(မုိးမခ) ဇြန္ ၆၊ ၂၀၁၈
ဒီေန႔ ဓရံဆာလာမွာ မိုးေတြ အရမ္းရြာေနသည္။ ဒီမိုးနဲ႔ကေတာ့ ညေနဘက္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လုိ႔ မျဖစ္ေတာ့။ ညေနငါးနာရီ ထိုးေတာ့မည္။ မွ်စ္ခ်ဥ္နဲ႔ ၀က္သားေတြကို တ၀ၾကီးဘုန္းေပးထားေသာ ငႏုေခ်ာင္းသားၾကီးကလည္း အိပ္တုန္း။ အခါတိုင္း လာေနက် ဆရာေမလည္း ဒီေန႔ေရာက္မလာ။ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ဦးမွ။ ဂစ္စ္မီးဖိုကေလးနဲ႔ ေရေႏြးတည္၊ တိဗက္ သီလရွင္ေလး အာဂ်န္ေပးထားေသာ ေကာ္ဖီမစ္တစ္ထုပ္ကို မတ္ခြက္ထဲေဖာက္ထည့္လုိက္ျပီး အိႏၵိယနိုင္ငံထုတ္ စတီး လ္ဇြန္း ျဖင့္ ခပ္နာနာကေလး ေခါက္ထည့္လုိက္သည္။ တေဒါက္ေဒါက္ေခါက္သံၾကားေတာ့ ခုတင္ၾကီးေပၚတြင္ ဆန္႔ဆန္႔ၾကီးအိပ္ေနေသာ ငႏုေခ်ာင္းသားၾကီးက တခ်က္ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လုိက္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေဟာက္သံသဲ့သဲ့ကို ၾကားေနရျပန္ပါသည္။ ျပတင္းတံခါးကေလးကို အသာအယာတြန္းဖြင့္လုိက္ျပီးေနာက္ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကေလးကိုပဲ ေကာက္ကိုင္ လုိက္ပါသည္။
တစ္ဆယ့္သုံးေယာက္ေျမာက္ ဘုန္္းေတာ္ၾကီးဒလုိင္းလားမားက တိဗက္ျပည္ကို ေခတ္ ေဟာင္းထဲကေန ဆြဲထုတ္ျပီး ႏွစ္ဆယ္ရာစုသစ္ဆီသို႔ လက္ဆြဲေခၚေဆာင္သြားလုိ သည္။ ဘာသာေရးလႊမ္းမိုးမႈေတြ တိုင္းေရးျပည္ေရးေတြမွာ မလုိအပ္ဘဲ လႊမ္းမိုးမႈမရွိမွ သာလွ်င္ တိုင္းျပည္က ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္နိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ဘုန္းေတာ္ၾကီးက နားလည္သေဘာေပါက္ထားျပီးျဖစ္သည္။ အကယ္၍ တိဗက္ဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲဖို႔ ျငင္းဆံေနဦးမည္ဆိုလွ်င္ အေမွာင္ညေတြက ဒီထက္ပိုရွည္မွာကို ျမင္ေယာင္ေန မိသည္။ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ျပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခတ္မီေသာ တိဗက္ျဖစ္ဖို႔ ျပဳျပင္ေရးေတြ မျဖစ္မေန လုပ္ရမည္္။ ေလာကီအေရးကိစၥေတြမွာ ၀င္ေရာက္ျခယ္လွယ္ေနေသာ လားမားေတြကို ရပ္တံ့ေစျပီး အေမွ်ာ္အျမင္နည္းပါးျပီး လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ ည့ံဖ်င္းသည့္ အစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ားကိုလည္း ဖယ္ရွားပစ္လုိက္သည္။ တိဗက္လူငယ္ အမ်ားစုကို ျဗိတိသွ်စစ္တပ္မွာ စစ္ပညာသင္ၾကားေစခဲ့သည္။ ဒီေတာ့ ေ၀ဘန္သံေတြ ညံသြား သည္။ တိဗက္ျပည္တြင္းေရးကို နိုင္ငံျခားလႊမ္းမိုးသြားရင္ ဘာသာတရားအတြက္ စိုးရိမ္ရေၾကာင္း ေရွးရိုးစြဲ မ်ိဳးခ်စ္တိဗက္မ်ားက ၀ါဒျဖန္႔ေလသည္။ စုန္ဘီေတာင္ၾကား ကေန ျမိဳ႕ေတာ္လာဆာအထိေဖာက္မည့္လမ္းကို ျမင္းကုန္သည္ လားကုန္သည္တို႔က အျပင္းအထန္ကန္႔ကြက္ၾကသည္။ ဒီလမ္းပြင့္သြားရင္ သူတို႔စီးပြါးပ်က္သြားမွာကို ေတြးပူေနပုံရသည္။
၁၉၃၃-ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၁၇-ရက္ေန႔တြင္ တစ္ဆယ့္သုံးေယာက္ေျမာက္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဒလုိင္းလားမား ပ်ံလြန္ေတာ္မူပါသည္။ အၾကပ္အတည္းကာလမွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ပ်ံလြန္ေတာ္မူျခင္းက တိဗက္ျပည္ကို ပိုျပီးကပ္ေဘးဆိုက္ေစခဲ့သည္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီး စ်ာပနကို တက္ေရာက္ဖို႔ တရုတ္ျပည္က သံအဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕လာေရာက္ခဲ့ျပီး အျပန္မွာ တိဗက္ႏွင့္ဆက္ဆံေရးအတြက္ အရာရွိႏွစ္ဦးကို ခ်န္ထားပစ္ခဲ့သည္။ တံခါးၾကားထဲမွာ သပ္လွ်ိဳထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း တိဗက္တို႔ ေနာင္မွသိလုိက္ရျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္ဆယ့္ေလးေယာက္ေျမာက္ ဒလုိင္းလားမားကို ၁၂၃၇-ခုႏွစ္မွာ ေတြ႔ရွိခဲ့ေသာ္လည္း အသက္က ငယ္လြန္းေနျပန္သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရးအပါအ၀င္ တိဗက္ အေရးကိစၥေတြမွာ မတရားမႈေတြ တပတ္ျပန္လည္သြားသည္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးျဖစ္ေသာအခါ ျဗိတိန္နဲ႔ တရုတ္ၾကားမွာ တိဗက္က ၾကားေန၀ါဒကို ဖက္တြယ္ထားေသးသည္။ ၁၉၁၂-ခုႏွစ္မွာ တိဗက္ျပည္ထဲက တရုတ္အရာရွိမ်ား အားလုံးကို ႏွင္ထုတ္လုိက္ေသာအခါ ေနာင္တခ်ိန္ ငါတို႔တိဗက္ကို ျပန္သြားမည္ဟု ပီကင္းက ေတးထားလုိက္သည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ျဖစ္ျပီးေနာက္ ျပည္မၾကီးတြင္ ေနရွင္းနယ္လစ္ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္တို႔အားျပိဳင္ပြဲမွာ ကြန္ျမဴနစ္တို႔ အသာရျပီးေနာက္ ေမာ္စီတုန္းက တိဗက္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးပါေလေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ တိဗက္ သည္ တရုတ္ျပည္၏ အစိပ္အပိုင္းတစ္ခုသာျဖစ္ေၾကာင္း ၾကဳံး၀ါးပါသည္။
၁၉၄၇-ခု ၾသဂုတ္လ ၁၅-ရက္ေန႔တြင္ အိႏၵိယက လြတ္လပ္ေရးရျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာလုိက္ေသာအခါ တိဗက္တို႔သည္ လည္း အိပ္ေမာက်ေနရာမွ လန္႔နိုးသြားေတာ့ သည္။ အစပိုင္းတုန္းကေတာ့ တိဗက္သည္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ လြတ္လပ္ေသာ တိဗက္ျဖစ္ေၾကာင္း အသစ္စက္စက္ျဖစ္ေသာ အိႏၵိယအစိုးရက တိဗက္ဘက္ကေန ေရွ႕ေနလုိက္ေပးပါေသးသည္။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေနရူးကေတာ့ တိဗက္နဲ႔ တရုတ္ၾကားမွာ အေျခအေနေတြ ဆိုးဆိုးရြားရြားမျဖစ္ေစခ်င္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူက အတတ္နိုင္ဆုံး ညင္သာေသာနည္းကို သုံးေနျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ နဂါးၾကီး မၾကိဳက္မွန္း သိေသာ အခါ အိႏၵိယတို႔လည္း ေရငုံႏႈတ္ပိတ္သြားပါသည္။
၁၉၅၀-ျပည္ႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၇-ရက္ေန႔တြင္ တရုတ္က တိဗက္ျပည္ကို သိမ္းပိုက္ လုိက္ပါသည္။ စစ္သည္အင္အား သုံးေသာင္းရွိျပီး စစ္မ်က္ႏွာေျခာက္ခုျဖင့္ ခ်ီတက္လာ သည့္ တရုတ္တပ္မေတာ္ၾကီးကို ခုခံဖို႔ဆိုသည္မွာ တိဗက္တို႔အတြက္ စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္လြန္းလွသည္။ အဲဒီေန႔ကစလုိ႔ တြယ္ရာမဲ့သြားေသာ တိဗက္တို႔အတြက္ ေမွာင္မိုက္ေသာညေတြက လွမ္းၾကိဳေနျပီျဖစ္သည္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္
ကိုသစ္ (သီတဂူ)
၆၊ ၅၊ ၂၀၁၈
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
