(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၁၉၊ ၂၀၁၈
(၁)
တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ေသာထိုင္းဘုရင္ႀကီးသည္ အလြန္တရာပူျပင္းလွေသာေႏြရက္မ်ား၌ မိုးအတု႐ြာ ခ်ေစၿပီး ေအးခ်မ္းေစခဲ့သည္ဟု ၾကားသိခဲ့ရဖူးပါသည္။ မိုးအတုသည္ လိုအပ္ေနေသာအခ်ိန္၌ အေထာက္အပံ့ေကာင္းတခု ျဖစ္ခဲ့ေပလိမ့္မည္။ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုမ်ားအပါအ၀င္ သူ႔နိုင္ငံသားမ်ားေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပံုကို တခုတ္တရေျပာခဲ့ၾက၏။ မိုးကိုေမ်ွာ္ ေနေသာ ေသအံ့ဆဲဆဲသစ္ပင္ပန္းမာလ္မ်ားသည္လည္း ထိုမိုးျဖင့္အသက္ဆက္ခဲ့ၾကမည္မွာ ဘယ္လိုမွလြဲနိုင္ မည္မဟုတ္ဟု ကြၽန္ေတာ္ယူဆခဲ့ပါသည္။
(၂)
ကြၽန္ေတာ္ငယ္႐ြယ္စဥ္ဘ၀က အေျခခံလူတန္းစားအမ်ားစု ေနထိုင္သည့္ ရပ္ကြက္အတြင္းရွိအိမ္ေလးတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးပါ သည္။ ထိုအိမ္ေလး၏ဧည့္ခန္းတြင္ အေနာက္ဘက္အရပ္ကို မ်က္နွာမူထားေသာ ျပတင္းေပါက္ကေလး တေပါက္ရွိသည္။ ထိုျပတင္းေပါက္ေဘးရွိ သစ္သားစားပြဲအႏြမ္းေလးတြင္ ကြၽန္ေတာ္စာက်က္ေလ့ရွိ၏။
ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ေလးပတ္၀န္းက်င္တြင္ေနထိုင္ၾကေသာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးအမ်ိဳးသားမ်ားမွာ ဆိုက္ကားဆရာ၊ ဆီစက္ဆန္ စက္အလုပ္သမား၊ ညေနေစ်းဆန္ျပဳတ္ေရာင္းသူနွင့္ ရထားမ်ား သေဘၤာမ်ားေပၚလိုက္ပါ၍ သြားကိုက္ေပ်ာက္ ေဆး၊ သြားပိုးခ်ေဆး၊ အဆစ္အျမစ္လိမ္းေဆး ေရာင္းခ်သူတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားထဲတြင္ ေဆးေရာင္းသည့္ကိုေမာင္ျဖဴသည္ ကြၽန္ေတာ္နွင့္အိမ္ခ်င္းကပ္လ်က္ေနထိုင္သည္။ အိမ္နီးခ်င္းမ်ား၏အလုပ္အကိုင္ကိုအစြဲျပဳ၍ ဆလိမ္စုဟု ကြၽန္ေတ့ာ္ဘာသာ ကင္ပြန္းတပ္မိသည္။ ဆလိမ္စုကို ပိုေသခ်ာေအာင္လုပ္ေပးေသာေနရာ ဌာနကလည္း အိမ္နွင့္မနီးမေဝးတြင္ ရွိေနျပန္ေသး သည္။ ညေနခင္းတြင္ ပြဲေတာ္တမ်ွစည္ကားေနတတ္ေသာ နံပါတ္ဖိုးမူးယစ္ေဆးေရာင္းခ်သည့္(ထိုကာလအေခၚ) ဘိရွိ သည္။ အိမ္ေရွ႕ လမ္းသြယ္ေလးသည္ ေနဝင္ရီတေရာတြင္ေဆးသမားမ်ား၊ ဆိုက္ကားသမားမ်ား၊ ဆီစက္ဆန္စက္ အလုပ္သမားမ်ားျဖင့္ ေျခခ်င္းလိမ္စည္ကားေနတတ္သည္။ သူတို႔၏ တိုးတိုးတမ်ိဳး၊ က်ယ္က်ယ္တမ်ိဳးစကားသံသည္ ျပတင္းေပါက္ေလးကိုျဖတ္သန္းကာ ကြၽန္ေတာ့္နားထဲ ဝင္လာတတ္စၿမဲပင္။
ၿခံခ်င္းကပ္ေနၾကေသာ ကိုေမာင္ျဖဴတို႔အိမ္ေလးဆီသို႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ကြၽန္ေတာ္အလည္သြားတတ္သည္။ သူ၏ပစၥည္းပစၥယမ်ားထဲ၌ ကြၽန္ေတာ္စိတ္အဝင္စားဆံုးမွာ သြားပိုး ေလးမ်ားျဖစ္သည္။ သြားပိုးခ်ေဆးဝယ္ၾကသူမ်ားထဲမွ မယံုၾကည္သူမ်ားရွိပါက ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းပင္ သြားပိုးခ်ေပးသည္။ ပန္းဝတ္ဆံေလးမ်ားကို အေျခာက္လွန္း၍ျပဳလုပ္ ထားေသာ သြားပိုးအတုေလးမ်ားသည္ ဇာစ္ျမစ္မသိသူမ်ားအဖို႔ အူယားစဖြယ္သြားပိုးေလးမ်ားသာ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ကိုေမာင္ျဖဴသည္ ကြၽန္ေတာ္စပ္စုသမ်ွကိုေတာ့ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပရွာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း အိမ္မွာရွိေသာစားေသာက္ဖြယ္ရာေလးမ်ားကို သူတို႔အိမ္အတြက္ ယူသြားေပး တတ္ပါသည္။ သူစိတ္လိုလက္ရရွိသည့္အခါ ျပသတတ္သည့္လက္လွည့္မ်က္လွည့္ေလးမ်ားပင္ ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္ခြင့္ရခဲ့ပါေသးသည္။ သူျပဳလုပ္ထားေသာ သြားပိုးအတုေလးမ်ားနွင့္ ပတ္သက္၍ ‘သြားကိုက္ေပ်ာက္ေဆးကအစစ္ပါကြာ၊ လူေတြက သြားပိုးေလးေတြကို ျမင္လိုက္ရရင္ ပိုၿပီးသက္သာတတ္ၾကလို႔ လုပ္ထားရတာ’ ဟု ေျပာဖူးပါသည္။
မနက္ပိုင္းေက်ာင္းသို႔မသြားမီ ကြၽန္ေတာ္စာက်က္ေနခ်ိန္၌ ကိုေမာင္ျဖဴတေယာက္ ေဆးေရာင္းထြက္ေတာ့သည္။ ၿခံဝသို႔ လိုက္ပို႔ၾကေသာ သူ႔ဇနီးျဖစ္သူနွင့္၂ နွစ္သာသာခန္႔ရွိမည့္ သူ႔သမီး ငယ္ေလးကို လက္ျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ စာက်က္ေနရာသို႔ လွမ္း၍လက္ျပႏုတ္ဆက္ၿပီးမွ တပတ္ရစ္စက္ဘီးကေလးနွင့္ ထြက္ခြာသြားတတ္သည္။ မသိသူမ်ား အဖို႔ေတာ့ အသား ျဖဴျဖဴ၊ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ေတာင့္ေတာင့္နွင့္ ဥပဓိရုပ္ေကာင္းေကာင္းကိုေမာင္ျဖဴကို အစိုးရအရာရွိတေယာက္ဟုပင္ ထင္စရာရွိသည္။ လည္ကတံုးအက်ႌျဖဴေလးမွာ မီးေႂကြေၾကာင္းက အထင္းသား။
(၃)
ေလာကတြင္ အတုနွင့္အစစ္သည္ တခါတရံ၌ ခြဲျခားရခက္ခဲလွေပသည္။ အစစ္ဟုသတ္မွတ္ထားသည္မ်ားက အတုျဖစ္ ေနၿပီး အတုဟု သတ္မွတ္ထားသည္မ်ားက အစစ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနနိုင္ေသးသည္။ ေရအတု၊ ေျမအတု၊ ေလအတု၊ ကြၽန္းအတု၊ ေငြေၾကးအတု၊ သြားအတု၊ လက္အတု၊ ေျခအတု၊ အခ်စ္အတု၊ ေမတၲာအတု၊ မဂၤလာေဆာင္အတုမ်ားမွသည္ အသုဘအတုအထိရွိၾကေလေသာ ေခတ္ႀကီးထဲတြင္ အတုမ်ားကိုစာရင္းျပဳစု၍ၿပီးနိုင္မည္မထင္။ သမၼတအတု၊ ဝန္ႀကီးအတု၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အတု၊ လႊတ္ေတာ္အတု၊ နိုင္ငံေရးအတု၊ နိုင္ငံေရးသမားအတု၊ စနစ္အတုမ်ားအေၾကာင္းကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ထည့္မေျပာလိုပါ။ လြတ္လပ္ေရးသည္ပင္ ေ႐ႊရည္စိမ္ထားေသာအတုဟူ၍ ရွိခဲ့ေသာေလာက၌ ထိုအခ်င္း အရာမ်ားသည္လည္း ဆန္းၾကယ္လွသည္ေတာ့မဟုတ္ျပန္ပါ။ ေသနတ္မ်ား၊ က်ည္ဆန္မ်ားသည္ပင္ လက္နက္ကြၽမ္းက်င္သူမ်ားေရွ႕ေမွာက္၌ အတုလိုလို၊ အစစ္လိုလို ဇေဝဇဝါျဖစ္ေအာင္ ဟန္ေဆာင္ျပတတ္သည့္ ေခတ္ႀကီးျဖစ္ပါသည္။
တေန႔က အရက္အတုမ်ားဖမ္းမိသည့္ သတင္းဖတ္ရသည္။ ထိုအခါတြင္ ကေလးဘဝက ရင္းႏွီးခင္မင္ခဲ့ရသူ ကိုေမာင္ျဖဴကို သတိရမိျပန္သည္။ အရက္အတုလုပ္သည့္ကိစၥကို ဥပေဒအရ မည္သို႔အျပစ္ေပးရမည္ဆိုျခင္းကိုေတာ့ ဥပေဒပညာရွင္ႀကီး မ်ားကပင္ သိၾကေပလိမ့္မည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုေမာင္ျဖဴ၏အျဖစ္ေလးကိုသာ ျပန္ေအာက္ေမ့မိ ေတာ့သည္။
အေတြးမ်ား သည္ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀က စာၾကည့္စားပြဲေလးသို႔ျပန္ေရာက္သြားၿပီး ျပတင္းေပါက္ေလးမွတဆင့္ ထိုစဥ္ကာလက ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသည္မ်ားကို ျပန္ၾကား ျပန္ျမင္မိသည္။
ထိုစဥ္ရက္မ်ား၌ မနက္ခင္းအလုပ္မသြားမီ ႏႈတ္ဆက္ေနၾကျဖစ္ေသာ ကိုေမာင္ျဖဴတေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုႏႈတ္မဆက္ လက္မျပ။ သူ႔ၿခံတံခါး၀၌လည္း အရင္ကလို သူ႔ဇနီးနွင့္သမီးငယ္ေလးကို မေတြ႔မိ။
ထိုရက္မ်ားက ေက်ာင္းစာေမးပြဲေျဖေနရ၍ အိမ္လည္မသြားျဖစ္။ စာေမးပြဲၿပီးခ်ိန္တြင္အေမက “နင့္လူႀကီး ေမာင္ျဖဴ ဘိန္းျဖဴေတြ သံုးေနတယ္ၾကားတယ္” ဟု စိတ္မေကာင္းသည့္ ပံုစံနွင့္ေျပာလာသည္။ ကိုေမာင္ျဖဴတေယာက္ ေဆးထြက္ ေရာင္းတာ မေတြ႔ရေတာ့သလို၊ သူ႔စက္ဘီးေလးကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္မေတြ႔ရ။ သူ႔အိမ္ဖက္သို႔ ကြၽန္ေတာ္ကူးသြားေသာအခါ ျဖဴဖပ္ျဖဴေလ်ာ္မ်က္နွာေလးျဖင့္ ႏြမ္းလ်ေနေသာ ကေလးငယ္ေဘး၌ သူ႔ဇနီးထိုင္ေနသည္။ ကေလးဖ်ားလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ ျဖစ္ေနသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေၾကာင္းနွင့္ ကိုေမာင္ျဖဴအျပင္သြားေၾကာင္းသာ သူ႔ဇနီးက ေျပာျပသည္။ မ်က္နွာေတာ့ မေကာင္းလွ။ ကြၽန္ေတာ္အထင္အရ ကေလး ငယ္ေလးမွာ အာဟာရခ်ိဳ႕တဲ့ေနပံု ရေလသည္။ ဤအတိုင္းသာဆက္သြားလ်ွင္ အသက္အႏၲရာယ္ပင္ ထိပါးနိုင္ေလာက္သည္။ အေျခခံလူတန္းစားမ်ားအတြက္ မတ္တတ္စာကလြဲလ်ွင္ တံုးလံုးစာအတြက္မလြယ္ကူလွ။
ေနာက္တရက္ၾကားရသည့္သတင္းမွာပို၍ဆိုး၏။ ကိုေမာင္ျဖဴတေယာက္ အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ေနသည္ဟု အေမကေျပာသည္။ မည္သည့္အမႈအမ်ိဳးစားကို က်ဴးလြန္ေသာေၾကာင့္ အခ်ဳပ္က်သနည္းဆိုသည္ကို အေမလည္းေရေရရာရာမသိ။
ကိုေမာင္ျဖဴတို႔အိမ္ေလးပိတ္ထားသည္။ လွမ္းၾကည့္လ်ွင္ ေသာ့ခတ္ထားေသာ ၿခံတံခါးယဲ့ယဲ့ႏွဲ႔ႏွဲ႔ေလးကိုျမင္ရသည္။ သူ၏ဇနီးသည္နွင့္နာမက်န္းျဖစ္ေနသူ သမီးငယ္ေလးဘယ္သို႔ေရာက္သြားသနည္း ဟု အေတြးပိုမိခဲ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို ေမ့ေနေသာတေန႔၌ အိမ္သို႔သူေရာက္ခ်လာသည္။ အခ်ဳပ္ထဲေနခဲ့ရသည္ဆိုေသာ္လည္း ျဖဴလို႔ဝလို႔ပင္။ သူအခ်ဳပ္ထဲမေရာက္မီအခ်ိန္က ဘိန္းျဖဴသံုးစြဲသည္ဟု အေမေျပာေသာစကားကိုပင္ ကြၽန္ေတာ္မယံုခ်င္ပါ။ သူေျပာျပ၍ အေၾကာင္းစံုသိရေလေသာအခါ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အံၾသမဆံုးေတာ့။
တကယ္တမ္းေတာ့ သူသည္ ဘိန္းျဖဴမသံုးခဲ့ရွာပါ။ သူ႔သမီးငယ္ေလးသည္ ေဆးဝါးဓာတ္စာလံုေလာက္ျပည့္ဝစြာမမတတ္နိုင္၍ တေရွာင္ေရွာင္ျဖစ္ေနရသည္ကို အေဖျဖစ္သူကိုေမာင္ျဖဴ မၾကည့္ရက္ေတာ့။ သို႔ျဖစ္၍ သူ႔အေနျဖင့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုကိုရဲရဲႀကီး ခ်ပစ္လိုက္သည္။ သူစီးေနၾက စက္ဘီးေလးကို ေရာင္းပစ္လိုက္ၿပီး ေငြစေၾကးစေလးမ်ားကိုင္ကာ ဘိန္းျဖဴေရာင္း သည့္ အိမ္သို႔သြားသည္။ ထိုအခ်ိန္က သူ႔စက္ဘီးေလးေရာင္းရေငြသည္ က်ပ္နွစ္ေထာင္ရသည္။ ပင္နင္စလင္ပုလင္းအဖံုးေလးျဖင့္ နံပါတ္ဖိုးတဖံုးကို ေငြအစိတ္သာေပးရသည္။ ေလးငါးရက္ခန္႔ ဘိန္းျဖဴမွန္မွန္အားေပးေသာ ကိုေမာင္ျဖဴကိုေရာင္းခ်သူမိန္းမႀကီးက လူယံုေဖာက္သည္စာရင္းထဲသြင္းလိုက္သည္။
ထိုအခိုက္အတန္႔ကိုအခြင့္အေရးအျဖစ္ ကိုေမာင္ျဖဴက အသံုးခ်လိုက္သည္။ သူ႔မိတ္ေဆြတေယာက္က ဘိန္းျဖဴေဟာင္ထုပ္လိုက္ ေရာင္းခ်င္ပါသည္ဟု ေျပာၿပီးဝယ္ယူရန္စပ္ဟပ္သည္။ ေလာဘႀကီးေသာမိန္းမႀကီးက နမူနာၾကည့္ခ်င္ပါသည္ဟုဆိုေလေသာအခါကိုေမာင္ျဖဴ စိတ္ထဲေပ်ာ္မိေတာ့သည္။ နမူနာျပေသာ ဘိန္းျဖဴမႈန္႔မ်ားကို ထိုမိန္းမႀကီးနည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ စမ္းသပ္သည္။ အစစ္ဟုအသိအမွတ္ျပဳေသာအခါေရာ႕ပတၲျမား၊ ေရာ႕နဂါး အေရာင္းအဝယ္ကိစၥၿပီးၾကသည္။ ေနာက္တခါလာလ်ွင္ျဖင့္ ဤသို႔ေစ်းမနွိမ္ရန္ ကိုေမာင္ျဖဴက ေျပာခဲ့ေသးသည္။ ထို႔ေနာက္အိမ္သို႔အျမန္ျပန္ၿပီး ဘာမွမသိရွာေသးေသာ ဇနီးနွင့္သမီးငယ္ကိုေခၚကာ ဘူတာရံုသို႔ဆင္းခဲ့သည္။ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေတြ႔ရေသာ အစုန္ရထားေပၚဇနီးနွင့္သမီးကို တင္ေပး လိုက္ၿပီး ရွိသမ်ွေငြအကုန္ထည့္ေပးလိုက္သည္။ ဇာတိရပ္႐ြာမွာ သူလာမေခၚမခ်င္းေနၿပီး ကေလးေဆးကုရန္ တတြတ္တြတ္မွာေနစဥ္ ရထားႀကီးထြက္သြားသည္။ ဇာတ္လမ္းက မဆံုး ေသး။ ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္သည္မ်ား မသိရေသး၍ ဆက္ေျပာရန္ ေတာင္းဆိုရသည္။
ဘူတာမွေန၍ အိမ္သို႔မျပန္ဘဲ ရဲစခန္းသို႔တန္းသြားသည္။ အိမ္ျပန္လ်ွင္ သူ႔အသက္အႏၲရာယ္ရွိမည္မွန္း ကိုေမာင္ျဖဴသိသည္။ တာ၀န္က်ရဲအရာရွိအား သူ႔ကိုအခ်ဳပ္ထဲထည့္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုေသာအခါ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟု အေမးခံရသည္။
သူက ဘိန္းျဖဴအတုေတြသြားေရာင္းလာခဲ့ၿပီဟုဆိုေသာအခါ တာ၀န္က်ရဲအရာရွိစိတ္ညစ္ရေတာ့သည္။ ကိုေမာင္ျဖဴကို တာ၀န္က်ရဲအရာရွိကျဖစ္ခဲ့သမ်ွအစံုအလင္ေျပာျပခိုင္းေနစဥ္မွာပင္ဘိန္းျဖဴေရာင္းသည့္မိန္းမႀကီးက ကိုယ္ရံေတာ္ေတြနွင့္ ရဲစခန္းထဲဝင္လာေတာ့သည္။
အခ်ဳပ္ထဲတြင္ ရက္၂၀ ေလာက္ေနလိုက္ရသည္ဟု ေျပာသည္။ အသားျဖဴျဖဴ၊ဥပဓိရုပ္ေကာင္းေကာင္း၊ဗလေတာင့္ေတာင့္နွင့္ ကိုေမာင္ျဖဴသည္ အခ်ဳပ္တန္းစီးပင္ လုပ္ရေသးသည္ဆို၏။ သူ႔အတြက္စားၿပီးေသာက္ၿပီးပိုလ်ွံ၍ပင္ ေနေသးသည္ဟု ေျပာၿပီးအားပါးတရရယ္ေမာေနသည္။ ‘နမူနာျပတဲ့ ဘိန္းျဖဴမႈန္႔ေတြ ခင္ဗ်ားဘယ္ကရသလဲ’ ဟု ကြၽန္ေတာ္ေမးေသာအခါ အဲဒီမွာ ပဲ ဝယ္ဝယ္ၿပီးစုခဲ့တာ စက္ဘီးတစီးဘိုးဟု ေျပာျပသည္။
ဘိန္းျဖဴေရာင္းခ်ရန္အတြက္ နိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ တရားဝင္ခြင့္ျပဳထားျခင္း မရွိပါ။ ဘိန္းျဖဴထုတ္လုပ္ခြင့္၊ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္သိုေလွာင္ေဖာက္ကားခြင့္ကိုလည္း တရားဝင္ခြင့္ျပဳထားျခင္း မရွိပါ။ ဘိန္းျဖဴအတုလုပ္ေရာင္းခ်မႈကိုခံုမင္းေရွ႕သို႔ ပို႔ေဆာင္ရန္မျဖစ္နိုင္သည့္ေနာက္ ကိုေမာင္ျဖဴ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ပါသည္။
(၄)
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ကမ႓ာအနွံ႔အျပား၌ အတုမ်ားမႈိထက္ေပါေနပါသည္။ အတုျဖစ္ေပၚလာရျခင္း၏ အေျခခံအေၾကာင္းတရားသည္ အာဏာနွင့္ဥစၥာကို တပ္မက္လြန္းသည့္ ေလာဘစိတ္ ေၾကာင့္ဟု ေယဘုယ်အေနျဖင့္ သံုးသပ္နိုင္မည္ထင္ပါသည္။ စစ္ပြဲအတုမ်ား၊ က်ည္ဆန္အတုမ်ား၊စစ္မိန္႔အတုမ်ားမွသည္ ဒုကၡသည္ကူညီေရးအဖြဲ႔အစည္းအတုမ်ားအထိ ရွိေနၾကေသး ေသာ ေလာကဓာတ္တခြင္သည္ အဓမၼဝါဒီမ်ားေၾကာင့္ မႈိင္းမႈန္ရီေနသည္။ သူ႔လူကိုယ့္လူပင္ မသဲကြဲနိုင္ေတာ့။ ငယ္စဥ္ဘဝသင္ခဲ့ရေသာ စာသားေလးကို သတိရမိသည္။
အေျခခံဥပေဒသည္ ေသြး၊လြတ္လပ္ေရးသည္အသက္ ဟု ဆိုထားသည္။ အေျခခံဥပေဒေသြးအတု ထည့္သြင္းစီးေမ်ွာေစမႈေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးအသက္သည္ ယဲ့ယဲ့ေလးျဖင့္ ဖုတ္လႈိက္ဖုတ္လိႈက္အသက္ရႈေနရသည္။ ရီေဝေသာမ်က္လံုးမ်ားေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္တု၊ ေခါင္းေဆာင္စစ္ပင္မကြဲျပား မခြဲျခားနိုင္ေတာ့ေပ။ အတုမွန္းမသိ၊ အစစ္မွန္းမသိ အာဂံုေဆာင္ခဲ့ရေသာ သမိုင္းဖတ္စာမ်ားကလည္း ဦးေနွာက္အကန္႔မ်ားၾကား၌ ညႇပ္ေနျပန္ေသးသည္။
(၅)
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က ကိုေမာင္ျဖဴတို႔သားအဖကို ေျမလတ္ပိုင္းၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕တြင္ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ သူ၏ဇနီးေတာ့ ဆံုးရွာပါၿပီ။ တခ်ိန္ေသာအခါက ဇီဝဓာတ္မ်ွင္းမ်ွင္းကေလးျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ျမင္ခဲ့ရေသာသူ႔သမီးေလးသည္ ေက်ာင္းဆရာမေလးျဖစ္ေနေပၿပီ။ အလယ္တန္းျပဆရာမေလးျဖစ္ေနေသာ သမီးကေလးျဖင့္ ေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္ေနပါသည္။
အရက္အတုလုပ္ေရာင္းသူမ်ားကို တရားဥပေဒအရ ထိုက္သင့္ေသာျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္လိမ့္မည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ယူဆပါသည္။ အရက္ဆိုင္မ်ားကို တရားဝင္မွတ္ပံုတင္ၿပီး တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ဖြင့္လွစ္ခြင့္ျပဳထားေၾကာင္း လူတိုင္းနီးပါးသိၾကပါသည္။ ထိုနည္းတူစြာပင္ တံဆိ္ပ္မ်ိဳးစံုနွင့္ျပည္တြင္းျဖစ္အရက္မ်ားကိုလည္း တရား၀င္ထုတ္လုပ္ခြင့္ျပဳထားၿပီးနိုင္ငံျခားျဖစ္ေစ်းနႈန္းျမင့္ အရက္မ်ားကိုလည္း ေခါင္းစဥ္ခြဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေအာက္တြင္ တင္သြင္းခြင့္ျပဳထားေၾကာင္း လူတခ်ိဳ႕က သိၾကေပလိမ့္မည္။ တရားဥပေဒသည္ ဥပေဒျဖင့္ေလ်ွာ္ညီစြာ အရက္တင္သြင္းသူမ်ား၊ ထုတ္လုပ္သူမ်ားကို အကာအကြယ္ေပးေပလိမ့္မည္။
တရားဥပေဒသည္ေက်ာသားရင္သားမခြဲျခားပါဟု က်မ္းသစၥာမ်ားၾကားတြင္ ရဲဝံ့စြာဆိုထားသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ကိုေမာင္ျဖဴသည္သာ ဘိန္းျဖဴထုတ္လုပ္ျဖန္႔ျဖဴးခြင့္ကို ဥပေဒအရတားျမစ္ပိတ္ပင္ထားသျဖင့္ သက္သာရာရခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ဟု ထင္မိပါသည္။
(၆)
ကြၽန္ေတာ္ငယ္ဘ၀က ေနထိုင္ခဲ့ရာ ဆလိမ္စုရပ္ကြက္ေလးသို႔ စိတ္ကူးျဖင့္ အခါခါေရာက္မိေနတတ္သည္။ ျပတင္းတံခါးေလးကို ညင္သာစြာတြန္းဖြင့္၍ စာၾကည့္စားပြဲအႏြမ္းေလး၌ ထိုင္ၾကည့္သည္။ မ်က္စိဖြင့္၍နားစြင့္မိေလေသာအခါ ျမင္ကြင္းသည္ လံုးဝမေျပာင္းလဲေသးေၾကာင္း သိရေလျပန္သည္။ ေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္၌ အိမ္ေရွ႕လမ္းသြယ္ေလးေပၚတြင္ အေျခခံ လူတန္းစားမ်ား၊ ေဆးသမားလူငယ္မ်ားျဖင့္ ေျခခ်င္းလိမ္ေနၾကဆဲ။ မေျပာင္းလဲေသးပါဟု ကြၽန္ေတာ္ဆိုေသာစကားကို ေစာဒကတက္ခ်င္သူမ်ားက လိမ္ေနေသာေျခေထာက္မ်ား ပို၍ မ်ားျပားလာျခင္းသည္ ေျပာင္းလဲျခင္းဟုေျပာခဲ့လ်ွင္ေတာ့ ဆိတ္ဆိတ္ေလးသာၿငိမ္ေနလိုက္ရေတာ့မည္။
ကိုေမာင္ျဖဴ၏ အိမ္ေလးသို႔လွမ္းၾကည့္ရင္း အသစ္ေဆာက္ထားေသာ တိုက္အတုႀကီးေနရာ၌ သူ႔အိမ္ေသးေသးအစစ္ကေလးကို ျမင္ေတြ႔ေနရေလသည္။ ခ်ဳပ္ညရီသို႔ ကူးခတ္ေနဆဲ ျဖစ္ေသာအေမွာင္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အျမင္အာရံုမ်ားကိုလည္း သံသယျဖစ္မိပါေတာ့သည္။
ေက်ာ္ေက်ာ္ (ျမရည္စမ္း)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
