လင္းသက္ၿငိမ္ ● မပို႔ျဖစ္တ့ဲစာ
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၁၅၊ ၂၀၁၈
သူတို႔ရဲ႕ခ်စ္ေမတၱာက
သိပ္ႂကြပ္ဆတ္လြန္းတာပဲ အေမရယ္
က်ေနာ္နင္းထားမိတာ မုန္႔ေလေပြတစ္ခ်ပ္မ်ားလား
ဘဝဟာ ေပ်ာ္စရာႀကီးလို႔ သူတို႔ေျပာၾကတယ္
က်ေနာ့္အေငးေတြမွာ ေပ်ာ္စရာေတြပါလို႔လား
ဘဝဟာ ေၾကကြဲစရာေတြခ်ည္းပါပဲတ့ဲ
သူတို႔ကိုလည္း က်ေနာ္ျပံဳးမိျပန္တယ္
အစြန္းေတြဟာ ေနရာအႏွံ႔ အနက္ႀကီးေတြ
ကိုယ့္ဦးေခါင္းကို ဘယ္သူ႔ဆီပံုအပ္လိုက္ရမလဲ
ေနပူလြန္းေသာ ေန႔မ်ား မိုးရြာလြန္းေသာ ညမ်ား
ပင္လယ္ကိုမျမင္ဖူးခ့ဲတ့ဲ က်ေနာ္
လမ္းမႀကီးစီးဆင္းေနပံုကို ေငးေမာ
အလင္းေတြ လိႈင္းလိုလူးလို႔ ၿမိဳ႕ႀကီးဟာ ခိုစီးဖို႔မဟုတ္ခ့ဲဘူး
ကိုယ့္ကိုယ္ကာယဟာ ကိုယ့္ရဲ႕မနက္စာ ညစာ
ကိုယ့္အခ်ိန္အေၾကာင္း
ကိုယ္ေတြးမိေလ ညပိုနက္ေလပဲ
အဆင္မေျပမႈေတြကို က်ေနာ္မေဆာင္းပါရေစေတာ့န႔ဲ
ညညအေမ လန္႔လန္႔ႏိုးေနတာ
အေဝးက က်ေနာ့္အိပ္မက္ဆိုးေတြေၾကာင့္လား
အနာေတြကိုျပၿပီးေတာင္းေနတ့ဲ သူေတာင္းစားလို
က်ေနာ့္ကဗ်ာေတြဟာ သိကၡာမ့ဲေနၿပီလား
အပိုအလွ်ံေတြန႔ဲ တူတူတန္ကေလးေနခ်င္ၿပီ အေမ
ဝီရိယမရိွပဲ အေစာႀကီးႏိုးခ်င္မိတ့ဲေကာင္လား
ကံကနည္းေတာ့ ဉာဏ္လည္းနည္းနည္း
တရားန႔ဲ ပိုပိုေဝးခ့ဲေတာ့တာပဲ
လူမရိွတ့ဲေတာင္ကုန္းသြားၿပီး အသံကုန္ေအာ္ငိုမိတ့ဲညေနေတြ
မၾကည္လင္တ့ဲမနက္ခင္းေတြ
႐ႈပ္ေထြးေနတ့ဲ ေန႔လည္ေတြ
ေရႊအိုးထမ္းျပန္မလာႏိုင္လည္း
အေမွ်ာ္က မမွိန္ေဖ်ာ့မွန္းသိပါတယ္
ေငြနံ႔ေလးေတြဆြတ္ၿပီး အိမ္တံခါးကို
ေခါက္ခ်င္မိတ့ဲစိတ္က အျပန္လမ္းကို ႐ိုက္ခ်ဳိး
ေတြးေခၚျခင္းဟာ ေျမာင္းထဲထိုးထိုးက်ေနတာ
မနက္ျဖန္ဟာ နာလံမထႏိုင္ေတာ့တာ
အ႐ႈံးဖမ္းစားထားတ့ဲကာလေတြ
မၿပီးဆံုးေသးဘူးအေမ
ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ပိုက္ၿပီးရွက္ရြံ႕ေနတ့ဲသား
အေကာင္းျမင္စိတ္လည္း မထားတတ္ေတာ့ဘူး
ကိုယ့္အရိပ္ကိုယ္ေျခေဆာင့္နင္း
ကိုယ့္ဒဏ္ရာကိုယ္တူးဆြ
မအိပ္တတ္ေတာ့တ့ဲညေတြလည္းမ်ားေပါ့
အေဝးမွာ ပ်က္က်ေနတ့ဲ ေလယာဥ္အေၾကာင္း
ဘယ္သူမွ သတင္းသြားမေပးၾကဖို႔ က်ေနာ္မွာထားပါတယ္
မေသမခ်င္း ရွင္ရဦးမယ့္ဘဝမွာ
အမိႈက္တစ္စအျဖစ္န႔ဲ ဘယ္ေတာ့မွ
က်ေနာ္ျပန္မလာဘူးအေမ။
လင္းသက္ၿငိမ္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
