(မုိးမခ) ေမ ၁၉၊ ၂၀၁၈
၂ဝ၁၇၊ ၂ဝ၁၈ခုႏွစ္ေတြကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ရခိုင္အေရးကိစၥမ်ားေၾကာင့္ ေဝဖန္မႈနဲ႔ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈေတြ ခံေနရတာ လူတိုင္းအသိျဖစ္ပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ေမာင္ေတာေဒသတေလွ်ာက္ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရးမ်ားအေပၚ အေျခ ခံကာ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ ျပႆနာမီးပြားမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
မည္သူမွန္/မွား ေျပာဆိုဖို႔ထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ စြပ္စြဲျပစ္တင္ေဝဖန္မႈမ်ားကို တံု႔ျပန္ေျဖရွင္းေနရတာ ျမင္ေနၾကားေနရပါ တယ္။ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္၊ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္မ်ားျဖင့္ မိမိတိုင္းျပည္အေပၚ အထင္ျမင္လြဲမွားမႈမ်ားကို တိုင္းျပည္တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး အတြက္မဟုတ္ဘဲ အားသြန္ခြန္စိုက္ကို ျပဳမႈေဆာင္ရြက္ေနၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။
တဆက္တည္းမွာပဲ စဥ္းစားမိတာ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္၊ ၿမိဳ႕ရြာခ်စ္စိတ္ လူမ်ဳိးေရးခ်စ္စိတ္တို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုေပါက္ဖြားလာသလဲ။ အဲဒီ အခ်စ္စိတ္ေတြ လြန္ၾကဴးသြားရင္လည္း အစြန္းေရာက္သြားတတ္ေၾကာင္းလည္း ဆင္ျခင္သံုးသပ္မိပါတယ္။
ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ငါစြဲေတြထက္ေက်ာ္လြန္ကာ ငါ့ႏိုင္ငံမွ ငါ့ႏိုင္ငံ၊ ငါၿမိဳ႕ရြာမွ ငါ့ၿမိဳ႕ရြာ၊ ငါ့ဘာသာေရးမွ ငါ့ဘာသာေရးလုပ္ ေန ရင္ေတာ့ မ်က္ကန္းမ်ဳိးခ်စ္သာ ျဖစ္သြားႏိုင္တာကိုလည္း စဥ္းစာေတြးေတာမိပါတယ္။
ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္လူမ်ဳိးေရးခ်စ္စိတ္မ်ားကို စဥ္းစားေနတုန္းမွာပဲ ကဗ်ာဆရာေဆာင္းေဝ (နတ္ေမာက္) ရဲ႕ ၿမိဳ႕ခ်စ္စိတ္ ႏိုင္ငံခ်စ္ စိတ္ အမည္ရတဲ့ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္၊ သတင္းစာေဆာင္းပါးမ်ား စုစည္းမႈစာအုပ္ထြက္ရွိလာပါတယ္။
ေဆာင္းပါးေပါင္း ၃၆ ပုဒ္ ပါဝင္ၿပီး လမ္းေပၚက ဘဝမ်ား၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ႏွင့္ အျပဳအမႈကိုသင္ၾကားျခင္း၊ ေက်ာင္းသား၊ ပညာေရးႏွင့္ အနာဂတ္၊ ၿမိဳ႔ခ်စ္စိတ္ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္၊ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚခြင့္၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရး၊ ေျမႀကီးေပၚမွာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရွာေဖြျခင္း၊ နာမည္မ်ား၊ ျပႆနာကိုတည္ေဆာက္ျခင္း၊ မနက္ခင္းထဲက ဘဝ မ်ား၊ အေမသို႔ ဦးညြတ္ျခင္း၊ ညီမွ်ျခင္းသီအိုရီ၊ ဦးေခါင္းတလံုး၊ အသက္ကို ဉာဏ္ေစာင့္၊ ရာသီဥတုကိုမွီခိုျခင္း၊ ကန္႔သတ္ ခံ ထားရတဲ့ သိမႈနယ္ပယ္၊ မိုးရာသီေန႔စြဲမ်ား၊ ေရ၊ စာအုပ္စာေပ၊ စစ္ပြဲမ်ားကို မစဥ္းစားျခင္း၊ ေရစိုေတာင္ပံနဲ႔ပ်ံသန္း ေျခရာ မ်ား၊ သတင္းမ်ား၊ အိမ္ျပန္ၾကသူမ်ား၊ ေရႊနတ္ကယ္ေတာင္၊ လမ္းေပၚက လူငယ္ေတြ၊ အေမြခံ၊ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္း၊ အသံကို နားေထာင္ျခင္း၊ ေရြ႔လ်ားလူအုပ္၊ ေသြးသည္အသက္၊ ၿမိဳ႕ျပလူေနမႈဘဝ၊ ေရႊဝါေရာင္ (သို႔) ပ်ံသန္းခရီးစဥ္၊ ေမြးေန႔ကို ျဖတ္ သန္းျခင္း၊ ပိုက္ဆံ၊ အနံ႔မ်ားတို႔ ပါဝင္ပါတယ္။
ေဆာင္းပါးမ်ားဟာ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္၊ သတင္းစာမ်ားတြင္ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး အမ်ားစုမွာ ေဆာင္းပါးမ်ားဟု အမည္တပ္ထားေသာ္ လည္း အက္ေဆး ဆန္တဲ့အဖြဲ႔အႏြဲ႔မ်ားကို ဖတ္ရပါတယ္။
အဖြင့္တပုဒ္ျဖစ္တဲ့ လမ္းေပၚက ဘဝမ်ားမွာေတာ့ “ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုးဟာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းလမ္းေတြကို အသံုးျပဳေနၾက ရပါတယ္။ လမ္းမရွိရင္ ဘယ္မွမေရာက္ေတာ့ ကိုယ္ရည္ရြယ္ရာ ပန္းတိုင္ဆီေရာက္ရွိဖို႔အတြက္ လမ္းတခုခုကိုေတာ့ အၿမဲ အသံုးျပဳၾကရေလ့ရွိပါတယ္” လို႔ ဆိုထားၿပီး အဆံုးမွာေတာ့ “ႏိုင္ငံတခုအေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတေယာက္အေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ လိုရာခရီးကိုေအာင္ျမင္စြာ ေရာက္ဖို႔ဆိုရင္ ကိုယ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္းဟာ မွန္ကန္တဲ့လမ္း၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္တဲ့ ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းတဲ့ လမ္း၊ ပန္းတိုင္ဆီေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ေပးႏိုင္မယ့္ လမ္းျဖစ္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္” လို႔ အဆံုးသတ္ထားတာကို ဖတ္ရပါတယ္။
ေက်ာင္းသားလူငယ္ႏွင့္ အျပဳအမႈကို သင္ၾကားျခင္း၊ ေက်ာင္းသား၊ ပညာေရးႏွင့္ အနာဂတ္၊ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္ စြာ ေတြးေခၚခြင့္၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးစတဲ့ေဆာင္းပါးေတြကေတာ့ သင္ၾကားျခင္းသင္ ယူျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပညာေရးဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။
စာအုပ္ေခါင္းစီး ျဖစ္တဲ့ ၿမိဳ႕ခ်စ္စိတ္ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္မွာေတာ့ “လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးမငဲ့ကြက္ဘဲ အနစ္နာခံုျပဳစု လုပ္ေကြၽးူခဲ့ၾကသူမ်ားကို သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားက ထည့္သြင္းမွတ္တမ္းတင္ထားေလ့ရွိရာ လူေသေသာ္လည္း နာမည္မေသ ၾကေသာသူမ်ားအျဖစ္ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ဂုဏ္ျမင့္ေစၾကေသာသူမ်ားအျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အမွတ္ရေလ့ရွိပါသည္။ ”လို႔ လည္းဆိုထားၿပီး တိုင္းျပည္အေပၚ မစားဘဲ စြန္႔ခဲ့သူ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး သခင္ေအာင္ဆန္းဇာတိ နတ္ေမာက္ ၿမိဳ႕ ဟာ အခ်ိန္ကာလတခုအထိ ဖံုးကြယ္ခံခဲ့ရတာေၾကာင့္ သိသူနည္းပါးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြပါ ဖတ္႐ႈရပါတယ္။
“ကြၽန္ေတာ္က နတ္ေမာက္ကပါဟု ေျပာလိုက္သည့္အခါ သူတို႔မ်က္ႏွာမွာ ဝမ္းသာၾကည္ႏ့ူးသြားသည့္မ်က္ႏွာ အံ့ၾသသြား သည့္ပံုစံမ်ဳိးျဖစ္မည္ဟုထင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူတို႔က ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ကို မသိၾကတာမ်ဳိး မၾကာခဏ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ဖူးပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းစာအုပ္မ်ားထဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာကဗ်ာတပုဒ္ကို သင္ယူခဲ့ရၿပီး ထို ကဗ်ာထဲတြင္ “ဇာတိနတ္ေမာက္၊ မေကြးခရိုင္၊ သိၾကမ်ား ခုတိုင္”ဆိုေသာ စာသားပါခဲ့ရာ ကိုယ့္ၿမိဳ႕နယ္ကို လူအကုန္ လံုးကို သိရွိေနလိမ့္မည္ဟု ထင္ျမင္ခဲ့ေသာ္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ မသိၾကတာမ်ဳိး ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ဖူးပါသည္။”
“ၿပီးခဲ့ေသာ ၂ဝ၁၅ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏အသက္ ၁၀၀ ျပည့္ႏွစ္အျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကရာ မီဒီယာမ်ား၏ ေက်းဇူးျဖင့္ အဲဒီအခါက်မွ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ဆိုသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ဇာတိၿမိဳ႕ျဖစ္ေၾကာင္း မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး ထဲတြင္ တည္ရွိေၾကာင္း ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းတြင္ တည္ရွိေနတာျဖစ္ေၾကာင္း လူအေတာ္မ်ားမ်ားသိရွိ သြားၾကသည္ ဟု ထင္မိပါသည္။”
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ရဲ႕လြတ္လပ္ေရးကို တိုင္းတပါးလက္မွ ယူေဆာင္ေပး၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ဖခင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ဦးေအာင္ဆန္း ရဲ႕ဇာတိၿမိဳ႕ကို ဖံုးကြယ္ဖို႔လုပ္ခဲ့သူတို႔ကေရာ ဘယ္ဇာတိ ဘယ္ၿမိဳ႕ရြာက လာသလဲဆိုတာ အေတြးဆန္႔လိုက္မိပါတယ္။ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ့္ရြာဟာ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ အမည္းစက္မျဖစ္ဖို႔ေတာ့ သတိျပဳဆင္ျခင္သင့္ေၾကာင္း ေဆာင္းပါးဖတ္ရင္း ရ ခဲ့ပါတယ္။
နာမည္မ်ားဆိုေသာ အပုဒ္ကလည္း တိုင္းျပည္နဲ႔ုျပည္သူလူထုကို အက်ိဳးျပဳခဲ့ရင္ ျပည္သူကလည္း ထိုပုဂိၢဳလ္အား ကြယ္လြန္ သြားသည့္တိုင္ တသသျဖစ္ေနၾကမည္ျဖစ္ၿပီး တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအေပၚႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းလုပ္ခဲ့ေသာသူအား သူ႔အမည္နာမ နဲ႔တြဲၿပီး စက္ဆုပ္ရြံရွာၾကလိမ့္မည့္အေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။
“ဥပမာ ‘ဟစ္တလာ’ ဟုဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ ကမၻာတလႊားရွိ လူအမ်ားစုအေနျဖင့္ သေဘာက်လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ မခ်စ္ခင္ မႏွစ္သက္ေၾကာင္းကို အမူအရာ၊ စကားလံုးမ်ားႏွင့္ေဖာ္ျပေလ့ရွိပါသည္။”
“ဟစ္တလာ’ ဟူေသာ အမည္ကို မၾကားသိလိုၾကပါ။ ၾကားသိရလွ်င္လည္း စိတ္မခ်မ္းသာေသာခံစားမႈမ်ားျဖစ္ေပၚေလ့ရွိ ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ‘မဟတၱမဂႏၵီ’ ဟု ၾကားလွ်င္ေတာ့ ေလးစားဂုဏ္ယူစိတ္တို႔ ရင္ထဲျဖစ္ေပၚေလ့ရွိၾကျပန္ပါသည္။”
“ထို႔အတူ ကမၻာ့တလႊားရွိ ဗုဒၶဘာသာဝင္တု႔ိအတြက္ ျမတ္စြာဘုရား(ဝါ) ဗုဒၶဟုၾကားသိရလွ်င္ သို႔မဟုတ္ သူ၏ ႐ုပ္ပြား ေတာ္ကို ဖူးေျမာ္ရလွ်င္ စိတ္ၾကည္ႏူးမႈရကာ ဦးညြတ္အရိုအေသရွိၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ “ေဒဝဒတ္” ဆိုေစသာ အသံ ၾကား လိုက္ရလွ်င္ေတာ့ အလိုလိုမုန္းတီးစိတ္ ဝင္လာေလ့ရွိၾကျပန္ပါသည္။”လို႔ ဆိုထားတာေၾကာင့္ လူထုေခါင္းေဆာင္ ႏွင့္အၿပိဳင္ နာမည္ဆိုးျဖင့္ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့ၾကေသာ ျမန္မာျပည္မွ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတို႔ကိုလည္း သတိရေစပါတယ္။
ျပႆနာကို တည္ေဆာက္ျခင္း၊ မနက္ခင္းထဲက ဘဝမ်ား၊ ဦးေခါင္းတလံုး၊ အသက္ကို ဥာဏ္ေစာင့္၊ ကန္႔သတ္ခံထားရတဲ့ သိမႈနယ္ပယ္၊ လမ္းေပၚက လူငယ္ေတြ အစရွိတဲ့ ေဆာင္းပါးမ်ားကေတာ့ ဖတ္ၿပီး စဥ္းစားခ်ိန္ဆသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ျဖစ္တည္မႈေတြ၊ စိန္ေခၚစမ္းသပ္ခ်က္ေတြ၊ လမ္းညႊန္မႈေတြ ေရာယွက္ ပါဝင္ေနပါတယ္။
လမ္းေပၚက လူငယ္ေတြမွာ “ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ျမတ္ႏိုးပါ။ ဥာဏ္ပညာကို တန္ဖိုးထားပါ။ အႏုပညာကိုခံစား တတ္ပါေစ။ ၿပီးေတာ့ ဒါေတြဟာ ငါတို႔ရဲ႕လက္နက္ေတြလည္းျဖစ္တယ္။”လို႔ တိုက္တြန္းေရးသားထားတာကိုလည္း ဖတ္ရပါတယ္။
ေနာက္တပုဒ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပလူေနဘဝကိုေရးသားထားတဲ့ ၿမိဳ႕ျပလူေနမႈဘဝဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးမွာေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ခက္ခဲက်ပ္တည္းလွတဲ့ ေနထိုင္မႈဘဝအေၾကာင္းကို ေရးသားထားပါတယ္။
“ရန္ကုန္လို ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ လူဦးေရ ထူထပ္ေပါမ်ားလာၿပီး ေနထိုင္စရာ မလံုေလာက္မႈနဲ႔မြန္းက်ပ္မႈျပႆနာကို ဒီလိုေနရာ ေတြမွာ အထင္အရွား ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လိုေနရာမ်ဳိးမွာ လစဥ္အိမ္ေျပာင္းေနရတာ၊ အိမ္ရွာရတာ၊ အိမ္ ေျပာင္း ၿပီးတဲ့အခါတိုင္း ကေလးေတြအတြက္ ေက်ာင္းေျပာင္းအပ္ရတာ၊ အိမ္အသစ္၊ရပ္ကြက္အသစ္မွာ အလုပ္အကိုင္ အသစ္ ရွာေဖြရတာနဲ႔ အျခားေသာ ေျမာက္မ်ားစြာ အခက္ခဲေတြဟာ အေျမာက္မ်ားဆံုး ႀကံဳေတြ႔ရေလ့ရွိတဲ့ မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕ျပျပႆနာ ေတြပါ။”
“ၿမိဳ႕ျပမွာေတာ့ က်န္းမာေရးအတြက္ ေလေကာင္းေလသန္႔ ႐ွဴဖို႔အတြက္ မစဥ္းစားႏိုင္ဘဲ ကားေပၚ ရထားေပၚမွာ က်ပ္ညပ္ေနတဲ့လူေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ၾကားထဲမွာ ေနသားတက်ရွိဖို႔ေတာင္ မနည္းႀကိဳးစားေနၾကရတဲ့ အေျခအေနပါ။”
ရန္ကုန္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ျပယုဒ္ပါ။ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ စံျပဳစံထားခဲ့ရတဲ့ လမ္းညႊန္ခဲ့ရတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ ေလာက္ ဒုတိယၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္သြားသြား ရန္ကုန္ကို ႏိုင္ငံတကာကအသိအမွတ္ျပဳေနတုန္းပါပဲ။ ၿမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ပဲ ရွိေစခ်င္ၾက ေသာ္လည္း ရန္ကုန္ဟာ ၿမိဳ႕ျပက်ပ္တည္းမႈေတြ၊ မလံုၿခံဳမႈေတြ ျပည့္ႏွက္စြာ မ်က္ႏွာပ်က္ေနရပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ထပ္မံညႊန္းဆိုလိုတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ကေတာ့ ရန္ကုန္မွာပဲ အၿဖိဳခြင္းခံလိုက္ရတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ မိဘျပည္သူေတြရဲ႕ အာဏာရွင္ေတာ္လွန္ေရးပံုရိပ္တခုျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အထင္ကရၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအေၾကာင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
“ခုမွ မေတာ္လွန္ရင္ ဘယ္ေတာ့ ေတာ္လွန္မလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွ မေတာ္လွန္ရင္ ဘယ္သူေတာ္လွန္မလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေနာက္မဆုတ္ခဲ့ၾကတာ ေသခ်ာခဲ့ပါတယ္။”
ရဟန္းေတြကို အာဏာရွင္တို႔ မိုက္ရိုင္းေစာ္ကားရာကေနစခဲ့တဲ့ သံဃာနဲ႔လူထု ပူးေပါင္းတိုက္ပြဲမွာ အာဏာရွင္တို႔ဘက္က အက်အဆံုးမရွိခဲ့ေပမယ့္လည္း ကမၻာ့အလယ္မွာေတာ့ လက္နက္ကိုင္တို႔ က်က္သေရယုတ္ခဲ့ရပါတယ္။
ေရႊဝါေရာင္အလံကို အာဏာရွင္ေခ်မႈန္းေနတဲ့ၾကားက လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္ခ်ီတက္ခဲ့ရင္း ကဗ်ာဆန္ဆန္ အျခယ္ အမႈန္းေတြကိုလည္း ဖတ္ရႈရပါတယ္။
“ေရႊဝါေရာင္ဆိုတာ ေတာက္ပတည္ၿငိမ္တဲ့ အဝါရဲ႕အေပၚမွာ ထပ္သုတ္လိမ္းထားတဲ့ ေရႊအေရာင္၊ ေရႊဝါေရာင္ဆိုတာ လူ႔ အခြင့္အေရးကို အသက္နဲ႔ေတာင္းခဲ့တဲ့ ျပယုဂ္၊ ေရႊဝါေရာင္ဆိုတာ ဘဝေတြကိုေပးၿပီး ရဖို႔ခက္ခဲတဲ့ ဒီမိုကေရစီကို ေတာင္း ယူခဲ့တဲ့ အႏုပညာ၊ တကယ္ေတာ့ ေရႊဝါေရာင္ဆိုတာ အဝါေရာင္သန္းေနတဲ့ ေရႊပုရပုဒ္မွာေရးထိုးသင့္တဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ သံ ဃာေတာ္ေတြ ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ လူထုေတာ္လွန္ေရးပါ။”
ဆယ္ႏွစ္ျပည့္ ေရႊဝါေရာင္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ကဗ်ာဆန္တဲ့အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ျပန္လည္ေရးသာႏိုင္ခဲ့တာကို လည္းေတြ႔ရပါတယ္။
အႏွစ္ခ်ဳပ္ဆိုရရင္ ေဆာင္းပါးေတြဟာ ကိုယ့္ေရွ႕ကျဖတ္သန္း ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရတဲ့ ဘဝစံု ျမင္ကြင္းစံုေတြကို အမိအရ ေရးသားႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္။ လူသားအရင္းအျမစ္၊ ပညာေရး၊ ႏိုင္ငံေရးက႑တို႔မွာ အျပဳသေဘာဆန္ၿပီး ေတြး ေတာစဥ္းစားစရာေကာင္းတဲ့ အက္ေဆးမ်ားစုစည္းမႈလို႔ေတာင္ ဆိုလိုက္ရပါတယ္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
