(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၃၊ ၂၀၁၈
ကြၽန္ေတာ္တို႔ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးတြင္ ဘယ္အစိုးရတက္တက္ ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္စားရတာဆိုေသာ စကားကို လူဦးေရ ၁၀၀ တြင္ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔က ေျပာတတ္ၾကသည္။ ကိုယ္လုပ္တာ ကိုယ္စားရပါသလား ကိုယ္လုပ္တာ ကိုယ္ မစားရဘူးလားဆိုတာကို ေသခ်ာတိက်စြာ ကိုင္ပိုင္ေလ႔လာမႈ သံုးသပ္မႈ ဆင္ျခင္မႈ ေတြးေခၚမႈ ေတြမလုပ္ဘဲနဲ႔ သူမ်ားေယာင္ လို႔ေယာင္ရတယ္ အေမာင္ ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိသေဘာနဲ႔ေျပာတယ္ဆိုရင္ ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကဖို႔ အမွန္တကယ္ လိုအပ္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါကို လက္ေတြ႔က်တဲ့ စကားပံုေတြလည္းရွိေနတာမို႔ ဥပမာေပးရမယ္ဆိုရင္ အိုစာ မင္းစာဆိုတဲ့စကားပံုေလး ရွိပါတယ္ အို စာဆိုတာကေတာ႔ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္လာတဲ့အခါ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြက ပစ္ပယ္သြားတဲ့အခါ အကူအညီအေထာက္ အပံ႔မရႏိုင္တဲ့အခါ အဲသလို လူငယ္ေတြဆီက အကူအညီအေထာက္အပံ႔ေတြကို မယူခ်င္တဲ့အခါ က်န္းမာေရး လူမႈေရး သြားေရးလာေရး စားေရးေသာက္ေရး စတဲ့ ေနရာေတြမွာအသံုးျပဳဖို႔ စုေဆာင္းထားတဲ့ ေငြေၾကးဥစၥာပစၥည္းေတြကို ဆိုလို တာျဖစ္ပါတယ္။ မင္းစာဆိုတာကေတာ့ အခုေခတ္မွာ မင္းေတြ ဘုရင္ေတြမရွိေတာ့တာမို႔ တိုက္႐ိုက္မဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းကိုဆိုလိုတယ္လို႔ပဲ အၾကမ္းမ်ဥ္း သတ္မွတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရမင္းမ်ား အစိုးရအဖြဲ႔အစည္း မ်ားက အခြန္ေငြမ်ားနဲ႔ အျခားေသာအေၾကာင္းအရာေတြကို စပ္လ်ဥ္းၿပီး ႏိုင္ငံသားတိုင္းေသာ္လည္းေကာင္း မိမိကိုေသာ္ လည္းေကာင္း ေကာက္ခံတာ ေတာင္းယူတာေတြလုပ္လာခဲ႔ရင္ ေရွာင္လႊဲလို႔ ေသြဖယ္လို႔ ျငင္းဆန္လို႔မရႏိုင္တာမို႔ မင္းစာ ခ်န္ထားရမယ္/တယ္လို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္လုပ္အားေတြနဲ႔ ဘယ္လိုပင္ သန္႔ရွင္းစြာရွာေဖြထား စု ေဆာင္းထားပါေစ ေမွာင္ခိုလုပ္ငန္းမ်ား မတရားေသာလုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔ပဲ ရွာေဖြလုပ္ကိုင္စားေသာက္ပါေစ ႏိုင္ငံတခုခုမွာ မီွခို ေနထိုင္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ထိုႏိုင္ငံရဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းကိုေတာ႔ ေရွာင္လႊဲလို႔မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္လုပ္အား ေငြေၾကး ေတြကို အနည္းဆံုးေတာ့ အိုစာနဲ႔ မင္းစာ ခ်န္ကို ခ်န္ထားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကဲ ကိုယ္လုပ္တာကိုယ္ အကုန္စားရတယ္ ထင္ ေနပါေသးသလား။
ဒါမ်ဳိးကေတာ႔ ဟိုးအရင္ ေျမရွင္ပေဒသရာဇ္ေခတ္ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္ေခတ္ နယ္ခ်ဲ႕အရင္းရွင္ေခတ္ အာဏာရွင္ေခတ္ ေတြမွာသာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိၿပီး ယခုလို ဒီမိုကေရစီေခတ္နဲ႔ေတာ႔ မသက္ဆိုင္ေတာ႔တာမို႔ ဥပမာအေနနဲ႔ ေျပာျပျခင္းသာ ျဖစ္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ အဲသည္လိုစနစ္ အဲသည္လိုစိတ္ေတြနဲ႔ အဲသည္သံသရာထဲမွာ ဝဲလွည့္ေနေသးသူေတြရွိေနေသးလို႔ အခန္႔သင့္ခိုက္ ေရးသားေဖာ္ျပေပးတာျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ေတြလုပ္ၾကတဲ့အခါ လုပ္အားခေတြ ဝင္ေငြေတြ ရရွိၾကပါတယ္။ ထိုသို႔ ရရွိတဲ့ ေငြေၾကးအားလံုးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ အျပည့္အဝခံစားခြင့္ရရွိတယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆေနၾကပါသလား။ အရင္ဦးစြာ ပထမ ဝင္ေငြခြန္ ထမ္းေဆာင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ဝင္ေငြေတြနဲ႔ မိမိရဲ႕စားဝတ္ေနေရးကိစၥေတြကို ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္ျပဳလုပ္ၾကတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဝယ္ ယူသံုးစြဲၾကတဲ့ ပစၥည္းေတြအားလံုးကလည္း ထိုပစၥည္းေရာင္းသူေတြက အခြန္ထပ္ေဆာင္ရပါတယ္။ကိုယ္ပိုင္ ဆိုင္ခန္း သို႔ အငွားဆိုင္ခန္း ျဖစ္ေစ ေျမခြန္ မီးခြန္ ေရခြန္ ဆိုင္းဘုတ္ခြန္ စသည့္ျဖင့္ ေရာင္းသူက ထမ္းေဆာင္ရမယ့္အခြန္ေတြကို စားသံုး သူထံကပဲေတာင္းခံထားတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခြန္ေဆာင္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္ပစၥည္းေတြကို စိုက္ပ်ိဳးတာ ျပဳ လုပ္တာ သယ္ယူတာ ေျပာင္းေရြ႕တာ စသည္ျဖင့္ အစအဆံုး ကုန္က်စရိတ္ေတြအကုန္လံုးကို အဲသည္ ပစၥည္းေတြထဲမွာပဲ ေပါင္းယူ ေတာင္းခံထားတဲ့အတြက္ အခြန္ေတြရဲ႕ ၉၉ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ စားသံုးသူ ျပည္သူလူထု ႏိုင္ငံသားေတြကသာ ထမ္း ေဆာင္ၾကတဲ့ အခြန္ေငြစီးဆင္းမႈသာျဖစ္ပါတယ္။
ထမင္းခ်က္စားလွ်င္ ဝယ္ယူထားေသာဆန္မွာ အခြန္ေဆာင္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ေရနဲ႔ခ်က္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရကို သံုးရပါ တယ္ ေရခြန္လည္း ေဆာင္ရပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီး (သို႔မဟုတ္) ထင္းမီး မီးေသြးမီးဖိုေတြ အသံုးျပဳၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ရ မွာျဖစ္ၿပီး လွ်ပ္စစ္မီး မီးေသြး ထင္းမီး စတာေတြဝယ္ယူရာမွာ အခြန္ေဆာင္ထားပါတယ္။ ခ်ဳိင့္ဆြဲစားမည္ဆိုလွ်င္ေရာ ထိုဆိုင္ က အခြန္ေဆာင္ထားၿပီး စားသံုးသူဆီက ေတာင္းခံမႈထဲမွာ ထည့္ၿပီး ေတာင္းခံၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္စားမည္ဆိုလွ်င္လည္း အခြန္ေကာက္ခံမွာျဖစ္ၿပီး ဝန္ေဆာင္မႈမ်ားအတြက္ Table Tax ေတြပါ ထပ္မံေကာက္ခံမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ယခု ေဘးနားမွာရွိတဲ့ ဦးထုပ္၊ မ်က္မွန္၊ ဆြဲႀကိဳး၊ နားဆြဲ၊ အက်ႌ၊ နာရီ၊ လက္ပတ္၊ ဟန္းခ်ိန္း၊ ခါးပတ္၊ ေဘာင္းဘီ၊ ေျခအိတ္၊ ဖိနပ္၊ စက္ဘီး၊ ဆိုင္ကယ္ ကား၊ အိမ္၊ ျခံေျမ၊ ပန္းအိုး၊ ပရိေဘာဂပစၥည္းမ်ား၊ မီးဖိုခန္းသံုးပစၥည္းမ်ား စသည္ျဖင့္ မည္သည့္ပစၥည္းကိုမဆို ၾကည့္လုိက္ပါ။ အခြန္ေဆာင္ၿပီး ဝယ္ယူသံုးစြဲထားရတာျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါလိမ္႔မယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေမြးခ်ိန္မွသည္ ေသဆံုးခ်ိန္အထိ စားဝတ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ သြား ေရး လာေရး စသည္ျဖင့္ အရာအားလံုးမွာ အခြန္ေငြေဆာင္ၿပီးမွသာ ေနထိုင္ အသက္ရွင္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အခြန္ေငြေၾကးမ်ားနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ (သို႔မဟုတ္) ႏိုင္ငံသားမ်ားရဲ႕အက်ဳိးအတြက္ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းမ်ား အစိုး ရဝန္ထမ္းမ်ားက တာဝန္မ်ားထမ္းေဆာင္ရာမွာ ဘာေတြလုပ္ေနၾကတယ္ ဘယ္သူေတြ လုပ္ေနၾကတယ္ ဘယ္လိုလုပ္ေနၾက တယ္ ဘာေၾကာင့္လုပ္ေနၾကတယ္ဆိုတာေတြကို ေန႔စဥ္ေစာင့္ၾကည့္ရမယ့္တာဝန္ဟာ ႏိုင္ငံသားတိုင္းမွာ အတိအက်ရွိပါ တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ဝင္ေငြထြက္ေငြမ်ား၊ အခြန္အခမ်ား၊ စရိတ္စကမ်ား အားလံုးဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားအားလံုးပိုင္ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ ေငြေၾကးမ်ား ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ အခြန္ထမ္းေဆာင္ရတာ ႏိုင္ငံသားတိုင္းလုပ္ေဆာင္ရမယ့္ တာဝန္ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံသားတိုင္းကလည္း အခြန္ေငြေၾကးမ်ားကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴပင္ ထမ္းေဆာင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမြးရာပါ ႏိုင္ငံသားမ်ားရဲ႕ တာဝန္ ဝတၱရားနဲ႔ ရပိုင္ခြင့္ဆိုတာရွိပါတယ္။ တာဝန္ဝတၱရားေတြကိုလည္း ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ဖို႔လိုအပ္သလို ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ဘာေတြ ရပိုင္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာကိုလည္း သိနားလည္ထားၾကရမွာ ဘာေၾကာင့္ အခြန္ေငြေပးေဆာင္ရမယ္ ဘာေၾကာင့္ အခြန္ေငြကို ေပးေဆာင္သင့္တယ္ဆိုတာေတြကို သေဘာေပါက္ထားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ အခြန္ ေဆာင္ၾကတယ္ဆိုတာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသား အားလံုးထဲမွာ ဆင္းရဲလြန္းျခင္း ခ်မ္းသာလြန္းျခင္းေတြကို ထိန္းညွိဖို႔နဲ႔ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံံုးမွာ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ သြားေရးလာေရးေတြမွာ တန္းတူ အခြင့္အေရးေတြရရွိဖို႔ ခံစားခြင့္ရဖို႔အျပင္ အခမဲ့ က်န္းမာေရး၊ အခမဲ႔ ပညာေရး လူမႈေရးပင္စင္မ်ားေပးျခင္း စြန္႔ဦးတီထြင္ လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ အေသးစား အလတ္စားလုပ္ငန္းေတြတည္ေထာင္ရာမွာ အေျခခံအေဆာက္အဦးေတြ ေဆာက္လုပ္ရာေတြမွာ အသံုးျပဳ စီမံခန္႔ခြဲေပးဖို႔အတြက္ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းေတြကို အပ္ႏွံေပးထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တဦးတေယာက္ပိုင္ အဖြဲ႕ အစည္းတခုပိုင္၊ ပါတီတခုပိုင္၊ အစိုးရပိုင္၊ အခြန္ေငြေၾကးေတြ လံုးဝမဟုတ္ပါဘူးဆိုတာပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မ်ား ေမြးကင္းစကေလးမ်ား သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားကိုလည္း အစိုးရက အျပည့္အဝ တာဝန္ယူေပးဖို႔အတြက္ ဒီအခြန္ေငြေၾကးေတြကို ႏိုင္ငံသားတိုင္းက ေပးေဆာင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံသားတိုင္းက ေပးေခ်တဲ့ အခြန္ေငြေၾကးေတြကို ျပည္သူလူထုအတြက္ ႏိုင္ငံသားတိုင္းအတြက္ အက်ဳိးရွိစြာ တန္ဖိုး ထိုက္တန္စြာ တန္းတူညီမွ်စြာ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းဘက္က အသံုးျပဳေပးေနသလား ႏိုင္ငံသားတိုင္းအတြက္ အက်ိဳးရွိတဲ့ေနရာ ေတြမွာ အသံုးျပဳေပးေနသလား အလြဲသံုးစားျပဳလုပ္ေနသလား အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းေတြ အစိုးရဝန္ထမ္းေတြက အဆင့္ဆင့္ ခြဲေဝသံုးစြဲၿပီး အဂတိလိုက္စားေနၾကသလားဆိုတာကို ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေလ႔လာ သံုးသပ္ကာ စံုစမ္းစစ္ေဆးေနရမွာကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူလူထု ႏိုင္ငံသားတိုင္းရဲ႕ တာဝန္ဝတၱရားပဲျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရ အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ အစိုးရဝန္ထမ္းေတြဆိုတာ လံုးဝေၾကာက္စရာမလိုဘဲ မိမိတို႔ျပည္သူလူထုအတြက္ အလုပ္မ်ားကို ေစတနာ အနစ္နာ ဝါသနာေတြနဲ႔ ထမ္းေဆာင္ေပး ေနသလား ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေပးေနသလား၊ ေရွ႕တမ်ဳိး ေနာက္တမ်ဳိးလုပ္ေနသလား မွန္ကန္စြာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ေနသလား လာဘ္ေပးလာဘ္ယူလုပ္ေနသလားဆိုတာကိုေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ထိမ္းကြပ္ၾကပ္မတ္ေပးရမယ့္ တာဝန္ရွိတာမို႔ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။
အဲသည္ေတာ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေခြၽးနည္းစာျဖစ္တဲ့ လုပ္အားခေတြထဲက စုေပါင္းထည့္ဝင္ၿပီး ပံုအပ္ေပးရမယ့္ အစိုးရ အဖြဲ႔ အစည္းႏွင့္ အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ၿပီး ခန္႔အပ္ျခင္း ျဖဳတ္ခ်ျခင္း ခ်ီးျမႇင့္ေပးျခင္း အျပစ္ ဒဏ္ေပးထုတ္ပယ္ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားတိုင္းအတြက္ ေကာင္းသည္ ဆိုးသည္ မွန္ သည္ မွားသည္ အက်ိဳးရွိသည္ အလဟသျဖစ္မည္ စသည္ျဖင့္ ေတြးေခၚ ဆင္ျခင္ကာ သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အစိုးရလက္ ထဲကို ေပးအပ္ထားၾကမလား တာဝန္ယူမႈ တာဝန္ခံမႈ မရွိတဲ့ မလုပ္တဲ့ မသိတဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းေတြ အစိုးရဝန္ထမ္းေတြကို တာဝန္ေပးၾကမွာလား ဆိုတာ ေသခ်ာေစ႔ငွစြာ နိုင္ငံသားတိုင္းက ေတြးေတာ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ အားလံုးသေဘာတူညီခ်က္မ်ားအရ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္တဲ့အစိုးရဆိုတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးေတြရွိလာရတာ ျဖစ္တည္လာ ရတာျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရခဲ႔ၾကတဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းအဆက္ဆက္ဟာ အလြန္ကို ကံ ေကာင္းခဲ႔ၾကတဲ့သူေတြလို႔ သတ္မွတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ အဖိုးတန္တဲ့ တြင္းထြက္သယံဇာတ ေရနံ၊ ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြ၊ ေက်ာက္စိမ္း၊ ေရႊ၊ ေငြ၊ ေၾကးနီ၊ ခဲမျဖဴ၊ အၿဖိဳက္နက္၊ ေဘာ္လခဲ သတၱဳတြင္းေတြ၊ အဖိုးတန္သစ္ပင္ေတြ၊ ဝါးပင္ေတြ၊ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာကြဲျပားမႈေတြ ဘာသာစကားကြဲျပားမႈေတြ ျမတ္ႏိုးစရာတိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးႏြယ္စုေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားျခားနားေနတဲ့ ခ်စ္စရာ ဓေလ႔စရိုက္ေတြ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြ ဝတ္စားဆင္ယင္ထံုးဖြဲ႔ပံုေတြ ႀကီးသူကိုရိုေသ ရြယ္တူကိုေလးစား ငယ္သူကိုသနားတဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေတြ ေလးစားမႈေတြ လက္ဆင့္ကမ္းရိုးရာအေမြအႏွစ္ေတြ သမိုင္းဝင္ ေခတ္ျမိဳ႕ျပေဟာင္းႀကီးေတြ ယဥ္ေၾကးသိမ္ေမြ႔တဲ့ ေျပာဆိုေနထိုင္သံုးႏႈန္း မႈေတြ မေကာင္းတာကို မလုပ္ရဲတဲ့ ေကာင္းတာကိုလုပ္ရဲတဲ့ အရွက္အေၾကာက္တရားႀကီးမားမႈေတြ စသည္ျဖင့္ အဖိုးတန္ မ်ဳိးေစ့မွန္ သယံဇာတ အစံုစံုအလင္လင္ကို တထမ္းတပိုး လက္ခံထိမ္းသိမ္းခြင့္ ရရွိထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္တခု ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ ေစတနာ သဒၵါတရားလည္း ထက္သန္ၾကသလို အားနာတတ္ျခင္း ကိုလည္း အထူးတလည္ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ဒါေၾကာင့္လည္း ေရွ႕ေခတ္အဆက္ဆက္က မိမိတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံသားတိုင္းထမ္းေဆာင္ ထမ္းရြက္ရမယ့္ တာ ဝန္ဝတၱရားေတြကို ဦးလည္မသုန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ၾကေပမယ့္ မိမိတို႔ရရွိမယ့္ ခံစားခြင့္ေတြကိုေတာ႔ အစိုးရအဖြဲ႔ အစည္းမ်ား ထံမွာ ကေလးေတြပူဆာသလို နားပူနားဆာတိုက္ကာ ေတာင္းခံေလ႔မရွိခဲ႕ၾကသေလာက္ နည္းပါးခဲ႔ပါတယ္။အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းေတြက လုပ္ေပးရမယ့္တာဝန္ေတြ မ်ားစြာပ်က္ကြက္ခဲ႔ၾကေပမယ့္ မိမိတို႔ိကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳၿပီး ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထလမ္းေတြေဖာက္ၾက တံတားေတြေဆာက္ၾက မီးေတြထြန္းညႇိၾက ဘုန္းေတာ္ႀကီး ပညာသင္ေက်ာင္းေတြ ဖြင့္လွစ္ၾက ဘိုးဘြားရိပ္သာေတြေဆာက္ၾက မိဘမဲ႔ေဂဟာေတြေဆာက္လုပ္ၾက ပရဟိတ အသင္းအဖြဲ႔ေတြဖြဲ႔စည္းၾက စစ္ေဘး ေရေဘး မီးေဘး ေလေဘး မုန္တိုင္းေဘး ငလွ်င္ေဘး စသည္ျဖင့္ ကူညီၾက ကေလးေတြ လူငယ္ေတြ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြရဲ႕ ပညာေရး ကို ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ ေငြေၾကးအကုန္အက်ခံကာ ပညာ သင္ၾကားေပးၾက ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္လည္း မိမိေငြေၾကးနဲ႔ကိုယ္ ကုသၾက သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားကလည္း သက္ျပည့္ လူမႈေရးပင္စင္မ်ားကို မေတာင္းၾက မေပးရင္လည္း မယူၾက ကိုယ္ဝန္ ေဆာင္မိခင္ေလာင္းမ်ားကအစ အစိုးရ ပုဂၢလိက ေတြထံက လူမႈေထာက္ပံ႔ေၾကးေတြ မေတာင္းၾက မယူၾက စသည္ျဖင့္ မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းအရာေတြမွာ ျပည္သူ လူထုေတြဟာ ေမြးရာပါ ႏိုင္ငံသားတဦးခ်င္းစီရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြ ခံစားခြင့္ေတြကို မေတာင္းယူၾကပါဘဲ လစ္လွ်ဴရႈၿပီး ေနထိုင္ အသက္ေမြဝမ္းေၾကာင္းခဲ႔ၾကပါတယ္။ေရွ႕က အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းမ်ား အဆက္ ဆက္တို႔ အတြက္ကေတာ႔ သိပ္ကို သေဘာထားႀကီးျမတ္ၿပီး ဂုဏ္ယူစရာ ႏိုင္ငံသားေကာင္းေတြပါပဲ။
ဒါကလည္း ႏိုင္ငံေရး ဆိုရင္ ေၾကာက္စရာ မသတီစရာ ထိတ္လန္႔စရာေတြလို ျမင္ေယာင္လာေအာင္ ျပဳလုပ္ ပံုသြင္းခဲ႔တဲ့ အက်ိဳးရလဒ္ဆိုးေတြေၾကာင့္မ်ားလား ေျပာရခက္ပါတယ္။တကယ္ေတာ႔ ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာဟာ မိမိအေရး အမ်ားျပည္သူအေရး ရပ္ရြာအေရး သာေရးနာေရး က်န္းမာေရး ပညာေရး စီးပြားေရး စတာေတြ ေရာႁပြန္းေနတဲ့ လူမႈေရး ကိစၥတခုျဖစ္ၿပီး ေမြးဖြား ခ်ိန္ကစလို႔ ေသဆံုးခ်ိန္အထိ ျပဳလုပ္ေနရတဲ့ ေရွာင္လႊဲလုိ႔မရတဲ့ အေရးကိစၥေတြကို ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ ေခါင္းစီးစာတန္းေလး ထိုး ေပးထားရံုမွ်သာျဖစ္ပါတယ္။
ဥပမာ ကြၽန္ေတာ္႔အိမ္မွာ စားစရာ ဆန္မရွိတာ ကြၽန္ေတာ္႔ျပႆနာပါ သင့္အိမ္မွာ စားစရာ ဆန္မရွိတာ သင့္ျပႆနာပါ အဲ သင့္လိုကြၽန္ေတာ္႔လို လူမ်ားစြာ ႏိုင္ငံသားမ်ားစြာ ျပည္သူလူထုမ်ားစြာတို႔အိမ္ေတြမွာ စားစရာ ဆန္မရွိေတာ႔ဘူး ဆိုရင္ေတာ႔ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္သြားေတာ႔တာပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ မိမိအက်ိဳး အမ်ားအက်ိဳး ရပ္ရြာအက်ိဳး ျပည္သူလူထုအက်ိဳး ႏိုင္ငံအက်ိဳးကို အားသြန္ခြန္စိုက္ လုပ္ကိုင္ျခင္းပါပဲ။ သည္ေလာက္ျမင့္ျမတ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ မ ေကာင္းဘူး ေၾကာက္စရာ လန္႔စရာ ေရွာင္ဖယ္စရာ ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရး သူငယ္တန္း ေရခ်ိန္ကိုေက်ာ္ျဖတ္ကာ စြန္းေပေနတဲ့ အယူအဆ အစြဲအမွားၾကီးကို ဒီမိုကေရစီဆပ္ျပာနဲ႔ေလွ်ာ္ဖြတ္ၿပီး ကိုယ္လုပ္တာ ကိုယ္စားရဖို႔ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ေတြ လုပ္ကိုင္ ေပးႏိုင္မယ့္ အစိုးရနဲ႔ အစိုးရဝန္ထမ္းေတြကို ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ၿပီး ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ျခင္း ခန္႔အပ္တာဝန္ေပးျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကေစဖို႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ရပါတယ္။
အမၺနဒီေက်ာ္စြာ
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
