ေမာင္စြမ္းရည္ – မင္းသစ္ အလြမ္းစာ
(မိုးမခ) ႏို၀င္ဘာ ၁၅၊ ၂၀၁၇
မင္းသစ္ အဆုတ္ကင္ဆာနဲ႔ ေဆးရံုတင္ထားရတယ္ဆိုတာကို မံုရြာကဗ်ာဆရာ ခက္သီက သတင္းေပးပါတယ္။ သူ႕ကဗ်ာစာအုပ္ကို မင္းသစ္ရဲ႕အမွာစာနဲ႔ ထုတ္မွာလို႔လဲ သတင္းေပးပါတယ္။ ‘မင္းစာအုပ္ရဲ႕အမွာစာဟာ သူ႕ေနာက္ဆံုးလက္ရာျဖစ္မယ္။ အမွတ္တရ ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္းပါအျဖစ္ေရးၿပီး ေဖ့စ္ဘုတ္မွာျဖစ္ျဖစ္တင္ပါ’ လို႔ ကၽြန္ေတာ္တိုက္တြန္း လိုက္ပါတယ္။ ခက္သီရဲ႕ကဗ်ာစာအုပ္ကလည္း မင္းသစ္ ေဆးရံုတက္စဥ္မွာပဲ ထြက္ခဲ့ပါၿပီ။
မင္းသစ္ကြယ္လြန္လို႔မွာ မိနစ္ပိုင္းရွိဦးမယ္။ ေဖ့ဘုတ္ေပၚမွာ မင္းသစ္နာမည္ေတြ ဖတ္လို႔မႏိုင္ေအာင္ တက္လာခဲ့ပါတယ္။ မင္းသစ္ ဟာ သူတစ္ပါးကိုကူညီတတ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္သူေတြကိုျဖင့္ ဘယ္လိုရက္ရက္ေရာေရာ ကူညီေပးခဲ့ဖူးေၾကာင္း။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္တုန္းက ကၽြန္မကို ဘယ္လို စျဖင့္ ဖတ္လို႔မဆံုးႏိုင္ေအာင္ ေရးလာၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ မင္းသစ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြနဲ႔ အထူးခ်စ္ခင္ခဲ့တဲ့ ညီေလး တစ္ေယာက္ပါ။ ဘက္စံုေတာ္တဲ့ ညီေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သလို ဗြက္စံုတိုးတဲ့ လူေပလူေတေလး တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မန္းတကၠသိုလ္ရွိစဥ္မွာ သူကေနာက္ကကပ္ေရာက္လာတဲ့အစုထဲမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုတာ ေမာင္သာႏိုး၊ တင္မိုး၊ ေမာင္သိန္းႏိုင္၊ ၾကည္ေအာင္၊ ေမာင္မိုးသူ၊ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၊ ေမာင္စြမ္းရည္ စတဲ့ ကဗ်ာသမား စာသမားမ်ားရဲ႕ေနာက္ကေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့ စာသမားေလးတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ နာမည္ရင္းက ျမတ္သူတဲ့။ သူနဲ႔အတူ ျမင္းၿခံက ျမတ္သူတစ္ေယာက္လည္းေရာက္လာခဲ့လို႔ မၾကာခဏဆိုသလို လူမွားတတ္တာကိုလည္း သတိရမိပါတယ္။ ႏွစ္ဦးလံုး “တပ္ဦး”ရဲ႕ရဲေဘာ္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ မင္းသစ္က စစ္ကိုင္းျမတ္သူေပါ့။ တကၠသိုလ္ေရာက္လို႔မွ မၾကာခင္ သူတို႔အစုထဲမွာ သူက ထၿပီး “အညာပုေလြ ကဗ်ာမ်ား” ဆိုတာ ထုတ္ပါတယ္။ စစ္ကိုင္းျမတ္သူက ထုတ္တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေနာက္အုပ္စုထဲက ေရဦးျမင့္ေမာင္(ပညာတန္ေဆာင္) တို႔လည္း ပါတာကို သတိရမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစုခ်င္းမတူပါ။ မင္းသစ္တို႔က သိပၸံသမား၊ အဂၤလိပ္စာသမားေတြ။ ေရဦးျမင့္ေမာင္တို႔က ၀ိဇၹာသမား၊ ျမန္မာစာသမားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တုန္းက ေမာင္သာႏိုး၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ ေမာင္မိုးသူ တို႔က သိပၸံသမားေတြ။ တင္မိုး၊ ေမာင္သိန္းႏိုင္၊ ၾကည္ေအာင္တို႔က ၀ိဇၨာသမားေတြ။ မတူၾကေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တစ္စုတည္း။ သူတို႔က် တတြဲစီေနခဲ့ၾကပါတယ္။ သိပ္မတြဲၾကပါဘူး။
မင္းသစ္က ေနရာတကာ စပ္စပ္ စပ္စပ္ လုပ္ပါတယ္။ ေမာင္မိုးသူလိုပဲ စပ္စပ္သမားေတြက ရန္ကုန္ကုိ အရင္ဆင္းေလ့ရွိပါတယ္။ ၀င္းေဖနဲ႔ မိုးသူ။ အငယ္ပိုင္းက မင္းသစ္။ ေမာင္သာရကေတာ့ အေစာဆံုးေပါ့။ ရုပ္ရွင္လိုလို ဘာလိုလို။ အယ္ဒီတာလိုလို ။ ထုတ္ေ၀သူလိုလို။ မင္းသစ္ကေတာ့ က်ဴရွင္ေလာကကိုပါ သူ႕ဆရာ ေမာင္သိန္းႏိုင္ အၿပိဳင္တိုးခဲ့ၿပီး ဘိုင္အိုမင္းသစ္လို႔ ထင္ရွားခဲ့သူ။ ေမာင္သိန္းႏိုင္လိုပဲ အညာတေၾကာ ေလယာဥ္နဲ႔ေန႔ခ်င္းျပန္ ကူးၿပီး က်ဴရွင္ေပးတယ္လို႔ ဟန္ႀကီးပန္ႀကီးလုပ္ခဲ့သူတဦးပါ။ တစ္ခါေတာ့ ဂုဏ္ထူးႀကီးက သူ႕ကို ‘စာလာ၀င္သင္စမ္းကြာ ငါ့ေမာလို႔’ ဆိုၿပီး ခိုင္းမိတယ္။ မင္းသစ္က ျမန္မာစာကိုလည္း ဂုဏ္ထူးႀကီးနဲ႔ေလနဲ႔ အကြက္၀င္ေအာင္ သင္ႏိုင္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကာလက ‘ဘာ’ ေမးခြန္းနဲ႔ သင္တာေခတ္စားတယ္။ ‘ဘာဒုန္းသိန္းႏိုင္’။ ‘ဂုဏ္ထူးသိန္းႏိုင္’ ဆိုတာ အထပ္ထပ္ေမးၿပီးသင္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက ဂုဏ္ထူးကို တစ္ေခ်ာင္းငင္ ျဖဳတ္ေအာ္ၾကလို႔ အျပင္က ဂုဏ္ထူးႀကီးက ကပ်ာကလ်ာ၀င္ၿပီး ေမာင္မင္းသစ္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ နားပါေတာ့ဆိုၿပီး ဆြဲထုတ္ခဲ့ရတယ္။
သူ က်ဴရွင္ျပတုန္းက ‘မင္းရွာေနတဲ့ မင္းသစ္ က ဒီမွာ’ ဆိုၿပီး ဆိုင္းဘုတ္တင္ပါတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးက သူ႕ကို ႏိုင္ငံေရးနဲ႔လုိက္ရွာေတာ့ ‘ဒို႔ရွာေနတဲ့ မင္းသစ္က ဒီမွာ’ ဆိုၿပီး ၀င္ဖမ္းတာခံရဖူးတာလည္း နာမည္ေက်ာ္ကိစၥတစ္ရပ္ပါ။ ဦးေန၀င္းနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးေတာ္လို႔ အျမန္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့တာပါ။ သူဟာ က်ဴရွင္နဲ႔ေအာင္ျမင္ေပမယ့္ မၿမဲပါဘူး။ အကုန္ေလွ်ာက္လုပ္ပါတယ္။ အိႏၵိယနယ္စပ္ကို အေရာင္းအ၀ယ္သြားလုပ္တယ္ဆိုတာမ်ဳိးလည္း ပါ ပါတယ္။ သူေငြရလာတာ အိတ္ႀကီးနဲ႔တစ္လံုးပါ။ သူ ဦးခိုက္ေလ့ရွိတာက သူ႕မိဘကိုခ်စ္တဲ့ သူ႕ဆရာတင္မိုးပါ။ ေငြထုပ္ပိုက္ၿပီး တင္မိုးရဲ႕ဇနီးဆီ ေငြထုပ္ ထိုးအပ္တာပါ။ ထိုးအပ္တယ္ဆိုတာက အ၀တ္ဗီရိုထဲကို ေငြထုပ္ထိုးထည့္ခဲ့ၿပီး သြားခ်င္ရာသြားတာပါ။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မေပၚတတ္လာပါဘူး။ သမၼတဟိုတယ္ တက္ေနတယ္ဆိုတာ ေမာင္သာရ အရင္ မင္းသစ္က အရင္လုပ္ခဲ့တာပါ။ မင္းသစ္က သူေငြရႊင္ရင္ အေပါင္းအသင္းရွိသမွ် က်ားမ ႀကီးငယ္မေရြး ေခၚေကၽြးတာပါ။ (ေမာင္သာရကေတာ့ ဘယ္သူ႕မွမေကၽြးပါ)။ မင္းသစ္ကေတာ့ ‘ရွိ ပူရေသး။ ကုန္မွေအး’ ဆိုတာမ်ဳိးလုပ္သူပါ။ ‘မရွိခဏ။ ရွိခဏ’ ဆိုတာမ်ဳိးပါ။
တစ္ခါက လိႈင္ၿမိဳ႕နယ္၊ စြပ္က်ယ္စက္လမ္းထဲမွာ ထင္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းကေတာ္ ေဒၚနီနီျမင့္တို႔ ေနတဲ့လမ္းေပါ့။ ၿခံက်ယ္ႀကီးတစ္ခုမွာ အိမ္တန္းလ်ားအႀကီးႀကီးေဆာက္ၿပီး စာေရးဆရာ၊ ဆရာမေတြေခၚလာၿပီး ဘံုရိပ္သာ လုပ္ထားဖူးတယ္။ ေဒၚခင္ေဆြဦးတို႔ ခက္မာ၊ စုထားတို႔ ရာသက္ပန္တို႔ေတာင္ ၀င္ခိုဖူးေသးတယ္။ စာေရးဆရာ အမ်ဳိးသားအုပ္စုကိုေတာ့ ပ်ဥ္းမနားေမာင္သင္းခိုင္ က အုပ္ခ်ဳပ္တယ္ဆိုထင္ပါရဲ႕။ လူစံု ရႈပ္လြန္းလို႔ တစ္ေခါက္ပဲ သြားၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၿခံေျမက သူ႕ဇနီး အဂၤလိပ္စာဆရာမ၊ အဂၤလိပ္လုိအသံလႊင့္သူ ရွယ္လီထြားရဲ႕ အေမြဆိုင္အိမ္ကို ၀ယ္ယူထားတာဆိုသလို ၾကားလိုက္ဖူးပါတယ္။ ၄ႏွစ္ေလာက္ ဒီလူေတြကို အလွဴႀကီးေပးသလို တင္ေကၽြးထားခဲ့တာပါ။
မင္းသစ္က အဂၤလိပ္ကဗ်ာ၊ ျမန္မာကဗ်ာေတြလည္း အမ်ားႀကီး အလြတ္ရတယ္။ ရြတ္ဆိုတတ္တယ္။ သီခ်င္းေတြလည္း အဂၤလိပ္လိုေရာ ျမန္မာလိုေရာ အပီအသ ၀င္ဆိုႏိုင္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ညမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၀ဂၢီထဲမွာေနတုန္းက သူ႕ဆရာတင္မိုးကို ေခၚလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ကို ၀င္ေခၚၿပီး ‘လသာတဲ့ညေတြမွာ ကဗ်ာရြတ္ဆိုလို႔အေကာင္းဆံုး ေနရာ’ ကိုေခၚသြားၿပီး ဆရာႏွစ္ပါးကို အဂၤလိပ္ကဗ်ာေတြနဲ႔ ရြတ္ဆိုပူေဇာ္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ဆရာတပည့္ ေျခလ်င္လာၾကတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကမွတစ္ဆင့္ ကဗ်ာရြတ္ဆိုရာေနရာကို ကားငွားသြားမယ္ သူ႕ဆရာတင္မိုးက ထင္တာေပါ့။ မဟုတ္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့အိမ့္က ၀ဂၢီရပ္ထဲမွာ။ ႀကံေတာသုသန္ရဲ႕ေျမာက္ဘက္ကပ္လ်က္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ကေန ေျခက်င္ပဲဆက္ထြက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ႀကံေတာ့ဘက္ ေခၚသြား ပါေလေရာ။ ႀကံေတာေရာက္ေတာ့ ဆရာတင္မိုးက ရပ္ေနရစ္ၿပီး ‘ေဟ့ေကာင္ မင္းသစ္ … ဘယ္သြားမွာလဲ ၊ ငါက သခ်ၤဳင္းထဲ ျဖတ္မသြားခ်င္ဘူး’ လို႔ ကန္႔ကြက္ပါေလေရာ။ ‘ဆရာ … ျဖတ္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီနားဆိုေရာက္ၿပီ။ ခရယာန္သခ်ၤဳင္း ဂူျဖဴျဖဴေလးေတြေပၚမွာ ကဗ်ာရြတ္ဆိုမွာ’ တဲ့။ တင္မိုး ဆိုတာ ေဒါသထြက္လိုက္တာ။ တင္မိုးက သုသာန္ေျမကို ေန႔ခင္းေတာင္ ေၾကာက္လို႔ မျဖတ္ဘူး။ ခု ညႀကီး မင္းႀကီး သုသာန္ထဲ၀င္ၿပီး ကဗ်ာရြတ္မယ္ဆဆိုေတာ့ ဆူလိုက္တာကို … ‘ခ်က္ခ်င္းျပန္လွည့္ခဲ့။ ဘယ္မွ မသြားေတာ့ဘူး။ ငါ မလိုက္ေတာ့ဘူး။ မင္း ငါ့ ျပန္ပို႔။ မင္းလည္း ျပန္။ ေသာက္ရူး။ မင္းအရူးထတိုင္း ငါတို႔လိုက္မလုပ္ႏိုင္ဘူး’ ဆိုၿပီး ေမာင္စြမ္းရည္ကို ထားခဲ့ျပီး သူတို႔လည္း ျပန္သြားၾကပါေတာ့တယ္။ တင္မိုးဆိုတာ သူ႕တပည့္အေၾကာင္း လူစုစုရွိရာမွာ တအံ့တၾသေျပာျပေတာ့့တာ။ သခၤ်ိုင္းထဲမွာ ညႀကီးမင္းႀကီး ကဗ်ာရြတ္မလို႔တဲ့ဗ်ာ။ အဲဒါ မင္းသစ္ပါ။ တင္မိုးရဲ႕ သခ်ီဳင္းကုန္းသို႔ အက္ေဆးက ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ထဲမွာ ပါေနတဲ့ကာလေပါ့။ တကယ္က တင္မိုးဆိုတာ သခ်ၤဳင္းကုန္းကို ေန႔ခင္းေတာင္ လွည့္ၾကည့္တဲ့လူစားမ်ဳိးမွ မဟုတ္တာ။
ကုိတင္မုိးက မင္းသစ္ကုိ သူ႔သားတေယာက္လုိ ခ်စ္ရွာတာပါ။ မင္းသစ္ကလဲ တင္္မုိးကုိ အေဖတေယာက္လုိ ခ်စ္တာပါပဲ။ မင္းသစ္က ကုိတင္မုိးဇနီးေမာင္ႏွံရဲ႕ လက္ထဲကုိ ေငြထုပ္ထားခဲ့တယ္ဆုိတာ ကုိတင္မုိးတုိ႔ သုံးခ်င္ရာသုံးဖို႔ အဓိပၸာယ္ပါ။ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီလုိေမာင္ႏွံက ကေလးရဲ႕ေငြကုိဘယ္ေတာ့မွမယူသုံးပါဘူး။ မသုံးတာက မသုံးသူရဲ႕အပုိင္းေလ။ အဲ မင္းသစ္ကေတာ့ သူ႔မွာတျပားမွမရွိရင္လဲ ကုိတင္မုိးက ေတာင္းခ်င္ေတာင္းသုံးတာပါ။ ကုိတင္မုိးကလဲ မရွိမွသာဆဲလႊတ္တာ။ ရွိရင္ေပးလုိက္တာပဲ။ မင္းသစ္ရဲ႕ဇနီး ရွယ္လီထြားကလဲ တင္မုိးတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံကုိ ‘အေမြဆုိင္’လိုသေဘာထားတာပါ။ သူကလဲ မင္းသစ္လုိပဲ ရွိ္ရင္ရွိသလုိ သူလဲ စားသုံးၿပီး သူမ်ားလဲေကြၽးေပးပစ္တဲ့လူမ်ဳိးပါ။
တခါက မင္းသစ္တုိ႔လင္မယား ဘယ္ေပ်ာက္သြားမ်ားလဲ မသိလုိ႔ ကုိတင္မုိးတုိ႔လင္မယားက ပူပန္ေနရွာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ တင္မုိးက ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ေမၿမိဳ႕ေရာက္သြားေတာ့ တစ္ေနရာမွာ မင္းသစ္တုိ႔လင္မယားနဲ႔ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဘြားကနဲဆုံမိၾကတယ္။ ရွယ္္လီက လူေကာင္းထြားသူမဟုတ္လား။ တင္မုိးကုိ ေတြ႔လွ်င္ေတြ႕ခ်င္း ၀မ္းပန္းတသာနဲ႔ ဝင္တဲ့ၿပီး ေပြ႔ေျမွာက္ပစ္လုိက္တာ ကုိတင္မုိးခင္ဗ်ာ မ်က္လုံးမ်က္္ဆံျပဴးၿပီး ေၾကာက္လန္႔တၾကားေအာ္ရွာတာ .. ‘ေသာက္ေကာင္မ။ ငါေတာ့ေသေတာ့မွာပဲ၊ မိရွယ္လီ ေခြးမ’ ဆုိၿပီးဆဲေတာ့တာ။ မိရွယ္လီက အရယ္မပ်က္ဖူးေပါ့။ သူ႔အေဖကုိေတြ႕လုိ႔ ၀မ္းသာေနတာ။ အဲဒါမင္းသစ္ေမာင္ႏွံနဲ႔ တင္မိုးေမာင္ႏွံ ဆက္ဆံေရး ႐ႈခင္းတကြက္ပါပဲ။
မင္းသစ္ ဘာလုပ္ကုိင္စားေနတယ္ဆုိတာ အကဲခတ္လုိ့ မရဘူး။ ခုပဲ က်ဴရွင္၊ ေတာ္ၾကာ ကုန္သည္။ ခုပဲ ႐ုပ္ရွင္၊ ေတာ္ၾကာ မဂၢဇင္း … စသျဖင့္ ခုတစ္မ်ဳိး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ဳိး ေျပာင္းလဲလုပ္ကုိင္ေနတက္တာမ်ဳိးပါ။ တခါတေလဆုိရင္ ေငြကုိ ဆာလာအိတ္နဲ႔ ထည့္ထားႏုိင္ၿပီး၊ တခါ တေလ မုန္႔ပ်ားသလက္္ေတာင္ ဝယ္မစားႏုိင္ဖူးတဲ့။ ေျပာရင္ ယုံႏုိင္စရာမရွိေပမယ့္ တကယ့္ဟာက ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ဝတၳဳေရးတယ္၊ကဗ်ာေရး တယ္၊ ျပဇာတ္ေရးတယ္၊ အက္ေဆးေရးတယ္၊ သီခ်င္းေရးတယ္္၊ဇာတ္ညႊန္းေရးတယ္။ ဘာမဆုိ လုပ္တတ္တယ္ ဆုိတဲ့သေဘာပါပဲ။ သူ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ ဥံဖြဆုိၿပီး ထလုပ္လုိက္ေပမယ့္၊ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း လက္ရာမ်ဳိးလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကည့္ေပ်ာ္ ရႈေပ်ာ္ ေတာ့ ရွိတာခ်ည္း ပါပဲ။ ေသေသခ်ာခ်ာ၊ စြဲစြဲၿမဲၿမဲလုပ္မယ္ဆုိရင္ လုပ္ႏုိင္တဲ့အေျခခံရွိတာရယ္၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ယုံၾကည္ခ်က္ရွိတာရယ္ေၾကာင့္ လုပ္တိုင္း ေအာင္ျမင္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္သူပါ။
ခု သူ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူက ဘာမဆုိျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးပါမယ္လုိ႔ သူမ်ားကုိ လုပ္ေပးခ်င္သူ မဟုလား။ သူ ေဆး႐ုံတက္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ‘သူမ်ားျဖစ္တဲ့ေရာဂါမ်ဳိး၊ ငါလဲျဖစ္တက္တာပ’ လုိ႔ ေဆး႐ုံေပၚမွာ ေျပာခ်င္ေျပာေနမွာ။ သူေသဆုံးသြားေတာ့လဲ ‘သူမ်ားေသသလုိ ငါလဲေသတက္ပ’ လို႔မ်ားေျပာရင္း အသက္ထြက္သြားရွာေလလားလုိ႔ မေတာ္တေရာ္ ကေရာ္ကမယ္ ေတြးေနလုိက္္မိပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္က အသက္၈ဝေက်ာ္ပါ။ သူက အသက္၇ဝေက်ာ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္မွ ထူထူေထာင္ေထာင္ ခုထိ ေနႏုိင္ေသးတာဆုိေတာ့ သူလဲ ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေနလုိက္ရင္ အနည္းဆုံး ေနာက္၁ဝႏွစ္ေတာ့ ေနႏုိင္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။
ရွယ္လီေရ … ဝါသနာ၊ ေစတနာ၊ ေမတၱာဓာတ္ခ်င္း အတူတူနဲ႔၊ သူမ်ားေတြကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေကြၽးမယ္ ေပးကမ္း လွဴတန္းသြားရတယ္ဆိုတာ ရခဲ့တဲ့ဘဝပါ။ မင္းသစ္-ရွယ္လီ မိသားစုကုိ ဘုရားသခင္အစဥ္ ေစာင့္ေရွာက္ပါေစေသာ္။
ေမာင္စြမ္းရည္
၂ဝ၁၇ ႏုိဝင္ဘာ ၁ဝ
စာၾကြင္း။ ။ မင္းသစ္က သူရဲ႕”အလြမ္းစာ”ကုိ တင္မုိးနဲ႔ေမာင္စြမ္းရည္တုိ႔ဆီကုိ အေရာက္ပုိ႔သြားခဲ့ပါတယ္။