ေမာင္ၾကဴးရင့္ ● ေတာ္လွန္ေသာအလြမ္း
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၁၉၊ ၂၀၁၈
မငုိတတ္ေပမယ့္ လြမ္းမိတယ္
မလြမ္းတတ္ေပမယ့္ ငုိမိတယ္
ခင္လြန္း
အတိတ္ရြက္ေႂကြေတာႀကီးဆုိတာ
လြမ္းေမာစရာေတြအျပည့္ပါလား
ေဝးပုံဆန္း
ခ်စ္သူေတြ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေဝးၾက
ေခတ္ႀကီးတေခတ္ျခားထားသလုိ
ေဝးၾက
ေန႔နဲ႔ည ျခားထားသလုိ
ေဝးႀက
ကမ႓ာႏွစ္ျခမ္းျခားထားသလုိ
ေဝးၾက
တေယာက္ေသြးနဲ႔ တေယာက္ကေတာ့
ပန္းသီးတလုံးရဲ႕ခ်ိဳျမတဲ့အသားလုိ
တသားထဲနီးၾက
သူတုိ႔ကဗ်ာနဲ႔ သူတုိ႔ခ်စ္ျခင္းေမတၲာက
ေက်ာက္သားလုိမာတဲ့သလင္း
ေတးသီတဲ့ေရစီးေႀကာင္းထဲ
ၿငိမ္ရပ္ေနတဲ့ေရ
အျမင့္မားဆုံးသစၥာ
မြန္းတည့္လုိ သန္႔စင္တဲ့မီး
ေကာင္းကင္ျပာအေရာင္
ကဲ ဒီအလြမ္းကုိ
ေတာ္လွန္ေသာအလြမ္းလုိ႔မေျပာရရင္
ဘာအလြမ္းလုိ႔ ေျပာရမွာလဲ
ေမာင္ၾကဴးရင့္
၁၈၊ ၈၊ ၂၀၁
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
