ေအာင္ေ၀း – ေ တ ာ င္ စ မု တ္ က ၊ ေ ထ ာ င္ ထု ပ္ မ ရ ရ င္ ၊ ေ ၾက ာ င္ ကု တ္ မွ ာ လ ာ း ေ ဘ ဘီ
(မိုုးမခ) ဇြန္ ၈၊ ၂၀၁၈
ဒဂုန္တာရာ ကစ
ေမာင္ေလးေအာင္ အဆုံး
ပန္းတစ္ကုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ (သခြပ္နီ)
အသိက ဘ၀ကို
မျပ႒ာန္းႏိုင္ပါဘူး
ဘ၀ကသာ အသိကို ျပ႒ာန္းတာျဖစ္တယ္။
က်ေနာ္တို့က ေခတ္ကို
မျပ႒ာန္းႏိုင္ပါဘူး
ေခတ္ကသာ က်ေနာ္တို့ကို ျပ႒ာန္းတာပါ။
အခုေန
ျမန္မာကဗ်ာအေၾကာင္းေျပာရင္
အေလာင္းထမ္းၿပီး ေျပာရေတာ့မွာလား။
က်ေနာ္ ေမာင္ေလးေအာင္အေလာင္းကို
မထမ္းခဲ့ရဘူး
က်ေနာ္ ဒဂုန္တာရာအေလာင္းကို
မထမ္းလိုက္ရဘူး
အရမ္း ၀မ္းနည္းတယ္။
သမိုင္းကိုထမ္း၊ ကဗ်ာလမ္းမွာ
အလြမ္းအားအင္ သစ္ေတာ့ကြယ္။
ဖက္ဆစ္သံဖေနာင့္
ႀကိဳးတိုက္ေထာင့္မွာ
အခ်စ္ေၾကာင့္ပဲ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခဲ့တယ္။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္
ေန၀င္းေခတ္ကေန
ျမစ္ထဲမွာေပါေလာ
သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့
ကဗ်ာေကာင္သစၥာေဖာက္ေတြလည္းရွိခဲ့။
ေပၚတီယာ ရင္ခုန္သံ
ႏိုင္ငံတကာ
ျမန္မာကဗ်ာ သူရဲေကာင္းေတြလည္းရွိခဲ့။
ဘယ္သူ ဘာလဲ
ရာဇ၀င္ျဖတ္သန္း
ဇာတ္၀င္ခန္းမွာ
မင္း ဇာပန္းကြက္ထဲ ပန္းထိုးသူလား
ႏွင္းေတာထဲ ေက်ာက္မီးေသြးပို့သူလား
ေျဖ။
ျမန္မာကဗ်ာသစ္မွာ
ေခတ္ႀကီး ဘယ္ႏွေခတ္ရွိသလဲ
ေျဖ။
တစ္ေခတ္ပဲ
၁၉၆၂ ကေန
ကေန့(၂၀၁၈)အထိ
တစ္ေခတ္တည္း။
အဲဒီေခတ္ရဲ့ ပင္မေရစီး
ေတာမီးရစ္သမ္၊ ဘာကာရန္လဲ။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆန့္က်င္ေရး
ႏွလုံးေသြးနဲ့
ေတြးေခၚတဲ့တရား
ေျဖာင့္ေသာျမား
လူထုအျမင္၊ လူထုခံစားမွဳ
ငါတို့ ပင္မေရစီးအမွဳေလ။
ဒဂုန္တာရာကလည္း
ပင္မေရစီး၊ ဒီခရီးမွာ
စည္းရုံးစုစည္းကာေန။
ေမာင္ေလးေအာင္ကလည္း
ပင္မေရစီး၊ ဒီခရီးမွာ
စည္းရုံးစုစည္းကာေန။
ထေလာ့
အဖိႏွိပ္ခံေနရတဲ့ျပည္သူေတြ
ထေလာ့။
ထေလာ့
အဖိႏွိပ္ခံကဗ်ာဆရာေတြ
ထေလာ့။
ဒီေန့ ျမန္မာကဗ်ာတိုက္ပြဲဟာ
အေဟာင္းနဲ့အသစ္တိုက္ပြဲ ျဖစ္တယ္။
ျပည္သူ့ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး
ကဗ်ာဓားေသြးတဲ့ အသစ္က တစ္ဖက္
စစ္အာဏာရွင္အေလာင္း၊ ေရပုပ္ေျမာင္းထဲ
သူေကာင္းျပဳခံခ်င္တဲ့ အေဟာင္းက တစ္ဖက္
ဘက္ ႏွစ္ဘက္
မိတ္ေဆြ သင္ဘယ္ဘက္ကလဲ။
ဂန္ ေသာ၊ ဒန္ ေသာ
ေနာဇာ နာမိ၊ ငါမသိ
ငါသိတာ
အေဟာင္း အသစ္။ ယဥ္းေက်းမွဳစစ္မ်က္ႏွာ
ေခတ္ကဗ်ာပဲ။
မ ဆ လ ေခတ္မွာ
ျမန္မာကဗ်ာ ဘယ္ႏွမ်ိဳးရွိခဲ့လဲ။
န ၀ တ
န အ ဖ
မေန့တစ္ေန့က
မအိမ္လုံးဖြတ္ေတြေခတ္
ျမန္မာကဗ်ာ ဘယ္ႏွမ်ိဳးရွိခဲ့လဲ။
ေဟာ- ဒီကေန့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခတ္မွာေရာ
ျမန္မာကဗ်ာ ဘယ္ႏွမ်ိဳးရွိေနသလဲ။
ရဲရဲ ေျဖပါ၊ သင္မညာနဲ့
ရာဇ၀င္မွာ၊ သင္ဟာ တရားခံျဖစ္ေတာ့မယ္။
သင္သိပါတယ္၊ ကဗ်ာ ႏွစ္မ်ိဳး
(၁) ဖိႏွိပ္သူအာဏာရွင္ဘက္ကရပ္တည္တဲ့ကဗ်ာ
(၂) အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြဘက္ကရပ္တည္တဲ့ကဗ်ာ
သင္ဟာ ေဖာက္ျပန္သူလား။
ျမစ္တစ္ျမစ္ဟာ
ခဏခဏ ဓားထစ္ခံရတဲ့ သစ္ပင္လိုပဲ
ၾကာေတာ့
ေရငတ္ၿပီး ေသတယ္။
ေခတ္တစ္ေခတ္ဟာ
စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ
ေျခာက္ေသြ့ေနတဲ့ပန္းခင္းလိုပဲ
အရင္းမရွိ၊ အဖ်ားမရွိ ေသတယ္။
ျမစ္ထဲမွာ
မေသဘဲ က်န္ရစ္တာ
စစ္မွန္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးပဲ။
ေခတ္ထဲမွာ
မေသဘဲ က်န္ခဲ့တာ
ေတာ္လွန္တဲ့ကဗ်ာဆရာေတြပဲ။
ဒဂုန္တာရာက
ငါတို့ကို အဘိဓမၼာေပးတယ္။
ေမာင္ေလးေအာင္က
ငါတို့ကို အႏုပညာေပးတယ္ေလ။
ငါတို့ဟာ
ဒဂုန္တာရာရဲ့
အင္အားတက္ၾကြ၊ တိုးတက္လွတဲ့
ပင္မေရစီး ျမစ္ေတြပဲေလ။
ငါတို့ဟာ
ေမာင္ေလးေအာင္ရဲ့
ေၾကြးေႀကာ္စူးရဲ၊ အားမာန္ခဲတဲ့
တိုက္ပြဲထဲက ျပည္သူေတြပဲေပါ ့။
ျပည္သူေတြက
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခ်စ္ပါတယ္။
ခက္တာက
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခတ္မွာ
အလစ္ေခ်ာင္းေနတဲ့ အေခ်ာင္သမားေတြေပါတာပဲ။
ကဗ်ာဆရာေတြက
ဒီမိုခရီးကို ဆုံးခန္းတိုင္ႏွင္ခ်င္တယ္။
ခက္တာက
ဒီမိုခုတုံးလုပ္၊ လမ္းခုလတ္မွာ
မိုင္းဗုံးခလုတ္ျဖုတ္ခ်င္သူေတြေပါတာပဲ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ ့
ေမာင္ခိုင္မာေျပာသလိုေပါ ့
ေလာကအေမွာင့္၊ ႀကိဳး၀ိုင္းေထာင့္မွာ
ညာေျဖာင့္လက္သီး၊ ၀ွီးခနဲ ၀င္လာတတ္သတဲ့။
ေတာ္လွန္သတိ၊ ကဗ်ာသတိ
အၿမဲရွိၾက။
ဒဂုန္တာရာရဲ့မ်က္ႏွာကိုလည္းေထာက္ပါ
ေမာင္ေလးေအာင္ရဲ့မ်က္ႏွာကိုလည္းေထာက္ပါ။
ဒဲ့ ေျပာမယ္
ထပ္ေျပာမယ္
အမ်ိဳးသားစာေပဆု
ဘာလုပ္ရမွာလဲ။
ေတာင္စမုတ္က
ေထာင္ထုပ္မွ မရရင္
ေၾကာင္ကုတ္မွာလား ေဘဘီ။
ေဘဘီမွတ္ထား
ျမားေျဖာင့္တဲ့လက္
ျပည္သူ့ဘက္ကေတြး
ေခြးလည္း မေဟာင္
ေၾကာင္လည္း မကုတ္။
ကဗ်ာဆိုတာ
ဒီမိုညအေမွာင္
ေတာသုံးေတာင္မွာ
လေရာင္မရွိလည္း
အဘိဓမၼာနံ့သင္း
လင္းယုန္ဆင္းတဲ့
ႏွင္းဆီေတာအုပ္။ ။
ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
(ဇြန္ ၇- ၂၀၁၈)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
