သတင္းေဆာင္းပါး

ၿဖိဳးသီဟခ်ဳိ (Myanmar Now) ● အညာေဒသ ထန္းပင္အိုတို႔၏ လားရာ

 

ၿဖိဳးသီဟခ်ဳိ (Myanmar Now) ● အညာေဒသ ထန္းပင္အိုတို႔၏ လားရာ

(မုိးမခ) ဇြန္ ၁၄၊ ၂၀၁၈

(ေက်ာက္ပန္းေတာင္း) — မႏၱေလးတိုင္းေဒသႀကီး၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕ရွိ လႊစက္တစ္ခုသို႔ ခုတ္ၿပီးသား ထန္းပင္မ်ား အလံုးအရင္းျဖင့္ ေရာက္ရိွလာသည္။ ထိုထန္းလံုးရွည္တို႔သည္ အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ပ်ဥ္ျပားမ်ားအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားေလသည္။

မၾကာေသးခင္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းတြင္ ေတြ႔ခဲ့ရေသာ ဤသို႔ေသာျမင္ကြင္းအျပင္ ထန္းပင္တို႔ ခုတ္လွဲခံရၿပီး အတံုးအရံုး ျပန္႔က်ဲေနသည့္ျမင္ကြင္းမွာ အညာေဒသအတြက္ မထူးဆန္းေတာ့ေပ။

အညာေဒသ ထန္းေတာျပဳန္းသြားမည္ကို စိုးရိမ္သူတို႔က ထန္းပင္ အေရအတြက္မ်ားျပားစြာ ခုတ္လဲွခံေနရျခင္းကို ဆန္႔က်င္ေနၾကသည္။ ဤအေျခအေနတြင္  ထန္းပင္ကို တရုတ္ႏိုင္ငံသို႔ တင္ပို႔ရန္ ခုတ္လဲွေနၾကသည္ဟု ယူဆေနသူ အမ်ားအျပား ရိွေနေၾကာင္း ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕မွ ဦးသိန္းလိႈင္က ေျပာသည္။

“တရုတ္ပို႔ဖို႔မေျပာနဲ႔၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ေရာင္းလို႔ကို မႏုိင္ဘူး။  သစ္မာသားေတြက (တစ္တန္ကို) ရွစ္သိန္းေလာက္ ရွိတယ္၊  ထန္းသားက ေလးသိန္းေလာက္ပဲရွိတာ၊  ထက္ဝက္ခ်ိဳးဆိုေတာ့ ထန္းသားပဲ သံုးၾကတယ္”  ဟု ေက်ာက္ပန္းေတာင္းသို႔ လစဥ္ ထန္းအပင္ ၅ဝ ခန္႔ လာေရာက္ ဝယ္ယူေနသည့္ ဦးသိန္းလိႈင္က ဆိုသည္။

အေရအတြက္ အမ်ားအျပား ဝယ္ယူေနၾကျခင္းမွာ ေဒသတြင္း လုပ္ငန္းမ်ား၊ စီမံကိန္းမ်ားတြင္  ျပန္လည္ အသံုးျပဳေရးအတြက္ ျဖစ္သည္ဟု ထန္းပင္ ေရာင္းဝယ္သူတို႔က ဆိုသည္။  စီမံကိန္းတခ်ဳိ႕သည္ သဘာဝ ေဘးအႏၱရာယ္ တားဆီးကာကြယ္ေရးအတြက္ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ထန္းပင္ရာေထာင္ခ်ီ ခုတ္လွဲေနၾကျခင္းေၾကာင့္ ေဒသတြင္း သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိခိုက္ေစသည္ဟူေသာ ေဝဖန္ခ်က္တို႔ကိုမူ ၎တို႔က လက္ခံျခင္း မရိွေပ။

● ထန္းပင္ ဝယ္ယူသူမ်ား
ျမင္းၿခံၿမိဳ႕အနီးရွိ လာဘံ ပရိေဘာက စက္ရံုပိုင္ရွင္ ဦးသင္းခိုင္က ထန္းသားျဖင့္ ပါေကးၾကမ္းခင္း လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေနသူျဖစ္သည္။   ၂ဝ၁၄ခုႏွစ္တြင္ ေပၚေပါက္လာသည့္ ၎၏ စက္ရံု လည္ပတ္ရန္အတြက္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ထန္းပင္ ၆ဝဝ မွ ၇ဝဝ ခန္႔အထိ ဝယ္ယူခဲ့သည္ဟု ေျပာသည္။  

“ထန္းပင္ေတြက ယာခင္းထဲမွာ ရွိေနတယ္။ ေျမဆီၾသဇာကို စုတ္ယူတယ္။  ဒါေၾကာင့္ ယာခင္းရွင္ေတြက   ခုတ္လွဲခ်င္တဲ့ အတြက္ (က်ပ္)  ၆,ဝဝဝ၊ ၇,ဝဝဝ ေလာက္နဲ႔ ေရာင္းၾကတာပါ” ဟု ၎ကေျပာသည္။

ပါေကးၾကမ္းခင္း ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ သက္တမ္းရင့္ထန္းပင္မ်ားကိုသာ အသံုးျပရေသာေၾကာင့္ အညာေဒသ ထန္းေတာမ်ား မ်ိဳးသုဥ္းသြားမည္ကို စိုးရိမ္ရန္ မလိုေၾကာင္း ေျပာသည္။

အညာေဒသထန္းေတာ ခုတ္လွဲမႈမ်ားမွာ ပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္ရွိ ဧရာဝတီ ျမစ္ေရလမ္းေၾကာင္း ေကာင္းမြန္ေရး စီမံကိန္းတခ်ဳိ႕ႏွင့္လည္း ဆက္စပ္ေနသည္။   ထိုစီမံကိန္းမ်ားသို႔ ထန္းပင္ အဓိက ျဖည့္တင္းေပးေနသူတစ္ဦးမွာ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕ခံ ကိုဖိုးငယ္ ေခၚ ကိုေက်ာ္ဇင္လတ္ ျဖစ္သည္။

သူဝယ္ယူထားသည့္ ထန္းပင္ ၂,၅ဝဝ ေက်ာ္ထဲမွ ငါးပံုတစ္ပံုကို ခုတ္လွဲ အသံုးျပဳခဲ့ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္ ကာကြယ္ေရး အစီအစဥ္အတြက္ ထိုထန္းလံုးတိုင္တို႔ကို သံုးေနေၾကာင္း သူက ေျပာသည္။

“ဧရာဝတီျမစ္နဲ႔ ကမ္းပါးၿပိဳက်ေနတဲ့ ေက်းရြာေတြကိုကယ္တင္တဲ့ေနရာမွာ အသံုးခ်ေနရတာဆုိေတာ့ သံုးရတာ ဝမ္းလည္း သာတယ္။   ပီတိလည္းျဖစ္တယ္။   ဒီဘက္ကိုေတာ့ ခုတ္လိုက္ရတယ္။   ဒါေပမဲ့ ဟုိဘက္ကိုေတာ့ ျပန္ကယ္လိုက္ရတယ္”ဟု ျမစ္ေရတိုက္စားမႈဒဏ္ကို ခံစားေနရသည့္ ေလာကနႏၵာဘုရားကို ေငးရင္း ၎ကေျပာသည္။

ဧရာဝတီျမစ္ေဘးရိွ ေလာကနႏၵဘုရားကို တိုက္စားေနသည့္ ေရလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းလဲႏုိင္ရန္ ဘုရားအနီး ေပ(၁,ဝဝဝ)ခန္႔အကြာတြင္ ထန္းလံုးမ်ားကို အသံုးျပဳထားသည့္ ေရကာ ရိွေနသည္။

“ဧရာဝတီျမစ္နဲ႔ေရတိုက္စားခံရတဲ့ ေက်းရြာေတြကို ကာကြယ္ဖို႔က လြဲရင္ ကြ်န္ေတာ္ ထန္းပင္ေတြကို ခုတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး” ဟု ၎က တိုးညွင္းစြာေျပာသည္။

မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး၊ ဧရာဝတီျမစ္ ေရလမ္းေၾကာင္း ေကာင္းမြန္ေရး စီမံကိန္းတာဝန္ရွိသူ အႀကီးတန္း အင္ဂ်င္နီယာ ဦးေဇာ္လြင္က ဧရာဝတီျမစ္ေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေရကာမ်ား ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ထန္းလံုးမ်ားကို အသံုးျပဳေနရသည္ဟု ေျပာသည္။

၎တို႔၏ ေဒသႀကီးတြင္ ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ကမ္းပါးၿပိဳက်မႈ အႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ ၂ဝ၁၇ မတ္လမွ ၂ဝ၁၈ ဧၿပီလအထိ ထန္းပင္ေပါင္း ၃,၅ဝဝ ကို အသံုးျပဳခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။  

“ဧရာဝတီျမစ္ေရလမ္းေၾကာင္း ေကာင္းမြန္ေရးအတြက္ သံုးတာပါ။  သူမ်ားႏုိင္ငံကေတာ့ ကြန္ကရိတိုင္ႀကီးေတြနဲ႔ ခ်ၾကတာ။  ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ မတတ္ႏုိင္ဘူး။  ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႔ ရႏုိင္တာမ်ိဳးကို စဥ္းစားရတာပါ” ဟု ၎က ေျပာသည္။
ထန္းလံုးတိုင္သည္ ေမ်ာတိုင္ထက္ ပိုမို အသံုးတည့္သည္ဟု ဆိုသည္။  ေရနက္ပိုင္းေနရာမ်ားတြင္ ထန္းလံုးတို႔ကသာ ပိုမိုအသံုးတည့္သည္ဟု ၎က ဆက္ေျပာသည္။

ဧရာဝတီျမစ္ ျဖတ္သန္းသြားရာ မေကြး၊ မႏၱေလး၊ စစ္ကိုင္း စသည့္ တိုင္းေဒသႀကီးမ်ားတြင္  ပို႔ေဆာင္ ဆက္သြယ္ေရး ဝန္ႀကီး႒ာန၏ ဧရာဝတီျမစ္ေရလမ္းေၾကာင္းေကာင္းမြန္ေရး စီမံကိန္းမ်ား ရိွေနသည္။

● ထန္းပင္ ေရာင္းထုတ္ျခင္း
အညာေဒသတြင္ ထန္းသမားမ်ား ရွားပါးလားသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္တခုပင္ ေက်ာ္လာၿပီျဖစ္သည္္။  နံနက္မိုးလင္းမွညမိုးခ်ဳပ္ထိ အိမ္ရိွ လူကုန္ လုပ္ကိုင္ရျခင္း၊ လုပ္အားႏွင့္လုပ္ခ မမွ်တျခင္း၊ အျခား  ေရြးခ်ယ္စရာ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ေပါမ်ားလာျခင္းတို႔သည္ ထန္းလုပ္ငန္း မ်ိဳးဆက္ ထိန္းသိမ္းေရးကို ဆက္လက္ တြန္းအားမေပးေတာ့သည္ အရာမ်ားျဖစ္သည္။

ထန္းတက္သမား ရွားပါးလာျခင္း၏ အက်ိဳးဆက္ကို ထန္းလ်က္ေစ်းကြက္ ႀကီးထြားခဲ့ရာ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕တြင္ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ၎မွာ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ေသြ႔ေနသည့္ ထန္းလ်က္ပြဲရံုမ်ားပင္။ 

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွ ဦးမင္းသူက သူ၏ ထန္းလ်က္ပြဲရံု လုပ္ငန္း ရပ္တန္႔ရမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသူျဖစ္သည္။

“တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ထန္းလ်က္လုပ္ငန္းက ဆုတ္ယုတ္ေနတယ္။  ထန္းသမား အလာနည္းသြားတယ္။   ပြဲရံုပါနည္းသြားတယ္”ဟု ဇမၺဴၿဖိဳးပဲြရုံပိုင္ရွင္ ဦးမင္းသူက ေျပာသည္။

“မႏွစ္ကဆိုရင္ တစ္ေန႔ကို ပိသာေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ဝင္တယ္။  ခုက တစ္ေန႔ကို ထန္းလ်က္ ပိသာခ်ိန္ ၅ဝဝ ေတာင္မွ ပံုမွန္မရွိေတာ့ဘူး” ဟု ၎ကဆိုသည္။

တငကန္ ေက်းရြာအုပ္စုမွ ဦးေမာင္ခင္မွာ ထန္းတက္သမား ရွားပါးမႈေၾကာင့္ ထန္းပင္ တစ္ရာေက်ာက္ ေရာင္းခ်ထားသူျဖစ္သည္။

မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ အပ္ႏွံထားသျဖင့္ ေရာင္းထုတ္ေပးရမည့္ အပင္အေရအတြက္ ၄ဝဝ ေက်ာ္ ရွိေသးသည္။

“ေရာင္းလိုက္တာက ၁၃ဝ ေလာက္ ရွိတယ္။  တစ္ပင္ (က်ပ္) ၅,ဝဝဝ ရတယ္။   သက္တမ္းရင့္တဲ့ အပင္ျမင့္ေတြပဲ။      အဲဒီ အပင္က ဘာမွ လုပ္တာမဟုတ္ဘူး။  အငွားလည္း ခ်မရဘူး။  တက္မယ့္လူမွ မရွိတာ။  ဒီရြာမွာက ထန္းလွီးမယ့္သူ  ေလးေယာက္ပဲ ရွိတယ္” ဟု ရြာတန္းရွည္ရြာတြင္ ေတြ႔ဆံုစဥ္ ဦးေမာင္ခင္က ေျပာသည္။

ထန္းပင္မ်ား ေရာင္းခ်ရသည့္ အျခား အေၾကာင္းအရင္းမ်ားမွာ ေလာင္းရိပ္က်ျခင္း၊  ထန္းေတာအတြင္း က်က္စားသည့္ တိရိစာၦန္မ်ားေၾကာင့္ သီးႏံွ ပ်က္စီးျခင္း၊  ယာခင္းအလယ္ရိွ ထန္းပင္က စိုက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းကို အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစျခင္းတို႔လည္း ပါဝင္သည္။

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွ မိုင္ ၁ဝဝ ခန္႔ေဝးသည့္  ရမည္းသင္းၿမိဳ႕နယ္တြင္ စပ်စ္ၿခံစိုက္သူ ဦးမိုးေအာင္က သူ၏ ထန္းပင္ ၅ဝ ခန္႔ေၾကာင့္ စပ်စ္ခင္း  ေလာင္းရိပ္မိေနသည္ဟု ဆိုသည္။

သတ္မွတ္ထားသည့္ ပိသာခ်ိန္အတိုင္း စပ်စ္သီး ထြက္မလာသည့္အခါ သူက ထန္းပင္ကို အျပစ္ျမင္လာသည္။

“ထန္းတက္မယ့္သူကလည္း မရွိဘဲ အပိုႀကီးျဖစ္ေနတာ။  အဲဒီအျပင္ စပ်စ္ခင္းကိုပဲ ေလာင္းရိပ္က်ေနတယ္ ဆိုေတာ့ ခုတ္လွဲလိုက္ရေတာ့တာေပါ့” ဟု အလယ္ကုန္း ေက်းရြာအုပ္စုမွ ဦးမိုးေအာင္က ေျပာသည္။

ပိုင္ရွင္မ်ားက ထန္းသမားတို႔ မတက္ဝံ့ေတာ့သည့္ ထန္းပင္မ်ားကိုလည္း ေရာင္းခ်ၾကသည္။
ေက်ာက္ပန္းေတာင္း၊ အင္ေတာက်ယ္ေက်းရြာမွ ဦးသိန္းျမင့္က ၎ပိုင္ ထန္းေတာ အတြင္းရွိ အပင္ျမင့္ ၂ဝ ခန္႔ကို ေရာင္းခ်ခဲ့သည္ဟု ေျပာသည္။   မေလးရွား အပါအဝင္ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားသို႔ သြားေရာက္ အလုပ္ လုပ္ကိုင္သူမ်ားထဲတြင္ ထန္းသမားတို႔လည္း ပါဝင္သည္ဟု ဆိုသည္။

“လွီးမယ့္သူ(ထန္းတက္မည့္သူ)မရွိေတာ့ေရာင္းလိုက္ရတယ္။   ႏွေမ်ာလည္း ဘာတက္ႏုိင္ပါ့မလဲ။  ဒီရြာက ထန္းသမားက တစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့ဘူး။  မေလး (မေလးရွား) ခ်ည္းပဲ တက္ကုန္ၾကတာ” ဟု ေျပာသည္။

● အေျဖရွာျခင္း
အညာေဒသ ထန္းပင္၊ မန္က်ည္းပင္ႀကီးမ်ားကို ထင္း၊ သစ္ကုန္ၾကမ္းႏွင့္ အေမႊးတိုင္လုပ္ငန္းအတြက္ စေတးေနျခင္းမွာ ေဒသအတြက္ အႏၱရာယ္ႀကီးသည္ဟု ေဆာင္းပါးရွင္တစ္ဦးက ေၾကးမံုသတင္းစာတြင္ ဇြန္ ၃ ရက္ေန႔က ေရးသားထားသည္။
“ထန္းပင္မ်ားႏွင့္ သစ္ပင္ႀကီးမ်ား တရားလြန္ ခုတ္လွဲေနသည္ကို မတားဆီးႏိုင္ပါက ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ အညာေဒသသည္ သဲကႏၱာရႀကီး ျဖစ္သြားႏိုင္ပါသည္” ဟု ေဆာင္းပါးရွင္ ဝင္းခ်စ္ (အမ်ဳိးသားစာေပဆုရ) က သတိေပးထားသည္။

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းအေျခစိုက္ ေတာ္ဝင္ထန္းအဖဲြ႔သည္ ထန္းပင္အမ်ားအျပားခုတ္လွဲေနသည့္ အေျခအေနကို ေျပာင္းလဲရန္ ႀကဳိးပမ္းေနသည့္ အဖဲြ႔အစည္းမ်ားထဲတြင္ ပါဝင္သည္။

“ထန္းပင္မ်ားဟာ တစ္ပင္လံုးအသံုးဝင္ျပီး အညာရဲ႕မိရိုးဖလာသယံဇာတျဖစ္ပါတယ္” ဟု အဖဲြ႔၏ အြန္လိုင္း စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ထန္းပင္မ်ားခုတ္လွဲျခင္းေၾကာင့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ေနာင္တရေနၾကမည္ဟု ထိုအဖဲြ႔က သတိေပးထား သည္။

မႏၱေလးတိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္၏ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ေကာ္မတီ ဥကၠ႒ ဦးေအးခိုင္က  ၎၏ မဲဆႏၵနယ္ရွိ ထန္းသမားတို႔ဘဝတိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးရန္ႏွင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ မပ်က္စီးရန္ ဟူေသာ အခ်က္ ႏွစ္ခ်က္လံုး တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ျပည့္စံုေရးမွာ လြယ္ကူမည္မဟုတ္ဟု  ဆိုသည္။

အရပ္ဘက္အဖဲြ႔အစည္းတခ်ဳိ႕က ထန္းေတာင္သူတို႔  တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးရန္အတြက္ ေခ်းေငြထုတ္ေပးျခင္း၊    ဦးထုပ္၊ ကုလားထုိင္ စသည့္ ထန္းပင္ထြက္ကုန္ပစၥည္း  ထုတ္လုပ္နည္းပညာမ်ား ပို႔ခ်ေနသည္။

“အဖြဲ႔အစည္းေတြကေတာ့ ခဏခဏလာေနၾကတာပဲ။  သင္တန္းေပးတာတို႔ ေဟာေျပာပြဲေတြ လုပ္တာတို႔ေပါ့။   ဒါေပမယ့္ ထန္းသမားေတြရဲ႕ ကုန္ထုတ္ပစၥည္းေတြရဲ႕ တန္ဖိုးကို ျမွင့္တင္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ေပးႏုိင္သ၍ မရဘူးဗ်၊ မရဘူး” ဟု ၎က ေျပာသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ကလည္း ထန္းရည္မွ သၾကားထုတ္သည့္လုပ္ငန္းကို ေက်ာက္ပန္းေတာင္းတြင္ တည္ေထာင္ရန္ ဦးေအးခိုင္ ႀကဳိးစားခဲ့ဖူးသည္။   ထန္းရည္မွ သၾကားထြက္သည့္ အဆင့္ထိေရာက္ရန္ ေပးရမည့္အခ်ိန္ႏွင့္ေငြေၾကး မ်ားလြန္းေနသည္ဟု သူက ဆိုသည္။

ထန္းသမားမ်ား၏ လက္ေတြ႔ဘဝကို ေျဖရွင္ေပးရန္မွာ ထန္းလ်က္ေစ်းကြက္ ျမင့္တက္လာဖို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ရန္သာ ရွိသည္ဟု ေက်ာက္ပန္းေတာင္းေဒသခံ ဒီခ်ဳပ္အမတ္ဦးေအးခိုင္ကေတာ့ ခိုင္ခုိင္မာမာ ယူဆေနသည္။  

ထန္းသမားမ်ားဘဝ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္ သင္တန္းပို႔ခ်ေနသည့္ အဖြဲ႔မ်ား၊ ထန္းပင္ခုတ္သူမ်ား၊ ထန္းပင္ေရာင္းသူ မ်ား၊ ထန္းပင္ခုတ္ျခင္းကို ဆန္႔က်င္သည့္အဖြဲ႔တခ်ဳိ႕  ေရာက္လာၾကသည့္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕အနီး မႏၱေလး-ေညာင္ဦး ကားလမ္း နံေဘးရွိ အံု႔အံု႔ဆိုင္းဆိုင္း ထန္းေတာထဲတြင္ေတာ့ တံခါးႀကီး ေက်းရြာသား ကိုေအာင္ဆန္းတို႔ မိသားစုကေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္းပင္ လႈပ္ရွားေနၾကသည္။

ကိုေအာင္ဆန္းက မိဘ၊ ဘိုး၊ ဘြားပိုင္ ထန္းပင္မ်ားကို ေရာင္းခ်ရန္ စိတ္ကူးမရွိ။  သို႔ေသာ္လည္း  သား၊ သမီးမ်ား ၎ကဲ့သို႔ ဆင္းရဲမည္ကို စိုးရိမ္သည္။ ထန္းသမားဘဝက အသက္အႏၱရာယ္ႏွင့္ ေန႔စဥ္ နီးစပ္ေနသည္ဟုလည္း ၎က သတ္မွတ္ထားသည္။

“ဆင္းရဲလြန္းလို႔ကို ကိုယ့္သားသမီးကို ဒီပညာကို မသင္ေပးတာ။   သား၊ သမီးက ဒီ ထန္းအလုပ္ကို လုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုလည္း မလုပ္ခုိင္းဘူး။   တျခားအလုပ္ လုပ္ခုိင္းမယ္” ဟု ေျပာလိုက္သည့္ ထန္းသမား၏ အသံက အံု႔ဆိုင္းေနသည့္ ထန္းေတာထဲမွ  ထြက္ေပၚလာေလသည္။     ။


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts