သူတိုု႔အာေဘာ္ ေမာင္ေမာင္စိုုး

ေမာင္ေမာင္စုိး ● အသစ္ျမင္ ျမန္မာျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး – အပုိင္း (၃)

ေမာင္ေမာင္စုိး ● အသစ္ျမင္ ျမန္မာျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး – အပုိင္း (၃)
(ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ သုံးသပ္ခ်က္)
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၆၊ ၂၀၁၇

● ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အျမင္မ်ား
ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္အဖြဲ႕ ေပၚထြက္လာၿပီး FPNCC ဖြဲ႕စည္းျခင္းသေဘာထားမ်ား ထုတ္ျပန္ျခင္းတုိ႔ ေပၚထြက္လာၿပီးေနာက္ အဆိုပါအဖြဲ႕ျဖစ္တည္လာျခင္းႏွင့္ ထိုအဖြဲ႕၏သေဘာထားကို အမ်ဳိးမ်ဳိးသုံးသပ္ယူဆမႈမ်ား ေပၚထြက္လာသည္ကို ေတြ႕ရ သည္။ အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ႕ရသည္။

UWSA အား ဗဟိုျပဳသည့္ ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္ ၇ ဖြဲ႕သည္ တ႐ုတ္ ျမန္မာနယ္စပ္တေလ်ာက္ အေျချပဳသည့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား စုေပါင္း၍ဖြဲ႕စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ ၎တုိ႔သည္ စစ္ေရးရည္မွန္းခ်က္ အရဖြဲ႕စည္းထားေသာ မဟာမိတ္မဟုတ္၊ ႏိုင္ငံေရးအရစုစည္းထားသည့္ မဟာမိတ္အဖြဲ႕ျဖစ္သည္ဟုဆိုေသာ္လည္း စစ္ေရးအရျဖစ္နိုင္ေခ်မ်ားကို ျပင္ဆင္စုဖြဲ႕ထားပုံရသည္ဟု သုံးသပ္ၾကသည္။ FPNCC ဖြဲ႕စည္းျခင္းသည္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ားအေနႏွင့္ ၎တုိ႔၏ လို လားခ်က္မ်ားကိုအင္အား စုစည္းရပ္တည္ေတာင္းဆိုရန္ဖြဲ႕စည္းထားသည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ထို႔ျပင္ အဆိုပါမဟာမိတ္ အဖြဲ႕ ၇ ဖြဲ႕၏ လက္နက္ကိုင္အင္အားမွာ တျပည္လုံးရွိ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္အား၏ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔ရွိေပရာ ျမန္မာျပည္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးႏွင့္ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အေလးထားရမည့္ ျပႆနာလည္းျဖစ္၍ေနသည္။

လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ FNPCC မွ NCA လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းမသြားဘဲ သီးသန္႔လမ္းေၾကာင္းတခုေဖၚေဆာင္မည္ဟူသည့္ ကန ဦးထုတ္ျပန္ခ်က္ေၾကာင့္ NCA ကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ အစိုးရႏွင့္တပ္မေတာ္ၾကား ညိႇႏႈိင္းရန္ခက္ခဲသည့္အေျခအေန ျဖစ္ ေပၚခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္း ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္ ၇ဖြဲ႕တာဝန္ရွိသူမ်ား၏ ေျပာဆိုခ်က္အရေျမာက္ပိုင္း ၇ ဖြဲ႕ႏွင့္ျငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္တုိ႔ၾကား ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးနိုင္သည့္ လမ္းစရွိေသးသည္ဟု ဆိုရပါမည္။

သုိ႔ရာတြင္ FPNCC အေနႏွင့္ေသာ္၎ UWSA အေနႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထုတ္ျပန္ေတာင္းဆိုမႈမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ ျဖစ္ႏိုင္ဘြယ္မရွိဟု သုံးသပ္ၾကည့္ျမင္သည္မ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ တကယ္တမ္းအားျဖင့္ဆိုလ်င္ UWSA ၏ ေတာင္းဆို ခ်က္မွာ ဖက္ဒရယ္မဟုတ္ဘဲ ကြန္ဖက္ဒရိတ္ျဖစ္ေနသည္ဟုဆိုနိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဤသုိ႔သုံးသပ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ တကယ္အားျဖင့္ UWSA ၏ ေတာင္းဆိုမႈသည္ ဖက္ဒရယ္မူ ကြန္ဖက္ဒရိတ္မူမ်ားအေပၚ ၾကည့္ျမင္ေတာင္းဆိုေနျခင္းေတာ့မဟုတ္ေပ။ ဝ ႏွင့္ မိုင္းလားအဖြဲ႕မ်ားအေနႏွင့္ ၎တုိ႔ေဒသတြင္ ၎တုိ႔တပ္ႏွင့္ ထိမ္းခ်ဳပ္ထားနိုင္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တရားစီရင္ ေရးစီးပြားေရး က်န္းမာေရး ပညာေရးမွအစ က႑အားလုံးအား ၎တုိ႔အစဥ္ တစိုက္ထိမ္းခ်ဳပ္လုပ္ကိုင္လာသည့္ (လုပ္ကိုင္ ေနဆဲလည္းျဖစ္သည့္) အေျခအေနအတိုင္း တရားဝင္အသိအမွတ္ျပဳ ရန္ေတာင္းဆိုေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုရမည္။

က်န္အဖြဲ႕ ၅ဖြဲ႕မွာ ထို ၂ဖြဲ႕က့ဲသုိ႔ အေျခအေနမရွိေသာ္လည္း UWSA ေတာင္းဆိုသက့ဲသုိ႔ရလ်င္ေကာင္းသည္ဟူသည့္ ရပ္ခံ ခ်က္ေပၚတြင္ ရပ္တည္ၿပီး UWSA ႏွင့္ နိုင္ငံေရးအရတြဲလိုက္သည္ဟု ဆိုရပါမည္။ ထို႔ျပင္ ၎တုိ႔အေနႏွင့္ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲ သုိ႔ မေရာက္နိုင္ေသးသည္ျဖစ္ရာ နိုင္ငံေရးအရတန္းတူေဆြးေႏြးေရးျပသနာကို ေရွ႕တန္းတင္ထားၿပီး က်န္ျပသနာကိုထိုေဆြး ေႏြးပြဲသုိ႔ ေရာက္မွ ေဆြးေႏြးမည္ဟု ေနာက္ပို႔ထားပုံရသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ လက္ေတြ႕တြင္လည္း က်န္ ၅ ဖြဲ႕အေနႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာဌာနခ်ဳပ္ ဧရိယာအခ်ဳိ႕မွလြဲ၍ မိမိေဒသတခုလုံးကို အျပည့္အဝ ထိမ္းခ်ဳပ္နိုင္ျခင္းမရွိဘဲေျပာက္က်ားစနစ္၊ လူထု စည္းရံုးေရးအားတုိ႔ျဖင့္သာ ထိမ္းခ်ဳပ္ထားနိုင္ရာ UWSA အတိုင္း ေတာင္းဆိုနိုင္ရန္ ခက္ခဲသည္။ တဖက္ကလည္း ျမန္မာျပည္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားျပသနာကို ေျဖရွင္းရန္အတြက္ ကြန္ဖက္ဒရိတ္ထက္ ဖက္ဒရယ္အေျခခံေပၚမွေျဖရွင္းရန္သာ သင့္ေတာ္သည္ဟု ဆိုရမည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ က်န္ ၅ ဖြဲ႕သည္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေပၚေရာက္ရွိလာပါက လိုင္ဇာ/ေလာ္ခီးလာ/ မိုင္ဂ်ာယန္ စသည့္တိုင္းရင္းသားညီလာခံမ်ားတြင္ ေဆြးေႏြးခ့ဲၾကသည့္ ဖက္ဒရယ္လမ္းေၾကာင္းတြင္သာ ျပန္လည္ေရာက္ ရွိလာမည္ဟု သုံးသပ္ရသည္။

ထို႔ျပင္ FPNCC တြင္ UWSA ၏ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္ပတ္သက္၍ တိုင္းရင္းသားမ်ားကိုယ္တိုင္ ေမးခြန္းထုတ္ၾကသည္ကို ေတြ႕ ရသည္။ အထူးသျဖင့္က်န္တိုင္းရင္းသားမ်ားတြင္ ေခတ္ပညာတတ္မ်ားစြာရွိသည္ျဖစ္ရာ ဝ ၏ေခါင္းေဆာင္မႈကို ေမးခြန္း ထုတ္ၾကသည္။ အထူးသျဖင္ UNFC တြင္ ဥကၠဌတာဝန္ယူခ့ဲေသာ KIA ႏွင့္ ကခ်င္လူမ်ဳိးၾကားတြင္လည္းေကာင္း၊ ရွမ္းျပည္ နယ္တြင္ လူမ်ဳိးအရ ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာ အထင္းဆံုးျဖစ္သည့္ ရွမ္းလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ SSPP အတြင္းတြင္လည္း ဝ ၏ေခါင္းေဆာင္မႈ ကို ေမးခြန္းထုတ္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

လက္ရွိ ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္ ၇ ဖြဲ႕သည္ နယ္ေျမ၊ အင္အားႏွင့္ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတာင့္တင္းမႈမ်ား အေျခခံေပၚတြင္ဖြဲ႕စည္း သည္ျဖစ္ရာ အင္အားအေကာင္းဆံုးအဖြဲ႕က ေခါင္းေဆာင္မႈ ေနရာရယူမည္သာျဖစ္သည္။ အင္အားနည္းေသာအဖြဲ႕က အင္ အားႀကီးေသာအဖြဲ႕ကို ေခါင္းေဆာင္ရန္ မျဖစ္နိုင္ေပ။ သုိ႔ျဖစ္ရာ လက္ရွိ ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္ ၇ ဖြဲ႕တြင္ UWSA ေခါင္းေဆာင္ မႈရယူသည္မွာ သဘာဝက်သည္ဟု ဆိုနိုင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ စစ္ေရးတင္းမာမႈေလ်ာ့က်ၿပီး ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား အား ေကာင္းလာပါက တိုင္းရင္းသား မ်ားအေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ UWSA အေနႏွင့္ ေရရွည္ေခါင္းေဆာင္မႈရရန္မွာမူ ခက္ခဲေပမည္။

● ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ မ်က္ေမွာက္အေျခအေန
လက္ရွိတြင္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ပါဝင္ခြင့္ရရွိထားေသာ NCA လက္မွတ္ေရးထိုးထားေသာ KNU / RCSS ႏွင့္ အဖြဲ႕ ၈ ဖြဲ႕က အစုဖြဲ႕တခုျဖစ္သည္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳ ရန္လိုအပ္သည့္ အစုအဖြဲ႕တခုျဖစ္သည္။ တကယ္တမ္းဆိုလ်င္ အဆိုပါအဖြဲ႕ ၈ဖြဲ႕သည္ NCA လက္မွတ္ေရးထိုးထားၿပီးျဖစ္သည္ဆိုေသာ္လည္း နိုင္ငံေရးအရေဆြးေႏြး ေျဖရွင္းရန္ မ်ားစြာက်န္ေသးသည္ကို ဂ႐ုျပဳရန္လိုေသးသည္။ ထို႔ျပင္ အဖြဲ႕ ၈ ဖြဲ႕ထဲမွ RCSS နွင့္ တပ္မေတာ္ၾကား တိုက္ပြဲငယ္ အခ်ဳိ႕ျဖစ္ပြားေနဆဲျဖစ္ရာ အပစ္အခတ္ပူးတြဲေစာင့္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ေျဖရွင္းစရာမ်ားရွိေသးသည္ဟု ဆိုရမည္။

အဆိုပါ အဖြဲ႕ ၈ ဖြဲ႕သည္ လက္ရွိကာလတြင္ ျပည္ေထာင္စုျငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံသုိ႔ တရားဝင္တက္ေရာက္ခြင့္ ရထားေသာ အဖြဲ႕မ်ားျဖစ္ေပရာ ညီလာခံဆိုင္ရာ သေဘာတူညီခ်က္ရရွိေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ထိုအဖြဲ႕ ၈ ဖြဲ႕ႏွင့္ပတ္သက္၍ အေလးထားရန္ လိုအပ္သည္။ ၿပီးခ့ဲသည့္ ဒုတိယ ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံသေဘာတူဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အဆိုပါ ညီလာခံမတိုင္မီ အမ်ဳိးသား အဆင့္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားက်င္းပပုံမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အဆိုပါအဖြဲ႕မ်ား၏ အျပည့္အဝေၾကလည္မႈ မရခ့ဲဟုဆိုရမည္။ ညီလာခံမတိုင္မီ လူမ်ဳိးအလိုက္အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ရွမ္း/ရခိုင္တုိ႔တြင္ က်င္းပနိုင္ျခင္းမရွိခ့ဲျခင္း၊ ညီလာ ခံဆိုင္ရာဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ရယူရာတြင္ NCA စာခ်ဳပ္ပါ အတိုင္းမဲခြဲဆံုးျဖတ္နိုင္ျခင္းမရွိဘဲ ဖိအားေပးဆံုးျဖတ္ခံခဲ့ရသည္ဟု ယူဆၾက ျခင္းတုိ႔ရွိခ့ဲသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း အဆိုပါ NCA လက္မွတ္ထိုးထားေသာ ၈ ဖြဲ႕ သည္ ဒုတိယအၾကိမ္ ၂၁ ရာစုပင္ လုံအၿပီး၌ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ျပန္လည္သုံးသပ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခ့ဲသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ၎ ၈ ဖြဲ႕သည္ အျပန္အလွန္သုံးသပ္ခ့ဲၾကၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ NCA အား review လုပ္ရန္ ႏိုင္ငံေရးမူေဘာင္မ်ားကို reform လုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ့ဲၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ လက္ရွိ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ပါဝင္သည့္ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ဆိုရလွ်င္ NCA လက္မွတ္ ထိုးထားသည့္ KNU/RCSS အပါ အဖြဲ႕ ၈ ဖြဲ႕ႏွင့္ ေၾကေၾကလည္လည္ နိုင္ငံေရးသေဘာတူညီခ်က္ ရရွိနိုင္ေရးကို အာရံု စိုက္ရန္လိုအပ္ေပသည္။

ဒုတိယ အစုအဖြဲ႕တခုမွာ UNFC ျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္ႏွင့္ေဆြးေႏြးဆဲ UNFC ၇ ဖြဲ႕မွ KIA ႏွင့္ WNO ၂ဖြဲ႕ႏႈ တ္ထြက္ၿပီး ၅ ဖြဲ႕က်န္ေနခ့ဲသည္။ UNFC အေနႏွင့္ အဖြဲ႕ဝင္သစ္မ်ား ထပ္ျဖည့္ရန္ ၾကံရြယ္ပုံရေသာ္လည္း အစိုးရဖက္မွ ကန္႔ ကြက္မႈေၾကာင့္ အဖြဲ႕ဝင္သစ္ထပ္မံလက္ခံသည္ကို မေတြ႕ရေပ။ လက္ရွိ UNFC ဥကၠဌမွ မြန္ျပည္သစ္ပါတီမွ နိုင္ဟံသာျဖစ္ သည္။ UNFC သည္ NCA အားျပင္ဆင္ရန္ အခ်က္ ၉ ခ်က္တင္ျပထားသည့္အေျခခံအေပၚမွ ဆက္လက္ရပ္တည္ ေနဆဲျဖစ္သည္။ ဒုတိယအၾကိမ္ ၂၁ ရာစုပင္လုံတုန္းကလည္း ေဆြးေႏြးခြင့္မရွိသျဖင့္ တက္ေရာက္ခ့ဲျခင္းမရွိေပ။

လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္ႏွင္ UNFC ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕တုိ႔ အလြတ္သေဘာေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို ဒုတိယအႀကိမ္ ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံ မတိုင္မီေရာ ညီလာခံအၿပီးတြင္ပါ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေတြ႕ဆံုမႈမ်ားရွိေန၍ ေကာင္းသည္ဟုဆိုနိုင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ NLD အစိုးရတက္လာၿပီး တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာသည္အထိ အေျဖ တခု မရေသးသည္မွာ အားမရဘြယ္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရပါမည္။

KIA ႏႈတ္ထြက္သြားၿပီးေနာက္ UNFC အခန္းကို ေမးခြန္းထုတ္လာၾကသည္။ UNFC အားေပ်ာ့သြားျပီေလာ၊ UNFC ၏အေရးပါမႈ ေလ်ာ့ပါးသြားၿပီေလာဟု ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္ခ့ဲသည္။ လက္ရွိ UNFC တြင္ KIA ႏႈတ္ထြက္သြားေသာ္လည္း SSPP က်န္ေသး၍ အင္အားအတန္အသင့္ က်န္ေသးသည္ဟု ဆိုနိုင္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ေျမာက္ပိုင္းအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရးတြင္ လည္းေကာင္း၊ ေရရွည္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ဖက္ဒရယ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးရန္လိုအပ္ခ်ိန္တြင္လည္းေကာင္း၊ UNFC သည္ အေရးပါေသာ ကြင္းဆက္ေနရာက ရွိေနေသးသည္ကို သတိျပဳရန္လိုအပ္သည္။ SSPP အေနႏွင့္ မည္သုိ႔ ဆံုးျဖတ္မည္ကို ေမွ်ာ္မွန္းတြက္ခ်က္ရန္ ခက္ခဲသည္ဆိုေတာင္မွ NMSP ႏွင့္ KNPP သည္ မြန္ျပည္နယ္ႏွင့္ ကယားျပည္နယ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတြင္ အေရးပါေသာအခန္းက ပါဝင္ေနဆဲျဖစ္သည္ကို ဂ႐ုျပဳရန္လိုအပ္ေပသည္။

ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ေနာက္က်န္သည့္အဖြဲ႕မွာ ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္ ၇ ဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ၎အဖြဲ႕အ ေနႏွင့္ အစိုးရႏွင့္ေဆြးေႏြးမႈက္ို တဖြဲ႕ခ်င္းလုပ္မည္မဟုတ္ဘဲ FPNCC အေနႏွင့္သာျပဳ လုပ္မည္ဟုထုတ္ျပန္ထားသည္။ အစိုးရႏွင့္ တပ္မေတာ္ကလည္း ယေန႔အထိ ထိုမဟာမိတ္အဖြဲ႕ကို တရားဝင္အသိအမွတ္မျပဳေသးေပ။ ဒုတိယအၾကိမ္ ၂၁ ရာစုပင္လုံ၌ အထူးဖိတ္ၾကားသူအျဖစ္ဖိတ္ၾကားရာတြင္ ထို ၇ ဖြဲ႕အနက္ UWSA/NDAA/KIA/SSPP တုိ႔ကို ဖိတ္ၾကားေသာ္ လည္း TNLA/MNDAA/AA တုိ႔ကို ဖိတ္ၾကားျခင္းမရွိေပ။ ေနာက္ဆံုး တ႐ုတ္သံတမန္၏ဝင္ေရာက္ညိႇႏႈိင္းေပးမႈအရ ေျမာက္ ပိုင္း ၇ ဖြဲ႕ကလည္း FPNCC အေနႏွင့္ ဖိတ္မွတက္မည္ဆိုသည္ကို အေလွ်ာ့ေပးခ့ဲၿပီး အစိုးရ NRPC ကလည္း TNLA/MNDAA/AA အဖြဲ႕ ၃ဖြဲ႕အား ညီလာခံသုိ႔ ဖိတ္ၾကားေပးခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထို ၇ ဖြဲ႕ ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ေရာက္လာသည့္အခါ ဟို တယ္ေနရာခ်ထားေပးရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ေတြ႕ဆံုရာတြင္ UWSA/NDAA/KIA/SSPP ၄ ဖြဲ႕ အား အစုတစုTNLA/MNDAA/AA တုိ႔အား အစုတစု ခြဲ၍ ဆက္ဆံခ့ဲၿပီး ေျမာက္ပိုင္း ၇ ဖြဲ႕မဟာမိတ္အား တရားဝင္ အသိမွတ္ ျပဳျခင္း မရွိခ့ဲေပ။

ဒုတိယအၾကိမ္ ၂၁ ပင္လုံအၿပီး ၂၀၁၇ ဇြန္လအတြင္ ေျမာက္ပိုင္း ၇ ဖြဲ႕ႏွင့္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္ဘက္မွ တ႐ုတ္သံတမန္ကတဆင့္ ကမ္းလွမ္းခ့ဲေသာ္လည္း အစိုးရဖက္ အဖြဲ႕ ခြဲေတြ႕ရန္ (၄ ဖြဲ႕တစု ၃ ဖြဲ႕တစု) ကမ္းလွမ္းခ့ဲသည္ ဟုဆိုသည္။ အဖြဲ႕ခြဲေတြ႕ရန္ ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္မ်ားဘက္က လက္မခံေပ။ ထို႔အတူ ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္မ်ားက ၇ ဖြဲ႕ ေပါင္းFPNCC ႏွင့္ေတြ႕ရန္ ေတာင္းဆိုသည္ကိုလည္း အစိုးရဖက္က လက္မခံနိုင္သျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္ႏွင့္ ေျမာက္ ပိုင္း ၇ ဖြဲ႕ေတြ႕ဆံုေရးမွာ လိပ္ခဲတင္းတင္းအေျခအေနတြင္ပင္ရွိေနေသးသည္ဟုဆိုရပါမည္။

ထိ့ုျပင္ ထို ၇ဖြဲ႕ျပသနာကို ခြဲ၍ ေျဖရွင္းရန္အတြက္ TNLA/MNDAA/AA အဖြဲ႕ ၃ဖြဲ႕အေနႏွင့္ ၂၀၁၆ ကထုတ္ျပန္ေသာ ေၾကညာခ်က္အား ျပန္လည္ကိုင္တြယ္၍ ေဆြးေႏြးပြဲျပဳလုပ္ရန္ဆိုသည့္စဥ္းစားခ်က္သည္လည္းေကာင္း၊ UWSA ႏွင့္ NDAA အား NCA လက္မွတ္ထိုးရန္မလိုဟူသည့္ စဥ္းစားခ်က္မ်ားသည္ ယခင္ကထဲကရွိသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ယခုမွေျပာဆို ေျဖရွင္းရန္အခ်ိန္ မ်ားစြာေနာက္က် ခ့ဲျပီျဖစ္သည္။ လြန္ခ့ဲေသာ တႏွစ္ေက်ာ္ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာက ျငင္းခ့ဲေသာကိစၥကို ယခုမွ ျပန္ ေကာက္လွ်င္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ား ယုံၾကည္ဘြယ္မရွိေပ။ ၎တုိ႔ တပ္ေပါင္းစုကို ခြဲရန္အတြက္ ႀကိဳးပမ္းသည္ဟုသာ ျမင္ ၾကေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေျခအေနႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ ေျဖရွင္းမႈတခုမွ စတင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္ နည္းနာတရပ္ လိုအပ္ပါမည္။

● လက္ငင္းေျဖရွင္းရန္လိုသည့္ျပႆနာ
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးသည္ ဦးစြာလုပ္ေဆာင္ရမည္ျပသနာျဖစ္သည္။ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ မ်ား ရပ္စဲနိုင္ ပါမွ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးရန္အတြက္ အမုန္းႏွင့္ အာဃာတၾကီးထြားလာနိုင္မႈ ေလ်ာ့ခ်နိုင္ေပမည္။

လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ NCA လက္မွတ္ထိုးထားေသာ အဖြဲ႕ ၈ ဖြဲ႕ထဲမွ RCSS အဖြဲ႕ႏွင့္သာ တိုက္ပြဲငယ္အခ်ဳိ႕ ျဖစ္ပြားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ နယ္ေျမပိုင္းျခားသတ္မွတ္မႈ ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး လိုအပ္ခ်က္ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပုံရသည္။ ၎ RCSS မွာ NCA ထိုးၿပီး ျဖစ္ရာ JMC အေနႏွင့္ အဆိုပါျပသနာမ်ားကို ေဆာလ်င္စြာ ေျဖရွင္းရန္ လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။ အခ်ိန္ေနာက္က် ေျဖရွင္းပါ ကအက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ေကာင္းမည္မဟုတ္ေပ။ ဤကား လက္ငင္းေျဖရွင္းရန္လိုအပ္သည့္ ျပသနာတခုျဖစ္သည္။

NCA မထိုးေသးေသာ UNFC  ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈ မေအာင္ျမင္ေသးေသာ္လည္း လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားျခင္းမရွိေပ။ UNFC အဖြဲ႕ျဖစ္ေနဆဲ SSPP ႏွင့္ ယခင္က လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡရွိခ့ဲေသာ္လည္း ၂၀၁၆/၁၇ အတြင္း ျဖစ္ပြားျခင္းမရွိေပ။ ဤသုိ့ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမျဖစ္ပြားနိုင္ေသာအေျခအေနမ်ဳိးဖန္တီးရန္ လိုသည္။ UNFC ၏ကိုယ္စားလွယ္ DPN ႏွင့္ အလြတ္သေဘာေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို ခ်င္းမိုင္တြင္ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ တိုးတက္မႈရွိ၍ ၂၀၁၇ ၾသဂုတ္ ၁၀/၁၁ ရက္မ်ားတြင္ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္ႏွင့္ DPN တုိ႔၏ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ရန္ကုန္တြင္ ျပဳလုပ္မည္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ DPN ၏ေတာင္းဆိုခ်က္ ၈ ခ်က္ကို မူအရ သေဘာတူၿပီးျဖစ္ရာ NCA ထိုးရန္ နီးစပ္သည္ဟု ဆိုေနၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ မူအရသာမက လက္ေတြ႕ေျဖရွင္းရန္လည္းလိုအပ္ေနပါသည္။ ဤကား လက္ငင္းေျဖရွင္းရန္လိုသည့္ ဒုတိယျပႆနာျဖစ္သည္။

လက္ရွိ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡျဖစ္ပြါးေနသည္မွာ ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းရွိ KIA/TNLA/MNDAA/AA အဖြဲ႕ ၄ ဖြဲ႕ႏွင့္ျဖစ္သည္။ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္အဖြဲ႕ ၇ ဖြဲထဲမွ UWSA/NDAA/SSPP တုိ႔ႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡျဖစ္ပြားျခင္း မ ရွိေပ။ သုိ႔ျဖစ္ရာ လက္ငင္းလိုအပ္ေနသည္မွာ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡျဖစ္ပြားေနေသာ KIA/TNLA/MNDAA/AA အဖြဲ႕ ၄ ဖြဲ႕ ႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲႏိုင္ေရးအတြက္ လိုအပ္သည့္ေဆြးေႏြးမႈ သေဘာတူညီမႈမ်ား ရယူနိုင္ေရးျဖစ္သည္ဟု သုံးသပ္ရပါ သည္။ အဆိုပါ အဖြဲ႕ ၄ ဖြဲ႕သည္ နယ္ေျမလည္း ဆက္စပ္ေနသည့္အျပင္ စစ္ေရးအရလည္း ပူးတြဲလႈပ္ရွားေနၾကသည္ျဖစ္ရာ အဆိုပါ ၄ ဖြဲ႕အား အတူတကြေတြ႕ၿပီး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေဆြးေႏြးျခင္းသည္ ပကတိအေျခအေနႏွင့္ကိုက္ညီသည့္ ကို္င္တြယ္ေျဖရွင္းမႈျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ဤအခ်က္သည္ လက္ငင္းေျဖရွင္းရမည့္ တတိယျပႆနာျဖစ္သည္။ ထိုျပသနာ ၃ ခုကို ဟန္ခ်က္ညီ ေျဖရွင္းၾကရန္ လိုအပ္ပါမည္။

လက္ရွိ အျငင္းပြားေနေသာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးရန္ အဖြဲ႕ ၇ဖြဲ႕ အတူတကြေတြ႕ဆံုမည္။ အစုအဖြဲ႕ ၂ ခုခြဲ၍ ေတြ႕ဆံုမည္ဟု အျငင္းပြါး၍ ေတြ႕ဆံုရန္ ခက္ခဲေနခ်ိန္တြင္ ဤအခ်က္ကို ႏွစ္ဖက္စလုံးမွ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္လိုသည္။ လက္ရွိ လက္နက္ ကိုင္ပဋိပကၡျဖစ္ပြါးေနေသာ အဖြဲ႕ ၄ဖြဲ႕ ႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ေဆာင္နိုင္ပါက ေျမာက္ပိုင္း မဟာမိတ္ ၇ ဖြဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲသုိ႔ ေရာက္ရွိလာေရး၊ UNFC အဖြဲ႕ဝင္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးသေဘာတူညီခ်က္ရရွိေရးအတြက္ လမ္းပြင့္သြားနိုင္ေပမည္။

တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ား၏ တပ္ေပါင္းစုဖြဲမႈကိုလည္း နားလည္ေပးရန္လိုအပ္ပါသည္။ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ားသည္ သမိုင္း တေလ်ာက္တြင္ မဒညတမဒတ DAB စသျဖင့္ တပ္ေပါင္းစုမ်ား အၾကိမ္ၾကိမ္ဖြဲ႕ခ့ဲၾကသည္။ သူတုိ႔အေနႏွင့္ သူတုိ႔ထက္ အား ၾကီးေသာ အစိုးရ/တပ္မေတာ္တုိ႔ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရန္ ၾကိဳးစားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ တိုင္းရင္းသားမ်ားၾကား မတူေသာ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့၊ ကြဲျပားေသာ နယ္ေျမအေျခအေန၊ တဖြဲ႕ခ်င္းစီ၏မတူေသာအင္အားမတူေသာ ဘ႑ာေရးအေျခအေနႏွင့္ နိုင္ငံေရးအေျခအေနေျပာင္းလဲမႈမ်ားေၾကာင့္ တပ္ေပါင္းစုမ်ားသည္ မတည္ျမဲနိုင္ပါ။ အျမဲတမ္းလို အေျပာင္းအလဲရွိပါသည္။ အစိုးရဖက္လည္း ေျပာင္းသမ်ွ တပ္ေပါင္းစုတိုင္းႏွင့္ လိုက္၍ ေဆြးေႏြးေနရသည္မွာ သဘာဝမက်ဟု ယူဆမည္သာျဖစ္သည္။ ဤအေျခအေနအား နားလည္မႈ ရွိစြာ ေပ်ာ့ေျပာင္းစြာကိုင္တြယ္၍ တည့္မတ္ရန္ လိုအပ္ေပမည္။

ဤသုိ႔ျဖစ္လာနိုင္ေရးအတြက္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကို ဦးေဆာင္ေနေသာ NLD အစိုးရအေနႏွင့္ TNLA/MNDAA/AA အဖြဲ႕ ၃ဖြဲ႕နွင့္ပတ္သက္ၿပီး တပ္မေတာ္ႏွင့္ ရွင္းလင္းျပတ္သားေသာ သေဘာထားတခု ထြက္လာေအာင္ ပြင့္လင္းစြာညိႇႏႈိင္းရန္ လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။ သုိ႔မွသာ ေျဖရွင္းနိုင္ေပဘိမ့္မည္။

သုိ့ျဖစ္ရာ NLD အစိုးရအေနႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ေရွ့တဆင့္တြန္း တင္ႏိုင္ရန္အတြက္ လက္ငင္းက်သည့္ ေသာ့ခ်က္ က်သည္ျပသနာကို ေရြးခ်ယ္လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုအပ္ေပသည္။

● လိုအပ္သည့္ စဥ္းစားခ်က္
ဤသုိ႔ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ မပါဝင္ေသးေသာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ပါဝင္ႏိုင္ ေရးအတြက္ စဥ္းစားလုပ္ေဆာင္ရာတြင္ တခုလုံးျခံဳ၍ စဥ္းစားရန္လိုအပ္ပါသည္။ အခ်ဳိ႕၏စဥ္းစားမႈတြင္ ေတြ႕ရသည္မွာ အခ်ဳိ႕တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မွ ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕သည္ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာေနၿပီး သားသမီးမ်ားကို နိုင္ငံျခားသုိ႔ပို႔၍ ေက်ာင္းထား နိုင္ၾကသည္။ ထိုသုိေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးမယူလိုၾကေပရာ ထိုအေၾကာင္းအခ်က္ေၾကာင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ ေႏွာင့္ေႏွးေနရသည္ဟူေသာ စဥ္းစားခ်က္ႏွင့္ လုပ္ကိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ေသာ စဥ္းစားမႈႏွင့္ ေဆြးေႏြး ေဆာင္ရြက္ပါက ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ေအာင္ျမင္ရန္ခက္ခဲေပမည္။

လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္တြင္ ျပည္တြင္းစစ္တြင္ ပါဝင္ေနေသာ ဖက္အားလုံးမွ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕တိုင္းလိုလို၏ ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသည္ကို ျငင္းပယ္ရန္ အေၾကာင္းမရွိပါ။ သုိ႔ေသာ္ ထိုအခ်က္ကို ေရွ႕တန္းတင္ပါက မည္သည့္အဖြဲ႕မွ မ လြတ္ဘဲ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးကိုရရွိရန္ လမ္းမျမင္ေပ။ အျပန္အလွန္ လက္ညႇိဳးထိုးၾကမည္သာျဖစ္သည္။ တဖက္က လည္း တပ္မေတာ္သည္ စစ္ျဖစ္ေနမွသာ သူ၏အခန္းက႑ကို ခိုင္မာေအာင္လုပ္၍ရမည္ျဖစ္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မရယူလို စြပ္စြဲခ်က္မ်ားရွိသည္။ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေနၾကသည္ဟု စြပ္စြဲေျပာဆိုမႈမ်ားရွိသည္။ ဤသုိ႔ ေသာ အခ်က္မ်ားကို ေရွ႕တန္းတင္ ခ်ဥ္းကပ္ပါက အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာ ေဝးကြာသြားေပလိမ့္မည္။ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုတည္ေဆာက္မည္ဆိုပါက အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကို ေရွ႕႐ႈၿပီး သေဘာထားႀကီးမႈ အျမင္က်ယ္မႈႏွင့္ အျပန္အလွန္ သင္ပုန္းေခ်မႈတုိ႔ မပါဝင္ဘဲ မျဖစ္နိုင္ေပ။

ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ေရွ႕တဆင့္တိုးနိုင္ရန္အတြက္ အေျခခံက်သည့္ စဥ္းစားမႈမ်ားက အစျပဳရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts