(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၂၃၊ ၂၀၁၈
က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ စစ္အစိုးရလက္ထက္မ်ားစြာ ဓားမိုးေသနတ္မိုးေအာက္မွာ ေနခဲ့ၾကရတာ တကမၻာလံုး အသိျဖစ္ပါ တယ္။ ျငင္းဆိႈမႈမဲ့စြာ မတရားတဲ့အမိန္႔ေတြ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြေအာက္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ကိုယ္ မႏွစ္သက္လို႔ ကိုယ္မႀကိဳက္လို႔ ကိုယ္မလိုက္နာခ်င္လို႔ ျငင္းဆန္ခဲ့ရင္လည္း သိတဲ့အတိုင္းစစ္ဝါဒီေတြက ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေထာင္ေတြခ်၊ အညႊန္႔ေတြခ်ဳိးခဲ့ၾကပါတယ္။
ခုေရာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီသြားဖို႔ႀကိဳးပမ္းေနၾကတဲ့ကာလမွာေရာ ကိုယ္မလိုခ်င္တဲ့ျပည္တြင္းစစ္ေတြ၊ လယ္သိမ္းေျမသိမ္း ျပ ႆနာေတြ လုပ္ခလစာမညီမွ်မႈေတြ အစရွိသျဖင့္ကို ျငင္းပယ္ခြင့္ရွိေနၿပီလား။ လြတ္လပ္စြာ အနာမဲ့စြာ ျငင္းဆိုခြင့္ က ေတာ့ အျပည့္အ၀မရွိေသးဘူးဆိုတာ ဒီေန႔ထုတ္သတင္းစာေတြဂ်ာနယ္ေတြက သတင္းေတြဖတ္မိရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာကြန္စစ္ေကာင္းကေတာ့ သူ မလိုခ်င္တဲ့ အရာမွန္သမွ်ကို ျပတ္ျပတ္သားသား က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျငင္း ဆိုထားမႈကို အႏုပညာတရပ္ျဖစ္တဲ့ကဗ်ာနဲ႔ ႐ုပ္လံုးေဖာ္ခဲ့ပါတယ္။
ျငင္းဆိုၿပီးေနာက္ ကဗ်ာကို ေကာင္းကင္ေပၚ လႊင့္တင္လိုက္တယ္လို႔ အမည္ေပးထားၿပီး ကဗ်ာဆရာကြန္စစ္ေကာင္းရဲ႕ တ ကိုယ္ေတာ္ တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ကဗ်ာစာအုပ္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ စာအုပ္မွာ ကြန္စစ္ေကာင္း တစ္ပိုင္းတစ္စပံုရိပ္ ကိုယ္ ေရးအက်ဥ္းကို ထည့္သြင္းထားၿပီး ကဗ်ာ ၅၇ ပုဒ္ပါရွိပါတယ္။ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္မ်ားမွာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ကဗ်ာစုစည္းမႈလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ပါ၀င္တဲ့ကဗ်ာေတြကေတာ့ ေသတမ္းစာ၊ သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္၊ လမ္း၊ စကား၊ ေနရာထိုင္ခင္း၊ ပ်င္းမယ္ဆိုလည္း ပ်င္းခ်ဆင္စရာ၊ စည္း၊ ေဆးေပါ့လိပ္ကိုထိုးေခ်ပစ္လိုက္တယ္၊ အတြင္းနာ၊ နိဒါန္း၊ ခပ္ျပင္းျပင္း ၃ ခြက္၊ ႐ႈခင္း၊ ျမားတစ္ေျပး၊ ေရတ၀ ေသာက္ ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္၊ လူေျပာမ်ားေနတဲ့ေန႔ေတြညေတြ၊ ဘုရားရွင္ေတာင္မွ စကားႏွစ္ခြန္းတည္းမိန္႔ၾကားခဲ့တာ မ ဟုတ္ဘူး၊ ကမၻာသစ္ေအာ္သံ၊ စာေမးပြဲ၊ စားက်က္ေျမ၊ ဥတိုညေနခင္း၊ ျမစ္ဆံု၊ သီခ်င္းသံ၊ အလံေတာ္၊ မိုးေပၚကက်လာမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ေနာင္ေထာင္၊ တရား၊ ဟိန္းျမတ္ေဇာ္ရယ္ ၿပီးပါေလေရာရယ္ ကြန္စစ္ေကာင္းရယ္၊ မိမိ၏ အေၾကြးမ်ား၊ စစ္ ေျမ ျပင္၊ လူမမာ၊ ဗံုသံ၊ အေရးတႀကီးေပးစာ၊ ရွင္သန္ျခင္း၊ ပခံုးေပၚက ပန္းပြင့္မ်ားသို႔၊ ျခြင္းခ်က္ပါတဲ့ကဗ်ာ၊ ရန္သူေတြ နဲ႔ မိတ္ ေဆြေတြနဲ႔ ဟိုးအေ၀းကႏိုင္ငံနဲ႔၊ ည၊ တေစၦသရဲေတြ မုန္းတဲ့ဂါထာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာေျပာေနတဲ့ နံနက္ခင္း၊ ကဗ်ာဆရာေတြ လည္း တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္ၾကပါသည္၊ အမႈိက္ပံု၊ ေဒၚရန္ကုန္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အသားစမ်ား၊ ျမားတန္းလန္းနဲ႔ရာသီဥတု၊ ေန႔ ေန႔ညည အၿမဲထြန္းညွိထားရမယ့္မာန၊ မေန႔က ညေနလိုပဲ ဒီေန႔ညေန၊ အမွန္တရား၊ ဗိန္းေမာင္းသံ၊ ကဗ်ာဆရာေတြ ရြာ အျပင္ထြက္ေနရကိန္းျမင္တယ္၊ ကမၻာႀကီးဟာ ပ်က္ေနတာၾကာေပါ့၊ တေစၦသရဲေတြေပါတဲ့လမ္း၊ လူ႔အခြင့္အေရးအရ ကၽြန္ ေတာ္လည္း ေအာ္ဟစ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္၊ အဲဒါ အသစ္မဟုတ္ဘူး အေဟာင္းကိုျပန္ျပဳျပင္ထားတဲ့၊ လက္ေဝွ႔ကဗ်ာ၊ ဆိုးသြမ္း စာရင္းဝင္မယ့္ကဗ်ာ၊ ငါတို႔သံၿပိဳင္ ေအာ္ဟစ္သီဆိုရမယ့္သီခ်င္း၊ ျငင္းဆိုၿပီးေနာက္ ကဗ်ာကို ေကာင္းကင္ေပၚလႊင့္တင္ လိုက္တယ္တို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာကြန္စစ္ေကာင္းကို တပ္ကုန္းၿမိဳ႕၁၉၅၃ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာ၁၉ရက္ေန႔မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ အထက ၁ တပ္ကုန္း၊ အလက၂ ရန္ကင္း၊ အထက ၆ ဗိုလ္တေထာင္၊ အထက၁ ဒဂံု ရန္ကုန္ ၀ိဇၹာ/သိပၸံ တကၠသိုလ္တို႔မွာ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး ၁၉၇၄-၇၆ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္ပတ္လည္ မဂၢဇင္း၊ ေရစီးေၾကာင္းကဗ်ာစာအုပ္တို႔မွာ ေမာင္လကၤာ (ရြာဦးေက်ာင္း) က ေလာင္ျဖင့္ ကဗ်ာမ်ားစတင္ေရးသားခဲ့ပါတယ္။
၁၉၇၆ ခုႏွစ္ မႈိင္းရာျပည့္အေရးအခင္းမွာ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းျခင္းခံခဲ့ရၿပီး ၁၉၈၀ခုႏွစ္မွာေတာ့ ကြန္စစ္ေကာင္းကေလာင္ အမည္ေျပာင္းလဲခဲ့ကာ မိုးေ၀မဂၢဇင္းမွာ ကဗ်ာမ်ားေရးသားခဲ့ၿပီး ယခုအခ်ိန္ထိ မဂၢဇင္း၊ စာေစာင္မ်ားမွာ ကဗ်ာမ်ားေရးသား လ်က္ရွိပါတယ္။
ယခုကဗ်ာစာအုပ္ရဲ႕ေရွ႕မွာ ေရႊၾကဳတ္ထဲထည့္ထားတဲ့ကိစၥ၊ ႀကိဳက္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ကၽြန္ေတာ့္ရုပ္ရွင္ ရံုတင္လိုက္ၿပီ ကဗ်ာလံုးခ်င္းႏွစ္အုပ္ကိုထုတ္ေ၀ထားပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာတေယာက္ ဘယ္လိုရွင္သန္ရပ္တည္ရုန္းကန္ခဲ့ရသလဲဆိုတာ သူ႔ကဗ်ာေတြက တဆင့္ က်ေနာ္တို႔ေျခရာခံ ဖို႔ႀကိဳးစားေလ့ရွိၾကပါတယ္။ စစ္သားတေယာက္ဟာ သူ႔ေသနတ္ကို ဆီေရေလစစ္ေဆးေနသလို ပန္းပဲဆရာတေယာက္ လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ၊ သူထုရမယ့္သံအတြက္ သူ႔တူကို ဆ ေနသလို ကဗ်ာဆရာတေယာက္နဲ႔သူေနထိုင္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္အေျခအေနကို ပကတိအေနအထားျမင္ရေအာင္ က်ေနာ္တို႔ သူ႔ကဗ်ာထဲ သြားေရာက္ဖို႔ေတာ့လိုပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္ၿပီး လူ႔အခြင့္အေရးအရေရာ တိုင္းျပည္အတြက္ မလိုအပ္မရွိသင့္တဲ့ အရာေတြကို က်ေနာ္တို႔ျငင္းဆိုဖို႔ အေၾကာင္း ျပခ်က္တခုပါပဲ။ ကဗ်ာဆရာကြန္စစ္ေကာင္းေရာ ဘာေတြျငင္းဆိုထားသလဲဆိုတာသိရဖို႔ သူ႔ကဗ်ာေတြဖတ္ၾကည့္ရေအာင္။
“ဆင္မိုက္ႀကီးမွာ
ဒူးတုပ္ရရွာ….”
အဲဒါ
ဗုဒၶရဲ႕ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးသီခ်င္းထဲမွာသာ ေတြ႔ရတဲ့စာသားပါ။
“ယုန္သူငယ္ေလးခမ်ာ
ဆင္မိုက္ႀကီးေၾကာင့္ ျပားခ်ပ္ရရွာ”
အဲဒါ
ကြၽန္ေတာ္တို႔သီဆိုေနက် သီခ်င္းထဲက စာသားပါ။ ။ (သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္ ကဗ်ာ)
အိုက္ခမန္းလည္း လူပဲ၊ ေနာ္မက္ဗက္သြန္းလည္း လူပဲ
ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေနထိုင္တဲ့ရပ္ကြက္ခ်င္းက တူမွ မတူဘဲ။ (ေနရာထိုင္ခင္း ကဗ်ာမွ)
သီခ်င္းသံေတြေအာက္မွာ
ေသနတ္သံေတြ ဆိတ္သုန္းေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကလိမ့္မယ္
သီခ်င္းသံဟာ
ခြန္အားစြမ္းပကား
ပိုၿပီး ႀကီးမားပါတယ္ မိတ္ေဆြ။ ။ (သီခ်င္းသံ ကဗ်ာမွ)
ငါတို႔အားလံုး တစ္ေယာက္မက်န္
ရဲရဲ၀့ံ၀ံ့ယူရဲၾကရမယ္… ငါတို႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရး။ ။ (မိုးေပၚက က်လာမွာ မဟုတ္ဘူးကဗ်ာ မွ)
ေသနတ္ဟာ
ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႔လဲက်ေသဆံုးလို႔။ ။ (တရားကဗ်ာမွ)
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ
ယံုၾကည္ခ်က္၀တ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့စစ္သည္ေတာ္ပဲ
ကဗ်ာထဲကို က်ည္အျပည့္ထည့္
ရန္သူဆိုရင္ ပစ္။ ။ (စစ္ေျမျပင္ ကဗ်ာမွ)
ရွင္ရင္လည္း ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ရွင္ဖို႔
ေသရင္လည္း ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ေသဖို႔။ ။ (ပခံုးေပၚက ပန္းပြင့္မ်ားသို႔ ကဗ်ာမွ)
ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္မတို႔က
အၾကမ္းဖက္တာကိုလည္း မုန္းတယ္
အႏုဖက္တာကိုလည္း မုန္းတယ္။ ။ (မေန႔က ညေနလိုပဲ ဒီေန႔ညေန ကဗ်ာမွ)
လူမ်ားစု သီဆိုတဲ့သီခ်င္းျဖစ္ေနလည္း
သီခ်င္းေကာင္းျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္တာ
လူနည္းစုသီဆိုတဲ့သီခ်င္းျဖစ္ေနလည္း
သီခ်င္းေကာင္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္တာ (ဗိန္းေမာင္းသံ ကဗ်ာမွ)
ေလွႀကံဳစီးတဲ့လူက
ေလွဦးမွာ မတ္တပ္ရပ္လို႔
မ်က္ႏွာသနပ္ခါး ေပါင္ေသးေၾကာင္းနဲ႔လူက
အသန္႔ရွင္းဆံုးဆုရလို႔
သူမ်ားႏွာေခါင္းနဲ႔အသက္႐ွဴတဲ့လူက
ထူးခြၽန္ဆုရလို႔
သူခိုးလက္က လုတဲ့ဓားျပက
သူရဲေကာင္းဆုရလို႔
မရိုးသားၾကဘူး
ပိုေနတဲ့ေပါင္မုန္႔ကို ဝွက္ထားၾကတယ္ (ငါတို႔သံၿပိဳင္ေအာ္ဟစ္သီဆိုရမယ့္ သီခ်င္း ကဗ်ာမွ)
စာမ်က္ႏွာအခက္အခဲေၾကာင့္ေရာ ကဗ်ာတပုဒ္လံုးကို ခ်ေရးၿပီး အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုဖို႔ထိ မိုက္မဲဖို႔မ၀ံ့တာေၾကာင့္ ကဗ်ာတပုဒ္ စီက အပုဒ္တခ်ိဳ႕ကိုပဲေဖာ္ျပၿပီး ကဗ်ာဆရာကြန္စစ္ေကာင္း ဘာကိုျငင္းဆိုခဲ့သလဲဆိုတာေလာက္ သဲလြန္စရွာခဲ့တာျဖစ္ ပါ တယ္။ စာဖတ္သူမ်ားလည္း သတိျပဳမိမယ္ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။
လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ မလိုခ်င္တာကို ျငင္းပိုင္ခြင့္ရွိရပါတယ္။ ကိုယ့္အိမ္ထဲကေန တိုင္းျပည္တ၀န္း မတရားတဲ့ အမိန္႔၊အာဏာ ေတြနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို ျငင္းဆိုႏိုင္ရပါ့မယ္။ ျငင္းဆိုခြင့္ မရွိရင္ေတာ့ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံထဲလူျဖစ္ေနတုန္းလို႔ ယူဆရ မွာျဖစ္ပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာကြန္စစ္ေကာင္းကေတာ့ ျငင္းဆိုခြင့္မရွိခဲ့ရင္ ဘယ္လိုရပ္တည္ရွင္သန္သြားမယ္ဆိုတာ ကဗ်ာစာအုပ္ ေခါင္း စဥ္ျဖစ္တဲ့ ျငင္းဆိုၿပီးေနာက္ ကဗ်ာကို ေကာင္းကင္ေပၚ လႊင့္တင္လိုက္တယ္ဆိုတဲ့ကဗ်ာမွာ
“ေတာင္ေပၚမွာမွ
သစ္ရိပ္ဝါးရိပ္မရွိရင္
ေတာင္ေအာက္က ေနပူထဲမွာပဲ ေနခ်င္တယ္
အိပ္မက္မွ
ေကာင္းေကာင္း မမက္ရင္
ေန႔နဲ႔ညကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ခ်င္တယ္” လို႔ ကဗ်ာနဲ႔လႊင့္တင္ထားတာ ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
