ထိုနံရံၿပိဳလဲေအာင္ ငါတို႔သံျပိဳင္ေတးဆိုခဲ့ၾကေပ့ါ
မိုးေက်ာ္ေအာင္
(မိုးမခ) ၾသဂုတ္ ၉၊ ၂၀၁၈
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၃၀ ဆီက ဒီကေန႔လိုညမ်ဳိးမွာ က်ေနာ္တို႔မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းတစုဟာ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္လွတဲ့ သမိုင္းျ
ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ ရွစ္ေလးလံုး လူထုလႈပ္ရွားမႈအေရးေ
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၃၀၊ အဲဒီေန႔မနက္ (၈-၈-၈၈ မနက္) က ပန္း႐ိုးမဆိုင္မွာ အခ်ိန္နဲ႔အမွ်ဝင္ထြက္စားေသာက္ေနလို႔ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ေနတဲ့ ရန္ကုန္ ဝိဇၹာ-သိပံၸေက်ာင္းသား ကိုဖုန္းျမင့္ က်ေနာ့္ဆီေရာက္လာပါတယ္။ သူနဲ႔အတူပါလာတဲ့ အရပ္ပုျပတ္ျပတ္ေက်ာင္းသားတေယာက္
သူတို႔က စကားတီးတိုးေျပာလာပါတယ္။
သူတို႔က စကားတီးတိုးေျပာလာပါတယ္။
ဒီေန႔(၈-၈-၈၈) ပ်ဥ္းမနားမွာ လူထုလႈပ္ရွားမႈမျဖစ္ေသးလို႔ စိတ္ထဲခံျပင္းေနၾကတဲ့အေၾကာင္း၊ ေနာက္တေန႔(၉-၈-၈၈)က်ရင္ လႈပ္ရွားမႈမျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾက မယ့္အေၾကာင္း၊ အစီအစဥ္ေတြဆဲြေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ဖို႔ အစည္းအေဝးလုပ္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း၊ ညဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္မွာ လူစုေပးထားဖို႔အေၾကာင္းေျပာလာၾကတယ္။
အဲဒီကာလက ပ်ဥ္းမနားမွာ ပန္း႐ိုးမကေဖးဟာ ကဗ်ာ ဆရာ၊ ပန္းခ်ီဆရာ၊ အႏုပညာသမားမ်ား ဆံုမွတ္တည္ရာ၊ ကူးလူးဆက္သြယ္ရာေနရာတခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ပ်ဥ္းမနားေလာကရဲ႕ ႀကီးေလးႀကီးျဖစ္တဲ့ ေမာင္ သင္းခိုင္၊ ေမာင္ေလးမြန္၊ ေမာင္ခိုင္မာနဲ႔ ေဇာ္(ပ်ဥ္းမနား) တို႔စတည္းခ်ရာဌာနခ်ဳပ္လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ပ်ဥ္းမနားေလာကရဲ႕ ႀကီးေလးႀကီးျဖစ္တဲ့ ေမာင္ သင္းခိုင္၊ ေမာင္ေလးမြန္၊ ေမာင္ခိုင္မာနဲ႔ ေဇာ္(ပ်ဥ္းမနား) တို႔စတည္းခ်ရာဌာနခ်ဳပ္လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေန႔ညက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ပိတ္ၿပီးခ်ိန္မွာ အေရးေပၚ လူစုၿပီး က်ေနာ္တို႔ အစည္းအေဝးထိုင္ ျဖစ္ၾကတယ္။
ေနာက္တေန႔ (၉-၈-၈၈) အခ်ိန္က မနက္၁၂ နာရီ၊
ေနရာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းေပၚ ေရႊနန္းေတာ္ ကေဖး။
က်ေနာ္တို႔ပန္း႐ိုးမအုပ္စုက တေယာက္ကို ငါးေယာက္ႏႈန္း၊ စည္း႐ုံးေခၚလာၿပီး ေက်ာင္းသားအဖဲြ႔ကိုဝန္းရံကူညီၾကရမယ္။ ေက်ာင္းသားအုပ္စုကေတာ့ ေရႊနန္းေတာ္ ဆိုင္နဲ႔ ေလးငါးအိမ္အကြာက “ဗင္းနစ္“ ကေဖးမွာထိုင္ၿပီး လမ္းစထြက္ၾကမယ္။
အဲဒီေနရာေတြအလုပ္မျဖစ္ရင္ေရႊခ်ီရပ္ (၄)လမ္း၊ “စပယ္ဦး“ ကေဖးကထြက္ၾကမယ္ေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ျမန္ျမန္ခ်၊ အစည္းအေဝးကို ျမန္ျမန္႐ုပ္ သိမ္းလိုက္ၾကပါရဲ႕။
ကိုဖုန္း၊ စိန္ေရႊနဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္(ေခြးပု) တို႔သံုးေယာက္ ျပန္ ၾကလို႔ မၾကာေသးပါ။ ရန္ေအာင္(၁)ရပ္ကြက္ ပါတီ၊ ေကာင္စီလူႀကီးေတြ၊ အရံမီးသတ္အဖဲြ႔ေတြ ဆိုင္ကိုပိတ္ၿပီး၊ က်န္တဲ့က်ေနာ္တို႔ (၉)ေယာက္ကို ဖမ္းထိမ္း လိုက္ပါေရာ။ ကံေကာင္းသြားတာက ေက်ာင္းသားေတြ အျပန္ေစာလို႔ သူတို႔ကိုမမိလိုက္တာပါ။
က်ေနာ္တို႔ ေခ်ပခ်က္ေတြကို သိပ္မယံုၾကဘူး။ သံသယလည္း မကင္းခ်င္ၾကဘူး။
က်ေနာ္တို႔ (၉)ေယာက္ (ကိုသာခ်ဳိ၊ ကိုလြင္ဦး(တိရစၦာန္ဆရာဝန္)၊ ကိုထြန္းေနေအာင္၊ အမွတ္(၂) သတၳဳ႐ံုးက ကိုေမာင္ေမာင္၊ ကိုတင္ဝင္းေမာင္၊ ေစာဂ်ဳိး ဇက္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္(ဘိုကုန္းရပ္)ကို ရွမ္းကန္နံေဘးက ရပ္ကြက္႐ံုးကိုေခၚၿပီး သတိေပးလက္မွတ္ထိုးခိုင္းတယ္။ တေယာက္စီ နာမည္ေမးတိုင္း ကိုယ့္နာမည္ကိုယ္
ေလသံမာမာနဲ႔ တံု႔ျပန္ေျပာၾကတာကို သေဘာက်ေနမိတာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
က်ေနာ္တို႔ (၉)ေယာက္ (ကိုသာခ်ဳိ၊ ကိုလြင္ဦး(တိရစၦာန္ဆရာဝန္)၊ ကိုထြန္းေနေအာင္၊ အမွတ္(၂) သတၳဳ႐ံုးက ကိုေမာင္ေမာင္၊ ကိုတင္ဝင္းေမာင္၊ ေစာဂ်ဳိး ဇက္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္(ဘိုကုန္းရပ္)ကို ရွမ္းကန္နံေဘးက ရပ္ကြက္႐ံုးကိုေခၚၿပီး သတိေပးလက္မွတ္ထိုးခိုင္းတယ္။ တေယာက္စီ နာမည္ေမးတိုင္း ကိုယ့္နာမည္ကိုယ္
ေလသံမာမာနဲ႔ တံု႔ျပန္ေျပာၾကတာကို သေဘာက်ေနမိတာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
၉-၈-၈၈ တမနက္ခင္းလံုး အသက္ ၃၀ အရြယ္ က်ေနာ္ဟာ လူငယ္ေလးတေယာက္လို စိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္။ တက္ႂကြတဲ့စိတ္ေတြ၊ စြန္႔စားလိုစိတ္ေတြနဲ႔စိုးရိမ္ စိတ္ေတြေရာေႏွာေနလို႔လားမသိ။ က်ေနာ့္ခႏၶာထဲကေသြးေတြ ပူေႏြးစြာစီးဆင္းေနေလရဲ႕။
က်ေနာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ယံုၾကည္ေနတဲ့ လူထုအံုႂကြ မႈ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးရဲ႕ တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာတဲ့ ေျခသံဟာ ျမင့္ျမင့္မားမားခံစားေလာက္ရတဲ့
မနက္ ၁၂ နာရီမထိုးခင္ကတည္းက ေရႊနန္းေတာ္ကေဖးရဲ႕ လမ္းမေပၚေမွ်ာ္ၾကည့္လို႔ရတဲ့ စားပဲြတလံုးမွာ က်ေနာ္တို႔ေရာက္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ရယ္၊ အကိုလိုခ်စ္ခင္ရတဲ့ ကိုတင္ေအာင္လွ၊ ကဗ်ာဆရာ ေအာင္သစ္ေဝ၊
ေရွ႕ေန ကိုေအာင္ရတို႔ စားပဲြမွာထိုင္ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းမေပၚကို ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ေစာင့္စားေနၾကပါ
အျခားစားပဲြေတြမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ သိတဲ့သူေတြေရာ၊ မ်က္ႏွာစိမ္းေတြေရာ က်ေနာ္တို႔လိုပါပဲ ဂဏွာမၿငိမ္ျဖစ္ေနၾကတာ သိသိသာသာပါပဲ။ မနက္၁၂ နာရီ ထိုးၿပီးတဲ့အထိ လႈပ္ရွားမႈတစံုတရာ မရွိခဲ့။
အထက- ၁ နဲ႔ အထက-၂ မွ ေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္းဆင္းလာတဲ့အထိ အေၾကာင္းမထူးေသး။
ေရွ႕ေန ကိုေအာင္ရတို႔ စားပဲြမွာထိုင္ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းမေပၚကို ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ေစာင့္စားေနၾကပါ
အျခားစားပဲြေတြမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ သိတဲ့သူေတြေရာ၊ မ်က္ႏွာစိမ္းေတြေရာ က်ေနာ္တို႔လိုပါပဲ ဂဏွာမၿငိမ္ျဖစ္ေနၾကတာ သိသိသာသာပါပဲ။ မနက္၁၂ နာရီ ထိုးၿပီးတဲ့အထိ လႈပ္ရွားမႈတစံုတရာ မရွိခဲ့။
အထက- ၁ နဲ႔ အထက-၂ မွ ေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္းဆင္းလာတဲ့အထိ အေၾကာင္းမထူးေသး။
တခ်ဳိ႕လည္းမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ ထျပန္ကုန္ၾကတယ္။ ေန႔လည္ ၁ နာရီခဲြ ရန္ကုန္ကလာတဲ့အျမန္ရထား အမွတ္(၂) မီးရထားဂိတ္ကို ျဖတ္ခုတ္ေမာင္းသြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ့္ဘဝမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ေဖ်ာက္မရတဲ့ပံုရိပ္တခု ေရာက္ရွိလာပါေတာ့တယ္။
မေန႔ညက အစည္းအေဝးပဲြပါဝင္ခဲ့တဲ့ စိန္ေရႊဟာ ေခတ္ အဆက္ဆက္ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳခဲ့တယ္ဆိုတဲ့အစဥ္အလာကို လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္လာရင္း ေက်ာင္းသား တေယာက္ပီသစြာ ဗင္းနစ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေနဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းမေပၚကို ဦးဆံုးေျခခ်လို႔ တဦးတည္း ထြက္ေပၚလာခဲ့ၿပီ ျဖစ္တယ္။
ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ ရွစ္ေလးလံုးလူထုအေရးေတာ္ပံုရဲ႕ နိဒါန္းအစ ကို စိန္ေရႊရဲ႕ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ စခဲ့တယ္လို႔ေျပာရမွာျဖစ္တယ္။
သူဟာ လမ္းမေပၚမွာ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေက်ာ္ၾကာၾကာေအာ္ဟစ္ေျပာေနတာကို က်ေနာ္တို႔ျမင္ေနရတယ္။ လူေတြ လမ္းမေပၚဆင္းလာၿပီး သူနဲ႔လာပူးေပါင္းဖို႔၊ ျပည္သူ ေတြရဲ႕မ်ဳိသိပ္ထားတဲ့ဆႏၵေတြ ကို ေဖာ္ထုတ္ၾကဖို႔ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕သားေတြ သတၱိရွိၾကဖို႔၊ စသျဖင့္ လူငယ္တေယာက္ စြန္႔စြန္႔ဝ့ံဝံ့လုပ္ျပေနတာေတာ
သူဟာ လမ္းမေပၚမွာ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေက်ာ္ၾကာၾကာေအာ္ဟစ္ေျပာေနတာကို က်ေနာ္တို႔ျမင္ေနရတယ္။ လူေတြ လမ္းမေပၚဆင္းလာၿပီး သူနဲ႔လာပူးေပါင္းဖို႔၊ ျပည္သူ ေတြရဲ႕မ်ဳိသိပ္ထားတဲ့ဆႏၵေတြ ကို ေဖာ္ထုတ္ၾကဖို႔ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕သားေတြ သတၱိရွိၾကဖို႔၊ စသျဖင့္ လူငယ္တေယာက္ စြန္႔စြန္႔ဝ့ံဝံ့လုပ္ျပေနတာေတာ
ဆယ့္ငါးမိနစ္ေက်ာ္ၾကာေတာ့ ဒုတိယတေယာက္ထြက္ေပၚ လာပါတယ္။ လက္ကိုင္ပုဝါစည္းထားေပးမယ့္ ဒါ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း သာခ်ဳိပါပဲေလ။ ေနာက္ေတာ့ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ထြက္လာၾကၿပီး ဆယ္ေယာက္
ဆယ့္ငါးေယာက္ေလာက္ ျဖစ္လာတယ္။ ခြပ္ေဒါင္းအလံကိုလႊင့္ထူလို႔ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ဟစ္ေႂကြးလို႔လူထုလႈပ္ရွားမႈခ်ီတက္ပဲြကို စတင္ဖို႔ တာစူေနၾကပါၿပီ။
ဆယ့္ငါးေယာက္ေလာက္ ျဖစ္လာတယ္။ ခြပ္ေဒါင္းအလံကိုလႊင့္ထူလို႔ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ဟစ္ေႂကြးလို႔လူထုလႈပ္ရွားမႈခ်ီတက္ပဲြကို စတင္ဖို႔ တာစူေနၾကပါၿပီ။
မၾကာခင္ပဲ ဦးေဆာင္ေက်ာင္းသားအဖဲြ႔ေလးဟာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းအတိုင္း ေနာက္မွ ေရွ႕သို႔ ခ်ီတက္လာၾကၿပီ။ ေရႊနန္းေတာ္ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္မွ ဆိုင္ထိုင္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔အရပ္သားအုပ္စုကလည္း တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အားေပးတိုက္တြန္းၾကရင္း ေက်ာင္းသားေတြကို အားျဖည့္ပူးေပါင္းလိုက္ပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းအတိုင္း ေနာက္မွ ေရွ႕သို႔ ခ်ီတက္လာၾကၿပီ။ ေရႊနန္းေတာ္ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္မွ ဆိုင္ထိုင္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔အရပ္သားအုပ္စုကလည္း တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အားေပးတိုက္တြန္းၾကရင္း ေက်ာင္းသားေတြကို အားျဖည့္ပူးေပါင္းလိုက္ပါတယ္။
ေစ်းေျမာက္ဘက္တန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ခ်ီတက္ပဲြလူတန္း ဟာ အေတာ္ရွည္လ်ားေနၿပီေပါ့။ က်ေနာ္ ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ လူတစ္ရာေက်ာ္ ႏွစ္ရာေလာက္ ရွိေနပါၿပီ။ ေရွ႕တပ္ေတာ္ဦးမွာေတာ့ မေန႔ညက ကိုဖုန္းျမင့္ က်ေနာ့္ကို ေရးခိုင္းလို႔ (ခြပ္ေဒါင္းပံုကို ေမ့ေနလို႔) မဆဲြတတ္ဆဲြတတ္နဲ႔ ဆဲြထားတဲ့ ခြပ္ေဒါင္းပံုပါတဲ့အလံ၊ ကိုဖုန္းျမင့္နဲ႔ ေမာင္ႏွမတေတြ ျဖတ္ညွပ္ကတ္ ဟန္းမိတ္ လုပ္ထားတဲ့ ခြပ္ေဒါင္းအလံဟာ ေလထဲမွာ ႂကြားတလူလူေဝေနတာျမင္ရေတာ့ အားရေက်နပ္လို႔ ပီတီေတြ ျဖာေနမိပါတယ္။
ဒီလူတန္းရွည္ႀကီးဟာ ဒီမွာတင္အဆံုးမသတ္ခဲ့ပါဘူး။
ေနာင္ရက္ေတြအထိ ဆက္ကာဆက္ကာ ျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔အျပား လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ လူထုလူတန္းစား အလႊာစံုပါဝင္လို႔ တကမၻာလံုးကေတာင္ အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ ဆက္လက္ခ်ီေလၿမဲ ခ်ီတက္ႏိုင္ခဲ့ၾကတာ၊ ခိုင္ခံ့လွပါၿပီထင္ေနတဲ့ မဆလအပင္ႀကီးကို ၿဖိဳလွဲပစ္လိုက္ႏိုင္တာ မ်က္ရည္လည္ေလာက္ေအာင္ ႏွစ္ေထာင္းအားရ ျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။
ေနာင္ရက္ေတြအထိ ဆက္ကာဆက္ကာ ျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔အျပား လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ လူထုလူတန္းစား အလႊာစံုပါဝင္လို႔ တကမၻာလံုးကေတာင္ အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ ဆက္လက္ခ်ီေလၿမဲ ခ်ီတက္ႏိုင္ခဲ့ၾကတာ၊ ခိုင္ခံ့လွပါၿပီထင္ေနတဲ့ မဆလအပင္ႀကီးကို ၿဖိဳလွဲပစ္လိုက္ႏိုင္တာ မ်က္ရည္လည္ေလာက္ေအာင္ ႏွစ္ေထာင္းအားရ ျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။
အဲဒီ သမိုင္းဆိုင္ရာႀကီးမားတဲ့ အေကြ႔အခ်ဳိး အေျပာင္းအလဲျဖစ္စဥ္ႀကီးဟာ အမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ရွိခဲ့တယ္ဆိုတာနဲ႔ အစိတ္အပိုင္းမ်ားစြာကေန တဦးခ်င္း တေယာက္ခ်င္း တူညီစြာေပါင္းစုၿပီး တပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးဆိုတဲ့ ပစ္မွတ္ကိုထိမွန္ေအာင္ ပစ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာကို ေနာင္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအေနနဲ႔ သမိုင္းကိုသိရွိဖို႔ အမွတ္တရအေနနဲ႔ ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။
၈၈၈၈
——–
ထိုနံရံၿပိဳလဲေအာင္
ငါတို႔ သံျပိဳင္ေတးဆိုခဲ့ၾကေပါ့
မိုးေက်ာ္ေအာင္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
