ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္း – ဒီတုိင္းျပည္၊ ဒီျပည္သူနဲ႔ ဒီ ဒီမိုကေရစီ
(မိုးမခ) ဇြန္ ၂၇၊ ၂၀၁၈
အခုတေလာဗမာျပည္ရဲ႕အေၾကာင္းေျပာေလတိုင္း ဒီမိုကေရစီအစိုးရ၊ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲစတဲ့ စကားေတြထိပ္တန္းကပါေနပါတယ္။ ဒီေန႔ အခါဒီႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြကို တကယ္ခံစားေနရၿပီလား၊ ဘယ္ေလာက္ ခံစားေနၾကရသလဲ စတဲ့အေၾကာင္းေတြလည္း သဘာဝက်စြာေျပာဆိုျငင္းခံုေနၾကပါတယ္။ ျပည္ပမွာလည္းေျပာၾက၊ ျပည္တြင္းမွာလည္းေျပာၾကနဲ႔ ျပႆနာႀကီးတခုလိုကို ျဖစ္ေနတာ ပါ။ ဘာကိစၥ၊ ဘာျပႆနာပဲေျပာေျပာ ဒီအေၾကာင္းအရာကိုပဲ ထိပ္တန္းတင္တင္လာၾက တာေတြ႕ရပါတယ္။ လူသတ္မႈေတြေျပာမလား၊ မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေျပာမလား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္းေျပာမလား၊ ကဗ်ာ႐ြတ္ပြဲကိစၥေျပာမလား၊ ဘာကိစၥ၊ ဘာအေၾကာင္း ေျပာေျပာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ဒီဘူတာပဲဆိုက္ရတယ္ ဆိုတာလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ေရြးေကာက္ ပြဲမွာမဲရဖို႔ အတြက္လည္း ဒီအေၾကာင္းပဲေျပာ၊ ကိုယ့္အာဏာကိုထိန္းသိမ္းကာကြယ္ဖို႔လည္း ဒီဟာနဲ႔အကာအကြယ္ယူ၊ ဒီအေၾကာင္းဟာ တကယ့္ကိုပြဲတိုင္းေက်ာ္လိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကိုယ္စဥ္းစားမိတာေလးေတြ ေရးၾကည့္မိပါတယ္။
ဒီေန႔ဗမာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီမ႐ွိတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ႐ွိပါတယ္။ ႐ွိတာမွ ရာခိုင္ႏႈန္း ၁ဝဝ၊ ၁ဝဝေက်ာ္ခံစားေနရသူေတြေတာင္႐ွိပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕အဓိကျပႆနာဟာ ဘယ္သူ ေတြမွ ဒီမိုကေရစီ႐ွိၿပီး ဘယ္သူေတြမွာဒီမိုကေရစီမ႐ွိဘူးလဲဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ခံစားရမႈအနည္းအမ်ားျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ ဒီမိုကေရစီဆိုတာႀကီးက မ်က္ႏွာလိုက္၊ ဘက္လိုက္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္ အာဏာကိုခ်ဳပ္ကိုင္ထားသူေတြက မ်က္ႏွာလိုက္၊ ဘက္လိုက္လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ လူတန္းစား ေတြ၊ လူ႔အလႊာေတြ ကြဲျပားေနတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္း(တိုင္းျပည္ေတြအပါအဝင္)တခုမွာ ဒီမို ကေရစီကိုဘယ္သူေတြ၊ ဘယ္လူတန္းစားေတြ၊ ဘယ္အုပ္စုေတြက ဘယ္ေလာက္ ခံစားေစဆိုတာကို အဲဒီကာလမွာအုပ္ စိုးေနတဲ့၊ အာဏာ႐ွိသူေတြကဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕အုပ္စိုးတဲ့စနစ္ကျပ႒ာန္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေမ့သင့္တာက လူတန္းစား ကြဲျပားေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုမွာ ႏိုင္ငံေရးအခြင့္အေရးခံစားရျခင္းနဲ႔ အရင္းအႏွီး ပိုင္ ဆိုင္မႈဟာ တုိက္႐ိုက္ဆက္စပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔လက္႐ွိ ဗမာႏိုင္ငံ လိုတိုင္းျပည္ေတြမွာ ဥစၥာဓနအခ်မ္းသာဆံုးလူေတြဟာ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးကို အခံစားရဆံုးဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ အာဏာရလို႔ခ်မ္းသာ-ခ်မ္းသာလို႔အာဏာရ ဆိုတဲ့တရား အတိုင္းပါ။ ဒါနဲ႔တဆက္တည္း ဆက္ျဖည့္လိုက္ခ်င္တာက အဲဒီခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈေၾကာင့္ပဲ အာဏာကို အေသဖက္တြယ္ထားၾကတာလည္းျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္အဲဒီခ်မ္းသာ ႂကြယ္ဝမႈေတြအတြက္ သူမ်ားေတြနဲ႔ဒီမိုကေရစီကို ေဝမွ်မခံစားႏိုင္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေနနိဂံုးခ်ဳပ္လို႔ရတာက ဒီမိုကေရစီခံစားရမႈ ျပႆနာဟာ လူတန္းစားျပႆနာျဖစ္တယ္ ဆိုတာပါ။
ဒီမွာ႐ွင္းသြားတာက ဒီမိုကေရစီဆိုတာမ႐ွိတာမဟုတ္၊ လူတခ်ိဳ႕ကေမာင္ပိုင္စီးထား၊ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားျခင္းခံရတာသာျဖစ္တယ္ဆိုတာပါ။ တ႐ုတ္စကားပံုတခုမွာညႊန္းတဲ့ “အရာ႐ွိမင္းက်ေတာ့႐ြာေတြကို မီးတိုက္ခြင့္႐ွိၿပီး ႐ြာသားေတြက်ေတာ့မီးခြက္ေလးေတာင္ ထြန္းခြင့္မ႐ွိဘူး” ဆိုတာလို ဒီႏိုင္ငံမွာ တခ်ိဳ႕လူေတြဟာ ေလယာဥ္ပ်ံကြင္းက လူျမင္ကြင္းထဲ၊ စီစီတီဗီကင္မရာေအာက္မွာ အစီအစဥ္တက် လူသတ္ခြင့္႐ွိၿပီး ဆင္းရဲသားေတြက်ေတာ့ ကိုယ့္ဘိုးဘြားပိုင္ေျမေလးလုသြားတာေတာင္ ျပန္ေတာင္းခြင့္ မ႐ွိတာေတြျဖစ္ေပၚေန ပါတယ္။
ဗမာျပည္မွာဒီမိုကေရစီကို ဘယ္သူေတြ၊ ဘယ္ေ႐ြ႕ဘယ္မွ်ခံစားခြင့္႐ွိေစဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္တာဟာ အုပ္စိုးသူေတြလို႔အထက္မွာေရးခဲ့ေတာ့ အဲဒီအုပ္စိုးသူကဘယ္သူေတြ လဲလို႔ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၅ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဟာ တိုင္းျပည္ကို အုပ္စိုးမယ့္လူေတြကို ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္တာ မဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေမးေကာင္းေမးလာ ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အခုအခါေ႐ြးေကာက္ ပြဲမွာအႏိုင္ရခဲ့တဲ့ ဒီခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတုန္းက သူတို႔ကတိေပးမဲေတာင္းခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္း ၿငိမ္း ခ်မ္းေရး၊ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရး၊ ျပည္သူ႔ဘဝတိုးတက္ေရး စတာေတြ ကို ဘယ္ေလာက္လုပ္ခြင့္ရေနၿပီလဲ၊ ဘာတခုမ်ားအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ၿပီလဲလို႔။ သူတို႔ တေတြမဲေတာ့ရပါရဲ႕ အာဏာမရဘူးဆိုတာ႐ွင္းေနပါတယ္။ အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ အာဏာ႐ွိသူေတြလို ဒီခ်ဳပ္အစိုးရအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ ခံစားခြင့္႐ွိေစရမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခန္႔ခြဲခြင့္႐ွိေနပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္သူတို႔ကိုယ္တိုင္ သူမ်ား ခန္႔ခြဲေပးတဲ့ ဒီမိုကေရစီကိုခံစားေနရတာလား။
တိုင္းျပည္တျပည္မွာ၊ ဒါမွမဟုတ္အစိုးရတရပ္က ဘယ္လုိႏိုင္ငံေရးစနစ္က်င့္သံုး ေနတယ္ဆုိတာကို ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးခံစားရမႈအေပၚကေန သတ္မွတ္ေျပာဆိုေလ့ ႐ွိၾကပါတယ္။ အစိုးရဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ယႏၱရားေတြက ဘာေတြ၊ ဘယ္ေလာက္ႀကီးေျပာေနေန ဘယ္သူေတြ ဒီမိုကေရစီခံစားရၿပီး ဘယ္သူေတြ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ေဝးေနတယ္ဆိုတာကို သတိ ျပဳၾကည့္ရပါမယ္။
တကယ္က်ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္/အစိုးရဆိုတာဘာလဲ။ လူေတြရဲ႕စိတ္ထဲရင္ထဲမွာ နားလည္ယူဆထားတာက ဘာႀကီးပဲျဖစ္ပေစ၊ လက္ေတြ႕ျမင္ရမွာက ႏိုင္ငံေတာ္/အစိုးရ ဆိုတာဟာ ပုလိပ္(ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးလက္ေအာက္)၊ စစ္တပ္(ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး လက္ေအာက္)၊ ႐ံုးနဲ႔ေထာင္ (ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး လက္ေအာက္)စတာေတြျဖစ္ပါတယ္။ အခုအဲဒီဝန္ႀကီးဌာနေတြဟာ ဘယ္သူ႔လက္ထဲမွာလဲ။ ဝန္ႀကီးဌာနတိုင္းလိုလိုမွာ စစ္ဗိုလ္နဲ႔ စစ္ဗိုလ္ထြက္ေတြက ေနရာေကာင္းေတြကိုယူထားၾကတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေတြအျပင္ ဗမာႏိုင္ငံရဲ႕ထူးျခားခ်က္အေနနဲ႔ အခ်ိန္မေ႐ြးအာဏာသိမ္းႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ၂ဝဝ၈ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆိုတာႀကီးကိုေရာ၊ ထည့္မေျပာၾကေတာ့ဘူးလား။
စစ္အုပ္စုကအျပည့္အဝခံစားေနရၿပီး ျပည္သူေတြမွာေတာ့ စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြက ေပးကမ္းတာ ေလာက္ပဲ ခံစားရတဲ့ဒီမိုကေရစီ။ ဒီအေပၚမွာစိတ္ကူးမယဥ္ၾကသင့္ပါဘူး။
ဗမာျပည္သမိုင္းကေန တကမၻာလံုးကရလိုက္တဲ့သင္ခန္းစာတခုဟာ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြ ပိတ္ပင္႐ုပ္သိမ္းမႈကေနျပည္တြင္းစစ္ေတြျဖစ္တတ္တယ္၊ မၿပီးႏိုင္မဆံုးႏိုင္ ျဖစ္ေနတတ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ ဒီဒီမိုကေရစီျပႆနာကိုမေျဖ႐ွင္းဘဲ ျပည္တြင္းစစ္ ျပႆနာကိုလည္း မေျဖ႐ွင္းႏိုင္ဘူးဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၂၄-၆-၁၈
(သူ႔ေဖစ့္ဘြတ္ကေန ကူးယူပါတယ္)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
