ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ (၈၈) ● ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခတ္က ႐ုပ္ျပဇာတ္လမ္းမ်ား

ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ (၈၈) ● ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခတ္က ႐ုပ္ျပဇာတ္လမ္းမ်ား
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၂၉၊ ၂ဝ၁၈

ရသေခတ္ ပထမတြဲမွာ တေခတ္ တခါတုန္းက ကက္ဆက္ေခြဇာတ္လမ္းေတြအေၾကာင္း ေရးခဲ့ျပီးေတာ႔၊ အခုဒုတိယတြဲမွာ လည္း စာေပယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့အေၾကာင္းအရာ တခုေလာက္ ထပ္ျပီးေရးခ်င္မိျပန္တယ္။ ခ်ေရးဖုိ႔ ေတြးထား တာကေလးေတြ သံုးေလးခုေလာက္ေတာ့ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီထဲကမွ ဘာကိုေရြးရမလဲဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ရခက္ေနေတာ့ ဆရာ ေသာ္ဇင္အုန္းကို အၾကံဉာဏ္ေတာင္းရပါတယ္။ သူက စာဖတ္ပရိသတ္နဲ႔ အျမဲထိေတြ႕ျပီး ေလ့လာဆန္းစစ္မႈလုပ္ေနသူတ ဦးဆိုေတာ့ က်ေနာ့္အခက္အခဲကို ကူညီနိုင္သူတဦးေပါ့ဗ်ာ။ ဆရာေသာ္ဇင္ အၾကံေပးခ်က္အရ က်ေနာ္ေတြးထားတဲ့အေၾကာင္း အရာေလးတခ်ဳိ႕အနက္က တခုကိုေရြးလိုက္ျပီး ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္မွာ ကေလးလူငယ္ေတြက စျပီး ဆယ္ေက်ာ္ သက္အရြယ္ လူငယ္ေတြ စာဖတ္ၾကျခင္း ကိစၥအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး တင္ျပေဆြးေႏြးခ်င္တာေလးတခု ခ်ေရးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုေဆြးေႏြးရာမွာ က်ေနာ္ေတြ႕ၾကံဳျဖတ္သန္းဖူးတဲ့က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္ရဲ႕ ႐ုပ္ျပဇာတ္လမ္းေတြအေၾကာင္း အေတာ္ကေလး က်ယ္က်ယ္ ျပန္႕ျပန္႕ေတြးျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ ျဖတ္သန္းၾကံဳေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ေခတ္ေတြ ဆီတုန္းက (ယခု က်ေနာ့္အသက္ ၅ဝ) က ႐ုပ္ျပဇာတ္လမ္းေတြက လိုင္းစံု ပါ။ ဟာသ၊ ဘဝသ႐ုပ္ေဖာ္ပံု၊ လွ်ဳိ႕ဝွက္သည္းဖို၊ သမိုင္းေနာက္ခံ စသည္ျဖင့္ အစံုပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ေခတ္ကာလတုန္းက စာေပစိစစ္ေရးရဲ႕ တင္းၾကပ္တဲ့ေပၚလစီရွိေနေတာ့ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္နဲ႔ဖီလာဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတဲ့ စုန္းနတ္ ကေဝဇာတ္လမ္းမ်ဳိးေတြေတာ့ မရွိခဲ့ပါဘူး၊ တျခား႐ုပ္ျပေတြကေတာ့ ဦးေအာင္ရွိန္၊ ဦးသန္းႂကြယ္တုိ႔ရဲ႕ ကာတြန္း႐ုပ္ျပေတြ ကစလုိ႔ကာတြန္းျမင့္သိန္းရဲ႕ စံေရႊျမင့္တုိ႔လို ဇာတ္လမ္းေတြ၊ တင္ေအာင္နီရဲ႕ ကိုျပာေလာင္တုိ႔လိုဇာတ္လမ္းေတြ၊ ကာတြန္း ဦးဆန္းထြန္း၊ ကာတြန္း ကိုဘိုဘုိထြန္းတုိ႔ရဲ့အခ်စ္႐ုပ္ျပဇာတ္လမ္းေတြ၊ ကာတြန္းေသာ္ကရဲ့ အရိုင္းလို႐ုပ္ျပဇာတ္လမ္းေတြ၊ဆရာဦးေငြၾကည္ရဲ့ ကမာၻရွား၊ ေအာင္သိုက္ ဗညားသိုက္တို႔၊ ပန္းခ်ီေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းတို႔၊ ပန္းခ်ီေက်ာ္ေက်ာ္တို႔ရဲ႕ လွ်ဳိ႕ဝွက္သည္း ဖို ဇာတ္လမ္းေတြလို လိုင္းစုံေပါ့ (ကာတြန္းပညာရွင္အခ်ဳိ႕ရဲ့နာမည္ေတြကိုသာ ဥပမာအျဖစ္ေဖာ္ျပလိုက္တာပါ။ ပညာရွင္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ့အမည္မ်ားကို ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ရတာကို ေတာင္းပန္ပါတယ္)။

ျမန္မာျပည္မွာက ဘယ္လိုဇာတ္လမ္းေတြကို ဘယ္လိုအသက္အရြယ္ေတြမဖတ္ရဆိုတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြမရိွေတာ့၊ ကြၽန္ ေတာ္တို႔ မူလတန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ေလာက္ကတည္းက ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေတြဖတ္တဲ့ ကာတြန္း႐ုပ္ျပေတြလည္း ဖတ္မိခဲ့ၾကတာေတြရိွခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕မိဘေတြက သူတုိ႔သားသမီးေတြ ကာတြန္း႐ုပ္ျပေတြဖတ္တာနဲ႔ ပတ္ သက္ျပီး စည္းကမ္းနဲ႔ ကန္႔သတ္တာမ်ဳိးေတြ ရိွခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဥပမာ ေက်ာင္းစာေတြလုပ္ရမယ့္အခိ်န္မွာ မိဘေတြက ကန္႔ သတ္တာမ်ိဳး၊ ငယ္ရြယ္လြန္းတဲ့အသက္အရြယ္မွာ အခ်စ္အေၾကာင္း႐ုပ္ျပေတြမဖတ္ဖို႔ ကန္႔သတ္တာမ်ဳိး စသည္အားျဖင့္ ရိွခဲ့ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ငယ္ရြယ္စဥ္ဘဝမွာ အဲဒီလိုမိသားစုရဲ့စည္းကမ္းေတြေအာက္မွာ ႐ုပ္ျပကာတြန္းေတြ ဖတ္ခဲ့ ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းအမ်ားစုလည္း အဲဒီလိုမ်ဳိး ခပ္ဆင္ဆင္တူၾကတဲ့ မိသားစုေက်ာေထာက္ေနာက္ခံဘဝ ေတြအၾကားမွာပဲ ကာတြန္းေတြ႐ုပ္ျပေတြ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေရွးရိုးစြဲဆန္လြန္းတဲ့လူႀကီးေတြကေတာ့ ကာတြန္း ေတြဖတ္တာကို သိပ္ၿပီးအားေပးမႈမရွိၾကတာလည္း ေတြ႕ၾကံဳဖူးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝျဖတ္သန္းမႈမွာ စာဖတ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ေတြကိုျပန္ေတြးၾကည့္တဲ့အခါမွာ၊ ကာတြန္း႐ုပ္ျပေတြဖတ္ျခင္းဟာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ကေလးဘဝ စာဖတ္ျခင္းအေလ့အထက ပိုၿပီးခိုင္မာေစခဲ့တဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းတရပ္ျဖစ္တာကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္မိပါတယ္။

အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္၊ နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ပါဝင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း၊ ကေလးသူငယ္မ်ားနဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္ သက္ လူငယ္မ်ား စာဖတ္ျခင္းကိစၥဘက္ကို အေတြးေရာက္ခဲ့ဖူးေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက နိုင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွား သူတဦးအျဖစ္နဲ႔ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးဖက္ကို အေလးေပးတဲ့စာေတြကို အထူးစိတ္ဝင္စား စိတ္အားထက္သန္ေနခဲ့တာပါ၊ အခုအခါ မွာ အသက္အရြယ္၊ ဘဝျဖတ္သန္းမႈ အေတြ႕အၾကံဳအရ၊ နိုင္ငံေရးအရလည္း ပိုၿပီး ဒီမိုကရက္တစ္ဆန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲ့ဒီ ကေလးဘဝ ႐ုပ္ျပကာတြန္းေတြ ဖတ္႐ႈခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကို ပိုၿပီး ေလးေလးနက္နက္ေတြးျဖစ္လာတယ္။ ေတြးမိတဲ့အေတြးကို အရိုးရွင္းဆံုးပံုစံနဲ႔ တင္ျပေဆြးေႏြးဖုိ႔ ႀကိဳးစားေတြးေတာျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္ကာလေတြတုန္းက ဖတ္႐ႈခဲ့ၾကရတဲ့ ႐ုပ္ျပကာတြန္းေတြဟာ ကေလးသူငယ္ေတြ ဆယ္ေက်ာ္ သက္အရြယ္ေတြ သုတ ရသ စာေပဖတ္႐ႈၾကတဲ့အေလ့အထကို ရရွိၾကဖုိ႔အတြက္ အေျခခံ အက်ဆံုး စာေပယဥ္ေက်းမႈ ေလ့ လာေရးဆိုင္ရာ အေလ့အထတခုျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ျပေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေယဘုယ် သေဘာသဘာဝႏွစ္ခုကို က်ေနာ္ ေလ့ လာသံုးသပ္မိပါတယ္။

(က)
႐ုပ္ျပေတြရဲ႕ဇာတ္လုိက္ေတြဟာ စာဖတ္သူအေပၚမွာ ၾသဇာအရွိန္အဝါရွိပါတယ္။ ႐ုပ္ျပေရးဆြဲသူ၊ ဖန္တီးသူေတြဟာ အဲ့ဒီ ဇာတ္လုိက္ေတြရဲ႕ အရွိန္အဝါနဲ႔ ဇာတ္လမ္းရဲ႕စြဲေဆာင္မႈေတြကုိသုံးၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကုိ စာဖတ္သူေတြ ထံကုိ ပုိ႔ေပးတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ယူဆပါတယ္။ ဥပမာ ကာတြန္းသန္းႂကြယ္ရဲ႕ ဖုိးဝနဲ႔ အဂၤါၿဂိဳလ္ ႐ုပ္ျပဇာတ္လမ္းတခုမွာ အဲ့ဒီ သေဘာေတြကုိ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ဖုိးဝဟာ သီလသမာဓိတည္ၾကည္ျမင့္မားလာတဲ့အခါမွာ သူ႔႐ုပ္ခႏၶာ ခံ ႏုိင္ရည္စြမ္းရည္ျမင့္မားလာၿပီး၊ သူ႔ေခါင္းေပၚကုိ ေလးလံတဲ့အရာဝတၳဳေတြျပဳတ္က်လာတာကုိ ခံႏုိင္ရည္ရွိလာတယ္။ အဲဒီခံ ႏုိင္စြမ္းရည္ကုိ စြမ္းရည္ျပပြဲအျဖစ္ ပြဲသြင္းၿပီးျပစားလုိ႔ရတဲ့ အထိ ေအာင္ျမင္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအာင္ျမင္မႈမွာ ယစ္မူၿပီး ဘဝင္ျမင့္ ေအာက္ေျခလြတ္လာတဲ့အခါမွာ သူ႔စြမ္းရည္ေတြ ေလ်ာ့ပါးလာၿပီး ေခါင္းေပၚကုိ ငွက္ေမႊးကေလးက်လာတာကုိ ေတာင္ ခံႏုိင္ရည္မရွိေတာ့တဲ့အျဖစ္ကုိေရာက္ရွိၿပီး က်ဆုံးလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း အဂၤါၿဂိဳလ္ရဲ႕ေဝဖန္ေထာက္ျပမႈေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕အမွားကုိ ျပဳျပင္ႏုိင္ခဲ့ၿပီး မူရင္းစြမ္းရည္ေတြျပန္ရလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူစြမ္းေကာင္းအျဖစ္ မရပ္တည္ ေတာ့ပဲ သူတုိ႔ရဲ႕ မူလေအးခ်မ္းတဲ့ဘဝမွာ ျပန္ေနလုိက္ၾကတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကုိ အမွတ္ရမိပါတယ္။ စာဖတ္ပရိသတ္စြဲလမ္း ၿပီးသား ဇာတ္ေကာင္ေတြနဲ႔ အေၾကာင္းအက်ဳိးဆီေလ်ာ္ၿပီး ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းတဲ့ဇာတ္လမ္းကေလးေၾကာင့္ စာဖတ္သူေတြ ဟာ စာဆုိေပးလုိတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနဲ႔ လြယ္လြယ္ကူကူ ရႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ အကယ္၍သာ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ဖုိးဝနဲ႔ အဂၤါၿဂိဳလ္ဆုိတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြမဟုတ္ပဲ၊ တျခား သာမာန္ဇာတ္ေကာင္နာမည္ ဥပမာ ေမာင္ျဖဴ၊ ေမာင္မဲ စတဲ့ဇာတ္ေကာင္ေတြနဲ႔ ဇာတ္လုိက္ဆင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ စာဖတ္ပရိသတ္ဟာ ဇာတ္လမ္းအေပၚ စိတ္ဝင္တစားရွိမႈ ေလ်ာ့ျပီး စာဆုိေပးလိုတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကို ေသေသခ်ာခ်ာအျပည့္အဝရခ်င္မွရ ၾကလိမ့္မွာျဖစ္ပါတယ္။

(ခ)
႐ုပ္ျပဇာတ္လမ္းမ်ားဟာ ႐ုပ္နဲ႔စာတြဲထားတဲ့အတြက္၊ စာဖတ္သူေတြအေနနဲ႔ ဇာတ္လမ္းမွာပါတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ပတ္ သက္ၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနဲ႔ လြယ္လြယ္ကူကူနားလည္ေစဖို႔ အေထာက္အကူျဖစ္ေစပါတယ္။ တခ်ဳိ႕စာဖတ္သူေတြ အ တြက္ စာခ်ည့္သက္သက္အေၾကာင္းအရာေတြကို ဖတ္႐ႈၾကတဲ့အခါ အာ႐ုံစူးစိုက္မႈျပဳဖို႔ အခက္အခဲရိွတတ္ၾကတဲ့အတြက္ ႐ုပ္ျပေတြဟာ ဒီအခက္အခဲေတြကိုေျပလည္နိင္ေစတဲ့သေဘာရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္တုန္းက အျဖစ္ အပ်က္တခုၾကံဳဖူးပါတယ္။ က်ေနာ့္အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕ သမိုင္းဘာသာရပ္ကိုစာက်က္ရတာမ်ားလို႔ သိပ္ျပီးစိတ္ ဝင္စားမႈမရိွၾကဘူး။ ဘယ္လိုသမိုင္းေၾကာင္းေတြကိုမွ သိပ္ျပီးစိတ္ဝင္စားေလ့မရိွၾကဘူး။ ေရွးပေဒသရာဇ္သမိုင္းေတြကိုဆိုရင္ သူတုိ႔စိတ္မဝင္စားတာ ပိုျပီးဆိုးၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္အံ့ ၾသစရာေကာင္းတာက အဲဒီလိုသမိုင္းေၾကာင္းေတြကို စိတ္မဝင္ စားၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕ဟာ ပန္းခ်ီကိုကိုေမာင္ေရးဆြဲတဲ့ ပုဂံေခတ္သမိုင္းေနာက္ခံ ႐ုပ္ျပကာတြန္းစာအုပ္ကိုဖတ္ၾကတဲ့အခါမွာ ဇာတ္လမ္းထဲကအေၾကာင္းအရာေတြကို စာက်က္ထားသလို အကုန္လုံးအလြတ္ရေနၾကတာကို ေတြ႕ ရပါတယ္။

႐ုပ္ျပကာတြန္းေတြမွာ အထက္ကတင္ျပေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ ေယဘုယ်သေဘာသဘာဝေတြအျပင္ လူမႈေရးက႑ေတြအတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အက်ိဳးျပဳစရိုက္လကၡဏာေတြရိွၾကပါတယ္။ ႐ုပ္ျပဇာတ္လမ္းေတြရဲ့ စံျပဳဇာတ္ေကာင္ေတြမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ စရိုက္ေတြရိွၾကပါတယ္။ ေကာင္းမႈနဲ႔ မေကာင္းမႈအားျပိဳင္ရာမွာ ႐ုပ္ျပဇာတၤလမ္းေတြရဲ့ စံျပဳဇာတ္ေကာင္ေတြဟာ ေကာင္းမႈ ဖက္ကသာ ရပ္တည္ၾကပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ကေလးသူငယ္ဘဝ၊ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝေတြမွာ ႐ုပ္ျပဇာတ္လမ္းေပါင္းမ်ားစြာ ဖတ္႐ႈခဲ့ၾကပါတယ္။ အခု ေနအခါမွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အသက္အရြယ္တန္းေတြဟာ ႐ုပ္ျပဇာတ္လမ္းေတြဖတ္တဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြ၊ ဆယ္ေက်ာ္ သက္ေတြရဲ့ အဖိုးအဖြားေတြ၊ မိဘေတြဘဝကိုေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ တခ်ိန္ တခါတုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတဲ့ လူ ငယ္ေတြရဲ့ဘဝကို လူႀကီးမိဘေနရာကေနၿပီး ကေလးသူငယ္မ်ားအတြက္ ေကာင္း၏၊ ဆိုး၏ဆိုတာေတြကို လမ္းညႊန္အုပ္ ထိန္းၾကရတဲ့ဘဝကိုေရာက္ရိွေနၾကပါၿပီ။ ယေန႔ေခတ္ကာလရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈထုတ္ကုန္မ်ားျဖစ္တဲ့၊ အသြင္သစ္နဲ႔ဖန္တီး ထား ၾကတဲ့ ဒီကေန ့ေခတ္႐ုပ္ျပဇာတ္လမ္းအသစ္ေတြကို က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့သားသမီးေျမးျမစ္ေတြအတြက္ အက်ိဳးျပဳတဲ့ ႐ုပ္ျပကာ တြန္း ေတြျဖစ္ေအာင္ က႑စုံကေန၊ ဝိုင္းဝန္းကူညီသင့္တယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းဆိုင္ရာ လူမႈတာဝန္ ႀကီးတရပ္လို႔ က်ေနာ္ အေလးအနက္ထင္ျမင္ယူဆမိပါတယ္။

ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ (၈၈)
မတ္လ ၁၆ ရက္၊ ေအဒီ၂ဝ၁၈
ရန္ကုန္၊ ျမန္မာ