ေမာင္သာမည – ဂုဏ္သိကၡာမ်ားႏွင့္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္
(မိုုးမခ ျပန္လည္ဆန္းသစ္) ဇြန္ ၉ ။ ၂၀၁၈
( လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္က ေဒါက္တာစိန္၀င္းကို ျပည္၀င္ခြင့္ဗီဇာ မေပးတဲ့ကိစၥနဲ ့ ပတ္သက္ၿပီး ေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါး။ ယခုေတာ့ အမ်ဳိးသားညြန္ ့ေပါင္းအစိုးရနဲ ့အဖြဲ ့၀င္မ်ားကို အၾကမ္းဖက္သူမ်ားအျဖစ္မွ ပယ္ဖ်က္လိုက္ၿပီျဖစ္လို ့ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ အိမ္ျပန္လာႏိုင္ေတာ့မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထို ေဆာင္းပါးကို ထပ္ၿပီး တင္လိုက္တာပါပဲ)
ႏိုင္ငံေရးအဖိုးအိုတေယာက္ရဲ ့ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မွာ ရတဲ့ ဆုလာဘ္က “ ခံ၀န္ခ်က္ လက္မွတ္ထိုး၊ အသနားခံစာ တင္၊ ဘယ္ထဲမွ ၀င္မပါနဲ ့၊ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ ့ပဲ ေတြ ့” တဲ့လား။
ကမၻာအႏွံ ့ျပန္ ့က်ဲေနတဲ့ က၀ိအိုေတြ။ တိုင္းျပည္အတြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ “ေတာျဖတ္၊ ေထာင္ျဖတ္” ခဲ့ရသူေတြ။ ေရာက္ရာေနရာမွာ အေတြးေရာ အလုပ္ေရာ ျမန္မာျပည္အတြက္ ေပးဆပ္ေနသူေတြ ။ ဘယ္ေတာ့ “ခံ၀န္ခ်က္ ထိုးရတဲ့ ဘ၀” က လြတ္မလဲ။
“ က၀ိအို၏ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ” ဟူေသာ ရင္ဖြင့္သံေဆာင္းပါးထဲက ေမးခြန္းမ်ားကို ေျဖဖို ့ႀကိဳးစားရင္း “ဆရာ” ၏ သိမ္ေမြ ့ရိုးစင္းေသာ မ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္မိသည္။ တိုးတိုးညင္သာ ေလသံျဖင့္ မိမိ ယံုၾကည္ခ်က္ကို မေလွ်ာ့တမ္းေျပာတတ္ေသာ ဆရာ့ကို ျမင္ေယာင္လာသည္။ ေခါက္ဆြဲ ေျခာက္ ေရေႏြးစိမ္ကို ေန ့လည္စာအျဖစ္ စားရင္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးပုစ ၦာကို ေလးေလးနက္နက္ တြက္ခ်က္ အေျဖရွာေနသည့္ ဆရာ ့ကို ျမင္ေယာင္မိသည္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးကာလတြင္ ဆရာ့ကိုု ဖုန္းလွမ္းဆက္ရင္း “ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေတာ့ နီးလာၿပီလား မသိဘူး ဆရာ” ဟု ေမးရာ ဆရာက “ နီးလာၿပီလို ့ေတာ့ ထင္ရတာပဲ” ဟု ျပန္ေျပာခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွ ကိုးႏွစ္ၾကာသည့္ ယေန ့အခ်ိန္အထိ ဆရာသည္ အိမ္ကိုု ျပန္မေရာက္ ေသးေပ။ ဆရာ၏ အိမ္ျပန္ခ်ိန္သည္ ေနာက္က်လွပါကလား။
က်ေနာ္တို ့က “ ဆရာ” ဟု ေခၚသူကား အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ေနထိုင္ေသာ ေဒါက္တာ စိန္၀င္း (ယခင္က ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအမ်ဳိးသားညြန္ ့ေပါင္း အစိုးရ ( NCGUB ) ၏ ၀န္ႀကီး ခ်ဳပ္) ျဖစ္ပါသည္။ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ကိုးဦးတြင္ ပါ၀င္ေသာ ဦးဘ၀င္း၏ သားျဖစ္၏။ ထိုေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏တူ ျဖစ္၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အစ္ကို၀မ္းကြဲ ျဖစ္၏။
စင္စစ္ ဆရာ့ကို ႏိုင္ငံေရးသမားဟုေခၚရမည္ထက္ သခ်ၤာပညာရွင္တဦးဟု ေခၚသည္က ပိုၿပီး ဆီေလ်ာ္ မည္။ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၁၆ ရက္ေန ့တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ဆရာသည္ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ သခ်ၤာဘာသာျဖင့္ သိပၸံဘြဲ ့ ( Bachelor of Science) ရသည္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ တြင္ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံ ဟမ္းဘတ္တကၠသိုလ္မွ မဟာသိပၸံဘြဲ ့ႏွင့္ ၁၉၇၉ ခုႏွစ္တြင္ ပါရဂူဘြဲ ့ (Doctorate of Science) ရသည္။ ထိုေနာက္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ ကိုလံဘိုတကၠသိုလ္ႏွင့္ ကင္ညာ ႏိုင္ငံ ႏိုင္႐ိုဘီ တကၠသိုလ္ တို ့တြင္ အလုပ္လုပ္သည္။
၁၉၈၆ခုႏွစ္မွ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အထိ လုပ္သား ေကာလိပ္တြင္ ကထိက လုပ္သည္။ အသက္၄၄ ႏွစ္အထိ ပညာရပ္နယ္ပယ္အတြင္း ေပ်ာ္ေမြ ့ေန ခဲ့သည့္ ပညာရွင္တဦးသာ ျဖစ္ေပသည္။
သို ့ေသာ္ ပညာကို ဆန္ ့က်င္ေသာ အာဏာရွင္ေခတ္သည္ ဆရာ့အတြက္ မဟုတ္ခဲ့ေပ။ လြတ္ လပ္စြာ ဉာဏ္ကြန္ ့ျမဴးလိုေသာ ဆရာတို ့လို ပညာရွင္မ်ိဳးကိုလည္း အာဏာရွင္စနစ္က အလိုမရွိ ခဲ့ေပ။ ဆရာတို ့ ေပ်ာ္ေမြ ့ခဲ့ေသာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သည္ပင္ အာဏာသားတို ့ လက္ခ်က္ ေၾကာင့္ ပညာဥယ်ာဥ္ႀကီးအျဖစ္မွ ဖုန္းဆိုုးေတာ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ သို ့ျဖင့္ ရွစ္ေလးလံုး အေရး ေတာ္ပံုႀကီးႏွင့္အတူ ဆရာသည္လည္း ႏိုင္ငံေရးသမားဘ၀သို ့ ကူးေျပာင္းလိုက္သည္။
ပညာရပ္၀န္းျဖစ္ေသာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က ဖုန္းဆိုးေတာပမာ ျဖစ္ခဲ့ရသည့္အခ်ိန္တြင္ အာဏာ ရပ္၀န္းျဖစ္ေသာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနယ္ေျမသည္လည္း လူလူခ်င္းအမဲလိုက္သည့္ ေတာရိုင္းကႏၱာရ တခုပမာ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္လိုက္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္းသို ့ ၀င္သူ၀င္၊ ေတာလမ္းကိုျဖတ္ကာ တျပည္ရပ္ ျခားသို ့ ေရွာင္ခြါသူ ေရွာင္ခြါခဲ့ရသည္။ ညီမျဖစ္သူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ျဖင့္ အထိန္းသိမ္းခံေနရစဥ္ အစ္ကိုျဖစ္သူ ေဒါက္တာစိန္၀င္းသည္ ျမန္မာျပည္ကို စြန္ ့ခြါၿပီး ျပည္သူ ့ ဆႏၵကို သရုပ္ေဖာ္ခဲ့ရသည္။ ျပည္သူ ့ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသားညြန္ ့ေပါင္း အစိုးရကို ဖြဲ ့ စည္းကာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့သည္။ ဒီမိုကေရစီအလံကို ခိုင္ခိုင္မာမာ လႊင့္ထူၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္ ့က်င္အံတုခဲ့သည္။
၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္လာေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ေသာ္ ဆရာသည္ အမ်ဳိးသားညြန္ ့ေပါင္းအစိုးရကို တရား၀င္ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ပါသည္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး၏ အေျပာင္းအလဲကို ဆရာလက္ခံသည္။ ျမန္မာ့ အေျပာင္း အလဲတြင္ ညီမျဖစ္သူ၏ ေခါင္းေဆာင္မႈအခန္းက႑က အလြန္အေရးပါသည္ကို သူ လက္ခံသည္။ ဆရာကား မင္းသားႀကီး မလုပ္ရသျဖင့္ ပတ္မထိုးေဖာက္မည့္သူမ်ဳိးမဟုတ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္ေသာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္က ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲကို အႏိုင္ရကာ အစိုးရဖြဲ ့သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးတာ၀န္ကို ယူသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္အျဖစ္လည္း ေဆာင္ရြက္သည္။ သို ့ျဖင့္ ဆရာသည္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ တန္ၿပီဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္တာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ညီမျဖစ္သူ၏ စြမ္းရည္ကို သူယံုၾကည္သည္။ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးပုစ ၦာကို ညီမျဖစ္သူက အေျဖထြက္ေအာင္ တြက္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ သခ်ၤာပညာကို ျမတ္ႏိုး ေသာ သူ ့အဖို ့သခ်ၤာပုုစ ၧာ မ်ားကို တြက္ခ်က္ျခင္းျဖင့္သာ ဘ၀၏ နိဂံုးပိုင္းကို ျဖတ္သန္းျခင္း သည္ ေပ်ာ္ေမြ ့ဖြယ္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္မည္ မဟုတ္ေလာ။ အိမ္ျပန္ေတာ့မည္ဟု ဆရာ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ သည္။
သို ့ေသာ္ ကံၾကမၼာ၏ေလွာင္ေျပာင္မႈ ( Irony of Fate ) ဟုသာ ဆိုရမည္လားမသိ။ ျပည္၀င္ခြင့္ ဗီဇာရရွိရန္ ၀န္ခံလက္မွတ္ထိုးရမည္တဲ့။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ မည္သည့္ ျပစ္မႈ ကို ဆရာက်ဴးလြန္ဖူး သလဲ။ ယင္းမွာ ၀န္ခံလက္မွတ္ထိုးခိုင္းသူအေနႏွင့္ တိတိက်က် ေျဖဆိုရမည့္ ေမးခြန္းျဖစ္ပါသည္။
စင္စစ္ ေဒါက္တာစိန္၀င္းထံတြင္ အျပစ္ရွိသည္ဆိုအံ့။ ယင္းအျပစ္မွာ အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္ ့ က်င္ ေတာ္လွန္ကာ ျမန္မာျပည္ ဒီမုုိကေရစီ ရရွိေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္အျပစ္သာ ျဖစ္ေပလိမ့္ မည္။ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားတို ့ႏွင့္ ပူးေပါင္းလက္တြဲကာ လူ ့အခြင့္အေရး တိုက္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲ ခဲ့သည့္ အျပစ္သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သူ၏ဖခင္ ဦးဘ၀င္း၊ သူ၏ဦးေလး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သူ၏ ညီမ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို ့ကဲ့သို ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဂုဏ္သိကၡာ ရွိေသာ ႏိုင္ငံ၊ လြတ္လပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ႏိုင္ငံ၊ တခုျဖစ္ေအာင္ ဘ၀ႏွင့္ရင္းၿပီး ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည့္ အျပစ္သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ငါတို ့အိပ္မက္ ဟူေသာ ကဗ်ာစာအုပ္တြင္ ပါရွိသည့္ (၈၈မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္သူ) ကိုကိုႀကီး၏ “အိမ္ေ၀း ေရႊမ်ားသို ့” ကဗ်ာ ကို ဖတ္ရလွ်င္ ဆရာ မ်က္ရည္က် လိမ့္မည္ ။
“ ျမန္မာျပည္ရွိရာ ၊ေခါင္းျပဳအိပ္ၾက။
ေသသူေတြကို ၊ ဂုဏ္ျပဳၾက။
ရွင္သူေတြခ်င္း ၊ ယိုင္းပင္းၾက။
အရုဏ္ဦး ၊ မီးပံုပြဲ ဆင္ႏႊဲၾက “တဲ့။
ဆရာကား ျမန္မာျပည္ကို ေခါင္းျပဳၿပီး အိပ္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္နီးပါး ရွိခဲ့ၿပီ။ အရုဏ္ဦး မီးပံုပြဲကို ဆင္ႏႊဲရန္ အိမ္ျပန္ခ်င္ၿပီ။ ဆရာ့ကို ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ အိမ္ျပန္ႏိုင္ေအာင္ မည္သူ ရိုင္းပင္း မည္နည္း။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
