾကပါၿပီ။
၁၀တန္းစာေမးပြဲ ေျဖဆိုခြင့္ ေလွ်ာက္သူေတြရဲ့ ေလွ်ာက္လႊာေတြကို Online စံနစ္နဲ႔ လက္ခံဘို႔ အထိ အဆင္မေျပေသးဘူးပဲထားပါေတာ့.. သူတို႔ရဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ရုံးဌာနေတြမွာ Computer နဲ႔ ထိန္းသိမ္းႏိုင္တဲ့ အေနအထားေတာ့ ရွိသင့္ပါၿပီ။ Big Data ကို ဘာသာရပ္တစ္ခုအေနနဲ႔ သင္ၾကားေနခ်ိန္မွာ က်မတို႔ရုံးဌာနေတြကေတာ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ဖုန္တက္ေနတဲ့စာအုပ္ေတြထဲ လိုက္ရွာေနၾကရဆဲပါ။
အေျခခံပညာေက်ာင္းေတြ၊ ပညာေရးမွဴးရုံးေတြမွာ Computer Application ေတြကို ေကာင္းေကာင္းသံုးႏိုင္တဲ့ ဝန္ထမ္းေတြနည္းပါးတာလဲပါပါတယ္။ ျမန္ဆန္လွတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ အနည္းဆံုး MS Office Excel ေလးသံုးႏိုင္ရင္ကို ေတာ္ေတာ္အလုပ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ စက္ေတြပ်က္ရင္ ၾကည့္ရႈေပးႏိုင္မယ့္ Hardware Team ေတြရွိရင္ ပိုအဆင္ေျပမွာပါ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ ကုမၸဏီမွာ လုပ္ခဲ့စဥ္က က်မရဲ့ Project တစ္ခုအတြက္ က်မတို႔ အဖြဲ႔ေလး အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း ေက်ာင္းေတြ နဲ႔ တကၠသိုလ္ေတြမွာ စစ္တမ္းေကာက္ခဲ့ဘူးတယ္။ Computer Literacy နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေျခခံ ပညာေက်ာင္းေတြ၊ တကၠသိုလ္၊ေကာလိပ္ေတြမွာ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူေတြက ဘာေတြသိလိုၾကသလဲ ဆိုတာပါ။
အင္းစိန္ၿမိဳ႔နယ္တဝိုက္က အလယ္တန္းေက်ာင္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ေက်ာင္းသားေတြေရာ ဆရာ၊ဆရာမေတြပါ Computer နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သင္ယူေလ့လာလိုစိတ္ရွိၾကေပမယ့္ သူတို႔မွာ အခ်ိန္မရွိျဖစ္ေနၾကပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြကို Internet Search Engine တစ္ခုျဖစ္တဲ့ Google ကေန သူတို႔သင္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရာ တခ်ိဳ႔ ရွာျပေတာ့ ကေလးေတြ သေဘာက်ၾကတာေပါ့။
ဆရာ၊ဆရာမေတြကိုလည္း ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္စာရင္းေတြ၊ ေက်ာင္းသားမွတ္ပံုတင္လုပ္တာေတြကို Excel Spreadsheet မွာ အက်ိဳးရွိရွိ သံုးႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း၊ ကိုယ္ရွာခ်င္တဲ့ အခ်က္အလက္ကိုလည္း ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ရွာႏိုင္ေၾကာင္းေတြကို အတူလာၾကတဲ့ ဆရာမေလးေတြက ေျပာျပေတာ့ လုပ္ခ်င္ပါတယ္တဲ့။ အခက္အခဲက Computer ပါတဲ့။ ရုံးအတြက္ ကြန္ပ်ဴတာအထူးျပဳဆရာေတြ ခ်ထားေပမယ့္ တခါတရံ စက္ေတြကမေကာင္း ေတာ့၊သူတို႔ခမ်ာ ကိုယ္လာခဲ့တဲ့ ဦးတည္ခ်က္ ေပ်ာက္ေနတာေတြ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
လိုအပ္ခ်က္ကိုသိေနတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာၾကည့္တဲ့အခါ တစ္ခ်ိဳ႔ေက်ာင္းေတြမွာ Computer Lab ရွိေပမယ့္ ပံုမွန္သင္ၾကားေပးႏိုင္တာမ်ိဳးမရွိျဖစ္ေနပါတယ္။ သင္ႏိုင္တဲ့သူေတြကို ေခၚေပးခ်င္ေပမယ့္ Budget ထဲမွာ မပါေတာ့ခက္ပါတယ္တဲ့။ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ဘို႔ ကလည္း အစိုးရ ေက်ာင္းေတြမွာ မလြယ္ကူလွပါဘူးတဲ့။ ဒါက လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္က သိခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းပါ။ ခုဆိုရင္ေတာ့ ေျပာင္းလဲလာတာေတြ ရွိေကာင္းရွိမွာပါ။
ေက်ာင္းတိုင္း၊ရုံးတိုင္း Web site မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္ Facebook Page တစ္ခုေလာက္ လုပ္ထားခဲ့ရင္ ကိုယ့္ဌာနနဲ႔ ဆက္သြယ္သူေတြကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ သတင္းေတြ ျဖန္႔ျဖဴးႏိုင္မယ္ေလ။ ဒါေတြက ကိုယ္ေတြးမိတာပါ။ ကိုယ္မသိႏိုင္တဲ့ အခက္အခဲေတြလည္း ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ကြန္ပ်ဳတာ အထူးျပဳ ေက်ာင္းသားေတြ Project ေတြလုပ္ၾကရာမွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္ အေျခခံလိုအပ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ေရြးၿပီး စာတမ္းလုပ္ႏိုင္ၾကရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အဆင္ေျပၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ က်မ IT ဌာနမွာ ဆရာမ စလုပ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ စာတမ္းေခါင္းစဥ္ ေတြက ျမင္ရသူအထင္ႀကီးေလာက္ေအာင္ ျမင့္လြန္းေနၿပီ ေက်ာင္းသားေတြက လိုက္မမွီေတာ့ ေနာက္ဆံုး ရွဲဒိုးစာတမ္းေတြပဲ ထြက္လာၾကတာပါ။ အခုဆိုရင္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ Project ျပပြဲေလးေတြကိုျမင္ရ ၾကားရတာ ဝမ္းသာစရာပါပဲ။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ….. အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ သတင္းစာဖတ္ေတာ့ ဗီယက္နမ္မွာက်င္းပေနတဲ့ ကမၻာ့စီးပြားေရးဖိုရမ္မွာ “စတုတၳစက္မႈေတာ္လွန္ေရးမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဘယ္အခန္းက႑ က ပါဝင္မလဲ” ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံရဲ့ မိန္႔ခြန္းကို ဖတ္မိပါတယ္။ Forth Revolution ဆိုတာမွာ Artificial Intelligent (AI) လို႔ဆိုတဲ့ ဥာဏ္ရည္တု၊ အေသးငယ္ဆံုး၊အစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဆံုးျဖစ္ေစ ႏိုင္တဲ့ Nano Tech၊ ဇီဝဖန္တီးမႈ Clone စတာေတြပါဝင္ပါတယ္။
Digital နည္းပညာေတြ၊ ICT ေတြ၊ အင္တာနက္ေတြက Third Revolution လို႔ေျပာတဲ့ တတိယစက္မႈ ေတာ္လွန္ေရး ပါ။ တတိယလႈိင္းမွာ ဒလိမ့္ေခါက္ေကြးျဖစ္ေနဆဲ က်မတို႔ ႏိုင္ငံအတြက္ ေခါင္းေဆာင္က ေရွ႕က ေျပးေနခ်ိန္ ေနာက္လိုက္ေတြက တက္ညီလက္ညီ လိုက္ႏိုင္ဘို႔ လိုမယ္ထင္ပါတယ္။အဓိက က က်မတို႔ ေျပာင္းခ်င္တယ္ .. ေျပာင္းႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ပါပဲ။ ဒီစိတ္ဓာတ္ရဲ့ ေနာက္မွာ တို႔ေတြ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ဆိုတဲ့ ပူးေပါင္းညွိႏႈိင္းေဆာင္ရြက္မႈက ပါလာရမွာပါ။
အဲလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကမၻာႀကီးကလည္း သူ႔ဖာသာ ေျပာင္းခ်င္သေလာက္ေျပာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ အစိုးရဌာန ေတြရဲ့ မွတ္တမ္းေတြကလဲ စာအုပ္ရွည္ႀကီးေတြထဲမွာပဲ .. ဝါရင့္ဝန္ထမ္းႀကီးေတြက ေအးေအး ေဆးေဆး ေရးမွတ္ေနၾကမွာပါ။ ေစာင့္တဲ့သူေတြကလဲ တိုးေဝွ႔ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကဆဲပါ။
ခုေတာ့ .. က်မလဲ ေနာက္တႀကိမ္ ပညာေရးမွဴးရုံးမွာ တိုးဘို႔ ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ေရြးေနဆဲပါ။
၁၀ တန္းစာေမးပြဲကို ျပင္ပေျဖဆိုဘို႔ ေလွ်ာက္လႊာတင္ၾကမယ့္ ကေလးမ်ား ကံေကာင္းၾကပါေစ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
