(မုိးမခ) ဧၿပီ ၁၅၊ ၂၀၁၈
● မူလအေျခခံေဒသမ်ား
ေဖၚျပခ့ဲၿပီးေသာ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသအပါ နယ္စပ္မွအေျခခံေဒသအမ်ားစုမွ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွ ေပၚထြက္လာ ခ့ဲသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ CPB လက္နက္ကိုတိုက္ပြဲ စကထဲက ျပည္မတြင္ အေျခခံစခန္းမ်ားစြာရွိခ့ဲေသာ္လည္း ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကာလမ်ားတြင္ ပဲခူး႐ုိးမတိုင္း၊ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚတိုင္း၊ မသုံးလုံးေဒသ (ျမင္းျခံ၊ မႏၲေလး၊ မိတၳီလာ) ႏွင့္ျမစ္ဖ်ားတိုင္းတုိ႔ က်ဆံုးခ့ဲၿပီျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္း၊ အေနာက္ေျမာက္တိုင္း၊ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ တနသၤာရီတိုင္းဆိုသည့္ အေျခ ခံေဒသေဟာင္း ၄ ခုကေတာ့ က်န္ေနေသးသည္။
● ၁ဝ၈ စစ္ေဒသႏွင့္ အထက္ဗမာျပည္ဗဟိုဌာနခြဲ
၁ဝ၈ စစ္ေဒသဟု ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ပိုင္းက အမည္ေပးထားၿပီးေသာ စစ္ေဒသမွာ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္း ဗထူး၊ ရပ္ေစာက္ၿမိဳ႕၏ ေျမာက္ဖက္ရွိ ေက်ာက္ဂူ၊ ေနာင္ဝိုး၊ ေနာင္လုံေဒသျဖစ္သည္။ ထိုရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းေဒသသုိ႔ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ CPB မွ ျပည္ သူ႔တပ္မေတာ္ဖြဲ႕စည္းေနာက္ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ တပ္မႀကီး ၂ မွ တပ္ဖြဲ႕မ်ားစတင္ ဝင္ေရာက္လႈပ္ရွားခ့ဲသည့္ေဒသျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွစ၍ အင္အားမ်ားေလ်ာ့က်လာခ့ဲသည္။ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းတြင္သာမက မသုံးလုံး ေဒသႏွင့္ ပ်ဥ္းမနားခ႐ုိင္စသည့္ေဒသမ်ားတြင္ပါ အင္အားမ်ားယုတ္ေလ်ာ့က်ဆင္းလာခ့ဲသည္။
သုိ႔ႏွင့္ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ဗဟိုေကာ္မတီအစည္းအေဝးဆံုးျဖတ္ခ်က္အရရွမ္းျပည္နယ္၊ မသုံးလုံးေဒသအပါ အထက္ဗမာျပည္ဗဟိုဌာနခြဲအျဖစ္ဖြဲ႕စည္းၿပီး တာဝန္ခံအျဖစ္ သခင္တင္ထြန္းကို တာဝန္ေပးခ့ဲသည္။ ၁၉၆၆/၆၇ ခုႏွစ္ ခန္႔တြင္ သခင္တင္ထြန္းသည္ ရွမ္းျပည္နယ္သုိ႔ ေရာက္ရွိခ့ဲၿပီး ဗဟိုခြဲတာဝန္ခံအျဖစ္ႏွင့္ေက်ာက္ဂူေဒသအား အေျချပဳ လႈပ္ရွားခ့ဲသည္။ သူ၏လက္ေအာက္၌ ဗိုလ္ပုက အင္းေလးေဒသကို အေျချပဳ၍ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းခ႐ုိင္အား၎၊ ဗိုလ္စိုးေမာင္က ေက်ာက္ဂူတဝိုက္ကိုအေျချပဳ၍ ရွမ္းျပည္အလယ္ခ႐ုိင္အား၎၊ ဗိုလ္က်င္ေမာင္ ေခၚ ရဲေဘာ္ထြန္းက ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းခ႐ုိင္အား၎ အသီးသီးတာဝန္ ယူခ့ဲၾကသည္။
၁၉၆၈ ခုႏွစ္ထဲတြင္ ပ် ဥ္မနားႏွင့္ မသုံုးလုံးေဒသမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း ၿမိဳ႕ေပၚရွိ ေျမေအာက္ရဲေဘာ္မ်ားအကူအညီျဖင့္ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းသုိ႔ သြားရန္စီစဥ္ခ့ဲသည္။ ပ်ဥ္းမနားအေျခခံေဒသေဟာင္းမွ ရဲေဘာ္ရဲထြန္း၊ ရဲေဘာ္ျမမင္း၊ ရဲေဘာ္စိန္ ေထြး (ေက်ာက္ဆည္ခ႐ုိင္အတြင္းေရးမွဴး) တုိ႔ႏွင့္ေျမေအာက္ရဲေဘာ္မ်ားသည္ ေျမေအာက္တာဝန္ခံ ကိုတင္လွ၊ ကိုလွ ေသာင္းတုိ႔ႏွင့္အတူ မႏၲေလးမွတဆင့္ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းသုိ႔ထြက္ခြာႏိုင္ခ့ဲသည္။ သူတုိ႔ထြက္ခြာၿပီး ေနာက္တရက္တြင္ ဒုတ္ိယအသုတ္လိုက္ပါသည့္ သခင္သာညႇင္း (တိုင္းေကာ္မတီဝင္)၊ ကိုျမသန္း (မိတၳီလာခ႐ုိင္အတြင္းေရးမွဴး)၊ ကိုအုန္းလွ (ျမင္းျခံခ႐ုိင္အတြင္းေရးမွဴး) တုိ႔အပါ ၆ ဦးမွာမူ မႏၲေလးဘူတာႀကီးအနီးတြင္ ဖမ္းဆီးခံလိုက္ရသည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ၾကားသိရေသာသတင္းမ်ားအရ ျမင္းျခံခ႐ုိင္မွ ကိုအုန္းလွက စစ္ေထာက္လွမ္းေရးႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္သစၥာေဖါက္ခဲ့၍ဟု ဆိုၾက သည္။ မသုံးလုံး၊ ပ်ဥ္းမနားအေျခခံေဒသႏွင့္ အင္အားမ်ားဆံုး႐ႈံးၿပီး အမာခံေခါင္းေဆာင္ေကဒါမ်ားသာ က်န္ရစ္ၿပီး ျပန္လည္ စုစည္းေနခ်ိန္တြင္ အမာခံေကဒါအခ်ဳိ႕ ထပ္မံဆံုး႐ႈံးခ့ဲရျပန္သည္။
ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းသုိ႔ သခင္တင္ထြန္းႏွင့္အတူ ဗိုလ္တိုက္ေအာင္ (ေဘက်င္းျပန္) ပါ လိုက္ပါခ့ဲၿပီး အထက္ဗမာျပည္ဗဟို ခြဲအား ဒုဌဝတီတဖက္ကမ္း (ရဲရြာ၏အေရွ႕ဖက္) အုန္းေက်ာ၊ ဟဲလယ္စသည့္ ေတာင္ေပၚဓႏုရြာ ၄ ရြာတြင္ အေျချပဳခ့ဲသည္။ (ထိုေတာင္ထိပ္မွ ေက်ာက္ဆည္ကြင္းအား ေကာင္းစြာျမင္ေတြ႕နိုင္သည္) ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းခ႐ုိင္တာဝန္ခံ ဗိုလ္ပုက်ဆံုးၿပီး က်န္ေသာ ဗိုလ္ခင္ညိဳႏွင့္ အင္အားအနဲငယ္သည္ အင္းေလးေဒသမွ ဆုတ္ခြာၿပီး သခင္တင္ထြန္းတုိ႔ႏွင့္ လာေပါင္းခ့ဲရသည္။ ဗိုလ္ပုက်ဆံုးၿပီး ေတာင္ေပၚ ၄ ရြာအားလည္း ထိုးစစ္ဝင္လာ၍ သခင္တင္ထြန္းႏွင္ ဗဟိုခြဲလည္း ေတာင္ေပၚ ၄ ရြာမွ အလယ္ပိုင္းခ႐ုိင္အေျခစိုက္ရာ ေက်ာက္ဂူ၊ ေနာင္ဝိုး၊ ေနာင္လုံေဒသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခ့ဲရသည္။
ထိုစဥ္က အလယ္ပိုင္းခ႐ုိင္အား ဗိုလ္စိုးေမာင္က တာဝန္ယူၿပီးတပ္မွဴးအျဖစ္ဗိုလ္လွေမာင္ ခ႐ုိင္ေကာ္မတီဝင္မ်ားအျဖစ္ ဦးစိုးဝင္း၊ ကိုလွေထြး၊ ဦးေသာင္းတင္၊ ဗိုလ္သိန္းေဖတုိ႔ ပါဝင္ၾကသည္။ ေတာ္လွန္ေသာဗမာတပ္မေတာ္ ( ေတာခိုဗမာ့ တပ္မေတာ္) မ ွဗိုလ္သိန္းေဖႏွင့္အဖြဲ႕မွာ ေက်ာက္ဂူေျမာက္ဖက္ ေနာင္ခ်ဳိအနီး၌ လႈပ္ရွားေနသည္။ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းခ႐ုိင္ (မိုးကုတ္ခ႐ုိင္ဟုလည္း ေခၚၾကသည္) အား ဗိုလ္က်င္ေမာင္မွတာဝန္ယူၿပီး ခ႐ုိင္အတြင္းေရးမွဴးဗိုလ္စိန္ေမာင္၊ တပ္မွဴးဗိုလ္ သူရ (ေဘက်င္းျပန္၊ ဗိုလ္က်င္ေမာင္၏ညီ) ၊ ျဖစ္ၿပီး ခ႐ုိင္ေကာ္မတီဝင္မ်ားမွာ ဗိုလ္ပုေမာင္၊ ဗိုလ္ေက်ာ့ရင္တုိ႔ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုစဥ္ကာလက အထက္ဗမာျပည္ဗဟိုခြဲအေနႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းပုံကႀကီးေသာ္လည္း တပ္အင္အားယုတ္ေရာ့ေနၿပီး စုစု ေပါင္း အင္အား ၁ဝဝ ေက်ာ္ခန္႔သာရွိေပသည္။
ထိုသုိ႔ေသာအေျခအေနတြင္ သခင္တင္ထြန္းႏွင့္ ဗိုလ္တိုက္ေအာင္တုိ႔သည္ ၆၄ ပါတီ ဗဟိုလမ္းစဥ္အတိုင္း ဘဝဟစ္တိုင္လႈပ္ ရွားမႈျပဳလုပ္ၿပီး တပ္တည္ေဆာက္ေရးျပဳလုပ္သည္။ အလယ္ပိုင္းခ႐ုိင္ရွိ တပ္အင္အားအခ်ဳိ႕အားစုစည္း၍ အင္အား ၂ဝ ခန္႔ ရွိသည့္ ဌာနခြဲတပ္ကိုဖြဲ႕စည္းသည္။ ဌာနခြဲတပ္အား ဗိုလ္ခင္ညိဳက ဦးစီးသည္။ ထိုတပ္စုျဖင့္ ေမၿမိဳ႕မွ ေတာင္ေပၚ ၄ ရြာသုိ႔ခ်ီ တက္လာသည့္ ရဲတပ္စိတ္တစိတ္ေခ်မႈန္းေရးတိုက္ပြဲ စတင္ေဖၚေဆာင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အစိုးရတပ္၏စစ္ဆင္ေရးမ်ားေၾကာင့္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၃ဝ ရက္ေန့တြင္ ေနာင္ဝိုးဂြင္အတြင္းရွိ ေတာင္သူကုန္းအမည္ရွိ ရွမ္းရြာအဝင္တြင္ အလယ္ပိုင္း ခ႐ုိင္တာဝန္ခံ ဗိုလ္စိုးေမာင္က်ဆံုးသည္။
၁၉၇ဝ ခုႏွစ္ထဲတြင္ ဗိုလ္က်င္ေမာင္သည္ အေရွ့ေျမာက္အေျခခံေဒသသုိ႔ေရာက္ရွိ အဆက္အသြယ္ရခ့ဲသည္။ ဗိုလ္က်င္ ေမာင္ႏွင့္ပါသြားေသာ ေျမာက္ပိုင္းခ႐ုိင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားလည္း ယူနီေဖါင္းမွအစ လက္နက္ခဲယမ္းအျပည့္တပ္ဆင္လာနိုင္ခ့ဲ့သည္။ ဗိုလ္က်င္ေမာင္ေခါင္းေဆာင္ေသာ ေျမာက္ပိုင္းခ႐ုိင္အဖြဲ႕ နယ္စပ္မွျပန္ဆင္းလာၿပီးေနာက္ အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္စိန္ေမာင္ လက္ နက္ခ်သြားခ့ဲသည္။ ဗိုလ္ပုေမာင္၊ ဗိုလ္ေက်ာ့ရင္တုိ႔ႏွင့္ အင္အား ၁ဝဝ ေက်ာ္က်န္ရွိၿပီး ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းရွိ သခင္ တင္ထြန္းထံသုိ႔ ေရာက္ရွိ အဆက္အသြယ္ျပဳႏိုင္ခ့ဲသည္။ သခင္တင္ထြန္းက ထိုတပ္ဖြဲ႕မ်ားအား ျပန္လည္စုဖြဲ႕ေပးၿပီး မိုး ကုတ္ခ႐ုိင္သုိ႔ ျပန္လည္ေစလႊတ္ခ့ဲပါသည္။ အဆိုပါမိုးကုတ္ခ႐ုိင္တပ္မ်ားသည္ အေရွ႕ေျမာက္မွေစလႊတ္လိုက္သည့္ ေကဒါ မ်ားျဖစ္သည့္ ကိုဝင္းေဆြ (စစ္ခြၽမ္းေလာက္ပင္း)၊ ကိုတင္ျမင့္( စစ္ခြၽမ္းေလာက္ပင္း)၊ ကိုစိုးျမင့္ (ဟြာေခ်ာင္) တုိ႔အား ဗဟိုခြဲသုိ႔ လာေရာက္ပို႔ေဆာင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ပဲခူး႐ုိးမပါတီဗဟိုႏွင့္ဆက္သြယ္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ေစလႊတ္ေသာသူမ်ားျဖစ္သည္။
အေရွ႕ေျမာက္ႏွင့္အဆက္အသြယ္ရၿပီးေနာက္ ဗိုလ္တိုက္ေအာင္အားပဲခူး႐ုိးမႏွင့္ဆက္သြယ္ရန္ေစလႊတ္လိုက္သည္။ ဦးရဲဲ ထြန္း ႏွင့္ဦးျမမင္းအားအေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ေစလႊတ္သည္။ တခ်ိန္ထဲလိုလိုတြင္ ပဲခူး႐ုိးမ ဗဟိုမွေစလႊတ္လိုက္ေသာ စိုင္းေအာင္ ဝင္းမွာလည္း အထက္ဗမာျပည္ဗဟိုခြဲသုိ႔ ေရာက္ရွိေနသည္။ စိုင္းေအာင္ဝင္းမွ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႔ အေရးအခင္း အၿပီး ပဲခူး႐ုိးမသုိ႔ေတာခိုလာသည့္ ရွမ္းေက်ာင္းသားတေယာက္ျဖစ္သည္။ သူ႔အား သခင္သန္းထြန္းက ထိုင္းနယ္စပ္ရွိ ရွမ္း တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ား၏ နာယကျဖစ္သူ မဟာေဒဝီထံသုိ႔ စာတေစာင္ႏွင့္အတူ ဆက္သား အျဖစ္ေစ လႊတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ စိုင္းေအာင္ဝင္းအားလည္း ရွမ္းလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္၍ မဟာေဒဝီထံ သုိ႔ေစလႊတ္ခ့ဲသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းသည္ ပဲခူး႐ုိးမႏွင့္ အေရွ႕ေျမာက္ၾကားတြင္ အေရးပါေသာေဒသတခုျဖစ္ လာသည္။
၁၉၇ဝ ခုႏွစ္ထဲတြင္ အထက္ဗမာျပည္ဌာနခြဲတပ္အား ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းသည္။ နိုင္ငံေရးမွဴးအျဖစ္ ဦးလွေမာင္ (ေမးေကာက္) ၊ တပ္မွဴးဗိုလ္ခင္ညိဳ၊ ဒုတပ္မွဴးကိုဝင္းေဆြ (စစ္ခြၽမ္းေလာက္ပင္း) တုိ႔ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းသည္။ တပ္အင္အားကေတာ့ တပ္စု တစု သာရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဖြဲ႕စည္းၿပီးမၾကာမီ ခလရ ၉၄ မွ ကြန္မန္ဒိုတပ္စုအား ေခ်မႈန္းေရးတိုက္ပြဲတပြဲ တိုက္နိုင္ခ့ဲသည္။ ဒဏ္ရာျဖင့္သုံ႔ပမ္း ၄ ဦးခန္႔ ဖမ္းမိၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္သည္။ CPB ဘက္မွ ၁ ေယာက္က်ဆံုးသည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာက္ဂူ၊ အင္ေတာၾကား ယာဥ္တန္းအား လမ္းျဖတ္တိုက္ပြဲတခု တိုက္သည္။
ထို့ေနာက္ အစိုးရတပ္မ်ား၏ ထိုးစစ္ဝင္လာေတာ့သည္။ ဤထိုးစစ္သည္ အထက္ဗမာျပည္ဌာနခြဲတပ္၏လႈပ္ရွားမႈသက္ သက္ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ေပ။ အေရွ႕ေျမာက္ႏွင့္ ပဲခူး႐ုိးမၾကားတြင္ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းသည္ အခ်က္အျခာက်လာသျဖင့္ သခင္တင္ထြန္းကိုဦးတည္သည့္ စစ္ဆင္ေရးကို ထိုစဥ္အေရွ႕ပိုင္းတိုင္း တိုင္းမွဴးဗိုလ္မွဴးႀကီးသန္းတင္ကိုယ္တိုင္ဦးစီး စစ္ဆင္ ေရးျပဳ လုပ္လာေတာ့သည္။
ထိုးစစ္ဝင္လာသည့္အခါ အိမ္ေထာင္သည္အမ်ားစုအား စုဖြဲ႕ထားသည့္ ဌာနခြဲ႐ံုးအဖြဲ႕မွာ အတန္ငယ္ေလးလံေနသည္ ဟုဆိုရမည္။ ေက်ာက္ဂူ အနီးေတာင္သူကုန္းတြင္ စခန္းခ်ရာမွ ေက်ာက္ဂူအေနာက္ဖက္ ေညာင္ပင္ေကာက္တြင္ စခန္းခ် သည္။ ထိုစဥ္က ဌာနခြဲတပ္တြင္ အင္အား ၄ဝ ခန္႔၊ ႐ံုးအဖြဲ႕တြင္အင္အား ၂ဝ ခန္႔ရွ္ိသည္။ သခင္တင္ထြန္း၏ဇနီး ေဒၚတင္ မေလးႏွင့္ သမီး ၃ ေယာက္၊ အျခားအမ်ဳိးသမီးရဲေဘာ္ ၅ ေယာက္ခန္႔ ပါဝင္သည္။
အစိုးရတပ္ကလည္း ရပခတိုင္းမွဴးကိုယ္တိုင္ဦးစီး၍ ေက်ာက္ဂူတဝိုက္မွ CPB စခန္းသုိ႔ေရာက္ဖူးသူ ရြာသားမ်ားကို ဖမ္းေခၚ ၍ လမ္းျပခိုင္းသည္။ လမ္းျပက လမ္းမွားသည္ဆိုကာ ေတာတြင္း၌ ေသခ်ာစြာလမ္းမျပ၍ CPB စခန္းအား ရွာမေတြ႕ဘဲျဖစ္ ေနခ့ဲသည္။ ဤသုိ႔ျဖစ္ေနစဥ္ CPB စခန္းမွ ဝါးထြက္ခုတ္ေသာ ေမာင္သိန္းေခၚ ရဲေဘာ္တေယာက္အား ေရဆင္းခပ္ေသာ အစိုးရတပ္မွ တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ဖမ္းမိသည္။ အဖမ္းခံရေသာ ရဲေဘာ္ေမာင္သိန္းက သူ႔အားဖမ္းမိခ်ိန္တြင္ “ရန္သူ ရန္သူ” ဟု ေအာ္ဟစ္သတိေပးသည္ကစ၍ တိုက္ပြဲျဖစ္ၿပီး အထက္ဗမာျပည္ဗဟိုဌာနခြဲ အတိုက္ခံရသည္။
ထိုတိုက္ပြဲတြင္ CPB ဘက္မွ နိုင္ငံေရးမွဴး ေမးေကာက္လွေမာင္၊ ဦးပန္းရ (ေဘက်င္းျပန္)၊ ကိုတင္လွ (ေျမေအာက္တာဝန္ခံ) အပါ ၆ ဦးခန္႔က်ဆံုးသည္။ အစိုးရတပ္မွ ၃ ဦး က်ဆံုးသည္။ ထိုတိုက္ပြဲတြင္ အထက္ဗမာျပည္ဗဟိုခြဲအဖြဲ႕အခြဲမ်ား တပ္ဖြဲ႕ ကြဲသြားသည္။ သခင္တင္ထြန္းႏွင့္ ႐ံုးအဖြဲ႕က သီးျခားထိုးေဖါက္ထြက္သြားသည္။ ရြာငံႏွင့္ဗထူးၾကား ေဇာ္ဂ်ီ ေခ်ာင္းေဘးတြင္ သခင္တင္ထြန္းႏွင့္အဖြဲ႕ ထပ္မံအတိုက္ခံရရာ အလယ္ပိုင္းခ႐ုိင္မွ ဌာနခြဲသုိ႔ပို႔ထားေသာ အိမ္ေထာင္သည္ရဲေမ ၃ ဦးႏွင့္ ကေလး ၅ ဦး ထပ္မံက်ဆံုးသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ေဇာ္ဂ်ီျမစ္အားျဖတ္၍ ေက်ာက္ဂူနယ္တြင္း ျပန္အဝင္တြင္ထပ္မံအတိုက္ခံရရာ သခင္တင္ထြန္း၊ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚတင္မာေလး၊ ကိုစိန္ေထြး (ယခင္ ေက်ာက္ဆည္ခ႐ုိင္အတြင္းေရးမွဴး) အပါ ၆ ဦးထပ္မံက်ဆံုး သည္။ ေဘက်င္းျပန္ ဦးတင္ျမင့္ႏွင့္ ၅ ေယာက္ခန္႔က သီးျခားကြဲထြက္၍လြတ္ေျမာက္သည္။ မၾကည္ျမင့္ဆိုသည့္ ဟြာေခ်ာင္ ရဲေဘာ္မတဦးလည္းတေယာက္တည္းလြတ္ေျမာက္သည္။ သခင္တင္ထြန္းသမီး မဝါဝါႏွင့္ ကေလးငယ္ႏွစ္ဦးကေတာ့ ပဲခူး႐ုိးမဗဟိုမွလႊတ္သည့္ ဆက္သားရဲေဘာ္ တဦးႏွင့္အတူ လြတ္ေျမာက္သြားသည္။
သခင္တင္ထြန္း၏ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚတင္မေလးသည္ ျဖဴျဖဴခန္႔ခန္႔ ေခ်ာေခ်ာ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတဦးျဖစ္သည္။ သူမသည္ သူမ၏ လင္သားေနာက္တြင္ မိသားစုႏွင့္ အဆင္းရဲအပင္ပမ္းခံၿပီး အျပံဳးမပ်က္လိုက္ပါခဲ့ေသာ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတဦးလည္းျဖစ္သည္။ ေတာထဲေတာင္ထဲထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ မစားရသည့္ကာလတြင္လည္း အရီေမာမပ်က္ ေလာကဓံကိုအံတု၍ ၾက့ံၾကံ့ခံခ့ဲသူ လည္း ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ ရဲေဘာ္မ်ားကို အရႊမ္းေဖါက္၍သူမကေျပာတတ္သည္။ “အရင္က အန္တီတုိ႔က ဂ်စ္ကားေလာက္စီးနိုင္တာေလ။ မင္းတုိ႔အန္ကယ္က ဆလြန္ကားေလးစီးနိုင္တာ။ ဒါနဲ႔ မင္းတုိ႔အန္ကယ္နဲ႔ ယူလိုက္ရင္ ပိုျမင္ ျမင့္ စီးရမယ္လို႔ မွန္းထားခ့ဲတာ။ ခုေတာ့ လွည္းေတာင္မစီးနိုင္ပါဘူးကြယ္” ဟု ဟာသေႏွာတတ္သည္။ ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ မပူပင္ မေၾကာင့္က် ေနခ့ဲရသည့္ဘဝမွလာခ့ဲေသာ္လည္း ထိုးစစ္ကာလမ်ားတြင္ ထမင္းက ပုံစံခြက္ႏွင့္ စားရသည့္ကာလမ်ား၊ ထိုး စစ္ကာလမ်ား၌ မီးခိုးတိတ္ရသျဖင့္ ရိကၡာေျခာက္ကို ေရႏွွင့္ေျမာခ်ရသည့္ကာလမ်ားတြင္ အျပံဳးမပ်က္လင္သား ေနာက္တြင္ ဖဝါးထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္ပါခ့ဲသူ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးထိုးစစ္ကာလက စက္တင္ဘာလတြင္း သည္းႀကီးမဲႀကီးရြာေနေသာမိုးေရစက္မ်ားေအာက္၌ ေတာၾကီးမ်က္မဲထဲတြင္ အစိုးရတပ္မ်ား ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္ေနသည့္ၾကား အံၾကိတ္႐ုန္းကန္သြားခ့ဲသူျဖစ္သည္။ လင္သားႏွင့္အတူေနာက္ဆံုးထြက္သက္ထိ ဘဝကိုရင္ဆိုင္သြားသူ အာဂအမ်ဳိးသမီးၾကီးဟုဆိုရပါမည္။
သခင္တင္ထြန္း၏သမီးျဖစ္သူ မဝါဝါကေတာ့ ဗဟိုဆက္သားဦးေဒါင္း၏ ကြၽမ္းက်င္စြာလမ္းေၾကာင္းရွာနိုင္မႈေၾကာင့္ အငယ္ ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ လြတ္ေျမာက္သြားခ့ဲသည္။ အငယ္ႏွစ္ေယာက္အား မံုရြာက အမ်ဳိးအိမ္ေရွ႕တြင္ စာတေစာင္ႏွင့္အတူ ထားခ့ဲၿပီး သူမကေတာ့ ဗဟိုဆက္သားႏွင့္အတူ ပဲခူး႐ုိးမပါတီဗဟိုသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားခ့ဲသည္။ ပဲခူး႐ုိးမ တိုက္တိုင္းေအာင္ တပ္ဖြဲ႕တြင္ တက္ႂကြစြာပါဝင္ခ့ဲေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္း၌ ဥကၠဌသခင္ဇင္တုိ႔မက်ဆံုးမီတြင္ CPB ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ တဥိီးျဖစ္သူ ဦးထြန္းစိန္ ေခၚဘာကယ္ႏွင့္အတူ အလင္းဝင္ခ့ဲသည္။ သူမ၏ခံႏိုင္ရည္မ်ား ကုန္ဆံုးသြားပုံရသည္။
သုိ႔ႏွင့္ သခင္တင္ထြန္းက်ဆံုးၿပီးေနာက္ CPB အထက္ဗမာျပည္ဗဟိုဌာနခြဲအဆံုးသတ္သြားခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္ CPB ၏အေျခခံ ေဒသကေတာ့ အဆံုးသတ္မသြားေခ်။ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသဟု ျပန္လည္ေပၚထြန္းခ့ဲသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
