ေရသူမႏွင့္ ညစာ စားသူ
ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ဇာတိ စသည္မ်ားကိုမိတ္ဆက္ေျပာျပရသည့္အခါ တခ်ဳိ႕က မၾကားဖူးဘူး၊ မသိဘူးဟုေျပာသည့္အခါမ်ားလည္း ႀကံဳရတတ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ တခ်ဳိ႕ေသးငယ္သည့္ၿမိဳ႕ေလးအခ်ိဳ႕ကို ဘယ္နားရွိမွန္းပင္မသိသလို ၾကားပင္မၾကားဘူးသည္ကိုေတြ႔ရတတ္ပါသည္။
ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ့္ဇာတိကိုေျပာရသည့္အခါတြင္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကနာမည္ႀကီးတဲ့သူ၊ ဒါမွမဟုတ္ ထင္ရွားသည့္သမိုင္းအျဖစ္အပ်က္အခ်ဳိ႕ကိုဂုဏ္ယူကာ ေျပာ ျပရပါသည္။
ကြ်န္ေတာ့္ဇာတိဘုတလင္ကိုတခ်ဳိ႕က မသိ၊ ဘယ္နားရွိမွန္းမသိ၊ ကြ်န္ေတာ္က မုံရြာရဲ႕ေျမာက္ဘက္မွာရွိသည့္အေၾကာင္း၊ စာေရးဆရာသိန္းေဖျမင့္၏ဇာတိျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ဘုတလင္ခ်စ္ေလးစသည္ရွိေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္မွာဂုဏ္ယူေျပာျပရပါသည္။ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ့္ဇာတိကိုေျပာသည့္အခါသိသည္ ၾကားဖူးသည္ ဆိုသည့္အခါတြင္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေက်နပ္ရပါသည္။ မသိဘူးဆိုသည့္အခါတြင္ ကိုယ့္ၿမိဳ႕၏ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအားနည္းသည့္ေၾကာင့္အတြက္ေၾကာင့္ပဲဟု ေျဖေတြးယူ ရပါသည္။
သိပ္မၾကာေသးခင္က အေမရိကားမွာေရာက္ေနေသာမိတ္ေဆြတေယာက္က သူ႔ေဖစ္ဘုတ္မွာ ေရးတင္ထားတာတခု ဖတ္လိုက္ရပါသည္။
သူေရးတင္ထားတာက “ေန႔လည္က နီေပါႏိုင္ငံကေကာင္ကို မိန္းမသုံးေယာက္က ေမးတယ္၊ သူတို႔ခ်င္းလည္း သိပ္မရင္းႏွီးေပမဲ့ အခ်င္းခ်င္းမ်က္မွန္းတန္းမိေန တာ ၾကာၿပီထင္ပါတယ္။ နင္က ဘယ္ႏိုင္ငံကလဲတဲ့။ ဟိုေကာင္ကလည္း ျပန္ေျဖတယ္။ နီေပါႏိုင္ငံကတဲ့။ ဟိုမိန္းမသုံးေယာက္က မၾကားဖူးဘူးတဲ့။
ကိုယ္လည္း ဒီေကာင့္အစား ရွက္လိုက္တာဆိုတာ” ပဲ ျဖစ္ပါသည္။
ထိုကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနမ်ဳိး ႏွစ္ခါသုံးခါေလာက္ ႀကံဳဖူးပါသည္။ ပထမတခါက ကြ်န္ေတာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာေရာက္သြားတုန္းက ျဖစ္ပါသည္။ စပိန္အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ႏွင့္ေတြ႔၍ စကားအနည္းငယ္ ေျပာရပါသည္။
သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘယ္ႏိုင္ငံကလဲဟုေမးသည့္အခါ ကြ်န္ေတာ္က ျမန္မာႏိုင္ငံကျဖစ္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ သူမက မသိဘူး၊ မၾကားဖူးဘူးဟုဆိုပါသည္။ သူ႔အေျဖ ကိုၾကားလိုက္ရ၍ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရုတ္တရက္အံ့ၾသသြားရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဒီထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္လည္း အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ တရုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံႏွစ္ခု ၾကားမွာရွိေၾကာင္း ေျပာျပရပါသည္။
အဲဒါက လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္စစ္အစိုးရလက္ထက္က ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၏အေျခအေနကိုစဥ္းစားၾကည့္ၿပီး သူမသိေအာင္ ဘယ္လိုမွရွင္းမျပႏိုင္ခဲ့ ပါ။
သိပ္မၾကာေသးခင္က အိႏၵိယမွာ ဗုဒၶဂယာဘုရားဖူးသြားေတာ့ တခါႀကံဳရပါသည္။
တပ္ခ်္မဟာကိုဝင္လည္ၾကတုန္းမွာ အစၥေရးသူတေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာရပါသည္။ သူမကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ႏိုင္ငံကိုမသိဘူး၊ မၾကားဖူးဘူးဟု ဆိုျပန္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ့္မွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရွိရာအရပ္၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕အေျခအေနတို႔ကို တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ရွင္းျပေသာ္လည္း သူမက မၾကားဖူးဟုပဲ ေျပာပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံကိုက်ေတာ့ သူမက သိေနျပန္သည္။ ေနာက္ဆုံးကြ်န္ေတာ္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၾကားဖူး သလားဟုေမးၾကည့္သည့္အခါ သူမက ၾကားဖူးသည္ဟုဆို၍ ကြ်န္ေတာ့္မွာဝမ္းသာသြားကာ အဲဒီေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ႏိုင္ငံဟု ေျပာလိုက္ရပါေတာ့သည္။ သူမကလည္း ဝမ္းသာမႈႏွင့္ မင္းႏိုင္ငံကို လာလည္လို႔ရမလားဟုေမး၍ လာလည္လို႔ရပါတယ္ဟုေျပာကာ ဖိတ္ေခၚလိုက္ရပါသည္။
ဟိုးအရင္က ႏိုင္ငံ၏အေျခအေနမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုမသိဘူးဆိုတာ လက္ခံ ႏိုင္စရာရွိေပမဲ့ အခုလိုမ်ဳိးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြႏွင့္ ေရွ႕ကိုခ်ီတက္ဖို႔ အားယူ ေနတဲ့ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုမသိဘူး၊ မၾကားဖူးဘူးဆိုတာကေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ လြန္လြန္း သည္ဟုထင္မိပါသည္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုမသိဘူး၊ မၾကားဖူးဘူးဆိုျခင္းသည္ ထိုသူတို႔၏ဗဟုသုတနည္းပါးျခင္းအတြက္ေၾကာင့္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါသည္။ အဲသည္တုန္းက ကဗ်ာဆရာလွသန္း၏ကဗ်ာတပုဒ္ကိုခ်က္ခ်င္းပဲသတိရလိုက္မိ ခဲ့တာပဲျဖစ္ပါသည္။ အဲသည္ကဗ်ာကို ကြ်န္ေတာ္ခပ္ငယ္ငယ္အရြယ္က ဖတ္ခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါသည္။ ကဗ်ာဖတ္ခဲ့တုန္းက ဒါမ်ဳိးေတြက ရွိပါေသးလားဟုအံ့ၾသေနခဲ့မိ တာျဖစ္ပါသည္။ အခုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ပဲႀကံဳရပါေတာ့သည္။
ကဗ်ာက ေရသူမႏွင့္ ညစာစားျခင္းတဲ့။
ညစာစားျခင္း
ကြ်န္ေတာ့္အလိုေနျဖင့္ သူ မမွားဟုထင္ပါသည္။ ညစာ စားၿပီးသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုမသိတဲ့သူတေယာက္သည္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၏အမည္ကို မွတ္မွတ္ထင္ထင္သိသြားလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။ ဒါသည္ပင္ ကိုယ္ရလိုက္သည့္အျမတ္ဟုဆိုရပါ မည္။
ကြ်န္ေတာ္သည္လည္း သူ႔လိုႏိုင္ငံျခားသားတေယာက္ႏွင့္ ညစာအတူမစားဘူးေသာ္လည္း ေကာ္ဖီေတာ့အတူ ေသာက္ဖူးပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွာေတာ့မဟုတ္ပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာပဲ ျဖစ္ပါသည္။
သူက ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ပါသည္။ သူက ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုသိရုံမက၊ ကိုယ့္ျမန္မာစကားကိုပင္ လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ေျပာဆိုႏိုင္သူ ျဖစ္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ စေတြ႔ေတာ့ သူသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေနေနသည္မွာ သုံးႏွစ္ခန္႔ ရွိၿပီဟုဆိုပါသည္။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို သမၼာက်မ္းစာကိုသင္ျပပါသည္။ သူက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေနရတာ အရမ္းေပ်ာ္သည္၊
သေဘာ က်သည္ဟုဆိုသည္။ ရန္ကုန္မွာေနရတာထက္ ေမာ္လၿမိဳင္မွာေနရတာ ပိုသေဘာက်သည္ဟုဆိုကာ ေနာက္ေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္ကို ေျပာင္းသြားပါသည္။ အခု သူႏွင့္အဆက္အသြယ္မရသည္မွာ ၾကာပါၿပီ။
အခုခ်ိန္ထိ သူ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာပဲ ရွိေနေသးသလားပင္ ကြ်န္ေတာ္မသိေတာ့ပါ။
ကိုယ့္အမည္ကိုေျပာျပလို႔ သူက မသိဘူး၊ မၾကားဖူးဘူးဟုေျပာသည့္အခါ ကြ်န္ေတာ့္တို႔အေနျဖင့္ ဘာမွမျဖစ္ပါ၊ ဘာခံစားမႈမွမရွိပါ။ ကိုယ့္ရပ္ ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ ဇာတိကို ေျပာျပလို႔မသိဘူးမၾကားဖူးဘူးဆိုရင္လည္း လက္ခံလို႔ရပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ဇာတိ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ေျပာျပလို႔မၾကားဖူးဘူး၊ မသိဘူးဟုႀကံဳရသည့္ အခါမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးခံျပင္းစရာေကာင္းပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာေတာ့ ကမၻာႀကီး၏ဘယ္ႏိုင္ငံသားနဲ႔ေတြ႔ေတြ႔ သူ႔ႏိုင္ငံကိုသိရုံသာမက သူ႔ႏိုင္ငံ၏ၿမိဳ႕ေတာ္ အထိပါသိသိေနသည္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕သိမႈက လိုအပ္တာထက္ပိုၿပီး က်ယ္ဝန္းျပန္႔ႏွံ႔ေနလို႔ပဲလား၊ သူတို႔ကပဲ သူတို႔ရဲ႕သိမႈက က်ဥ္းေျမာင္းေနလို႔ပဲ လားလို႔ ကြ်န္ေတာ့္မွာ စဥ္းစားေနမိပါသည္။
လွ်ိဳ႕ဝွက္ထား
ဘယ္သူမွ မသိေစနဲ႔
အေရးႀကီးတယ္
လုံးဝမေပါက္ၾကားေစနဲ႔
လွ်ိဳ႕ဝွက္ထား
မေသမရွင္ျဖစ္ေနတဲ့ သတင္းေလ။ ။
(27,
8, 2018)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
