ေခတ္ျပိဳင္အေတြ႔အၾကဳံ

ေအာင္သူၿငိမ္း ● ခရီးရွည္ အိမ္အျပန္လမ္း

ေအာင္သူၿငိမ္း ● ခရီးရွည္ အိမ္အျပန္လမ္း 

(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၁၄၊ ၂၀၁၇

● ဘုရားသံုးဆူ ေန႔ရက္မ်ား (၁)
က်ေနာ္တို႔ ဘုရားသံုးဆူစခန္း စေရာက္ေတာ့ အတန္ေလးေနာက္က်ေနၿပီ။ ႏိုဝင္ဘာ ၃-ရက္ေန႔မွာ ဘုရားသံုးဆူေက်းရြာ ကို ေရာက္တာ၊ က်ေနာ္တို႔ ေရာက္တဲ့ မတိုင္မီကတည္းက အေရးႀကီးတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ စခန္းကိုေရာက္ လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက သူတို႔ဘာသာစုဖြဲ႔ၿပီး စခန္းစတင္တည္ေထာင္ၾကတယ္။ မုဒံု၊ သံျဖဴဇရပ္အုပ္စုက မ်ားေတာ့ စခန္းေခါင္းေဆာင္မႈမွာ သူတို႔ကေနရာရၾကတယ္။ သို႔ေပမယ့္လည္း စခန္းေခါင္းေဆာင္မယ့္သူေတြကုိ ေကာ္မီတီ ေရြးခ်ယ္ရာမွာ ပညာတတ္တဲ့သူ၊ တကယ္လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္မယ့္သူေတြကို ေနရာေပးၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ မႏၱေလးေဆး တကၠသိုလ္က ေက်ာင္းၿပီးလာၿပီး၊ ေကာ့ကရိတ္ၿမိဳ႔အနီးက ရြာတရြာမွာ ေဆးခန္းထိုင္ခဲ့တဲ့ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ကို စခန္း ဥကၠ႒ တင္ေျမႇာက္ၾကတယ္။ မုဒံုအုပ္စုက စက္မႈတကၠသိုလ္ဆင္း ကိုတင္စိုးေနာင္က ဒု-ဥကၠ႒၊ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးက လူငယ္ အုပ္စုကို ၾသဇာေညာင္းသူ ကိုဆန္းထြန္း (GTI ဆင္း) ကို ဒု-ဥကၠ႒၊ မုဒံုသပိတ္က ေခါင္းေဆာင္ ကိုေအာင္မ်ဳိးဆန္းကို အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး တင္ေျမွာက္ၾကတယ္။ အဲဒီကာလမွာပဲ နယ္စပ္တေလွ်ာက္က ေက်ာင္းသားလူငယ္အဖြဲ႔ အစည္း ေတြကိုစုစည္းဖို႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီတပ္ေပါင္းစု (NDF) က ကမကထျပဳၿပီး ညီလာခံတခုက်င္းပေစတယ္။ စခန္းအသီးသီး က ကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ ဘန္ေကာက္ေရာက္၊ ရေနာင္းနယ္စပ္ေရာက္ ေက်ာင္းသားေတြကို ညီလာခံတရပ္ျပဳလုပ္ၿပီး စုစည္း ေစမယ္လို႔ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြက ႀကိဳးပမ္းၾကတယ္။ NDF (မဒတ) ဆိုတာကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္စပ္မွာရွိတဲ့ တခုတည္းေသာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ တပ္ေပါင္းစုပါပဲ။ အဖြဲ႔ဝင္ တိုင္းရင္းသား ၁၀ ဖြဲ႔ ပါဝင္တယ္။

သူတို႔က ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ အေရွ႔ဘက္နယ္စပ္ေဒသကို ေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ အားလံုးနီးပါးကို စုစည္းေပးၿပီး အဖြဲ႔အစည္းတခု ျဖစ္ေစဖို႔ ႀကိဳးပမ္းၾကတယ္။ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအရံုး (KNU)၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ (NMSP)၊ ကရင္နီ အမ်ဳိးသားတိုးတက္ေရးပါတီ (KNPP) နဲ႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔ေတြဆီေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္း သားလူငယ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ကမကထျပဳ ဖိတ္ၾကားေပးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နယ္စပ္မွာ ဗိုလ္ခ်ည္းပဲ၊ သူလည္း ဟိုေဒသက သပိတ္ေခါင္းေဆာင္၊ သူလည္း ဒီေဒသက သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ စသည္ျဖင့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္မက ရဲေဘာ္ အက်ိပ္တေထာင္ေလာက္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဲဒါအျပင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ အရပ္သားလူငယ္ေတြ၊ သပိတ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အလုပ္သမားေတြ၊ လယ္သမားေတြ၊ ဆရာဝန္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ ေရွ႔ေန၊ ေက်ာင္းဆရာစတဲ့ ပညာ ရွင္ေတြ၊ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းေတြ၊ စစ္သားေဟာင္းေတြ စသျဖင့္ ပါဝင္ေနၾကတယ္။ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ စသည္ျဖင့္က လာတဲ့ ရဟန္းေတြလည္း ပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေဒသမဟုတ္တဲ့ ဘန္ေကာက္၊ ထိုင္းနယ္စပ္ ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႔ ရေနာင္းစသည္မွာလည္း ေက်ာင္းသား အုပ္စုေတြ ေရာက္ေနၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဘုရားသံုးဆူ စခန္းက ကိုယ့္စခန္းကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ေကာ္မီတီကို ေရြးခ်ယ္၊ ညီလာခံအတြက္လည္း လူလႊတ္ၿပီးခဲ့ၿပီ။ သူတို႔က မဟာမိတ္အဖြဲ႔အစည္း ေတြ အကူအညီနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံျဖတ္လို႔ ညီလာခံက်င္းပမယ့္ ေနရာထြက္သြားၾကၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာမွ ေနာက္က်ၿပီး ကိုထြန္း ေအာင္ေက်ာ္ ဦးေဆာင္တဲ့ ရန္ကုန္ေက်ာင္းသား အုပ္စု ေရာက္လာတယ္။ သူတို႔က ရန္ကုန္က ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ဗကသ) ကို ကိုယ္စားျပဳၿပီးလာတယ္။ သူတို႔က ရန္ကုန္က ေက်ာင္းသားသပိတ္ ေခါင္း ေဆာင္ေတြ၊ ဒီညီလာခံကို တက္မွျဖစ္မယ္၊ မတက္ဘဲ ေနလို႔ကို မရဘူး။ ရေအာင္ပို႔ေပးပါဆိုလို႔ (မဒတ) တပ္ေပါင္းစု ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေနာက္က်မွ သူတို႔ကို ျဖစ္ေအာင္ လိုက္ပို႔ေပးၾကရတယ္။ နယ္စပ္ေဒသ အသီးသီးက ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြ ညီလာခံကို ႏိုဝင္ဘာလ ၁ ရက္၊ ၁၉၈၈ မွာ က်င္းပတယ္။

အခု ၾသစေၾတလ် ေရာက္ေနတဲ့ ABSDF ေခါင္းေဆာင္ ေဒါက္တာျမင့္ခ်ဳိကေတာ့ သူ႔အေတြ႔အၾကံဳကို ျပန္ေရးထားတာ ဖတ္ရတယ္။ “ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္နဲ႔ ပဲခူးတိုင္းအဖြဲ႔ေတြကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႔ က႑ကို အေလးထားတဲ့ အေနနဲ့ “ေက်ာင္းသားလူငယ္” နဲ႔ “ေက်ာင္းသားျပည္သူ” စာလံုးေတြပါတဲ့ အဖြဲ႔နာမည္မ်ဳိးကို ေရြးခ်ယ္ဖို႔ ့ အဆိုျပုခဲ့ၾက သလို၊ ရန္ကုန္ကလာၾကတဲ့ ဗမာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ုပ္ (ဗကသ) ကိုယ္စားလွယ္ ကိုကိုဦး၊ ကိုဝင္းမိုး၊ ကိုေအာင္နိုင္၊ ကိုဇာနည္၊ ကိုလွေအာင္တို့ (၅) ဦးအဖြဲ႔က “ျမန္မာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမို ကရက္တစ္တပ္ဦး- မကဒတ (All Burma Students’ Democratic Front – ABSDF)” နာမည္ကို အဆိုျပုခဲ့တယ္။ သူတို့ က ဆက္လက္ၿပီး စစ္တပ္က ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးကိုၿဖိုခြဲၿပီး အာဏာသိမ္းခဲ့ရင္ ေက်ာင္းသားေတြ အေနနဲ့ ေျမေပါ္ မွာ လူ့ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ (DPNS)၊ ေျမေအာက္မွာ ဗမာနိုင္ငံလံုး ဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ုပ္ ဗကသ (ABFSU)၊ နယ္စပ္မွာ မကဒတ (ABSDF) အျဖစ္ ဆက္လႈပ္ရွားဖို႔နဲ့ ဗကသ ေခါင္းေဆာင္ေတြ က ဦးေဆာင္သြားဖို႔ ဗကသ (ABFSU) က ဆံုးျဖတ္ထားတယ္လို႔လည္း ေျပာျပၾကတယ္” လို႔ ေဖာ္ျပထားတယ္။ အစည္းအေဝးအၿပီး ႏိုဝင္ဘာ ၅ ရက္ေန႔မွာ ABSDF ကို တည္ေထာင္ေၾကာင္း ေၾကညာႏိုင္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႔က အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ဘုရားသံုးဆူ စခန္းကို ေရာက္လာၾကတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း စခန္းသစ္တည္ေဆာက္ရာ ေနရာမွာ ေဆးမွဴးမရွိဘူးဆိုၿပီး၊ နမ့္ကိတ္စခန္းသစ္ တည္ ေဆာက္ရာ ေနရာကို ပို႔လႊတ္လိုက္တယ္။ က်န္ေက်ာင္းသား အမ်ားစုက ကရင္-မြန္စစ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနတဲ့ ဘုရား သံုးဆူရြာမွာ က်န္ေနတုန္းပဲ။ စခန္းမွာေတာ့ မုဒံု၊ သံျဖဴဇရပ္အုပ္စုက လူေတြမ်ားတယ္။ အမ်ားစုက ေက်ာင္းသား မဟုတ္ဘဲ သာမာန္လူငယ္ေတြ၊ အရပ္သားေတြ မ်ားၾကတယ္။ တမ်ဳိးေကာင္းတာကေတာ့ သူတို႔ထဲမွာ လက္သမား ေတြ၊ အေျခခံက်ပန္းအလုပ္ ကၽြမ္းက်င္သူေတြလည္း ပါလာၾကေတာ့ စခန္းေဆာက္တာ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း က်ေနာ္တို႔ကို မြန္ျပည္သစ္ပါတီက သူ႔ရဲေဘာ္ေတြကို ေထာက္ပံ့တဲ့အတိုင္း တေယာက္ကို တလ ဘတ္ ၅၀ ရတယ္။ [အဲဒီအခ်ိန္ ေငြလဲႏႈန္းက တေဒၚလာ ၂၅ ဘတ္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္]။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စခန္းထဲဝင္ရင္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီေအာက္ ခ်ဳပ္ကိုင္ တာေရာက္သြားမယ္၊ မဝင္ဘူးဆိုတဲ့ အုပ္စုေတြ ရွိလာတယ္။ ရန္ကုန္သားေတြမ်ားတယ္။ သူတို႔က နယ္စပ္တဖက္ ေဟြးေကာ့ေခ်ာင္းနံေဘးကို စခန္းေျပာင္းၿပီး၊ ‘ေဟြးေကာ့စခန္း’ ကို တည္ေထာင္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အုပ္စုကေတာ့ သိပ္သိလွတာ မဟုတ္ဘူး။ နမ့္ကိတ္စခန္းထဲကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း တာဝန္နဲ႔ ေရာက္လာၾကတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ စခန္းတိုင္းက ကိုယ့္ဘာသာ အေထာက္အပံ့ရွာ၊ ကိုယ့္ဘာသာ ရဲေဘာ္ကိုေကၽြးေနၾကရတာပါပဲ။ စခန္း တိုင္းကလည္း တခ်ိန္မွာေတာ့ တို႔စခန္းက ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္မွန္းစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကိုယ့္စခန္း ကို အေကာင္းဆံုးစံျပ တည္ေဆာက္ၾကမယ္လို႔လည္း စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ မထြက္လာခင္ကတည္းက ျမန္မာျပည္ကို စိတ္ဓာတ္က်လို႔ ျပန္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားအုပ္စုေတြ ရွိေနတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်တာေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ဳိး မ်ုိးရွိ္တယ္။ ငတ္ျပတ္လို႔ စိတ္ဓာတ္က်သလို၊ မိဘကို လြမ္းက်သူေတြလည္း ရွိမယ္။ ေတာထဲေရာက္ေတာ့ ေသေဘာဘိုး စခန္းမွာဆိုရင္ လူမ်ားလြန္းလို႔ မနက္စာေကြၽးဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ေကြၽးေမြးၿပီးလို႔ လူကုန္ရင္၊ ညေနစာကို ဆက္တိုက္ခ်က္ျပဳတ္ ေကၽြးေမြးရတာမ်ဳိး၊ အလွဴအိမ္ႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္ေနတာမ်ဳိး ရွိတယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ ေကၽြးေမြးရတာ တာရွည္လာတဲ့အခါ ေက်ာက္ဖရံုသီးျပဳတ္၊ ငွက္ေျပာအူျပဳတ္၊ ငါးပိ စသည္ျဖင့္ ျဖစ္လာတယ္။ ဒီဒဏ္ကို မခံႏိုင္ၾကဘူး။ ေနာက္တခုက ေရတို စိတ္ကူးယဥ္လာၾကသလို လက္နက္ယူ ျပန္တုိက္ဆိုတာမ်ဳိးက လက္ေတြ႔အေျခအေန မက်ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အေၾကာင္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ အိမ္ျပန္ၾကတယ္။ စစ္အစိုးရကလည္း အသံုးအႏႈန္းကေတာ့ ပိုင္တယ္။ အေစာပိုင္းမွာ “လမ္းမွားေရာက္သြားသူ ေက်ာင္းသားလူငယ္တစု” လို႔သံုးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ “လူငယ္ေသာင္းက်န္းသူ အႂကြင္းအက်န္တစု” စသည္ျဖင့္ ေျပာင္းသံုးလာၾကတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ေတာထဲမထြက္ခင္ ၁၉၈၈၊ ေအာက္တိုဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔ ကတည္းက ျပန္လာမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ႀကိဳဆိုေရးစခန္းေတြက တည္ေထာင္ၿပီးသား၊ ေတာထဲက ျပန္ေရာက္လာတဲ့ တကၠသိုလ္ဆရာ ကိုလွေအာင္၊ ေတာင္ ဥကၠလာက ဆယ္တန္းေက်ာင္းသား ဇာနည္ထြန္း၊ ရုကၡေဗဒ တတိယႏွစ္ေက်ာင္းသား ကိုမင္းသိန္း၊ တတိယႏွစ္ ရူပေဗဒ ေက်ာင္းသား ကိုသိန္းေဌးနာမည္ေတြနဲ႔ လက္မွတ္ထိုးၿပီး၊ ေတာတြင္းေရာက္ လူငယ္ေတြ ျပန္လာၾကဖို႔ ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ စာေတြလည္း က်ဲခဲ့တယ္။ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ (၂၇) ခုမွာ ႀကိဳဆိုေရးစခန္းေတြ ဖြင့္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔က ဒီကိစၥေတြ လြန္မွ ေတာထဲ အေရာက္သြားခဲ့တာ။

က်ေနာ္တို႔ ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ စစ္အစိုးရက နယ္စပ္က ေကအဲန္ယူ အခိုင္အမာစခန္းေတြကို ထိုးစစ္ေတြ တခုၿပီး တခု ဆင္လာခဲ့တယ္။ မဲသေရ နဲ႔ ခလယ္ေဒးစခန္းက (၁၉၊ ၁၊ ၈၉) မွာ က်တယ္။ ေမာ္ဖိုးေကစခန္းက (၂၆၊ ၃၊ ၈၉) မွ က်တယ္။ မဲလစခန္းက (၅၊ ၄၊ ၈၉) မွာ က်တယ္။ ဝမ္းခ စခန္းေဟာင္းက (၁၊ ၅၊ ၈၉) မွာ က်တယ္။ ဖလူးစခန္းက (၂၉၊ ၁၂၊ ၈၉) မွာ က်တယ္။ ေသေဘာပိုး၊ ေဝါေလစခန္းက (၃၁၊ ၁၊ ၉၀) မွာ က်တယ္။ ဒါးကြင္းစခန္းက (၁၉၊ ၅၊ ၈၉) မွာ က်တယ္။ ခိုၾကာခိုစခန္းက (၃၁၊ ၅၊ ၈၉) မွာ က်တယ္။ ေက်ာက္ညႇပ္စခန္းက (၁၂၊ ၆၊ ၈၉) မွာ က်တယ္။ ဒီတိုက္ပြဲေတြ မွာ တိုက္ပြဲႀကီး ၆၆ ႀကိမ္၊ တိုက္ပြဲငယ္ ၃၆၁ ႀကိမ္ျဖစ္ပြား၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ ၁၇၇ က်ဆံုး၊ ၃၇၇ ဒဏ္ရာရ၊ ေကအဲန္ယူ ဖက္က အေလာင္း ၄၆၆ က်ဆံုး ရွိခဲ့တယ္လို႔ ေသာင္းေဝဦးက ျပန္ေရးတဲ့ “အမွတ္တရ တိုက္ပြဲမ်ား- က်ေနာ္တို႔ KNU ဗဟို မာေနပေလာကို တိုက္ခဲ့စဥ္က” (ေသာင္း၊ ၂၀၁၄၊ စာ-၂၃) စာအုပ္မွာ ဖတ္ရတယ္။ အခိုင္အမာ စခန္းေတြက်ေသာ္လည္း ေကအဲန္ယူတပ္ဖြဲ႔က ဒီေလာက္ႀကီး အေျခအေန ဆိုးသြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ က်သြားတဲ့ စခန္းေတြပတ္လည္မွာပဲ ဆက္လက္ စခန္းခ်တယ္။ ေျပာက္က်ားလႈပ္ရွားၾကတယ္။ ဒီလို စခန္းက်တဲ့ သတင္းေတြကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ေရဒီယို ထဲ ၾကားေနခဲ့ၾကရတယ္။

က်ေနာ္တို႔ စခန္းသစ္ကို လူအကုန္မေျပာင္းခင္ ရြာေဟာင္းရွိ ဘုရားသံုးဆူ ေဘာလံုးကြင္းမွာ ပထမဦးဆံုး ခရစၥမတ္ပြဲ က်င္းပဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ [အခုေတာ့ ဒီေနရာကို ေဂါက္ကြင္းလုပ္ထားတယ္] ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္ကိစၥ စတင္စဥ္းစားမိသူ ကေတာ့ အေမရိကန္ကလာတဲ့ အကူအညီေပးသူ မစၥတာ ဂရက္ ရွိတ္ဒ္ (Mr. Greg Shade) ပဲ။ သူက စဥ္းစားမိတယ္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးေတြ၊ မိေဝးဖေဝးနဲ႔ ေတာထဲမွာ ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္ကို မဆင္ႏြဲႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ မိသားစုေတြ ျပန္ေတြ႔ၾကရာ၊ ေပါင္းစည္းၾကရာ ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္ အခ်ိန္အခါ၊ ဒီေတာ့ သူက ပိုက္ဆံထုတ္ေပးၿပီး ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္ကို က်င္းပေစတယ္။ ပြဲေတာ္က်င္းပေရးအတြက္ ဘုရားသံုးဆူမွာ ယခင္ကတည္းက အေျခခ်ၿပီးတဲ့ ဦးနုရဲ႔ ျပည္သူ႔ျပည္ခ်စ္ ပါတီ (ျပည္ခ်စ္) ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြကလည္း ဝိုင္းကူညီ စီစဥ္ၾကတယ္။ အစီအစဥ္က က်ေနာ္တို႔ မီးပံုပြဲလုပ္မယ္။ သီခ်င္းေတြ ဆိုၾကမယ္။ လသာညေအာက္မွာ ေဘာလံုးကြင္းႀကီးထဲ ဆိတ္ကို ေကာင္လံုးကင္မယ္။ အိမ္ေတြကို ေတာ အရက္နဲ႔ (အရက္ေကာင္းလည္း မတတ္ႏိုင္ဘူးကိုး) ပဲဟင္းခ်ဳိကို ေဝထားတယ္။ ဆိတ္ကင္ကို အရက္နဲ႔ျမည္းရင္း သီခ်င္း ေတြဆို၊ ေပ်ာ္ၾကဖို႔ေပါ့။ အမွန္တကယ္က တြက္ဆထားသလို ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ အိမ္ေတြမွာ ႀကိဳေဝထားတဲ့ ေတာအရက္ ကို ေသာက္ရင္း မူးပလပ္ေနၾကၿပီ။ ကြင္းထဲေရာက္လာေတာ့ ဆိတ္ကင္ကို က်က္ေအာင္ ထိုင္မေစာင့္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ တံက်င္ လွ်ဳိထားတဲ့ ဆိပ္ႀကီးကို တေယာက္က ထမ္းေျပးတယ္။ ေနာက္ကလူေတြက ဒါးေတြနဲ႔ လိုက္ၾကတယ္။ ဝရုန္း သုန္းကား။ သီခ်င္းဆိုဖို႔၊ ေအးေအးေဆးေဆး မီးပံုပြဲက်င္းပဖို႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အလွဴရွင္ မစၥတာ ဂရက္ ရွိတ္ဒ္ေတာ့ ဘယ္လိုခံစားရမယ္ မသိဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ခရစၥမတ္ကေတာ့ လူရိုင္းေတြပြဲလို ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
My Friend Tin Moe By Maung Swan Yi - Selection of MoeMaKa Articles

Similar Posts