(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၁၇၊ ၂၀၁၈
ဘယ္လဂ်ီရမ္က သယ္ေဆာင္လာတဲ့ သံတိုသံစ (Scrab) ေတြ တူရကီနိုင္ငံသို႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သေဘၤာ၂၀၁၆ ဒီဇင္ဘာလ ကုန္ခါနီးမွာ လာပုိ႔ေပးရပါတယ္။ စစ္ျဖစ္ရာ ဆီးရီးယားႏိုင္ငံနဲ႔နီးၿပီး ၉/၁၁ ေနာက္ပိုင္းမွာေပၚလာတဲ့ ISPS အရ Security level 2 အဆင့္ျဖစ္ေနလို႔ ကိုရီးယားသူႀကီးက ကမ္းေပၚ ဆင္းခြင့္မျပဳပါဘူး။ သေဘၤာသားဆိုတာက ပင္လယ္ဓါးျပနဲ႔ မုန္တိုင္း ေတြၾကား အသက္အႏၱရာယ္ၾကံဳေတြ႔ရတာတင္မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္မက္ျဖစ္ပြားရာေဒသေတြကိုလည္း ဘာလက္နက္မွမကိုင္ ေဆာင္ရဘဲ လိုအပ္ေနတဲ့ကုန္စည္ကို သြားပုိ႔ေပးရပါတယ္။ ဒီလို အျပင္ထြက္မရတာကိုသိတဲ့သေဘၤာအတြက္ တူရဂီ ေဒသ ကိုယ္စားလွယ္ Agent ေတြကေတာ့ သူတုိ႔ အႀကိဳက္ေတြ႕ကာ အင္တာနတ္ကဒ္မ်ားကို ေစ်းတင္ေရာင္းပါေတာ့တယ္။ 2 Git ကို ေဒၚလာ ၃၀ ေလာက္နဲ႔ ဝယ္သံုးရပါတယ္။
ငါးရက္ေလာက္ ကုန္ခ်ၿပီးတဲ့အခါ ေနာက္သြားမယ့္ဆိပ္ကမ္းက (Black Sea) ပင္လယ္နက္ထဲက ဘူေဂးတီးယားနိုင္ငံ \ကို ဂံ်ဳသြားတင္ရမယ္ သတင္းၾကားပါတယ္။ သေဘၤာသားစကားနဲ႔ေျပာရရင္ ေသၿပီဆရာပါပဲ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ အခု တင္ လာတာက သံတိုသံစ အစုတ္ပလုပ္ေတြ။ ေနာက္တင္မွာက စားေသာက္ကုန္ဂ်ံဳဆိုေတာ့ ကုန္တင္ေပါက္ (Cargo Hold) ေတြကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တဲ့အခါ သာမန္လုပ္ယူလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ ကုန္တင္မယ့္ ကုန္စစ္ေဆးသူ (Cargo surveyor) စိတ္တိုင္းက် Pass ေပးမွ ေနာက္ကုန္တင္လို႔ရမွာပါ။ သူတုိ႔ဘက္ကၾကည့္ရင္လည္း မွန္ပါတယ္။ ဒီနိုင္ငံက ပုိ႔လိုက္တဲ့ကုန္ကို ေနာက္နိုင္ငံဆိပ္ကမ္းအေရာက္မွာ တင္လာတဲ့သေဘၤာေၾကာင့္ပ်က္စီးကုန္ရင္ အေရာင္းအဝယ္ စီးပြား ေရးပ်က္ၾကမွာေလ။ ဒီကုန္စည္အတြက္ ကုမၸဏီမ်ားက အာမခံထားရွိေပမယ့္လည္း စီးပြားေရးေစ်းကြက္ရွိေနေသးတာကိုး။
ဒါနဲ႔ သေဘၤာေမာင္းရန္ ၾကာခ်ိန္ ၅ ရက္အတြင္းမွာ ကုန္တင္ေပါက္မ်ားကို အသဲအသန္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရပါတယ္။ ပထမ ပင္လယ္ေရ (Sea water) ကို မီးသတ္ပိုက္မ်ားနဲ႔ ကုန္ေပါက္ေတြကို အရင္ဆံုးထိုးခ် သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရပါတယ္။ ၿပီးရင္ ေရခ်ဳိ (Fresh water) နဲ႔အတူ Pressure gun အသံုးျပဳကာ ေရျပန္ေဆး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရတယ္။ ေရွ႕က ပယ္လယ္ေရ ဆားငံကို လံုးဝကင္းစင္ေပ်ာက္သည္အထိ လုပ္ရပါတယ္။ ႀကီးၾကပ္သူ အရာရွိမ်ားကလည္း နံရံကို လက္နဲ႔တုိ႔ လွ်ာနဲ႔ အငံ ဓါတ္ ရွိ/မရွိ စမ္းၾကည့္တဲ့ အထိ ေသခ်ာသန္႔ရွင္းရပါတယ္။ ေရနဲ႔ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၿပီးျပန္ေတာ့ ကုန္ေပါက္ကို အေျခာက္ ထားၿပီး ေဆးကြာေနတဲ့ေနရာ ေဆးသုတ္ အင္မတန္မွပင္ပန္းလွပါတယ္။ အသံုးျပဳၿပီးသား သန္႔ရွင္းၿပီးသားေရမ်ားကို ကုန္ ေပါက္ထဲကေန ေရစုပ္တဲ့ (Bildge) အေပါက္က မေကာင္းဘူးဆို ေရဆိုးေရညစ္ေတြၾကားက ဆင္းၿပီးနိႈက္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ရရင္ စည္ပင္ေျမာင္းေဖာ္တဲ့ အဖြဲ႕အတိုင္းပါပဲ။
ဒီလို သန္႔ရွင္းေရးေတြလုပ္ေနရင္းနဲ႔ပဲ ပင္လယ္နက္ထဲက ဘူးေဂးရီးယားနိုင္ငံက္ိုသြားရမယ္ဆိုေတာ့ တူရဂီနိုင္ငံ အစၥတန္ ဘူလ္ ေရလက္ၾကားအျဖတ္မွာ ေရေၾကာင္းျပပိုင္းေလာ့နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ AB မ်ား သေဘၤာ တက္မစင္ (Bridge) မွာ တာဝန္ (Duty) က်ျပန္ပါတယ္။ ေရလက္ၾကားကို ျဖတ္သန္းခ်ိန္မွာေတာ့ အစၥတန္ဘူလ္ရဲ႕ ေရွးေဟာင္းရဲတိုက္မ်ားကို ေတြ႔ျမင္နိုင္ပါ တယ္။ အစၥလာမ္နိုင္ငံျဖစ္လို႔ လျခမ္းနဲ႔ၾကယ္အလံကို ေတာင္ေစာင္းေတြမွာ သ႐ုပ္ေဖာ္ထားတာက လွပစိတ္ဝင္စားစရာ ၿမိိဳ႕ရဲ႕ အလွအပတခုပါ။ တူရဂီက အစၥလာမ္ဘာသာဝင္နိုင္ငံေပမယ့္လည္း အမ်ဳိးသမီးမ်ားက အဝတ္အစား လြတ္လပ္စြာ ဝတ္တာကို ေတြ႔ျမင္နိုင္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက အရက္မပါဝင္ေသာ Beer ရွိပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ ေသာက္လည္းေတာ့ မသိဘူး။
ဒီတေခါက္ အစၥတန္ဘူလ္ကိုျဖတ္ခ်ိန္က ၂၀၁၆ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ညႀကီး ျဖတ္လာတာ စိတ္မေကာင္းစရာ သတင္းကေတာ့ ၂၀၁၇ ဇႏၷဝါရီ မနက္အေစာႀကီးမွာ ၾကားလိုက္ရတယ္။ Happy new year ည အစၥတန္ဘူ ညကလပ္တခုမွာ ဗံုးေပါက္ကြဲလို႔ လူေတြ ေသၾက ဒဏ္ရာရၾကတဲ့။ သတင္းအရ အစၥလာမ္စစ္ေသြးႂကြမ်ားလို႔ သိရတယ္။ ဘာသာတူအျခင္းျခင္းျဖစ္လင့္ကစား ဒီလိုလုပ္ရက္ေတြကို စက္ဆုတ္ရႊံရွာမိတယ္။
တူရဂီကေန ၂၄ နာရီ မျပည့္ခင္မွာပဲ ဘူေဂးတီးယားနိုင္ငံ ဗာနာ (Varna) ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ပါတယ္။ သေဘၤာကပ္ၿပီးျခင္း မိုး ေတြရြာေနလို႔ ကုန္မတင္ျဖစ္ပါဘူး။ အေအးကေတာ့ အဆုိးႀကီးမဟုတ္ဘူး။ အပူခ်ိန္ ၁၅ ေလာက္ရွိေနေသးတယ္။ နွစ္ရက္ ေလာက္ေနေတာ့ ဂ်ဳံေတြ စတင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆီကအေခၚ လံုးတီးဆန္လိုမ်ဳိး စပါးခြံသာ ခြၽတ္ထားတဲ့ လံုးတီးဂ်ဳံ ေတြတင္တာပါ။ ေနရာတေနရာခပ္ေဝးေဝးကေန ျမန္မာျပည္က တ႐ုတ္ေဖာကားလိုမ်ဳိးေတြနဲ႔ ဂ်ဳံေတြတင္လာပါတယ္။ ၿပီး ေတာ့ ကမ္းေပၚက သံဇလားထဲေလာင္းထည့္ၿပီး ကရိမ္း (Grab) ေတြနဲ႔ သေဘၤာေပၚတင္ပါတယ္။
ငါးရက္ေလာက္ ကုန္တင္အၿပီးမွာ မနက္ျဖန္ ေလၾကမ္းမယ္ ႏွင္းေတြၾကမယ္ဆိုလို႔ သေဘၤာကမ္းကပ္ထားတဲ့ ေရွ႕ေနာက္ Morning ႀကိဳးေတြကို အပိုထပ္ထုတ္ၿပီး ေရွ႕ရွစ္ႀကိဳး ေနာက္ရွစ္ႀကိဳး ကမ္းနဲ႔ထပ္သြယ္ထားရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ ဒီေန႔ ေနႀကီးဒီေလာက္ပူေနတာကို စိုးရိမ္ရေကာလားလို႔ သူႀကီး (Captain) ကို အျပစ္တင္ေနမိတယ္။ ဒါနဲ႔ ညတာဝန္ၿပီးလို့ အိပ္စက္အနားယူၿပီး မနက္တာဝန္ခ်ိန္ယူဖို႔ သေဘၤာ Gangway ေလွကား အတက္အဆင္းနားကို အထြက္မွာ အားပါး သေဘၤာေပၚနဲ႔ ဆိပ္ကမ္းတခုလံုး နွင္းေတြေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတယ္။ သေဘၤာကုန္တင္ေပါက္ေပၚနဲ႔ ကုန္းပက္ေပၚမွာ ႏွင္းထုေတြ ျဖစ္လုိ႔။ ကိုယ္ေတြ ျမန္မာျပည္မွာမၾကံဳဖူးေတာ့ အဲဒီႏွင္းထုေတြၾကား ျမန္မာသေဘၤာသားအားလုံး ေပ်ာ္လို႔ ရႊင္လို႔။ ေရခဲမံႈနဲ႔ ေပါက္သူေပါက္ ဓါတ္ပံု႐ိုက္သူ႐ိုက္ ေအးတဲ့အခ်ိန္ကို ေမ့ေနၾကတယ္။
ေနေရာင္ကိုလည္း ျပျပေလာက္သာျမင္ရၿပီး နွင္းေတြ ဆက္တိုက္သံုးရက္ေလာက္က်၊ ေလနုေအးကတိုက္နဲ႔ သေဘၤာ အျပင္ မွာ ၾကာၾကာမေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ Cargo light မီးသီးႀကီးေတြထြန္း Heater ေတြဖြင့္ၿပီး ဝင္ေပါက္နားမွာကပ္ေနရတယ္။ သေဘၤာက လူအတက္အဆင္းရွိေတာ့ တာဝန္အလွည့္က်ယူေနရပါတယ္။ ညဘက္ဆိုလည္း ေလကၾကမ္းေတာ့ ယခင္ေန႔ က အပိုထားတဲ့ႀကိဳးေတြက ရာသီဥတု အေျပာင္းအလဲနဲ႔ ေလအခ်ိန္ေၾကာင့္ ႀကိဳးေတြ ျပတ္ကုန္ပါတယ္။ ပထမေန႔မွာေတာ့ All station သေဘၤာသားအားလံုးေခၚၿပီး ႀကိဳးေတြရစ္ အသစ္လဲၾကနဲ႔ ညဘက္ သိပ္မအိပ္လိုက္ရဘူး။ ေနာက္ရက္မ်ား ႀကိဳး ေတြ ထပ္ျပတ္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တာဝန္က်အရာရွိ AB နဲ႔ OS တုိ႔သံုးေယာက္သာ ျပတ္တဲ့ႀကိဳးကို ယာယီျပန္ဆက္သြယ္ၿပီး မနက္က်မွ ေသခ်ာျပန္လုပ္ေတာ့ပါတယ္။
ကုန္ကမတင္ နွင္းေတြၾကေနေပမယ့္လည္း ညေနဆို ဗာနာၿမိဳ႕ထဲ ေလွ်ာက္လည္ခ်င္တဲ့စိတ္က ထိန္းမရဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ထံုးစံအတိုင္း ဘူေဂးတီးယားနိုင္ငံရဲ႕ အထင္ကရေနရာတခုကို အင္တာနတ္ကရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကမ္းေျခကလြဲလို႔ က်န္ တဲ့ေနရာ ခရီးသြားဧည့္သည္ သိပ္မသြားၾကပါဘူး။ ကမ္းေျခဆိုေတာ့ ေအးရတဲ့အထဲမသြားေတာ့ပဲ အနီးဆံုးသေဘၤာဆိပ္ ကမ္းကပ္တဲ့ ဗာနာၿမိဳ႕ေလးကိုပဲ ေလွ်ာက္လည္လိုက္တယ္။
အက်ႌေတြ အထပ္ထပ္ဝတ္။ ေခါင္းစြပ္ေတြစြပ္ၿပီး သြားရတယ္။ ေရခဲမံႈေတြကို ဇြက္ခနဲနင္းသြားရသလို ေျပာင္ေခ်ာေနတဲ့ေရခဲျပင္လမ္းေပၚကိုလည္း ေခ်ာ္မလဲေအာင္ မနည္းဂ႐ုစိုက္သြားရပါတယ္။ ဘူးေဂးတီးယားႏုိင္ငံက ဆိုဗီယက္မွခြဲထြက္ နိုင္ငံ တခုျဖစ္ၿပီး အေရွ႕ဥေရာပနိုင္ငံအျဖစ္ ခံယူထားၾကပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ နိုင္ငံတိုးတက္တိုးတက္ လူေတြရဲ႕အက်င့္က ဆိုးတဲ့သူ ဆိုးျမဲပါပဲ။
ပထမဦးဆံုး သေဘၤာကေန အျပင္ထြက္တဲ့ ျမန္မာသေဘၤာသားအခ်ဳိ႕ေငြလဲတာ အလိမ္ခံလိုက္ရပါတယ္။ ဆိပ္ကမ္းဂိတ္ဝက ထြက္လာတာနဲ႔ ဒီသေဘၤာက အခုမွကပ္တဲ့အသစ္လား ဒီလူေတြ ဒီေန႔မွအျပင္စထြက္တာလားဆိုတာကို ဆိပ္ကမ္းဂိတ္အျပင္ ဘက္ကေန ေစာင့္ၾကည့္သူအခ်ိဳ႕ ရွိပါတယ္။ ဒီသေဘၤာသား အျပင္ေရာက္သြားတာနဲ႔ အေမရိကန္ေဒၚလာနဲ႔ ဘူေဂးတီးယား နိုင္ငံေငြလဲမလား အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ အဖိုးႀကီးမ်ား အတင္းလိုက္ေမးပါတယ္။ ေငြလဲလွယ္နႈန္းကလည္းကြၽန္ေတာ္တုိ႔စံုစမ္းထားတဲ့ေစ်းပါပဲ။ သူကေတာင္ ပိုေပးေနပါေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ ျမန္မာသေဘၤာသားအခ်ဳိ႕ တေယာက္ ေဒၚလာ ၅၀ ဖိုးစီေလာက္ လဲၿပီး ၿမိဳ႕ထဲက စားေသာက္ဆိုင္နဲ႔ စူပါမက္ကတ္ေတြ ေစ်းလိုက္ဝယ္ေတာ့ လဲထားတဲ့ ေငြေတြက သံုးမရဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဒီ ေငြေတြက အတုမိုလို႔လားလို႔ေမးေတာ့ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ အတုမဟုတ္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔နိုင္ငံက ၂၅ က်ပ္တန္ ၇၅ က်ပ္တန္တုိ႔လို ေငြမဲအျဖစ္ေၾကျငာၿပီးသားေငြေတြျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ဒါကလည္း သေဘၤာသား အေတာ္မ်ားမ်ား ၾကံဳရတာ မ်ားတယ္။ ပထမေန႔ Go show အျပင္ထြက္တ႔ဲသေဘၤာသာကေတာ့ အနည္းနဲ႔အမ်ား ဘယ္နိုင္ငံမဆို အနည္းငယ္ေတာ့ သမခံလိုက္ရတာမ်ားတယ္ေလ။
ဘူေဂးတီးယားႏုိင္ငံရဲ႕ ဗာနာၿမိဳ႕ထဲလမ္းမေပၚမွာ ဆီးႏွင္းမ်ားဖုံုးလႊမ္းေနပါတယ္။ ကားသြားလာလို႔ရေအာင္ ဆီးႏွင္းဖယ္ျခား ေပးတဲ့ကားေတြနဲ႔ အလုပ္သမားေတြက္ုိလည္းေတြ႔ရပါတယ္။ ဥေရာပနိုင္ငံေတြရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ၿမိဳ႕အလယ္ လူစည္ကားရာ ေနရာ လမ္းမႀကီးေတြေပါမွာ အေနွး အျမန္ စတဲ့ မည္သည့္ယဥ္မွ ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္မရွိတဲ့ လမ္းမက်ယ္ႀကီးေတြကိုေတြ႕ ျမင္ရပါတယ္။ ၿမိဳ႕လယ္ခန္းမရဲ႕ေရွ႕မွာေတာ့ ပန္းျခံအဝိုင္းႀကီးတခု ထားရွိပါတယ္။ ခရစၥမတ္ကာလာ နွစ္သစ္ကူးကာလက ေရာင္စံုမီးမ်ား မီးလံုးမ်ားနဲ႔ ဖန္တီီးထားတဲ့ ခ်စ္စရာအ႐ုပ္ေလးေတြကိုလည္း ၾကည့္႐ႈခံစားနိုင္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး လမ္းမႀကီးရဲ႕ေဘးဝဲယာမွာ သစ္သားလံုးအိမ္ေလးေတြနဲ႔ Hot Dog ဆိုင္မ်ားနဲ႔ သူတုိ႔ဆီက ေဒသအစားအစာျဖစ္တဲ့ ၾကက္သားကင္ထားတာေတြကို အသီးအရြက္အစံု၊ င႐ုတ္ဆီ၊ အသားမႈန္႔ အားလံုးကို စုၿပီးလိပ္ထားတဲ့ အင္မတန္ ေလးေလး ပင္ပင္ စားလို႔ေကာင္းတဲ့ အသားလိပ္ဆိုင္ေတြ အမ်ားအျပားေတြ႔ရွိရပါတယ္။ ေနာက္ ဝိုင္ပူပူနဲ႔ ဝက္အူေခ်ာင္း ဆိုင္ေလး ေတြရွိၿပီး ဆိုင္ေရွ႕ခင္းထားတဲ့ သစ္သားစည္ပိုင္းေလးေတြေပၚထိုင္ ႏွင္းေတြ ေရခဲမံႈေတြၾကား စားေသာက္ရတာလည္း ခံစား ၾကည္ႏူးမႈတခုပါ။ ႐ုရွ ေဗာ့ကာအရက္မ်ားက ဆိုဗီယက္ခြဲထြက္နိုင္ငံမ်ားရဲ႕ ႐ိုးရာအရက္တခုအျဖစ္ ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။ ေဆာင္းရာသီ အေအးလြန္ကဲတဲ့ ပင္လယ္နက္ထဲက ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားက ေဗာ့ကာကိုေသာက္ၿပီး အေႏြးဓါတ္ယူၾကတယ္။
ဗာနာၿမိဳ႕ရဲ႕ စူပါမားကတ္ဆိုင္ေတြေပၚတက္လိုက္ရင္လည္း အေႏြးထည္ အမ်ားဆံုးေရာင္းခ်ေနၾကၿပီး တီရွပ္၊ စပုိ႔ရွပ္၊ ေဘာင္းဘီ၊ ဦးထုပ္မ်ား ေစ်းနံႈးခ်ဳိသာတာကို သြားေတြ႔ရတယ္။ အင္မတန္မွာ ေစ်းဝယ္ထြက္လို႔ေကာင္းတဲ့ၿမိဳ႕ကေလးပါ။ တိရိစာၦန္ သားေရအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ဖိနပ္ လက္ကိုင္အိတ္ အက်ႌ စတဲ့ သားေရအဝတ္အထည္ သီးသန္႔ေရာင္းတဲ့ဆိုင္မ်ားက္ို ေတြ႔ရပါတယ္။
တကၠစီအငွားကားမ်ားကလည္း မီတာနဲ႔ ကားခသတ္မွတ္ၾကသလို လွ်ပ္စစ္ေကဘယ္နဲ႔လိုင္းကားမ်ားကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က လွ်ပ္စစ္ဓါတ္ရထားမ်ားက္ိုသာ ေတြ႔ဖူးတယ္။ အခုလို ကားက္ို လွ်ပ္စစ္ေကဘယ္ႀကိဳးခ်ိတ္ၿပီးေမာင္းတာ ဘူေဂးရီယားၾကမွ စေတြ႔ဖူးတာ။ ကြၽန္ေတာ့္အထင္ လိုင္းမွန္ေအာင္သြားခိုင္းတာလား ဘတၳရီအားသြင္းစနစ္နဲ႔ လွ်ပ္စစ္ကား အျဖစ္ အသံုးျပဳထားတာလား ေသခ်ာမေလ့လိုက္ျဖစ္ပါဘူူူ။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာနိုင္ငံမွာ လမ္းဆံု လမ္းခြ ၾကက္လွ်ာစြန္းေတြဆို စည္းကမ္းမရွိ ေစ်းဆိုင္ေတြတက္ေရာင္းၾကတာ ျမင္ဖူး မွာပါ။
ဒီ ဗာနာၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ လမ္းဆံုလမ္းခြ ၾကက္လွ်ာစြန္းေတြမွာေတာ့ ပန္းျခံေလးျပဳလုပ္ထားၿပီး နိုင္ငံရဲ႕ အမွတ္တရပုဂၢိဳလ္တဦး ဦးရဲ႕႐ုပ္တုကိုထားရွိကာ လူအမ်ားထိုင္နိုင္ေအာင္ ထိုင္ခံုေလးေတြလည္း လုပ္ေပးထားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အဲဒိပန္းျခံေလး ေတြအနားေရာက္ရွိခ်ိန္မွာ ႐ုပ္တုေရွ႕ လြမ္းသူပန္းျခင္း ပန္းေခြေတြခ်ထားတာက္ို ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။ ခ်စ္စရာဓေလ့နဲ႔ ေလး စား အတုယူထိုက္ပါေပတယ္။
ဒီလ္ိုနဲ႔ ၁၈ ရက္အၾကာမွာေတာ့ ဗာနာၿမိဳ႕ကေန ဂ်ဳံေတြတင္လို႔ၿပီးပါတယ္။ လမ္းခရီးတေလ်ာက္ ပိုးမႊားအႏၱရာယ္အတြက္ ပိုးသတ္ေဆးလံုးမ်ား ဂ်ဳံေတြထဲကို ကုန္ေပါက္အလိုက္ ထည့္ၾကပါတယ္။ ဒီပိုးသတ္ေဆးေတြက ဘယ္ေလာက္ အဆိပ္ျပင္း လည္းဆို ကုန္ေပါက္ ေလဝင္ေလထြက္အေပါက္မ်ားကို လံုးဝ အဖြင့္အပိတ္မလုပ္ဖုိ႔၊ အပိတ္အတိုင္းသာထားဖို႔ အသိေပးစာ ေတြကပ္ထားပါတယ္။
ကုန္ခ်တဲ့နိုင္ငံေရာက္လို႔ ကုန္ေပါက္အဖုံး Hatch cover ဖြင့္တဲ့အခါမွာလည္း ႐ုတ္တရက္ အနံ႔ျပင္းထြက္လာနိုင္တာေၾကာင့္ အဲယားကလင္တာပါတဲ့ မက္စ္ကာဗာေတြကို တပ္ဖို႔လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္သတိေပး နိႈးေဆာ္စာကုမၸဏီမ်ားက အီးေမးလ္နဲ႔ သေဘၤာကို စာပုိ႔ၾကပါတယ္။
ဘူေဂးတီးယားနိုင္ငံ ဗာနာၿမိဳ႕ေလးကဂ်ဳံေတြကို ပင္လယ္နက္မွ ေျမထဲပင္လယ္ကိုျဖတ္ ဆူးအက္တူးေျမာင္းကိုေက်ာ္လို႔ အိႏၵိယနိုင္ငံကို သြားေရာက္ပုိ႔ေဆာင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗိုလ္သူရိန္
၁၃၊ ၁၊ ၂၀၁၈
ဂ်ပန္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
